ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΥ
ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
ΣΤΟ Σ/Ν ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΣΟΔΩΝ
Κύριε Πρόεδρε και κύριοι συνάδελφοι, κύριοι Υπουργοί, θα μου επιτρέψετε -γιατί το θεωρώ υποχρέωσή μου ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ- να αποτίσω με δύο λόγια φόρο τιμής στον εκλιπόντα Γιάννη Χαραλαμπόπουλο. Και αυτό το θεωρώ ως υποχρέωσή μου να το κάνω για δύο λόγους.
Ο ένας λόγος είναι ότι ο εκλιπών ήταν παρών σε όλους τους εθνικούς, τους πατριωτικούς και τους δημοκρατικούς αγώνες, στους αγώνες του λαού μας για ειρήνη, ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι, σε αντίθεση με το κλίμα των ημερών και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα για τους πολιτικούς, αυτός ο άνθρωπος μας δίδαξε ήθος, αξιοπρέπεια, εντιμότητα κι απέδειξε ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Και αυτό είναι οδηγός και για μας, αλλά πιστεύω ότι πρέπει να γίνει οδηγός και για τη νεότερη γενιά σ’ αυτήν την περίοδο της ισοπέδωσης και της απαξίωσης των αξιών που υπηρέτησε πιστά ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος.
Για τον αγώνα του γνώρισε εξορίες, φυλακίσεις και διώξεις. Τιμήθηκε από το λαό ως Βουλευτής το 1963 στη Μεσσηνία, πρώτα με την Ένωση Κέντρου και βρέθηκε δίπλα –κοντά- στον Αντρέα Παπανδρέου το 1974 όταν ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ. Διετέλεσε μέλος του εκτελεστικού γραφείου, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, κορυφαίος Υπουργός κι Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης. Διεκδίκησε μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες του κόμματός μας την αρχηγία κι έδειξε δημοκρατικό ήθος και σεβασμό στις αποφάσεις των συντεταγμένων οργάνων του Κινήματός μας.
Δεν είναι δυνατόν στο χρόνο του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου, μιλώντας για ένα νομοσχέδιο, να πεις όσα πρέπει να πεις για έναν άνθρωπο που έφυγε πλήρης ημερών στα ενενήντα πέντε του και αφιέρωσε τη ζωή του στα κοινά με τον τρόπο που σας είπα. Πιστεύω ότι θα έχουμε την ευκαιρία να πούμε περισσότερα όταν, όπως άκουσα από τον κύριο Αντιπρόεδρο, θα γίνει εδώ το πολιτικό μνημόσυνο.
Θέλω απλώς να εκφράσω στους οικείους τους, στα παιδιά του, τον Γιώργο και τον Χάρη, συλλυπητήρια εκ μέρους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Και όλης της Βουλής.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ: Και όλης της Βουλής συμφωνώ, κύριε Λαφαζάνη.
Έρχομαι τώρα στα καθ’ ημάς. Κοιτάξτε. Χθες βιώσαμε ένα κλίμα εδώ στη Βουλή μιας συζήτησης, η οποία πάρα πολλούς από εμάς μας προβλημάτισε έντονα, γιατί ήταν σαν να μην καταλαβαίνουμε πού βρίσκεται η χώρα και τι γίνεται γύρω μας, σαν να θεωρούμε ότι δεν μας παρακολουθεί κανένας, ότι είμαστε μόνοι μας και μπορούμε να ανταλλάσσουμε κατηγορίες, να πετάμε λάσπη ο ένας στον άλλο και να μην έχουμε τουλάχιστον ένα στοιχειώδες επίπεδο συνεννόησης. Παρεμβαίνοντας στη συζήτηση είπα, ίσως με έναν τρόπο που ήταν υπερβολικός, «Μαζέψτε τους, κύριε Τσίπρα και κύριε Σαμαρά!», με την έννοια ότι πρέπει να αντιληφθούν τα κορυφαία στελέχη των κομμάτων ότι αυτή η εικόνα της αποσταθεροποίησης -και αυτό δεν έχει να κάνει με την Κυβέρνηση, προσέξτε- στο εσωτερικό της χώρας, κοινωνικής και πολιτικής, είναι αυτή που εμποδίζει την υλοποίηση οποιουδήποτε σχεδίου εξόδου από την κρίση και αντιμετώπισης των προβλημάτων.
Είπα και χθες στην Επιτροπή Οικονομικών για το προσχέδιο του Προϋπολογισμού ότι, είτε το δικό μας σχέδιο όπως το έχουμε περιγράψει, που κορυφώνεται στο τετράμηνο, είτε το δικό σας, αγαπητοί συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει να πατήσει πάνω στα πλεονάσματα και στην αξιοπιστία της χώρας στη διεθνή κοινότητα περνάει μέσα από την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος και ένα κλίμα συνεννόησης και συνεργασίας και πρέπει να γίνει κατανοητό.
Επιχείρησε ο κύριος Υπουργός των Οικονομικών με τη χαμηλών τόνων τοποθέτησή του να δημιουργήσει και να δώσει το μήνυμα ότι δουλεύουμε συστηματικά και ότι αυτό που κάνουμε είναι προς το συμφέρον της χώρας και όχι μόνο προς το συμφέρον των κομμάτων που κυβερνούν, γιατί η χώρα είναι πάνω από τα κόμματα. Αντιμετωπίστηκε από τον κ. Λαφαζάνη -πολιτικά ευπρεπής είναι ο κ. Λαφαζάνης πάντα όταν μιλάει- χρησιμοποιώντας εκφράσεις που δεν αρμόζουν σε αυτό το μήνυμα που επιχείρησε να δώσει ο κ. Χαρδούβελης, δηλαδή ότι δουλεύουμε με συνέπεια πάνω στους στόχους που έχουμε βάλει, ότι ελπίζουμε ότι θα περάσουμε το review, την επιθεώρηση, τα stress tests και τη διαπραγμάτευση αυτού του χρέους για να πάμε στη νέα εικόνα, τη μεγάλη εικόνα που απεγκλωβίζει την Ελλάδα, χωρίς να σημαίνει ότι η Ελλάδα, πλέον, δεν ανήκει σε διεθνείς οργανισμούς και δεν έχει υποχρεώσεις.
Είπε ο κ. Λαφαζάνης -χαριτολογώντας φαντάζομαι- ότι ο κύριος Υπουργός ήταν «σαν βρεγμένη γάτα». Να πω και εγώ, κύριε Λαφαζάνη, μια και χρησιμοποιείτε αυτήν την έκφραση, ότι «εσείς τραβάτε την ουρά σας απέξω», διότι δεν αντιλαμβάνεστε ότι οποιαδήποτε διαπραγμάτευση της χώρας για το χρέος δεν μπορεί να γίνει από μια δύναμη μονάχα στη χώρα. Εσείς έχετε διατυπώσει τρεις - τέσσερις θεωρίες: της περικοπής, της μονομερούς, της επιμήκυνσης, κοκ. Οποιαδήποτε θεωρία, για να συζητηθεί στο τραπέζι, θέλει συνένωση δυνάμεων.
Εγώ πιστεύω ακράδαντα ότι η πρόταση που έχει καταθέσει ο Βαγγέλης Βενιζέλος από τις εκλογές του 2012, για Εθνική Επιτροπή Διαπραγμάτευσης για το χρέος, σήμερα είναι απαραίτητο να υιοθετηθεί και από εσάς και από τον Πρωθυπουργό για να δείξουμε ότι απέναντι σε αυτό το μεγάλο ζήτημα που αφορά τη μέλλουσα γενιά εμείς δεν κόβουμε τα πόδια της χώρας, δεν θα την ξαναγυρίσουμε στα ελλείμματα του 2009 για να ξαναϋποβάλλουμε το λαό σε θυσίες. Δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για περικοπές μισθών, ούτε για περικοπές συντάξεων, ούτε για άλλη μείωση του βιοτικού επιπέδου.
Σε αυτό το κλίμα ψηφίσαμε τον αναβαλλόμενο φόρο, σε συνέχεια της διάταξης του άρθρου 27 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, που έδινε στις τράπεζες τη δυνατότητα να συμψηφίζουν τις ζημιές σε τριάντα χρόνια. Οι άλλες επιχειρήσεις -το ξέρει ο κ. Γελαλής, είναι του επαγγέλματος- το κάνουν σε πέντε χρόνια. Και τι είπαμε; Θα κάνουμε μια λογιστική τακτοποίηση των ζημιών που δεν μπορούν να συμψηφιστούν με το φόρο και αυτό θα κεφαλαιοποιηθεί για να διαφυλάξουμε το «μαξιλάρι» των 11 δισεκατομμυρίων του ΤΧΣ, ώστε να αντιμετωπίσουμε τις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας, το δημοσιονομικό κενό, τα προβλήματα που θα προκύψουν από τη ρύθμιση των «κόκκινων» δανείων κοκ. Και εσείς σε αυτό το «μαξιλάρι» έχετε απευθυνθεί συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ.
Είδα την αγωνία σας για το αν έχει την έγκριση ο κ. Χαρδούβελης για τη ρύθμιση. Άκουσα με προσοχή αυτά που είπε. Και έγινε σαφές ότι δέχτηκε το Υπουργείο Οικονομικών από τους οργανισμούς, με τους οποίους οφείλουμε να συνεργαστούμε και οι οποίοι τελικά θα κρίνουν τις τράπεζες από αύριο, ορισμένες παρατηρήσεις για το χαρακτήρα της ρύθμισης. Ήρθε, λοιπόν, να τις αποτυπώσει σε αυτή τη ρύθμιση, λέγοντάς μας ότι είναι ανάλογη με αυτή που έγινε στην Πορτογαλία.
Προφανώς, διαφέρει από την προηγούμενη. Είναι καθαρό. Διότι αντί να πάμε στον συμψηφισμό και να κάνουμε το λογαριασμό στο τέλος της τριακονταετίας, αυτός μπορεί να γίνει νωρίτερα.
Εγώ, όμως, ρωτώ όλους εδώ στο Κοινοβούλιο: Τι προσδοκούμε, αγαπητοί συνάδελφοι, για τη χώρα και την έξοδό της από την κρίση και άρα για τη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος; Ότι θα είμαστε συνεχώς μια χρεοκοπημένη χώρα, με χρεοκοπημένες επιχειρήσεις, με χρεοκοπημένες τράπεζες, με χρεοκοπημένο λαό, άρα δεν θα υπάρξει κερδοφορία ποτέ για να συμψηφιστούν αυτές οι ζημίες; Διότι αν είναι αυτό, τότε είναι δικαιολογημένος ο φόβος ότι τελικά θα πληρώσει ο λαός.
Γιατί, όμως, κάνουμε αυτά που κάνουμε εδώ; Για να μην οδηγηθούμε εκεί. Διότι αν είναι να οδηγηθούμε εκεί, δεν χρειάζεται πλέον να συζητούμε. Είναι ληγμένη ιστορία. Είναι μάταιος ο κόπος. Εγώ, λοιπόν, δεν πιστεύω σε αυτόν τον μάταιο κόπο και κυρίως πιστεύω ότι πρέπει να δικαιωθούν οι θυσίες του ελληνικού λαού και οι κόποι του.
Έρχομαι τώρα στην τροπολογία που αφορά την αποκατάσταση του δικαιώματος στη μονομερή προσφυγή στη διαιτησία. Για το τι έκανε εκείνη η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου του 2012 έχουμε τοποθετηθεί όλοι αναλυτικά και εγώ προσωπικά και δεν μπορούμε να την επαναφέρουμε τώρα, αν και δηλώνω πίστη στο θεσμό της ελεύθερης συλλογικής διαπραγμάτευσης. Και καταγγέλλω από αυτό εδώ το Βήμα ότι οι λεγόμενοι «μεταρρυθμιστές», αυτοί δηλαδή που πιέζουν τη χώρα μας για μεταρρυθμίσεις, σε ό,τι αφορά την κατάργηση του δικαιώματος της ελεύθερης συλλογικής διαπραγμάτευσης, μας οδηγούν σε μια σοβιετική οικονομία, όπου αποφασίζει το κράτος για τους μισθούς. Ε, όχι, αυτό δεν είναι μεταρρύθμιση. Αυτό είναι οπισθοδρόμηση! Εμπεριέχει την εξυπηρέτηση συμφερόντων και είναι σαφές.
Άρα, λοιπόν, να, μια μεγάλη μεταρρύθμιση που πρέπει να τεθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, κύριε Υπουργέ, απέναντι στην πίεση των εταίρων μας για μεταρρυθμίσεις: Η αποκατάσταση της ελευθερίας των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Τι τους νοιάζει τι θα αποφασίσουν οι εργοδότες με τους εργαζόμενους;
Βεβαίως, σε αυτή την περίπτωση της αποκατάστασης με βάση την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας -την οποία δεν θέλω να σχολιάσω, γιατί λένε ότι δεν επιτρέπεται να σχολιάζουμε τις αποφάσεις της δικαιοσύνης, αλλά πολύ περίεργες είναι ορισμένες αποφάσεις των δικαστηρίων το τελευταίο διάστημα και αναφέρομαι σε συγκεκριμένα πράγματα που είναι γνωστά στον ελληνικό λαό- έρχεται να τη νομοθετήσει και να βάλει και ένα δευτεροβάθμιο Όργανο, το οποίο άκουσα ότι κατακρίθηκε.
Εγώ, διαβάζοντας τη ρύθμιση, διαπιστώνω ότι αυτό δεν είναι Όργανο του κράτους ή του Υπουργού. Το μεγαλύτερό του μέρος αποτελείται από τους διαιτητές του ΟΜΕΔ.
Αγαπητοί συνάδελφοι, ξέρετε -μας ακούει και ο λαός- πως επιλέγονται οι διαιτητές του ΟΜΕΔ; Κοινή συναινέσει εργοδοτών και εργαζομένων. Επιλέγονται, λοιπόν, και έχει ανώτατους δικαστές που θα κρίνουν σε Β’ βαθμό την απόφαση.
Με συγχωρείτε, όταν αυτή η απόφαση μπορεί να κριθεί από το Πρωτοδικείο και ένας Πρωτοδίκης μπορεί να κρίνει την απόφαση ενός συλλογικού θεσμού, πολλώ δε περισσότερο δεν μπορεί να κριθεί από ένα τέτοιο Όργανο κύρους. Παραμένει, πάντως, η κρίση του δικαστηρίου.
Και βεβαίως, θέλω να σας πω, κύριε Υπουργέ, ότι είχαμε θέσει ως όρο για να την ψηφίσουμε, τη διατύπωση που καταθέσατε με τη νομοτεχνική βελτίωση –δεν κατάλαβα, αυτήν καταγγέλλετε ως εκπρόθεσμη;- η οποία λέει στο άρθρο 6 ότι οι κανονιστικοί όροι των εν ισχύει συλλογικών ρυθμίσεων συνεχίζουν να ισχύουν με τη διαιτητική απόφαση. Δηλαδή, τι λέει; Λέει ότι δεν θα ξαναβάλουμε στη διαδικασία της διαιτησίας, δηλαδή να ξαναφέρουμε σε χειρότερη μοίρα, τους εργαζομένους στο βαθμό που σε αυτήν την περίοδο και με το υφιστάμενο πλαίσιο έχουν υπογράψει συλλογικές συμβάσεις.
Έχω έναν κατάλογο περίπου δεκαπέντε συλλογικών συμβάσεων που έχουν υπογραφεί μετά την πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Τις έκαναν με κόστος οι εργαζόμενοι, με υπευθυνότητα. Πολλοί δέχθηκαν και μείωση μισθών για να εξασφαλίσουν τα εργασιακά τους. Ε, αυτό κατοχυρώνουμε εδώ με τη νομοτεχνική ρύθμιση, η οποία ήταν απαίτησή μας.
Και μια κουβέντα, κύριε Πρόεδρε, για το νομοσχέδιο.
Ακούστε, για την πράξη νομοθετικού περιεχομένου είπα στην Επιτροπή ότι χρειάζεται να συζητήσουμε απολογιστικά για το έργο της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων τι έχει καταφέρει, τι δεν έχει καταφέρει και γιατί. Και εμείς, κύριε Υπουργέ, έχουμε καταθέσει πρόταση στην Επιτροπή Οικονομικών ως ΠΑΣΟΚ και πιστεύω ότι θα συμφωνήσουν και τα άλλα κόμματα να έλθει και η κ. Σαββαΐδου και ο κ. Στασινόπουλος, για να συζητήσουμε ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα των ενεργειών τους, ποια είναι η αποτελεσματικότητα και να συμβάλουμε και εμείς, γιατί πολλά λέγονται και πολλά ακούγονται.
Όμως, εκείνο που έχει σημασία είναι ότι με βάση αυτήν την πράξη νομοθετικού περιεχομένου ήρθαν ολόκληρες διατάξεις για την αιθυλική αλκοόλη, οι οποίες, από ό,τι διαπίστωσα, δεν ήταν σε γνώση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Είπα στην Επιτροπή ότι πρέπει αυτές να διορθωθούν με βάση την άποψη που έχει το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης για την παραγωγή της αιθυλικής αλκοόλης και του τσίπουρου. Και είδα ότι διορθώσατε αρκετά από αυτά, κύριε Υπουργέ, πιστεύω σε συνεννόηση, παραπέμποντας σε κοινές υπουργικές αποφάσεις.
Και μια και είναι εδώ ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, δράττομαι της ευκαιρίας, κύριε Υπουργέ, να σας πω το εξής: Είναι θετικό ότι θα παράγουμε τσίπουρο στα μικρά οινοποιεία. Έχουμε πάρα πολλά σε όλη τη χώρα. Παράγουμε και διαφημίζουμε την παραγωγή μας. Να παράγουν τσίπουρο και να το εμφιαλώνουν. Άλλες χώρες έχουν δημιουργήσει brand name, όπως οι Ιταλοί με την grappa.
Και με την ευκαιρία αυτή θέλω να σας πω ότι έχουμε ένα μειονέκτημα ως χώρα. Κατοχυρώσαμε το ούζο με παραγωγή αιθυλικής αλκοόλης φυτικής προέλευσης -όχι από στέμφυλα- σε μια χώρα που έχει παραγωγή σταφυλιών πρώτης ποιότητας και που είναι υποχρέωσή μας την παραγωγή των σταφυλιών να έχουμε τη δυνατότητα να τη μετατρέπουμε σε επώνυμα προϊόντα, για να δώσουμε προστιθέμενη αξία στους αγρότες μας.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε, και για την ανοχή σας, αγαπητοί συνάδελφοι, για το λόγο που είπα στην αρχή.
Ευχαριστώ.