Χαρά Καφαντάρη: Με βάση τους στόχους του ΟΗΕ για τη βιώσιμη ανάπτυξη απαιτείται στροφή στη φυσική διαχείριση και προστασία των υδάτων.
ΧΑΡΟΥΛΑ (ΧΑΡΑ) ΚΑΦΑΝΤΑΡΗΘα ήθελα να ευχαριστήσω και το Γενικό Γραμματέα και τους εκπροσώπους των Υπουργείων, για την ενημέρωση.
Είναι σημαντικό που συζητάμε το συγκεκριμένο θέμα, στο οποίο αναφέρθηκε και ο κ. Γκανούλης εκτενέστερα, στο θέμα της κλιματικής αλλαγής και τις επιπτώσεις που έχει στα νερά και πως αυτός ο φυσικός πόρος, ο εν αφθονία, τώρα πια θα είναι «εν ανεπαρκεία» θα έλεγα εγώ, γιατί η κλιματική αλλαγή επιβαρύνει την κατάσταση. Με βάση τον ΟΗΕ και με βάση τη βιώσιμη ανάπτυξη που έχει θέσει ως στόχο ο ΟΗΕ μέχρι το 2030, σε πρώτη φάση μιλάει για στροφή στη φυσική διαχείριση των υδάτων, καθώς και σε πολεοδομικές πολιτικές για τη διαχείριση των υδάτων και την προστασία του συγκεκριμένου πόρου, δηλαδή απαιτούνται ειδικές τεχνικές για πολεοδομικές παρεμβάσεις. Είναι γεγονός ότι η μείωση των βροχοπτώσεων που είναι μια από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στον Ευρωπαϊκό Νότο και στη Μεσόγειο, όπου βρίσκεται και η χώρα μας, τον προηγούμενο αιώνα ήταν άνω του 20%, ενώ τώρα προβλέπεται η μείωση των βροχοπτώσεων στο 1% ανά δεκαετία, δηλαδή, αυξάνει η μείωση των βροχοπτώσεων. Καταλαβαίνουμε τη σημασία που έχει αυτό, ειδικά για τα νησιά μας και τις ορεινές περιοχές, ένας λόγος παραπάνω που αλλάζει ο υδρολογικός κύκλος και δημιουργούνται πάρα πολλά ζητήματα.
Θα έλεγα, λοιπόν, ότι άλλος ένας σοβαρός παράγοντας, με βάση τον ΟΗΕ, είναι και η αύξηση του πληθυσμού και η τάση αστικοποίησης, παράλληλα όλα αυτά με την κλιματική αλλαγή. Καταρχήν, στη χώρα μας, μιλάμε για το νερό όταν το 86% περίπου των υδάτων, και ας με διορθώσει ο κ. Γκανούλης, ξοδεύεται στην αγροτική οικονομία. Αυτό είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα και πρέπει πριν πάμε στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής που μειώνουν τον πόρο και επηρεάζουν και την ποιότητα, να πάμε στην εξοικονόμηση νερού, έναν σοβαρό παράγοντα, και στην αγροτική οικονομία μπορούν να γίνουν πάρα πολλά και να προχωρήσουν σε αυτή την κατεύθυνση και με τον τρόπο άρδευσής κ.λπ. Από την άλλη, τα νερά είναι ένα αντικείμενο, υπάρχει Εθνική Επιτροπή Υδάτων, που συμμετέχουν από όλα τα Υπουργεία εκπρόσωποι, όμως, θα πρέπει να αποκτήσει και έναν επιτελικό ρόλο η όποια Αρχή Διαχείρισης των Υδάτων στη χώρα μας, που θα βλέπει τα συγκεκριμένα ζητήματα, διότι αφορά πολλά Υπουργεία. Ανέφερα χαρακτηριστικά το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης που χειρίζεται το 86% των νερών, δηλαδή είναι ζητήματα που πρέπει να δει η πολιτεία.
Από εκεί και πέρα, αυτό που θα ήθελα να πω, είναι ότι, ναι μεν, είναι σημαντικό στα νησιά τα έργα αφαλάτωσης, τα οποία ξεκίνησαν, παράλληλα όμως πρέπει να αναφέρουμε ότι καταναλώνεται και σημαντική ενέργεια για αυτή τη διαδικασία αφαλάτωσης. Βέβαια, αν αυτό συνδέεται με ανανεώσιμες πηγές είναι σημαντικό, είναι ένα εργαλείο. Με βάση, όμως, και αυτό που ανέφερα στην αρχή και τους στόχους του ΟΗΕ, στροφή στη φυσική διαχείριση των νερών, εγώ θα έλεγα ότι στον μικρόκοσμο των νησιών μπορούμε να δούμε και να επανέλθουν και άλλες λογικές που ακολουθούνταν χρόνια και μιλάω για τις στέρνες, όπως αποθήκευση του νερού και αυτού του είδους μικρά έργα.
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω, ότι το Ελληνικό Κοινοβούλιο σε μια τριμερή συνάντηση, που γίνεται σε κυβερνητικό επίπεδο, Ελλάδα - Κύπρος – Ισραήλ, πέρυσι τον Σεπτέμβριο ήμασταν στην Κύπρο, και ένα από τα ζητήματα ανταλλαγής απόψεων έχει να κάνει και με τη διαχείριση των νερών, ανταλλαγή τεχνογνωσίας και κοινά μέτρα προστασίας του κοινού μας χώρου που είναι η Μεσόγειος, αλλά και το κομμάτι που αφορά στη διαχείριση των υδάτων στις χώρες και ανταλλαγή τεχνολογιών κ.λπ., διότι γνωρίζουμε ότι και το Ισραήλ είναι πολύ προχωρημένο σε αυτό το θέμα. Επίσης, άλλες χώρες σε παγκόσμιο επίπεδο, για παράδειγμα, η Κίνα, εφαρμόζουν πολιτικές, και αυτό είναι σημαντικό να το έχουμε υπόψιν μας, και έχουν συγκεκριμένη πρόταση μέχρι το 2050, για την «Πόλη Σφουγγάρι» και αυτό το πιλοτικό πρόγραμμα εφαρμόζεται σε αρκετές πόλεις. Δηλαδή, ενίσχυση φυσικών διεργασιών αποθήκευσης υδάτων, είτε αυτό έχει να κάνει με τη δενδροφύτευση, τις πράσινες ταράτσες, πράσινες πολιτικές είτε με τη δημιουργία φυσικών υδροτόπων, όπου θα αποθηκεύεται το νερό και το οποίο μετά θα επαναχρησιμοποιείται βάζοντας και συγκεκριμένους στόχους επαναχρησιμοποίησης. Είναι ένα πεδίο επιστημονικό, οικονομικό και επάνω από όλα πολιτικό το να δούμε τη διαχείριση του φυσικού αυτού πόρου μέσα στο πλαίσιο της βιώσιμης ανάπτυξης, που τίθεται και από τον ΟΗΕ.
Σας ευχαριστώ.