ΣΥΖΗΤΗΣΗ
ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΜΣΟΥ ΕΤΟΥΣ 2015
ΟΜΙΛΙΑ
Γ. ΔΡΑΓΑΣΑΚΗ
7/12/2014
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η
συζήτηση του προϋπολογισμού του 2015 διεξάγεται σε ένα νέφος, θα έλεγε κανείς,
από σενάρια, φήμες και ερωτήματα. Ταυτόχρονα ο λαός εξοργίζεται και αγωνιά
διότι, αντί του τέλους των μνημονίων που υποσχόταν η Κυβέρνηση, είναι
αντιμέτωπος με νέα σκληρά μέτρα, όπως ήδη πολλοί, και όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, έχουν
πει σε αυτή την Αίθουσα.
Αντί της επιβράβευσης που υποσχόταν η
Κυβέρνηση και προσωπικά ο Πρωθυπουργός, ζούμε τον θλιβερό επίλογο μιας
στρατηγικής που ήταν από την αρχή καταδικασμένη σε αποτυχία, τη στρατηγική που
έλεγε ότι θα είμαστε πειθαρχικοί και υπάκουοι και, εξ αυτού του λόγου, στο
τέλος θα υπάρξει η ανταμοιβή.
Ταυτόχρονα όμως αυτός ο επίλογος
κινδυνεύει να γίνει και πρόλογος για έναν νέο κύκλο οδυνηρής λιτότητας και αυτό
κυρίως θα ήθελα να τεκμηριώσω με την ομιλία μου.
Ο
ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΝΕΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΡΑΤΟΣ
Όμως ούτε τώρα μάς λένε την αλήθεια.
Και η Κυβέρνηση και η τρόικα μάς κρύβουν κρίσιμα δεδομένα και κυρίως κρύβουν
μία ακόμα οικτρή αποτυχία των μνημονίων. Διότι αν τα μνημόνια είχαν πετύχει
τους στόχους τους, δεν θα είχαμε σήμερα αυτή την εμπλοκή.
Τι συνέβη λοιπόν; Πρώτον, ό,τι έγινε
στο πρώτο μνημόνιο με τους πολλαπλασιαστές επαναλήφθηκε τώρα με τους λεγόμενους
«αποπληθωριστές». Ο αποπληθωριστής του εθνικού εισοδήματος για το 2014 είχε
υπολογιστεί στο 0,4%. Όμως λόγω της παρατεταμένης μείωσης των μισθών και της διαρκούς λιτότητας ο αποπληθωριστής διαμορφώθηκε
τελικά έξι φορές μεγαλύτερος, στο 2,5%.
Θα πει κάποιος ότι αυτά είναι τεχνικές
λεπτομέρειες, πίσω όμως από τις οποίες κρύβονται νέα βάρη και αδιέξοδα για το
λαό και τη χώρα. Και τούτο γιατί λόγω αυτής της εξέλιξης επιδεινώνεται ο λόγος
χρέος προς ΑΕΠ. Έτσι όλος ο σχεδιασμός του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που
έλεγε ότι το 2022 το χρέος θα είναι 110%, και εξ αυτού του λόγου βιώσιμο,
ανατρέπεται. Γι’ αυτό η τρόικα, αντί να ζητήσει αναδιάρθρωση του χρέους, όπως
θα έπρεπε, ζητάει νέα μέτρα λιτότητας για να καλυφθούν τα νέα κενά που διαμορφώνονται.
Το δεύτερο γεγονός που αποσιωπάται,
είναι ότι τα μνημόνια διέλυσαν τα εργασιακά δικαιώματα, όμως δεν δημιούργησαν
συνθήκες μιας βιώσιμης και διεθνώς ανταγωνιστικής ανάκαμψης, ούτε βέβαια
κατέστησαν το χρέος βιώσιμο. Άρα, δεν μπορεί να υπάρξει καθαρή έξοδος στις
αγορές. Αντί να αναγνωρίσουν και εδώ το λάθος της πολιτικής τους, ζητούν
απελευθέρωση των απολύσεων, lock
out και άλλα
αντιλαϊκά μέτρα.
Το τρίτο δεδομένο είναι ότι οι
συνθήκες στην Ευρώπη δυστυχώς επιδεινώνονται, όπως πολλοί είχαμε εκτιμήσει. Η
Ευρώπη διολισθαίνει σε έναν φαύλο κύκλο λιτότητας, υπερχρέωσης και στασιμότητας.
Ο στόχος της κυβέρνησης για ανάκαμψη κατά 2,9% αμφισβητείται ακόμη και από τον
ΟΟΣΑ.
Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε έναν νέο
κίνδυνο λιτότητας και σε ένα υπαρκτό, κρίσιμο και άμεσο δίλλημα. Είτε θα
αποδεχθούμε τη σημερινή πολιτική και τον νέο κύκλο λιτότητας που απορρέει από
αυτή, είτε θα δημιουργήσουμε τις πολιτικές προϋποθέσεις για να μπει τέλος σε
αυτή την αδιέξοδη πολιτική. Αυτό απαιτεί εκλογές, κυβέρνηση με νωπή εντολή, με
ευρεία κοινωνική και πολιτική βάση και ξεκάθαρο σχέδιο.
Η
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΟΥΤΕ ΘΕΛΕΙ ΟΥΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΝΕΟ ΚΥΚΛΟ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ
Η Κυβέρνηση αυτή ούτε θέλει, ούτε μπορεί
να ανατρέψει αυτόν το νέο κίνδυνο. Πρώτον, γιατί έχει αναλάβει δεσμεύσεις, τις
οποίες δεν αμφισβητεί. Έχει δεσμευθεί να μειώσει περαιτέρω τις δημόσιες δαπάνες
από το 44%, που είναι σήμερα, στο 38%, γεγονός που θα έχει οδυνηρές συνέπειες
στο κοινωνικό κράτος, στη χρηματοδότηση της εκπαίδευσης της έρευνας και των
υποδομών, όπως εξήγησε χθες ο Εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, ο συνάδελφος κ. Τσακαλώτος.
Έχει δεσμευθεί να υλοποιηθούν ανέφικτα
πρωτογενή πλεονάσματα και, το σημαντικότερο, έχει δεσμευθεί τα όποια
πλεονάσματα να διατεθούν εξ ολοκλήρου για την εξυπηρέτηση του παλιού χρέους και
έτσι δεν θα υπάρχουν πόροι για τη χρηματοδότηση των επενδύσεων.
Ο δεύτερος λόγος που η Κυβέρνηση αυτή δεν
μπορεί είναι διότι είναι ταυτισμένη με πελατειακά και άλλα συμφέροντα. Δεν
μπορεί επομένως να αντιμετωπίσει προβλήματα ή να προωθήσει μεταρρυθμίσεις και
αλλαγές που πλήττουν τα συμφέροντα αυτά, και αυτό το έχουμε δει.
Ο τρίτος λόγος που η Κυβέρνηση αυτή δεν
μπορεί είναι διότι έχει χάσει
εντελώς
τον έλεγχο των εξελίξεων. Είμαστε ίσως η μόνη χώρα του κόσμου πο
κυβερνάται
με e-mails.
Ο
ΣΥΡΙΖΑ ΜΠΟΡΕΙ
Μπορούμε να αποτρέψουμε αυτόν τον
κίνδυνο; Εμείς πιστεύουμε πως ναι, μπορούμε. Πρώτον, ενισχύοντας τις ισχνές
προϋποθέσεις ανάκαμψης που εμφανίζονται μετά από τόση πτώση της οικονομίας, με
μέτρα σαν αυτά που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Δεύτερον, βάζοντας τέλος στις
ψευδεπίγραφες, τις διαλυτικές μεταρρυθμίσεις. Με την υλοποίηση ενός
προγράμματος πραγματικών μεταρρυθμίσεων. Μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ,
χωρίς εξαρτήσεις από συμφέροντα, μπορεί να ανοίξει έναν πόλεμο διαρκείας
ενάντια στις μεγάλες παθογένειες τούτης της κοινωνίας, που εμείς τουλάχιστον
τις λέγαμε και πριν τα μνημόνια. Μιλάω για το κράτος, τη δημόσια διοίκηση, το
πολιτικό σύστημα, τη διαφθορά, τη διαπλοκή, τις ανισότητες, τη γραφειοκρατία,
την ατιμωρησία, τη συγκάλυψη.
Τρίτον, διότι χωρίς τις δεσμεύσεις που
έχει η Κυβέρνηση, μπορούμε να προχωρήσουμε συντεταγμένα σε μια
αναδιαπραγμάτευση του χρέους και των δημοσιονομικών στόχων, έτσι ώστε να έχουμε
ένα πρόγραμμα ανορθωτικό, ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης και ένα νέο μεσοπρόθεσμο
πρόγραμμα με στόχους που θα είναι συμβατοί με τις ανάγκες της κοινωνίας και δεν
θα συνθλίβουν τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας.
ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ
ΚΑΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η κρίση
που ζούμε δεν είναι μόνο οικονομική πλέον. Είναι και κρίση θεσμική, κρίση
αξιών, κρίση εμπιστοσύνης. Από αυτήν τη σκοπιά εμείς αντιμετωπίζουμε και όλη
αυτή τη συζήτηση περί εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και της λεγόμενης
συναίνεσης.
Εμείς είμαστε απέναντι σε οτιδήποτε
συμβάλλει στην επιδείνωση αυτής της κρίσης και νομίζουμε ότι όλοι πρέπει να
είμαστε απέναντι.
Αν κάποιος συμφωνεί με τη σημερινή
πολιτική, αν κάποιος θεωρεί ότι αυτός ο προϋπολογισμός πρέπει να εφαρμοστεί ως
έχει και με τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν και εξαγγέλλονται δια των e-mails, τότε θα έλεγα, με κάποια δόση
υπερβολής, ότι ίσως αυτός ο Βουλευτής νομιμοποιείται να θέλει αυτή η Βουλή να
ψηφίσει και Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να συνεχιστεί η σημερινή πολιτική.
Αν όμως κάποιος Βουλευτής καταψηφίζει
τον προϋπολογισμό, αρνείται τα μνημόνια, καταγγέλλει τα μέτρα που παίρνονται,
καταψηφίζει το ένα νομοσχέδιο μετά το άλλο, με ποιο επιχείρημα θα ψηφίσει τη
συνέχιση αυτής της πολιτικής, ψηφίζοντας υπέρ της εκλογής του Προέδρου της
Δημοκρατίας από αυτή τη Βουλή χωρίς να
προηγηθούν εκλογές;
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συναινεί με πρακτικές και
πολιτικές που επιδεινώνουν τη θέση των εργαζομένων, επιτείνουν την αναξιοπιστία
της πολιτικής, βαθαίνουν την κρίση της εμπιστοσύνης του λαού και της νεολαίας προς
την πολιτική και τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα, όπως έχουμε
διακηρύξει, ανεξάρτητα από το εκλογικό του ποσοστό, είναι και θα είναι ανοικτός
σε συνεργασίες και συμπράξεις που θωρακίζουν τη δημοκρατία, αναβαθμίζουν τη θέση
των εργαζομένων και συμβάλλουν στο μετασχηματισμό του κράτους και της
οικονομίας με όρους δημοκρατίας, διαφάνειας, αξιοκρατίας και δικαιοσύνης.