Δήλωση του Γιάννη Μηλιού,
υπεύθυνου οικονομικής πολιτικής
για τις οικονομικές εξελίξεις και την κυβερνητική
προπαγάνδα
«Η κυβέρνηση περνάει τον κόσμο για κορόιδο;»
Τα κυβερνητικά επιτελεία
και όλα τα μέσα προπαγάνδας των μνημονίων, της λιτότητας και της λογικής που
λέει ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση» έχουν αφηνιάσει τις τελευταίες μέρες
στην προσπάθειά τους να αποκρύψουν αυτά που έρχονται. Προσπαθούν να
αντιστρέψουν την πραγματικότητα και να μας πείσουν για τα ακόλουθα: α) ότι
υπάρχει σύγκρουση της κυβέρνησης με τους δανειστές του ελληνικού κράτους για να
μην υπάρξουν «επιπλέον» μέτρα, β) ότι λόγω της «σκληρής διαπραγμάτευσης» είναι
στον αέρα η δόση του Μαΐου, γ) ότι «βγαίνουμε από τα μνημόνια» (!), δ) ότι η
κυβέρνηση παλεύει για τη βελτίωση της ζωής όσων η ίδια με τα μέτρα που έχει
πάρει βύθισε στην εξαθλίωση (και μάλιστα παλεύει κλείνοντας τον ΕΟΠΥΥ).
Καθώς είμαστε
αντιμέτωποι με αυτόν τον ορυμαγδό ψεύδους και παραπληροφόρησης πρέπει να
ξεκαθαρίσουμε ότι:
α) Καμία σύγκρουση
κυβέρνησης-τρόικας δεν υπάρχει. Η κυβέρνηση έχει ήδη συμφωνήσει στην
απελευθέρωση των απολύσεων, στην απελευθέρωση των μισθώσεων των εμπορικών
καταστημάτων, σε ακόμη περισσότερες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, σε ακόμη
μεγαλύτερη υποβάθμιση της υγείας κ.ο.κ.
β) Όχι μόνο δεν
«βγαίνουμε από τα μνημόνια», αλλά με τις κυβερνητικές πολιτικές «δενόμαστε»
ολοένα και περισσότερο σε πολιτικές μνημονίων, στη λιτότητα για τους πολλούς
και την εξυπηρέτηση των διαπλεκόμενων λίγων. Αναφορικά με το χρέος, η κυβέρνηση
επιχειρεί να μεταθέσει τη συζήτηση από ένα πλαίσιο λύσης που αφορά τη
βιωσιμότητα του χρέους σε ένα πλαίσιο λύσης που θα αφορά την
«εξυπηρετησιμότητά» του. Με απλά λόγια, αυτό σημαίνει ότι γίνεται μια
προσπάθεια να νομιμοποιηθεί στην κοινωνική συνείδηση το γεγονός ότι το χρέος
δεν χρειάζεται να μειωθεί, πρέπει απλώς να μπορεί το κράτος να το εξυπηρετεί.
Με αυτόν τον τρόπο, το (κάθε) κράτος θα δεσμεύεται μόνιμα σε μια συμφωνία με
τους δανειστές του για πολιτικές λιτότητας οι οποίες υποτίθεται ότι θα
ικανοποιούν την απαίτηση για εξυπηρέτηση του χρέους. Αν υπάρχει αποτυχία, τότε
θα πρέπει να επιβάλλονται επιπλέον μέτρα λιτότητας.
γ) Όχι μόνο η κυβέρνηση
δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το βιοτικό επίπεδο της πλειοψηφίας, αλλά συζητά με
την τρόικα ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να επιβάλει εκ νέου έναν εκβιασμό
παρόμοιο με αυτόν του 2012 για να συνεχίσει τις πολιτικές υπέρ της ολιγαρχίας
και ενάντια στην πλειοψηφία. Η κυβέρνηση δεν εκβιάζεται από την τρόικα για να
επιβάλλει επιπλέον λιτότητα, είναι η ίδια που έχει ως πολιτικό πρόγραμμα τη
μόνιμη λιτότητα.
Με βάση όλα αυτά
αναρωτιόμαστε για όσα αντιφατικά και κωμικοτραγικά προωθούν τα επιτελεία, οι
μονταζιέρες και τα παπαγαλάκια: Η κυβέρνηση περνάει τον κόσμο για κορόιδο;
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ 27/02/2014