1. Το 2014 και ιδιαίτερα το πρώτο εξάμηνο, πιθανότατα θα αποδειχθεί το
κρισιμότερο πολιτικό και κοινωνικό διάστημα για την πορεία της χώρας,
της κοινωνίας, κυρίως για τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα, αλλά και της
αριστεράς.
2. Η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ παρά τα συνεχή ψεύδη, παρά την επικοινωνιακή καταιγίδα που εξαπολύει και τη στήριξή της από τεράστια μιντιακά και επιχειρηματικά συμφέροντα, αποσταθεροποιείται συνεχώς. Απονομιμοποιείται στη συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Αλλά ενώ γνωρίζει καλά ότι απέναντί της έχει ένα ολόκληρο λαό, αμύνεται με προφανή στόχο την πάση θυσία παραμονή της στην κυβερνητική εξουσία. Απελπισμένα αναζητά στηρίγματα από την τρόικα, τους ευρωπαίους συνεταίρους της πολιτικής της, προβάλλει δήθεν σκληρές διαπραγματεύσεις, ενώ τάζει ψίχουλα και ψεύτικες ελπίδες στους απελπισμένους, κυρίως στους άνεργους.
Την ίδια στιγμή ξεδιπλώνει με τον πιο επιθετικό τρόπο το αντιλαϊκό, κατασταλτικό και αυταρχικό της σχέδιο, φωτογραφίζοντας με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο την κοινωνία που οικοδομεί. Σχέδιο που βασίζεται στην μηδενική ανοχή, την αναλγησία, την εκδίκηση, τη λογική ότι υπάρχουν άνθρωποι περισσευούμενοι και αναλώσιμοι, που δεν έχουν θέση στο οικοδόμημα που δημιουργούν.
Το όποιο κοινωνικό κράτος αντιμετωπίζεται εχθρικά, το διαλύουν βίαια, με αποτέλεσμα η χώρα μας να κινείται στο όριο της ανθρωπιστικής κρίσης με εκατομμύρια ανθρώπους να βιώνουν την ανεργία, τη φτώχεια, την πείνα, την κοινωνική εξαθλίωση. Η συνεχής φοροεπιδρομή έχει εξαντλήσει κάθε απόθεμα, αλλά και τις αντοχές των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων, που οδηγούνται καθημερινά στην απόγνωση. Ταυτόχρονα αποδεικνύεται ότι η συνταγή αυτή οδηγεί σε περαιτέρω εφιαλτική ύφεση και σε εκτίναξη των ποσοστών της ανεργίας. Τα χαράτσια, οι ατελείωτες ουρές στις εφορίες για διακανονισμό, η φοροδοτική αδυναμία των πολιτών, διαψεύδουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την κυβερνητική «αισιοδοξία» για ανάκαμψη, ανάπτυξη, σταθερότητα. Οι εξελίξεις στο χώρο της πολύπαθης Υγείας και στον ΕΟΠΥΥ, η συρρίκνωση νοσοκομειακών μονάδων, ιδιαίτερα στην Περιφέρεια και τη νησιωτική Ελλάδα, εγκυμονούν τεράστιους κινδύνους για την ίδια τη ζωή των ανθρώπων που ζουν σε αυτή τη χώρα. Και όλα αυτά, ταυτόχρονα με τις ιδιωτικοποιήσεις, με τον Α ΔΜΗΕ, με όσα βγαίνουν στο φως για τις μίζες, τα υποβρύχια, τα εξοπλιστικά…
Τις προηγούμενες ημέρες ο κ. Σαμαράς δήλωσε ότι δεν υπάρχουν περιθώρια συγκυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξέρουμε σε ποιον απαντούσε. Δεν ξέρουμε ποιος ονειρεύεται τέτοιου είδους τερατογενέσεις. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, η ριζοσπαστική αριστερά, απέχει έτη φωτός από την πολιτική της κυβέρνησής του. Άλλωστε, όσα έχουν προηγηθεί στη χώρα με την πολιτική των μνημονίων, αλλά και τώρα, με όσα έγιναν στο Φαρμακονήσι και οι ανατριχιαστικές ξενοφοβικές – ρατσιστικές δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών και υπουργών αμέσως μετά, σκιαγραφούν τη φιλοσοφία της κυβέρνησης, τους ακροδεξιούς βηματισμούς της προς μια κοινωνία των λίγων και ένα κράτος “φρούριο”, που λόγο και ρόλο θα έχουν μόνο οι ισχυροί και οι πλούσιοι.
Η άγρια κατασταλτική αντιμετώπιση των νεολαίων που διαμαρτυρήθηκαν έξω από το γραφείο του κ. Βαρβιτσιώτη συμπληρώνει το παζλ μιας εικόνας, που η διαφορετική φωνή φιμώνεται, τα κινήματα διώκονται, η διαμαρτυρία ποινικοποιείται.
Αυτή είναι η λογική, η φιλοσοφία, η πολιτική πρακτική της κυβέρνησης των μνημονίων και της λιτότητας. Αυτό είναι το όραμα της κυβέρνησης Σαμαρά, όραμα που διχάζει, περιθωριοποιεί, αφαιρεί με βία κατακτήσεις χρόνων. Και αυτό το όραμα το παρουσιάζει ως το νέο που έρχεται κόντρα στο παλιό και φθαρμένο. Αλλά ποιος πιστεύει ότι το νέο θα το φέρουν αυτοί που ήταν οι αρχιτέκτονες του παλιού, φθαρμένου και διεφθαρμένου; Αυτοί που έχουν την αποκλειστική ευθύνη για την κοινωνική χρεοκοπία, την εξόντωση των εργαζομένων, την πείνα, τις χιλιάδες αυτοκτονίες των απελπισμένων; Ποιος πιστεύει ότι το νέο είναι η βία και ο αυταρχισμός; Ποιος πιστεύει ότι το νέο είναι να πνίγονται στη θάλασσα του Αιγαίου οι πρόσφυγες, τα μικρά παιδιά; Ποιος πιστεύει ότι το νέο είναι οι ουρές στις εφορίες, τον ΟΑΕΔ, οι πλειστηριασμοί, οι εξώσεις, το κομμένο ρεύμα, τα λουκέτα στα μαγαζιά και τις μικροεπιχειρήσεις;
3. Σε αυτό το “νέο”, που είναι όμως τόσο παλιό, ο ΣΥΡΙΖΑ αντιτάσσει ένα συνολικό προγραμματικό σχέδιο παραγωγικής, οικονομικής, κοινωνικής και οικολογικής ανασυγκρότησης, ένα σχέδιο κοινωνικής απελευθέρωσης, μακριά από μνημόνια και πολιτικές που βαθαίνουν την ύφεση, τη λιτότητα, την εξαθλίωση. Στον αυταρχισμό απαντάμε με τη διεύρυνση της δημοκρατίας. Στην κοινωνική ισοπέδωση απαντάμε με την αλληλεγγύη, που για μας είναι τρόπος και δρόμος, και που ήδη, μέσω αυτής, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι στέκονται όρθιοι, για να μπορούν αύριο με αξιοπρέπεια να δώσουμε όλοι και όλες μαζί τη μάχη για την ανατροπή, την ακύρωση των μνημονίων, το ριζικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Στην πολιτική της λιτότητας απαντάμε με την οικονομία των αναγκών και των κοινωνικών συμφερόντων και λέμε για άλλη μια φορά ότι οι άνθρωποι είναι πάνω από τα κέρδη, ότι οι εργαζόμενοι είναι πάνω από τις “ανάγκες” των τραπεζών και του κεφαλαίου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει σταθερά να είναι στο πλευρό των κινημάτων αντίστασης, των λαϊκών και εργατικών αγώνων, των ανθρώπων που μάχονται για το ψωμί, την επιβίωσή τους. Θα συνεχίσει να είναι στο πλευρό όσων δίνουν μάχη για να μην μετατραπούν οριστικά η υγεία και η παιδεία σε πολυτελή εμπορεύματα, για να μην πληγεί η λαϊκή κατοικία. Θα συνεχίσει να είναι στο πλευρό των εργαζομένων στην ΕΡΤ για πραγματικά πλουραλιστική, διαφανή και αντικειμενική δημόσια τηλεόραση. Το επόμενο χρονικό διάστημα θα συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις για τη δημιουργία ενός ορμητικού κινήματος ανατροπής, για ένα κίνημα που θα συσπειρώσει τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού.
4. Γνωρίζουμε καλά ότι σε αυτόν τον αγώνα που δίνουμε , που είναι αγώνας ζωής, θα έχουμε απέναντί μας έναν ισχυρό, αλλά όχι ανίκητο αντίπαλο. Μπροστά στον κίνδυνο που βλέπουν, μπροστά στην αριστερά που έρχεται, αναπτύσσονται δεύτερα και τρίτα σενάρια που εμπεριέχουν είτε άμεση προσφυγή στις κάλπες, είτε κυβερνητικές λύσεις μεσοβέζικου διαστήματος, όπως αυτά που γνωρίσαμε στη χώρα μας, αλλά και στην Ιταλία.
Στην ίδια κατεύθυνση είναι και οι διεργασίες στο χώρο της νεοφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας. Είναι ενδεικτικές του τρόμου που διακατέχει το σύστημα, που αναζητά απεγνωσμένα να διασωθεί, δημιουργώντας αναχώματα, μεσαία, δήθεν, πολιτικά μορφώματα, που επιδιώκουν να βάλουν νέο κοστούμι, σε μια ακραία μνημονιακή, απαξιωμένη στη συνείδηση του λαού, πάλαι ποτέ πολιτική δύναμη. Το ΠΑΣΟΚ που εδώ και καιρό, συμπλέει επί της ουσίας με τη Νέα Δημοκρατία, επιχειρεί να κρυφτεί πίσω από θνησιγενή σχήματα, όπως η «κίνηση των 58». Μόνο που τα καινούργια κοστούμια δεν μπορούν να κρύψουν, την πολιτικά αποκρουστική και κοινωνικά αντιλαϊκή μορφή της μεταλλαγμένης σοσιαλδημοκρατίας, που πρωτοστατεί, ακόμα και σε ιδεολογικό επίπεδο, στην υπεράσπιση των μνημονίων και της λιτότητας. Τους αφήνουμε στις αναζητήσεις τους, αναζητήσεις, δυστυχώς, πάνω στα ερείπια της κοινωνίας, που αυτοί, ως το πολιτικό προσωπικό του περιβόητου εκσυγχρονισμού πρωτοστάτησαν στο γκρέμισμά της.
Η κοινωνία δεν έχει κανένα λόγο, άλλωστε, να ενθαρρύνει πολιτικές συγκροτήσεις στο μνημονιακό γήπεδο ή συγκροτήσεις σε ένα ουδέτερο τρίτο γήπεδο, που δεν απαντά στα πραγματικά πολιτικά και κοινωνικά διλήμματα και στις υπαρκτές διαιρετικές τομές.
5. Όλα δείχνουν ότι το ρεύμα της ανατροπής θα γιγαντωθεί. Είναι η ίδια η κατάσταση που βιώνουν τα λαϊκά στρώματα, η κάθε οικογένεια, ο κάθε πολίτης, που διαλύουν τα κυβερνητικά σενάρια και τις παρανυχίδες τους. Η εφαρμογή μέτρων που έχουν ψηφιστεί πιέζει αφόρητα, καθώς επικάθεται στα παλιότερα μέτρα, την οικονομική και κοινωνική ζωή. Η διοικητική μηχανή έχει διαλυθεί από μια κυβέρνηση που ζητά μόνο φόρους, ενώ τα οικονομικά σκάνδαλα και οι μίζες έχουν το “άρωμα” του καπιταλιστικού συστήματος, Κανείς πια δεν πιστεύει την κυβέρνηση. Όλοι ξέρουν πως νέα μέτρα και νέο μνημόνιο είναι προ των πυλών. Η επιφανειακή κινηματική νηνεμία, με πεισματικά ξεσπάσματα, όμως, δεν μπορεί να κρύψει την οργή, την αγανάκτηση, ανακατεμένη με την κοινωνική κατάθλιψη. Είναι ξεκάθαρο πως η πλειοψηφία του λαού υιοθετεί την άποψη πως η πολιτική κατάσταση και η ίδια η πολιτική πρέπει να αλλάξει επειγόντως. Υπάρχει, όμως, η λογική της ανάθεσης, λογική που εμείς πρέπει με ειλικρίνεια να πούμε ότι δεν μπορεί να είναι στέρεη λύση, δεν μπορεί να είναι ο δρόμος για την ανατροπή. Η ψήφος, σε κάθε περίπτωση αποτελεί καθοριστική δύναμη. Ο ρόλος της θα είναι καθοριστικός. Ωστόσο, μια αριστερή κυβέρνηση, δεν μπορεί παρά να στηρίζεται στα κοινωνικά κινήματα, στο λαϊκό παράγοντα, στους ανθρώπους που θα είναι σε διαρκή κίνηση. Χωρίς αυτή την κίνηση, χωρίς την ενεργή, κριτική, άρα και ουσιαστική συμμετοχή των εργαζομένων, των ανέργων, των φτωχών, των κοινωνικών κινημάτων, θα έχει χαθεί μεγάλο μέρος από τη δύναμη των δικών μας ιδεών, από την κινητήρια δύναμη της ανατροπής σε όλα τα επίπεδα.
6. Γι αυτό, το επόμενο χρονικό διάστημα θα στρέψουμε την προσοχή και τη δράση μας στο μαζικό κίνημα και ιδιαίτερα στο εργατικό, ώστε να πολλαπλασιαστούν οι εστίες κοινωνικής αντίστασης σε κάθε μέτρο. Υπάρχουν κερδισμένες μάχες, όπως αυτή των 25 ευρώ. Υπάρχουν πεισματικοί εργατικοί αγώνες που εντυπωσιάζουν, ενθαρρύνουν και δείχνουν το δρόμο. Υπάρχουν ελπιδοφόρες κοινωνικές διεργασίες, με πρώτη απ΄ όλες τη συγκρότηση σε όλη την Ελλάδα εκατοντάδων αυτόνομων δομών κοινωνικής αλληλεγγύης, που συσπειρώνουν και εμπνέουν χιλιάδες συμπολίτες μας. Υπάρχουν πρωτότυπες μορφές διαμαρτυρίας, αλλά και αναζητήσεις, εναλλακτικοί τρόποι συγκρότησης τοπικών ή θεματικών συλλογικοτήτων, που σκιαγραφούν, έστω και πρωτόλεια, ένα νέο τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας.
Αυτές τις προσπάθειες, σεβόμενοι τη διαφορετικότητα, την αυτονομία και το κριτικό τους πνεύμα, τις ενθαρρύνουμε. Γιατί ξέρουμε ότι το μεγάλο ποτάμι της ανατροπής θα προκύψει από πολλά και διαφορετικά ρυάκια. Η συνάντηση και η όσμωση ανάμεσά τους είναι αναγκαία. Από το κίνημα στις Σκουριές, τους αγρότες που βγαίνουν πάλι στους δρόμους, τις κινητοποιήσεις στα νοσοκομεία και τον ΕΟΠΥΥ, από τις καθαρίστριες, τους σχολικούς φύλακες, το κίνημα κατά των πλειστηριασμών και των εξώσεων, από τους ακτιβιστές που επαναφέρουν το κομμένο ρεύμα στα σπίτια των φτωχών, μέχρι τις συλλογικές κουζίνες, τα κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία και τόσα άλλα, μια άλλη Ελλάδα ξεπροβάλει και αποτελεί τη μεγάλη ελπίδα, τη μεγάλη δύναμη, που μαζί με την αριστερά, θα βάλουν τα θεμέλια για μια ριζικά νέα κοινωνία.
Σε αυτή την πορεία η απαραίτητη συνάντηση των πολλαπλών πρωτοβουλιών, μπορεί να βοηθηθεί με τη συγκρότηση των Λαϊκών Επιτροπών Ανατροπής σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη, ως αποτέλεσμα κινηματικών και αγωνιστικών διεργασιών, που είτε βρίσκονται σε εξέλιξη είτε κυοφορούνται.
Ακριβώς γι αυτό το λόγο χρειάζεται να δώσουμε ιδιαίτερο βάρος στην περιγραφή της επόμενης ημέρας. Το πρόγραμμά μας, το πρόγραμμα της κυβέρνησης της αριστεράς θα το φτιάξουμε μαζί με την κοινωνία, με ένα τεράστιο κινηματικό, πολιτικό και επιστημονικό δυναμικό, που είναι διαθέσιμο να συμβάλλει από την ίδια αφετηρία με μας. Είναι μια διαδικασία περίπλοκη και φυσικά πρωτόγνωρη για τα πολιτικά δεδομένα. Η ιδέα του Φόρουμ μπορεί να δώσει χώρο σε ανθρώπους της δημιουργίας, που έχουν κάθε λόγο να συμπορευτούν με τη ριζοσπαστική αριστερά. Ήδη υπάρχουν κείμενα, στο πλαίσιο των επεξεργασιών της Επιτροπής Προγράμματος, που βρίσκονται σε διαδικασία ολοκλήρωσης και θα συζητηθούν στα όργανα και στις οργανώσεις του κόμματος, όπως: Μικρομεσαίοι, αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, ανεργία, παραγωγική οικονομική, κοινωνική και οικολογική ανασυγκρότηση, τράπεζες.
7. Σε αυτή τη συγκυρία οι εκλογικές μάχες για την αυτοδιοίκηση (Δήμοι και Περιφέρειες) και κυρίως οι ευρωεκλογές θα κρίνουν πολλά. Είναι μια κορυφαία πολιτική μάχη. Συνεπώς, δεν μπορεί παρά να πάμε με όλα μας τα όπλα. Θα πάμε με αισιοδοξία και έμπνευση, αλλά χωρίς κανένα εφησυχασμό. Η μάχη αυτή θα είναι δύσκολη και γι αυτό θα χρειαστεί να τη δώσουμε με συλλογικότητα, με την αίσθηση της ευθύνης που μας αναλογεί, με γενικό προσκλητήριο στα υποτελή κοινωνικά στρώματα, σε όλες τις γενιές. Κανείς δεν περισσεύει. Στη γενιά της ΕΑΜικής αντίστασης, στη γενιά της ΕΔΑ, στη γενιά του 114, του Πολυτεχνείου, της Μεταπολίτευσης, στη γενιά της Γένοβα και του κοινωνικού Φόρουμ, στον κόσμο των πλατειών, κυρίως στη νέα γενιά, που αυτή πρέπει να σύρει το χορό, αυτή πρέπει να πρωτοστατήσει στη μεγαλύτερη μάχη που έχουμε δώσει μέχρι σήμερα Και αυτή τη μάχη δεν θα τη δώσουμε γραφειοκρατικά. Θα τη δώσουμε μέσα από τη δική μας ριζοσπαστική, κινηματική ματιά. Οι εκλογές δεν είναι απλώς μια κάλπη, δεν είναι μόνο η ώρα της ψήφου. Για την αριστερά, για τον ΣΥΡΙΖΑ οι εκλογές στην αυτοδιοίκηση και την Ευρώπη είναι μια διαδικασία που δεν μπορεί παρά να συνδέεται με τις κοινωνικές διεργασίες, το όραμα, τη συμμετοχή μας στις αντιστάσεις, στους αγώνες και τα κινήματα. Έτσι θα πάμε στις εκλογές, με αυτό τον τρόπο θα δώσουμε τη μάχη για να τελειώνουμε μια και καλή με τη βαθιά συντηρητική, ακραία νεοφιλελεύθερη - μνημονιακή κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.. Επί της ουσίας, οι εκλογές, κυρίως αυτές των ευρωεκλογών και των Περιφερειακών, θα είναι ένα δημοψήφισμα για την Ελλάδα που ξεθεμελιώνεται από τα μνημόνια. Να φύγουν, αυτό είναι το σύνθημα. Η Ελλάδα μπορεί, έχει τη δυνατότητα να αναπνεύσει, να χαράξει ένα νέο απελευθερωτικό δρόμο.
Ίσως είναι η πρώτη φορά που η φράση “το κόμμα σε κατάσταση συναγερμού”, έχει πραγματικό περιεχόμενο. Τα μέλη και οι φίλοι του κόμματος μπαίνουν σε θέση μάχης. Ήδη, κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνουν την ευθύνη μαζί με όλους και όλες μας, να δώσουν τη μάχη στις Περιφέρειες, που εν πολλοίς θα έχουν κεντρικό πολιτικό χαρακτήρα. Την επόμενη ημέρα των εκλογών θέλουμε η Ελλάδα να ξυπνήσει με ένα νέο πολιτικό τοπίο, με ένα τοπίο που θα αποτελεί σαφές μήνυμα ότι η χώρα μας γυρίζει σελίδα. Και θα είναι ένα σαφές μήνυμα και για την υπόλοιπη Ευρώπη, ότι μπορούν οι λαοί, οι εργαζόμενοι του Νότου και του Βορά να τους ανατρέψουν. Τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και της Κεντρικής Επιτροπής μπαίνουν από σήμερα σε θέση μάχης με ένα σαφή καταμερισμό ευθύνης σε περιοχές σε όλη την Ελλάδα.
Στη μάχη των ευρωεκλογών έχουμε ένα μεγάλο όπλο που πρέπει να αξιοποιήσουμε. Η υποψηφιότητα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα είναι εξαιρετικά σημαντική, καθώς συσπειρώνει την ευρωπαϊκή αριστερά και αφυπνίζει κοινωνικές δυνάμεις, ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική που επιβάλλεται σήμερα στην Ευρώπη. Η καμπάνια αυτή είναι μια σημαντική ευκαιρία για την αριστερά, να οργανώσει τα κοινωνικά μέτωπα αντίστασης στη λιτότητα, να συσπειρώσει τους εργαζόμενους και τους λαούς της Ευρώπης, να φέρει στο προσκήνιο την εναλλακτική της πρόταση.
Το δεύτερο μεγάλο μας όπλο είναι η ίδια η εικόνα της Ευρώπης, το ίδιο το μοντέλο, η ίδια η αρχιτεκτονική οικοδόμησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που πρέπει να ανατραπεί, όχι μόνο γιατί βρίσκει ριζικά αντίθετη την αριστερά, αλλά κυρίως γιατί απωθεί τους ίδιους τους λαούς. Σε αυτή τη μάχη, σε αυτή την πορεία μέχρι τις ευρωεκλογές μπορούμε να αναδείξουμε την ανάγκη να φύγει η Τρόικα από την Ευρώπη και να ηττηθούν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές , να υπάρξει ευρωπαϊκή λύση στο ζήτημα των δημόσιων χρεών . Να προβάλουμε το όραμα για τη ριζική επαναθεμελίωση, το όραμα για την Ευρώπη της δημοκρατίας, των ελευθεριών, της διεθνιστικής αλληλεγγύης, της συνεργασίας, της ανεκτικότητας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενάντια στην Ευρώπη φρούριο, του κεφαλαίου, της λιτότητας, της μηδενικής ανοχής.