Στα τέλη του 2013 η Ελλάδα είναι μια
χώρα σε εντεινόμενη ανθρωπιστική κρίση. Η προσθετική επιρροή των μνημονιακών
μέτρων αυστηρής λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης, οδηγούν την οικονομία σε
στάση, την κοινωνία σε απόγνωση, το δημόσιο χρέος σε διόγκωση, τη δημοκρατία σε
συρρίκνωση, την καταστολή σε ένταση.
Οι άνεργοι του 2011
και 2012 είναι οι εξαθλιωμένοι του
σήμερα, οι μικρομεσαίοι που έκλεισαν τα μαγαζιά τους είναι οι ανασφάλιστοι του
σήμερα, οι νέοι επιστήμονες είναι οι μετανάστες του σήμερα. Εκατομμύρια ζουν
κάτω από το όριο της φτώχειας, δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά βρίσκονται χωρίς
ρεύμα και θέρμανση, αναγνωρίζεται επίσημα ότι υπάρχουν πεινασμένοι μαθητές,
θρηνούμε νεκρούς από ανέχεια, ενώ ελάχιστου μεγέθους φυσικές καταστροφές
προκαλούν μέγιστες ανθρώπινες και υλικές απώλειες. Ο φόβος ενός παγερού χειμώνα
τρομάζει δεκάδες χιλιάδες άστεγους, κύρια στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη, αλλά
και εκατομμύρια ανθρώπους που δεν έχουν ή δυσκολεύονται για να έχουν θέρμανση.
Το επόμενο διάστημα ο
ΣΥΡΙΖΑ θέτει ως πρώτη προτεραιότητα την υπεράσπιση των ανθρώπων. Τα μέλη του
κόμματος μαζί με χιλιάδες άλλους αγωνιστές και αγωνίστριες οφείλουν να
δημιουργήσουν παντού εστίες αντίστασης και αλληλεγγύης και να μπουν μπροστά, σε
όποιο σπίτι φτωχού επιχειρήσουν να κόψουν το ρεύμα, σε όποια διαδικασία
πλειστηριασμού επιχειρήσουν να κλέψουν τους κόπους μια ολόκληρης ζωής.
2 Παρά την ανθρωπιστική κρίση, η
κυβέρνηση Σαμαρά εξακολουθεί την ίδια πολιτική. Όχι μόνο δεν αναγνωρίζει τις
καταστροφικές συνέπειες της μνημονιακής λαίλαπας, αλλά δρομολογεί και νέες
καταστροφές, είτε εφαρμόζοντας εσπευσμένα όσα έχουν ήδη ψηφιστεί, είτε
προδιαθέτοντας για την ανάγκη λήψης νέων κάθετων ή οριζόντιων μέτρων, κύρια στο
δημόσιο, την υγεία και τις συντάξεις. Πλειστηριασμοί της εφορίας, ακόμη και για
ασήμαντα ποσά, κατασχέσεις ακόμη και της πρώτης κατοικίας για χρέη στις
τράπεζες ή στα ασφαλιστικά ταμεία, φόροι ακινήτων και γενικά υπερφορολόγηση των
γνωστών «υποζυγίων» (μισθωτών και συνταξιούχων), απελευθέρωση των απολύσεων
στον ιδιωτικό τομέα και απολύσεις στο δημόσιο, καταργήσεις οργανισμών κλπ.,
συνιστούν τη νέα κυβερνητική και τροϊκανή επίθεση.
Ταυτόχρονα, όσο
περνάει ο καιρός, γίνεται ολοένα πιο καθαρό ότι οι βαρύτατες θυσίες που
επιβάλλουν στο λαό τα Μνημόνια, δεν ανοίγουν την παραμικρή προοπτική εξόδου από
την κρίση. Η είσοδος της οικονομίας σε τροχιά πραγματικής ανάπτυξης και η
δραστική μείωση της ανεργίας και της φτώχειας έχουν παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες.
Τα Μνημόνια δεν συνιστούν σχέδιο εξόδου
από την κρίση, αλλά ένα πρόγραμμα κοινωνικής λεηλασίας, με βάση το οποίο θα
πρέπει να κινηθεί η χώρα τις επόμενες δεκαετίες.
Η κυβερνητική επιμονή
στο αδιέξοδο, για την κοινωνία, μνημονιακό πρόγραμμα προκαλεί κρίση πολιτικής εκπροσώπησης, αφού πλατιά κοινωνικά στρώματα που
παραδοσιακά στήριζαν τα κόμματα του πάλαι ποτέ δικομματισμού, βλέπουν τις
βασικές συντεταγμένες της καθημερινότητάς τους να θρυμματίζονται και να
αντιμετωπίζουν το φάσμα της εξαθλίωσης. Αυτή η κρίση πολιτικής εκπροσώπησης εντείνει την αστάθεια του
πολιτικού-τραπεζικού-μιντιακού συμπλέγματος εξουσίας. Το σύστημα
κλυδωνίζεται και αναζητεί στηρίγματα στην
αθλιότερη εκδοχή προπαγάνδας (έτσι όπως αυτή εκφράζεται από τη μονταζιέρα
και την τηλεοπτική διαπλοκή), στην
όξυνση του κρατικού αυταρχισμού (έτσι όπως τον είδαμε π.χ. στην περίπτωση
της ΕΡΤ αλλά και των μαθητών, μόλις προχθές), στην τάση de facto ενοποίησης των δύο κυβερνητικών κομμάτων (που ήδη παίρνει
σάρκα και οστά σε συνδικάτα και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση),
καθώς και στην αναζήτηση αναχωμάτων στην άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ (έτσι όπως αυτή εκφράζεται από την
επιχείρηση συσπείρωσης του δήθεν κεντροαριστερού, ιστορικά φθαρμένου πολιτικού
προσωπικού).
Παρά τα ισχυρά
πλήγματα που έχει δεχτεί η ναζιστική εγκληματική συμμορία της Χ.Α., εξακολουθεί
να καταγράφει σημαντικά δημοσκοπικά ποσοστά. Αυτή η πραγματικότητα καθιστά
αδήριτη την ανάγκη να ενεργοποιήσουμε πλήρως το αξιακό και ιδεολογικό φορτίο
της Δημοκρατίας και της Αριστεράς και να αντικρούσουμε με επάρκεια τα
ρατσιστικά και αντιδημοκρατικά ιδεολογήματα που δημιουργούν ευνοϊκές πολιτικές
συνθήκες για την άνοδο του ναζισμού.
3 Παρά το γεγονός ότι περισσεύει η
ανέχεια και η αγανάκτηση, δεν υπάρχει ένας γενικευμένος κοινωνικός ξεσηκωμός.
Ωστόσο, σε όλο αυτό το διάστημα γίνονται κινητοποιήσεις που κεντρικό
χαρακτηριστικό τους είναι το πείσμα, η διάρκεια και η κοινωνική συναίνεση που
συγκεντρώνουν. Οι αγώνες των καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών, των
σχολικών φυλάκων, του διοικητικού και εκπαιδευτικού προσωπικού των ΑΕΙ, των
νοσοκομειακών γιατρών, του ΕΟΠΥΥ αλλά και όλων των χώρων Υγείας, των πολιτών
στις Σκουριές εκφράζουν όχι μόνο τις επιμέρους ανάγκες των αγωνιζομένων, αλλά
και την κοινή ανάγκη να απαλλαγεί η κοινωνία από την ατέρμονη φτώχεια, την
Τρόικα και την κυβέρνηση κοινωνικής εξαθλίωσης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει
ενεργά αυτούς τους αγώνες, συμβάλλει με όλες του τις δυνάμεις στη διαμόρφωση
πλατιού ρεύματος ανατροπής, παίρνει πρωτοβουλίες μέσα και έξω από τη Βουλή που
διευκολύνουν την ενδυνάμωση του κινήματος αντίστασης και αλληλεγγύης. Η
πρόσφατη κοινοβουλευτική πρωτοβουλία για τους πλειστηριασμούς, ήλθε να δεθεί με
την αντίστοιχη απόφαση της ΠΓ που τόνιζε πως δεν θα επιτρέψουμε πλειστηριασμούς
πρώτης κατοικίας. Είναι μια σωστή και επιβεβλημένη κίνηση, μια επιλογή υπέρ των
κοινωνικά αδύναμων που, όπως και η πρόταση μομφής, δυσκολεύει το αντίπαλο
πολιτικό σχέδιο, αλλά πρώτα και κύρια αναδεικνύει πως υπάρχει διέξοδος και
ελπίδα, άρα και λόγος για να αγωνιζόμαστε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα εντείνει
την πίεσή του ενάντια στην κυβέρνηση και θα συνεχίσει να υπερασπίζεται τους
κοινωνικούς αγώνες. Κάθε εφαρμογή νέου μέτρου θα μας βρίσκει απέναντι, στο πλάι
της συντριπτικής πλειονότητας του λαού. Στο κινηματικό και συνδικαλιστικό επίπεδο
εντείνουμε τις προσπάθειες συντονισμού των αγώνων, αναδεικνύοντας τα κοινά
συμφέροντα των πληττομένων, ώστε να μην μπορεί η κυβέρνηση να διαιρεί και να
φέρνει την μια κατηγορία απέναντι στην άλλη. Ταυτόχρονα, μέσα στην Βουλή
αποκαλύπτουμε τους στόχους τους, φέρνοντας όλους τους βουλευτές προ των
συνταγματικών, πολιτικών, ηθικών ευθυνών τους.
4 Το αμέσως επόμενο διάστημα θα
συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στη συγκρότηση μιας μεγάλης κοινωνικής
συμμαχίας αλληλεγγύης, αντίστασης και ανατροπής. Απευθυνόμαστε στην άλλη
Ελλάδα, στην Ελλάδα των πληττόμενων κοινωνικών στρωμάτων, του αγροτικού κόσμου,
της εργασίας, των φτωχών, των εκατομμυρίων ανέργων, των ανθρώπων που χάνουν τα
σπίτια τους, τις δουλειές τους, την περίθαλψη και τη σύνταξή τους, που μένουν χωρίς
ρεύμα. Στους ανθρώπους της διανόησης, της δημιουργίας, της επιστήμης, του
πολιτισμού.
Απευθυνόμαστε στην ανυπάκουη Ελλάδα, στην
κοινωνία που αντιστέκεται υπερασπιζόμενη τη ζωή και το περιβάλλον, όπως στις
Σκουριές…Στην κοινωνία που αγωνίζεται, που υπερασπίζεται το δικαίωμα στην
εργασία, όπως οι γιατροί, οι εκπαιδευτικοί, οι
καθαρίστριες, οι σχολικοί φύλακες. Στον κόσμο της παιδείας και της
έρευνας, των διοικητικών, των διδασκόντων, των ερευνητών στα δημόσια ΑΕΙ. Στους
εργαζόμενους της ενημέρωσης, στους απολυμένους της ΕΡΤ.
Απευθυνόμαστε στην
κοινωνία της αλληλεγγύης, στον κόσμο αυτό που δίνει μάχη μέσα από αυτόνομα
δίκτυα σε εκατοντάδες γειτονιές και πόλεις, για να μπορούν οι άνθρωποι, έλληνες
και μετανάστες, να ζουν με αξιοπρέπεια.
Απευθυνόμαστε στους
κοινωνικά αποκλεισμένους, στον «αόρατο κόσμο» των προσφύγων και μεταναστών, των
χωρίς χαρτιά και δικαιώματα, των περιθωριοποιούμενων λόγω σεξουαλικής επιλογής
(ΛΟΑΤ κοινότητα). Δεσμευόμαστε για την καταπολέμηση των πολλαπλών διακρίσεων με
αντιρατσιστικό νόμο και τη θεσμική ισότητα μορφών συμβίωσης τόσο για ετερόφυλα
όσο και για ομόφυλα ζευγάρια.
Απευθυνόμαστε στη
νεολαία, που βλέπει να της κλέβουν το μέλλον. Στη νεολαία που εξεγείρεται, που
οργανώνει τη δράση της στις σχολές και τα σχολεία και που «ανταμείβεται» με
εκφοβισμό και άγρια καταστολή.
5 Η αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες
βουλευτικές εκλογές είναι, με τα σημερινά δεδομένα, ρεαλιστικός στόχος. Είναι
όμως αξιακή θέση του ΣΥΡΙΖΑ «η εξουσία στο λαό». Με άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει
ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο διακυβέρνησης, επιδιώκοντας τη συμπαράταξη και
την ενεργό συμμετοχή των πιο δημιουργικών τμημάτων της κοινωνίας, αυτών που
σήμερα αντιστέκονται στα μνημόνια, των ενεργών πολιτών, των επιστημόνων, της
νεολαίας. Η επόμενη μέρα θα χτιστεί μαζί με την κοινωνία. Χρειάζεται να
προβάλλουμε το πρόγραμμά μας, πρόγραμμα θετικής διεξόδου από την κρίση και
προστασίας της κοινωνίας μέσω της παραγωγικής, κοινωνικής, δημοκρατικής,
οικολογικής και πολιτισμικής ανασυγκρότησης της χώρας μας.
Ιδιαίτερη
σημασία στην τωρινή συγκυρία έχουν τα 7 σημεία που κατ’ επανάληψη έχουμε
προβάλει, δηλαδή:
-
Τα άμεσα μέτρα αντιμετώπισης της
ανθρωπιστικής κρίσης
-
Οι διαδικασίες ακύρωσης των μνημονίων,
διαχείρισης του χρέους με διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του και
επαναδιαπραγμάτευσης των δανειακών συμβάσεων
-
Η προστασία της εργασίας, των θεμελιωδών
δημόσιων, κοινωνικών αγαθών και του περιβάλλοντος
-
Η αναδιάρθρωση της Δημόσιας Διοίκησης
-
Το μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο πλάνο
παραγωγικής ανασυγκρότησης
-
Η πολιτισμική αναγέννηση
-
Η εμβάθυνση της δημοκρατίας και ο
δημοκρατικός μετασχηματισμός του πολιτικού συστήματος
Ήδη η Μόνιμη
Επιτροπή Προγράμματος και τα τμήματα επεξεργάζονται βαθύτερα το προγραμματικό
πλαίσιο του 1ου Συνεδρίου και έχουμε φτάσει σε ικανοποιητικό επίπεδο ωρίμανσης.
Η Πολιτική Γραμματεία προτείνει ένα επόμενο σημαντικό βήμα: Όταν οι θέσεις μας
θεωρηθούν αρκετά επεξεργασμένες και έχουν την έγκριση των αρμοδίων οργάνων, να
ξεκινήσει η διαδικασία της Κομματικής αλλά και της δημόσιας διαβούλευσης με την
κοινωνία, (συνδικάτα, κινήματα πολιτών, ενώσεις εργαζομένων, ανέργων,
επιστημονικούς φορείς, διανοούμενους, ενεργούς πολίτες κ.ο.κ), όπως άλλωστε
έχουμε δεσμευτεί και από το 1ο Συνέδριό μας. Αυτή η διαδικασία της δημόσιας
παρουσίασης και διαβούλευσης μπορεί να συμπεριλάβει και θεματικά συνέδρια με τη
συμμετοχή όλων των παραπάνω, έτσι ώστε όλοι μαζί να συγκροτήσουν ένα Δημόσιο
Φόρουμ για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας, της οικονομίας και του κράτους,
στην προοπτική μιας πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας για την προοδευτική διέξοδο
από την κρίση, την παραγωγική ανασυγκρότηση και την πολιτισμική αναγέννηση της
πατρίδας μας.
Οι Επιτροπές
Αντίστασης σε δήμους και χώρους εργασίας, στην συγκρότηση των οποίων πρέπει να
επιμείνουμε, αξιοποιούν αυτές τις επεξεργασίες για τοπική και κλαδική
διαβούλευση, για τα περιφερειακά και τοπικά προγράμματα.
6 Το 2014 είναι χρόνος αγώνα και
ελπίδας. Θέλουμε να γίνει χρόνος της μεγάλης ανατροπής. Αγωνιζόμαστε για να
μπει ένα τέλος τώρα. Διεκδικούμε την λαϊκή ετυμηγορία τώρα. Σε κάθε περίπτωση,
η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές θα καταδείξει την διογκούμενη αναντιστοιχία
της κυβέρνησης με την λαϊκή βούληση. Σε κάθε περίπτωση είναι πρόκριμα
ανατροπής.
Στην επόμενη
συνεδρίαση της Κ.Ε. (11 και 12/1/2014) η
Κ.Ε. θα συζητήσει για τις
αυτοδιοικητικές εκλογές. Διεκδικούμε αυτοδιοίκηση, ενεργό συμμέτοχο στην
ανασυγκρότηση της χώρας. Έχουμε καθορίσει το πλαίσιο στήριξής μας προς
Περιφερειακούς και Δημοτικούς συνδυασμούς. Θέλουμε αυτοί οι συνδυασμοί να
εκφράζουν το πλατύ ρεύμα ανατροπής και να νικήσουν.