ΤΟΥ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ
ΣΤΗ ΣΥΝΕΣΤΙΑΣΗ ΤΗΣ Κ.Ο ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
(ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΑΠΡΙΛΗ)
Φίλες και φίλοι
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Αυτές τις μέρες ξέρετε ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, καταλήγει μαζί με τους εταίρους της τις τελευταίες λεπτομέρειες για τα μέτρα που θα συνοδεύουν τη συμφωνία της 20ης του Φλεβάρη.
Μια συμφωνία που έχει απ’ όλα τα «μνημονιακά»: Έχει αξιολόγηση, δημοσιονομική πειθαρχία, ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, αλλά και πρωτογενές πλεόνασμα, έχει ισοδύναμα και κοστολογημένα μέτρα.
Έχει δηλαδή όλα αυτά για τα οποία μάτωσε τα προηγούμενα χρόνια ο λαός με τις συμφωνίες της κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.
Και τα έχει όλα αυτά γιατί είναι συμφωνία επέκτασης της δανειακής σύμβασης, επέκτασης τυπικά και ουσιαστικά του μνημονίου, μια συμφωνία - γέφυρα 4 μηνών.
Που γεφυρώνει το παλιό με το νέο μνημόνιο που θα φέρει η κυβέρνηση τους επόμενους μήνες.
Βέβαια, όπως ήδη ξέρετε, αυτή τη μεταβατική συμφωνία η κυβέρνηση δεν τόλμησε να τη φέρει στη βουλή.
Ούτε βέβαια για έγκριση και μάλιστα με ονομαστική ψηφοφορία όπως είχε ζητήσει το ΚΚΕ, αλλά ούτε και για συζήτηση ουσιαστική στη βουλή.
Αντίθετα, με μια διαδικασία εξπρές, προχθές στη βουλή, υποτίθεται ότι ενημέρωσε για το περιεχόμενό της, σε μια συνεδρίαση παρωδία της βουλής, που εξελίχθηκε στη γνωστή κοκορομαχία, ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ.
Οπωσδήποτε, εάν αυτή η συμφωνία είχε πραγματικά φιλολαϊκό περιεχόμενο, θα την είχε φέρει από την πρώτη στιγμή.
Κάτι τέτοιο όμως, είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας γιατί επιστημονική φαντασία είναι να λες ότι μπορεί στα πλαίσια της στρατηγικής της ΕΕ, του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και του καπιταλιστικού δρόμου, να προκύψει συμφωνία προς όφελος του λαού.
Μπορεί η κυβέρνηση να μην έφερε τη συμφωνία παράτασης του μνημονίου για έγκριση στη βουλή για να μην συναντηθεί το «ναι σε όλα» των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με αυτό των βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, όμως δεν έχει παράπονο.
Εισέπραξε τη στήριξη όλων των άλλων κομμάτων μηδενός εξαιρουμένου.
Από τον Σαμαρά, που δήλωσε πρόθυμος να στηρίξει την εκκίνηση της ανάπτυξης, το Θεοδωράκη, που είπε «είμαστε μαζί σας και δεν φοβάμαι να το πω», μέχρι το ναζιστή χρυσαυγίτη Μιχαλολιάκο, που «αναμένει και ελπίζει η κυβέρνηση να τηρήσει την υπόσχεσή της και να καταργήσει το μνημόνιο», όπως είπε.
Και με την ευκαιρία: Ποιος «αριστερός» πρωθυπουργός ακούει τον επικεφαλής της εγκληματικής ναζιστικής ΧΑ να τον στηρίζει και δεν πετάγεται από την καρέκλα του για να του απαντήσει;
Εκτός κι αν έτσι εννοεί η κυβέρνηση τα αλλεπάλληλα καλέσματα για εθνική προσπάθεια!
Εθνική προσπάθεια βαφτίζει η κυβέρνηση την πολιτική της προκειμένου να διασφαλίσει περισσότερο ζεστό κρατικό χρήμα για τους εγχώριους μονοπωλιακούς ομίλους.
Η υπερήφανη διαπραγμάτευση αφορά συμφέροντα της άρχουσας τάξης που η κυβέρνηση επιδιώκει να υπηρετήσει, όπως ακριβώς έκαναν και οι προηγούμενοι.
Όμως, όπως κι αν καταλήξει αυτή η διαπραγμάτευση, πάλι ο λαός θα βρεθεί στη γωνία, χαμένος, αν δεν οργανώσει έγκαιρα την αντεπίθεσή του.
Θα αναρωτηθεί κάποιος. Είναι σικέ η διαπραγμάτευση; Είναι όλα επικοινωνιακά κόλπα;
Υπάρχει βέβαια κι αυτή η πλευρά, υπάρχουν όμως και σοβαρές αντιθέσεις.
Υπάρχει ένας πραγματικός πόλεμος συμφερόντων για το ποιο τμήμα του κεφαλαίου, ποια χώρα, σε τελική ανάλυση, θα βγει πιο ενισχυμένη απ’ την κρίση.
Είναι νόμος ότι, σε συνθήκες κρίσης μαζί με την εργατική τάξη και το λαό, που την πληρώνει πάντα, απαξιώνεται, καταστρέφεται και ένα τμήμα του κεφαλαίου. Είναι τα εργοστάσια που κλείνουν, είναι τα εμπορεύματα που δεν πωλούνται, είναι τα χρέη, το χρηματικό κεφάλαιο που δε μπορεί να πληρωθεί.
Πάνω σ’ αυτή τη βάση διεξάγεται ένας ανελέητος πόλεμος μεταξύ μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, μονοπωλίων και σε τελική ανάλυση μεταξύ κρατών και κυβερνήσεων, που εκπροσωπούν αυτά τα συμφέροντα.
Στην ΕΕ και την ευρωζώνη υπάρχει η αντιπαράθεση μεταξύ της Γερμανίας, που είναι η κερδισμένη των τελευταίων χρόνων και των χωρών, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, που είναι χαμένες.
Και όταν λέμε χαμένες, δεν εννοούμε φυσικά ότι τα μονοπώλιά τους δεν έχουν κέρδη, αλλά αυξάνει η ψαλίδα μεταξύ των αντίστοιχων γερμανικών.
Η Γερμανία επιμένει στη γνωστή σφιχτή δημοσιονομική πολιτική, οι άλλες επιδιώκουν χαλάρωση. Δε ζητούν φυσικά χαλάρωση γιατί τους έπιασε ο πόνος για τους λαούς, αλλά για να εξοικονομήσουν κρατικό χρήμα που θα πάει για τις επενδύσεις και την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Σ’ αυτή την αντιπαράθεση εμπλέκονται ενεργά και οι ΗΠΑ, οι οποίες από τη μια θέλουν ν’ ασκήσουν πίεση στη Γερμανία για την πρωτοκαθεδρία στην Ευρώπη, από την άλλη δε θέλουν προς το παρόν να διαταραχθεί η συνοχή της Ευρωζώνης.
Σ’ αυτές τις αντιθέσεις και τους σχεδιασμούς είναι ενταγμένη και η σημερινή ελληνική κυβέρνηση.
Δεν είναι τυχαίες άλλωστε οι δηλώσεις του Καμμένου από τις ΗΠΑ, για συνεκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου του Αιγαίου.
Ούτε είναι τυχαίο ότι όλες αυτές τις ημέρες που μονοπωλεί την επικαιρότητα το Γιούρογκρουπ, η Μέκρελ, ο Ντάισελμπλουμ, ο Βαρουφάκης, έχουν παρελάσει από την Ελλάδα το μισό State Department και δεκάδες άλλοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ.
Τα σούρτα – φέρτα, τα ταξιδάκια και οι συναντήσεις των υπουργών της κυβέρνησης στις ΗΠΑ, στη Ρωσία και στην Κίνα, εντάσσονται στην προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση να παρουσιάσει ως πολυδιάστατη και συμφέρουσα την εξωτερική της πολιτική.
Όμως, στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση μπερδεύεται μέσα στο κουβάρι των οξυμένων αντιθέσεων και ανταγωνισμών ισχυρών παικτών, μέσα στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Ο ελληνικός λαός δεν έχει να κερδίσει τίποτα από αυτά τα επικίνδυνα παιχνίδια της κυβέρνησης, από τη διαπάλη που είναι σε εξέλιξη ανάμεσα σε καπιταλιστικές ισχυρές οικονομίες, από την αντιπαράθεση και τους ανταγωνισμούς μέσα στην ευρωζώνη και την ΕΕ, ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Γερμανία για την πρωτοκαθεδρία στην Ευρώπη.
Είναι γνωστό άλλωστε, ότι οι ΗΠΑ έχουν στόχο τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της Ευρώπης από τη Ρωσία, καθώς και την αποδυνάμωση της σχέσης Γερμανίας - Ρωσίας και μέσα από την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης στην Ουκρανία.
Ταυτόχρονα, είναι σε εξέλιξη η υλοποίηση των νέων ατλαντικών σχεδίων επέμβασης στην ευρύτερη περιοχή, στη Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, με μοχλό το «Ισλαμικό Κράτος», τους τζιχαντιστές, με στόχο τον έλεγχο των αγορών, των εξελίξεων και της περιοχής άμεσα από τις ΗΠΑ.
Σ’ αυτά τα σχέδια η κυβέρνηση επιδιώκει να αναλάβει ρόλο, δηλώνοντας διαθέσιμη για συμμετοχή σε επεμβάσεις στην περιοχή, με πρόσχημα την υπεράσπιση δήθεν των χριστιανικών πληθυσμών, αποκρύβοντας όμως από το λαό ότι τέτοιες δηλώσεις και ενέργειες, περικλείουν άμεσους κινδύνους μεγάλης εμπλοκής σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους, για τους οποίους μόνο θύματα θα θρηνήσει ο λαός και τα παιδιά του.
Από αυτές τις αντιθέσεις οι λαοί δεν έχουν να κερδίσουν, παρά μόνο να χάσουν. Άλλωστε το σύστημα έχει τέτοια αδιέξοδα και αντιφάσεις που η διαχείρισή τους δε μπορεί να τις θεραπεύσει.
Για παράδειγμα: Την ίδια στιγμή που ζητείται δημοσιονομική χαλάρωση για να εξασφαλιστεί ρευστότητα, όπως λένε, την ίδια ακριβώς στιγμή αυτή η χαλάρωση οδηγεί σε μείωση της τιμής του ευρώ, αποχώρηση κεφαλαίων από τις ευρωπαϊκές τράπεζες και πρόβλημα ρευστότητας από την άλλη μπάντα.
Δεν πρέπει να εγκλωβίζεται ο λαός μας σε διαχειριστικές λογικές, να μην παρασύρεται από παχιά λόγια και μεγάλες κουβέντες για σκληρή διαπραγμάτευση, αλλά να βλέπει την ουσία των εξελίξεων για τον ίδιο το λαό.
Είναι δύσκολο, αλλά είναι αναγκαίο. Και μάλιστα σε συνθήκες που τα επόμενα χρόνια μπορεί να γίνουν πιο σύνθετες και πολύπλοκες.
Μέχρι σήμερα, ξεπερνιούνταν οι αντιθέσεις στην Ευρωζώνη με συμβιβασμούς.
Υπάρχει περίπτωση και πιθανότητα στο μέλλον, χωρίς φυσικά να μπορούμε να προβλέψουμε το πότε και το πώς, αυτές οι αντιθέσεις στην Ευρωζώνη να μην είναι δυνατόν να συμβιβαστούν, να δημιουργηθούν μεγάλα ρήγματα στη συνοχή της Ευρωζώνης.
Χρειάζεται σε κάθε καμπή, σε κάθε φάση των εξελίξεων, να διασφαλίζεται ως «κόρην οφθαλμού» η αυτοτέλεια του κινήματος, για να μη μπαίνει το κίνημα και ο λαός κάτω από ξένη σημαία, αλλά να σηκώνει τη δική του σημαία.
Γιατί όπως πάντα στην ιστορία των λαών και των χωρών, έτσι και σήμερα, το περιεχόμενο της εθνικής προσπάθειας είναι ταξικό.
Φίλες και φίλοι
Πάει πολύ η κυβέρνηση να φορτώνει στο λαό τις αντιλαϊκές επιλογές της, τους συμβιβασμούς και τις αντιλαϊκές συμφωνίες με την ΕΕ. Προσπαθεί να χειραγωγήσει το εργατικό-λαϊκό κίνημα, να μετατρέψει το λαό σε χειροκροτητή της πολιτικής της, να τον πείσει ότι πρέπει να συνεχίσει τις θυσίες του, να συμβιβαστεί με τα ψίχουλα.
Κάθε μέρα στη βουλή, φτιάχνουν κι από μια επιτροπή. Πότε εξεταστική, πότε μελέτης, πότε σοφών και εμπειρογνωμόνων. Άμα θέλεις να κρύψεις την πραγματικότητα, άμα δεν θέλεις να ελέγξεις πραγματικά τίποτε τότε φτιάξε επιτροπές. Δοκιμασμένη συνταγή του συστήματος της διαφθοράς και της διαπλοκής.
Κι όσο η «αριστεροδέξια» κυβερνητική σύμπραξη θα προσπαθεί να διατηρήσει τη στήριξη και ανοχή του λαού, τόσο θα επιτίθεται στο ΚΚΕ.
Δε θα τους περάσει. Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες πεισμώνουμε περισσότερο με κάτι τέτοια. Δε θα τους αφήσουμε να οδηγήσουν το κίνημα, το λαό, τη νεολαία, σε νέα κατρακύλα, να ματώνει ες αεί.
Δεν θα κουραστούμε να ενημερώνουμε, να διαφωτίζουμε, να εξηγούμε, να παλεύουμε, να αντιστεκόμαστε, να οργανωνόμαστε.
Προϋπαντούμε σε 3 χρόνια, το 2018, τα 100 χρόνια ύπαρξης και δράσης του ηρωικού Κόμματός μας, με νέους υψηλούς στόχους.
Με πίστη ότι τα ιδανικά μας, οι στόχοι μας θα γίνουν πράξη.
Το πραγματικά νέο βρίσκεται στην εργατική τάξη, στο λαό, στην λαϊκή κοινωνική συμμαχία όλων των καταπιεσμένων, των πραγματικών παραγωγών του πλούτου.
Εδώ εναποθέτουμε την ελπίδα του λαού, για την εργατική εξουσία.
Απέναντι στην ανεργία είναι η μόνιμη και σταθερή εργασία
Απέναντι στη φτώχεια είναι μια ευτυχισμένη, χορτάτη ζωή
Απέναντι στην αγραμματοσύνη είναι η μόρφωση, οι τέχνες, τα γράμματα, ο πολιτισμός
Απέναντι στον πόλεμο είναι η ειρήνη
Απέναντι στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ είναι η αποδέσμευση από τις αλυσίδες τους
Απέναντι στην κερδοφορία του κεφαλαίου είναι η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής
Απέναντι στο κεφάλαιο και τα μονοπώλια είναι η εργατική τάξη και η σύμμαχοί της
Απέναντι στα συμφέροντα της αστικής τάξης, βρίσκεται το συμφέρον της εργατικής τάξης
Στο τελευταίο κρίνεται η ουσία και το αποτέλεσμα της όποιας πολιτικής με όποιο όνομα, όποιο χρώμα.
Το ΚΚΕ δίνει τα πάντα για το συμφέρον της τάξης των δημιουργών.
Αντιπαλεύει θεούς και δαίμονες για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες στο λαό.
Υποτάσσει την πάλη του στον αγώνα να σπάσουν τις αλυσίδες των εργαζόμενων.
Το ΚΚΕ ρίχνει φως στο δρόμο που περπατούν αγκαλιασμένοι, οι αγωνιστές της ζωής.
Το ΚΚΕ φωτίζει το νου και την καρδιά ,για να βρουν την δύναμη οι λαοί να περπατούν μαζί, σε ένα δρόμο χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους.
Το ΚΚΕ δεν υποτάσσει την δράση στο νωρίς ή το αργά, γνωρίζει ότι το μέλλον δεν έρχεται από μόνο του αν δεν βάλλουμε πλάτη και εμείς σήμερα.
Όποιος στέλνει το λαό στο σπίτι, τον στερεί από την συμμετοχή στην εξουσία.
Εκεί βρίσκεται η μάχη των μαχών. Η μάχη για τη λαϊκή εξουσία.
Όταν οι λαοί θέλουν, όλα τα μπορούν.
Θα νικήσουμε.