ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ
ΣΤΟΝ Τ/Σ SBC & ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ Β. ΤΑΛΑΜΑΓΚΑ
Κε Γραμματέα να ξεκινήσουμε από τα θέματα της επικαιρότητας. Σήμερα είναι Δευτέρα, σε 3 μέρες υπάρχει μια μεγάλη απεργία, την Πέμπτη 27 Νοέμβρη. Πριν από 3 βδομάδες είχαμε μια μεγάλη συγκέντρωση, το πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ με μεγάλη επιτυχία -και όχι μόνο του ΠΑΜΕ, ήταν πάρα πολλές πάνω από 1000 σωματείων και συνδικάτων οι αποφάσεις συμμετοχής, είχε γίνει δηλαδή μια προεργασία- τώρα ποιο είναι το μήνυμα αυτής της μεγάλης απεργίας για το ΚΚΕ;
«Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί. Ο αγώνας των εργαζομένων, όλου του λαού πρέπει να είναι συνεχής, το επόμενο διάστημα. Γενικότερα μας θέλουν να καθόμαστε, να αναθέτουμε σε κάποιους άλλους τις τύχες της ζωής μας. Αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψει ο ελληνικός λαός, πλέον. Έχουμε βγάλει σημαντικά συμπεράσματα και δεν εννοούμε εμείς μόνο ως Κόμμα ή το συνδικαλιστικό κίνημα, ο ίδιος ο λαός πλέον έχει αποκομίσει σοβαρά συμπεράσματα από αυτή την πορεία της οικονομικής κρίσης και των μέτρων που τον έχουν πλήξει. Άρα λοιπόν ξέρει ότι το μόνο αποκούμπι, η μόνη ελπιδοφόρα προοπτική είναι να δυναμώσει την ενότητά του, τη συμμαχία του, στη βάση, μέσα στους τόπους δουλειάς, να οργανωθεί, να παλέψει, με βάση τη γραμμή που έχουν τα ταξικά συνδικάτα, αυτά που πραγματικά αγωνίζονται για το δίκιο του και βεβαίως να μην αναθέτει σε κάποιους σωτήρες, νεοφώτιστους, παλιούς, άλλους που έχει γνωρίσει, άλλους που θέλει δήθεν να δοκιμάσει. Θέλει εδώ και τώρα, γιατί άμεσα πρέπει να είναι και τα μέτρα ανακούφισης, τα αιτήματα που βάζει το συνδικαλιστικό κίνημα, τα ταξικά συνδικάτα σ’ αυτή την απεργία, το ίδιο το ΠΑΜΕ, αλλά και ευρύτερες οργανώσεις των εργαζομένων που αφορούν καθημερινά προβλήματα, την προστασία δηλαδή των ανέργων απ’ αυτή τη λαίλαπα της οικονομικής κρίσης. Αφορούν ζητήματα που έχουν να κάνουν με τους μισθούς και την απώλεια του εισοδήματος που είχαν οι εργάτες, οι υπάλληλοι, όλα αυτά τα χρόνια και βεβαίως τη διεκδίκηση, όπως είναι η επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, της 13ης και 14ης σύνταξης, η ελάφρυνση από φορολογικές επιβαρύνσεις που συνεχώς διογκώνονται το τελευταίο διάστημα και μια σειρά άλλα αιτήματα που αφορούν την καθημερινότητά του, που αφορούν την ίδια την προοπτική του για μπορέσει να ζήσει στοιχειωδώς η λαϊκή οικογένεια. Και φυσικά όλα αυτά έχουν να κάνουν και με τα θέματα της υγείας, της περίθαλψης, του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος, που απ’ ό,τι βλέπουμε η τρόικα τώρα μαζί με την κυβέρνηση ετοιμάζουν, ή συζητάνε τέλος πάντων, νέα μέτρα που αφορούν το ασφαλιστικό σύστημα, που θα επιδεινώσει συνολικά την ήδη άσχημη κατάσταση που έχει ο κόσμος σ’ αυτό το ζήτημα. Και μια σειρά άλλα θέματα, όπως την παιδεία των παιδιών μας. Άρα είναι στόχοι ευρύτεροι και αυτός ο αγώνας πρέπει να στηριχθεί. Πρέπει να δοθεί η μάχη μέσα στους τόπους δουλειάς, όπου κακά τα ψέματα επικρατεί τρομοκρατία, επικρατεί φοβία, ο φόβος της απόλυσης, «αν απεργήσω». Ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι, πρέπει να βγάλουν από πάνω τους αυτή τη φοβία, πρέπει όλοι να κατανοήσουμε ότι η δύναμη βρίσκεται μέσα μας, βρίσκεται στον αγώνα που πρέπει να δίνουμε καθημερινά είτε απέναντι σε μια στυγνή εργοδοσία ή απέναντι σε ένα ανάλγητο κράτος, βάρβαρο, εχθρικό, απέναντι στην τρομοκρατία ακόμα και του κρατικού μηχανισμού, όταν επιστρατεύεται ενάντια σε απεργούς και βεβαίως να συμμετέχουμε όλοι στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ που πραγματικά δίνουν μια ελπιδοφόρα προοπτική. Γιατί, κακά τα ψέματα κ. Ταλαμάγκα, αυτές τις μέρες γίνεται πιο φανερό ότι όλες οι άλλες πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις και παρατάξεις – θα πω βαριά κουβέντα, αλλά όμως έτσι είναι - σαμποτάρουν την απεργία, σαμποτάρουν την οργάνωση και κινητοποίηση του λαού. Ενώ πήραν αποφάσεις η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να…».
Εννοείτε και πολιτικά κόμματα; Ποια;
«Εκτός από τα κυβερνητικά κόμματα – είναι οπωσδήποτε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και οι παρατάξεις τους - αλλά είναι και η αξιωματική αντιπολίτευση».
Πιστεύετε ότι σαμποτάρει την απεργία ο ΣΥΡΙΖΑ;
«Ε, βέβαια. Μόλις προχτές ήρθε στα χέρια μου μια ανακοίνωση από μια ΕΛΜΕ εδώ, από καθηγητές του Βόρειου Τομέα της Αττικής, της περιοχής της Ν. Ιωνίας, όπου οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, οι κομμουνιστές συνδικαλιστές και άλλοι εργαζόμενοι έκαναν πρόταση στο Διοικητικό Συμβούλιο, που έχει πλειοψηφία ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δυνάμεις που υποτίθεται ομνύονται υπέρ της αριστεράς και των ανατροπών και των αλλαγών, για να γίνει γενική συνέλευση των εργαζομένων, των καθηγητών και αρνήθηκαν με το σκεπτικό ότι μπορεί να κινητοποιήσει το ΠΑΜΕ τους εκπαιδευτικούς στη συνέλευση και να αλλάξουν το περιεχόμενο των αιτημάτων! Μα αν δεν καλέσεις σε γενική συνέλευση και για να ενημερώσεις και κρύβεσαι πίσω από την απόφαση της ΟΛΜΕ, της Ομοσπονδίας και δεν ενημερώνεις, δεν παίρνεις μέτρα, με επιτροπές στα σχολεία, στους χώρους δουλειάς, για να έχει επιτυχία η απεργία, να διαφωτίσεις τους εργαζόμενους του κλάδου σου… Και βεβαίως εκεί θα γίνει διαπάλη, θα γίνει συζήτηση κι αν αλλάξει και ένα αίτημα προς το καλύτερο και γίνει πχ πιο ριζοσπαστικό, τι φοβούνται;».
Για τα κυβερνητικά κόμματα να το δεχτώ, αλλά δεν είναι λίγο βαρύ για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να πούμε ότι σαμποτάρει το απεργιακό κίνημα; Δέχομαι τη θέση σας, αλλά κάποιο απ’ αυτούς, τα βήματά τους…
«Καλά δεν ταυτίζονται όλοι, μιλάμε για τις ηγεσίες τους, καταρχήν. Και ξέρετε εξηγείται πολιτικά, διότι συνεχώς όταν θέλεις να δίνεις διαπιστευτήρια στο μεγάλο κεφάλαιο, στους εταίρους της ΕΕ, στο ΔΝΤ, στα μεγάλα funds, που περιδιαβαίνουν και συζητάνε μεταξύ τους διάφορα ζητήματα και θέλεις απ’ αυτή την άποψη να κερδίσεις την εύνοιά τους, έτσι ώστε να σε βοηθήσουν ουσιαστικά αύριο να κάτσεις στην καρέκλα της εξουσίας, σημαίνει ότι αυτόματα υποχωρείς συνεχώς σε πιέσεις, γιατί κανείς δεν σου δίνει έτσι απλόχερα. Σημαίνει ότι υποχωρείς και ότι του λες «εντάξει, όταν εγώ βρεθώ αύριο στην κυβερνητική εξουσία θα υλοποιήσω πολιτικές», οι οποίες βεβαίως θα είναι αντιλαϊκές. Άρα θέλουν ένα κίνημα παροπλισμένο».
Θα σας ρωτήσω ευθέως πιστεύετε ότι τα έχει βρει ο ΣΥΡΙΖΑ με αυτά τα κέντρα που υπονοείτε;
«Νομίζω ότι βρίσκεται σε τέτοια διαδικασία και μάλιστα, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, η πορεία αυτή είναι ταχύτατη, περισσότερο κι από τις δικές μας προβλέψεις δηλαδή, που πάντα κάναμε κριτική και σημειώναμε ότι είναι επιρρεπές ένα τέτοιο κόμμα σε τέτοιες διολισθήσεις και σε αλλαγές ακόμα και σε συνθήματα. Ποτέ δεν τα πιστεύαμε εμείς ως Κόμμα, αλλά ένας κόσμος πίστεψε τέλος πάντων ότι μπορεί να είναι ειλικρινείς ή ότι κάτι μπορεί να γίνει ή λέει «ας τους δοκιμάσουμε και αυτούς». Δυστυχώς αυτή, είναι η κοινή λογική. Και εμείς λέμε ότι πρέπει να σκεφτεί πριν να είναι αργά αύριο, να σκεφτεί τώρα πού πρέπει να πριμοδοτήσει δυνάμεις στο κίνημα, ποιους πρέπει να ενισχύσει και αύριο όταν γίνουν εκλογές, βεβαίως και στις εκλογές».
Για να κλείσουμε το θέμα της απεργίας. Θα το πω με ένα παράδειγμα: Στην Ιταλία, στη γειτονική χώρα υπάρχει μια κεντροαριστερή κυβέρνηση, η οποία βγήκε έμμεσα δεν βγήκε από λαϊκή ετυμηγορία, απλά πήρε 41% στις ευρωεκλογές, είναι η κυβέρνηση Ρέντσι. Στις 12 Δεκέμβρη υπάρχει γενική πανιταλική απεργία -τέτοιο φαινόμενο λένε οι αναλυτές έχει να το δει η Ιταλία από τη δεκαετία του ’50- είναι όλα τα συνδικάτα απέναντι στην κυβέρνηση Ρέντσι. Θέλω να τρέξουμε λίγο το χρόνο και ας περάσουν κάποιοι μήνες κι ας πούμε στην Ελλάδα ότι έχουμε μια κυβέρνηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλάζει το σκηνικό, υποθετικά μιλάμε αλλά πρέπει να το κάνουμε, το ΚΚΕ θα είναι στους δρόμους;
«Φυσικά. Από την πρώτη μέρα κιόλας. Αυτό, θα το κάναμε και σε περίπτωση που κάποια στιγμή βρισκόταν η εργατική τάξη στην εξουσία και είχε λαϊκή εξουσία – διακυβέρνηση, όπου θα δίναμε και εμείς το παρών μας σε μια τέτοια κυβέρνηση με ένα πραγματικά ριζοσπαστικό, προοδευτικό, ανατρεπτικό πρόγραμμα που θα μας πήγαινε μπροστά. Και τότε το λαό θα τον θέλαμε στους δρόμους. Πόσο μάλλον με μία κυβέρνηση, διότι σήμερα τα σημάδια όλα - θα δούμε βέβαια και πως θα εξελιχθεί - δείχνουν ότι η σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, το να πάρει δηλαδή τη θέση του ΠΑΣΟΚ σ’ αυτό το δικομματικό-διπολικό παιχνίδι που παίζεται πάντα τα τελευταία 40 χρόνια στην Ελλάδα, μετά την μεταπολίτευση, έχει ολοκληρωθεί πλέον».
Πιστεύετε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι νέο ΠΑΣΟΚ;
«Ουσιαστικά ναι. Και αυτή η διαδικασία έχει ολοκληρωθεί πλέον και από άποψη θέσεων και μάλιστα με πολύ χειρότερους όρους απ’ ό,τι ήταν το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ’80 ή και αργότερα για ένα διάστημα. Δηλαδή χωρίς καν το πρόγραμμα ή τα ριζοσπαστικά συνθήματα και τις θέσεις εκείνης της περιόδου, όπου το ΠΑΣΟΚ είχε πραγματικά ριζοσπαστικά συνθήματα, άσχετα αν δεν τα υλοποίησε, άσχετα αν μετά ως κυβέρνηση συνεχώς, υποχωρούσε. Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει αυτή την κωλοτούμπα που έκανε το ΠΑΣΟΚ τότε πολύ πιο νωρίς, όντας δηλαδή στην αξιωματική αντιπολίτευση. Οπότε, αν κάνει τέτοιες υποχωρήσεις σήμερα ως αξιωματική αντιπολίτευση που είναι τα δύο τελευταία χρόνια, μας κάνει να σκεφτόμαστε τι έχει να συμβεί αύριο ως κυβέρνηση. Όχι μόνο θα είναι μεγάλη η κατρακύλα και η υποχώρηση σε βασικά ζητήματα, θα επιβάλλει αντιλαϊκούς νόμους, αντιλαϊκά μέτρα, θα την πληρώσει πάλι ο λαός, αλλά και θα παροπλίσει και δυστυχώς παροπλίζει το εργατικό-λαϊκό κίνημα. Εκεί που έπρεπε, με τις δυνάμεις που είχε - και ο λαός του έδωσε αρκετά σημαντικές δυνάμεις, τον ψήφισαν πάνω από 1,5 εκατομμύρια κόσμος πριν δυο χρόνια και το ίδιο επαναλήφθηκε στις ευρωεκλογές. Άρα αυτόν τον κόσμο αν προσπαθούσε τουλάχιστον να τον οργανώσει, να του δώσει μια κατεύθυνση, να παλέψει, να βγει στους δρόμους, έτσι όπως κάνει το ΚΚΕ, με τις λιγοστές δυνάμεις που έχει, θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Πολλά μέτρα πιθανόν δεν θα περνούσαν, πολλά άλλα αντιλαϊκά μέτρα θα καθυστερούσαν, άρα θα κέρδιζε ανάσες ο λαός μας, θα ήταν για το συμφέρον του λαού και πολύ περισσότερο -που εμείς γι’ αυτό συζητάμε- θα δημιουργούνταν εκείνες οι προϋποθέσεις αλλαγής συσχετισμού δυνάμεων, μιας μεγάλης κοινωνικής – λαϊκής συμμαχίας, όπου θα έβαζε ζητήματα ενάντια σ’ αυτό το σάπιο σύστημα, ενάντια στα μονοπώλια και στους ομίλους, ενάντια σ’ αυτή την πολιτική που οδηγεί είτε η τρόικα –η οποία όπως ξέρουμε είναι βέβαια το ΔΝΤ, η ΕΕ και η ΕΚΤ- …».
Ένας «δεξιός» θα σας έλεγε : Ναι, αλλά έχουμε κάνει τόσες θυσίες, ειδικά τα 6 τελευταία χρόνια έχουμε δώσει τόσα λεφτά, έχει χυθεί αίμα. Σ’ αυτόν τι θα λέγατε;
«Εμείς λέμε ότι ο ελληνικός λαός έκανε θυσίες για τα μονοπώλια, την ΕΕ, για το κεφάλαιο, για τους τραπεζίτες, για τους βιομήχανους. Άμα πεις ότι έκανα τόσες θυσίες γι’ αυτούς, για να ανεβάσουν την κερδοφορία τους, για να ανεβάσουν την ανταγωνιστικότητά τους ώστε να έχουν αυτοί κέρδη, το θέμα είναι ότι ο λαός δεν είχε κανένα κέρδος, όχι μόνο δεν είχε κέρδος αλλά είχε μείωση του εισοδήματος, πληρώνει φόρους. Στον προϋπολογισμό έχουν μειωθεί οι φόροι κατά 100 εκατ. στο μεγάλο κεφάλαιο και στο σύνολο αυτών που έχουν και επιβαρύνονται με πάνω από 1,5 δις τα λαϊκά στρώματα, ο λαός.
Έχει ανακοινωθεί ότι αύριο η κυβέρνηση θα δει την τρόικα στο Παρίσι. Θέλω ένα σχόλιο και γι’ αυτό.
«Είτε στο Παρίσι είτε στην Αθήνα το σίγουρο είναι ότι θα φέρουν νέα μέτρα ενάντια στο λαό μας. Νέα φορολογικά μέτρα, νέες επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο, μείωση συντάξεων, μείωση μισθών και θα ανοίξει η βεντάλια των υπολοίπων μέτρων, το ασφαλιστικό και άλλες αλλαγές που αν δεν έρθουν σήμερα τουλάχιστον θα πάρουν υποσχέσεις οι εταίροι μας, αλλά και εδώ στην Ελλάδα οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, να περάσουν αυτά τα μέτρα σε καταλληλότερο πολιτικά χρόνο. Αυτή είναι η ουσία».
Στην τελευταία δημοσκόπηση σας εμφανίζουν από τα κόμματα με τη μεγαλύτερη άνοδο. Πως βλέπετε να διαμορφώνεται η εκλογική επιρροή του ΚΚΕ τους επόμενους μήνες με δεδομένο ότι μπορεί να έχουμε εθνικές εκλογές;
«Χρειάζεται μεγαλύτερη άνοδος του ΚΚΕ. Δεν αρκεί αυτή που υπάρχει. Βεβαίως φαίνεται μια προσπάθεια συσπείρωσης των δυνάμεων ακόμα και παλιότερων απωλειών που υπήρχαν τα τελευταία χρόνια όμως πρέπει καθαρά να πούμε και ειλικρινά ότι δεν φτάνει αυτή η άνοδος. Χρειάζεται πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ, χρειάζεται πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ, παντού. Εμείς θεωρούμε, μια πλευρά φυσικά είναι αρκετά σημαντική οι βουλευτικές εκλογές, η κοινοβουλευτική δύναμη του ΚΚΕ, αλλά θέλουμε να είναι ισχυρό παντού. Και στις αρχαιρεσίες των σωματείων και στις αρχαιρεσίες των συλλόγων, των Εργατικών Κέντρων, των Ομοσπονδιών. Υπάρχει άνοδος και εκεί αλλά χρειαζόμαστε ισχυρό ΚΚΕ παντού, να δρα μέσα στο λαό και στις βουλευτικές εκλογές που απ’ ότι είπατε μάλλον θα είναι κοντά».
Το γεγονός όμως ότι κάποιες φορές τα ποσοστά – και στο πρόσφατο παρελθόν – δεν εκτινάχθηκαν, αυτό που πιστεύετε ότι οφείλεται;
«Σε πολλούς παράγοντες και σε συνθήκες που υπάρχει αυτή η κατάσταση, όχι μόνο η πολιτική πόλωση. Ακόμα οι εργαζόμενοι δεν έχουν πειστεί ότι είναι οι ίδιοι δύναμη, ότι πρέπει να ισχυροποιήσουν αυτή τη δύναμη. Παρότι λένε ότι ειλικρινά πιστεύουν στο ΚΚΕ, του έχουν εμπιστοσύνη και στις δημοσκοπήσεις βλέπετε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του ελληνικού λαού, ένα 20-30% λέει ότι έχει εμπιστοσύνη στο ΚΚΕ, ότι είναι εγγύηση, παλεύει για το δίκιο του λαού, για τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά έχουν εκείνο το «αλλά» όπου πάνε δυστυχώς ακόμα και από παράδοση, αυτό είναι το επίπεδο του κινήματος, της συνείδησης, λέει «θα πάω σ’ αυτόν που μπορεί να γίνει κυβέρνηση». Και αφού στο πλαίσιο του δικομματικού παιχνιδιού συνήθως δυο κόμματα παίζουν, λένε «θα πάω σ’ εκείνο που μπορεί να γίνει άμεσα κυβέρνηση». Εδώ αυτό είναι αν θέλετε και η μεγάλη παγίδα στην οποία πέφτει συνεχώς ο λαός μας τα τελευταία 40 χρόνια και πάντα στην ιστορία αν δει κανείς όχι της Ελλάδας, αλλά διεθνώς, αυτή η λογική υπάρχει σε αυτές τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και εγκλωβίζεται εκεί. Και δε βλέπει ότι αυτό πρέπει να συνδυαστεί με συνολική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, να ανατραπεί απ’ τα κάτω, να συσπειρωθεί, να παλέψει μαζί με το ΚΚΕ, μέσα στους χώρους δουλειάς, τους τόπους μόρφωσης, τους τόπους κατοικίας και αυτό να εκφραστεί και εκλογικά είτε σε βουλευτικές είτε σε ευρωεκλογές είτε σε δημοτικές, γιατί μόνο έτσι θα δοθεί δύναμη. Εμείς λέμε να σκεφτεί ο ελληνικός λαός πολύ καλά αυτά που του λέμε και εφόσον πραγματικά μας εμπιστεύεται και βλέπει ότι λέμε αλήθειες και ότι θα σταθούμε κοντά του και δεν θα υποχωρήσουμε σε πιέσεις και θα παλέψουμε για το δίκιο και το λαϊκό συμφέρον, ως βασικό κριτήριο των ερχόμενων εκλογών να δει την ισχυροποίηση του ΚΚΕ γιατί εκεί είναι η λυδία λίθος και όχι ποια κυβέρνηση θα του κατσικωθεί στο σβέρκο».
Από τη 17η Νοέμβρη του 1918 που ήταν η ίδρυση του ΣΕΚΕ μέχρι σήμερα έχουν περάσει 96 χρόνια. Ο Δημήτρης Κουτσούμπας φέρει αυτό το βάρος αυτής της μεγάλης ιστορικής πορείας στους ώμους τώρα και θα το φέρει και στα 100χρονα. Πόσο σημαντικό είναι αυτό το βάρος και αν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία ο εορτασμός των 100 χρόνων και πως σκέφτεστε να αξιοποιήσει και πολιτικά το ΚΚΕ τα 100χρονα.
«Το ιδιαίτερο βάρος κατ’ αρχάς το νιώθει το ίδιο το κόμμα, ιδιαίτερα το ΚΚΕ. Εμείς δεν είμαστε ένα κόμμα ξεχωριστών προσώπων ή κόμμα των προσωπικοτήτων. Είμαστε – και το εννοούμε αυτό – και στη λειτουργία και στη σκέψη μας και στη δράση μας, συλλογικό κόμμα. Δεν είναι μόνο ο Κουτσούμπας, δεν είναι το Πολιτικό Γραφείο, είναι η Κεντρική Επιτροπή, είναι όλο το Κόμμα. Όλα αυτά τα θετικά που έγιναν σ’ αυτό τον τόπο, όλη αυτή η προσφορά που θέλουμε κυρίως να κάνουμε σήμερα και αύριο σ’ αυτό τον τόπο οφείλονται σε μια συλλογική δράση εκατοντάδων χιλιάδων. Και μέσα σ’ αυτή την πορεία η ΚΕ του Κόμματος έχει αποφασίσει να γιορτάσουμε τα 100 χρόνια έτσι όπως τους αξίζουν, γιατί 100 χρόνια μπορεί να φαντάζουν σε κάποιους νέους ότι είναι πάρα πολλά, «είναι το πιο παλιό κόμμα» σου λέει, αλλά ταυτόχρονα είναι το πιο νέο σε ιδέες, σ’ αυτά που θέλει να κάνει πράξη στη ζωή του λαού, στη ζωή της νεολαίας. Και απ’ αυτή την άποψη τα 100 χρόνια θα τα γιορτάσουμε όχι μόνο με εκδηλώσεις αλλά και με μελέτες και με ερευνητική δουλειά, όχι μόνο μελετώντας την ιστορία αλλά και με σύγχρονες μελέτες που απαντούν σε οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα του σήμερα, με εκδόσεις της Σύγχρονης Εποχής και με μεγάλες πολιτιστικές δραστηριότητες. Ήδη η ΚΕ ετοιμάζει τέτοιες εκδηλώσεις για το 2015, αντίστοιχα και για το 2016, 2017 και θα κορυφωθούν το 2018».
Σήμερα δημοσιοποιήθηκε η θέση του κ. Νταβούτογλου ο οποίος λέει ότι θα θέσει στην Ελλάδα θέμα συνεκμετάλλευσης του φυσικού αερίου. Σας φοβίζει αυτή η έξαρση και η ένταση που παρουσιάζεται τον τελευταίο καιρό στα εθνικά θέματα;
«Είναι επικίνδυνες οι εξελίξεις γιατί στην περιοχή μας και στην Αν. Μεσόγειο συγκρούονται πολλά ανταγωνιστικά συμφέροντα. Βρισκόμαστε πάνω στους δρόμους μεταφοράς της ενέργειας, της μεταφοράς του πετρελαίου, του φυσικού αερίου, είναι περιοχή πλούσια σε ορυκτό πλούτο, σε υδρογονάνθρακες και ανταγωνίζονται ισχυρά καπιταλιστικά κράτη απ’ τις ΗΠΑ και τη Γερμανία, τη Ρωσία και πολλές περιφερειακές ισχυρές δυνάμεις που έχουν τα δικά τους συμφέροντα, μια απ’ αυτές είναι η Τουρκία ή το Ισραήλ. Τέτοιοι ανταγωνισμοί, τέτοιες αντιθέσεις για τα ζητήματα της ενέργειας, του ορυκτού πλούτου, του φυσικού αερίου και του πετρελαίου, εμείς λέμε - και ο λαός το ξέρει - ότι είναι πάντα βαμμένοι με αίμα στην ιστορική τους διαδρομή. Έχουμε ήδη τοπικές συγκρούσεις, περιφερειακές συγκρούσεις, έχουμε ανάπτυξη της προκλητικότητας και της επιθετικότητας της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα, απέναντι στην Κύπρο και δεν αποκλείουμε και τον κίνδυνο ενός γενικευμένου πολέμου είτε περιφερειακού είτε και παγκόσμιου. Απ’ αυτή την άποψη αυτό που έχει να κάνει ο λαός μας είναι να προετοιμαστεί, αυτό που ως καθήκον μας ως ΚΚΕ έχουμε είναι να προετοιμάσουμε τον κόσμο να επαγρυπνεί και να βγουν συμπεράσματα και από τα πολιτικά κόμματα, αλλά κυρίως από το λαό μας. Δηλαδή ότι μέσα σε λυκοσυμμαχίες όσο μένουμε εκεί, όσο υπηρετούμε τέτοια συμφέροντα του ΝΑΤΟ, της ΕΕ τόσο περισσότερο θα εμπλέκουμε το λαός μας, τη χώρα μας σε τέτοιες τυχοδιωκτικές, πολεμικές ενέργειες ή συγκρούσεις, σε επεμβάσεις που δεν θα είναι ούτε για το συμφέρον της υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων του λαού μας. Δεν είναι και για το συμφέρον της Κύπρου, άρα λοιπόν θέλει άλλη στρατηγική απεγκλωβισμού απ’ αυτό τον θανάσιμο εναγκαλισμό με το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, να ανοίξουμε διαφορετικούς δρόμους, διαφορετικής οργάνωσης της κοινωνίας με άλλη εξουσία και με άλλους προσανατολισμούς, όπου εκεί θα μπορεί να υπάρχουν ισότιμες, επωφελείς, οικονομικές, πολιτικές διεθνείς σχέσεις με άλλες χώρες του κόσμου. Αυτό είναι μια θεώρηση που θα πρέπει ν’ απαντήσει ο ελληνικός λαός και θα πρέπει να απαντήσουν και οι εργαζόμενοι σήμερα μέσα στις Ένοπλες Δυνάμεις, που βρίσκονται σ’ ένα δύσκολο πόστο υπεράσπισης των δικαιωμάτων της χώρας μας και δεν πρέπει να συνταυτίζονται ή να ακολουθούν πολιτικές οι οποίες ουσιαστικά οδηγούν τη χώρα, με ευθύνη των κυβερνήσεων και των συμμαχιών, σε αντίθετο δρόμο, σε επικίνδυνους δρόμους».
Βλέπω αυτή η κατάσταση που επικρατεί στο ποδόσφαιρο, δεν είναι κατάσταση. Έχουν διακοπεί ήδη τα πρωταθλήματα… Ένα σχόλιο για την κατάσταση που επικρατεί στο πιο μαζικό λαϊκό άθλημα, όπως είναι το ποδόσφαιρο στον αθλητισμό
«Άμα τον αθλητισμό τον κάνεις τζόγο, άμα τον αθλητισμό τον κάνεις επιχείρηση και τον δίνεις στα χέρια μεγάλων συμφερόντων, αυτοί θα βγάλουν τα μάτια τους μεταξύ τους, θα ανταγωνίζονται και βεβαίως θα ‘ναι σε βάρος του λαού. Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να απεμπλακεί κάποια στιγμή - εδώ και τώρα λέμε εμείς - αλλά θέλει και άλλη διακυβέρνηση, άλλη εξουσία, θέλει να έχεις βούληση. Και γι αυτό να απεμπλακεί από επιχειρηματίες το ποδόσφαιρο συνολικά ο αθλητισμός και ο πολιτισμός δεν μπορεί να είναι στα χέρια μεγάλων επιχειρηματιών, μεγάλων συμφερόντων γιατί τέτοιες καταστάσεις θα ζούμε και όσο πάει αυτό το πράγμα θα χειροτερεύει συνεχώς. Ήδη το έχουμε αντιμετωπίσει…»
Μιλάτε για ερασιτεχνικό επίπεδο..
«Βεβαίως ερασιτεχνικό επίπεδο. Πρέπει να σταματήσει ο τζόγος, πρέπει να σταματήσει η επιχειρηματική δραστηριότητα. Μόνο έτσι θα μπορέσει να αναπτυχθεί γνήσια λαϊκός αθλητισμός και να είναι για το συμφέρον του λαού και της νεολαίας».
ΑΘΗΝΑ 24/11/2014 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ