Συντρόφισσες
και Σύντροφοι
Επιτρέψτε
μου να ξεκινήσω την εισήγησή μου με μια διαπίστωση, που έχει νομίζω
αποφασιστική σημασία:
Η ανατροπή που
ονειρευτήκαμε, για την οποία παλέψαμε και η οποία θα ξεκολλήσει τη χώρα από το
μνημονιακό βάλτο είναι επί θύραις.
Ο
ΣΥΡΙΖΑ, η δημοκρατία, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, θα είναι οι θριαμβευτές των
εκλογικών αναμετρήσεων που έχουμε μπροστά μας.
Και
είναι νομίζω καιρός να μετράμε πια τις δυνάμεις, τις ευθύνες, τις προοπτικές,
τις βλέψεις μας, όχι μόνο με το μέτρο του κόμματος, της προσωπικής διαδρομής,
της θεμιτής φιλοδοξίας.
Αλλά
πρώτα απ' όλα με το μέτρο του εργαζόμενου λαού και της πατρίδας.
Με
το μέτρο των απαιτήσεων και των προσδοκιών από το ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί
θα συμφωνήσετε ασφαλώς όλοι ότι δεν έχουμε κανένα περιθώριο και κανένα δικαίωμα
να αποτύχουμε.
Αν
όμως για την πλειοψηφία του λαού μας ο δρόμος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη διέξοδος
από το σημερινό τραγικό αδιέξοδο, για τις δυνάμεις του μνημονίου, της συντήρησης,
της διαπλοκής και της οικονομικής ολιγαρχίας τα πράγματα είναι αλλιώς:
Γι' αυτούς ένα φάντασμα
πλανιέται πάνω από την Ελλάδα, το φάντασμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Δείτε
τον βασικό εκπρόσωπο του παλιού και του φθαρμένου, τον κύριο Σαμαρά.
Ο
φόβος του δεν κρύβεται.
Και
αυτός ο φόβος, που είναι φόβος και των συμφερόντων που εκφράζει, υπαγορεύει σπασμωδικές
κινήσεις, σπασμωδικές πολιτικές, σπασμωδικές τακτικές, σπασμωδική προπαγάνδα.
Όταν
όμως ο πανικός γίνεται πολιτική των κρατούντων, τότε η χώρα μπαίνει στη ζώνη
υψηλού κινδύνου.
Και
ο κίνδυνος που εκπροσωπούν ο κύριος Σαμαράς και οι εταίροι του είναι ακόμα
μεγαλύτερος, γιατί είναι κακομαθημένοι.
Πιστεύουν
και το δείχνουν με κάθε τρόπο ότι η εξουσία τους ανήκει ελέω Θεού -εξ ου και
ανακάτεψαν τελευταία και τον Ύψιστο στην πολιτική διαπάλη.
Πιστεύουν
και το δείχνουν με κάθε τρόπο ότι η
εξουσία ανήκει στην ιδιότυπη αριστοκρατία τους.
Αλλά
οι βαρονίες, η αριστοκρατία, οι γαλαζοαίματοι της εξουσίας, οι μόνιμοι
επιβήτορες του κράτους, οι αντιπρόσωποι του παλιού και οι εκπρόσωποι της
φθοράς, τελειώνουν.
Και
θα ήθελα εδώ, στην αρχή της εισήγησής μου, να τονίσω τον ειδικό ρόλο της
νεολαίας, των νέων ανθρώπων, στους αγώνες κατά του παλιού, του φθαρμένου, του
σάπιου, του άδικου, που βρίσκονται μπροστά μας.
Για
μας είναι σαφές: Μια ιδιότυπη νεοκτονία βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη
στην Ελλάδα.
Χιλιάδες
νέες και νέοι ξενιτεύονται, μεταναστεύουν, γιατί η πολιτική των μνημονίων τους
εκτοπίζει ουσιαστικά από την πατρίδα τους.
Χιλιάδες
νέες και νέοι ζουν το δράμα της ανεργίας, βλέπουν όλους τους δρόμους
κλεισμένους, πολιορκούνται από τα αδιέξοδα και την απόγνωση.
Χιλιάδες
νέες και νέοι όχι μόνο δεν εκπροσωπούνται, αλλά αντιμετωπίζονται από τη
μνημονιακή κυβέρνηση είτε ως εχθροί, όταν αντιστέκονται και διαδηλώνουν, είτε
ως πελάτες του άθλιου συστήματος που έχει αναδείξει το ρουσφέτι και το μέσο σε
κοινωνικό κανόνα.
Αν
η Ελλάδα θέλει να ελπίζει, αν όλοι μας θέλουμε να ελπίζουμε, αυτή η κατάσταση
πρέπει να ανατραπεί.
Από
τους ίδιους τους νέους πρώτα-πρώτα, γιατί κανένας δεν πρόκειται να τους χαρίσει
τίποτε.
Η
ελληνική νεολαία υπήρξε στην κατοχή, στους δημοκρατικούς αγώνες, στη
δικτατορία, το πιο μαχητικό κομμάτι της μάχης για ψωμί-παιδεία και ελευθερία.
Και
σήμερα καμιά αλλαγή, καμιά ανατροπή δεν νοείται, αν δεν την κάνει κτήμα της,
μαχητικά και αποφασισμένα, η πλειοψηφία των νέων.
Τα
λέμε αυτά όχι γιατί θέλουμε να κολακέψουμε τη νεολαία, να χαϊδέψουμε τα αφτιά
των νέων, να κάνουμε πολιτική δήθεν για τους νέους, αλλά γιατί πιστεύουμε βαθιά
ότι μόνο με τους νέους μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα.
Και
να τα αλλάξουμε όλα για όλους. Και για τους νέους και για τους μεγαλύτερους.
Και συμβολή στην προσπάθεια αυτή είναι και θα
είναι η συμμετοχή όσο γίνεται περισσότερων νέων στα ψηφοδέλτια του κόμματος
στις εκλογικές αναμετρήσεις.
Και
η παρουσία νέων και ικανών στελεχών μας ως επικεφαλής των συνδυασμών μας σε
κεντρικούς δήμους και περιφέρειες.
Ψηφοδέλτια
μάχης, ψηφοδέλτια αγώνα, ψηφοδέλτια νίκης και ανανέωσης.
Ψηφοδέλτια
φρέσκου αέρα στη βαριά ομίχλη της πολιτικής μας ζωής.
Ψηφοδέλτια
που δεν έχουν σκοπό μόνο να νικήσουν, αλλά να κινητοποιήσουν, να βάλλουν στη
πρώτη γραμμή το πιο δυναμικό, το πιο ριζοσπαστικό δυναμικό των τοπικών
κοινωνιών.
Συντρόφισσες
και σύντροφοι
Πήγε
ο κύριος Σαμαράς πριν λίγα εικοσιτετράωρα στη Βουλή.
Όχι
για να πάρει μέρος στον κοινοβουλευτικό διάλογο, από τον οποίο συστηματικά
κρύβεται, όπως και οι υπουργοί του.
Που
δεν πατάνε πια στη Βουλή παρά μόνο για να ψηφίζουν τα καθ υπαγόρευση νομοσχέδια
της Τρόικας.
Και
μάθαμε μάλιστα πως είναι εξοργισμένος επειδή οι υπουργοί του γράφουν στα παλιά
τους τα παπούτσια τη βουλή, όπως ακριβώς κάνει και ο ίδιος.
Πήγε,
λοιπόν, όχι για τις εργασίες της Βουλής, αλλά για να συμμαζέψει τις συνιστώσες
της κοινοβουλευτικής του ομάδας, η οποία
αποσυντίθεται κάτω από το βάρος της μνημονιακής πολιτικής.
Ποινή
εκτίουν οι βουλευτές του -αυτό φαίνεται πια στον καθένα.
Δεν
αντέχουν άλλο, το δηλώνουν ανοιχτά.
Και
τι έκανε ο πρόεδρος της ΝΔ;
Δημόσια
επίδειξη πανικού -αυτό έκανε.
Εξηγούσε
επί 20 λεπτά γιατί δεν μπορεί να συγκυβερνήσει με το ΣΥΡΙΖΑ!
Έβριζε
επί 20 λεπτά την αντιπολίτευση με το γνωστό αχαρακτήριστο ύφος.
"Να
συγκυβερνήσουμε μαζί τους, όπως κάποιοι ονειρεύονται; Βεβαίως όχι". αποφάνθηκε.
Ποιος
αλήθεια του το ζήτησε; Ποιος τον πιέζει;
Ποιοι
ονειρεύονται τέτοιου είδους ανώμαλα συμπλέγματα;
Τέτοιου
είδους πολιτικές τερατογενέσεις;
Γιατί
δεν τους κατονομάζει;
Ξέρετε
τι σημαίνουν όλα αυτά;
Είχαμε
ένα πρωθυπουργό στα πρόθυρα νευρικής κρίσης.
Ένα
πρωθυπουργό που αμφισβητείται όχι μόνο από την κοινωνία αλλά και από το ίδιο
του το κόμμα.
Ένα
πρωθυπουργό που από τα ισοδύναμα του Ζαππείου κατέληξε στα παντοδύναμα της
Καγκελαρίας.
Τώρα
έχουμε ένα πρωθυπουργό σε πανικό.
Και
όσο διαβεβαιώνει ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2016, τόσο κάνει ορατή την αγωνία
του, ότι οι ευρωεκλογές και οι αυτοδιοικητικές εκλογές θα είναι μια
ολοκληρωτική πολιτική καταστροφή για τα κόμματα της συγκυβέρνησης.
Η
εξαέρωση του ΠΑΣΟΚ αποτελεί τον εφιάλτη του κυρίου Σαμαρά για το δικό του
κόμμα.
Και
έχει δίκιο να φοβάται.
Στην
πραγματικότητα, συντρόφισσες και σύντροφοι, ο κύριος Σαμαράς και οι εταίροι
του:
Αφού
χρεοκόπησαν τη χώρα.
Αφού
έριξαν εκατομμύρια εργαζόμενους και συνταξιούχους στον Καιάδα.
Αφού
θυσίασαν τη μεσαία τάξη για να σώσουν τους τραπεζίτες.
Αφού
οδήγησαν τον λαό μας σε ανθρωπιστική τραγωδία, που το τέλος της δεν φαίνεται
στο βάθος του ορίζοντα της πολιτικής τους.
Τώρα
είναι αδύνατο να χωνέψουν ότι έρχεται η ώρα του λογαριασμού.
Η
ώρα του λαού και του ΣΥΡΙΖΑ.
Ότι
οι μέρες της αφθονίας τόσο των ίδιων, όσο και της ολιγαρχίας που εκπροσωπούν
και εκφράζουν, είναι μετρημένες.
Γιατί
οι μέρες της δικής τους αφθονίας κόστισαν μέρες και νύχτες ανείπωτης φτώχειας
και αγωνίας σε εκατομμύρια ανθρώπους.
Αλλά
δεν τρέφουμε πια αυταπάτες.
Έχει
πλέον αποδειχτεί ότι ο κύριος Σαμαράς και οι συνεργάτες του
αντιλαμβάνονται τη δημοκρατία ως υπηρέτρια των επιδιώξεών τους.
Μπορούν
κατά βούληση και για να παρατείνουν την εξουσία τους να την κακοποιούν, να τη
φυλακίζουν, να τη βιάζουν, να την περιορίζουν, να τη λοιδορούν.
Ή
να τη βάζουν να κάνει τη λάντζα στα άπλυτα του μνημονίου.
Έτσι
βλέπουμε ένα καθημερινό και επικίνδυνο παιγνίδι με τους θεσμούς και το Σύνταγμα.
Βλέπουμε
να κάνουν βόλτες με τις ημερομηνίες των εκλογών, ανάλογα με τα κομματικά τους
μικροσυμφέροντα.
Να
ετοιμάζουν όπως έγινε χθες γνωστό, ακόμα και τροπολογία που θα απαγορεύει-
άκουσον, άκουσον- στους ετεροδημότες να ψηφίζουν στις ευρωεκλογές στον τόπο της
κατοικίας τους, όπως ίσχυε μέχρι τώρα.
Τόσο
πολύ πια φοβούνται αυτές τις εκλογές, που σε λίγο μπορεί να σκαρφιστούν και
κανένα νόμο που θα τις καταργήσει.
Βλέπουμε,
επίσης, να εμπλέκουν τον πρόεδρο της Δημοκρατίας στις μίζερες συνομωσίες τους.
Να
αντιμετωπίζουν τη δικαιοσύνη σαν υποχείριο των κατά καιρούς σχεδίων τους.
Να
σέρνουν την εκκλησία στον κομματικό ανταγωνισμό.
Να
ζητούν δημοσίως, οι αθεόφοβοι, όχι μόνο πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων,
αλλά και πιστοποιητικά θρησκευτικής πίστης.
Και
την ίδια στιγμή να αποδύονται ενόψει των εκλογών σε μια ξέφρενη προπαγάνδα
ψεύδους, περί επιτυχιών, τέλους των μνημονίων, χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας.
Και
περί πλεονάσματος φυσικά.
Το
οποίο, όμως, προχθές η Ντόιτσε Βέλε, οι ίδιοι οι Γερμανοί, χαρακτήρισαν
εικονικό.
Ενώ
το ΙΟΒΕ δεν αποκλείει, για μια ακόμη χρονιά, μικρή συρρίκνωση της ελληνικής
οικονομίας και φέτος.
Μικρή
συρρίκνωση, μεγάλα λόγια.
Θα
μπορούσαμε, σε άλλες περιστάσεις, να μιλάμε για πολιτική κωμωδία, αν ο λαός μας
δεν ζούσε μια κοινωνική τραγωδία.
Αναρωτιέμαι
όμως:
Πιστεύουν
άραγε ότι μπορεί η προπαγάνδα τους να πιάσει τόπο στους καιρούς της καταστροφής
που ζούμε;
Μπορεί
η προπαγάνδα να ταΐσει τους πεινασμένους;
Να
χορτάσει τα παιδιά που υποσιτίζονται ;
Να
ζεστάνει όσους κρυώνουν ;
Να
αποδώσει δικαιοσύνη σε όσους πνίγει το δίκιο ;
Να
περιθάλψει τους αρρώστους που υποφέρουν από την αγριότητα της πολιτικής τους ;
Πιστεύουν,
αλήθεια ότι ο ελληνικός λαός τρώει κουτόχορτο και δεν καταλαβαίνει τη χαώδη
διαφορά ανάμεσα σε αυτά που ζει και αυτά που του λένε;
Ότι
θα ξεχάσει ποιοι μας κυβερνούσαν τόσα χρόνια;
Θα
ξεχάσει ποιοι οδήγησαν τη χώρα στο σκοτάδι των μνημονίων;
Θα
ξεχάσει ποιοι τα έφαγαν μαζί;
Τη
Ζήμενς, τα εξοπλιστικά, τα ναυπηγεία, τα υποβρύχια, τις μίζες;
Θα
ξεχάσει τι είναι για τη ΝΔ πρόσωπα όπως ο Λιάπης και ο Τομπούλογλου;
Θα
μπορούσαν ίσως να προσδοκούν τη λήθη, αν όλα αυτά αφορούσαν το χθες.
Δυστυχώς
όμως δεν αφορούν το χθές.
Αφορούν
τη καθημερινότητά μας.
Γιατί
η διαφθορά και η διαπλοκή όχι μόνο δεν τερματίστηκαν με την αρχή της κρίσης,
αλλά γιγαντώθηκαν και συνθλίβουν κυριολεκτικά τη χώρα στα πλοκάμια τους.
Αρκεί
να δούμε τι γίνεται τώρα με το ΤΑΙΠΕΔ.
Πώς
εξελίσσονται τώρα οι ιδιωτικοποιήσεις.
Πόσο
βαθιά στην πολιτική εξουσία έχουν εισχωρήσει τώρα τα τραπεζικά συμφέρονται και
πόσο οι τραπεζίτες διαπλέκονται με μεγάλα ΜΜΕ.
Ας
μη προσδοκούνε λοιπόν ορισμένοι, ότι ο λαός μας θα ξεχάσει.
Δεν
πρόκειται να ξεχάσει.
Γιατί
ξέρει πια ότι ένα φθαρμένο και γερασμένο πολιτικό σύστημα, σε αγαστή συνεργασία
με μια κρατικοδίαιτη και διεφθαρμένη οικονομική ελίτ, οδήγησαν την Ελλάδα και
τους ανθρώπους της στη σημερινή τραγωδία.
Και
εμείς δεν ζητάμε, ούτε υποσχόμαστε εκδίκηση -σε καμιά περίπτωση.
Ζητάμε
μαζί με όλους τους Έλληνες ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.
Και
δεσμευόμαστε για ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.
Και
μιλώντας για δικαιοσύνη, γιατί αλήθεια ταράχτηκαν τόσο σφοδρά από την επίσκεψή
μου στο Συμβούλιο Επικρατείας και στον Εισαγγελέα Εγκλημάτων Διαφθοράς;
Φοβήθηκαν
μήπως επηρεαστούν από μια τέτοια επίσκεψη οι δικαστές;
Ή
κατάλαβαν πόσο αποφασισμένοι είμαστε, με την ψήφο του λαού και με σεβασμό στο
Σύνταγμα και τους νόμους, να συμβάλουμε ώστε να καθίσει κάθε κατεργάρης στον
πάγκο του, όπως λέει ο λαός μας;
Αν
είναι αυτό, τότε σωστά κατάλαβαν.
Και
σωστά φοβούνται όσοι έχουν λόγους να φοβούνται.
Το
πώς καταλαβαίνουν οι ίδιοι τη λαϊκή απαίτηση για δικαιοσύνη δείχνει το πανηγύρι
που έστησαν τις τελευταίες μέρες.
Με
εντολή του κυρίου Σαμαρά, διατυμπανίζουν ότι επιστρέφονται στο δημόσιο και θα
μοιραστούν στους αναξιοπαθούντες 17 εκατομμύρια ευρώ.
Η
χώρα καταστρέφεται, οι άνθρωποι καταστρέφονται, ο χορός των δισεκατομμυρίων
συνεχίζεται, κι αυτοί πανηγυρίζουν γιατί τρεις άνθρωποι, για να ελαφρύνουν τη
θέση τους απέναντι στη δικαιοσύνη, επέστρεψαν μερικά ψίχουλα από το όργιο της
μίζας.
Και διαφημίζει ο πρωθυπουργός τον εαυτό του
για τα ψίχουλα αυτά, την ίδια ώρα που γκρεμίζει εκ βάθρων το κοινωνικό κράτος,
την υγεία και την παιδεία.
Όπως
διαφημίζει το πρωτογενές πλεόνασμα.
Τις
νέες ευκαιρίες εργασίας.
Τη
σταθερότητα την οποία ο ίδιος εγγυάται.
Γενικώς
ο κύριος Σαμαράς διαφημίζει, παραλλάσσοντας τη γνωστή ρήση:
Διαφημίζετε,
διαφημίζετε, όλο και κάτι θα μείνει.
Άλλο
πράγμα φυσικά ποιος πιστεύει πια και
τους διαφημιστές και τον διαφημιζόμενο.
Μπορεί
κάποιοι να τον πίστεψαν στα σόου του Ζαππείου.
Διαψεύστηκαν.
Στις
προεκλογικές του δεσμεύσεις και στους 18 άξονες διαπραγμάτευσης
Διαψεύστηκαν.
Στην
αντίθεσή του στο μνημόνιο και στην πολιτική της κυρίας Μέρκελ.
Διαψεύστηκαν.
Στις
προγραμματικές εξαγγελίες της κυβέρνησής του.
Διαψεύστηκαν.
Ίχνος
αξιοπιστίας δεν απέμεινε πια στον κύριο Σαμαρά.
Αλλά
βέβαια ο κος Σαμαράς και οι επιτελείς του δεν ειδικεύονται μόνο στη διαφήμιση
του εαυτού του και των απατηλών του υποσχέσεων.
Ειδικεύεται
-και μάλιστα με φαντασμογορικά τρυκ- και στη δυσφήμιση των πολιτικών του
αντιπάλων και πρωτίστως του ΣΥΡΙΖΑ.
Στη
δυσφήμιση όσων αντιστέκονται στις πολιτικές του.
Στη
διαστροφή της αλήθειας, στο ψέμα, στην προπαγάνδα του φόβου, στην κατασκευή του
μύθου μιας σύγχρονης εθνικής μειοδοσίας, που ταυτίζεται πάλι με την Αριστερά.
Τον
ακούμε κάθε τόσο να επισείει την απειλή του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει να παραδώσει την
κοινωνία στους τρομοκράτες, στους εγκληματίες και τους ξένους.
Ακούσαμε
τον κ. Δένδια να παραπονιέται για το χαμηλό επίπεδο των προσφύγων που έρχονται
στην χώρα μας, προσπαθώντας να γλυτώσουν τον εαυτό τους και τις οικογένειές
τους από τον πόλεμο, την πείνα και την φτώχεια.
Ακούσαμε
τον κ. Βαρβιτισώτη σχεδόν να περηφανεύεται για τον τρόπο με τον οποίο ο πόλεμος
τον οποίο ο ίδιος κατά δήλωσή του έχει κηρύξει στους πρόσφυγες, κατέληξε στα
πνιγμένα παιδιά του Φαρμακονησιού.
Τον
είδαμε να τα βάζει ακόμα και με τον Επίτροπο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του
Συμβουλίου της Ευρώπης.
Και
τέλος είδαμε την επιχείρηση ωμής βίας και καταστολής, με την οποία
αντιμετωπίστηκε μια συμβολική και απολύτως ειρηνική, νεανική διαμαρτυρία.
Την
ώρα που οι φασίστες της Χρυσής Αυγής, το προηγούμενο Σάββατο, αφέθηκαν εντελώς
ανενόχλητοι να καταλαμβάνουν τον χώρο δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, να επιτίθενται
σε κοινωνικά στέκια και να σπάνε τζάμια σε κατοικίες απλών ανθρώπων.
Το
ξαναλέμε: είναι κρίμα για τη Νέα Δημοκρατία αυτή η κατάντια.
Είναι
κρίμα για τη συντηρητική παράταξη να μετεξελίσσεται σε ένα κακό μίγμα Πολιτικής
Άνοιξης και προδικτατορικής ΕΡΕ.
Σε
ένα κακέκτυπο της ιστορικής παράταξης της μεταπολιτευτικής δεξιάς, που ακυρώνει
κάθε ίχνος πολιτικής και θεσμικής αξιοπρέπειας.
Συντρόφισσες
και Σύντροφοι
Δεν
πρόκειται να περιγράψω το δράμα που ζει ο λαός μας με τις πολιτικές του
μνημονίου υπό την επίβλεψη του κυρίου Σαμαρά και των εταίρων του.
Ξέρουμε,
όλοι ξέρουν, όλοι καταλαβαίνουμε, όλοι ζούμε την τραγωδία.
Ανθρώπινες
ζωές καταστρέφονται, άνθρωποι πετιούνται στα σκουπίδια, παιδιά μεγαλώνουν σε
απάνθρωπες συνθήκες, εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινα δράματα συνθέτουν τη
σύγχρονη ελληνική τραγωδία.
Τις μέρες αυτές ο Ελληνικός λαός και ιδιαίτερα οι
μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι μικροεπαγγελματίες σε μικρές και μεσαίες
επιχειρήσεις, βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πρωτοφανή στην αγριότητά της
επίθεση των φορολογικών Αρχών.
Οι σκηνές που διαδραματίζονται στις εφορίες θυμίζουν Όργουελ και είναι ντροπή για κάθε
πολιτισμένη χώρα.
Χιλιάδες άνθρωποι απειλούνται με φυλακίσεις,
διώξεις, κατασχέσεις, καταστροφή, αφού είναι αδύνατο να ανταποκριθούν στην
τερατώδη φορολογία.
Χιλιάδες επιχειρήσεις οδηγούνται σε λουκέτο.
Να σας ενημερώσω εδώ ότι μπροστά στην κατάσταση αυτή, που δεν μπορεί να
γίνει ανεκτή, σκοπεύουμε να λάβουμε πρωτοβουλίες για τη στοιχειώδη προστασία
των φορολογουμένων από αυτή τη βάρβαρη επέλαση.
Και ταυτόχρονα να πάρουμε μια σειρά από πρωτοβουλίες για να συμβάλουμε στη
διάσωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που απειλούνται με κλείσιμο.
Συντρόφισσες
και σύντροφοι
Μπορεί
κανείς μέσα σε τέτοια κατάσταση να περιμένει λύση από κείνους που προκαλούν
αυτή την κοινωνική και εθνική αιμορραγία;
Μπορεί
κανείς να περιμένει ότι η πολιτική της υποτέλειας, του καλού μαθητή, του
φρόνιμου υπηρέτη θα οδηγήσει σε καλύτερες μέρες;
Μπορεί
να περιμένει κανείς κάτι καλό, έστω μια αξιοπρεπή διαπραγμάτευση, από κείνους
που όταν τους διατάζει ο Σόιμπλε, Γιάννη ξέχασέ το, ξεχνούν τα συμφέροντα
του λαού και της χώρας τους;
Όχι
φυσικά.
Δε
μπορούμε παρά να περιμένουμε μόνο τα χειρότερα από αυτή τη κυβέρνηση της
υποτέλειας.
Και
το μόνο αντίδωρο αυτής της υποτέλειας, το πολύ –πολύ να είναι κάποια ψίχουλα
επικοινωνιακής στήριξης των μερκελιστών της Ευρώπης, στους μερκελιστές της
Ελλάδας.
Κι
αυτή, βέβαια, έναντι ανταλλαγμάτων εις βάρος της χώρας.
Ζήτησε,
στις αρχές του Γενάρη, ο κος Σαμαράς από τον κύριο Σούλτς, να μην έρθει στην
Αθήνα η επιτροπή του ευρωκοινοβουλίου που εξετάζει τα έργα και τις ημέρες της
τρόικας.
Για
να μην χαλάσει η φιέστα της ελληνικής προεδρίας.
Και
ο μεν κύριος Σούλτς τους έκανε το χατίρι. Αλλά η φιέστα ήταν παρωδία.
Ευτυχώς
για τον κο Σαμαρά όλα τα μέσα ασχολήθηκαν με τη δική μου απουσία.
Και
δεν ασχολήθηκαν με την απουσία της συντριπτικής πλειοψηφίας των βουλευτών αλλά
και προσωπικοτήτων της συμπολίτευσης.
Ο
κύριος Σαμαράς δεν μπορεί πια ούτε το κόμμα του να πείσει.
Και
μάλιστα για μια φιέστα που υποτίθεται ότι θα έδινε πόντους στη ΝΔ.
Μετά
την αποτυχημένη φιέστα, όταν η επιτροπή της ευρωβουλής ήρθε στην Αθήνα, ο
πρωθυπουργός συναντήθηκε κατ' ιδίαν με τον ομοϊδεάτη του, τον Αυστριακό
ευρωβουλευτή κύριο Κάρας.
Και
ο κύριος Κάρας -ποιος ξέρει αν από πρωτοβουλία του, ή για να κάνει το χατίρι
του κυρίου Σαμαρά- του έκανε ένα μικρό δώρο.
Τον
διέψευσε βέβαια και μάλιστα κατηγορηματικά ο Γάλλος σοσιαλιστής συνεισηγητής
του, αλλά τι σημασία έχει η αλήθεια για τον Αντώνη Σαμαρά;
Γιατί
αν είχε σημασία η αλήθεια,
αν
είχε σημασία το σήμερα και το αύριο της χώρας,
αν
είχαν σημασία οι άνθρωποι για τον κύριο Σαμαρά,
τότε
αντί να οργανώνει ανόητα παιγνίδια λέξεων κατά του ΣΥΡΙΖΑ, θα φρόντιζε να
αξιοποιήσει το report
της επιτροπής, που είναι καταπέλτης τόσο για την ουσία της πολιτικής της
τρόικας, όσο και για τα μέσα της επιβολής της.
Και
να απαιτήσει την απομάκρυνση της τρόικας από την Ελλάδα.
Ας
θυμίσω πάντως για άλλη μια φορά στο σημείο αυτό, πως όλη η διαδικασία καταδίκης
της χώρα στο ζόφο των μνημονίων, από τη νέα Βουλή με πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ, δε
θα ξεχαστεί.
Θα
εξεταστεί σε βάθος και αναλυτικά από την Εξεταστική Επιτροπή για το Μνημόνιο,
που θα συγκροτήσουμε.
Τίποτε
και κανένας δεν θα ξεχαστεί.
Αυτή
είναι η υπόσχεσή μας.
Θα
ρίξουμε φως και ψάξουμε τις απαντήσεις στα αναπάντητα ερωτήματα.
Γιατί
μας οδήγησαν στη καταστροφή;
Γιατί
δεν πήραν χρήματα από τις αγορές;
Γιατί
δέχτηκαν την εμπλοκή του ΔΝΤ;
Τι
έγινε με την αλλοίωση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ;
Γιατί
αποδέχτηκαν το εγκληματικό PSI;
Τι
άλλαξε και ο Σαμαράς έγινε εν μια νυκτί από πολέμιος υποστηριχτής του
Μνημονίου;
Θα
ρίξουμε φως σε όλα όσα με ζέση προσπαθούν να κουκουλώσουν.
Ας
είναι βέβαιοι όλοι, αντίπαλοι και φίλοι, ότι θα απαντηθούν όλα τα ερωτήματα, θα
φωτιστούν όλες οι πτυχές και θα αποδοθούν οι ευθύνες εκεί που υπάρχουν.
Στο
σημείο αυτό θα ήθελα να πω δυο λόγια συντρόφισσες και σύντροφοι για την
υποψηφιότητα μου για την Κομισιόν, που αποτελεί τιμή για μένα προσωπικά και για
το ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι
εντυπωσιακή η μικροψυχία, η εμπάθεια και η διαστροφή με την οποία η
υποψηφιότητα αυτή αντιμετωπίστηκε από τον κύριο Σαμαρά και τους προπαγανδιστές
του.
Ενώ
στην Ευρώπη τόσο η μάχη του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η συγκεκριμένη υποψηφιότητα,
συναντούν σημαντική απήχηση και ενισχύουν το κίνημα κατά του αυταρχισμού και
της λιτότητας, το ακροδεξιό επιτελείο του κυρίου Σαμαρά δεν φείδεται λάσπης και
συκοφαντίας για να μειώσει τη σημασία της και να την εμφανίσει περίπου ως
αντεθνική πράξη.
Ας
ξεκαθαρίσουμε λοιπόν:
Αυτοί
είναι με την κυρία Μέρκελ και την πολιτική της, που δοκιμάζουν στην πλάτη τους
εκατομμύρια Έλληνες.
Εμείς
είμαστε, στη Γερμανία, με το Die
Linke που προχθές με
ερώτησή του στη γερμανική Βουλή ζήτησε να δοθούν στην Ελλάδα οι πολεμικές
αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο. Τι θα κάνει ο κ. Σαμαράς και η τραγική
μονταζιέρα του; Μήπως θα καταγγείλουν τους Γερμανούς αριστερούς που αξιώνουν την
καταβολή του κατοχικού δανείου από την κυβέρνησή τους;
ΑΥΤΗ
ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΑΣ
Αυτοί
είναι αγκαζέ με όσους τιμωρούν την Ελλάδα, εμείς είμαστε αγκαλιά με όσους
στέκονται αλληλέγγυοι στην Ελλάδα και στον Ελληνικό λαό.
Και
κάτι ακόμα για το τουρκοκυπριακό κόμμα της αριστεράς, στο οποίο αναφέρεται κάθε
τρεις και λίγο ο κος Σαμαράς.
Εμείς
είμαστε υπερήφανοι που βρισκόμαστε στο ίδιο ευρωπαϊκό κόμμα με αγωνιστές που
έχουν δώσει τη ζωή τους για την επανένωση της Κύπρου.
Που
διώκονται από το τουρκικό καθεστώς και φυλακίζονται.
Οι
μισοί είναι στις φυλακές.
Είμαστε
περήφανοι που αγωνιζόμαστε μαζί για την επανένωση, τη δίκαιη και βιώσιμη λύση
για το Κυπριακό λαό ενάντια στο αυταρχικό καθεστώς της Τουρκικής κατοχής.
Και
στο κάτω κάτω, το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και με τη συμβολή του ΑΚΕΛ και
των ΤουρκοΚυπριακής αριστεράς έχει ξεκάθαρη θέση για το Κυπριακό.
Το
Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, στο οποίο ανήκει η ΝΔ, τι θέση έχει αλήθεια;
Και
τι θέση προτίθεται να πάρει ο κύριος Σαμαράς για το σχέδιο που προωθείται αυτή
τη στιγμή και προβλέπει διχοτόμηση της Κύπρου;
Ας
μας δώσουν απαντήσεις οι κατ επάγγελμα εθνικόφρονες.
Γιατί
κάποιοι άλλοι κατ επάγγελμα εθνικόφρονες, πριν από 40 χρόνια οδήγησαν στη
τραγωδία τον Κυπριακό λαό.
Συντρόφισσες
και σύντροφοι
Το
επόμενο διάστημα έχουμε να δώσουμε δύο μεγάλες μάχες.
Η
μία είναι η μάχη των ευρωεκλογών.
Η
μάχη αυτή είναι δύο φορές σημαντική.
Πρώτα
από όλα, γιατί στο εσωτερικό της χώρας έχει μεγάλη πολιτική σημασία.
Επί
της ουσίας θα είναι ένα δημοψήφισμα για την Ελλάδα που ξεθεμελιώνεται από τα
Μνημόνια.
Και
ο ελληνικός λαός θα έχει την ευκαιρία με την ψήφο του, να στείλει ένα
συντριπτικό μήνυμα, αντίστασης και αλλαγής.
Παράλληλα,
υπάρχει η καμπάνια για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Αυτό
το εγχείρημα είναι εξαιρετικά σημαντικό.
Γιατί
συσπειρώνει την ευρωπαϊκή αριστερά και αφυπνίζει κοινωνικές δυνάμεις, ενάντια
στην κυρίαρχη πολιτική που επιβάλλεται σήμερα στην Ευρώπη.
Η
καμπάνια αυτή είναι μια σημαντική ευκαιρία για την Αριστερά.
Να
οργανώσει τα κοινωνικά μέτωπα αντίστασης στην λιτότητα.
Να
συσπειρώσει τους εργαζόμενους και τους λαούς της Ευρώπης.
Να φέρει στο προσκήνιο την εναλλακτική της
πρόταση.
Εξίσου
πολιτική και κρίσιμη, όμως, θα είναι και η μάχη στις Περιφέρειες και στους μεγάλους
δήμους.
Μια
μάχη της αλλαγής με τη στασιμότητα, του νέου με το παλιό και φθαρμένο, της
δημοκρατίας με τον αυταρχισμό, της ανατροπής με την υποτέλεια, του πολίτη με
τον υπήκοο.
Μια
μάχη που στην πρώτη γραμμή της θέλουμε να βρεθούν πρόσωπα με κύρος, εντιμότητα,
συνέπεια, φρέσκια σκέψη και διάθεση για δράση.
Μια
μάχη στην οποία θέλουμε να προσελκύσουμε τους νέους ως εκπροσώπους μιας νέας
ριζοσπαστικής αντίληψης για τις τοπικές κοινωνίες και το ρόλο της
αυτοδιοίκησης.
Μια
μάχη στην οποία χωρούν και πρέπει να χωρούν όλοι οι τίμιοι άνθρωποι και
δημοκράτες, χωρίς στείρους διαχωρισμούς, με γνώμονα το καλό του κάθε δήμου και
τη συσπείρωση στη μάχη κατά της πολιτικής των μνημονίων.
Οι
συνδυασμοί που συγκροτούνται με ενεργό συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ δεν πέφτουν φυσικά
από τον ουρανό.
Είναι
άμεσα συνδεδεμένοι με τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα, είναι σε στενή επαφή με
τον κόσμο, και τα ριζοσπαστικά τους προγράμματα έχουν προκύψει από την επαφή
και την αντιπαράθεση με τα πραγματικά προβλήματα.
Γιατί
η αυτοδιοίκηση δεν είναι για εμάς πολιτικό παζάρι, ούτε χώρος ανάδειξης τοπικών
παραγόντων.
Είναι
η πιο άμεση, η πιο φιλική και κοντινή στον πολίτη εξουσία, που έχει τη
δυνατότητα να κινητοποιεί τις τοπικές κοινωνίες για τη λύση των προβλημάτων τους.
Συντρόφισσες
και Σύντροφοι
Όσο
πιο δυνατοί γινόμαστε και όσο περισσότερο ριζώνουμε στην κοινωνία, τόσο πιο
σκληρές θα είναι οι επιθέσεις που δεχόμαστε.
Για
αυτό πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι.
Σοβαροί
στη δουλειά μας, αυστηροί με τον εαυτό μας, διαβασμένοι, εξοπλισμένοι με αισιοδοξία
και αποφασιστικότητα.
Με
τη συλλογικότητα πάνω από τις προσωπικές φιλοδοξίες.
Με
κριτήριο της κάθε πράξης μας την αλήθεια που ταυτίζεται με το συμφέρον του
πολίτη και της κοινωνίας.
Με
δημοκρατική λογική και κοινωνική ευαισθησία.
Θα
νικήσουμε.
Η
κάλπη της ευρωβουλής, αλλά και αυτή των περιφερειών -όποτε κι αν στηθεί- θα
αποτελέσουν ένα πραγματικό δημοψήφισμα ενάντια στη κυβέρνηση του μνημονίου και
της υποτέλειας που στραγγαλίζει και την αυτοδιοίκηση.
Και
αυτή η νίκη στα δυο αυτά δημοψηφίσματα θα είναι ιστορική θα είναι καταλυτική.
Θα
είναι νίκη του λαού μας, νίκη της αριστεράς, νίκη της δημοκρατίας.
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ 1/02/2014