του Δήμου Κερατσινίου Δραπετσώνας
Συνήθως η παραγωγή ψευδών ειδήσεων αποσκοπεί στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης προς όφελος αυτών που τις παράγουν και τις διακινούν. Η συνωμοσιολογία αποτελεί βασικό προπαγανδιστικό μέσο για μικροπολιτική και παίρνει την απάντηση που πρέπει.
Από τη στιγμή όμως που η συγκεκριμένη πρακτική απευθύνεται σε μαθητές σχολείων, όπως επιχειρήθηκε πρόσφατα με τα αποτυχημένα καλέσματα στα σχολεία περί "της δημοκρατίας που ξεπούλησε τη Μακεδονία", το θέμα πρέπει να απασχολήσει όλους μας.
Με αφορμή τις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, οι καταγγελίες προς την κυβέρνηση περί μεταβίβασης ακινήτων του Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας στην Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ ΑΕ) δίνουν και παίρνουν, οδηγώντας όμως μέχρι και σε μαθητικές κινητοποιήσεις.
Η παραπληροφόρηση μιλάει για ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας ή για σχολεία, αθλητικές εγκαταστάσεις, αρχαιολογικούς ή κοινόχρηστους χώρους που βγαίνουν στο σφυρί.
Ένα κορυφαίο μεταρρυθμιστικό έργο, όπως η καταγραφή των ακινήτων του δημοσίου, μια διαδικασία που δεν είχε γίνει ποτέ στη χώρα και η οποία δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, βαπτίζεται σαν ξεπούλημα και ερμηνεύεται από τους "πρόθυμους" ως εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Η διαχείριση της δημόσιας περιουσίας με στόχο την αξιοποίηση και την εξυγίανσή της, απαιτεί τη διαδικασία της καταγραφής και του ελέγχου των ακινήτων σύμφωνα με τις υπουργικές αποφάσεις. Δημόσιοι φορείς και Υπουργεία ετοιμάζουν τις λίστες των ακινήτων που θα εξαιρεθούν της μεταβίβασης και στα οποία σύμφωνα με τον νόμο (ας ανατρέξει κανείς στην παρ. 4 του άρθρου 196 του ν. 4389/2016 και στο άρθρο 966 του Αστικού Κώδικα) περιλαμβάνονται " Αιγιαλοί, παραλίες και παρόχθιες εκτάσεις, υδρότοποι, περιοχές Ramsar, περιοχές Natura, αρχαιολογικοί χώροι, αμιγώς δασικές εκτάσεις, πλατείες, πεζοδρόμια, δρόμοι, λιμάνια, όρμοι, λίμνες, κλπ., καθώς και όλα τα κοινόχρηστα, όλα όσα είναι προορισμένα για την εξυπηρέτηση δημόσιων, δημοτικών, κοινοτικών ή θρησκευτικών σκοπών".
Η διαδικασία καταγραφής της δημόσιας περιουσίας αποτελεί εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος και αυτοί που παραπληροφορούν, καταγγέλλουν ή φωνάζουν, είτε ανήκουν σε αυτούς που δεκαετίες τώρα δημιούργησαν όλο αυτό το χάος της αυθαιρεσίας, είτε σε βολεμένους στην αντιπολιτευτική τους τακτική, είτε σε στρατολόγους μελών από τις μαθητικές κοινότητες.
Κι αν από τη μια χρειάζεται μεγάλο θράσος για να κουνάς το δάχτυλο σε αυτούς που πάνε να βάλουν τάξη στα όσα έκανες, από την άλλη αποτελεί ντροπή η χρήση των μαθητών για "πολιτικάντικες" πρακτικές.