ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ
ΓΙΑ ΤΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΣΤΗ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Από δω, από τη Θεσσαλονίκη των λαϊκών αγώνων και της αντίστασης, από τη Θεσσαλονίκη της Φεντερασιόν, του Μάη του ‘36, του Τούση, του Λαμπράκη, του Νικηφορίδη, του Τσαρουχά και τόσων άλλων λαϊκών αγωνιστών...
Από δω από τη Θεσσαλονίκη, την πόλη που όρθωσε αποφασιστικά το ανάστημά της ενάντια στο πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας, το ΚΚΕ απευθύνει πλατύ κάλεσμα συμπόρευσης, σε όλους και όλες εσάς που δεν ανέχεστε η χώρα μας να δέχεται τα συγχαρητήρια των ιμπεριαλιστών, που δεν αντέχετε να γίνεται η πατρίδα μας μια απέραντη Νατοϊκή βάση, ορμητήριο νέων επεμβάσεων και πολέμων, να είναι στο στόχαστρο μονοπωλιακών ανταγωνισμών, που προβληματίζεστε και θέλετε να απομονωθούν τα φασιστοειδή. Σε όλους εσάς που νιώθετε αριστεροί, προοδευτικοί και θέλετε την επόμενη μέρα δυνατός να είναι ο λαός.
Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται είκοσι χρόνια από τη βάρβαρη επίθεση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία. Πρόκειται για ιδιαίτερα σημαντική επέτειο, μια μαύρη επέτειο, που σήμερα είναι ίσως πιο επίκαιρη από ποτέ.
Τα συμπεράσματα που προκύπτουν, τόσο για την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, όσο και για τη στάση των πολιτικών δυνάμεων, τότε και τώρα, πρέπει να αποτελέσουν κριτήριο για τον ελληνικό λαό και τη νεολαία, για κάθε άνθρωπο καλής θέλησης, που ανησυχεί για τις σημερινές εξελίξεις.
Ήταν 24 Μάρτη 1999, 8 παρά τέταρτο το βράδυ, όταν τα αμερικανοΝΑΤΟικά αεροπλάνα και οι πύραυλοι άρχισαν να “ξερνούν φωτιά” στη Γιουγκοσλαβία προσθέτοντας μια ακόμη αιματοβαμμένη σελίδα στην αιματοβαμμένη ιστορία της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ. Στις 24 Μάρτη 1999 ξεκίνησε ένα μακελειό που κράτησε 78 μέρες.
Η Γιουγκοσλαβία δεν επελέγη τυχαία ως πεδίο θερμής εφαρμογής του νέου ΝΑΤΟικού δόγματος. Γεωγραφικά, βρισκόταν στο κέντρο των Βαλκανίων, στην καρδιά μιας περιοχής - σταυροδρόμι δύο παγκόσμιων πολέμων. Μια περιοχή, η οποία σύμφωνα με τον αμερικανονατοϊκό σχεδιασμό, για να μπει κάτω από τον έλεγχό του, στη σκακιέρα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, προϋπόθεση ήταν, ο κατακερματισμός της και η σταδιακή ΝΑΤΟποίησή της.
Η ΝΑΤΟική στρατιωτική επιχείρηση κατά της Γιουγκοσλαβίας, καταγράφηκε στην ιστορία, ως η μεγαλύτερη επιχείρηση στην Ευρώπη μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στη διάρκεια των 11 βδομάδων που διήρκησαν οι βομβαρδισμοί, πραγματοποιήθηκαν 2.300 αεροπορικές επιδρομές με τη χρήση 1.130 πολεμικών αεροσκαφών. Εκτόξευσαν από τον αέρα συνολικά 420.000 βλήματα, πυραύλους και βόμβες, ενώ χρησιμοποίησαν 37.000 βόμβες διασποράς που προκάλεσαν τις περισσότερες απώλειες στον άμαχο πληθυσμό.
Η αντίστροφη μέτρηση, για τον κατακερματισμό και τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, τις αλλαγές των μεταπολεμικών συνόρων ξεκίνησε, όταν ανατράπηκε ο σοσιαλισμός στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες χώρες. Όταν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής κυριάρχησαν μετά από δεκάδες χρόνια και στη Γιουγκοσλαβία. Όταν στόχος πια, στην οικονομία και στην πολιτική, δεν ήταν η κοινωνική ευημερία, αλλά η αύξηση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων, οι οποίοι είναι κυρίαρχοι και ανταγωνίζονται σκληρά στα πλαίσια της καπιταλιστικής οικονομίας.
Μετά τις ανατροπές, η επέμβαση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στα Βαλκάνια, πήρε γενικευμένο χαρακτήρα. Οδήγησε σταδιακά στον κατακερματισμό της Γιουγκοσλαβίας, με κορυφαία στιγμή τον πόλεμο των 11 βδομάδων την Άνοιξη του 1999, που είχε σαν αποτέλεσμα την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου από τη χώρα. Ο στόχος τους ήταν και συνεχίζει να παραμένει το μοίρασμα των νέων αγορών μεταξύ των μονοπωλιακών ομίλων.
Για να τον πετύχουν, δεν διστάζουν να αλλάξουν σύνορα, να αποδυναμώσουν κυρίαρχα κράτη και να δημιουργήσουν κράτη – προτεκτοράτα, όπως είναι το Κόσσοβο, η Βοσνία κ.α.
Φυσικά πάντα βρίσκουν προσχήματα. Εκεί το πρόσχημά τους ήταν, η «αρχή» του λεγόμενου «αυτοπροσδιορισμού», της δήθεν «υπεράσπισης» των μειονοτήτων.
Η ΕΕ, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ εξόπλισαν τους εγκληματίες του αλβανικού UCK, που υποδαύλισαν την αντιπαράθεση και διεκδίκησαν την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία, αξιοποιώντας το χάος που προέκυψε μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, που είχαν πετύχει λίγα χρόνια πριν.
Είναι πάγια τακτική των ιμπεριαλιστών, να υποκινούν υπαρκτά και ανύπαρκτα μειονοτικά ζητήματα, όχι γιατί τους έπιασε ο πόνος για τα δικαιώματα των μειονοτήτων, αλλά επειδή η μέθοδος του «διαίρει και βασίλευε» είναι δοκιμασμένη για να πετύχουν το στόχο τους. Αυτή την κατεύθυνση εξυπηρετεί και η προώθηση δημιουργίας και ανάδειξης πολιτικών κομμάτων σε εθνοτική - μειονοτική βάση.
Φυσικά τα ζητήματα αυτά, δεν είναι ούτε περασμένα – ξεχασμένα, ούτε τα συζητάμε σήμερα επετειακά. Αντιθέτως είναι ιδιαίτερα επίκαιρα. Χαρακτηριστική είναι η έκθεση του State Department για τα «ανθρώπινα δικαιώματα», η οποία πρόσφατα δημοσιεύθηκε, όπου η Ελλάδα εμφανίζεται «υπότροπη» σε ζητήματα, τα οποία η έκθεση κατατάσσει στα λεγόμενα «μειονοτικά». Η Ελλάδα επικρίνεται γιατί δεν αποδέχεται τον όρο «τουρκικός» σε ενώσεις στη Θράκη, κάνοντας ειδική αναφορά στην «Τουρκική Ένωση Ξάνθης». Επικρίνεται επίσης, επειδή «θέτει νομικούς περιορισμούς στις ονομασίες των ενώσεων πολιτών που αυτοπροσδιορίζονται ως εθνικά “Μακεδόνες”. Και επειδή απορρίπτει την επιδίωξη «πολιτών που αυτοκαθορίζονται ως Τούρκοι, Πομάκοι, Βλάχοι, Ρομά, Αρβανίτες ή Μακεδόνες για επίσημη αναγνώρισή τους ως εθνοτικών ή γλωσσικών μειονοτήτων!»
Είναι τουλάχιστον προκλητικό, να εμφανίζονται οι ΗΠΑ ως «υπέρμαχοι» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανά τον κόσμο, όταν έχουν αιματοκυλήσει τον πλανήτη, καταπατώντας κάθε τέτοια έννοια. Αυτό όμως που κυριαρχεί στην έκθεση, είναι ο «αυτοπροσδιορισμός», ως βασικό κριτήριο στον ορισμό μιας μειονότητας. Γεγονός, που επιτρέπει στους ιμπεριαλιστές, να αξιοποιούν υπαρκτά και ανύπαρκτα μειονοτικά ζητήματα ανάλογα με τους σχεδιασμούς και τα συμφέροντά τους.
Το έργο το έχουμε δει πολλές φορές, ιδιαίτερα στα Βαλκάνια. Απ' αυτήν τη σκοπιά, καθόλου αθώα δεν είναι, τα όσα αναφέρει η έκθεση του αμερικανικού ΥΠΕΞ, την ίδια ώρα που στην περιοχή μας ανοίγουν ξανά ζητήματα αλλαγής συνόρων και οι «διευθετήσεις» στα Ελληνοτουρκικά είναι ψηλά στην ατζέντα κυβέρνησης - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Πόσο μάλλον που στην αντιπαράθεση για τη συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ, το «δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό» αξιοποιήθηκε ως βασικό επιχείρημα από την πλευρά της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Φίλες και φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Η μάχη που έδωσε πριν 20 χρόνια ο λαός της Γιουγκοσλαβίας, μάχη άνιση από την άποψη των στρατιωτικών δυνάμεων εκείνη τη δεδομένη στιγμή, δεν πήγε χαμένη. Βοήθησε τους λαούς της περιοχής να αντλήσουν διδάγματα. Συνέβαλε στην αφύπνιση λαϊκών μαζών, που τα προηγούμενα χρόνια, τις είχαν «αποκοιμίσει», με τη δήθεν «ειρηνική διευθέτηση και ανάπτυξη», που θα έφερνε η λεγόμενη «παγκοσμιοποίηση», μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Πολύ περισσότερο βοήθησε στην αποκάλυψη του ρόλου διάφορων δήθεν «αριστερών» και «σοσιαλιστών» Ευρωπαίων, των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων που έβαλαν πλάτη, για να καμφθεί η αντίσταση του λαού της Γιουγκοσλαβίας, με τα όπλα, αλλά και των κυβερνήσεων των δήθεν σοσιαλιστικών και «αριστερών» κομμάτων σε Ιταλία, Γαλλία, αλλά και στην Ελλάδα που έδωσαν «γη και ύδωρ» για την υλοποίηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων.
Την περίοδο μετά το ’90, οι κυβερνήσεις της ΝΔ, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, όπως άλλωστε και σήμερα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, υιοθέτησαν το ίδιο επίσημο κυβερνητικό επιχείρημα:
Ότι η Ελλάδα, πρέπει να είναι παρούσα στην επιχείρηση αλλαγής συνόρων, για να είναι δήθεν σε θέση, να διεκδικήσει μερίδιο από τις νέες αγορές. Αυτός ο στόχος στις μέρες μας, πάνω στον οποίο ταυτίζονται όλα τα αστικά κόμματα, ονομάζεται «γεωστρατηγική αναβάθμιση»…
Γι’ αυτό και οι τότε κυβερνήσεις, έβαλαν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους, στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, σε όλες τις βασικές συνθήκες της ΕΕ και φυσικά στην επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία. Γι αυτό και σήμερα, η κυβέρνηση έχει εξελιχθεί, σε σημαιοφόρο του ΝΑΤΟ στην περιοχή.
Χωρίς τη συμβολή της Ελλάδας τότε, δε θα μπορούσε να επιτευχθεί το αιματοκύλισμα του γιουγκοσλαβικού λαού. Ο λαός της Θεσσαλονίκης ακόμα θυμάται, στο λιμάνι της πόλης και στην ευρύτερη περιοχή, τις ορδές των τανκς και των κοντέινερς, που μετέφεραν στρατεύματα και πολεμικό εξοπλισμό στη Σερβία. Οι κομμουνιστές, όπως πάντα στην ηρωική ιστορία αυτού του τόπου –κι εδώ στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε όλη την Ελλάδα- μπήκαν μπροστά. Βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης, ώστε να εκφραστεί έμπρακτα η αντίσταση του ελληνικού λαού στο σφαγιασμό του γειτονικού λαού. Με χίλιους δυο τρόπους, αψηφώντας τον κίνδυνο, δυσκόλεψαν το πέρασμα των στρατευμάτων στη γείτονα χώρα. Σύμφωνα μάλιστα με τα δικά τους –με τα ΝΑΤΟικά στοιχεία- από τις κινητοποιήσεις του λαού και της νεολαίας της πατρίδας μας, το δολοφονικό τους έργο, καθυστέρησε περίπου ένα μήνα. Η αλληλεγγύη εκφράστηκε και με την αποστολή αντιπροσωπειών του Κόμματος και του ΠΑΜΕ επί τόπου, στα εμπόλεμα εδάφη, στο Νις και το Βελιγράδι.
Το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή, ανέδειξε τις αιτίες και τις επιπτώσεις που θα έχει ο παραπέρα διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας για την ασφάλεια και την ακεραιότητα της χώρας μας. Αναδείξαμε τον πραγματικό χαρακτήρα του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, ως ιμπεριαλιστικές διακρατικές ενώσεις που συγκροτήθηκαν για να υπηρετούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων, του κεφαλαίου και όχι φυσικά για να υπηρετούν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων των χωρών, οι οποίες συμμετέχουν σ’ αυτές.
Οι πρωτοβουλίες του ΚΚΕ δεν περιορίστηκαν μόνο κατά την περίοδο των βομβαρδισμών των 78 ημερών αλλά συνεχίστηκαν και τα επόμενα χρόνια. Με τη δημιουργία του αντιΝΑΤΟϊκού Βαλκανικού κέντρου, με εκδηλώσεις και ημερίδες για διάφορα θέματα που αναδείκνυαν τις επιπτώσεις από τη συγκεκριμένη επέμβαση.
Βέβαια δεν έχουν φανεί ακόμα, όλες οι συνέπειες, το εύρος και το βάθος των συνεπειών στο περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων της Βαλκανικής Χερσονήσου, από τους βομβαρδισμούς με τις βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου. Συνέπειες που ο λαός μας και οι άλλοι λαοί της περιοχής, θα πληρώσουμε στα επόμενα χρόνια.
Αξίζει να θυμηθούμε, πως τότε, ο Συνασπισμός που μετεξελίχτηκε σε ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστικά ταύτιζε το θύτη με το θύμα. Έκανε δήθεν εκκλήσεις προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, «να απεμπλακεί από τα σχέδια των Αμερικάνων ώστε να ανακτήσει την αξιοπιστία και το κύρος της»(!) και να παραμείνει «ενωμένη, ισχυρή πολιτική δύναμη στις παγκόσμιες εξελίξεις, παράγοντας ειρήνης και ελευθερίας στον κόσμο»!!! Επικαλούνταν το διεθνές δίκαιο και τον ΟΗΕ, με το συγκεκριμένο συσχετισμό δυνάμεων για να επέμβει δήθεν «ειρηνικά»... Μέχρι εκεί έφθανε ο αγώνας, η αγωνία τους.
Φυσικά τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση, ακόμα και αυτά τα προσχήματα πήγαν περίπατο! Από σχέδιο απεμπλοκής της Ευρώπης από τα σχέδια των Αμερικάνων, κατάντησε ο σημαιοφόρος των Αμερικανονατοϊκών συμφερόντων σε όλη την περιοχή, στον ανταγωνισμό τους με τα ρώσικα, κινέζικα και άλλα συμφέροντα.
Φυσικά, αυτό το πολιτικό κόμμα, έχει κάνει επιστήμη την καλλιέργεια αυταπατών και την αποκοίμιση συνειδήσεων. Αποστολή του είναι να πλασάρει στα λαϊκά στρώματα, ότι ο καπιταλισμός μπορεί να «εξανθρωπιστεί», χωρίς να αλλάξει η ουσία του και οι λαοί να ζουν πραγματικά ειρηνικά μέσα στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμού. Σε κάτι τέτοια άλλωστε δίνει εξετάσεις, χρόνια τώρα…
Στην πραγματικότητα, η στήριξη των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων διαπερνάει διαχρονικά, σαν κόκκινη κλωστή, το χαρακτήρα και τη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ, από την ίδρυση του ως ΣΥΝ τότε, την πορεία του και τη γοργή μετεξέλιξή του σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Γι αυτό και η επιλογή του να ψηφίσει μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα του κεφαλαίου, τη Συνθήκη του Μάαστριχτ που δημιούργησε την ΕΕ, ήταν συνειδητή και όχι ευκαιριακή. Από τότε είχε διαλέξει όχθη: απέναντι από τον εργαζόμενο λαό.
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Ξέρουμε πολύ καλά πως τους μήνες, τις μέρες που απομένουν, μέχρι να στηθούν οι κάλπες θα περισσέψουν «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα». Θα ενταθεί η αντιπαράθεση ανάμεσα στους δύο πόλους του αστικού πολιτικού συστήματος, τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, που στήνουν ξανά παγίδες στο λαό.
Ο ένας με τα δήθεν «προοδευτικά του μέτωπα» και ο άλλος με τις κορώνες της περί «υπευθυνότητας κόντρα στο λαϊκισμό». Είναι τόσο μεγάλο το προοδευτικό μέτωπο του ΣΥΡΙΖΑ που τους χωράει όλους. Από τα πολιτικά ρετάλια των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ μέχρι τα απολειφάδια της ακροδεξιάς των ΑΝΕΛ.
Είναι τόσο μεγάλη η προοδευτική συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ που τους αγκαλιάζει όλους. Από την ΕΕ, που έχει κάνει σημαία της τον αντικομμουνισμό, μέχρι το ΝΑΤΟ που μακελεύει τους λαούς.
Είναι τέτοια η υπευθυνότητα της ΝΔ που λέει στο λαό, ότι εκείνη μπορεί να υλοποιήσει καλύτερα και πιο αποτελεσματικά τις μεταρρυθμίσεις για λογαριασμό του κεφαλαίου, οι οποίες θα του τσακίσουν τη ζωή, πάντα με «υπευθυνότητα».
Στην προσπάθεια του να συγκροτήσει το προοδευτικό του μέτωπο ενάντια στην ακροδεξιά, ο κ. Τσίπρας στέκεται σούζα μπροστά στα επιτελεία της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ οι οποίοι, κάθε τρεις και λίγο, τον επιβραβεύουν για τις υπηρεσίες του.
Μετά και τη συμφωνία των Πρεσπών, η οποία υπογράφτηκε κατά παραγγελία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, η κυβέρνηση «ανέβηκε κατηγορία»... Κατατάσσεται πλέον στις ελίτ του ΝΑΤΟ. Δεν το λέμε εμείς. Της το αναγνωρίζουν τα ίδια τα κοράκια της ΝΑΤΟϊκής πολεμικής μηχανής.
Για μας είναι σαφές και το έχουμε πει καθαρά: Πρόκειται για επαίσχυντη συμφωνία αντίθετη με τα συμφέροντα, όχι μόνο του ελληνικού, αλλά και όλων των λαών της Βαλκανικής, γιατί δυναμώνει στην περιοχή μας τον ιμπεριαλιστικό οργανισμό του ΝΑΤΟ, που βαρύνεται με δεκάδες εγκλήματα κατά των λαών -όπως καλή ώρα της Γιουγκοσλαβίας- ενώ σχεδιάζει και διαπράττει νέα. Επιπλέον η συμφωνία αυτή, κουβαλά το «σαράκι» της διατήρησης του αλυτρωτισμού, με την αποδοχή από την ελληνική κυβέρνηση των θέσεων περί «Μακεδόνα πολίτη» και «μακεδονικής γλώσσας».
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, η ΝΔ, ευθύνονται για τη μεθοδευμένη προβολή της ονοματολογίας της γειτονικής χώρας και την παγίδευση λαϊκών τμημάτων και όχι της ουσιώδους πλευράς, του αλυτρωτισμού, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον για νέα αιματοκυλίσματα στα Βαλκάνια.
Το συμφέρον των λαών της Βαλκανικής, είναι να δυναμώσουν την πάλη για την απόκρουση δήθεν λύσεων, που μαγειρεύονται στους κόλπους των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, όπως η συγκεκριμένη, που όχι μόνο δεν λύνει ένα πρόβλημα ανάμεσα σε δύο λαούς αλλά δημιουργεί πολύ περισσότερα.
Βεβαίως, η κυβέρνηση, με την έπαρση που τη διακατέχει και για να στρώσει το «κόκκινο χαλί» στις μπίζνες των Ελλήνων καπιταλιστών στην ΠΓΔΜ, όπως και στα σχέδια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Δυτικά Βαλκάνια, τάζει στο λαό «λαγούς με πετραχήλια», και στο ζήτημα αυτής της συμφωνίας.
Ο λαός μας, όμως, που εμπλέκεται όλο και βαθύτερα στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και κινδυνεύει να «τσαλαπατηθεί» μέσα σ' αυτούς, δεν έχει κανέναν λόγο να συμμεριστεί την κυβερνητική αυταρέσκεια. Ιδιαίτερα τώρα, που παρατηρείται μια μεγάλη κινητικότητα στο ζήτημα της αλλαγής συνόρων στην περιοχή των Βαλκανίων, όπου γίνεται λόγος για αλλαγή εδαφών Σερβίας - Κοσσόβου.
Όμως, το «γαϊτανάκι» της αλλαγής συνόρων, εάν συνεχιστεί και μάλιστα στο όνομα της «διασφάλισης της ειρήνης και της ασφάλειας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ», δεν θα κάνει τίποτα άλλο παρά να ναρκοθετήσει για άλλη μια φορά το μέλλον των λαών της Βαλκανικής. Γιατί ΝΑΤΟ και ΕΕ, οι ΗΠΑ, συνολικά οι δυνάμεις του ιμπεριαλισμού, ποτέ και πουθενά δεν παραιτήθηκαν από την αρχή τού «διαίρει και βασίλευε». Είναι παράγοντες ανασφάλειας για τους λαούς και εμπλοκής τους σε νέα δεινά. Η πείρα από τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία αυτό επιβεβαιώνει.
Και σήμερα μεθοδευμένα προωθείται από διάφορους κύκλους το σχέδιο της «Μεγάλης Αλβανίας», με πρώτο στάδιο την αλλαγή συνόρων ανάμεσα σε Κόσσοβο και Σερβία και σε συνέχεια την οικονομική και διπλωματική ενσωμάτωση του Κοσσόβου στην Αλβανία. Ενέργεια που μπορεί να ανοίξει κι άλλες «πληγές» στην περιοχή μας.
Ταυτόχρονα, η ελληνική κυβέρνηση διαπραγματεύεται το κλείσιμο συμφωνίας με την Αλβανία, με στόχο να ανοίξει ο δρόμος ενσωμάτωσής της στην ΕΕ. Ένταξη που σαφώς και δεν είναι ούτε υπέρ των συμφερόντων της εργατικής τάξης και του λαού της Αλβανίας, που θα βιώσει ακόμη μεγαλύτερη εμβάθυνση της εκμετάλλευσης με νέα «ευρωενωσιακά εργαλεία». Όπως ακριβώς, η ένταξη της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ, δεν βοήθησε στο παραμικρό, τις σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες, το ίδιο αποτέλεσμα θα έχει και η προώθηση της ένταξής της στην ΕΕ.
Την ίδια ώρα, η ελληνο-αλβανική συμφωνία, που θα ανοίξει αυτήν την «πόρτα» και θα αφορά και τα θαλάσσια σύνορα, οπωσδήποτε θα παίξει «πιλοτικό ρόλο» και για το παζάρι με την αστική τάξη της Τουρκίας.
Όσο κι αν η κυβέρνηση μεθοδεύει κατά καιρούς, ένα κλίμα εφησυχασμού για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η πραγματικότητα είναι, πως η κακοδαιμονία σ' αυτές τις σχέσεις, έχει τη «ρίζα» της στα συμφέροντα και στους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων Τουρκίας και Ελλάδας, ενώ ρίχνει «βαριά τη σκιά της» και η εμπλοκή ισχυρότερων δυνάμεων. Να γιατί τα προβλήματα δεν λύνονται ούτε με ζεμπεκιές και κουμπαριές, ούτε με την απλοϊκή σκέψη πως είναι αρκετή η όποια ενίσχυση των πολεμικών μέσων της χώρας μας, που μάλιστα το πώς και με τι θα ενισχύονται, συναποφασίζεται στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.
Η άρχουσα τάξη της Τουρκίας έχει σήμερα επικίνδυνες στοχεύσεις, τεράστιες φιλοδοξίες. Έχει εισβάλει και έχει στρατούς κατοχής σε τρεις χώρες. Οικοδομεί στρατιωτικές εγκαταστάσεις εκτός των συνόρων της, από τη γειτονική Αλβανία έως το μακρινό Κατάρ. Επιδιώκει έναν διευρυμένο περιφερειακό ρόλο κι αν μπορέσει και παγκόσμιο. Στο πλαίσιο αυτό αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας στο Αιγαίο, αλλά και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου. Με τις χιλιάδες παραβιάσεις των ελληνικών και κυπριακών εναέριων και θαλάσσιων συνόρων, ενισχύει τη διεκδίκηση μέρους του ενεργειακού πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου και επιπλέον πιέζει για δρόμους κι αγωγούς που τη συμφέρουν από τα εδάφη της.
Όπως και η αστική τάξη της Ελλάδας που επιδιώκει ως «σημαιοφόρος» των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, μια αναβάθμιση της γεωπολιτικής θέσης προσδοκά να επωφεληθεί από την κόντρα των ΗΠΑ με την Τουρκία, που είναι σε εξέλιξη. Μάλιστα εκσυγχρονίζει και τις εγκαταστάσεις στον Άραξο για να φέρει εδώ πυρηνικά όπλα, η Σούδα μεγεθύνεται, νέες βάσεις μπαίνουν στα σκαριά.
Η κυβέρνηση έχει καταντήσει «αριστερό πλυντήριο» για τους Αμερικανούς και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, εμπλέκει τη χώρα και το λαό μας σε μεγάλες περιπέτειες! Έχει ιστορικές ευθύνες, γιατί μας μπλέκει στο σκληρό ανταγωνισμό των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τα μερίδια των αγορών, τα κοιτάσματα του ορυκτού πλούτου στην Ανατολική Μεσόγειο και τους δρόμους μεταφοράς.
Καλούμε το λαό να κλιμακώσει τον αγώνα του ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους πολέμους για το μοίρασμα και το ξαναμοίρασμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των αγορών στην περιοχή μας.
Και να πάρουμε υπόψη μας και κάτι ακόμη. Την ώρα που η αστική τάξη της Τουρκίας ενισχύει τους δεσμούς της με τη Ρωσία, παζαρεύοντας με το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την ΕΕ, τέτοια ζητήματα, όπως είναι το Κυπριακό ζήτημα, που είναι ένα διεθνές ζήτημα εισβολής και κατοχής αλλά και οι απαράδεκτες διεκδικήσεις της αστικής τουρκικής τάξης στο Αιγαίο, μπορούν εύκολα να γίνουν μέρος αυτού του “παζαριού” προκρίνοντας λύσεις που θα εξασφαλίσουν στα μονοπώλια την πρόσβαση τους στην ενεργειακή “πίτα”, αλλά και ταυτόχρονα, θα επιτρέψουν τη «θωράκιση» του ΝΑΤΟ και των θέσεων του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση ήταν κι η πρόσφατη τριμερής συνάντηση Ελλάδας – Κύπρου με το Ισραήλ, που δολοφονεί τον λαό της Παλαιστίνης, υπό την “υψηλή εποπτεία” των ΗΠΑ. Τέτοιες, όμως εξελίξεις, κάθε άλλο παρά θετικές μπορούν να αποβούν για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου.
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Έχουμε μπροστά μας την τριπλή εκλογική μάχη. Ο καθένας και η καθεμιά να πάει στην κάλπη με κριτήριο τη στάση που κρατάει το κάθε κόμμα στα βασικά, στα στρατηγικά ζητήματα, που καθορίζουν την πορεία της χώρας και τη ζωή των εργαζομένων.
Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ διαγκωνίζονται για το ποιος θα φέρει και θα υπηρετήσει καλύτερα την καπιταλιστική ανάκαμψη, η οποία θα πατήσει πάνω στα ισοπεδωμένα δικαιώματα των εργαζομένων, που σε καμιά περίπτωση δε θα επανέλθουν στα προ κρίσης επίπεδα. Και οι δυο για το κεφάλαιο ενδιαφέρονται. Είναι χαρακτηριστικό ότι για όσα βασανίζουν τους εργαζόμενους, υπάρχει σύμπλευση.
Οι δικομματικοί τους καβγάδες δεν έχουν να κάνουν με την ανακούφιση του λαού, με την αποκατάσταση των απωλειών του. Συμφωνούν π.χ. στη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, με στόχευση την πλήρη διάλυση της όποιας προστασίας είχε απομείνει για τα λαϊκά νοικοκυριά. Συμφωνούν στην ακόμα πιο αποφασιστική προώθηση της «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας, που σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ, παραμένει σε «χαμηλά επίπεδα», κι ας είναι η πλειοψηφία των νέων θέσεων εργασίας, ορισμένου χρόνου και μερικής απασχόλησης, με μισθούς πείνας. Συμφωνούν στη «διεύρυνση της φορολογικής βάσης», που φέρνει την κλιμάκωση της αφαίμαξης για τα λαϊκά νοικοκυριά.
Το κυριότερο;
Συμπλέουν στις κάθε είδους διευκολύνσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο, που ειδικά τις τελευταίες δέκα μέρες τις έφεραν μαζεμένες. Και αν κρίνουμε, από τις δεσμεύσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, το διαγκωνισμό μεταξύ τους, για το ποιος είναι εγγυητής της επιχειρηματικότητας, αλλά και από τις συστάσεις των «θεσμών» για νέα επενδυτικά κίνητρα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι, ανεξάρτητα του ποιος θα βρεθεί στο τιμόνι της κυβερνητικής εξουσίας την επόμενη μέρα, αυτά τα δωράκια θα γίνουν ακόμα περισσότερα και ο λαός θα φορτώνεται τα «δημοσιονομικά αποτελέσματά» τους.
Αυτή η σύμπλευση στους αντιλαϊκούς στόχους, που εκτείνεται όχι απλά στα επόμενα χρόνια αλλά στις επόμενες δεκαετίες, πρέπει να αποτελέσει κριτήριο ψήφου για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Γιατί αυτό που σήμερα πρέπει να απασχολεί το λαό δεν είναι ποιος θα κάτσει στη θέση του «χαλίφη» για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η ίδια πολιτική, αλλά πώς θα μεγαλώσουν τα εμπόδια, πώς θα οργανωθεί καλύτερα η «λαϊκή αντιπολίτευση», πώς θα μεγαλώσει η πίεση, είτε συνεχίσει να κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε τον διαδεχθεί η ΝΔ. Κι αυτό πρέπει να αποτελέσει κριτήριο ψήφου σε όλες τις κάλπες που θα στηθούν, ώστε παντού, με ισχυρό το ΚΚΕ, να μεγαλώνουν τα εμπόδια που μπορεί να βάλει ο λαός στο τσάκισμα των δικαιωμάτων του.
Και στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, για να είναι περισσότεροι οι εκλεγμένοι που διεκδικούν μαζί με το λαό, και στις ευρωεκλογές και τις βουλευτικές, όποτε γίνουν, για να δυναμώσει αυτή η σύγκρουση με την κυβερνητική πολιτική.
Αυτό που κρίνεται για τους εργαζόμενους,
- δεν είναι το ποιος θα αναλάβει να διεκπεραιώσει τις νέες ιμπεριαλιστικές διευθετήσεις στην περιοχή,
- δεν είναι το ποια θα είναι εκείνη η κυβέρνηση την «επόμενη μέρα» που θα λαμβάνει “τα μπράβο” του ΓΓ του ΝΑΤΟ,
- ούτε το αν ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΝΔ θα διατηρήσουν τη χώρα στην «ελίτ» του ΝΑΤΟ.
Αυτό που κρίνεται σήμερα για το λαό, είναι το πώς θα ενισχυθεί η αντιιμπεριαλιστική πάλη. Ο αγώνας ενάντια στη μετατροπή της χώρας σε «μεντεσέ» των ιμπεριαλιστικών σχεδίων.
Ένας σχεδιασμός που δεν υπηρετείται μόνο από τις κυβερνήσεις, αλλά και από τις δημοτικές και περιφερειακές αρχές που στηρίζονται από τα κόμματα του κεφαλαίου.
Οι τεμενάδες που κάνουν δήμαρχοι και περιφερειάρχες στους φονιάδες των λαών που στρατοπεδεύουν σε λιμάνια και αεροδρόμια, καθιστώντας τις υποδομές αυτές «μαγνήτη» κινδύνων για το λαό και τη χώρα, αποτελούν κριτήριο για τους εργαζόμενους. Και πρέπει να καταψηφιστούν όλοι οι «πρόθυμοι» που στρώνουν τα κόκκινα χαλιά στους ιμπεριαλιστές. Να ενισχυθεί το ρεύμα της αμφισβήτησης αυτών των σχεδιασμών, να ενταθούν η επαγρύπνηση, η αλληλεγγύη στους γειτονικούς λαούς.
Η ενίσχυση του ΚΚΕ παντού θα είναι η πραγματική προοδευτική απάντηση του λαού στα ακροδεξιά μορφώματα, στις φασιστοσυμμορίες, που ξεπλένονται γενικά από το σύστημα. Και με τη συμβολή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα προηγούμενα χρόνια, που σήμερα σηκώνει τον κίνδυνο της ακροδεξιάς. Παρόλο που συνεργάστηκε μαζί της στην ίδια κυβέρνηση, για να στήσει ένα νέο κάλπικο για το λαό δίλημμα.
Να σταλεί το μήνυμα, ότι αντίπαλο δέος στους φασίστες εγκληματίες, στην ξενοφοβία και το ρατσισμό, δεν μπορούν να είναι οι υπηρέτες της βάρβαρης πολιτικής που τους γεννά. Κι αυτό το μήνυμα, πρέπει να φτάσει ακόμα πιο πλατιά, μαζί με το κάλεσμα της απομόνωσης των φασιστών που για μια ακόμα φορά, με το μακελειό στη Ν. Ζηλανδία αποδείχτηκε ότι είναι εξ ορισμού εγκληματίες, αφού εγκληματική είναι η ιδεολογία που υπερασπίζονται, το σύστημα που υπηρετούν.
Μόνο η ενίσχυση του ΚΚΕ, μπορεί να δώσει αποφασιστικό χτύπημα στο φασισμό, στην ακροδεξιά, γκρεμίζοντας τη Χρυσή Αυγή από την τρίτη θέση. Κι αυτό είναι άλλο ένα κριτήριο για το λαό και τη νεολαία, για κάθε άνθρωπο, εργαζόμενο καλής θέλησης, που νιώθει αριστερός, προοδευτικός, που ανησυχεί για την ανάπτυξη του κινήματος, που θέλει να είναι δυνατός ο λαός την επόμενη μέρα.
Στις ευρωεκλογές και στις βουλευτικές εκλογές με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, στις δημοτικές και περιφερειακές με το ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης, μπορούμε να δώσουμε απάντηση στην επίθεση που εξαπολύουν από κοινού το κεφάλαιο, η ΕΕ, οι κυβερνήσεις τους, οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες τους.
Μπορούμε να κάνουμε ένα αποφασιστικό βήμα μπροστά.
ΑΘΗΝΑ 27/3/2019 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ