Συνέντευξή στην εφημερίδα «Ημερησία» του Σαββάτου

Συνέντευξή στην εφημερίδα «Ημερησία» του Σαββάτου

και στο δημοσιογράφο Δημήτρη Τσιούφο

1. Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης συνεχώς μετατίθεται χρονικά και η κυβέρνηση μιλά πλέον για επίτευξη συμφωνίας εντός του Απριλίου. Με βάση τα σημερινά δεδομένα πόσο εφικτό θεωρείτε να υπάρξει συμφωνία με τους θεσμούς εντός του μήνα;

Η προοπτική ολοκλήρωσης της αξιολόγησης, αν δεν είχε τόσο τραγικές επιπτώσεις σε κοινωνία και οικονομία, θα αποτελούσε “ανέκδοτο”. Οι καθημερινές ανακοινώσεις του Μεγάρου Μαξίμου για την πορεία της μοιάζουν με ημερήσιο μετεωρολογικό δελτίο. Ήδη ένας ολόκληρος χρόνος καθυστέρησης έχει επιφέρει σκληρά και επώδυνα μέτρα που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί, εάν η κυβέρνηση νοιαζόταν πραγματικά για το εθνικό και όχι για το κομματικό της συμφέρον.

Ας μη γελιόμαστε, όλοι πλέον έχουν αντιληφθεί ότι η διαπραγμάτευση δεν αφορά το ύψος των μέτρων, αλλά το χρόνο εφαρμογής τους. Η διαπραγμάτευση που διεξάγεται αφορά αποκλειστικά και μόνο την κομματική και την πολιτική επιβίωση του ΣΥΡΙΖΑ και των βουλευτών του και σε καμία περίπτωση το συμφέρον της χώρας..

2. Δύο από τα αιχμηρότερα «αγκάθια» της αξιολόγησης είναι δύο θέματα της άμεσης ενασχόλησής σας, οι μειώσεις στις συντάξεις και οι αλλαγές στα εργασιακά. Ποιες από τις απαιτήσεις των δανειστών θα πρέπει να αποδεχτεί η κυβέρνηση και σε ποιες θα πρέπει να βάλει «κόκκινες» γραμμές; Πόσο πιο...κάτω προβλέπετε ότι μπορεί να «πέσουν» οι συντάξεις;

Ούτε “αιχμηρά” αγκάθια, ούτε “κόκκινες” γραμμές υπάρχουν στην αξιολόγηση. Υπάρχουν μόνο απόλυτη υποκρισία και θέατρο από την πλευρά της κυβέρνησης. Επί της ουσίας δεν δίνει καμία απολύτως μάχη. Ούτε για το αφορολόγητο, ούτε για την προσωπική διαφορά στις συντάξεις. Άλλωστε, και τα δυο έχουν ήδη συμφωνηθεί και παραχωρηθεί εδώ και πολύ καιρό.

Ειδικά η κατάργηση της προσωπικής διαφοράς, έχει ήδη νομοθετηθεί. Με το νόμο 4387/2016 (“Κατρούγκαλου”) μεθοδεύτηκε το εφεύρημα της προσωπικής διαφοράς, το οποίο δημιουργήθηκε για να περικοπεί. Η δημιουργία συνταξιούχων δυο ταχυτήτων –σε πριν και μετά το νόμο – αποτελεί προμελετημένη ενέργεια, που στόχο είχε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα την εξομοίωση τους.

Η “μάχη”, λοιπόν, που δίνει σήμερα η κυβέρνηση είναι απόλυτα προσχηματική. Αφορά αποκλειστικά και μόνο το χρόνο εφαρμογής της μείωσης του αφορολόγητου, καθώς και της νέας περικοπής των κυρίων συντάξεων διαμέσου της προσωπικής διαφοράς, από 7% έως 30% που μεσοσταθμικά προσεγγίζει το 20%. Επιδιώκει με κάθε μέσο -έστω και αν αυτό είναι καταστροφικό για την οικονομία- να μετατοπίσει το χρόνο εφαρμογής των μέτρων κερδίζοντας η ίδια πολιτικό χρόνο και προσπαθώντας να ναρκοθετήσει την επόμενη κυβέρνηση.

Όσο αφορά στα εργασιακά, επιβάλλεται να ακυρωθεί ο αντεργατικός και παρωχημένος νόμος 1387/1983 που προβλέπει το “βέτο” του υπουργού. Ένας νόμος που για δεκαετίες ευθυνόταν για το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων και την απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας. Αυτή τη διάταξη την κατήργησα ως υπουργός και ο ΣΥΡΙΖΑ την επανέφερε το 2015, καταργώντας ταυτόχρονα το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας που είχε δημιουργηθεί και ήταν συμφωνημένο με τους θεσμούς. Μια ανόητη ενέργεια που έχει παρενέργειες στη διαπραγμάτευση, καθώς ζητείται πλέον η αύξηση των ομαδικών απολύσεων ή στην καλύτερη περίπτωση επιστροφή στο προηγούμενο καθεστώς που είχαμε δημιουργήσει.

Επιπλέον, ο συνδικαλιστικός νόμος πρέπει να αλλάξει. Οφείλει να εκσυγχρονιστεί με κατάργηση προνομίων, καταχρηστικών συμπεριφορών, αλλά και πρακτικών που έβλαψαν τους εργαζόμενους, την εθνική οικονομία και υπονόμευσαν το ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα. Το σχέδιο νόμου με όλες τις απαιτούμενες αλλαγές ήταν έτοιμο. Δυστυχώς, οι πρόωρες εκλογές του 2015 απέτρεψαν την ψήφιση του.

Βασική, επίσης, θεωρώ και την απλούστευση της εργατικής νομοθεσίας, κάτι που είχε ήδη δρομολογηθεί και ακυρώθηκε από το ΣΥΡΙΖΑ. Επιπλέον, η διαμόρφωση του κατώτατου μισθού να γίνεται στη βάση διαβούλευσης των κοινωνικών εταίρων, λαμβάνοντας όμως υπόψη –κάτι που απουσίαζε- τα όρια και τις αντοχές της οικονομίας μας, που θα αξιολογούνται από κορυφαίους οικονομικούς θεσμούς της χώρας, όπως ΤτΕ, ΚΕΠΕ, ΙΟΒΕ.

3. Υπάρχουν περιθώρια διατύπωσης κάποιων αντιπροτάσεων από την πλευρά της Ν.Δ - κάποιες προτάσεις που εσείς θα κάνατε- τις οποίες θα μπορούσαν να αποδεχτούν οι θεσμοί;

Ποτέ στο παρελθόν το ασφαλιστικό σύστημα δεν βρέθηκε σε τόσο τραγική και αδιέξοδη κατάσταση. Επιβάλλεται την επόμενη κιόλας μέρα να γίνει μια γενναία επανεκκίνηση (reset) στο ασφαλιστικό. Να αποκαταστήσουμε τη χαμένη εμπιστοσύνη πολίτη - κράτους για το ασφαλιστικό της χώρα μας. Να καταργήσουμε διατάξεις που υπονομεύουν και δηλητηριάζουν το σύστημα και να το καταστήσουμε δίκαιο, πιο ανταποδοτικό, αποτελεσματικό, διαφανές και βιώσιμο.

Έφτασε επιτέλους η ώρα να τελειώσουμε μια για πάντα με την αέναη συζήτηση για το ασφαλιστικό στην Ελλάδα. Αποτελεί αδήριτη ανάγκη:

• η μείωση των εξοντωτικών ασφαλιστικών εισφορών στο παραγωγικό δυναμικό της χώρας
• η κατάργηση της απαράδεκτης διάταξης για τα “μπλοκάκια” και των τεράστιων προβλημάτων που έφερε
• η περαιτέρω μείωση του μη μισθολογικού κόστους (tax wedge) που θα κάνει και πάλι ελκυστική τη νομιμότητα στην αγορά εργασίας προς όφελος και μόνο των εργαζομένων
• η βελτίωση της ανταποδοτικότητας του συστήματος με πιο δίκαιους και αναλογικούς συντελεστές αναπλήρωσης
• η επανεξέταση και αποκατάσταση της δικαιοσύνης σε ευαίσθητες κατηγορίες συντάξεων, όπως χηρείας, αναπηρικών, συνταξιούχων αγροτών που εργάζονται κτλ
• η επαναφορά της διαφάνειας στο ασφαλιστικό σύστημα με την επαναλειτουργία και δημοσίευση των στοιχείων του συστήματος «ΗΛΙΟΣ» σε μηναία βάση
• η αυτοματοποίηση των παροχών σύνταξης με την ολοκλήρωση του συστήματος «ΑΤΛΑΣ»
• η δημιουργία ενός σύγχρονου πανίσχυρου μηχανισμού ελέγχου και αποτροπής της παραβατικότητας στη αγορά εργασίας, βασισμένο στο σύστημα «ΑΡΤΕΜΙΣ»
• η ενθάρρυνση δημιουργίας Επαγγελματικών Ταμείων.

4. Αν κλείσει η αξιολόγηση εντός του Απριλίου, εκτιμάτε ότι απομακρύνεται οριστικά και το ενδεχόμενο προκήρυξης εκλογών, με δεδομένο ότι η πλειοψηφία των μέτρων θα εφαρμοστούν μετά το 2019 ή το 2020;

Όλοι αισθανόμαστε πλέον ότι οι μέρες που διανύουμε μοιάζουν με εκείνες του καταστροφικού 2015. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος, που δυστυχώς στοίχισε ακριβά και οδήγησε σε σκληρά μέτρα, με μειώσεις μισθών και συντάξεων που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί. Η αγορά έχει στεγνώσει, οι τράπεζες αιμορραγούν και η διάχυτη αβεβαιότητα και ανασφάλεια δηλητηριάζουν την οικονομία και την κοινωνία. Ο χρόνος τελειώνει και η Ελλάδα είναι αντιμέτωπη για μια φορά ακόμη με το φάσμα της χρεοκοπίας. Το ενδεχόμενο όμως προκήρυξης εκλογών, όποτε και αν κλείσει η αξιολόγηση, παραμένει ανοιχτό. Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν, ότι θα υποστούν ακόμη μια άνευ προηγουμένου μείωση του βιοτικού τους επιπέδου, διαμέσου μισθών και συντάξεων, με αποκλειστική ευθύνη των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ακόμη και στο ενδεχόμενο που η αξιολόγηση ολοκληρωθεί -κάτι που όλοι ευχόμαστε- τον Απρίλιο, με χρονοδιάγραμμα εφαρμογής μέτρων μετά το 2019, η κυβέρνηση θα έρθει αντιμέτωπη με την κοινωνική οργή και αγανάκτηση, που αναπόφευκτα θα την οδηγήσει σε εκλογές.

Η ώρα της πολιτικής αλλαγής πλησιάζει, οι πολίτες κατανοούν πλέον πόσο κακό έκανε ο λαϊκισμός και η δημαγωγία στην πατρίδα και στον καθένα ξεχωριστά. Η ανάγκη για την πολιτική επικράτηση της Ν.Δ. και του Κυριάκου Μητσοτάκη αποτελεί πλέον όρο εθνικής επιβίωσης.

5. Το Ασφαλιστικό, παρά τις αλλεπάλληλες παρεμβάσεις που έχουν γίνει, φαίνεται ότι οδηγείται σε νέο αδιέξοδο. Τί έφταιξε και τι μπορεί να γίνει; Η ΝΔ θα αλλάξει το σύστημα υπολογισμού των εισφορών (με βάση το φορολογητέο εισόδημα) των ελεύθερων επαγγελματιών στον ΕΦΚΑ;

Το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας μας για πολλές δεκαετίες ήταν κατακερματισμένο, γεμάτο αδιαφάνεια, στρεβλώσεις, ανισότητες και υπέρμετρα γαλαντόμο. Ένα μωσαϊκό εξαιρέσεων και ειδικών καθεστώτων. Μεταρρύθμιση, λοιπόν, ήταν αναγκαία και έπρεπε να έχει συντελεστεί εδώ και πολλά χρόνια. Δυστυχώς, κάθε προσπάθεια εξυγίανσης και μεταρρύθμισης -όποτε και όταν επιχειρήθηκε - εμποδίστηκε λυσσαλέα κυρίως από την αριστερά. Το ίδιο συνέβη και με τη μεταρρύθμιση που ξεκίνησε το 2010 και ολοκληρώθηκε το 2014. Ο λαϊκισμός, η αλαζονεία και τα εγκληματικά λάθη του ΣΥΡΙΖΑ την “γκρέμισαν”, οδηγώντας σήμερα το σύστημα σε νέο αδιέξοδο. Το 2014, η αναγκαία δημοσιονομική προσαρμογή για το ασφαλιστικό ήταν μόλις 310 εκατ. ευρώ και αφορούσε οριακές παρεμβάσεις και διευθετήσεις που εντάξαμε στο email “Χαρδούβελη”. Σήμερα, η συνολική δημοσιονομική προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ πάνω στο ασφαλιστικό με το 3^ο μνημόνιο και τις “ουρές” του, φθάνει τα 10 δις ευρώ. Δηλαδή, ξεπερνά και τα δυο προηγούμενα μνημόνια μαζί (3,5 δις ευρώ το 1^ο μνημόνιο και 3,9 δις ευρώ το 2^ο μνημόνιο)!

Η κυβέρνηση μετέτρεψε το ασφαλιστικό σε ένα άδικο και μη ανταποδοτικό σύστημα, με συντελεστές αναπλήρωσης που δεν ανταποδίδουν δίκαια τις καταβαλλόμενες εισφορές, λειτουργώντας περισσότερο ως προνοιακό σύστημα και λιγότερο ως ασφαλιστικό. Ένα σύστημα που αυτοϋπονομεύεται, καθώς δημιουργεί αντικίνητρα για παραμονή σε αυτό μετά το 20ο και 25ο έτος, ενώ ταυτόχρονα εξοντώνει κάθε τι δημιουργικό. Ένα σύστημα που αντιστρατεύεται την επιδιωκόμενη ανάπτυξη, με σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στην απασχόληση. Ο ΕΦΚΑ με τη σημερινή του μορφή και λειτουργία είναι συνώνυμος της προχειρότητας, της αδικίας, της ταλαιπωρίας και της αποτυχίας. Έχει ήδη ακυρωθεί στην πράξη!

Η Ν.Δ. θα κάνει αυτό που έκανε πάντα. Θα διατηρήσει οτιδήποτε θετικό έχει δημιουργηθεί και θα χτίσει πάνω σε αυτό. Όπως επίσης σίγουρο είναι ότι θα μειώσουμε τις εξοντωτικές μειώσεις των ελεύθερων επαγγελματιών άμεσα και γενναία.

6. Ο διοικητής της ΤτΕ, Γ. Στουρνάρας πρότεινε, πριν από λίγες ημέρες, την ανάπτυξη των επαγγελματικών ή ακόμη και των ιδιωτικών συντάξεων για τη συμπλήρωση του εισοδήματος, μετά τη συνταξιοδότηση, προκαλώντας την έντονη αντίδραση της κυβέρνησης. Η ΝΔ, ως κυβέρνηση, θα υποστήριζε την ανάπτυξη αυτών των συμπληρωματικών συντάξεων;

Η διασφάλιση του δημόσιου και υποχρεωτικού χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης, με όρους δικαιοσύνης, διαφάνειας, αποτελεσματικότητας και ισχυρής ανταποδοτικότητας αποτελεί τη βασική μας επιδίωξη. Το κράτος, είναι αυτό που οφείλει να απλώνει δίχτυ κοινωνικής προστασίας σε όλες τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, όπως είναι οι απόμαχοι της εργασίας, για τις οποίες μάλιστα είναι υποχρεωμένο να διασφαλίσει ένα ανεκτό και αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο. Αυτό το σκοπό υπηρετεί, σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες, η κοινωνική ασφάλιση.

Ταυτόχρονα, όμως, επιβάλλεται η ενθάρρυνση της δημιουργίας των Επαγγελματικών Ταμείων και η ενίσχυση του ρόλου της Ιδιωτικής Ασφάλισης με θεσμικά, φορολογικά κίνητρα και πάντα συμπληρωματικά στην Εθνική Κοινωνική Ασφάλιση.