ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ

 

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ,

ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ

ΣΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΤΟΥ LEVY ECONOMICS INSTITUTE

Κυρίες και Κύριοι,

Έτσι όπως πάνε τα πράγματα στην Ελλάδα είναι πιο εύκολο να γίνεις Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Νομίζω ότι είναι δυο αλληλοτροφοδοτούμενες δυναμικές. Δεν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα στην Ελλάδα, αν δεν αλλάξουν τα πράγματα στην Ευρώπη, αλλά ταυτόχρονα και η αλλαγή των συσχετισμών στην Ευρώπη θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από μια μεγάλη πολιτική αλλαγή επί θύρες στη χώρα μας.

Είναι μεγάλη τιμή και χαρά να χαιρετίζω σε ένα τόσο σημαντικό συνέδριο που εξετάζει τις αιτίες και τις συνέπειες της κρίσης σε μια κρίσιμη στιγμή τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την Ευρώπη. Και είναι διπλή η τιμή όταν ο διοργανωτής του Συνεδρίου είναι το Levy Institute, ένα ερευνητικό ίδρυμα παγκόσμιου κύρους με σημαντική συμβολή στην προοδευτική οικονομική σκέψη και πολιτική.

Επιτρέψτε μου, μια εισαγωγή με μια θεωρητικού χαρακτήρα τοποθέτηση. Ο Μαρξ στην 11^η θέση για τον Φόυερμπαχ έλεγε ότι το ζήτημα είναι να αλλάξουμε τον κόσμο. Γι’ αυτό προσπαθούμε να τον ερμηνεύσουμε, για να τον αλλάξουμε. Δεν τον ερμηνεύουμε ούτε ως αυτοσκοπό, ούτε αδιαφορώντας για την πράξη. Και νομίζω ότι αν κάτι δίνει μεγαλύτερη αξία στις δραστηριότητες του Levy Institute, είναι ακριβώς αυτός ο προσανατολισμός στις θεωρητικές του αναζητήσεις και στις ερευνητικές του δραστηριότητες.

Κυρίες και κύριοι,

Η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός, που αντιμετωπίστηκε από την αρχή ως το πειραματόζωο της κρίσης, δεν χρειάζονται άλλες διαπιστώσεις. Δεν χρειαζόμαστε άλλα δάκρυα και συγνώμες. Χρειαζόμαστε πράξεις. Η χώρα βυθίζεται, η οικονομία βυθίζεται, η κοινωνία είναι σε απόγνωση. Εδώ, δεν μιλάμε για θεωρητικά μοντέλα. Εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν. Δεν μπορούμε ούτε εμείς οι πολιτικοί, ούτε οι οικονομολόγοι να παίζουμε με τις λέξεις και να κρύβουμε τις λέξεις πίσω από αριθμούς.

Το καταστροφικό πρόγραμμα του μνημονίου και της λιτότητας πρέπει να σταματήσει και να σταματήσει τώρα. Οποιαδήποτε επιλογή συνέχισής του δεν συνιστά πια αβλεψία ή λάθος. Συνιστά συνειδητή εγκληματική επιλογή. Συνειδητή επιλογή όξυνσης της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα με χιλιάδες θύματα των οποίων δεν απειλείται πια η ευμάρεια και η αξιοπρέπεια, αλλά απειλείται η ίδια τους η ζωή. Εδώ λοιπόν δεν χωράνε υπεκφυγές, ούτε πρόκειται για παιχνίδι.

Δεν μπορεί από τη μια να παραδέχεται το ΔΝΤ το λάθος στον πολλαπλασιαστή της ύφεσης ή ότι υπήρξαν λάθος προσεγγίσεις ως προς την αναπτυξιακή ικανότητα της ελληνικής οικονομίας και από την άλλη ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην Ελλάδα να απαιτεί τη συνέχιση του προγράμματος, δηλαδή τη συνέχιση του λάθους.

Δεν μπορεί να έρχεται ο Πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου και να μας ανακοινώνει τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τη διερεύνηση των ευθυνών και των ενεργειών της τρόικας για την αποτυχία του προγράμματος και η τρόικα, οι ίδιοι άνθρωποι, να συνεχίζουν το πρόγραμμα και να απαιτούν να συνεχιστεί το πρόγραμμα σα να μη συνέβη τίποτε.

Η υποκρισία πρέπει να σταματήσει και να σταματήσει άμεσα. Γιατί έχουμε να κάνουμε με ανθρώπινες ζωές. Και αφού συνειδητοποιήσουμε όλοι με ειλικρίνεια τα αδιέξοδα των επιλογών για την Ελλάδα και για όλη την ευρωπαϊκή περιφέρεια και κυρίως για των ευρωπαϊκό Νότο, τότε να αναζητήσουμε τις ευθύνες, αλλά κυρίως να αναζητήσουμε και τη διέξοδο. Και εδώ νομίζω ότι είναι ιδιαίτερα κρίσιμη η συμβολή του σημερινού σας συνεδρίου.

Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να πω δυο λόγια πάνω σε αυτούς τους δύο άξονες.

Πρώτα απ’ όλα η διέξοδος. Ξέρετε στη χώρα μας δεν βοηθά καθόλου αυτό το εξαιρετικά εξευτελιστικό επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης και ιδίως η σπουδή του επικοινωνιακού επιτελείου της κυβέρνησης, που αρέσκεται στο να μοντάρει βίντεο και να διαστρεβλώνει τις απόψεις, ώστε να ξεκινήσει ένας ουσιαστικός και γόνιμος διάλογος πάνω στο κύριο ζήτημα που είναι πως η Ελλάδα θα μπορέσει να αξιοποιήσει τις όποιες παραγωγικές της δυνατότητες έχει για να ανακάμψει και να βγει από τη κρίση.

Δεν είναι μόνο ότι δεν ακούμε καμία σοβαρή πρόταση από την άλλη μεριά, εκτός από την παραδοχή ότι το μνημόνιο είναι ευαγγέλιο ή όπως είπε ο υπουργός των Οικονομικών ότι είναι το πιο σοβαρό κείμενο που γράφτηκε ποτέ. Δεν είναι όμως, μόνο αυτό. Είναι ότι και η κριτική που μας γίνεται είναι για γέλια και για κλάματα. Αναρωτιέμαι πόσες φορές έχω ακούσει από τους ίδιους ανθρώπους να ξαφνιάζονται, τάχα, όταν καταθέτω την εδώ και πολλά χρόνια πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την ευρωζώνη και τη θέση της Ελλάδας σε αυτήν.

Αλλά αυτά έχουν μικρή σημασία γιατί είναι φτηνά επικοινωνιακά κόλπα εσωτερικής κατανάλωσης. Το ουσιαστικό ζήτημα είναι ότι σήμερα η Ελλάδα είναι σε αδιέξοδο και η Ευρώπη απειλείται από ένα διαλυτικό ντόμινο από τις κερδοσκοπικές επιθέσεις των αγορών, αν συνεχιστεί για πολύ να εφαρμόζεται ένα πρόγραμμα που μας φορτώνει χρέος και μας βυθίζει στην ύφεση.

Όταν πριν από λίγες μέρες συνάντησα τον κ. Άσμουσεν, του ζήτησα για λίγο να ξεχάσει ότι έχει απέναντί τον ΣΥΡΙΖΑ, που αύριο, όπως όλα δείχνουν, θα είναι εκλεγμένη κυβέρνηση του ελληνικού λαού και του ζήτησα να υποθέσει ότι θα έχει για πάντα μια κυβέρνηση που θα ομνύει στο μνημόνιο και θα αποθεώνει τη τρόικα. Με δυο λόγια να υποθέσει ότι θα έχει για πάντα απέναντί του κάποιον σαν τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο. Τον ρώτησα, λοιπόν, τι θα κάνετε; Αν δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ και υπάρχει κυβέρνηση Σαμαρά. Πώς θα τα εφαρμόσετε όλα αυτά που ζητάτε σε μια κατεστραμμένη κοινωνία; Από ποιους θα πάρετε κι άλλους φόρους. Από αυτούς που κάνατε άνεργους και φτωχούς αυτά τα τρία χρόνια; Ομολογώ δυσκολεύτηκε να απαντήσει επί της ουσίας και άλλαξε τη κουβέντα.

Το πραγματικό πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ελληνικός λαός που αρνείται το μνημόνιο, αλλά το ίδιο το μνημόνιο που έχει αποτύχει, έχει βυθίσει την Ελλάδα στη κρίση και απειλεί τώρα ρουφήξει σαν μαύρη τρύπα και ολόκληρη την ευρωζώνη.

Εμείς λοιπόν έχουμε μελετήσει και έχουμε καταστρώσει ένα εναλλακτικό σχέδιο. Βιώσιμο και ρεαλιστικό. Ένα πραγματικό plan B. Για την Ελλάδα και για την Ευρώπη. Όταν έχουμε μπροστά μας ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα, είμαστε αναγκασμένοι να βρούμε και μία ευρωπαϊκή λύση. Και αυτό είναι το κυβερνητικό μας πρόγραμμα, που εγγυάται τόσο τη συντεταγμένη και κοινωνικά δίκαιη διέξοδο από την κρίση, όσο και την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου, γιατί αυτή είναι η πολύ σοβαρή κουβέντα που πρέπει να ανοίξει στη χώρα και δεν ανοίγει. Είναι ένα πρόγραμμα με τρεις αμοιβαία ενισχυόμενους πυλώνες που συναρμόζουν αυτό που εμείς αποκαλούμε εθνικό σχέδιο για την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανασυγκρότηση του τόπου, δηλαδή το σχέδιο με το οποίο θα αντικατασταθεί το μνημόνιο, που τόσο καταστροφή έχει προκαλέσει στην ελληνική κοινωνία.

Ο πρώτος πυλώνας είναι: σταθεροποίηση της οικονομίας με κοινωνικά δίκαιο και οικονομικά διατηρήσιμο πρωτογενές πλεόνασμα. Θα το πετύχουμε, όχι εξοντώνοντας όλη τη κοινωνία, όχι φτιάχνοντας κοινωνικά ερείπια και εξαθλιωμένους φτωχούς άνεργους, αλλά με τη σημαντική αύξηση των δημόσιων εσόδων από τη συνεισφορά των εχόντων και της οικονομικής ολιγαρχίας και διαπλοκής, που τη στιγμή που η πλειοψηφία των Ελλήνων καταρρέει, δεν έχει καμία ουσιαστική συνεισφορά στις θυσίες. Πώς;

Σκοπεύουμε να προχωρήσουμε στη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, έτσι ώστε να φορολογηθούν τα υψηλά εισοδήματα και ο μεγάλος πλούτος και να περιοριστούν η φοροδιαφυγή, η φοροαποφυγή και οι ενδοομιλικές συναλλαγές, το λαθρεμπόριο, τα πλαστά εικονικά τιμολόγια. Μόνο από αυτά τα δύο τελευταία, όχι εμείς, αλλά η επιτροπή για τη διαφάνεια, έχει βγάλει το συμπέρασμα ότι χάνονται από το δημόσιο ταμείο 1,5 δις. ευρώ το χρόνο.

Για να τα πετύχεις αυτά δεν χρειάζονται πολλά πράγματα. Πολιτική βούληση χρειάζεται, ώστε να συγκρουστείς με τα μεγάλα συμφέροντα. Δεν είναι άλλωστε και πολύ μεγάλος ο αριθμός των οικογενειών αυτών, των επιχειρηματιών αυτών, αλλά η τρόικα έχει έρθει στην Ελλάδα για να βρει λύση, αλλά στην πραγματικότητα, ενώ οι αρχικές της προκηρύξεις ήταν ότι θέλει να περιορίσει τη διαφθορά και τη διαπλοκή, τα βρήκε μαζί της. Συνέπτυξε σχέσεις μαζί της.

Έχουμε επίσης στόχο να αναδιοργανώσουμε τις δημόσιες δαπάνες έτσι ώστε να αντιμετωπίσουμε, κατά προτεραιότητα, την ανθρωπιστική κρίση. Να θέσουμε υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο όλες τις τράπεζες που ανακεφαλαιοποιούνται με δανεικό δημόσιο χρήμα και να αποκαταστήσουμε το λόγο ύπαρξής τους, που είναι η ρευστότητα της οικονομίας.

Δεν μπορούν να τις διοικούν αυτοί που τις χρεοκόπησαν και τώρα τις διοικούν με δημόσιο δανεικό χρήμα και δίνουν δάνεια μονάχα στις επιχειρήσεις που εκείνοι θέλουν, κυρίως στις μιντιακές επιχειρήσεις που στηρίζουν την κυβερνητική πολιτική.

Για να τονώσουμε την εσωτερική ζήτηση, στο πλαίσιο του εθνικού σχεδίου για την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου, σκοπεύουμε να σταματήσουμε την ελεύθερη πτώση των μισθών, των συντάξεων και του εφάπαξ βοηθήματος στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Και να επαναφέρουμε τον κατώτατο μισθό από τα €586 στα €751 για όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως ηλικίας.

Έχουμε δεχτεί πολύ μεγάλη κριτική, ότι τάζουμε στους πάντες τα πάντα. Αυτό τάξαμε μόνο και αυτό για μας δεν είναι καμία γενναιόδωρη χορηγία, δεν είναι φιλανθρωπία, είναι τρόπος να βγούμε από την κρίση.

Το δικό μας οικονομετρικό μοντέλο επιβεβαιώνει τα συμπεράσματα του μοντέλου του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ:

Η επαναφορά του κατώτατου μισθού θα έχει από μόνη της αναπτυξιακό αποτέλεσμα. Μόνον τον πρώτο χρόνο, θα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της εγχώριας ζήτησης, κατά 0,75%, του ΑΕΠ και θα δημιουργήσει και περίπου 7500 νέες θέσεις εργασίας.

Ο δεύτερος πυλώνας είναι η αποτελεσματική αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και η άμεση, αναγκαία και αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα να δεσμεύσουμε δημόσια κεφάλαια σ’ αυτόν τον επείγοντα στόχο. Στην κατεύθυνση αυτή, έχουμε επεξεργαστεί ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα άμεσων παρεμβάσεων έκτακτης ανάγκης για να υψώσουμε αμέσως ασπίδα προστασίας για τα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα. Τους φτωχούς, τους άνεργους, τους αποκλεισμένους, τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους.

Ο τρίτος πυλώνας είναι η ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης της οικονομίας. Ο στόχος είναι η διαμόρφωση ενός νέου αναπτυξιακού μοντέλου, που θα αναδεικνύει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής οικονομίας και θα διασφαλίζει αξιοπρεπώς αμειβόμενη και σταθερή εργασία, μακριά από τις πρακτικές του παρελθόντος που βύθισαν την Ελλάδα στην κρίση.

Για παράδειγμα, η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει βασικός ευρωπαϊκός πόλος στην αγροτοδιατροφική έρευνα και παραγωγή. Θα μπορούσε να εξελιχθεί, επίσης, σε περιφερειακό ενεργειακό κέντρο ανανεώσιμων πηγών και νέας περιβαλλοντικής τεχνολογίας. Μπορούμε και πρέπει να επανεστιάσουμε τον τουρισμό σε εναλλακτικές μορφές, προσανατολισμένες στην υψηλή ποιότητα και τη χαμηλή περιβαλλοντική επιβάρυνση. Θα μπορούσε λοιπόν η Ελλάδα να έχει πολύ μεγαλύτερα οφέλη στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της, από το γεγονός ότι είναι μία χώρα με μεγάλες δυνατότητες στον τουρισμό.

Κυρίες και κύριοι,

Η Ελλάδα διαθέτει το ανθρώπινο κεφάλαιο και το αναπτυξιακό δυναμικό να κατακτήσει μια νέα θέση στον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας. Αντί να εκπληρώνει τον παθητικό ρόλο μιας περιφερειακής οικονομίας έντασης εργασίας και χαμηλών αμοιβών, που της επιφυλάσσουν τα νεοφιλελεύθερα Μνημόνια, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά τους πόρους της – και ιδιαίτερα να αξιοποιήσει ένα αργούν παραγωγικό δυναμικό νέων ανθρώπων, που έχουν μόρφωση, δεξιότητες και ταλέντο. Να αξιοποιήσει το μεγάλο της πλεονέκτημα που είναι οι νέοι της επιστήμονες που τώρα την εγκαταλείπουν. Εξαναγκάζονται είτε να μεταναστεύσουν είτε να μένουν στο σπίτι άνεργοι, ζώντας από τις ισχνές συντάξεις των γονέων τους – ώστε να καλύψει υψηλής ποιότητας εξειδικευμένα τμήματα αγορών στον αγροτικό τομέα και τις υπηρεσίες.

Η Ελλάδα έχει τους πόρους και τις δυνατότητες να σπάσει τον φαύλο κύκλο της ύφεσης, της αναιμικής αύξησης του ΑΕΠ με υψηλή ανεργία και της ανάπτυξης με χαμηλές αμοιβές. Έχει, επίσης, και το πολιτικό εργαλείο να το πετύχει. Είναι η δημοκρατία και η πολιτική αλλαγή που αργά ή γρήγορα θα έρθει στη χώρα. Μια κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας που θα σπάσει αυτό τον κύκλο.

Επιτρέψτε μου τώρα να πω δυο λόγια και για τον δεύτερο άξονα που είπα στην αρχή. Αυτόν που αφορά στην απόδοση ευθυνών. Μίλησα αρχικά για την εξεταστική επιτροπή που το Κοινοβούλιο συνέστησε για το λάθος, την αποτυχία της πολιτικής της τρόικας στην Ελλάδα. Είναι οξύμωρο από τη στιγμή που μας μιλούν για success story να υπάρχει αυτή η επιτροπή. Και καλά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανεύθυνος που μιλάει για αποτυχία. Ο πρόεδρος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, ο κ. Σουτς, που μάλιστα θα είναι και ανθυποψήφιός μου υποστηριζόμενος από το σοσιαλιστικό κόμμα, είναι και αυτός ανεύθυνος, που μιλάει για τη σύσταση της επιτροπής αυτής; Εν πάση περιπτώσει καλό θα ήτανε και οι δυνάμεις που υποστηρίζουν την πολιτική της επιτυχίας στην Ελλάδα, να μας ξεκαθαρίσουν. Ή πρέπει με τον ίδιο τρόπο που καταγγέλλουν τον ΣΥΡΙΖΑ, αύριο να καταγγείλουν το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και να ζητήσουν ότι δεν θα συνεργαστούν σε αυτή την επιτροπή ή θα πρέπει να συνεργαστούν μαζί τους, οπότε να σταματήσουν να κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό.

Η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία δύσκολη στροφή πριν από τη μεγάλη πολιτική αλλαγή. Είμαστε στην κρίσιμη στιγμή που ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του απέναντι στο λαό και τον τόπο. Αυτό είναι το νόημα της πρότασης δυσπιστίας κατά της συγκυβέρνησης που κατέθεσε χθες η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν είναι πρόταση δυσπιστίας μόνο για όσα εξωφρενικά συμβαίνουν επί πέντε μήνες στην ΕΡΤ. Είναι πρόταση δυσπιστίας για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της συνταγματικής νομιμότητας, με αφορμή την εισβολή στην ΕΡΤ. Είναι πρόταση δυσπιστίας σε μια κυβέρνηση που απέτυχε παταγωδώς να διαχειριστεί τη λαϊκή εντολή για επαναδιαπραγμάτευση και τώρα, όσο παραμένει στην εξουσία γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνη.

Επικίνδυνη διότι τη δική της αποτυχία προσπαθεί να τη μετατρέψει με τρόπο αυταρχικό σε σκληρή τιμωρία του λαού. Όταν μια χώρα κινείται στην κόψη του ξυραφιού, οι υπεκφυγές την ματώνουν. Το όχι σ’ αυτήν πρόταση δυσπιστίας είναι ταυτόχρονα και ναι σε αυτή την αδιέξοδη κυβερνητική πολιτική.

Σε μια κυβερνητική πολιτική που ακριβώς εξαιτίας της αποτυχίας της, μας απειλεί τώρα με διεύρυνση του δράματος. Μας απειλεί με τον ενιαίο φόρο ακινήτων, την άρση της απαγόρευσης πλειστηριασμού της πρώτης κατοικίας ή την απελευθέρωση των απολύσεων σε μια χώρα με 30% ανεργία και 60% στους νέους ανθρώπους.

Όποιος λοιπόν εθελοτυφλεί, νομίζοντας πως έτσι σώζει την Ελλάδα και κλείνει την πόρτα της εξουσίας στο ΣΥΡΙΖΑ, το λιγότερο που έχω να πω, είναι ότι αυταπατάται.

Απλώς παρατείνει για ελάχιστους, πλέον, μήνες ένα καταστροφικό αδιέξοδο σε βάρος του λαού και του τόπου.

Σε ό,τι μας αφορά, το να απομακρυνθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα αυτή η καταστροφική συγκυβέρνηση, είναι χρέος. Όχι αντιπολιτευτικό, αλλά πατριωτικό και δημοκρατικό.

Μας απαντούν άσπονδοι φίλοι: Μα αυτό δεν έγινε ποτέ με πρόταση μομφής. Ναι, αλλά αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η μεταπολιτευτική ιστορία των προτάσεων δυσπιστίας μάς δείχνει ότι, σε κρίσιμες στιγμές, πάντοτε επιτάχυναν την αποσύνθεση και την πτώση των κυβερνήσεων.

Ιδίως εκείνων, που μόλις είχαν επιβεβαιώσει στη Βουλή τη δεδηλωμένη που είχαν ήδη χάσει στην κοινωνία και δεν άργησε πολύ η ώρα και η στιγμή που την ήδη χαμένη τους πλειοψηφία στην κοινωνία, την έχασαν μετά από λίγο και στη Βουλή. Σας θυμίζω, πριν η κυβέρνηση Παπανδρέου παραδώσει στη μεταβατική κυβέρνηση Παπαδήμου, είχε πάρει ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή.

Δεν ξέρω ποιο θα είναι το αποτέλεσμα στη Βουλή την Κυριακή το βράδυ. Αυτό που ξέρω είναι ότι ο ελληνικός λαός ζητά να σταματήσει το δράμα του. Και αυτό θα γίνει μόνο μέσα από τον δρόμο της δημοκρατίας, μόνο μέσα από μία βαθιά αλλαγή.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.

Το Γραφείο Τύπου

8/11/2013