Η
επιμονή στο μνημόνιο και στη λιτότητα, δεν μπορεί να έχει ποτέ happy end για την κοινωνία, παρά τις
επικοινωνιακές διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου.
Γιʼ αυτό και πολύ γρήγορα, από
το φιάσκο του success story
και του πρωτογενούς πλεονάσματος, περάσαμε στο νέο επεισόδιο του χρηματοδοτικού
κενού και των νέων μέτρων που θα πρέπει να συμπεριληφθούν στον προϋπολογισμό.
Ο
φόρος στα ακίνητα, η άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών, οι καταργήσεις
δημόσιων οργανισμών, οι απολύσεις και οι μειώσεις μισθών και συντάξεων δεν
αποτελούν «διαρθρωτικές» μεταρρυθμίσεις, αλλά βαθιά αντιδραστικές αλλαγές που
στραγγαλίζουν την ανάπτυξη και την απασχόληση.
Η
ακύρωση της μνημονιακής πολιτικής λιτότητας και η αντικατάστασή της από ένα
εθνικό σχέδιο παραγωγικής συγκρότησης και ανάπτυξης, αποτελεί την απαραίτητη
προϋπόθεση για την κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση.
18/11/2013
TO ΓΡΑΦΕΙΟ
ΤΥΠΟΥ