Για τη συνάντηση με την τρόικα στο
Παρίσι
Προφανώς, το θέμα δεν
είναι… χωροταξικό, το αν δηλαδή οι επαφές γίνονται στην Αθήνα ή στο Παρίσι.
Ούτε το μείζον είναι η επικοινωνιακή αξιοποίηση αυτής της υπόθεσης … Η
κυβέρνηση, άλλωστε, λαμβάνοντας ίσως κάποια σχετικά μηνύματα, κατέβασε τον πήχη
και τις προσδοκίες.
Το ζήτημα για μας είναι – και αυτή είναι η
θέση μας - ότι χρειάζεται μια νέα σχέση με την τρόικα, η οποία θα κατατείνει
στον στόχο της αλλαγής του μείγματος της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής,
στην μετάβαση από την λιτότητα σε ένα πλαίσιο ανάπτυξης. Ζητούμενο εξακολουθεί
να είναι η πολιτική αυτονομία της κυβέρνησης. Δηλαδή, η δυνατότητά της να είναι
αυτή - ως εκλεγμένη από τον ελληνικό λαό-
η οποία καθορίζει τις πολιτικές, τις εφαρμόζει ή τις αναθεωρεί
και όχι κάποιοι άλλοι .
Κύριε Αρβανίτη, αυτό που η κυβέρνηση οφείλει
να διαμηνύσει, προς τους δανειστές, στο πλαίσιο οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης,
άρα και της τρέχουσας, είναι ότι δεν μπορεί να αποδομηθεί άλλο, το ήδη
αποσαρθρωμένο εργασιακό τοπίο. Δεν μπορεί να υπάρξει απελευθέρωση των ομαδικών
απολύσεων. Θα ήταν μεγάλο λάθος να εισαχθεί το λόκ άουτ. Δεν μπορεί να υπάρξουν
νέα μέτρα. Η κατάσταση στη χώρα δεν αντιμετωπίζεται ούτε με τα υπερβολικά
σενάρια, ούτε με τις υπεραισιοδοξίες
ούτε με πλεονάσματα που στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό στις διογκωμένες
ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου προς τους ιδιώτες. Αυτό που απαιτείται είναι
αναδιάρθρωση του χρέους, ώστε να καταστεί
βιώσιμο και πολιτικές που θα βοηθήσουν την κοινωνία να πάρει ανάσα και
την οικονομία να βγει από το υφεσιακό τέλμα.
Για την Προεδρική εκλογή
Στο
ζήτημα της εκλογής του ΠτΔ συνάπτονται δύο ζητήματα: Ένα θεσμικού και ένα
πολιτικού χαρακτήρα. Όσον αφορά το θεσμικό ζήτημα, υπενθυμίζω την πρόσφατη
δήλωση του κ. Κουβέλη ότι κανένα παιχνίδι με τους θεσμούς δεν είναι
ανεκτό. Αντιθέτως, υπάρχουν διαδικασίες συνταγματικά προσδιορισμένες, οι οποίες
μας υποδεικνύουν πως πρέπει να λειτουργήσουμε.
Τι
λέμε εμείς, λοιπόν; Λέμε, έχοντας κατά νου τη θεσμική διάσταση, ότι αυτή την
συζήτηση θα την κάνουμε στον κατάλληλο χρόνο. Ο κατάλληλος χρόνος δεν μπορεί να
είναι νωρίτερα, τουλάχιστον από τα τέλη του Ιανουαρίου.
Πάμε
τώρα στην πολιτική διάσταση του ζητήματος: o πρόεδρος δεν είναι
διακοσμητικό πρόσωπο και η διαδικασία εκλογής του δεν είναι μια τυπικού
χαρακτήρα διαδικασία. Ο πρόεδρος και η εκλογή του εκπέμπουν, σαφέστατα
πολιτικά μηνύματα. Και η εκλογή δεν μπορεί παρά να γίνει σε συνάρτηση με το
πολιτικό κλίμα που θα επικρατεί εκείνη την εποχή και με τις πολιτικές που
ασκούνται. Και να σας πω κύριε Αρβανίτη, γιατί έχουν σημασία οι ασκούμενες
πολιτικές. Έχουν, διότι στη διαδικασία εκλογής Προέδρου, το Σύνταγμα, με τις
αυξημένες πλειοψηφίες που απαιτεί, θέτει ένα πλαίσιο ευρύτατων συναινέσεων. Πώς
θα υπάρξουν όμως συναινέσεις, αν υπάρχουν ασκούμενες πολιτικές που εντείνουν
την κοινωνική και πολιτική πόλωση;
Ναι, αλλά γιατί να
σέρνεται το θέμα μέχρι τότε;
Θα
μπορούσα να το αντιστρέψω. Δεν σέρνεται. Κάποιοι θέλουν να το σύρουν, για να
εγκλωβίσουν τη χώρα, τις πολιτικές δυνάμεις και τον δημόσιο διάλογο σε μια
εξάμηνη προεκλογική διελκυστίνδα…
3/09/2014
