Hellenic Cypriot Press Agency

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

ΣΗΜΕΙΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΚΩΣΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΠΑΣΟΚ

ΣΗΜΕΙΑ ΟΜΙΛΙΑΣ
ΚΩΣΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΠΑΣΟΚ

ΣΤΟ Ν/Σ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΛΟΓΙΣΤΙΚΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ (19.11.2014)


Για την στάση του ΣΥΡΙΖΑ για νομοσχέδιο, Τρόικα και την ομιλία Π. Λαφαζάνη
Το νομοσχέδιο το ψηφίζει ή το καταψηφίζει ο ΣΥΡΙΖΑ; Εάν διαφωνούμε και στα στοιχειώδη, δηλαδή το πώς μπορεί να οργανωθεί ένα λογιστικό πρότυπο με βάση τα διεθνή δεδομένα, προφανώς δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε σε τίποτα.
Δεύτερο, όποιος εδώ μέσα αποκαλεί την Ελλάδα, τη χώρα μας, στη Βουλή των Ελλήνων «αποικία», καλό είναι να αναλαμβάνει και την ευθύνη των λόγων του. Η Βουλή των Ελλήνων είναι η Εθνική Αντιπροσωπεία μιας χώρας που έχει Δημοκρατία και που -καλώς η κακώς- αυτή τη στιγμή έχει και μία δημοκρατικά εκλεγμένη Κυβέρνηση. Όσο, λοιπόν, κάποιοι δίνουν εμπιστοσύνη στις δημοσκοπήσεις και λοιδορούν τη χώρα από αυτό εδώ το Βήμα, τουλάχιστον πρέπει να κρίνονται αναλόγως από αυτούς που μας ακούν.
                Είναι δυνατόν να έρχεται εδώ η Αξιωματική Αντιπολίτευση και να λέει ότι η Κυβέρνηση εκλιπαρεί τους δανειστές ή την τρόικα να επιστρέψει πίσω;
Είναι δυνατόν, κύριε Λαφαζάνη, να έρχεστε εδώ τη στιγμή της πιο κρίσιμης διαπραγμάτευσης για τη χώρα και να επιχειρείτε μια άνευ προηγουμένου πόλωση πάνω σε ένα ζήτημα το οποίο θα κρίνει όχι μόνο το σήμερα ή τους επόμενους μήνες, αλλά το αύριο αυτής της χώρας, χωρίς να καταθέτετε καμία πρόταση, αντιθέτως, δημιουργώντας μια σκιά πάνω από οτιδήποτε έχει να κάνει με τον επιχειρηματικό κόσμο;
Ο επιχειρηματίας, είτε έχει έναν εργαζόμενο, είτε έχει μία ατομική επιχείρηση, είτε είναι κάποιος ο οποίος δημιουργεί μέρα με τη μέρα, δεν είναι άντρο αδιαφάνειας, κύριε Λαφαζάνη. Είναι ο άνθρωπος εκείνος ο οποίος δημιουργεί. Όταν δεν υπάρχει η επιχειρηματικότητα, δεν μπορεί να υπάρχει και εργαζόμενος. Δεν υπάρχει εργαζόμενος χωρίς εργοδοσία και δεν υπάρχει πλούτος για να διανείμει μια προοδευτική διακυβέρνηση, αν αυτός ο πλούτος δεν παραχθεί. Αυτές τις αυτονόητες αλήθειες πρέπει, κάποια στιγμή εδώ μέσα, να τις ακούσουμε.
Δυστυχώς για εσάς, όσο περνάει ο καιρός, όλο και λιγότεροι πιστεύουν σε ιδεοληψίες. Και είναι σήμερα η ώρα που, πρέπει ο Έλληνας πολίτης να καταλάβει ποιος «πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες». Διότι όποιος ανεβαίνει στο Βήμα δεν καταθέτει καμία πρόταση, σκιαμαχεί και ουσιαστικά δημιουργεί μια εικόνα επίπλαστη, τελικά είναι εκείνος ο οποίος πρέπει να αξιολογηθεί και να κριθεί.
Για ανάγκη εθνικής συναίνεσης, τέλος επιτήρησης, διαπραγμάτευση
Είμαστε μπροστά σε μια πολύ δύσκολη διαπραγμάτευση. Τις επόμενες ημέρες, τους επόμενους μήνες θα κριθούν πάρα πολλά πράγματα. Απέναντι σε αυτό ως ΠΑΣΟΚ εμείς έχουμε πει ότι χρειάζεται εθνική συνεννόηση, εθνική συναίνεση. Χρειάζεται εθνική συναίνεση πάνω σε τρία ζητήματα:
Το πρώτο είναι ότι, πρέπει να λήξει οριστικά η περίοδος της αυστηρής επιτήρησης που πέρασε η χώρα. Και πρέπει να λήξει, όχι γιατί είμαστε κατά των μεταρρυθμίσεων, αλλά γιατί πιστεύουμε πολύ ότι αυτή η χώρα, αυτός ο πολιτικός κόσμος μπορεί να έχει τις δικές του μεταρρυθμίσεις, το δικό του εθνικό σχέδιο. Για να κάνουμε, λοιπόν, αυτήν τη μεγάλη στροφή, χρειάζεται εθνική συνεννόηση.
Εθνική συνεννόηση πρέπει να επέλθει και πάνω στην τελική αξιολόγηση για το τέλος του προγράμματος. Πρέπει να έχουμε εθνική συναίνεση ως προς την διαπραγμάτευση για το χρέος.
Και προφανώς, πρέπει να οδηγηθούμε σε μια συναινετική εκλογή ενός Προέδρου της Δημοκρατίας που θα ενώνει τους Έλληνες.
Απέναντι σε αυτά τα τρία που σας ανέφερα, το σύνολο ή η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας συμφωνεί. Εάν κατεβείτε και ρωτήσετε εάν χρειάζεται συναίνεση για αυτά τα τρία ζητήματα -το πρώτο είναι η λήξη του προγράμματος, το δεύτερο είναι η διαπραγμάτευση για το χρέος και το τρίτο είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που εκ του θεσμικού του ρόλου, αλλά ιδιαιτέρως σε αυτήν την πολύ δύσκολη φάση, χρειάζεται να είναι μια προσωπικότητα που να ενώνει τους Έλληνες- η πλειοψηφία των Ελλήνων θα συμφωνήσει.
Για τον λαϊκισμό της αντιπολίτευσης
Αντί γι’ αυτό τι βλέπουμε; Βλέπουμε μια Αξιωματική Αντιπολίτευση που θεωρεί ότι η χώρα δεν έχει περάσει τα τελευταία πέντε χρόνια, αλλά πιστεύει ότι βρισκόμαστε στο 2007 και η οποία λέει ότι μπορεί να αξιοποιήσει το πολύ δύσκολο που έχουμε μπροστά μας, προκειμένου να επενδύσει μικροπολιτικά. Δηλαδή λέει «Μπορώ να αξιοποιήσω την πολύ μεγάλη δυσκολία που έχει η χώρα, προκειμένου να κερδίσω μικρο-οφέλη». Απέναντι στο πολύ μεγάλο, η Αξιωματική Αντιπολίτευση προτάσσει το μικρό όφελος ενός μικρού κομματικού ακροατηρίου ή ενός πρόσκαιρου εκλογικού αποτελέσματος. Σε αυτόν ο οποίος επενδύει στο μικροπολιτικό στόχο του η Ιστορία θα είναι αμείλικτη.
Δεύτερον, υπάρχει μια λαϊκίστικη άποψη, που διατρέχει και πάρα πολλούς χώρους, ότι κάποιος μπορεί να αξιοποιήσει την πολύ δύσκολη στιγμή για τη χώρα, που είναι το τέλος του προγράμματος και η αρχή της μεγάλη διαπραγμάτευσης, προκειμένου να επιτύχει ένα λαϊκίστικο πνεύμα από το οποίο θα είναι ωφελημένος.
Απάντηση: Αυτό θα γυρίσει μπούμερανγκ, είτε για τον έναν είτε για τον άλλο. Αυτός θα βγει ο τελικός χαμένος και, βεβαίως, κανείς δεν θα λυπηθεί για αυτόν, εάν αυτό δεν έχει πολύ δυσάρεστες εξελίξεις για τη χώρα.
Για την ανάγκη εθνικής συναίνεσης
Ποια είναι η πρόταση απέναντι σ’ αυτή την πολύ «γκρίζα» κατάσταση; Είναι η κοινή λογική. Ποια είναι η κοινή λογική; Ότι κάτι που δεν μπορείς να το πετύχεις μόνος σου, υπάρχουν περισσότερες προϋποθέσεις ή πιθανότητες να το πετύχουμε όλοι μαζί.
Γιατί μπορούμε να το πετύχουμε όλοι μαζί; Όχι γιατί κάποιοι είναι καλοί και κάποιοι κακοί, όχι γιατί κάποιοι είναι ικανοί και κάποιοι λιγότερο ικανοί, αλλά γιατί το διεθνές περιβάλλον μέσα στο οποίο θα κριθεί όλη αυτή η ιστορία δεν θα είναι ένα περιβάλλον αριστερών, δεξιών, κεντρώων, αλλά θα είναι ένα διεθνές περιβάλλον.
Θα είναι εθνικά κοινοβούλια, κόμματα απ’ όλες τις κατευθύνσεις που αυτή τη στιγμή έχουν κυβερνήσεις κυρίως από τη σοσιαλδημοκρατική ομάδα ή από την ευρωπαϊκή λαϊκή ομάδα. Απέναντι, λοιπόν, σ’ αυτούς που θα είναι οι συνομιλητές μας, δεν γίνεται να πιστεύει κανείς σήμερα στη χώρα μας ότι μπορεί να πάει ένα κόμμα μόνο του και να πετύχει το καλύτερο αποτέλεσμα.
Σε όσους λένε ότι «εμείς έχουμε σχέδιο, θα το θέσουμε υπόψη των δανειστών μας και αυτό το σχέδιο είναι ρεαλιστικό και θα δημιουργήσει δουλειές» -αυτό λέει ένα κομμάτι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης τις τελευταίες μέρες- απαντώ το εξής: Το ίδιο σχέδιο με τους ίδιους στόχους, σας πληροφορώ ότι το έχουν όλα τα κόμματα που ανήκουν στο δημοκρατικό τόξο.
Ο στόχος είναι ένα ισχυρό εθνικό μέτωπο, μια ισχυρή εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, γιατί δεν θα κριθεί το μέλλον του ενός ή του άλλου κόμματος, δεν θα επιβεβαιωθεί ο φόβος του ενός ή του άλλου κόμματος σε σχέση με τους ευκαιριακούς ψηφοφόρους του. Περνάει πάνω από την επόμενη εκλογική μάχη ο στόχος που έχει τεθεί το επόμενο διάστημα για τη χώρα. Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό, δεν προσκρούει στο μικροκομματικό ή πολιτικό του συμφέρον, αλλά προσκρούει στην κοινή λογική που επιτάσσει ότι στα ελάχιστα, στο μίνιμουμ, πρέπει να συμφωνούμε.
Για τα νέα Λογιστικά Πρότυπα
Δεν είναι δυνατό να υπάρχει σήμερα μία διεθνώς συναλλασσόμενη αγορά, επιχειρήσεις οι οποίες βρίσκονται στην Ελλάδα, αλλά μπορούν να δραστηριοποιούνται εξ ολοκλήρου στο εξωτερικό μέσω του διαδικτύου, να έχουν καταρρεύσει τα σύνορα κι εμείς να έχουμε λογιστικά πρότυπα του 1920.
Δεν είναι δυνατό να μην προχωρήσουμε άμεσα στην πολύ σημαντική και θετική μεταρρύθμιση που εισάγει σήμερα το Υπουργείο Οικονομικών, προκειμένου να καταργήσουμε τις απαρχαιωμένες διατάξεις και τις διατάξεις που πολλές φορές αντιφάσκουν μεταξύ τους. Δεν είναι δυνατό να επιδιώκουμε την ανάπτυξη -όπου για πρώτη φορά βλέπουμε να υπάρχει θετικό πρόσημο για το πρώτο τρίμηνο μετά από πολλά χρόνια στη χώρα- και να μην επιδιώκουμε ένα απλό φορολογικό σύστημα.
Για το φορολογικό σύστημα
Ακούμε πολλές φορές τη φράση «σταθερό, απλό, δίκαιο φορολογικό σύστημα». Θα πω το εξής: Η χώρα προς το παρόν, δεν χρειάζεται σταθερό, γιατί σταθερό σημαίνει ότι κάποιος πιστεύει ότι η παρούσα οικονομική κατάσταση, που έχει μεγάλους δείκτες ανεργίας και μικρό τζίρο στην αγορά, θα είναι μια σταθερή κατάσταση.
Θέλουμε ένα ευέλικτο φορολογικό σύστημα, απλό, δίκαιο, αποτελεσματικό τόσο ως προς το κόστος λειτουργίας, όσο και στη δυνατότητά του να προσφέρει στην Ελλάδα τόσο φόρο όσο χρειάζεται την κατάλληλη στιγμή. Ένα αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα το οποίο, όμως, να αποδίδει τη δυνατότητα που έχει η αγορά και κυρίως να μην οδηγεί σε υπερφορολόγηση.
Συνεχίζεται, λοιπόν, με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο μια μεγάλη μεταρρύθμιση η οποία ξεκίνησε με το ν. 4093/2011. Νομίζω ότι μ’ αυτό τον τρόπο, καθιερώνονται αποτελεσματικά τόσο οι ασφαλιστικές δικλείδες, όσο και οι διαδικασίες ελέγχου που απαιτούνται προκειμένου να λειτουργήσει το φορολογικό σύστημα.
Για την φοροαποφυγή πολυεθνικών που δραστηριοποιούνται στο διαδίκτυο
κ. Υπουργέ,
Έχω καταθέσει μία επίκαιρη ερώτηση που αφορά κυρίως τη φοροαποφυγή των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων, που δραστηριοποιούνται στο χώρο του διαδικτύου. Είναι ένα παγκόσμιο ζήτημα, ένα θέμα που αναδεικνύεται όλο και περισσότερο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το οποίο απασχολεί όλο και περισσότερες χώρες.
Νομίζω ότι εμείς μπορούμε να δραστηριοποιηθούμε ακόμα περισσότερο σ’ αυτό και να πάρουμε όλα τα αναγκαία μέτρα, ούτως ώστε ένα μεγάλο κομμάτι της πραγματικής οικονομίας που περνάει πλέον στο διαδίκτυο, να μπορέσει να φορολογηθεί μ’ έναν τρόπο δίκαιο και αποτελεσματικό, προκειμένου να μην υπάρχει απώλεια εσόδων που τελικά επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την πραγματική οικονομία, την off line οικονομία και βεβαίως τα νοικοκυριά.
Μ’ αυτό τον τρόπο, εάν μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τη φοροαποφυγή των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων, που δραστηριοποιούνται κυρίως στο διαδίκτυο μ’ έναν τρόπο ο οποίος ήδη συζητείται και για τον οποίον υπάρχουν διάφορες προτάσεις, θα μπορέσουμε να έχουμε τα κατάλληλα έσοδα.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι πρέπει να υπάρξει και ένας διεθνής φόρος για τις συναλλαγές μέσω διαδικτύου και μ’ αυτό τον τρόπο να υπάρξει ένα έσοδο, ανάλογο του φόρου για τις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές, ο οποίος όμως ακόμα δεν έχει τεθεί σε εφαρμογή.
 Ανάγκη ενός Εθνικού Σχεδίου για την Ελλάδα της δημιουργικότητας
Η Ελλάδα έχει πάρα πολλούς ανθρώπους με προσόντα. Θα κλείσω με αυτό, γιατί θεωρώ ότι είναι κάτι στο οποίο μπορούμε, επίσης, να πετύχουμε μια συνεννόηση στο μέτρο του εφικτού.
Έχει πάρα πολλούς νέους ανθρώπους επιστήμονες, νέους ανθρώπους που έχουν εκπαιδευτεί, η σημερινή νέα γενιά είναι η καλύτερη νέα γενιά σε επίπεδο εκπαίδευσης και δικτύωσης, που είχε μέχρι σήμερα η χώρα.
Απέναντι σε αυτή τη νέα γενιά, τα τελευταία χρόνια, έχει πέσει ένα πολύ μεγάλο βάρος. Έχει σηκώσει αυτή η νέα γενιά πολύ μεγάλο βάρος, σε σημείο που πολλοί να μιλούν για μια χαμένη γενιά λόγω της μεγάλης ανεργίας και των προσόντων που δεν αξιοποιούνται.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι είναι μια στιγμή που πρέπει η Ελλάδα, εμείς στη Βουλή, με πρόταση δική σας, να φέρουμε ένα εθνικό σχέδιο για την Ελλάδα της δημιουργικότητας. Δηλαδή για την Ελλάδα που θα αξιοποιήσει τις νεοφυείς επιχειρήσεις, τις «startups», που θα δώσει τη δυνατότητα σε κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα να αξιοποιήσει το ταλέντο του και από αυτό το ταλέντο θα κερδίσει ο ίδιος αλλά και η ελληνική κοινωνία.
Και βεβαίως αναφέρομαι σε μια πρόταση που λειτουργεί διεθνώς πολύ θετικά. Σε πολλές χώρες τις Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει εφαρμοστεί αυτό που σας λέω. Δεν ανακαλύπτω εγώ τον τροχό.
Έχει να κάνει κυρίως με το να υπάρξει ένα ειδικό καθεστώς μικρο-επιχειρήσεων, που για τα πρώτα τρία χρόνια να μην έχει κανένα φορολογικό βάρος, κανένα ασφαλιστικό βάρος, κανένα τέλος επιτηδεύματος, κανένα βάρος ανταποδοτικού τέλους και με αυτόν τον τρόπο να προαχθεί η καινοτομία, η δημιουργικότητα της νέας γενιάς στην Ελλάδα. Εάν μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια η επιχείρηση αυτή ανέβει πάνω από ένα συγκεκριμένο τζίρο, τότε να γίνεται αυτόματα η μετατροπή της σε μια κανονική επιχείρηση με όλα τα φορολογικά και ασφαλιστικά βάρη.
Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να πετύχουμε το άνοιγμα χιλιάδων θέσεων εργασίας. Μπορούμε να πετύχουμε να δοκιμάσει ο καθένας την τύχη του, το ταλέντο του, χωρίς να ρισκάρει τη ζωή του είτε σε ποινικές συνέπειες είτε σε χρέη είτε σε βάρη προς το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά, πέρα από την αποποινικοποίηση της αποτυχίας –γιατί δεν υπάρχει δημιουργικότητα χωρίς αποτυχία- θα πετύχουμε χωρίς επιδοτήσεις, χωρίς ευρωπαϊκά ή εθνικά χρήματα να ανοίξουμε χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Σας ευχαριστώ πολύ.