ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΠΑΝΟΥ ΚΑΜΜΕΝΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΤΟ ΧΩΝΙ»
ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΓΙΩΡΓΟ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗ
Σχεδόν
πανηγυρίζουν, Σαμαράς και Βενιζέλος,
για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών...
Το
αποτέλεσμα ότι οι εκλεγμένοι ευρωβουλευτές
του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν εκπροσωπούν
ούτε το 30% των ευρωβουλευτών της Ελλάδας.
Το ίδιο συμβαίνει και με τη λεγόμενη
κυβερνητική πλειοψηφία. Πλειοψηφία
υπάρχει μόνο για τους τραπεζίτες, για
τους δανειστές, την τρόικα, τον κ. Σαμαρά
και τον κ. Βενιζέλο. Ο ελληνικός λαός
δεν έχει δώσει την έγκρισή του να μας
κυβερνά η σημερινή κυβέρνηση.
Όμως,
άλλο πράγμα
λέει ότι κατάλαβε ο Σαμαράς...
Ο
Σαμαράς, μην ξεχνάμε, έχει ένα ιστορικό.
Είναι το αφεντικό του Συμπιλίδη. Είναι
ο άνθρωπος που ανέτρεψε την κυβέρνηση
με την οποίαν εξελέγη, για λόγο εθνικό.
Το όνομα της Μακεδονίας, που σήμερα
έρχεται και το παραδίδει ως πρωθυπουργός
της χώρας.
Τελικά,
οι ψηφιακές συσκευές ήταν η αιτία που
έριξε την κυβέρνηση ο κ. Σαμαράς. Και τα
διαπλεκόμενα συμφέροντα τα οποία τότε
έγιναν πλούσια και, μάλιστα, ελέγχουν
σήμερα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στα
οποία στηρίζεται ο κ. Σαμαράς. Ο κ. Σαμαράς
θα πρέπει να ξέρει ότι, όσα προσωρινά
μαξιλάρια κι αν βρει, η Ιστορία δεν
γράφεται από προδότες. Η ιστορία γράφεται
από δημοκρατικούς ηγέτες. Και τέτοιος
δεν είναι. Ένας ηγέτης που παραδίδει
την εθνική κυριαρχία της χώρας του, ένας
ηγέτης ο οποίος εξαθλιώνει το λαό του
και ένας ηγέτης ο οποίος συνεργάζεται
δίνοντας ασυλία στον ιστορικό πολιτικό
του αντίπαλο, με αντάλλαγμα την εξουσία,
δεν είναι
ηγέτης ο οποίος μπορεί να έχει στα χέρια
του τη μοίρα του ελληνικού λαού. Και
τέτοιος είναι ο κ. Σαμαράς.
Ο
Σαμαράς, πάντως, δίνει συνεντεύξεις και
δηλώνει σίγουρος ότι θα τους βρει τους
180 βουλευτές, θα εκλέξει Πρόεδρο της
Δημοκρατίας και θα κάτσει
στην καρέκλα μέχρι το 2016...
Η
Ελλάδα, πάντα στην Ιστορία της, είχε
Πήλιους Γούσηδες και Εφιάλτες. Αυτούς,
όμως, ο ιστορικός του μέλλοντος πάντα
τους περιέγραψε ως τέτοιους. Εγώ πιστεύω
ότι υπάρχουνε πρόθυμοι. Και, μάλιστα,
υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι το διαλαλούν
το προϊόν τους. Χαρακτηριστική περίπτωση
είναι του βουλευτή που έφυγε από τους
ΑΝΕΛ,
του κ. Νταβρή, που με συνέντευξή του στη
Real
News
απαντούσε στο προσκλητήριο Σαμαρά, πριν
καν του το απευθύνει.
Εσείς,
κ. Καμμένε, τι προβλέπετε;
Θα βρουν αρκετούς πρόθυμους οι Σαμαρο
- Βενιζέλοι;
Ακόμη
και με τα ανταλλάγματα που τους δίνουν
κατά παράβαση του Συντάγματος,
δεν θεωρώ ότι - τελικά - υπάρχουν αρκετοί
βουλευτές οι οποίοι θα τολμήσουν να
στηρίξουν την κυβέρνηση και να εξαθλιώσουν
το λαό τους. Τα ανταλλάγματα είναι πολλά
και τα βλέπουμε ήδη. Βλέπουμε, για
παράδειγμα, ότι κατά παραβίαση του
κανονισμού της Βουλής δέχεται ο κ.
Μεϊμαράκης, οι ανεξάρτητοι βουλευτές
να δημιουργήσουν λέει κόμμα. Και το
ερώτημα είναι το εξής: εάν ίσχυε αυτό,
γιατί δεν θεωρήθηκε κόμμα η κοινοβουλευτική
ομάδα των 10 που κάναμε τους Ανεξάρτητους
Έλληνες, αφού καταψηφίσαμε το δεύτερο
μνημόνιο; Με τη λογική του κ. Μεϊμαράκη,
θα 'πρεπε οι ΑΝΕΛ να είχαμε χρηματοδοτηθεί
και για τις εκλογές του Μαΐου του 2012. Με
τη λογική αυτή, θα 'πρεπε να έχουμε ίσο
χρόνο στις τηλεοπτικές εκπομπές, πράγμα
που δεν ίσχυσε ποτέ. Ίσα - ίσα, περικόψανε
και την επιδότηση του κινήματος για το
2012 παρότι ήμασταν εκλεγμένο τέταρτο
κόμμα στη Βουλή.
Από
την άλλη, στις ευρωεκλογές φάνηκε και
η πολυδιάσπαση του αντιμνημονιακού
χώρου. Δεν είναι ώρα να γίνει κάτι γι'
αυτό;
Η
πολυδιάσπαση του
αντιμνημονιακού πατριωτικού δημοκρατικού
χώρου φάνηκε και από τις διαρροές που
είχαμε οι ΑΝΕΛ: 16,9% των ψήφων μας πήγαν
σε μικρότερα κόμματα, τα οποία όμως -
όχι μόνο δεν μπόρεσαν να εκλέξουν
ευρωβουλευτή, αλλά - ουσιαστικά στέρησαν
και δύο με τρεις ευρωβουλευτές που θα
μπορούσαμε να εκλέξουμε οι ΑΝΕΛ με τη
συνεργασία που κάναμε. Η συνεργασία που
έγινε από την πρώτη στιγμή με τα κινήματα
της πλατείας, με το Άρμα των Πολιτών του
Γιάννη του Δημαρά, με την Πυρίκαυστο
Ελλάδα του Ζουράρι, έδειξαν ότι μπορούμε
να βρούμε κοινό τόπο. Μπορούμε να
συμφωνήσουμε σε ένα κοινό κείμενο και,
κρατώντας ο καθένας τη δική του
ιδιαιτερότητα, να υπάρξουμε σε ένα κοινό
ψηφοδέλτιο στις εθνικές εκλογές. Να
γίνει μια συστράτευση, να γίνει ένα
μεγάλο μέτωπο. Εμείς, ευτυχώς, αντέξαμε.
Παρόλο τον τεράστιο πόλεμο που δεχθήκαμε.
Οι ΑΝΕΛ, λοιπόν, δεχόμαστε να ξεκινήσουμε
συζητήσεις προκειμένου να βρεθούμε
όλοι σε ένα κοινό ψηφοδέλτιο για τις
επόμενες εθνικές εκλογές, κρατώντας ο
καθένας την αυτονομία του.
Αυτό
το προσκλητήριο σε ποιους ακριβώς
απευθύνεται και σε ποιους όχι; Για
παράδειγμα, αφορά μόνο στον κεντροδεξιό
χώρο ή είναι πιο διευρυμένο;
Μιλάμε
για ένα μεγάλο, πατριωτικό, δημοκρατικό,
αντιμνημονιακό -
και όχι αναγκαστικά κεντροδεξιό - μέτωπο.
Απευθύνω προσκλητήριο προς όλες αυτές
τις δυνάμεις, ο καθένας να κρατήσει την
ιδιαιτερότητά του και να κατεβούμε σε
μια κοινή μάχη, σε ένα κοινό ψηφοδέλτιο
των εθνικών εκλογών, προκειμένου
ενώνοντας τις δυνάμεις μας να εκλέξουμε
βουλευτές που θα μπορέσουν να δώσουν
και την επόμενη κυβερνητική λύση,
διώχνοντας τους κατακτητές, διώχνοντας
τους δανειστές, αποκλείοντας τους
τραπεζίτες από τη δυνατότητα να περνούν
το τραπεζικό χρέος σε δημόσιο χρέος,
σταματώντας την εξαθλίωση των πολιτών
με τα μέτρα τα οποία λαμβάνονται αυτή
τη στιγμή κατά παράβαση του Συντάγματος
και των δημοκρατικών αρχών.
Το
προσκλητήριό
σας, κ. Καμμένε, είναι εξαιρετικά
ενδιαφέρον, ιδιαίτερα στο χρονικό σημείο
που βρίσκονται οι αντιμνημονιακές
δυνάμεις, αλλά και ο τόπος. Το κρίσιμο
ερώτημα, ωστόσο, είναι πώς θα υλοποιηθεί,
πρακτικά, η συγκρότηση αυτού του μετώπου
που αναφέρετε.
Μόνο
ένας τρόπος υπάρχει. Μέσω του διαλόγου.
Του δημόσιου διαλόγου. Οι διάλογοι αυτοί
δεν μπορούν να γίνουν ούτε κρυφά ούτε
κάτω από το τραπέζι, ούτε εν αγνοία του
ελληνικού λαού. Μέσω μιας ανοιχτής
συζήτησης, η οποία όχι μόνο θα αρχίσει
άμεσα, αλλά θα καταλήξει άμεσα και σε
αποτέλεσμα. Στη δημιουργία του μετώπου.
Γιατί οι εκλογές μπορεί να έρθουν ανά
πάσα στιγμή.
Για
αυτόν ακριβώς το λόγο,
κ. Χριστοφορίδη, θέλω να ζητήσω από Το
ΧΩΝΙ να αναλάβει την πρωτοβουλία να
διοργανώσει αυτό τον δημόσιο διάλογο.
Κάνω το προσκλητήριο μέσα από τη δική
σας εφημερίδα που έχει κρατήσει μια
αντιμνημονιακή στάση σταθερή και δίκαιη
απέναντι σε όλα αυτά τα κινήματα. Σας
καλώ να πάρετε την πρωτοβουλία, να
κάνουμε έναν ανοιχτό πολιτικό διάλογο
και να κάνουμε μια μεγάλη δημοκρατική
συμφωνία.
Το
ΧΩΝΙ μπορεί και πρέπει να κάνει αυτή
την προσπάθεια, ζητώντας τις απόψεις
όλων των κινημάτων και, με ένα δημόσιο
διάλογο, να προχωρήσουμε στη σύνταξη
αυτού του μεγάλου μετώπου.