ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΘΕΜΑ:
“ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ: ΖΩΗ ΜΕ “ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ” Ή ΖΩΗ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ;”
Φίλες και φίλοι
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Στο Περιστέρι, σε αυτή την πόλη των δυτικών προαστίων ζουν δεκάδες χιλιάδες νέοι και νέες. Εργαζόμενοι, άνεργοι, σπουδαστές των πρώην ΤΕΙ και της επαγγελματικής εκπαίδευσης, μαθητές, νέοι επιστήμονες, που έφυγαν τα τελευταία χρόνια σαν διαβατάρικα πουλιά για καλύτερο μέλλον.
Το τελευταίο διάστημα, όσοι έχετε την υπομονή, παρακολουθείτε αυτή την βαρετή αντιπαράθεση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Το ζήτημα των εργασιακών σχέσεων έχει έρθει αρκετές φορές στην επικαιρότητα, όχι όμως για να γίνει ουσιαστική συζήτηση. Μπορεί να υπάρχουν ανεβασμένοι τόνοι, η συζήτηση όμως, είναι μακριά από αυτά που βιώνουν, ιδιαίτερα οι νέοι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς. Μένει μακριά από τις ανησυχίες τους και τα προβλήματά τους.
Και αυτό, γιατί δεν μπορεί να κρυφτεί το κοινό έδαφος που έχει η πολιτική, τόσο του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και των άλλων κομμάτων του συστήματος. Ποιο είναι αυτό το κοινό έδαφος;
Είναι οι δεσμεύσεις που έχουν απέναντι στην ΕΕ και στο μεγάλο κεφάλαιο της χώρας μας.
Είναι οι υπογραφές τους στο τρίτο μνημόνιο, όλοι οι νόμοι του οποίου παραμένουν σε απόλυτη ισχύ.
Είναι η κοινή αποδοχή των στόχων για ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2060.
Ούτε δίκαιη ούτε βιώσιμη, μπορεί να είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη, για τη μεγάλη πλειοψηφία. Γιατί έχει σαν προϋπόθεση το συνεχές τσάκισμα εργασιακών δικαιωμάτων, τη συμπίεση των απολαβών του εργαζόμενου, το ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου, ανάλογα με το τι συμφέρει τον εργοδότη, το νέο χτύπημα στην κοινωνική ασφάλιση.
Γι’ αυτό έχουν φτάσει να παρουσιάζουν ως ξεπερασμένο το 8ωρο, τη σταθερή δουλειά που επιτρέπει στον εργαζόμενο να ξεκουραστεί, να ψυχαγωγηθεί, να αξιοποιήσει τον ελεύθερο χρόνο του.
Ποιο; Το 8ωρο. Που κατακτήθηκε πριν 150 χρόνια με σκληρούς αιματηρούς αγώνες. Μοντέρνο, όλοι αυτοί θεωρούν, να είναι ο εργαζόμενος ανά πάσα στιγμή διαθέσιμος στο αφεντικό, να πηγαίνει για δουλειά όποτε τον ειδοποιήσουν, να τρώει και να κοιμάται αγκαλιά με το κινητό και τον υπολογιστή.
Δεν θεωρούν «σύγχρονο» το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα, αλλά τις «ευκαιρίες», να αλλάζει κανείς 2-3 δουλειές, να αναγκάζεται ακόμη και να μεταναστεύσει για να καταφέρει να επιβιώσει. Με αυτές τις δήθεν «ευκαιρίες» όμως, δεν χορταίνουμε.
Η νέα γενιά έχει δικαιώματα και όνειρα για την ζωή και το μέλλον, προσδοκίες να ζήσει καλύτερα.
Φίλες και φίλοι
Νέοι και νέες
Όλοι θα έχετε έναν φίλο, έναν γνωστό, που δουλεύει αυτή την περίοδο εφταήμερο, ήλιο με ήλιο, σε κάποιο πολυτελές ξενοδοχείο, για να πάρει έναν μισθό πείνας και να πιάσει θέση στις ουρές του ΟΑΕΔ τον Οκτώβρη.
Για να μη μιλήσουμε για τα χιλιάδες νέα παιδιά των ΕΠΑΣ και του έτους μαθητείας των ΕΠΑΛ, που συνεχίζουν να δουλεύουν με τον άθλιο υποκατώτατο μισθό.
Για να μην μιλήσουμε για την παιδική εργασία, που ανθεί στους τουριστικούς προορισμούς.
Όσο και αν προσπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να επωφεληθεί από τις απαράδεκτες δηλώσεις του Μητσοτάκη, όπως αυτές για επταήμερη εργασία ή για τον «οδοστρωτήρα» που θα σαρώσει ό,τι κρατά πίσω την καπιταλιστική ανάπτυξη, όσο και αν πασχίζει να εμφανιστεί ως εγγυητής των εργασιακών δικαιωμάτων ή έστω ως το «μικρότερο κακό», η πραγματικότητα μετά από 4,5 χρόνια διακυβέρνησής του είναι αμείλικτη. Όχι μόνο διατήρησε στο ακέραιο τους αντεργατικούς νόμους που κληρονόμησε από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, αλλά και τους ενίσχυσε παραπέρα.
- Επέβαλε με νόμο τη 12ωρη δουλειά στους νοσοκομειακούς γιατρούς
- Διατήρησε τη μείωση της αμοιβής των υπερωριών
- Επέβαλε δουλειά 32 Κυριακές το χρόνο
- Στηρίζει και αποτελεί συνδιαμορφωτή των ευρωενωσιακών πολιτικών που επιτρέπουν τις 12 και 13 ώρες εργασίας τη μέρα, όπως και τη δουλειά για έως και 12 συνεχόμενες μέρες.
Οι προσλήψεις με μερική απασχόληση έφτασαν στο 55% το 2017. Μισή δουλειά όμως σημαίνει και μισός μισθός και μισή ζωή. Μάλιστα, ο μέσος μισθός των εργαζόμενων με μερική απασχόληση, μειώθηκε κατά 35% από το 2011 μέχρι το 2017 και έχει φτάσει σήμερα στο …αστρονομικό ποσό των 383 ευρώ!
Μπορούν άραγε να ζήσουν με αυτά τα χρήματα ο κύριος Μητσοτάκης ή ο κύριος Τσίπρας και οι οικογένειές τους, τα παιδιά τους;
Χάρη στο έργο όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων, έχουμε φτάσει σήμερα η πλειοψηφία των νέων εργαζομένων να μην ξέρει καν τι είναι συλλογική σύμβαση εργασίας, τι δικαιώματα κατοχύρωνε…
Γιατί μιλάμε για μία μεγάλη κατάκτηση των εργαζομένων.
Είναι αυτοί οι εργαζόμενοι που η ίδια τους η πείρα αποδεικνύει πόσο κούφιες είναι οι διακηρύξεις της κυβέρνησης που λέει ότι με την πολιτική της επιστρέφουν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Ας δούμε τι έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ:
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έθεσε για πρώτη φορά σε εφαρμογή τον εμβληματικό μνημονιακό νόμο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με τον οποίο ο κατώτατος μισθός και τα βασικά επιδόματα δεν καθορίζονται πλέον από την συλλογική πάλη των εργαζομένων μέσα από τα Συνδικάτα τους.
Αυτή τη σύμβαση υπέγραφαν η ΓΣΕΕ με τις εργοδοτικές ενώσεις και κάτω από την πίεση και τους αγώνες των εργαζομένων μπορούσε να οδηγήσει σε κάποιες κατακτήσεις. Ο κατώτατος μισθός πλέον καθορίζεται με απόφαση της εκάστοτε κυβέρνησης, του εκάστοτε υπουργού αυθαίρετα, με αποκλειστικό κριτήριο την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Αυτόν τον νόμο ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν ήταν στην αντιπολίτευση, τον αποκαλούσε νόμο «δολοφόνο» και τώρα ήρθε να τον εφαρμόσει προκαλώντας τους πανηγυρισμούς του εισηγητή του, τότε υπουργού της ΝΔ, Γ. Βρούτση.
Έχουν μάλιστα το θράσος να εγκαλούν το ΚΚΕ που δεν τους έδωσε νομιμοποίηση και καταψήφισε την εφαρμογή αυτή.
Λένε ακόμα ότι επανήλθαν οι κλαδικές συμβάσεις. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα.
Με το δώρο που έδωσε στο κεφάλαιο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, οι εργοδοτικές οργανώσεις απέκτησαν τη δυνατότητα να μπλοκάρουν την επέκταση μιας κλαδικής ΣΣΕ στο σύνολο του κλάδου με το να μην καταθέτουν το μητρώο μελών τους για να διαπιστωθεί αν απασχολούν το 50%+1 των εργαζομένων του κλάδου.
Η επέκταση των κλαδικών Συμβάσεων για την οποία μιλάει η κυβέρνηση είναι μόνο στα χαρτιά, αφού εξακολουθούν να μένουν εκτός οι χιλιάδες εργαζόμενοι που εργάζονται σε καθεστώς «ευελιξίας» ως ενοικιαζόμενοι, εργολαβικοί, εργαζόμενοι σε διάφορες θυγατρικές. Ο αριθμός αυτών των εργαζομένων αυξάνεται συνεχώς.
Ακόμα, οι κλαδικές Συμβάσεις που ισχύουν σήμερα, καλύπτουν έναν μικρό τμήμα των εργαζομένων, κάτω από 10%, ενώ δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός, καμία πρόβλεψη που να υποχρεώνει τους εργοδότες να προσέρχονται για να υπογράψουν ΣΣΕ.
Η υποκρισία όμως δεν έχει όριο.
Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση επέκτεινε το αντεργατικό οπλοστάσιο που παρέλαβε από τους προηγούμενους, που διαμόρφωσε με τους νόμους και έφτιαξε μία εργασιακή ζούγκλα, που η εργοδοσία, χάρη σε αυτούς τους νόμους, επιδίδεται σε ένα όργιο τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς, βλέπουμε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να κάνει τον «Κινέζο» και να παρουσιάζει μάλιστα σαν κατόρθωμα την ενίσχυση, όπως λέει, του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας. Λέει ότι το έστησε ξανά στα πόδια του, ότι οι επιθεωρητές κάνουν πλέον τη δουλειά τους, χωρίς εμπόδια και ούτε λίγο ούτε πολύ... οι εργοδότες τρέμουν να παρανομήσουν!!!
Όμως η πραγματικότητα είναι ότι η ανυπαρξία μέτρων προστασίας της υγείας και της ζωής του εργαζόμενου και όλοι οι νόμοι που οδηγούν σε εντατικοποίηση της εργασίας, έχουν οδηγήσει σε αύξηση των εργατικών «ατυχημάτων», και των θανατηφόρων.
Το 2016 καταγράφηκε ένας θάνατος εργαζόμενου κάθε πέντε μέρες! Την ίδια χρονιά, σημειώνεται ο μεγαλύτερος αριθμός εργατικών «ατυχημάτων» από το 2009.
Φίλες και φίλοι,
Όλες αυτές οι πλευρές που αφορούν ιδιαίτερα τους νέους εργαζόμενους είναι το σχέδιο του κεφαλαίου.
Αυτό το σχέδιο έκανε νόμους ο ΣΥΡΙΖΑ και πιο πριν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο σχέδιο υπηρετούν και οι αλλαγές στην εκπαίδευση που πάντα υποτάσσεται στην οικονομία. Γι’ αυτό και η γενίκευση της μαθητείας, γι’ αυτό και οι απλήρωτες πρακτικές.
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
φίλες και φίλοι
Συνολικά μπορούμε να πούμε ότι οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγάλες, όχι μόνο για αυτά που έκανε, αλλά και για έναν επιπλέον λόγο: Γιατί «ξέπλυνε» την ΝΔ από τις δικές της τεράστιες ευθύνες, της έδωσε το δικαίωμα να δηλώνει δικαιωμένη, ενώ δεν είναι.
Οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη από ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ που με σταθερότητα και συνέπεια έχει αντιπαλέψει όλα τα παραπάνω. Έχει βρεθεί απέναντι σε κάθε αντεργατική κυβέρνηση, έχει δώσει όλες του τις δυνάμεις για να δυναμώσει η πάλη των εργαζομένων.
Θα αναρωτηθεί κανείς: «και τι μπορούμε να κάνουμε απέναντι σε αυτή την κατάσταση την ώρα που οι εκμεταλλευτές είναι πανίσχυροι, έχουν όλα τα μέσα και τις κυβερνήσεις με το μέρος τους»;
Απαντάμε: Οι εκμεταλλευτές μπορεί να έχουν σε αυτό το σύστημα το πάνω χέρι, δεν είναι όμως πανίσχυροι.
Αυτό το ξέρουν και οι ίδιοι, για αυτό και παίρνουν προληπτικά τα μέτρα τους. Ξέρουν ότι δεν θα μπορούν επ’ αόριστον να παραμυθιάζουν τη νεολαία ότι θα ζήσει καλύτερα αν υπομείνει κάθε θυσία για χάρη των κερδών τους.
Σήμερα ο βαθμός συμμετοχής των νέων εργαζόμενων στα συνδικάτα είναι πολύ χαμηλός. Το εργατικό κίνημα βρίσκεται συνολικά σε υποχώρηση λόγω και της απογοήτευσης και της διάψευσης των ψεύτικων ελπίδων που καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι όμως, επέλεξαν να βάλουν χέρι στο πιο ιερό δικαίωμα των εργαζομένων, αυτό της απεργίας, δυσκολεύοντας την πραγματοποίηση γενικής συνέλευσης ενός σωματείου με θέμα την προκήρυξή της.
Το έκαναν γιατί βλέπουν μπροστά.
Γι’ αυτήν την τροπολογία πανηγύριζε ο Άδωνις Γεωργιάδης από το βήμα της Βουλής, που έλεγε ότι «ερχόταν και δεν κρατιόταν» να ψηφίσει την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ...
Ακόμα και αυτά τα λίγα που κατέκτησαν οι νέοι εργαζόμενοι το προηγούμενο διάστημα, όπως: Η κατάργηση του άθλιου υποκατώτατου μισθού, που και αυτή βέβαια έγινε με αστερίσκους, οι κάπως καλύτεροι όροι δουλειάς στα προγράμματα τύπου «κοινωφελούς εργασίας» κλπ, δεν θα είχαν παραχωρηθεί χωρίς τους αγώνες που έγιναν, στους οποίους το ΚΚΕ ήταν πάντα μπροστά, μέσα και έξω από τη Βουλή.
Το μόνο σίγουρο είναι, πως αν δεν υπήρχαν και αυτοί οι αγώνες, αν δεν υπήρχε η πίεση του ΚΚΕ, τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα.
Το ΚΚΕ κατέθεσε εκατοντάδες ερωτήσεις, τροπολογίες και προτάσεις νόμου για τη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων, για να μπει φραγμός στο ξεσάλωμα της εργοδοσίας, για να ανακτηθούν οι απώλειες της προηγούμενης περιόδου, για μέτρα προστασίας για τους ανέργους και τόσα άλλα.
Εμβληματικό παράδειγμα είναι η πρόταση νόμου που διαμόρφωσαν 530 συνδικάτα, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα, για επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ ως πρώτο βήμα.
Αυτή την πρόταση νόμου την κατέθεσαν σε όλα τα κόμματα της Βουλής. Μόνο το ΚΚΕ όμως, την κατέθεσε στη Βουλή για να έρθει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να την απορρίψει δήθεν ως αντισυνταγματική!
Όλες τις προτάσεις του ΚΚΕ, μία προς μία, τις απέρριψαν χεράκι-χεράκι ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ. Ακριβώς όπως μαζί ψήφιζαν, μέχρι και τη μέρα που έκλεισε η Βουλή, τα δωράκια στο μεγάλο κεφάλαιο, όπως για την εθελοντική φορολόγηση των εφοπλιστών.
Αυτό βέβαια το θεωρούν απολύτως συνταγματικό, αφού πάλι όλοι μαζί απέρριψαν την πρόταση του ΚΚΕ να απαλειφθεί από το Σύνταγμα το ειδικό φορολογικό καθεστώς ασυλίας των εφοπλιστών.
Μέχρι εκεί φτάνει η ταξική μεροληψία του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου...
Φίλες και φίλοι
Το μέλλον της νεολαίας δεν μπορεί να είναι να ζει χειρότερα από τους γονείς της. Ο δικός μας δρόμος δεν είναι η υποταγή στις απαιτήσεις των μεγαλοεργοδοτών και του κράτους τους. Γιατί σήμερα υπάρχει η δυνατότητα να βελτιώνεται η παραγωγή, να αυξάνεται η παραγωγικότητα. Να διασφαλίζεται μέσω της συνεργασίας και της αξιοποίησης της επιστήμης και της τεχνολογίας, ότι θα απαλλάσσεται ο άνθρωπος από βαριές δουλειές. Να διασφαλίζονται όλες οι σύγχρονες κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες και παράλληλα να δουλεύουν όλοι λιγότερες ώρες, γιατί αυτό είναι προϋπόθεση και για την εξασφάλιση του ελεύθερου χρόνου αλλά και για το περιεχόμενο αυτού του ελεύθερου χρόνου, για αναψυχή, ψυχαγωγία, άθληση, διακοπές.
Γι’ αυτό σήμερα μπορεί να δώσει πνοή, αντοχή, προοπτική και συνέχεια στην πάλη των εργαζόμενων η ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Είναι το Κόμμα που μπορεί να ηγηθεί της λαϊκής αντεπίθεσης.
Η νεολαία του Περιστερίου και της Δυτικής Αθήνας γνωρίζει ότι τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με όσες δυνάμεις διαθέτουν, πρωτοστατούν στη διεκδίκηση δίκαιων αιτημάτων, πρωτοστατούν στην οργάνωση αγώνων για την υπεράσπισή τους στα Γενικά Λύκεια και στα ΕΠΑΛ, στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, στα ΙΕΚ, στις γειτονιές.
Αυτό που θα μετρήσει για όλους εσάς στις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιούλη δεν είναι η διαφορά του πρώτου κόμματος με το δεύτερο. Κανενός το αυτί δεν πρόκειται να ιδρώσει ούτε με την αποχή, που και στις πρόσφατες ευρωεκλογές ήταν μεγάλη, δεν τους εμπόδισε όμως να βάψουν τον χάρτη μπλε. Δεν θα είναι το ποσοστό της αποχής στο πλάι σας, στους αγώνες που έχουμε να δώσουμε από τις 8 του Ιούλη και μετά, τα επόμενα χρόνια.
Αυτοί που κυβέρνησαν και μας έφεραν ως εδώ, αλλά και οι φασίστες της Χρυσής Αυγής θα πάνε να ψηφίσουν. Μην τους αφήσετε να μιλήσουν στο όνομά σας.
Αυτό που θα μετρήσει θα είναι ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ, για να τους κάνει τη ζωή δύσκολη. Για να δυναμώσει η ελπίδα, η αντίσταση, η προοπτική. Για να επιστρέψει το χαμόγελο στα χείλη όλου αυτού του κόσμου που είδε τις ελπίδες του να γίνονται το διαβατήριο για να στρογγυλοκαθίσει ο ΣΥΡΙΖΑ στις κυβερνητικές καρέκλες μόνο και μόνο τελικά, για να αντιγράψει τους προηγούμενους, τόσο στην πολιτική τους, όσο και στα πάρε δώσε με επιχειρηματίες, στα βολέματα συγγενών και φίλων, σε όλα αυτά για τα οποία ο κόσμος τους σιχάθηκε.
Στις μέρες που απομένουν, κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας, ώστε να δυναμώσει το ΚΚΕ, να δυναμώσει η φωνή και δύναμη των νέων εργαζομένων.
21/6/2019 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ