Αννέτα Καββαδία για προσφυγικό:
Έχουμε κάνει το νομικό, ηθικό και
ανθρωπιστικό μας καθήκον - Καιρός να κάνει και η Ευρώπη το δικό της
Τον ορατό κίνδυνο αποδόμησης του θεσμικού πλαισίου της ευρωπαϊκής
ενοποίησης, επεσήμανε η βουλευτής Β΄ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ και Αντιπρόεδρος
της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης Αννέτα
Καββαδία κατά την παρέμβασή της στη συζήτηση για την αντιμετώπιση της
προσφυγικής κρίσης, η οποία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των εργασιών
της Μόνιμης Επιτροπής της Συνέλευσης στο Παρίσι.
Αναφερόμενη στην
προσφυγική κρίση, μια κρίση που - όπως είπε - δεν είναι ελληνική αλλά
ευρωπαϊκή, επεσήμανε πως «αν η μέχρι στιγμής αντίδραση από την Ευρώπη,
στο σύνολό της, είναι ενδεικτική, δεν μπορούμε παρά να είμαστε
εξαιρετικά ανήσυχοι για το αν είναι σε θέση ή αν επιθυμεί καν να
ασχοληθεί με το θέμα με ολοκληρωμένο και αποτελεσματικό τρόπο. Πολλώ δε
μάλλον, με έναν τρόπο που να δικαιώνει τις αξίες που θα θέλαμε να
σκεφτούμε ότι είναι ακόμα η βάση της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η Ελλάδα
είναι αποφασισμένη να κάνει ό, τι χρειάζεται, πρέπει όμως και η υπόλοιπη
Ευρώπη να μοιραστεί το βάρος» τόνισε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και
συνέχισε: «Δεν θα ανεχθούμε να μετατραπεί η Ελλάδα σε ένα τεράστιο
στρατόπεδο προσφύγων, λόγω της απροθυμίας των άλλων κρατών να κάνουν το
καθήκον τους, όπως ορίζεται από τη θεμελιώδη ευρωπαϊκή αρχή της
αλληλεγγύης, τα νομικά κείμενα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και την
Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου . Έχουμε κάνει το νομικό,
ηθικό και ανθρωπιστικό μας καθήκον και ζητούμε από τους Ευρωπαίους
εταίρους μας να κάνουν το ίδιο. Η Ελλάδα έχει εκπληρώσει στο ακέραιο τις
υποχρεώσεις της σύμφωνα με τις δεσμεύσεις της έναντι των εταίρων της,
τόσο σε πολιτικό, όσο και σε αμιγώς επιχειρησιακό επίπεδο. Η Ελλάδα -
μια χώρα που ας μην ξεχνάμε, εξακολουθεί να βρίσκεται στο μέσο μιας
βαθιάς οικονομικής κρίσης- έχει ολοκληρώσει την κατασκευή των κέντρων
πρώτης υποδοχής και καταγραφής στα ελληνικά νησιά και των κέντρων
προσωρινής φιλοξενίας στην ενδοχώρα. Το πιο σημαντικό, η Ελλάδα έχει
αναλάβει την διάσωση και πρώτη φροντίδα, τη σίτιση και τη στέγαση σε
αξιοπρεπείς συνθήκες ενός τεράστιου αριθμού ανθρώπων, με όλες τις
προφανείς δυσκολίες που ενυπάρχουν σε ένα έργο τέτοιας κλίμακας.
Ως
εκ τούτου, όχι μόνο δεν δεχόμαστε την παραμικρή νύξη για το αντίθετο,
αλλά απαιτούμε από τους εταίρους μας να ανταποκριθούν, με τη σειρά τους,
στις δεσμεύσεις που αυτοί έχουν αναλάβει έναντι της Ελλάδας και την
Ευρώπης, ιδίως όσον αφορά στη μετεγκατάσταση των προσφύγων με βάση ένα
δίκαιο και αναλογικό σύστημα υποχρεωτικής ποσοστιαίας κατανομής, το
οποίο άλλωστε έχει ήδη προταθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και
συμφωνήθηκε από το Συμβούλιο. Αν οι ευρωπαϊκές συμφωνίες δεν αξίζουν
ούτε το χαρτί στο οποίο είναι γραμμένες, τότε η αξιοπιστία της Ευρώπης
δέχεται ένα θανάσιμο πλήγμα. Αν δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι
ορισμένοι από τους εταίρους μας, δεν θα παραβούν τις μεταξύ μας
συμφωνίες, ώρες μόνο αφού έχουν ολοκληρωθεί, ενώ η Ελλάδα σταυρώθηκε
πριν από λίγους μήνες με το πρόσχημα “pacta sunt servanda”, τότε είναι
ίσως καιρός να επανεξετάσουμε πολλά πράγματα που είχαμε θεωρήσει ως
δεδομένα. Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί ότι στο πιο
κρίσιμο ζήτημα σε ολόκληρη την ιστορία της, όλοι θα τιμήσουν το λόγο
και την υπογραφή τους, τότε δεν θα πρέπει να αναρωτιόμαστε γιατί η ιδέα
της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης εμπνέει όλο και λιγότερους Ευρωπαίους, γιατί ο
αντιευρωπαϊσμός δυναμώνει και γιατί το ενδεχόμενο να καταλήξει η Ένωση
ένα κενό θεσμικό κέλυφος μιας Ευρώπης που θα έχει επιστρέψει στη
σκοτεινή εποχή του εθνικισμού, των αυτοκρατορικών ηγεμονισμών και,
τελικά, του φασισμού γίνεται πλέον ορατό. Ως βουλευτές πρέπει να
αναρωτηθούμε αν πρόκειται να επιτρέψουμε αυτό. Η Ενωμένη Ευρώπη
θεμελιώθηκε σε αξίες όπως η αλληλεγγύη, η δημοκρατία και η ισότητα
μεταξύ των εταίρων, αξίες οι οποίες τώρα χάνουν ταχύτατα έδαφος. Ίσως
έχουμε μπροστά μας την τελευταία ευκαιρία για να τις διασώσουμε και να
εγγυηθούμε ότι τα κράτη και οι λαοί της Ευρώπης θα συνεχίσουν την κοινή
πορεία τους.»
