Εκτός τόπου, εκτός χρόνου, χωρίς καμία
συναίσθηση της τραγικής κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης στην οποία έχει
βυθίσει ο ίδιος ο κ. Σαμαράς μαζί με τον κ. Βενιζέλο τη χώρα, εμφανίστηκε ο κ.
πρωθυπουργός. Αναφέρθηκε στην ανάγκη καταπολέμησης της ανεργίας τη στιγμή που η
κυβέρνησή του, εφαρμόζοντας την πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, καταστρέφει
συστηματικά κάθε προϋπόθεση ανάκαμψης της οικονομίας. Το 27.4% της ανεργίας
σύμφωνα με τα σημερινά στοιχεία της Eurostat δίνει αποστομωτική
απάντηση στον κ. Σαμαρά.
Έκανε επίσης λόγο για «μέλλον, ελπίδα και
γνώση» αναφερόμενος στους νέους, από τους οποίους η κυβέρνησή του στερεί το
μέλλον, αναγκάζοντάς τους σε μαζική μετανάστευση!
Ο κ. Σαμαράς μπερδεύει τους ρόλους: μιλά ως
σχολιαστής ενώ είναι ο αρμόδιος πρωθυπουργός. Ο άνθρωπος που θυσιάζει την
κοινωνία στο βωμό ενός αμφισβητούμενου πρωτογενούς πλεονάσματος.
Η τοποθέτησή του, ως καλού μαθητή στο πλευρό
του κ. Μπαρόζο, αποτελεί την αποθέωση της υποκρισίας.
Το δίλημμα που τίθεται πλέον είναι: με τους
υποκριτές, τους αρχιτέκτονες της κοινωνικής αναλγησίας ή με εκείνους, όπως ο
ΣΥΡΙΖΑ, που προτάσσουν την οικονομική ανασυγκρότηση με ανάπτυξη, κοινωνική
δικαιοσύνη και αλληλεγγύη;
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ 8/01/2014