• Συζητούμε με κατεπείγουσες διαδικασίες. Συμπιέζονται ουσιαστικά, κατά
τρόπο απαράδεκτο, οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Και αυτό το συχνό
φαινόμενο, η απαξίωση του κοινοβουλίου, είναι πλέον ζήτημα δημοκρατίας.
• Η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος γίνεται αντικείμενο αντιπαράθεσης με επικοινωνιακούς όρους. Η κυβέρνηση επιχειρεί τη δημιουργία επίπλαστης ευφορίας. Η αντιπολίτευση το μηδενισμό του ζητήματος .
Έχουμε μια διαφορετική προσέγγιση.
• Σε ό,τι αφορά τη διανομή του , πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι
ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία είχαν αποδεχθεί η υπεραπόδοση στην κάλυψη των δημοσιονομικών στόχων να δεσμεύεται στο λογαριασμό αποπληρωμής του δημοσίου χρέους.
Η Δημοκρατική Αριστερά προεκλογικά και στη διάρκεια της συμμετοχής της στην κυβέρνηση έθεσε θέμα τροποποιήσεων του μνημονίου, μεταξύ αυτών και της συγκεκριμένης ρύθμισης.
• Έτσι, το Νοέμβριο 2012 συμπεριελήφθη η ρύθμιση ότι το 70% της εκάστοτε υπεραπόδοσης του δημοσιονομικού στόχου θα επιστρέφει με μέτρα κοινωνικής στήριξης στις ομάδες που αντιμετωπίζουν τα σοβαρότερα προβλήματα. Υπενθυμίζω αυτή την παρέμβαση μας για να τονίσω την αντίληψη που ανέδειξε τη σύνδεση της δημοσιονομικής προσαρμογής με την κοινωνική προστασία.
Σε αυτό το ειδικό θέμα εκφράζεται η γενικότερα διαφορετική μας λογική. Που δεν ευθυγραμμίζεται με τις θέσεις των δανειστών και δεν κινείται στη αφοριστική λογική της απόρριψης χωρίς εναλλακτική θέση .
• Και αυτή η ρύθμιση πρέπει να υλοποιηθεί στο ακέραιο. Δηλαδή να επιστραφεί το 70% του πρωτογενούς πλεονάσματος στην κοινωνία και όχι μόνο 500 περίπου εκατομμύρια.
• Φέτος μπορεί να δοθεί κοινωνικό μέρισμα διότι για το 2013 η πρόβλεψη– στόχος ήταν το μηδενικό πλεόνασμα. Τι θα γίνει όμως τα αμέσως επόμενα χρόνια που οι στόχοι αναφέρονται σε 2,5 έως και 6 δις ; Πώς θα επιτευχθούν αυτά; Και πώς θα γίνει δυνατή η επιστροφή ποσών σε κοινωνικές δράσεις;
• Απαιτείται άμεση αναθεώρηση και προσγείωση των υπερφιλόδοξων δημοσιονομικών στόχων των αμέσως επόμενων ετών. Η διατήρηση των δημοσιονομικών στόχων σε τόσο υψηλά επίπεδα, θα αποστερήσει κρίσιμους πόρους από την οικονομία και την κοινωνία.
• Απαιτείται ταυτόχρονα διαφορετική ρύθμιση σχετικά με τη διανομή των πλεονασμάτων. Εφεξής η επιστροφή σε κοινωνικές δράσεις πρέπει να μην αφορά το ποσό άνω του δημοσιονομικού στόχου που έχει τεθεί. Αλλά να επιστρέφει το 30% του όποιου πλεονάσματος από το πρώτο ευρώ, ανεξαρτήτως της κάλυψης του δημοσιονομικού στόχου.
• Ζήτημα καθοριστικής σημασίας είναι ο τρόπος επίτευξης του πρωτογενούς πλεονάσματος. Πιστεύουμε ακράδαντα πως μπορούσε να επιτευχθεί με άλλη πολιτική. Όχι με υπερφορολόγηση, τεράστια μείωση των μισθών και περικοπή των απαραίτητων κοινωνικών δαπανών.
Πέραν όμως όσων έχουν συντελεστεί, οφείλουμε να πούμε καθαρά ότι χωρίς αλλαγή της οικονομικής πολιτικής η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων στο μέλλον δεν είναι δυνατή.
Και βεβαίως αλλαγή της οικονομικής πολιτικής δεν είναι η παραπομπή της λήψης νέων μέτρων στο μέλλον. Αυτό μπορεί να διευκολύνει προεκλογικά την κυβέρνηση αλλά δεν λύνει το πρόβλημα.
• Ποιά νέα μέτρα έρχονται να πλήξουν ακόμα περισσότερο τις εργασιακές σχέσεις ;
Μιλήστέ μας καθαρά : τι άλλο πρόκειται να επέλθει για τις εργασιακές σχέσεις και την περαιτέρω αποδιάρθρωσή τους ;
Η πλήρης απελευθέρωση των εταιρειών ενοικίασης των
εργαζομένων ;
Η ανταπεργία --το lock- aut –των εργοδοτών ; Τι σημαίνει η ανακοίνωση της τρόικας ότι <<οι μεταρρυθμίσεις της εργατικής νομοθεσίας καθυστερούν , οι αρχές έχουν δεσμευτεί να τις υλοποιήσουν σταδιακά εντός του έτους 2014 >>;
• Χρειάζεται να αποκρουστεί η λογική της λιτότητας και να αντικατασταθεί από την πολιτική που θα συνδέει την δημοσιονομική προσαρμογή με την ανάπτυξη που θα έχει επίκεντρο τη δημιουργία θέσεων εργασίας.
• Απαιτείται μια νέα συμφωνία με τους εταίρους που θα μεταβάλλει τις σχέσεις της χώρας με την τρόικα ώστε η χώρα να επανακτήσει την αυτονομία των πολιτικών αποφάσεων.
• Αλλά πέραν τούτου, τώρα είναι η ώρα που η ελληνική πλευρά πρέπει να διεκδικήσει ευνοϊκές ρυθμίσεις . Αν η ελληνική κυβέρνηση απουσιάζει από το τραπέζι της διαπραγμάτευσης ή εμφανίζεται χωρίς ένα συγκεκριμένο και ρεαλιστικό διεκδικητικό πλαίσιο, είναι αναπόφευκτο οι αποφάσεις των άλλων να μην είναι ευνοϊκές. Και δεν πρέπει να αποφασίσουν οι δανειστές για εμάς χωρίς εμάς.
• Και ξεκαθαρίζω τούτο:
Όσοι νομίζουν ότι μέσα από επικοινωνιακές προσεγγίσεις θα λυθούν τα προβλήματα, κάνουν τουλάχιστον λάθος.
Οι στρατιές των ανέργων, των απλήρωτων εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, των ανασφάλιστων πολιτών χωρίς ιατροφαρμακευτική κάλυψη , δεν μπορούν να συμμεριστούν το αφήγημα της επιτυχίας . Η Ελλάδα είναι η μία από τις δύο χώρες της Ε.Ε χωρίς εθνικό ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Και η δαπάνη για τη στήριξη των ανέργων αποτελεί κλάσμα της δαπάνης που διαθέτει μια τυπική χώρα του ΟΟΣΑ.
• Η οικονομική ανάκαμψη, ακόμα και όταν θα έχει εδραιωθεί, δεν θα τερματίσει διόλου σύντομα την κοινωνική κρίση και την κρίση στην αγορά εργασίας. Γιατί είναι διαφορετικό το πέρασμα στην ανάπτυξη που θα ωφελήσει τους λίγους, όσους είναι προνομιακά τοποθετημένοι σε θυλάκους ανάπτυξης και διαφορετικό ένα μοντέλο ανάπτυξης με διάχυση των ωφελειών στους πολλούς.
• Είναι διαφορετική μια <<άνεργη ανάπτυξη>> από ένα αναπτυξιακό μοντέλο που θα έχει ως πρώτο και αδιαπραγμάτευτο στόχο τη δημιουργία θέσεων εργασίας.
• Είναι διαφορετικό να διαμορφώνεις μια οικονομία των ολιγοπωλίων, των ημετέρων, των συμφερόντων και της μεγέθυνσης των ανισοτήτων και διαφορετικό να προβαίνεις σε ρυθμίσεις που ναι, θα ενισχύουν τον ανταγωνισμό αλλά ταυτόχρονα θα ανανεώνουν τα εργασιακά δικαιώματα.
• Οι τρόποι επίτευξης δημοσιονομικής ισορροπίας διαφέρουν.
Η δική μας πρόταση είναι προοδευτική. Αναδεικνύει και υποστηρίζει:
• Ένα διαφορετικό κοινωνικό κράτος παροχής υπηρεσιών, που με τον τρόπο λειτουργίας του θα αυξάνει το ΑΕΠ και θα υποβοηθεί τη λειτουργία του ιδιωτικού τομέα σε υγιείς παραγωγικές βάσεις.
• Ένα επιθετικό πρόγραμμα δημιουργίας θέσεων απασχόλησης με στόχο τη μείωση της ανεργίας κατά δέκα ποσοστιαίες μονάδες τα επόμενα τρία χρόνια.
• Ένα ενισχυμένο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων με αναπροσανατολισμό των πόρων σε πεδία που προσφέρουν μεγαλύτερο αναπτυξιακό αποτύπωμα.
• Μια ανασυγκρότηση του Δημόσιου Τομέα με ποιοτική αναβάθμιση και όχι με απολύσεις.
• Μια δίκαιη φορολογική μεταρρύθμιση και όχι παραπομπή του θέματος στο μέλλον, όπως έκαναν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ στην προγραμματική τους συμφωνία.
• Πως μπορείτε να θεωρείτε ότι λειτουργείτε συγκροτημένα, όταν κάθε δίμηνο τουλάχιστον φέρνετε στην Βουλή πλειάδα διατάξεων ονομαζόμενες <<βελτιώσεις στη φορολογική νομοθεσία >>; Μπορεί να είναι και έτσι όταν οι νέες διατάξεις βελτιώνουν σε κάποια σημεία τις αμέσως προηγούμενες, που ήλθαν να βελτιώσουν τις αμέσως πιο πριν διατάξεις κ.ο.κ. Είναι όμως αυτό φορολογική πολιτική ; Για δε το εξαγγελθέν δίκαιο φορολογικό σύστημα ας μη μιλήσουμε .
Μπορείτε , να αναλάβετε την ευθύνη για τη διαβεβαίωση του ελληνικού λαού ότι οι διατάξεις, για παράδειγμα του άρθρου 3 , μετά από 4 μήνες δεν θα επανέλθουν για αλλαγή και τροποποίηση ; Και όχι βέβαια γιατί θα έχουν αλλάξει ριζικά οι συνθήκες .
• Και κάτι άλλο απολύτως συναφές:
Πώς είναι δυνατόν να συνεχίζεται ο βηματισμός της χελώνας με τον έλεγχο και τη φορολόγηση των εμβασμάτων του εξωτερικού της περιόδου 2009-2012, όταν 24000 από τις 54000 υποθέσεις παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα. Μόλις 146 έλεγχοι επί 1071 υποθέσεων έχουν περατωθεί μέχρι τώρα. Και εδώ τα στοιχεία τα διαθέτει η ΤτΕ! Λίστες Λαγκάρντ , Λιχτενστάιν συζητούνται , αλλά τα αποτελέσματα πενιχρότατα. Γιατί δεν ελέγχονται οι υποθέσεις . Είναι ζήτημα πλέον τιμής και αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος και προφανώς ηθικής τάξης έναντι των πολιτών που υποφέρουν από την υπερφορολόγηση. Εμείς θα επιμένουμε . Με κάθε μέσο που διαθέτουμε θα ζητούμε επίμονα να ελεγχθούν όλα αυτά .
Αφού έχουν ξεπεραστεί θεσμικά εμπόδια τι είναι αυτό που εμποδίζει τον έλεγχο και τα αποτελέσματά του;
• Είμαστε αντίθετοι με την κυβερνητική πολιτική που συνδυάζει την οικονομική αναποτελεσματικότητα με την κοινωνική αδικία. Διαφωνούμε βέβαια και με την πολιτική που αρκείται σε εύκολους αφορισμούς, αντιτίθεται σε αναγκαίες αλλαγές, αθροίζει συντεχνιακά αιτήματα και εμφορείται από έναν παρωχημένο κρατισμό.
• Προτείνουμε τη δική μας εναλλακτική, συγκεκριμένη και υπεύθυνη στρατηγική για τη δημοκρατική έξοδο από την κρίση με ένα εθνικό σχέδιο προοδευτικής ανασυγκρότησης της χώρας.
• Η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ περιλαμβάνει προτάσεις που είναι προς τη σωστή κατεύθυνση εξορθολογισμού . Όμως για εμάς, η Κυριακάτικη αργία, η ενιαία τιμή του βιβλίου, το φρέσκο ψωμί στους φούρνους, τα φαρμακεία δεν αποτελούν στρεβλώσεις του ανταγωνισμού. Είναι αναγκαίες ρυθμίσεις προκειμένου να αποτραπούν μονοπωλιακές καταστάσεις και κοινωνικά ανεπιθύμητα αποτελέσματα.
• Ειδικά για το γάλα, η αντιμετώπιση των ιδιαίτερα υψηλών τιμών στην αγορά απαιτεί διαρθρωτικές παρεμβάσεις στο κύκλωμα παραγωγής και εμπορίας. Όχι μέτρα που θα χτυπήσουν την ελληνική παραγωγή αυξάνοντας κατακόρυφα τις εισαγωγές. Πρέπει να δοθεί λύση στο υψηλό κόστος της ενέργειας με την υιοθέτηση ειδικού τιμολογίου, να εξυγιανθεί ο τρόπος καθορισμού των τιμών , να ενισχυθούν οι δράσεις για τη δημιουργία οικονομιών κλίμακας μέσω και των συλλογικών μορφών δραστηριοποίησης των παραγωγών. Έχουμε κατ΄επανάληψη τονίσει την απόλυτη αναγκαιότητα μείωσης του ΦΠΑ στις ζωοτροφές και στα κτηνιατρικά φάρμακα και αναλώσιμα,! Δεν μπορεί στη Γερμανία και Ολλανδία να παράγονται ζωοτροφές με 7 και 6% ΦΠΑ , στην Ιταλία και Ισπανία με 4% και εδώ στην Ελλάδα με ΦΠΑ 13%.
• Η όποια διευθέτηση για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών είναι απαραίτητο να τίθεται υπό την έγκριση της Βουλής με την παρουσίαση όλων των δεδομένων. Η ανακεφαλαιοποίηση και η σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος είναι καθοριστικής σημασίας για την οικονομική σταθερότητα. Τα χρήματα για αυτήν επιβαρύνουν το χρέος του κράτους. Είναι λοιπόν ένα μέγιστο πολιτικό ζήτημα και όχι ένα τεχνικό διαχειριστικό θέμα.
• Το ερώτημα είναι αν η ανακεφαλαιοποίηση θα γίνει με ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο, με όρους διασφάλισης του δημόσιου συμφέροντος και ανάκαμψης της οικονομίας στο σύνολο τους. Ή αν , αντίθετα με μια εσπευσμένη και άνευ όρων ιδιωτικοποίησή των τραπεζών, πού θα θέσει εν αμφιβόλω την σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος και της οικονομίας πλήττοντας το δημόσιο συμφέρον.
Για να εξασφαλίσουμε το πρώτο και να αποτρέψουμε το δεύτερο χρειάζεται αλλαγή του τρόπου διαχείρισης του τραπεζικού ζητήματος.
Δεσμευτικός στόχος πρέπει να είναι τα συνολικά διαχρονικά έσοδα από τη μεταβίβαση του συνόλου των μετοχών των τραπεζών , που κατέχει το ελληνικό δημόσιο , μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας , να καλύπτουν το κόστος της επένδυσης που έχει κάνει στηρίζοντας τις τράπεζες.
Για αυτό ζητούμε να υπάρχουν διευθετήσεις σε βάθος χρόνου και όχι κάτω από την πίεση καταστάσεων και ιδιωτικών συμφερόντων.
• Για αυτό ζητούμε να προβλεφθούν ειδικές ρήτρες ώστε το Ταμείο να παραιτείται των δικαιωμάτων του σε αυξήσεις κεφαλαίων μόνο στο μέτρο που αυτό δεν θίγει την κατοχή της καταστατικής πλειοψηφίας των μετοχών. Για αυτό ζητούμε να μεταβιβάζει πακέτα μετοχών σε στρατηγικό εταίρο με δικαίωμα οφέλους από τυχόν μελλοντικές υπερ -αποδόσεις των τραπεζών. Προοπτική βεβαίως που υποθηκεύεται από την διάταξη για τη διάθεση σημαντικών ποσοστών των μετοχών που κατέχει το Ταμείο σε τιμή κατώτερη της τιμής κτήσης.
Σε αυτό το πλαίσιο εξάλλου διαφωνούμε με την αλλαγή των όρων άσκησης των δικαιωμάτων απόκτησης μετοχών με τρόπο πού μειώνει τις εξασφαλίσεις του δημοσίου.
• Δεσμευτικός στόχος πρέπει να είναι η λειτουργική εποπτεία των συστημικών τραπεζών για όσο διάστημα το Ταμείο κατέχει το ποσοστό εκείνο που εξασφαλίζει τον έλεγχο της διοίκησης τους. Μόνο έτσι είναι δυνατόν να ελέγχεται η πορεία των εργασιών των τραπεζών και η συμβατότητα της τραπεζικής πρακτικής τους με τις ανάγκες της ανάκαμψης της πραγματικής οικονομίας. Με την παροχή ρευστότητας στις αγορές. Με το φθηνό και προσβάσιμο χρήμα στην πραγματική οικονομία.
• Σ΄ άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που βρίσκονται σε φάση ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, οδήγησαν τις τράπεζες σε μια πορεία ελεγχόμενων και απομειούμενων ζημιών, δίνοντας προτεραιότητα στην πραγματική οικονομία, ενισχύοντας τις δραστηριότητες των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, και υποστηρίζοντας -όσο το δυνατό -τις αξίες των περιουσιών.
Περιόρισαν τα επιτόκια χορηγήσεων στο μισό και συμπίεσαν τα επιτοκιακά περιθώρια των τραπεζών τους από 2,5% που κυμαίνονταν στη δεκαετία του 2000 , γύρω στο 0,5%.
Προτίμησαν μέσω της ανάκαμψης της πραγματικής οικονομίας να επιφέρουν την ανάκαμψη και των τραπεζών. Όχι το αντίθετο. Αυτοί πέτυχαν. Εμείς, όχι!
Μια από τις βασικές αιτίες της παρατεταμένης ελληνικής κρίσης είναι η πολιτική που έχει αναγάγει τις τράπεζες σε αποκλειστικό μοχλό ανάκαμψης , της πραγματικής οικονομίας. Είναι η πολιτική που αφαίρεσε τη ρευστότητα από τις επιχειρήσεις και εγκλώβισε την οικονομία σε φαύλο κύκλο.
Συνακόλουθο ζήτημα είναι μέσω της λειτουργικής εποπτείας να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των δανειοληπτών. Υπενθυμίζω ότι στην Ιρλανδία λειτουργεί ειδικό γραφείο δευτεροβάθμιας προσφυγής δανειοληπτών που έχει αρμοδιότητα να προτείνει την αναθεώρηση των χρηματοδοτικών αποφάσεων των τραπεζών. Μάλιστα η επιτυχία του θεσμού οδήγησε την κυβέρνηση να διευρύνει το όριο αναθεώρησης για χρηματοδοτήσεις μέχρι και 3 εκ ευρώ.
• Δεσμευτικός στόχος πρέπει να είναι ο πλουραλισμός του τραπεζικού συστήματος και η αύξηση του ανταγωνισμού στο χρηματοπιστωτικό σύστημα , η κατάργηση εμποδίων εισόδου στον τραπεζικό κλάδο και η προσαρμογή του πλαισίου ίδρυσης ιδιωτικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων τοπικής εμβέλειας. Η εναρμόνιση του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των συνεταιριστικών τραπεζών με το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
• Η επόμενη μέρα δεν μπορεί να είναι ο έλεγχος των χρηματοδοτικών πόρων από 4 τράπεζες, που θα τους κατευθύνουν σε οικονομικούς τομείς και ιδιωτικούς φορείς κατά το δοκούν, χωρίς κάν αξιοκρατικά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, χωρίς ίσες ευκαιρίες για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις , χωρίς συνεκτική και συνολική αναπτυξιακή λογική.
• Προϋπόθεση για την προώθηση αυτών των στόχων είναι η προώθηση όλων των διαδικασιών της ανακεφαλαιοποίησης με διαφάνεια. Και αυτή δεν διασφαλίζεται. Σε ένα δαιδαλώδες πλαίσιο αυτοί που καταλαβαίνουν τι γίνεται είναι μόνο τα ξένα hedgefunds και οι διοικήσεις. Ήταν αυτός ο προορισμός του στρατηγήματος της κεφαλαιοποίησης και της περαιτέρω ιδιωτικοποίησης των τραπεζών ; Η επανα-εδραίωση των παλιών διοικήσεων υπό την ανοχή της πλειοψηφίας των μετόχων που θα ανήκουν στα hedgefunds;
• Συχνά αναφέρεστε στην ανταπόκριση των αγορών και τη συμμετοχή τους στις αυξήσεις του μετοχικού κεφαλαίου ως απόδειξη της καλής πορείας της οικονομίας. Πρέπει να ξέρετε –το ξέρετε - , ότι οι αγορές κινούνται με βραχυπρόθεσμη λογική για την αποκόμιση κερδών και έλκονται από νεοφιλελεύθερα μέτρα. Αντίθετα , καθήκον της πολιτικής είναι να δημιουργεί τις συνθήκες για την οικονομική και κοινωνική σταθερότητα. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά με την πραγματική παραγωγική ανάπτυξη της οικονομίας , με την αποκατάσταση της ρευστότητας στην αγορά και με την ανασυγκρότηση των πολλών μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Αυτή η πολιτική θα αντιμετωπίσει ουσιωδώς την αδυναμία των πολιτών και των επιχειρήσεων να εκπληρώσουν την πληρωμή των δανείων τους, θα λειτουργήσει αναζωογονητικά για τις ίδιες τις τράπεζες και θα τις εντάξει σε ένα ασφαλέστερο πλαίσιο.
Ενεργείτε διαφορετικά, με πλήρη πολιτική συνείδηση , και διαμορφώνετε σήμερα ένα τραπεζικό σύστημα που θα δεσμεύει καθοριστικά και αρνητικά για το δημόσιο συμφέρον και το αύριο .
• Είμαστε αντίθετοι με αυτά που δεχθήκατε και αποφασίσατε . Υπονομεύουν την προοπτική μιας πραγματικής ανάκαμψης και καθηλώνουν και πάλι την πλειονότητα της κοινωνίας .
• Καταψηφίζουμε το νομοσχέδιο .