ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ OΜΙΛΙΑ
ΤΟΥ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
& ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
Φίλες και φίλοι
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Οι δεκαετίες που πέρασαν επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ. Ο λαός μας, η νεολαία, βιώνει ξανά μια πρωτοφανή επίθεση στα δικαιώματά του, στο βιοτικό του επίπεδο τα τελευταία χρόνια.
Τη στιγμή που οι παραγωγικές δυνατότητες έχουν αυξηθεί, η ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης είναι τεράστιες, η Ελλάδα είναι πλέον μια χώρα με μεγάλο πλούτο πρωτογενή, δευτερογενή, τριτογενή, έχει ένα πολυάριθμο και έμπειρο τεχνικά, εργασιακά, επιστημονικά, εργατικό δυναμικό σε όλους τους τομείς και κλάδους της οικονομίας, εντούτοις παραδέρνει συνεχώς μέσα στο φαύλο κύκλο καπιταλιστικών κρίσεων, της τελευταίας μεγάλης οικονομικής κρίσης, με κινδύνους να βυθιστεί σε ακόμα βαθύτερη, ακόμα και συγχρονισμένη κρίση με άλλες ακόμα και ισχυρές οικονομίες της ευρωζώνης και διεθνώς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το λαό μας.
Αλλά ακόμα και εάν ευοδωθούν τα πιο αισιόδοξα σενάρια για μικρή ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας, αυτή θα είναι μόνο σε όφελος πάλι των λίγων, των καπιταλιστών, της τάξης που κατέχει πραγματικά την εξουσία και ο λαός πάντα στο περιθώριο, με μείωση του εισοδήματος, με φορολογικά βάρη, με μείωση μισθού, σύνταξης, με συρρίκνωση της παραγωγής του αγρότη.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Γι’ αυτό από την πρώτη στιγμή της ανακοίνωσης από την κυβέρνηση της επίσπευσης της εκλογής του ΠτΔ, είπαμε καθαρά ότι επιβάλλεται η άμεση παρέμβαση του λαού στις εξελίξεις χωρίς καμιά καθυστέρηση στη λαϊκή κινητοποίηση, στο όνομα της αναμονής για τη διαπραγμάτευση, για τις ψηφοφορίες στη βουλή και τις πιθανές εκλογές.
Ο λαός δεν πρέπει να είναι σε αναμονή για τις ψηφοφορίες στη Βουλή αν θα τους βγουν τα κουκιά – η κυβέρνηση τα 180 για να εκλεγεί ΠτΔ και να μην γίνουν εκλογές και η αξιωματική αντιπολίτευση τα 121 για να μην εκλεγεί και να γίνουν εκλογές, έως την 1η του Φλεβάρη, που φαίνεται το πιο πιθανό.
Χρειάζεται τώρα λαϊκή παρέμβαση, δυνατό ΚΚΕ, γιατί είτε η σημερινή κυβέρνηση πάρει μια παράταση ζωής είτε υπάρξει κυβερνητική εναλλαγή με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, είναι πλέον φανερό ότι θα είναι εδώ οι δανειστές, οι εφαρμοστικοί νόμοι, τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ, το κεφάλαιο, πρώτα από όλα.
Πάντως για μια ακόμα φορά ξεκαθαρίζουμε ότι οι ψήφοι των βουλευτών του ΚΚΕ που δεν θα ψηφίσουν τον ΠτΔ, δεν είναι κουκιά και δεν μπαίνουν σε κανένα πολιτικό σακούλι ούτε των μεν ούτε των δε.
Γιατί οι βουλευτές του ΚΚΕ στέκονται απέναντι στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς, με τη δράση τους υπηρετούν την ανάγκη για άμεση παρέμβαση και κινητοποίηση του λαού στις εξελίξεις. Λένε καθαρά λόγια, έχουν συνεπή στάση. Δεν είναι τη μια μέρα με το λαό και τα προβλήματά του και την άλλη σε συνομιλίες με τον ΣΕΒ, τον Σόιμπλε ή τη Λαγκάρντ, τον Πάπα ή τον Γιούνκερ, όπως άλλοι.
Φίλοι και φίλες
Η επίσπευση της εκλογής του ΠτΔ πραγματοποιείται την ίδια στιγμή που κλιμακώνεται η αντιλαϊκή επίθεση, την ίδια στιγμή που έχουν δρομολογηθεί νέα μέτρα ενάντια στο λαϊκό εισόδημα και ιδιαίτερα ενάντια στην κοινωνική ασφάλιση, κάνοντας στην κυριολεξία άπιαστο όνειρο το δικαίωμα στη σύνταξη, στην ασφάλιση, για χιλιάδες εργαζόμενους, ιδιαίτερα για τους εργαζόμενους νεότερης ηλικίας.
Και αυτά τα μέτρα θα υλοποιηθούν ανεξάρτητα από το ποιος θα βγει πρόεδρος της Δημοκρατίας, ανεξάρτητα από το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης, ανεξάρτητα αν παρατείνεται ή αν φεύγει το μνημόνιο αφού μπαίνουμε έτσι κι αλλιώς σε νέα φάση επιτήρησης και τα «σκυλιά δεμένα».
Ακριβώς γιατί αυτά τα μέτρα είναι απαιτήσεις της πλουτοκρατίας για ακόμα πιο φτηνή εργατική δύναμη. Τα μέτρα αυτά δεν έρχονται από τον ουρανό. Είναι και ήταν μέτρα προαποφασισμένα. Αποτελούν κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης εδώ και χρόνια. Περιέχονται στους στόχους που προωθεί η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης «Ευρώπη 2020», είναι απότοκα του Μνημόνιου των Μνημονίων, που είναι γνωστό πλέον σε όλους και όλες, έχει την ονομασία Μάαστριχτ, εκεί δηλαδή από όπου ξεκίνησε όλο το κακό της σύγχρονης φάσης της ιστορίας της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ή καλύτερα για να την πούμε ακριβολογώντας, της σύγχρονης καπιταλιστικής βαρβαρότητας, που ήρθε κι έδεσε με το μεγάλο πισωγύρισμα της ανθρωπότητας, τότε με την ανατροπή της Σοβιετικής Ένωσης, του σοσιαλιστικού αντίβαρου σε όφελος των λαών.
Άλλωστε ας μην πάμε μακριά. Μόλις το προχτεσινό Eurogroup έθεσε με σαφήνεια τους όρους για τη μετάβαση στην «επόμενη μέρα», από την οποία ο κ. Σαμαράς θέλει να διώξει τα σύννεφα της πολιτικής αστάθειας και αβεβαιότητας. Όρος και προϋπόθεση είναι να προχωρήσουν τα διαρθρωτικά μέτρα, όλα αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα που η κυβέρνηση λέει ότι: «ακόμη και αν δεν μας ζητούσε κανένας να κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις, θα έπρεπε να τις κάνουμε από μόνοι μας»!!!
Αυτές οι μεταρρυθμίσεις είναι τα λεγόμενα διαρθρωτικά μέτρα, τα πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, γιατί ακριβώς ξεριζώνουν δικαιώματα, ξεριζώνουν κατακτήσεις, καθορίζουν το μέλλον και τη ζωή των επόμενων γενιών.
Κι αυτή είναι κατά τη γνώμη μας η πιο τρανή απόδειξη, η πιο πειστική απόδειξη γι’ αυτό το οποίο φωνάζει το ΚΚΕ εδώ και χρόνια από την αρχή ακόμη των μνημονίων. Ότι ακόμα και αν τελειώσει το μνημόνιο μετά τη δίμηνη παράταση που πήρε προχτές ή αν αντικατασταθεί στη συνέχεια από κάτι άλλο, όπως κι αν το ονομάσουν (συμφωνία, σχέδιο, πρόγραμμα σταθερότητας κοκ), ακόμη κι αν, ξαναλέμε, υπάρξει επιστροφή στην καπιταλιστική ανάπτυξη, θα είναι παρόντες εδώ όλοι οι μηχανισμοί μόνιμης επιτήρησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ισχύουν για όλα τα κράτη-μέλη, θα είναι εδώ οι αντιλαϊκοί εφαρμοστικοί νόμοι, τα αντιλαϊκά μέτρα, τόσο αυτά που έχουν ψηφιστεί και μονιμοποιούνται, όσο και αυτά που δρομολογούνται για το επόμενο διάστημα, κυρίως αυτά που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις και την κοινωνική ασφάλιση.
Προσπαθούν να μας παραμυθιάσουν με μπόλικη προπαγάνδα όλοι τους, ότι εάν υπάρξει κάποια ανάκαμψη, κάποια συμφωνία με τους δανειστές, δεν θα παρθούν άλλα μέτρα αντιλαϊκά, αλλά θα γίνουν μόνο διαρθρωτικές αλλαγές, λες και αυτές δεν περιέχουν μέσα τους μέτρα που πλήττουν το λαό. Αλλά ας το αφήσουμε αυτό.
Δεν λένε ότι ακόμα κι αν δεν πάρουν αυτά τα μέτρα, ήδη ο λαός μας έχει φτάσει στο αμήν. Και όταν λέμε λαός δεν εννοούμε μόνο την πολύ ακραία φτώχεια, τον άστεγο, τον άνεργο, αυτόν που δεν έχει ένα πιάτο φαί και τρέχει στα συσσίτια, αλλά και ένα ολόκληρο λαό που μπορεί να έχει φαί σπίτι του, αλλά δεν έχει θέρμανση ή ανάβει τη θέρμανση 1 ώρα τη μέρα, αυτόν που δεν έχει να πληρώσει τους φόρους, αυτόν που σταματάει το παιδί του από τις σπουδές γιατί δεν μπορεί να αντέξει τα οικονομικά βάρη, αυτόν που δεν μπορεί να πληρώσει όλα τα φάρμακά του και παίρνει τα μισά από αυτά που του συνταγογραφεί ο γιατρός του και που είναι απαραίτητα, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η υγεία του. Μιλάμε για όλους αυτούς που ζουν στην ανασφάλεια για το αύριο που είναι σε διαθεσιμότητα, με τον κίνδυνο απόλυσης, τον αγρότη, που δεν έχει ΟΓΑ, που του βάζει τη θηλιά στο λαιμό η τράπεζα, που καταστρέφεται η παραγωγή του από αρρώστιες και την κακοκαιρία και ακόμα περιμένει αποζημιώσεις, τον επαγγελματία, που δεν μπορεί να πληρώσει το ασφαλιστικό ταμείο, τον δανειστή του, που ετοιμάζεται να βάλει λουκέτο. Όλοι αυτοί δεν συγκαταλέγονται στην ακραία φτώχεια βέβαια, γιατί έχουν φαί, σπίτι, ρούχα, τα βολεύουν.
Σας ρωτάμε όμως: Είναι ζωή αυτή, εν έτει 2014; Θέλουν να μας πείσουν να μάθουμε να ζούμε με ψίχουλα. Όλοι τους και η σημερινή κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση. Ψίχουλα τάζουν, μοιράζουν ως κυβερνητικό πρόγραμμα.
Κανένας τους δεν μιλάει για το γεγονός, ότι ο λαός απαιτεί να πάρει πίσω αυτά που του πήραν τα τελευταία χρόνια, τις απώλειες της κρίσης. Αυτά θα τα αποκαταστήσουν; Όχι βέβαια. ΝΔ - ΠΑΣΟΚ τους ξέρουμε δεν χρειάζεται να καταναλώσουμε και πολύ φαιά ουσία για το εξηγήσουμε. Η δικαιολογία τους είναι ότι τα κάνουν όλα για το καλό της οικονομίας, για να έχουμε ανάπτυξη και πρωτογενή πλεονάσματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως, από ποια σκοπιμότητα τα πήρε όλα πίσω, αυτά που έλεγε πριν 2 χρόνια όταν ο λαός είπε να τον εμπιστευτεί στην αξιωματική αντιπολίτευση κι από 4% να τον κάνει κόμμα του 27% σε λίγες μέρες;
Γιατί δεν βγάζει τσιμουδιά για τον 14ο μισθό και τη 14η σύνταξη; Αλλά μένει μόνο στη 13η και αυτή εν αμφιβόλω; Γιατί δεν μιλά για την ΕΓΣΣΕ; Γιατί δεν μιλά πλέον για την κατάργηση με ένα άρθρο, με ένα νόμο όλων των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων;
Γιατί τώρα αναγνωρίζει το χρέος, ως χρέος του λαού που πρέπει να το διαπραγματευτεί για να το κουρέψει δήθεν, με την Μέρκελ, τον Γιούγκερ, τη Λαγκάρντ και τον Ντράγκι, γιατί αυτοί είναι τα αφεντικά των υπαλλήλων της τρόικα;
Δεν καταλαβαίνει άραγε ο κ. Τσίπρας του ΣΥΡΙΖΑ ότι για να σου το κουρέψει η Μέρκελ, ο Ντράγκι και λοιποί, θα σου ζητήσουν οπωσδήποτε και νέα μέτρα ενάντια στο λαό και νέες δεσμεύσεις απέναντι στους μονοπωλιακούς ομίλους που υπηρετούν, νέες συμφωνίες για παράδοση στρατηγικών τομέων της οικονομίας, στο μεγάλο κεφάλαιο, στους ομίλους, υποταγή στη νέα ΚΑΠ και στα εμπάργκο αγροτικών προϊόντων;
Όχι, φίλοι και φίλες, δεν είναι αφελής κανένας τους. Λένε μισές αλήθειες ανάμικτα με μισά ψέματα για να μας αποκοιμίσουν. Για να μας παροπλίσουν. Να καθόμαστε στον καναπέ του σπιτιού και να περιμένουμε τον ερχομό του Μεσσία ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Γι’ αυτό και αντέδρασαν, δεν τους πολυάρεσε, μόλις είπαμε ότι και σήμερα και πριν τις εκλογές και μετά τις εκλογές, από την πρώτη μέρα κιόλας, όποιος κι αν είναι στην εξουσία, πιθανόν ο ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός πρέπει να βρίσκεται στους δρόμους. Και καλά η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ βγάζουν σπυράκια όταν τους λες ότι ο λαός πρέπει να βγει στους δρόμους, ο ΣΥΡΙΖΑ; Και σε αυτό τους ακολουθεί και τους αντιγράφει, πριν ακόμα γίνει κυβέρνηση, καταλαβαίνετε τι έχει να γίνει αν βγει και κυβέρνηση… Μήπως σκέφτεται να ονομάσει τα ΜΑΤ αριστερά; Για να είναι γλυκό το ξύλο που θα πέφτει;
Εμείς λέμε ακόμα και το ΚΚΕ να είναι στην εξουσία αύριο, πάλι ο λαός θα πρέπει να είναι στους δρόμους για να προχωρήσουν οι αλλαγές, για να υπερασπίσει την εργατική λαϊκή εξουσία, την κοινωνική ιδιοκτησία, τον σοσιαλισμό, για να οργανώσει καλύτερα τη ζωή του και το μέλλον των παιδιών του.
Ας αφήσουν λοιπόν τους αντιπερισπασμούς κι ας μιλήσουν έστω για μια φορά τη γλώσσα της πραγματικότητας, του ρεαλισμού και της αλήθειας, η οποία ποτέ δεν υποτάχθηκε ούτε πρέπει να υποτάσσεται σε μικροκομματικούς σχεδιασμούς για μερικά ψηφαλάκια, που μετά την απομάκρυνση εκ της κάλπης, επιβάλλονται τα πιο αντιδραστικά αντιλαϊκά μέτρα, με γαρνιτούρα ψίχουλου για ξεκάρφωμα…
Φίλες και φίλοι
Ο λαός ξέρει τι τον περιμένει από τη συγκυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που ήδη του έχει περιγράψει τα μέτρα της επόμενης μέρας. Κι αυτή την πολιτική τους δεν μπορεί να την πολεμήσει αποτελεσματικά η αξιωματική αντιπολίτευση.
Γιατί όταν, για παράδειγμα, λες «ότι το κράτος έχει συνέχεια», ότι «θα αναζητήσει λύσεις στο ευρωενωσιακό πλαίσιο», όταν λες ότι «το χρέος πρέπει να πληρωθεί», όταν πίνεις νερό στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και λες «εγώ μπορώ να την εγγυηθώ καλύτερα» και ότι «οι αγορές και οι διεθνείς επενδυτές μπορούν να ακουμπήσουν πάνω μου, γιατί εγώ θα εξασφαλίσω σταθερότητα», τότε γίνεσαι -θέλεις δεν θέλεις- σου αρέσει δεν σου αρέσει, το καταλαβαίνεις ή δεν το καταλαβαίνεις, η άλλη όψη του ίδιου ευρωενωσιακού νομίσματος.
Μπορεί να χτυπάς ψηφοθηρικά, εκλογικά την κυβέρνηση, όμως τη βοηθάς ιδεολογικά και πολιτικά για να συνεχίσει να τσακίζει το λαό.
Και ακριβώς για το ποιος θα συνεχίσει να τσακίζει το λαό, πρέπει να συζητήσουμε προεκλογικά. Και αυτή την κουβέντα πρώτα απ’ όλα την άνοιξαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που με τον τρόπο τους λένε στο λαό «κράτα μικρό καλάθι», «μην περιμένεις να κάνουμε και τίποτα πολύ διαφορετικό από τους προηγούμενους έτσι όπως είναι τα πράγματα»!
Ο ένας μετά τον άλλο επαναλαμβάνονται: «Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αυτοδυναμία, θα ακολουθήσει μνημονιακές πολιτικές» λέει ο Μητρόπουλος τη μια μέρα, και την επόμενη λέει ο Κατρούγκαλος: «μπορεί να υπάρχει αναταραχή στις αγορές, θα υπάρξει μια μεταβατική περίοδος που δεν θα είναι εύκολη», συνεχίζει ο Παπαδημούλης: «Θα έχουμε δυσκολίες μπροστά μας» και έρχεται και δένει ο Παπάς: «δεν θα κάνουμε μονομερείς ενέργειες».
Γι’ αυτό λέμε με κάθε ειλικρίνεια κι ας δεχόμαστε τόνους λάσπης και επίθεσης:
Το μόνο που μπορεί να υποσχεθεί μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στο λαό είναι κάποια ψίχουλα που θα πέσουν, αν πέσουν κι αυτά, από το νέο φαγοπότι του κεφαλαίου και κάμποσες αυταπάτες ότι δήθεν «θα αλλάξει η αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ένωσης», της Ευρωζώνης και ότι τα κοράκια θα γίνουν περιστέρια! Αλλά λέγοντας αυτά, το μόνο που μπορείς να εγγυηθείς, είναι συνέχιση του ίδιου αντιλαϊκού δρόμου που φέρνει φτώχεια για τους πολλούς και πλούτη για τους λίγους.
Όλα τα άλλα περί λαϊκής κυριαρχίας, που είπε ο κ. Τσίπρας μόνο ως ανέκδοτο μπορούν να ακουστούν. Γιατί ο λαός ποτέ και πουθενά δεν ήταν κυρίαρχος όταν πεινούσε για να αυγαταίνουν τα κέρδη τους οι πλουτοκράτες. Δεν έχει καμιά απολύτως σχέση η λαϊκή κυριαρχία με τους όρκους του ΣΥΡΙΖΑ προς την ΕΕ, το ευρώ, το ΝΑΤΟ, την μη αμφισβήτησή τους, όπως επανειλημμένα έχει δηλώσει.
Άλλωστε, πριν λίγες μέρες ήταν, που ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι μια Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα συνάψει κάποιο πρόγραμμα με τους εταίρους, με τους δανειστές και ότι απλά αυτό το πρόγραμμα θα είναι αναπτυξιακό και όχι υφεσιακό, θα είναι με επεκτατική και όχι με περιοριστική πολιτική.
Ας μας πουν, όμως, σε ποια χώρα η επεκτατική πολιτική που επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιμετώπισε τα λαϊκά προβλήματα, έλυσε το πρόβλημα της ανεργίας, απέτρεψε την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης;
Μήπως στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής που ζουν και βασιλεύουν η ανεργία, η φτώχια, η εξαθλίωση και εσχάτως από ό,τι βλέπουμε και ο ρατσισμός και οι καθημερινές δολοφονίες πολιτών;
Μήπως γίνεται αυτό στην Ιαπωνία που βυθίζεται στην οικονομική κρίση;
Μήπως στους δήθεν συμμάχους του Νότου, την Ιταλία και τη Γαλλία που καταθέτουν προϋπολογισμούς στην Κομισιόν -υποτίθεται επεκτατικής πολιτικής- και ταυτόχρονα τσεκουρώνουν τους εργαζόμενους των χωρών τους, με τα ίδια ακριβώς μέτρα που παίρνουν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και στην Ελλάδα;
Όμως αλλαγή πολιτικής δεν συνιστά το ποιος είναι ο πιο ικανός διαπραγματευτής για να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Γιατί περί αυτού πρόκειται, εκεί καταλήγεις στο δια ταύτα, μετά από αλλεπάλληλες κωλοτούμπες…
Εμείς, λοιπόν, λέμε ότι ο λαός πρέπει να πάρει τα δικά του σημερινά όπλα. Και αυτά τα όπλα είναι:
Ο αγώνας, η συμμαχία του για να διεκδικήσει τις σύγχρονες ανάγκες που θυσιάζονται στο βωμό της επιβίωσης ενός σάπιου συστήματος,
Είναι η μη αναγνώριση του χρέους, γιατί δεν το δημιούργησε ο ίδιος, είναι το αίτημα για ολοσχερή και μονομερή διαγραφή του, να το πληρώσουν αυτοί που το δημιούργησαν.
Είναι ο στόχος για αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για κοινωνικοποίηση του πλούτου, για να μπορεί να πάρει ο λαός στα χέρια του τις παραγωγικές και αναπτυξιακές δυνατότητες που έχει η χώρα.
Αυτά είναι τα όπλα του λαού, αυτό το δρόμο προτείνει το ΚΚΕ και γι’ αυτό θεωρούμε ότι η ισχυροποίησή του στις σημερινές συνθήκες μπορεί να βάλει και εμπόδια στη σημερινή πολιτική, αλλά πάνω απ’ όλα να ανοίξει το δρόμο για μία ριζικά διαφορετική προοπτική.
Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ μπορεί να γίνει το πιο αποτελεσματικό όπλο στα χέρια του λαού και αυτό το όπλο μπορεί ο λαός να το δυναμώσει παντού και στις ερχόμενες εκλογές.
ΑΘΗΝΑ 11/12/2014 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ