Αποσπάσματα συνέντευξης Δημήτρη Στρατούλη στον ραδιοφωνικό σταθμό Στο Κόκκινο (Κ. Αρβανίτης)

Αποσπάσματα συνέντευξης Δημήτρη Στρατούλη στον ραδιοφωνικό σταθμό Στο Κόκκινο (Κ. Αρβανίτης)

«Όταν η τρόικα ζητά νέα προαπαιτούμενα, μυρίζει ανθρώπινο αίμα»  

Δυο μέρες μετά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, βγαίνουν σιγά-σιγά στη δημοσιότητα τα θέματα. Και τα μέτρα και υπομέτρα είναι πλέον με σαφήνεια μπροστά στους πολίτες. Θα θέλατε να τα σχολιάσετε;

Καταρχάς, θέλω να επισημάνω το μεγάλο ψέμα και τον μεγάλο εκβιασμό που έκανε η κυβέρνηση στους κυβερνητικούς βουλευτές, να ψηφίσουν δηλαδή με συνοπτικές, αντιδημοκρατικές και κατεπείγουσες διαδικασίες ένα πολυνομοσχέδιο που ήταν χειρότερο και από μνημόνιο, με την προοπτική ότι θα είχαμε μια γρήγορη εκταμίευση της δόσης. Από ό,τι βλέπουμε, όμως, η εκταμίευση όχι μόνο μετατίθεται για τα τέλη Απρίλη αλλά σπάει και στα τρία. Και αυτό χωρίς να έχει αποφασίσει ακόμη το ΔΣ του ΔΝΤ, εάν θα δώσει το δικό του μερτικό.

Πέρα από αυτό, όμως, το βασικότερο είναι ότι, για να δοθούν από τα τρία συνολικά τα δύο μικρά μέρη της δόσης τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, τα οποία θα ανέρχονται σε ένα δισεκατομμύριο ευρώ το καθένα, ζητούνται και άλλα δώδεκα προαπαιτούμενα. Έξι προαπαιτούμενα για την πρώτη υποδόση και άλλα έξι για τη δεύτερη. Όταν όμως η τρόικα και το Eurogroup κάνουν λόγο για προαπαιτούμενα, μυρίζει ανθρώπινο αίμα. Και αυτά έχουν να κάνουν με ενοποίηση όλων των επικουρικών ταμείων της χώρας και με ακόμη μεγαλύτερη ισοπέδωση προς τα κάτω των επικουρικών συντάξεων, βάσει του νέου τρόπου υπολογισμού των συντάξεων που ψηφίστηκε προχθές με το πολυνομοσχέδιο και ο οποίος θα ισχύσει από 1^η Ιουλίου 2014.

Επίσης, έχουμε και άλλα μέτρα από την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ, που δεν είναι εργαλειοθήκη, οδοστρωτήρας είναι, και δεν είναι καν του ΟΟΣΑ. Διότι ο ΟΟΣΑ είχε πάρει ένα εκατομμύριο ευρώ από το ελληνικό Δημόσιο για να κάνει τη μελέτη, την οποία τελικά ανέθεσε στο ΙΟΒΕ του ΣΕΒ και, επομένως, η εργαλειοθήκη ήταν του ΣΕΒ. Εν πάση περιπτώσει. Και μετά από όλα αυτά, μένουν οι μεγάλες εκκρεμότητες για τη δημόσια περιουσία, διότι προαπαιτούμενο είναι και το ξεπούλημά της.

Συμφωνείτε με όσα είπε χθες σε συνέντευξή του ο κ. Φλωράς ότι η έκθεση του ΟΟΣΑ είναι μια απάτη του κ. Χατζηδάκη; Με άλλα λόγια, ότι η εκπόνηση της έκθεσης ανατέθηκε στον ΟΟΣΑ για να πάρει τη σφραγίδα του, στην πραγματικότητα όμως επρόκειτο για έκθεση του κ Χατζηδάκη και του ΣΕΒ;

Ακριβώς. Στην ουσία πρόκειται για εργαλειοθήκη του ίδιου του κ. Χατζηδάκη σε συνεργασία με τον ΣΕΒ, στο ερευνητικό κέντρο του οποίου ανέθεσε ο ΟΟΣΑ αυτή τη μελέτη. Ωστόσο, το μείζον ζήτημα εδώ είναι τα εργασιακά, τα οποία ανήκουν στην κρυφή ατζέντα που συμφώνησε η κυβέρνηση με την τρόικα, όταν συζητούσαν τους προηγούμενες επτά μήνες, και τα οποία δεν μπήκαν στο πολυνομοσχέδιο, συνδέονται όμως με τα προαπαιτούμενα για τις δύο υποδόσεις. Το πρώτο, και βασικό, αφορά τις ομαδικές απολύσεις. Από ό,τι είδαμε, το πολυνομοσχέδιο-μνημόνιο που πέρασε την Κυριακή δεν περιλαμβάνει απολύτως τίποτα σε σχέση με αυτές, επειδή η κυβέρνηση, με στόχο να διευκολυνθεί και να μην συντριβούν πολιτικά η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές, ζήτησε από την τρόικα οι όποιες συμφωνίες της με την τελευταία να μετατεθούν για τον Οκτώβρη. Και τα συμφωνηθέντα σε σχέση με τις ομαδικές απολύσεις είναι δύο. Πρώτον, να αφαιρεθεί η άδεια του αρμόδιου υπουργού ως προϋπόθεση για την έγκριση των ομαδικών απολύσεων, καθώς στην περίπτωση αυτή το πολιτικό κόστος είναι μεγάλο και οι υπουργοί συνήθως δεν τολμούν να δώσουν μια τέτοια άδεια. Επομένως, θέλουν να αφαιρεθεί η προϋπόθεση αυτή. Δεύτερον, θέλουν να αυξήσουν τα ποσοστά των απολύσεων, πάνω από τα οποία θα θεωρούνται αυτές ομαδικές. Δηλαδή ενώ το ανώτατο όριο απολύσεων προσωπικού ήταν 2% τον μήνα, αυτό έγινε 5% επί των ημερών του μνημονίου και τώρα θέλουν να ανεβάσουν το όριο αυτό στο 10%. Κατά συνέπεια, θα μπορούν να πραγματοποιούνται απολύσεις χωρίς κανέναν περιορισμό και με αυξημένα τα ποσοστά, πάνω από τα οποία θα χαρακτηρίζονται ομαδικές. Πρόκειται για ένα μείζονος σημασίας ζήτημα, όταν στη χώρα μας υπάρχουν ενάμισυ εκατομμύριο άνεργοι και συνολικό ποσοστό ανεργίας περίπου 30% –η χώρα μας ήταν χθες, βάσει στοιχείων της Eurostat, πρώτη σε όλη την Ευρώπη στα ποσοστά ανεργίας και, δυστυχώς, για δέκατο έκτο συνεχή μήνα. Και μάλιστα είναι πρώτη στην ανεργία των νέων και αυτή είναι η αιτία που οι νέοι μας ξενιτεύονται και η χώρα χάνει ειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό. Και ξενιτεύονται σε άλλες χώρες, όπως η Γερμανία, που δεν πλήρωσαν τίποτα για να εκπαιδεύσουν το δυναμικό αυτό.

Επιπλέον, υπάρχει και η συμφωνία κυβέρνησης-τρόικα που έχει να κάνει με τον συνδικαλιστικό νόμο, τον Ν. 1264/1982, και κυρίως με τις διατάξεις που αφορούν τον τρόπο, με τον οποίο λαμβάνονται οι αποφάσεις για την απεργία. Γιατί αυτό που θέλουν να επιβάλουν είναι οι αποφάσεις για την απεργία να μην λαμβάνονται από την πλειοψηφία των παρόντων στις γενικές συνελεύσεις των εργαζομένων αλλά από την πλειοψηφία του συνόλου των μελών. Αυτή ήταν μια διάταξη του νόμου 1365/1983, το περιβόητο άρθρο 4, της κυβέρνησης Παπανδρέου, η οποία με μεγάλο αγώνα τότε των συνδικάτων και της Αριστεράς είχε αποσυρθεί. Πέρα από αυτό, η κυβέρνηση θέλει να δώσει στους εργοδότες, δηλαδή στα αφεντικά, εργαλεία, όπως η ανταπεργία, προκειμένου να αντιμετωπίζουν τους απεργούς. Τα εργαλεία αυτά δίνονταν με τον νόμο 330/1976, τα οποία με πολύ μεγάλους αγώνες του εργατικού κινήματος, της Αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων καταφέραμε τη δεκαετία του ’80 να καταργηθούν, γιατί στην ουσία ακυρώνουν το συνταγματικό δικαίωμα της απεργίας.

Συν τοις άλλοις, ως προς τις συντάξεις υπάρχει η δέσμευση, η οποία δεν είναι ευρέως γνωστή, να συγκροτηθεί δήθεν μια επιτροπή σοφών και εμπειρογνωμόνων, οι οποίοι θα μελετήσουν το σύνολο του ασφαλιστικού συστήματος και θα έρθουν τον επόμενο Δεκέμβρη να προτείνουν μέτρα. Και τα μέτρα αυτά θα είναι, όπως γίνεται αντιληπτό, προς την κατεύθυνση της μείωσης των συντάξεων, εάν λάβει κανείς υπόψη όλα όσα έκαναν με το πολυνομοσχέδιο, με άλλα λόγια το να μειώσουν τις ασφαλιστικές εισφορές και να ξηλώσουν πολλές από τις εισφορές υπέρ τρίτων, δηλαδή κοινωνικούς πόρους του ασφαλιστικού συστήματος. Και από ό,τι είδαμε, στα προαπαιτούμενα του Ιουνίου προβλέπεται να καταργηθεί και ό,τι άλλο απέμεινε από τους λεηλατημένους κοινωνικούς πόρους, με στόχο να επικαλεστεί η κυβέρνηση στη συνέχεια ότι δεν υπάρχουν έσοδα για το ασφαλιστικό σύστημα και, βάσει αυτού, να προχωρήσουν σε νέα μείωση των συντάξεων. Συν, βεβαίως, το νέο ενιαίο μισθολόγιο για τους δημοσίους υπαλλήλους, το οποίο με τη λογική που λειτουργεί, φαίνεται ότι θα είναι στην ουσία φτωχολόγιο.

Ωστόσο, θέλω να επισημάνω ότι, μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει ελπίδα, κοινωνική και πολιτική. Αυτό το λέω και ως παλιό στέλεχος του εργατικού, συνδικαλιστικού κινήματος. Διότι, από τη μια πλευρά, έχουν ξεκινήσει κάποια πρώτα δυνατά κοινωνικά σκιρτήματα, όπως η συγκέντρωση την περασμένη Κυριακή στο Σύνταγμα, η οποία, παρότι θα έπρεπε και θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερη, ωστόσο ήταν αρκετά μεγάλη. Ή η χθεσινή κινητοποίηση, και μάλιστα παρά την απαγόρευση των κινητοποιήσεων στο κέντρο της Αθήνας. Ή, ακόμη, οι ηρωικοί αγώνες που έκαναν οι εκπαιδευτικοί, οι σχολικοί φύλακες και οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, οι οποίοι αγώνες διαφύλαξαν την τιμή του εργατικού κινήματος, όταν οι ηγεσίες του κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Ενόψει μάλιστα της πανεργατικής-πανελλαδικής απεργίας στις 9 Απριλίου, όλα αυτά είναι σκιρτήματα που δίνουν ελπίδες ότι μπορεί να πάμε σε ένα νέο κύμα κοινωνικών αγώνων. Αυτό είναι καλό, γιατί βοηθά τις πολιτικές εξελίξεις.

Από την άλλη πλευρά, η πολιτική διάσταση της ελπίδας είναι η δυνατότητα που έχουν οι πολίτες, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα και η νεολαία στις ερχόμενες ευρωπαϊκές, κυρίως, αλλά και αυτοδιοικητικές εκλογές να στείλουν με την ψήφο τους το δικό τους πολιτικό μήνυμα. Ένα μήνυμα που θα διευκολύνει τόσο τις πολιτικές εξελίξεις όσο και την ανατροπή της παραπαίουσας κυβέρνησης, της κυβέρνησης σε αποσύνθεση, όπως φάνηκε όχι μόνο από τις συζητήσεις αλλά προπάντων από την ψηφοφορία στην προχθεσινή συζήτηση του πολυνομοσχεδίου, ουσιαστικά μνημονίου.

Κατά συνέπεια, υπάρχουν προϋποθέσεις για καλύτερες μέρες. Στον ΣΥΡΙΖΑ είμαστε αποφασισμένοι αυτές τις καλύτερες μέρες να τις διεκδικήσουμε, να σκληρύνουμε την αντιπολιτευτική μας στάση έναντι της κυβέρνησης και να κάνουμε τον λόγο μας πιο σταθερό, πιο ξεκάθαρο, χωρίς να δημιουργεί συγχύσεις και χωρίς δημαγωγίες βεβαίως. Και μάλιστα επικαλούμενοι και τις δυσκολίες, έτσι ώστε να γνωρίζει ο ελληνικός λαός ότι πρέπει να μας στηρίξει, προκειμένου να αποδείξουμε όσο το δυνατόν περισσότερο ότι υπάρχει εναλλακτική λύση στα μνημόνια και στη φτώχεια και ότι αυτή είναι η πολιτική και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ 02-04-2014