Η ψήφιση από τη ΝΔ του σκληρού αντιλαϊκού προϋπολογισμού το Σάββατο στη Βουλή ανοίγει μια νέα φάση στην όξυνση της φτώχιας και της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων σε συνθήκες οικονομικής και υγειονομικής κρίσης.
Τα παραμύθια της κυβερνητικής προπαγάνδας για ανάπτυξη δεν μπορούν να κρύψουν ότι οι επιχειρήσεις θα δώσουν μόνο το 5,4% των φορολογικών εισπράξεων. Ο λαός είναι που θα δει το εισόδημά του να εξανεμίζεται, την ίδια ώρα που τον τσακίζει η φτώχεια, οι χαμηλοί μισθοί, η ενεργειακή φτώχεια, οι στερήσεις.
Παράλληλα η κυβέρνηση για να εξασφαλίσει τα κέρδη του κεφαλαίου και των τραπεζών μειώνει τις δαπάνες για υγεία, παιδεία, κοινωνικές υπηρεσίες, περιβαλλοντική και πολιτική προστασία. Για δασοπροστασία προβλέπεται 0,1 τοις χιλίοις του ΑΕΠ, ενώ πακτωλός επιδοτήσεων κατευθύνεται στις εταιρίες με δράση στην «Πράσινη Ανάπτυξη». Αντίστοιχα μειώνονται οι δαπάνες για την αντιμετώπιση της πανδημίας στα 3,3 δισ, από 17 δισ. το 2021. Εγκληματική επιλογή είναι η μείωση που αφορά τα νοσοκομεία κατά 279 εκατ. ευρώ, ενώ για την υγεία οι περικοπές φτάνουν στο ύψος των 800 εκατ.
Την ίδια στιγμή οι εξοπλιστικές δαπάνες εκτοξεύονται στα 7,5 δισ. καθώς περιλαμβάνεται ένα σημαντικό τμήμα της αγοράς των Rafale από τη Γαλλία που συμφωνήθηκαν από την ΝΔ, αλλά και οι αμυντικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ επί ΣΥΡΙΖΑ. Ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός για τις ΑΟΖ και τα μερίδια από τα κέρδη των πολυεθνικών έχει αιματηρό κόστος για τους λαούς στις δύο πλευρές του Αιγαίου.
Η ελαστική κακοπληρωμένη και χωρίς δικαιώματα εργασία σαρώνει, με τη μερική απασχόληση να εκτινάσσεται από το 12% στο 30%. Η κυβέρνηση σε αυτό τον κόσμο υπόσχεται αύξηση του κατώτατου μισθού» στο 2%. Αυτά τα ψίχουλα και η ακρίβεια που ρημάζει το πενιχρό λαϊκό εισόδημα είναι το τίμημα για την πρόβλεψη αύξησης του ΑΕΠ κατά 4,5% το 2022. Η ανάπτυξη που περιγράφει η ΝΔ πατάει στη φτώχεια και την υπερεκμετάλλευση, την καρπώνονται όλη το κεφάλαιο και οι ιμπεριαλιστές.
Η εικόνα της ψοφοδεούς και συναινετικής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των ΚΙΝΑΛ και Βελόπουλου, δεν δείχνει παρά την σύγκλιση στις στρατηγικές επιλογές με την κυβέρνηση σε όσα σχεδιάζονται μαζί με την ΕΕ. Αδιέξοδη είναι η πρόταση του ΜΕΡΑ25 που αναλώνεται σε εντυπώσεις στη βουλή και στην επανάληψη των υποσχέσεων που διέψευσε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Η κοινωνία δεν αντέχει να περιμένει μέχρι τις εκλογές, ενώ λεηλατείται η ζωή μας. Ούτε θα αλλάξει από την εναλλαγή στη διαχείριση αυτών των δυνάμεων που σταθερά υποστηρίζουν τη δημοσιονομική αυστηρότητα της ΕΕ, δηλαδή το αιώνιο μνημόνιο, αλλά και την επιχειρηματικότητα.
Η ζωή των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας θα αλλάξει με τους ανατρεπτικούς κοινωνικούς αγώνες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και της ελευθερίας μας.
Μπροστά σε αυτή την ανάγκη είναι απαράδεκτη η συνθηκολόγηση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που δεν τόλμησαν να προκηρύξουν απεργία, επειδή και αυτοί φοβήθηκαν, μαζί με τη ΝΔ, τη δυναμική που θα μπορούσε να της δώσει η οργή των εργαζομένων. Δεν θα ήταν εύκολο να περάσει αυτή η μεθόδευση, αν δεν στήριζε και το ΠΑΜΕ την απεργιακή ανακωχή. Οι "μαζικές συσκέψεις" των σωματείων αν δεν καταλήγουν σε πραγματική μαζική δράση αποκλιμακώνουν και εκτονώνουν την δράση, αντί να κλιμακώνουν το κίνημα.
Είναι ώρα να βγουν στο προσκήνιο οι εργατικοί και λαϊκοί αγώνες για την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της ΝΔ. Για να ξεπεράσουν την συναίνεση της "αντιπολίτευσης". Με τα εργατικά σωματεία, τις κοινωνικές οργανώσεις, το φοιτητικό κίνημα και τη νεολαία μπροστά, να υπερασπιστούμε υγεία, παιδεία, ψωμί και ελευθερία.
Η μαχόμενη Αριστερά καλείται να στρατευτεί σε αυτό το δρόμο. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα παλέψει για τη συσπείρωση και οργάνωση σε αυτή την κατεύθυνση.