Ομιλία του προέδρου
του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιου για την προεδρία της Κομισιόν Αλέξη Τσίπρα
Στην κεντρική
συγκέντρωση του συνδυασμού «Η άλλη
Ευρώπη με τον Τσίπρα» στη Μπολόνια
Πολίτες της Μπολόνια,
Φίλες και Φίλοι,
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Η σημερινή παρουσία σας, Με τις σημαίες της
«Άλλης Ευρώπης»,
Είναι πράγματι συγκινητική.
Γιατί ξαναδίνουμε σήμερα στην Μπολόνια το
«κόκκινο» χρώμα της.
Ξαναδίνουμε το κόκκινο χρώμα στην πλατεία απ’
όπου έχουν μιλήσει ο Παλμίρο Τολιάτι και ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ.
Πολίτες της Μπολόνια,
Φίλες και Φίλοι,
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Είμαστε σήμερα μαζί εδώ.
Στα τελευταία εικοσιτετράωρα πριν από την
Κυριακή των μεγάλων επιλογών.
Για την Ευρώπη που ζούμε.
Για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών
μας.
Για να τερματίσουμε αμέσως τη λιτότητα και να
ξανακερδίσουμε τη Δημοκρατία.
Την Κυριακή ψηφίζουμε την «Άλλη Ευρώπη».
Τη δυναμώνουμε όσο πιο πολύ γίνεται.
Για να δυναμώσει η Ιταλία το μήνυμα της
ελπίδας και της αλλαγής.
Και να ακουστεί σε όλη την Ευρώπη.
Μήνυμα ελπίδας, που πρώτη το έστειλε η Ελλάδα
στις χθεσινές αυτοδιοικητικές εκλογές, στη μεγαλύτερη περιφέρεια και στη
πρωτεύουσα.
Μήνυμα αλλαγής που θα στείλει η Ελλάδα την
επόμενη Κυριακή στις Ευρωεκλογές.
Και θα είναι ισχυρό και ηχηρό.
Μήνυμα αξιοπρέπειας και συλλογικής
αυτοπεποίθησης, για λογαριασμό όλων των λαών της Ευρώπης που υποφέρουν από τα
προγράμματα λιτότητας.
Γιατί σε όλη την Ευρώπη.
Η Αριστερά ενώνει τους λαούς που οι
νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις διαιρούν.
Ενώνει όλους τους πολίτες που βιώνουν τις
καταστροφικές συνέπειές της λιτότητα
Που βιώνουν την ανεργία, την κοινωνική κρίση
και την φτώχεια.
Ενώνει τον κόσμο της εργασίας και του
πολιτισμού σε όλη την Ευρώπη.
Η «Άλλη Ευρώπη».
Αλλά και η Ευρωπαϊκή Αριστερά, που με τίμησε
με την υποψηφιότητά μου για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Συμμεριζόμαστε τις προτάσεις, τις αγωνίες και
τις ελπίδες που κατέγραψαν οι διανοούμενοι αυτής της χώρας στην ανοιχτή
επιστολή τους για τη στήριξη της υποψηφιότητάς μου.
Για μια ευρωπαϊκή πολιτική για τον πολιτισμό,
που να βασίζεται στον πλούτο, στον πλουραλισμό και την διαφορετικότητα των
πολιτισμικών αφηγήσεων αυτής της ηπείρου.
Για μια Ευρώπη που θα αντιμετωπίζει τη γνώση,
την έρευνα και τον πολιτισμό, ως δημόσια αγαθά και αναφαίρετα δικαιώματα.
Καλούμε, λοιπόν, σε δημοκρατική συστράτευση
κάθε Ευρωπαίο πολίτη, κάθε Ιταλίδα, κάθε Ιταλό.
Σε πανστρατιά για τη δημοκρατία και την
αλλαγή.
Με την «Άλλη Ευρώπη» για μια άλλη Ευρώπη.
Γιατί στις Ευρωεκλογές της Κυριακής ψηφίζουμε
για τη ζωή μας.
Παίρνουμε το μέλλον στα χέρια μας.
Γιατί ο συσχετισμός πολιτικών δυνάμεων που θα
διαμορφωθεί από την ψήφο μας θα καθορίσει τη ζωή μας για πολλά χρόνια.
Εάν δεν αλλάξει, δεν θα αλλάξουν ούτε οι
ακραίες πολιτικές που, εδώ και τέσσερα χρόνια, έχουν κάνει την Ευρώπη «σκοτεινή
ήπειρο».
Και η λιτότητα, από πείραμα, θα γίνει
καθεστώς.
Η Δημοκρατία, από ιστορική κατάκτηση, θα
γίνει πειραματόζωο.
Τις τελευταίες μέρες.
Πληροφορούμαστε από τον ευρωπαϊκό Τύπο.
Αλλά και από το βιβλίο του πρώην υπουργού των
Οικονομικών των ΗΠΑ Τίμοθι Γκάιτνερ.
Τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις στις Κάννες
το 2011.
Εκεί όπου συμμετείχαν και ο Πρόεδρος της
Κομισιόν, ο κ. Μπαρόζο. Και ο Πρόεδρος του Eurogroup, ο
κ. Γιούνκερ.
Για να αντικαταστήσουν εκλεγμένες κυβερνήσεις
στην Ελλάδα και την Ιταλία με μη εκλεγμένους τεχνοκράτες τραπεζίτες, πιστούς
στη λιτότητα.
Και, ενώ την περασμένη Πέμπτη.
Στο debate που διοργάνωσε η Eurovision
στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Δόθηκε η ευκαιρία στον κύριο Γιούνκερ να
εξηγήσει τη στάση του.
Εκείνος προτίμησε τη σιωπή του ενόχου.
Και σας ρωτάω, όλες και όλους:
Αυτήν την Ευρώπη θέλουμε;
Αυτήν την πολιτική και αυτούς τους πολιτικούς
θα εγκρίνουμε με την ψήφο μας στην κάλπη της Κυριακής;
Θα πούμε ναι στην Ευρώπη του Μακιαβέλι;
Ή θα πούμε ναι στην Ευρώπη του Διαφωτισμού
και του Γκράμσι;
Θα πούμε ναι στην Ευρώπη των πολλαπλών
διαιρέσεων και ανισοτήτων, στην Ευρώπη του χάσματος Βορρά-Νότου, στην Ευρώπη
που τροφοδοτεί τον ευρωσκεπτικισμό και την άκρα δεξιά;
Ή, με την ψήφο μας στην «Άλλη Ευρώπη».
Θα πούμε ναι στην Ευρώπη της δημοκρατίας, της
συνοχής και της αλληλεγγύης των λαών της;
Φίλες και Φίλοι,
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Στο ξεκάθαρο δίλημμα της κάλπης:
Ναι ή όχι στη λιτότητα.
Στο ξεκάθαρο διακύβευμα των εκλογών :
Με ποιά Ευρώπη ;
Της Δημοκρατίας ή της κυρίας Μέρκελ.
Η μόνη απάντηση που φοβάται η κυρία Μέρκελ.
Η μόνη απάντηση που φοβάται το νεοφιλελεύθερο
ευρωπαϊκό κατεστημένο.
Είναι η απάντηση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Γιατί είναι η απάντηση της συγκροτημένης και
ρεαλιστικής εναλλακτικής πολιτικής, που δημιουργεί συμμαχίες και αναγνωρίζει
την Ευρώπη ως το καθοριστικό πεδίο της ταξικής και πολιτικής πάλης.
Αύτη είναι η επικίνδυνη για το σύστημα η
απάντηση και όχι της άγονης διαμαρτυρίας.
Όπως του Πέπε Γκρίλο, που έχει υιοθετήσει την
ακίνδυνη πολιτική των emails διαμαρτυρίας.
Πολίτες της Μπολόνια,
Φίλες και Φίλοι,
Η διαχείριση της κρίσης από τους τρεις
σωματοφύλακες του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη: από τους συντηρητικούς, τους
φιλελεύθερους και τους σοσιαλδημοκράτες.
Επανέφερε στην Ευρώπη το φάντασμα του
νεοναζισμού, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
Στην Ελλάδα και την Ιταλία – χώρες με
εκατόμβες θυμάτων τους-
δεν ξεχνάμε ότι κάποιους από τους νεοφασίστες
δολοφόνους του σιδηροδρομικού σταθμού της Μπολόνια, τους είχε εκπαιδεύσει η
χούντα των συνταγματαρχών στην Ελλάδα.
Όπως δεν ξεχνάμε την μεγάλη, ενωτική,
αντιφασιστική απάντηση που έδωσε η πόλη σας.
Από αυτήν εδώ την πόλη απαντάμε σε όλους όσοι
αγνοούν ή προσποιούνται πως αγνοούν την ευρωπαϊκή Ιστορία:
Στη δημοκρατική Ευρώπη δεν υπάρχει κανένας
χώρος για τη Χρυσή Αυγή, τη Φόρτσα Νουόβα ή την Κάζα Πάουντ.
Δεν υπάρχει χώρος για το φασισμό!
Αυτό είναι το μάθημα που άφησε η Μπολόνια
στην Ιστορία.
Αυτή είναι η απάντηση της «Άλλης Ευρώπης»,
λίγα μέτρα από τις φωτογραφίες των Ιταλών στρατιωτών που εκτελέστηκαν μαζικά
από τους ναζί στην Κεφαλονιά.
Γιατί η ιταλική και η ελληνική αριστερά
έχουμε μακρόχρονη πορεία κοινών αγώνων για ειρήνη, για τη Δημοκρατία.
Έχουμε κοινά αγωνιστικά ορόσημα: το κίνημα
της Γένοβα και, σήμερα, την «Άλλη Ευρώπη».
Πολίτες της Μπολόνια,
Φίλες και Φίλοι,
Πριν έρθω στην πόλη σας Επισκέφθηκα το Τορίνο
και το Μιλάνο.
Το Τορίνο δεν είναι πια η εργατούπολη της Fiat,
αλλά η πόλη της ανεργίας και του πρεκαριάτου.
Η Fiat μετακόμισε στις ΗΠΑ, τη Βρετανία και
την Ολλανδία, φιλοδοξώντας να μετατρέψει σε σύγχρονους σκλάβους τους
εργαζόμενους που απασχολεί.
Όπου, όμως, υπάρχει ένας Μαρκιόνε και μια
Ελεκτρολούξ θα υπάρχει και μια Φίομ.
Ποια είναι, λοιπόν, η μακρόπνοη πολιτική της
κυβέρνησης Ρέντσι για την απασχόληση;
Μήπως είναι το πρεκαριάτο, ως μόνιμη μορφή
εργασίας και προοπτική ζωής για τις επόμενες γενιές;
Είναι αυτή λύση, όταν η ανεργία καλπάζει;
Ποια είναι η προοπτική που έχουν οι νέοι σ’
αυτόν τον τόπο;
Είναι αυτή που περιγράφει το δίλημμα:
Ανεργία ή μετανάστευση;
Για πρώτη φορά στη μεταπολεμική Ιστορία της
Ευρώπης, μια γενιά νέων ανθρώπων γνωρίζει ότι θα ζήσει χειρότερα από τους γονείς
τους.
Στην Ιταλία, στην Ελλάδα, και σ’ όλον τον
ευρωπαϊκό Νότο.
Και ποια είναι η απάντηση της κυβέρνησης
Ρέντσι;
Λιτότητα και περικοπές.
Ποια είναι η απάντηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Μόλις €6 δις ως το 2020.
Με το πολυδιαφημισμένο ευρωπαϊκό πρόγραμμα μαθητείας
και κατάρτισης «Youth Guarantee».
Τι άλλο θα έπρεπε να κάνουν για να μας
πείσουν για την αδιαφορία τους για τους νέους;
Για να μας πείσουν ότι η μόνη ελπίδα για τις
νέες και τους νέους της Ευρώπης είναι να τους σταματήσουμε.
Να τους σταματήσουμε με τη ψήφο και τους
αγώνες μας, διεκδικώντας μαζί με τη νέα γενιά, μια Ευρώπη που θα χωρά τα όνειρα
τους.
Μας ρωτάνε πολλοί : υπάρχει εναλλακτική λύση
για την Ευρώπη ;
Η απάντησή μας είναι: Ναι υπάρχει.
Και η εναλλακτική λύση είναι ένα «ευρωπαϊκό New
Deal».
Με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση για μεγάλης
κλίμακας επενδύσεις στην παιδεία, την έρευνα και την τεχνολογία, στο
περιβάλλον, στην κοινωνική οικονομία, στα δίκτυα και τις υποδομές.
«Ευρωπαϊκό New
Deal», άμεσος
απεγκλωβισμός από τη λιτότητα και «Ευρωπαϊκή Διάσκεψη Χρέους» για την επίλυση
της υπερχρέωσης της Ευρωζώνης, είναι οι τρεις προϋποθέσεις για να βαδίσει η
Ευρωπαϊκή Ένωση στο δρόμο της ισόρροπης και βιώσιμης ανάπτυξης.
Αυτός είναι ο δρόμος της ανάπτυξης.
Αυτός είναι ο δρόμος της «Άλλης Ευρώπης».
Αυτός είναι ο δρόμος της Ευρωπαϊκής
Αριστεράς.
Δεν θα έρθει η ανάπτυξη με τη διαβόητη
Διατλαντική Συμφωνία Επενδύσεων και Εμπορίου Ευρωπαϊκής Ένωσης-ΗΠΑ, την TTIP.
Μια συμφωνία που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαπραγματεύεται
με απόλυτη αδιαφάνεια, πίσω από κλειστές πόρτες.
Μια συμφωνία που καταργεί την εθνική
κυριαρχία και τη Δημοκρατία.
Κανένας εργαζόμενος, άνεργος ή συνταξιούχος
στην Ευρώπη δεν έχει συμφέρον να την αποδεχτεί.
Γι’ αυτό, χαιρετίζουμε και στηρίζουμε τους
χιλιάδες πολίτες που γέμισαν τους δρόμους της Ρώμης το Σάββατο για να
διαδηλώσουν την αντίθεσή τους σ’ αυτήν την απαράδεκτη συμφωνία.
Αλλά και για να υπερασπιστούν τα συλλογικά
αγαθά – και πρώτα απ΄ όλα το νερό.
Φίλες και Φίλοι,
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Η Ευρώπη είναι σε κρίσιμη καμπή.
Ή θα τερματίσει τη λιτότητα και θα
ξανακερδίσει τη Δημοκρατία.
Ή θα συνεχίσει με λιτότητα, ανεργία και
αυταρχισμό.
Ή θα γίνει η «’Άλλη Ευρώπη» ή θα παραμείνει η
Ευρώπη της κυρίας Μέρκελ.
Γι’ αυτό ακριβώς.
Επειδή η Ευρώπη βρίσκεται σε ιστορικό
σταυροδρόμι.
Ζητάμε από κάθε πολίτη.
Να πάει να ψηφίσει.
Να μην μείνει στο σπίτι του την Κυριακή.
Να μην χαρίσει την ψήφο του σε κανέναν.
Απευθυνόμαστε ιδιαίτερα στα πρώτα θύματα
αυτής της κρίσης.
Στους νέους και στις γυναίκες.
Πρώτοι να πάνε να πάνε στην κάλπη.
Πρώτοι να πάρουν το μέλλον στα χέρια τους.
Απευθυνόμαστε σε όλες και όλους που θέλουν τη
Δευτέρα διαφορετική, Πρώτη μέρα της ελπίδας, να πάνε στη κάλπη.
Να μην απόσχουν από την αλλαγή όσοι τη
θέλουν.
Άλλωστε.
Από το 1917 ο Γκράμσι μας προειδοποιούσε:
«Η αδιαφορία είναι το
νεκρό βάρος της Ιστορίας. Γιατί ενεργεί με βαρύτητα στην Ιστορία. Ενεργεί
παθητικά. Αλλά ενεργεί».
Γι’ αυτό.
Προχωράμε, όλες και όλοι, μαζί.
Και δίνουμε τη μάχη μέχρι την τελευταία ώρα.
Πόρτα-πόρτα.
Ψήφο-ψήφο.
Μέχρι την τελευταία στιγμή.
Εμείς θα είμαστε η ευχάριστη έκπληξη των
εκλογών.
Για την Ιταλία.
Για την Ευρώπη.
Στις 25 Μαΐου, ψηφίζουμε για τη ζωή μας].
Ψηφίζουμε την «Άλλη Ευρώπη».
Γεια σας.