Ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, Αλέξη Τσίπρα, στη Λάρισα
Πολίτες της Λάρισας, σας ευχαριστώ πολύ γι' αυτή τη θερμή υποδοχή. Θα ήθελα να σας πω ότι μου προξενεί μεγάλη συγκίνηση που μπορώ να σας δω δια ζώσης, έστω κι αν δεν μπορώ να δω το χαμόγελό σας γιατί όλοι και όλες φοράτε μάσκες, γιατί όλοι και όλες τηρούμε τα μέτρα προστασίας τα απαραίτητα, γιατί όλες και όλοι που βρισκόμαστε σ’ αυτήν εδώ την αίθουσα είμαστε εμβολιασμένοι και εμβολιασμένες, ήταν προϋπόθεση για να μπούμε.
Νομίζω όμως ότι χρειαζόταν αυτή η συγκέντρωση, αυτό το αντάμωμα, έναν μεγαλύτερο χώρο για να μπορέσει να καλύψει κι άλλους τόσους που είναι απ’ έξω κι άλλους τόσους που ενδεχομένως λόγω της δυσκολίας των ημερών, να φοβήθηκαν να έρθουν. Διότι ζούμε σε μέρες δύσκολες, σε μέρες που δυστυχώς ξανά, ο φόβος και η ανασφάλεια είναι κυρίαρχο στοιχείο στην καθημερινότητά μας.
Θέλω να σας πω ότι η σημερινή σας παρουσία, δίνει κι ένα μήνυμα. Ένα μήνυμα αισιοδοξίας για όλους εμάς και αποφασιστικότητας να συνεχίσουμε τον αγώνα για να ανατρέψουμε τους συσχετισμούς δύναμης των προηγούμενων εκλογών, αλλά και μια πολιτική η οποία συρρικνώνει τα δικαιώματα, τις ελευθερίες, το μισθό, την προοπτική της ελληνικής κοινωνίας. Να ανατρέψουμε και μια κυβέρνηση που έχει αποδειχθεί ότι εδώ και δυο χρόνια δουλεύει μονάχα για τα μεγάλα συμφέροντα, αδιαφορεί για την καθημερινότητα, για την προοπτική, για τη ζωή, για την ασφάλεια της συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας.
Σας είπα ξεκινώντας ότι είμαστε ξανά σε μια δύσκολη στιγμή για τη χώρα. Σε μια δραματική περίοδο και σ’ ένα περιβάλλον πρωτοφανούς ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Η ανασφάλεια αφορά προφανώς όλα όσα συμβαίνουν με το φονικό ιό, αφορά όμως και την αγωνία για την ίδια τη διαβίωση, για την αξιοπρεπή διαβίωση.
Διότι η κοινωνία μας διέρχεται εν μέσω δυο παράλληλων κρίσεων: Της υγειονομικής και της κοινωνικής. Έχουμε την πανδημία του κορωνοϊού από τη μια και την πανδημία της ακρίβειας από την άλλη, που χτυπά κάθε νοικοκυριό, κάθε επιχείρηση που γονατίζει τους μικρούς και τους μεσαίους επιχειρηματίες, τους αγρότες, τη μεσαία τάξη, τους εργαζόμενους.
Και οι δύο αυτές πανδημίες, επιτρέψτε μου την έκφραση, είναι η αλήθεια ότι δεν χτυπάνε μονάχα τη χώρα μας. Και η πανδημία του ιού και η πανδημία της ακρίβειας, της κρίσης ενέργειας, είναι ευρύτερα φαινόμενα. Και αυτή είναι η μοναδική και διαρκής δικαιολογία που ακούτε να αναπαράγεται διαρκώς από τα ΜΜΕ και τα κυβερνητικά χείλη.
Η χώρα μας όμως είναι αυτή που είναι πρωταθλήτρια σε απώλειες και στις δύο αυτές κρίσεις. Η χώρα μας είναι αυτή που εδώ και μήνες, δυστυχώς, είναι πρωταθλήτρια σε απώλειες ζωής αλλά και σε αρνητικά ρεκόρ ακρίβειας.
Εδώ και μήνες βρισκόμαστε σε μια δυσμενέστατη θέση. Έχουμε την υψηλότερη τιμή πώλησης στη χονδρική ρεύματος σε όλη την Ευρώπη και τον υψηλότερο αριθμό απωλειών ανά εκατομμύριο πληθυσμού σε όλη τη Δυτική Ευρώπη. Η χώρα μας συγκρίνεται μονάχα με χώρες του παλαιού ανατολικού μπλοκ, που μετά την κατάρρευση του εκεί υπαρκτού σοσιαλισμού, είχαν μια πλήρη αποδόμηση του κοινωνικού κράτους, του συστήματος υγείας.
Και μόνο με αυτούς συγκρινόμαστε. Και αυτό προφανώς δεν είναι τυχαίο. Ναι, οι κρίσεις αυτές δεν είναι μόνο ελληνικές, αλλά το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι στη χειρότερη θέση, δε μπορεί να είναι τυχαίο. Κάτι συμβαίνει. Κάτι δεν πάει καλά.
Και ειλικρινά δεν ξέρω αν μεγαλύτερη ανησυχία πρέπει να μας γεννά το γεγονός ότι έχουμε αυτές τις αρνητικές πρωτιές ή το γεγονός ότι η κυβέρνηση και ο κ. Μητσοτάκης, προσπαθούν σχεδόν να μας πείσουν ότι αυτό που βλέπουμε δεν συμβαίνει.
Δεν ξέρω αν χειρότερο είναι το ότι βιώνουμε αυτή τη δραματική συνθήκη ή το γεγονός ότι η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός δείχνουν να την αγνοούν και καμώνονται ότι όλα είναι υπό έλεγχο.
Δεν ξέρω, να το πω με δυο λόγια, αν χειρότερο είναι η διαχειριστική ανικανότητα, η προχειρότητα, η αδράνεια, οι ιδεολογικές εμμονές ή ο κυνισμός, η ψηφοθηρία, η δόλια παραπλάνηση, η παντελής έλλειψη ενσυναίσθησης.
Γιατί πέρα από την προχειρότητα, πέρα από τη διαχειριστική ανικανότητα και τις πολιτικές και ιδεολογικές εμμονές του κ. Μητσοτάκη, θαρρώ ότι μεγαλύτερο πρόβλημά του είναι η απουσία συναίσθησης του δράματος που βιώνει σήμερα η ελληνική κοινωνία.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι δεν έχει ιδέα, απ’ ό,τι φαίνεται, για το πώς περνά η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών και το πώς αισθάνεται σήμερα αυτή η πλειοψηφία.
Δίνει την εντύπωση ότι είναι σαν να ζει σε μια άλλη χώρα. Μια χώρα που όντως θα ζήλευε ο καθένας από μας να ζήσει. Όταν τον ακούς να μιλά, είναι σαν να περιγράφει ότι περιγράφει μια άλλη χώρα, μια χώρα πρότυπο στη διαχείριση της πανδημίας. Μια χώρα που αναπτύσσεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, μια χώρα που ακμάζει, όπως μας είπε. Που παράγει νέο πλούτο, καλύτερες και περισσότερες δουλειές.
Πού είναι αυτές οι δουλειές και δεν τις βρίσκουν τα παιδιά που είναι άνεργα, που φεύγουν στο εξωτερικό; Μονάχα τα “γαλάζια παιδιά” βρίσκουν κάποιες δουλειές κρατικοδίαιτες.
Πού είναι λοιπόν αυτή η χώρα που προσδίδει ασφάλεια και προοπτική σε κάθε πολίτη, που στηρίζει έμπρακτα τους αδύναμους;
Αυτή η εικόνα που δίνουν είναι μια ψευδής εικόνα, ένα εικονικό κατασκεύασμα που προσπαθούν δια της μονότονης επανάληψης από τα Μέσα Ενημέρωσης να επιβάλλουν ως μια ζώσα πραγματικότητα.
Όμως, όσο καλοπληρωμένη, όσο καλοκουρδισμένη και να είναι αυτή η μηχανή της προπαγάνδας, στο τέλος βρίσκει τοίχο. Γιατί η πραγματικότητα της οθόνης δεν μπορεί ποτέ να αντικαταστήσει την πραγματικότητα του δρόμου, της γειτονιάς, της πλατείας, εκεί που ζουν οι άνθρωποι καθημερινά.
Και η πραγματικότητα σήμερα είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του κάνουν κάθε μέρα που περνά ολοένα και χειρότερη, δυσκολότερη τη ζωή των Ελληνίδων και των Ελλήνων. Είναι επιταχυντές και της υγειονομικής κρίσης και της κρίσης της ακρίβειας που χτύπησε την πόρτα μας και θα μείνει κι αυτή για καιρό.
Κάθε έξι μήνες κηρύττει το τέλος της πανδημίας και τελικά φτάσαμε να γίνουμε παράδειγμα προς αποφυγή στην Ευρώπη. Στην Αυστρία λένε ότι έκαναν lock down για να μη γίνουν σαν την Ελλάδα. Και πανηγυρίζει για την οικονομία, ενώ η χώρα, με βάση την έρευνα του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, θα καταγράψει το 2021 μικρότερο ΑΕΠ από αυτό που είχε το 2019.
Δηλώνει -πριν λίγες μέρες όχι πέρυσι- στην τηλεοπτική του συνέντευξη ότι η πανδημία δεν έχει ξεφύγει, ενώ πεθαίνουν, δυστυχώς, καθημερινά δεκάδες συμπολίτες μας καθημερινά εκτός των ΜΕΘ.
Και ομοίως δηλώνει ότι το κύμα ακρίβειας θα είναι παροδικό και μας γεμίζει μεγαλύτερη ανησυχία για την αντιληπτική του ικανότητα. Και το δηλώνει αυτό, ενώ οι τιμές όλων των βασικών αγαθών συνεχίζουν ένα ξέφρενο ανοδικό ράλι και από πουθενά δεν προκύπτει στο ορατό μέλλον η πιθανότητα ανάσχεσης του.
Και δυστυχώς, όσο περνά ο καιρός, αυτό το πρόβλημα μεγαλώνει. Γιατί ο κ. Μητσοτάκης βλέποντας τα αδιέξοδα να μεγαλώνουν, αρχίζει να βγάζει από μέσα του τον πραγματικό του εαυτό. Και πολιτεύεται με αλαζονεία, με φανατισμό, με ύβρεις, ακόμα και με φαιδρότητες.
Σαν αυτή προχθές στη Βουλή, όταν απευθυνόμενος σ’ εμένα και την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, μας είπε «εσείς κ. Τσίπρα μας βάλατε στα μνημόνια»! Έτσι όπως το πάει, σε λίγο θα μου ζητήσει να ξεπληρώσω τα χρέη από τα δάνεια του κόμματός μου που φέσωσαν τους Έλληνες φορολογούμενους. Έτσι όπως το πάει, μπορεί να μου ζητήσει και να αποκαλύψω τις offshore εταιρείες της συζύγου μου, δεν ξέρω. Αλλά σίγουρα, αυτή δεν είναι μια σοβαρή πολιτική.
Σίγουρα, αυτή η πολιτική παραπέμπει στις χειρότερες στιγμές του Τραμπ, του Τραμπισμού. Να λες ευθέως χονδροειδέστατα ψέματα για τον πολιτικό σου αντίπαλο. Φαίνεται αστείο, αλλά είναι επικίνδυνο. Είναι επικίνδυνο, γιατί ένας αρνητής της πραγματικότητας δεν μπορεί παρά καθίσταται μέρα με τη μέρα όλο και πιο επικίνδυνος για να κυβερνά το τόπο σε μια στιγμή κρίσης.
Σε μια στιγμή που η χώρα χρειάζεται στο τιμόνι κάποιον που να εμπνέει εμπιστοσύνη, κάποιον που να εμπνέει ασφάλεια και να ενώνει τον ελληνικό λαό. Όχι κάποιον που να διχάζει και να πολιτεύεται με ψέματα και τοξικότητα για τους πολιτικούς του αντιπάλους και σε κάθε ευκαιρία να προσπαθεί να ωραιοποιήσει μια δραματική πραγματικότητα, αποδεικνύοντας πόσο ανεπαρκής είναι για μια τόσο δύσκολη συγκυρία.
Στην τελευταία του δήλωση σήμερα στην αμερικανική Washington Post, εμφανίστηκε, λέει, ευχαριστημένος γιατί, όπως είπε, οι επιδόσεις μας -οι επιδόσεις του δηλαδή- στην πανδημία είναι καλύτερες από άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Και αναρωτιέμαι: Δεν έχει δει, όλοι το έχουμε δει, αυτό το διάγραμμα που δίνει την εξέλιξη των κρουσμάτων και των θανάτων σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και στη χώρα μας και δείχνει την Ελλάδα στην κορυφή, να απέχει παρασάγγας από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες κι από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο;
Και μόνο να τα ακούει κανείς αυτά, είναι να απορεί. Την ίδια στιγμή, τα ίδια περίπου υποστήριξε την προηγούμενη Δευτέρα στη Βουλή για το θέμα της ακρίβειας, που διαλύει νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Ότι πάμε εξαιρετικά καλά, διότι ο πληθωρισμός είναι χαμηλός και αυξάνεται το διαθέσιμο εισόδημα.
Όταν του κατέθεσα μια σειρά από λογαριασμούς ρεύματος της ΔΕΗ απ’ όλη την Ελλάδα, απ’ άκρη σε άκρη, αγροτών, επιχειρηματιών, νοικοκυριών, δεν είχε τι ν’ απαντήσει.
Αλλά και μόνο να μιλά κανείς για καλές επιδόσεις, όταν καθημερινά χάνεται μια εκατοντάδα συμπολιτών μας, επαναλαμβάνω, πολλοί εξ αυτών διασωληνωμένοι προχείρως, έξω από τις ΜΕΘ, άνθρωποι δηλαδή οι οποίοι ενδεχομένως να είχαν ευκαιρία να σωθούν, και μόνο να μιλά κανείς για καλές επιδόσεις μπροστά σ’ αυτό το δράμα, σ’ αυτή την τραγωδία, δείχνει ότι βρίσκεται κάπου αλλού. Ότι ζει σε ένα άλλο κόσμο, και όχι στον κόσμο που καταδιώκεται από την πανδημία, τη φτώχεια, και την αγωνία για το πώς θα ξημερώσει η επόμενη μέρα.
Και όταν του λέμε ότι «με την αδράνειά σου μας οδηγείς σε μια εκατόμβη νεκρών και ενδεχομένως σ’ ένα νέο lock down το οποίο θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί», αντί να μας δώσει απαντήσεις, μας επιτίθεται και μας λέει μάλιστα ότι ασκούμε αντιπολίτευση μονοδιάστατα με την πανδημία κι ότι δεν έχουμε προτάσεις. Ποιοι; Εμείς!
Μας ρωτάει τι προτείνουμε, σαν να μην έχει τάχα ακούσει, δύο χρόνια τώρα τι προτείνουμε διαρκώς, τις προτάσεις και τις θέσεις μας, την εποικοδομητική μας συμβολή για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Τις προτάσεις, διαρκώς, για να υπάρχει μια στοιχειώδης συναίνεση σ’ έναν αγώνα και σε μια μάχη που ξεπερνά τις πολιτικές αντιπαραθέσεις, γιατί είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Σαν να μην έχει ακούσει τις προτάσεις και τις θέσεις μας, ακόμα και για κοινό υπουργό Υγείας, ώστε να μοιραστούμε την ευθύνη. Είχαμε κανένα λόγο να την κάνουμε αυτή την πρόταση;
Δεν έχει ακούσει τις προτάσεις μας για την ενίσχυση του ΕΣΥ απ’ την πρώτη στιγμή, γιατί δεν θα είναι μια παροδική κρίση, όπως μας έλεγε και τότε. Τις προτάσεις μας για την ενίσχυση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, για τα δωρεάν τεστ στον πληθυσμό, για τον επιδημιολογικό έλεγχο, για την ιχνηλάτηση, για την αναγκαία αραίωση των ΜΜΜ, την αραίωση των σχολικών τμημάτων.
Για την ουσιαστική καμπάνια για τον εμβολιασμό και για να πείσουμε τους συμπολίτες μας. Ακόμα και στις προτάσεις μας για την αυστηροποίηση μέτρων, αν χρειαστεί.
Αλλά τι να πει κανείς για αυτόν που έκανε τη πανδημία εργαλείο πολιτικής εκμετάλλευσης. Γι' αυτόν που πάντοτε κάποιος άλλος έφταιγε εκτός από τον ίδιο που είχε την ευθύνη. 11 εκατομμύρια ευθύνες ατομικές στη χώρα, μας, εκτός από την κυβερνητική ευθύνη.
Γι' αυτόν που ακόμη και σήμερα μιλά για «πανδημία ανεμβολίαστων». Γι' αυτόν που αντί να οργανώσει καμπάνια για να πείσει τους πολίτες για το εμβόλιο, οργάνωνε λίστες Πέτσα για να φτιάξει ένα καθεστώς στα ΜΜΕ, με χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου, για να τον λιβανίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ και να τον αποθεώνουν.
Και ξέρετε, αυτό είναι ό,τι πιο ανήθικο έχει γίνει. Την ώρα της κρίσης, την ώρα της πανδημίας, αυτό που τον νοιάζει είναι να πάρει το δημόσιο χρήμα όχι για να ενισχύσει την άμυνα της κοινωνίας, αλλά για να ενισχύσει το προφίλ του στα ΜΜΕ.
Θα είδατε, φαντάζομαι, την πρωτοβουλία που πήραμε αξιοποιώντας το νέο άρθρο του Συντάγματος, μετά από τη συνταγματική αναθεώρηση που κάναμε, που δίνει τη δυνατότητα, την ευκαιρία στην εκάστοτε αντιπολίτευση, να μπορεί να ελέγχει την εκάστοτε κυβέρνηση. Και συσπειρώσαμε όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης στην πρόταση να συσταθεί Εξεταστική Επιτροπή η οποία θα διερευνήσει αυτό το μέγα σκάνδαλο που αφορά τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος για τη χειραγώγηση ΜΜΕ και δημοκοπικών εταιρειών.
Αντίστοιχο σκάνδαλο στην Αυστρία, έριξε, ανάγκασε τον Καγκελάριο Κουρτς σε παραίτηση, για 1 εκατομμύριο ευρώ. Εδώ έχουμε επισήμως 40 εκατομμύρια ευρώ και δεν ιδρώνει το αυτί κανενός. Αλλά επαναλαμβάνω, δεν είναι ζήτημα χρημάτων, δεν είναι ζήτημα νομικό, δεν είναι ζήτημα ποινικό, αν θέλετε. Είναι ζήτημα ηθικό.
Είναι ανήθικο να σπαταλάς τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου για να φτιάξεις το προφίλ σου αντί να δώσεις χρήματα στο ΕΣΥ, να προστατεύσεις την κοινωνία απέναντι σ’ αυτή τη λαίλαπα.
Επειδή όμως διαρκώς, επιμένει και σήμερα, «πείτε μας τι να κάνουμε», του λέμε διαρκώς τι να κάνει. Αμέσως μετά την 12η, αν θυμάμαι καλά, προσπάθειά του να εμφανιστεί ως πατερούλης απέναντι στον ελληνικό λαό με διάγγελμα, απάντησα με δημόσια δήλωσή μου. Αλλά και σήμερα εδώ από τη Λάρισα, θα του πω τέσσερα πράγματα μόνο. Τέσσερα αυτονόητα πράγματα θα προτείνω σήμερα, πέραν όλων των άλλων που έχουμε πει. Σήμερα, τώρα, πρέπει να γίνουν.
Πρώτον: Ανοίξτε επιτέλους τον ιδιωτικό τομέα, τα νοσοκομειακά τα ιδιωτικά, να δεχτούν Covid περιστατικά. Επιτάξτε ιδιωτικά νοσοκομεία που τα έχετε κρατήσει καθαρά για να κερδίζουν πελατεία την ώρα που στα δημόσια ο κόσμος διασωληνώνεται εκτός ΜΕΘ και κλείνετε τα χειρουργεία. Επιτάξτε τα λοιπόν.
Δεύτερον: Σταματήστε επιτέλους αυτή την ανοησία της κ. Κεραμέως, της υπουργού Παιδείας –και κολλεγίων θα έλεγα εγώ. Σταματήστε αυτή την ανοησία με το 50% συν 1. Πριν από λίγες μέρες σε μια συζήτηση στη Βουλή, στη διάρκεια συζήτησης ενός νομοσχεδίου, ο υπουργός Μεταφορών πέρασε από το ιατρείο της Βουλής να κάνει ένα rapid test. Βρέθηκε θετικός. Αμέσως η Βουλή διέκοψε τις εργασίες της.
Όταν σε μια τάξη ένας μαθητής, ένα παιδί μας βρίσκεται θετικό, για να κλείσει η τάξη, πρέπει από τα 28 παιδιά να νοσήσουν τα 14! Σε ποια χώρα της Ευρώπης γίνεται αυτό; Σε ποια χώρα του κόσμου γίνεται αυτό; Σταματήστε λοιπόν τώρα αυτή την ανοησία.
Άκουγα χτες ότι το 25%, το 1/4 των ημερησίων κρουσμάτων, είναι παιδιά, είναι μαθητές. Στα 8.000 κρούσματα, τα 2.000 είναι παιδιά. Η επώαση του κορωνοϊού λοιπόν γίνεται στα σχολεία. Και μετά τα παιδιά, ενδεχομένως και ασυμπτωματικά πηγαίνουν στο σπίτι, συναντάνε τους παππούδες τους, τις γιαγιάδες τους. Να λοιπόν πώς έχουμε αυτή την τρομακτική αύξηση αμέσως μόλις άνοιξαν τα σχολεία και επωάστηκε εκεί ο ιός ένα μήνα μετά.
Τι προτείνουμε: Προτείνουμε να κλείνει η τάξη με το πρώτο κρούσμα για 3-4 μέρες. Η τάξη, όχι το σχολείο. Και τα παιδιά να επανέρχονται την 4η μέρα με αρνητικό μοριακό τεστ, όπως γίνεται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και στις ΗΠΑ. Δεν ζητάμε τηλεκπαίδευση και να κλείνει η τάξη. Να κλείνει για 3 ημέρες. Το παιδί που αρρωσταίνει, βεβαίως θα κάθεται 14 μέρες, όπως γίνεται παντού, μέχρι να έχει κι αυτό αρνητικό τεστ. Αυτονόητα πράγματα λέμε.
Και βεβαίως αυτονόητο είναι κι αυτό που ζητάμε, να μη συμπτύξουν τις τάξεις τώρα, αλλά να τις αραιώνουν. Να μη συγχωνεύουν τμήματα, αλλά να αραιώνουν τμήματα.
Το τρίτο που θα πω σήμερα: Να σταματήσει τώρα αυτή η ντροπιαστική ψηφοθηρική αντιμετώπιση σε ό,τι αφορά την Εκκλησία και τα Σώματα Ασφαλείας. Είναι ντροπή όταν πεθαίνουν άνθρωποι. Κι όταν ακόμη κι η ίδια η Ιερά Σύνοδος πήρε την ευθύνη. Αυτό το μπρος-πίσω. Να προστατεύσουν τους πιστούς συμπολίτες μας, που θέλουν να θρησκεύονται. Είναι ζήτημα προστασίας της ζωής, δεν είναι ζήτημα επιβολής μέτρων.
Να αναλάβει το κράτος την πολιτική ευθύνη, την κοινωνική ευθύνη η πολιτεία, όσοι μπαίνουν στους ναούς, να υπάρχουν ομάδες ελέγχου του ΕΟΔΥ απ’ έξω, να κάνουν τεστ, δωρεάν rapid test και να μπαίνουν στους ναούς.
Και βεβαίως, σε ό,τι αφορά την Αστυνομία, είναι αδιανόητο να σε ελέγχει ένας αστυνομικός, να είσαι πολίτης, να ελέγχει το πιστοποιητικό εμβολιασμού σου, έτσι πρέπει να γίνεται, κι αυτός να είναι ανεμβολίαστος. Είναι αδιανόητο! Και τα κάνουν αυτά γιατί δεν τολμούν να συγκρουστούν με κάποιες μειοψηφίες φανατικών. Γιατί έτσι θεωρούν ότι θα κερδίσουν ψήφους. Να σταματήσουν λοιπόν σήμερα με αυτή την αδιανόητη στάση.
Τέλος, για άλλη μια φορά να τους καλέσω και από δω, από τη Λάρισα, όσο έχουμε καιρό, ακούω ότι είναι περίπου 800.000 ανεμβολίαστοι άνω των 60-65 ετών. Αυτή είναι η κρίσιμη μάζα που κινδυνεύει. Δεν τα λέμε εμείς, τα λένε οι ειδικοί, τα λένε οι επιστήμονες.
Την άνοιξη κάποιοι από αυτούς, 4.000 λένε, δεν είναι λίγοι, ίσως να μην είναι δίπλα μας. Οφείλουμε να τους πείσουμε. Να οργανώσουμε τώρα μια μεγάλη εκστρατεία γι' αυτές τις ηλικίες, πόρτα-πόρτα, σπίτι-σπίτι, σε σύμπραξη με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, σε σύμπραξη με εθελοντές από ΜΚΟ, με το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι».
Να σταματήσουν να έχουν αυτή την αντιμετώπιση, «μη σώσουν και εμβολιαστούν αυτοί που δεν θέλουν», μας είπε ο κ. Άδωνις. Την αντιμετώπιση της «λευκής πετσέτας», την αντιμετώπιση του «δεν είναι δουλειά της κυβέρνησης να πείσει κανέναν», που μας είπε ο ανεκδιήγητος υπουργός Υγείας λίγο πριν γίνει υπουργός, το άλλο καλόπαιδο του κ. Καρατζαφέρη.
Ελπίζω το χειροκρότημα να μην είναι για τον κ. Καρατζαφέρη. Αλλά τι να κάνουμε, αυτή η κυβέρνηση είναι σήμερα που, δυστυχώς, σε μια τέτοια διπλή κρίση, έλαχε να κυβερνά. Η κυβέρνηση Καρατζαφέρη είναι, τρία πρωτοκλασάτα στελέχη και μας το παίζει δήθεν και κεντροδεξιός ο κ. Μητσοτάκης κι έχει κάνει υπουργό της κρίσης της Υγείας τον κ. Πλεύρη, Οικονομικής Ανάπτυξης τον κ. Γεωργιάδη και Εσωτερικών τον κ. Βορίδη.
Πολύ φοβάμαι όμως πως δεν αρκεί, φίλες και φίλοι, εδώ που φτάσαμε να προτείνουμε, να αποκαλύπτουμε, να καταγγέλλουμε. Οφείλουμε, γιατί έχουμε κι εμείς ευθύνη, ως πολίτες θα έλεγα, ως κόμματα, ως συλλογικότητες, ως κοινωνία, να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να σταματήσουμε αυτό τον καταστροφικό κατήφορο.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αποδειχθεί πια ότι δεν πρόκειται να μας ακούσει. Γιατί την ώρα που εμείς έχουμε ως έγνοια την ανθρώπινη ζωή, αυτός έχει ως έγνοια τους πολιτικούς συσχετισμούς, το πολιτικό του όφελος. Την ώρα που εμείς μετράμε κρούσματα και νεκρούς, αυτός μετρά ψηφοφόρους.
Είναι φανερό πως το μέλημά του είναι μην τυχόν και με αφορμή το κίνημα του αντιεμβολιασμού που έχει ρίζες στην Ακροδεξιά -δεν μιλώ για τους συμπολίτες μας που φοβούνται, που έχουν ανησυχίες, που πρέπει να πεισθούν με παραδείγματα, με επιστημονικό λόγο- μιλώ γι' αυτούς που έχουν ιδεολογική εμμονή απέναντι στον εμβολιασμό και ήταν ενδεχομένως και οι ίδιοι άνθρωποι που βρέθηκαν πριν από τρία χρόνια χέρι χέρι με τον Καρατζαφέρη και τον Μητσοτάκη στις διαδηλώσεις, στα συλλαλητήρια για τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Φοβάται λοιπόν μήπως με αφορμή το λεγόμενο αντιεμβολιαστικό κίνημα, δημιουργηθεί ένα ισχυρό σχήμα στα δεξιά του. Αυτός είναι ο φόβος του, αυτή είναι η μοναδική του αγωνία. Και αφήνει το ΕΣΥ να καταρρεύσει, τη χώρα να ζει σε μια τραγωδία, μην τυχόν και έχει θέμα στα δεξιά του. Γι' αυτό άλλωστε έβαλε και υπουργό Υγείας τον Πλεύρη, για να χαϊδέψει τα αυτιά αυτού του κοινού.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη λοιπόν, έλεγα, ότι δεν πρόκειται να μας ακούσει. Σε δυο τρεις απανωτές εκδηλώσεις το προηγούμενο διάστημα στη Χαλκίδα, στην Κομοτηνή, αναρωτήθηκα μεγαλοφώνως αν δεν θέλει, αν δεν μπορεί. Σήμερα λοιπόν θα σας πω, είναι δεδομένο: Ούτε θέλει, ούτε μπορεί.
Όλοι οι υπόλοιποι όμως, η πλειοψηφία της κοινωνίας, έχουμε κι εμείς ευθύνη να μην αφήσουμε τη καταστροφή να συντελεστεί, λέγοντας απλά στο τέλος «εμείς σας τα λέγαμε». Ναι, σας τα λέγαμε, αλλά θα έχουμε 5-6 χιλιάδες νεκρούς περισσότερους.
Έχουμε ευθύνη τα κόμματα, έχουμε ευθύνη τα συνδικάτα, οι κοινωνικές οργανώσεις, οι συλλογικότητες των πολιτών, να κινητοποιηθούμε πριν γίνει ανεπίστρεπτη η καταστροφή. Η κοινωνία να απαιτήσει και να επιβάλει λύσεις, όπως τόσες φορές στο παρελθόν έχει συμβεί όταν οι κυβερνήσεις δεν θέλουν και δεν μπορούν.
Η δημοκρατία και το Σύνταγμα μας δίνουν τα όπλα. Ας τα χρησιμοποιήσουμε λοιπόν με αποφασιστικότητα. Γι’ αυτό πιστεύω ότι οφείλουμε τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν και να απαντήσουμε στην αγωνία της κοινωνίας σήμερα.
Να παραμερίσουμε αντιπαλότητες και να συντονιστούμε στοιχειωδώς για το μέγα θέμα της πανδημίας, που κοστίζει ζωές. Όχι για τα άλλα, που έχουμε διαφωνίες.
Γι' αυτό λοιπόν, για το μέγα αυτό θέμα, θέλω να σας πω ότι το επόμενο διάστημα σκοπεύω να επιδιώξω να επικοινωνήσω με τις ηγεσίες όλων των κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, να ανταλλάξουμε απόψεις για το τι μπορεί να γίνει, για ό,τι γίνεται και για ό,τι πρέπει να γίνει.
Θα επικοινωνήσω επίσης με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, με όλες τις μεγάλες οργανώσεις των εργαζομένων, των μικρομεσαίων, αλλά και τους εκπροσώπους των άλλων παραγωγικών στρωμάτων, με τον ίδιο σκοπό.
Είναι καιρός πια να πάρουμε στα χέρια μας την τύχη μας. Γιατί από τον κ. Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του δεν μπορούμε πια να περιμένουμε τίποτε καλό σ’ αυτό τον τόπο.
Είναι καιρός να επιδιώξουμε λοιπόν, να ανοίξουμε ως κοινωνία των πολιτών τον δρόμο εκείνο που μπορεί να μας βγάλει από τα σημερινά αδιέξοδα και μπορεί να χαράζει προοπτικές διεξόδου.
Σας είπα όμως εξαρχής ότι δεν είναι μόνο η πανδημία του κορωνοϊού. Είναι και η πανδημία της ακρίβειας, είναι και η κοινωνική κρίση. Και αυτή απαιτεί άμεσα μέτρα αντιμετώπισης.
Από τις αρχές του έτους εμείς, με παρεμβάσεις μας στη Βουλή, πριν γίνει αντιληπτό στην τσέπη των πολιτών το ότι έρχεται ένα πρωτοφανές κύμα ακρίβειας, είχαμε ζητήσει από την κυβέρνηση να εκπονήσει σχέδιο. Ο κόσμος της παραγωγής και του εμπορίου το ίδιο. Φωνάζαμε ότι έρχεται έκρηξη ακρίβειας.
Φτάσαμε Σεπτέμβρη για να μας πουν «αφήστε να δούμε πως θα πάει το πράγμα», όπως μας έλεγε ο αρμόδιος υπουργός ή όταν καλούσε τους πολίτες να γκουγκλάρουν τις καλύτερες τιμές. Ατομική ευθύνη κι εκεί.
Το θέμα όμως είναι ότι φτάνουμε Δεκέμβρη και όσο και να γκουγκλάρουν οι πολίτες να βρουν καλύτερες τιμές, δεν βρίσκουν ακόμα πουθενά σχέδιο της κυβέρνησης για να αντιμετωπίσει το πρωτοφανές ράλι της ακρίβειας. Προφανώς, διότι δεν υπάρχει αυτό το σχέδιο και γιατί ακόμα και προχθές μας έλεγε από τα πιο επίσημα χείλη ο πρωθυπουργός ότι θα είναι παροδική η κρίση.
Μα και παροδική να είναι η κρίση να πω εγώ, πώς αντιμετωπίζεις στο μεταξύ την κατάσταση; Με ψίχουλα; Πήγε στη ΔΕΘ και ανήγγειλε 9 ευρώ στο λογαριασμό. Και megabytes δώρο στους νέους. Κι έλεγε ότι το λύσαμε το θέμα της ακρίβειας με τα 9 ευρώ.
Μετά από 20 μέρες αναγκάστηκε να εξαγγείλει άλλα 9 ευρώ, μετά άλλα 9 ευρώ. Αυτή είναι η προχειρότητα που τους διακατέχει. Αλλά με 30 ευρώ συνολικά στους λογαριασμούς ρεύματος, πώς μπορείς ν' αντιμετωπίσεις αυξήσεις της τάξεως του 80% ως 150% που θα έρθουν το Δεκέμβρη, το Γενάρη, το Φλεβάρη στους πολίτες και στις επιχειρήσεις;
Με 330 εκατομμύρια κοινωνικό μέρισμα, όταν εμείς σε καιρό δημοσιονομικής πίεσης, με την τρόικα πάνω απ’ το κεφάλι μας δίναμε 800 εκατομμύρια κάθε χρόνο και μας έλεγαν ότι είναι ψίχουλα; Κι όταν εμείς δίναμε τη 13η σύνταξη στους συνταξιούχους, 900 εκατομμύρια σε μόνιμη βάση θεσμοθετούσαμε και μας έλεγαν ότι είναι κοροϊδία.
(Φαίνεται ότι καμιά φορά ξεχνά ο λαός τι σημαίνει Δεξιά, αλλά μετά θυμάται για τα καλά, του το υπενθυμίζει η πρακτική τους, ο τρόπος διακυβέρνησής τους).
Και βεβαίως, δεν μπορώ παρά να μην αναφερθώ στη μεγαλύτερη, κατά την άποψή μου, στην πιο άθλια παρέμβαση, να το πω έτσι, που έγινε, είναι μέσω της ενεργειακής κρίσης. Ενώ έπρεπε να προστατευθούν οι πολίτες, ο κ. Μητσοτάκης να προχωρά στην εκχώρηση του 17% της ΔΕΗ σε ιδιώτες, σε ένα fund το οποίο έρχεται να επενδύσει προφανώς για να βγάλει κάποια κέρδη και να φύγει σύντομα, όπως κάνουν όλα τα funds αλλά και στο ΔΕΔΔΗΕ τα δίκτυα.
Ο στόχος τους δηλαδή την ώρα της κρίσης, είναι να αφήσουν απροστάτευτη την ελληνική κοινωνία, να αφαιρέσουν το «Δ» από τον τίτλο της ΔΕΗ. «Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού», τώρα είναι απλά μια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού.
Διότι εμείς επί τεσσεράμισι χρόνια, θέλω να θυμίσω, σε πολύ δύσκολες συνθήκες, και με την τρόικα να πιέζει για ένα σχέδιο ιδιωτικοποίησης -θυμάστε, το είχε ανακοινώσει ο Σαμαράς, τη μικρή ΔΕΗ, το 17%- το ακυρώσαμε. Όπως ακυρώσαμε και την πώληση του ΑΔΜΗΕ.
Γιατί πιστεύουμε ότι τα δίκτυα είναι η περιουσία του ελληνικού λαού. Αλλά επίσης πιστεύουμε ότι επιχειρήσεις όπως η ΔΕΗ έχουν πρωτίστως να παίξουν έναν κοινωφελή ρόλο, να στηρίζουν την κοινωνία. Γι' αυτό και επί των ημερών μας, παρά την κρίση τη δημοσιονομική, δεν αυξήθηκε ούτε ένα ευρώ ο λογαριασμός του ρεύματος για όλα τα νοικοκυριά και όλες τις επιχειρήσεις.
Και ήρθε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δια του κ. Χατζηδάκη, ο οποίος είναι γνωστό ότι πάντοτε αναλαμβάνει όλες τις βρώμικες δουλειές από την περίοδο της Ολυμπιακής και μετά, και με το καλημέρα αύξησε 15% το τιμολόγιο στους λογαριασμούς της ΔΕΗ.
Με τον τρόπο αυτό κατάφερε να απορροφήσει στην πραγματικότητα, να εξαφανίσει μάλλον να το πω σωστά, τη μείωση στο ΦΠΑ που κάναμε εμείς λίγο πριν τις εκλογές στο ηλεκτρικό ρεύμα. Και πήρε αυτά τα 500 εκατομμύρια. Αλλά δεν του έφταναν αυτά, συνέχισε τον σχεδιασμό του. Έναν σχεδιασμό που, επαναλαμβάνω, έδωσε τη δυνατότητα ενδεχομένως σε κάποια ιδιωτικά συμφέροντα να κερδοσκοπήσουν πάνω στα assets του Ελληνικού Δημοσίου.
Αλλά το χειρότερο όλων είναι ότι απεμπόλησε ένα ισχυρό όπλο του Δημοσίου σε μια περίοδο κρίσης ενεργειακής. Διότι η ΔΕΗ ήταν αυτή πάντοτε που στον ανταγωνισμό με τους άλλες ιδιώτες παρόχους, άφηνε χαμηλά την τιμή του ρεύματος, έριχνε χαμηλά στον ανταγωνισμό την τιμή του ρεύματος.
Από τη στιγμή λοιπόν που ήρθε η νέα διοίκηση της ΔΕΗ εδώ και δυο χρόνια, όχι μόνο δεν συγκρατεί χαμηλά την τιμή του ρεύματος, αλλά πρωτοστατεί στο ράλι της ακρίβειας. Και γι' αυτό έχουμε φτάσει να είμαστε σήμερα πρωταθλητές σε όλη την Ευρώπη, στη χονδρική τιμή πώλησης του ρεύματος.
Ήρθαμε λοιπόν εμείς στη ΔΕΘ και είπαμε στον κ. Μητσοτάκη: «Γιατί δεν προχωράς σε συγκεκριμένα μέτρα στήριξης της ελληνικής κοινωνίας, των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων παρά μονάχα σε gigabytes και σε φιλοδωρήματα, σε 9 ευρώ στον λογαριασμό; Γιατί δεν προχωράς σ’ αυτό που είχε υποσχεθεί προεκλογικά κάτω από τη δική μας πίεση, στην αύξηση του κατώτατου μισθού;»
Θα θυμάστε ότι εμείς ήμαστε αυτοί που μόλις βγήκαμε από τα μνημόνια, προχωρήσαμε και στην επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, αλλά και σε αύξηση 11% του κατώτατου μισθού και καταργήσαμε αυτή τη ρατσιστική διάκριση για τους νέους ανθρώπους, τον υποκατώτατο για τους νέους που είχε θεσπίσει ο κ. Σαμαράς. Και αυξήσαμε 24% για τους νέους τον κατώτατο μισθό.
Είχαμε υποσχεθεί 7,5% συν 7,5% το 2020 και το 2021. Κάτω από αυτή την πίεση τότε, αν θυμάστε, ο κ. Μητσοτάκης, είχε υποσχεθεί και αυτός ότι θα αυξήσει τον κατώτατο μισθό σε ποσοστό διπλάσιο του ρυθμού ανάπτυξης. Δεν το έπραξε το 2019, παρότι είχαμε υψηλό σχετικά ρυθμό ανάπτυξης. Δεν το έπραξε προφανώς το 2020 γιατί είχαμε χαμηλό. Το 2021, όμως, έχουμε λένε 6%.
Γιατί δεν αυξάνει τον κατώτατο μισθό 12% τώρα για να μπορέσει το μέσο νοικοκυριό, ο εργαζόμενος –γιατί δεν αφορά μόνο αυτόν που παίρνει τον κατώτατο, αφορά όλο το φάσμα των μισθωτών η αύξηση αυτή, παρά μονάχα δίνει μια αύξηση 50 λεπτών την ημέρα, μια κοροϊδία της τάξης του 2%; Να σας πω εγώ γιατί: Γιατί δεν τον αφήνει ο ΣΕΒ, διότι δεν τον αφήνουν οι εργοδοτικές οργανώσεις.
Του προτείναμε επίσης να προχωρήσει σε μια γενναία διαγραφή μέρους των οφειλών προς το Δημόσιο και τους ασφαλιστικούς φορείς για όλους τους οφειλέτες, για οφειλές που δημιουργήθηκαν στην περίοδο της πανδημίας. Θα ανακούφιζε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, κυρίως αυτούς που ονομάζονται “μεσαία τάξη” και στο όνομα των οποίων θέλησε να κερδίσει τις εκλογές ο κ. Μητσοτάκης.
Του προτείναμε επίσης να προχωρήσει στη μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης, στο πετρέλαιο κίνησης και στη βενζίνη στα κατώτατα όρια που προβλέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάτι το οποίο έπραξαν άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ιδιαίτερα η κυβέρνηση συνεργασίας Αριστεράς-Σοσιαλιστών στην Ισπανία. Αρνήθηκε. Του προτείναμε επίσης την αναστολή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης για το αγροτικό πετρέλαιο, για τον αγροτικό κόσμο.
Τι θα σήμαιναν αυτά τα δυο μέτρα τα οποία προτείναμε στη ΔΕΘ και αρνείται να εφαρμόσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Τη μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα κατώτατα όρια που προβλέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση σε ό,τι αφορά τα καύσιμα, θα σήμαινε ότι ο καθένας και η καθεμιά από εμάς που γεμίζει το ρεζερβουάρ με αμόλυβδη βενζίνη, θα γλίτωνε 25 ευρώ κάθε φορά που γεμίζει το ρεζερβουάρ.
Και για μια μέση αγροτική καλλιέργεια που καταναλώνει περίπου 20.000 λίτρα σε ετήσια βάση, θα σήμαινε 2.000 ευρώ λιγότερα σε ετήσια βάση. Θα ήταν πράγματι μέτρα ανακούφισης των νοικοκυριών, των επαγγελματιών, των αγροτών. Δεν τα επιλέγει όμως ο κ. Μητσοτάκης.
Φίλες και φίλοι, επισκέφτηκα σήμερα πριν έρθω στην πόλη σας, στη Λάρισα, τον Τύρναβο. Για την ακρίβεια, δεν είχα λόγο χρόνου την ευκαιρία να περιοδεύσω στην πόλη γιατί ήρθα αργά το μεσημέρι, είχα μια υποχρέωση το πρωί να συναντήσω τον Πατριάρχη και άργησα να φτάσω στην περιοχή σας, συνάντησα όμως και επισκέφθηκα έναν αγροτικό συνεταιρισμό. Και έχω ιδία άποψη για το αδιέξοδα στα οποία βυθίζεται ο αγροτικός κόσμος.
Ξέρετε, το κόστος παραγωγής αποτελούσε από πριν την ενεργειακή κρίση ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα για τον αγροτικό κόσμο. Σήμερα δεν είναι απλά πρόβλημα, σήμερα θα έλεγα ότι είναι θηλιά στο λαιμό. Και οφείλουμε όλοι να σκύψουμε, να ακούσουμε την αγωνία αυτών των ανθρώπων.
Διότι αυτό που θα έρθει στη συνέχεια θα είναι η ερήμωση της υπαίθρου. Δεν θα είναι απλά ότι θα χάσουν ενδεχομένως για μια χρονιά εισόδημα. Είναι κρίσιμο ζήτημα.
Η χώρα μας, πανευρωπαϊκά, στην πρωτογενή παραγωγή σημειώνει τη μεγαλύτερη εξάρτηση από την ηλεκτρική ενέργεια. Οι τελευταίες αυξήσεις στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος επηρεάζουν ασύμμετρα την πρωτογενή παραγωγή, ενώ αυτή η αύξηση συμπαρασύρει και μια σειρά από άλλες αξίες.
Τα αγροτικά εφόδια ανεβαίνουν. Το κόστος της άρδευσης ανεβαίνει. Αντίστοιχη κούρσα τιμών καταγράφεται και στις ζωοτροφές που αποτελούν μαζί με την ηλεκτρική ενέργεια τους βασικούς παράγοντες άσκησης της ζωικής παραγωγής. Οι αυξήσεις στις ζωοτροφές κυμαίνονται σε 30-40%, ενώ μπορεί ανά περιοχές και ανά είδος να δούμε και αυξήσεις στο 70%.
Με βάση τα έως τώρα δεδομένα έχουμε και τη νέα ΚΑΠ που προβλέπει πολύ λιγότερες ενισχύσεις, λιγότερους ευρωπαϊκούς πόρους. Δυστυχώς, δεν προβλέπεται πλέον να στηριχτούν μέσω συνδεδεμένων ενισχύσεων οι βασικές καλλιέργειες της Θεσσαλίας. Οι καλλιέργειες αυτές πήραν πρώτη φορά συνδεδεμένες ενισχύσεις το 2017 επί δικής μας κυβέρνησης, μετά από σχετική αναθεώρηση που έγινε τότε μετά από αγώνα.
Να θυμίσω επίσης ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτή που φρόντισε το 2019 ώστε 35 μεγάλα αρδευτικά έργα σε όλη τη χώρα να είναι 100% επιδοτούμενα από δημόσιες επενδύσεις. Στη Θεσσαλία έχουν ενταχθεί, τα θυμάστε, τα είχαμε πει και στο Περιφερειακό Συνέδριο που κάναμε τότε εδώ, 5 τέτοια μεγάλα αρδευτικά έργα.
Κι εδώ επιτρέψτε μου να κάνω μια παρατήρηση: Αν είχε προχωρήσει εδώ και δεκαετίες ένας τέτοιος σχεδιασμός, μικρών αλλά σημαντικών αρδευτικών έργων για τον Θεσσαλικό κάμπο, δεν θα βρισκόμασταν σήμερα σε αυτό το σημείο που βρισκόμαστε σε σχέση με το αρδευτικό πρόβλημα.
Αντίθετα, κάποιοι επέμεναν και τότε αλλά και τώρα να παραμυθιάζουν τους Θεσσαλούς με μεγαλεπήβολα σχέδια για έργα που έχουν όμως δομικές αδυναμίες και συνταγματικές ανακολουθίες. Και γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτά τα έργα είναι αδύνατο να προχωρήσουν. Αλλά επιμένουν να παραμυθιάζουν και να παρουσιάζουν δήθεν εμάς ότι αντιδρούμε στην αναπτυξιακή προοπτική της Θεσσαλίας, στην αναπτυξιακή προοπτική του κάμπου.
Εμείς, ως κυβέρνηση, καταφέραμε την υπέρβαση των συνταγματικών και περιβαλλοντικών προβλημάτων που προέκυπταν από ένα προβληματικό σχέδιο εκτροπής του Αχελώου που πρότεινε την επίλυση του υδατικού προβλήματος της Θεσσαλίας με τοπικά έργα ταμίευσης και εμπλουτισμού, με διατήρηση των αρδευόμενων εκτάσεων και με ορθολογικοποίηση της κατανάλωσης αρδευτικού νερού.
Τα έργα που προτείναμε ανέρχονται σε δημόσια και ιδιωτική χρηματοδότηση ενός δισεκατομμυρίου ευρώ. Και πέρα από τα οφέλη στους υδατικούς πόρους της περιοχής, τα έργα προσφέρουν σήμερα θέσεις εργασίας και τοπική ανάπτυξη.
Η Νέα Δημοκρατία όμως σήμερα έχει έναν άλλο σχεδιασμό για την υλοποίηση έργων μέσω ΣΔΙΤ και με πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης. Που σημαίνει ότι τα έργα θα κοστίσουν πολύ ακριβότερα λόγω υψηλού κόστους χρήματος του ιδιωτικού τομέα. Το ακριβότερο αυτό κόστος είτε θα μετακυλιστεί στους αγρότες με αυξημένο τιμολόγιο χρήσης του νερού, είτε σε όλους τους φορολογούμενους.
Θα ήθελα λοιπόν σήμερα από δω από τη Λάρισα να μου επιτρέψετε να μη σας μιλήσω απλά για την ανάγκη ενός διαφορετικού σχεδίου από αυτό της Νέας Δημοκρατίας, αλλά να σας μιλήσω για την ανάγκη ενός διαφορετικού μοντέλου από αυτό που ακολουθήσαμε για δεκαετίες και μας οδήγησε στη χρεοκοπία του πρωτογενούς τομέα της παραγωγής.
Για την ανάγκη δηλαδή να σχεδιάσουμε και να έχουμε τη τόλμη να προχωρήσουμε σε θεμελιακές τομές και αλλαγές.
Οι αλλεπάλληλες οικονομικές κρίσεις, η πανδημία αλλά και η κλιματική κρίση που θα είναι εδώ παρούσα ακόμα και όταν με το καλό τελειώσει η κρίση της πανδημίας. Όλα αυτά έχουν αναδείξει, αν θέλετε, τα όρια του σημερινού, κυρίαρχου μέχρι σήμερα, οικονομικού και παραγωγικού μοντέλου ανάπτυξης.
Η ανάγκη για αλλαγή πορείας είναι πλέον εμφανής. Πρέπει να επέμβουμε στην ίδια την οργάνωση της παραγωγής με ένα νέο συμπεριληπτικό οικονομικό μοντέλο. Η πράσινη μετάβαση πρέπει να επιταχυνθεί αλλιώς οι επιπτώσεις από την κλιματική αλλαγή θα είναι ασύμμετρες.
Όμως, η πρόσφατη αύξηση των τιμών στην ενέργεια μας έδειξε ότι η μετάβαση αυτή αν γίνει δίχως σχέδιο, αν γίνει βιαστικά, αν γίνει δίχως πόρους για να είναι δίκαιη, μπορεί να οδηγήσει σε μια χειρότερη μορφή ανισότητας και ανασφάλειας από αυτή που έχουμε σήμερα, ιδίως αν αφεθεί στα χέρια των αγορών.
Η απάντηση λοιπόν σε αυτό το πρόβλημα είναι η υλοποίηση ριζοσπαστικών αλλά και ρεαλιστικών συνάμα προτάσεων, όπως αυτή που καταθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, στο πρόγραμμα που παρουσιάσαμε την περασμένη άνοιξη, το «Ελλάδα plus», όπου μιλάμε για την ανάγκη παραγωγής ενέργειας σε ποσοστό 50% υποχρεωτικά από τις ενεργειακές κοινότητες, δηλαδή από τα νοικοκυριά, από τους αγρότες, από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Ένα σχέδιο που μετατρέπει το σύνολο των καταναλωτών σε παραγωγούς αυξάνοντας το εισόδημά τους, αυξάνοντας το μέρισμά τους από την προοπτική της ανάπτυξης και προστατεύοντάς τους ταυτόχρονα από τις διακυμάνσεις των τιμών.
Σε όλο τον κόσμο, φίλες και φίλοι, μετά την πανδημία, την κλιματική κρίση, τις αλλεπάλληλες οικονομικές κρίσεις, αρχίζει και αλλάζει ο τρόπος θεώρησης των πραγμάτων. Το κυρίαρχο μέχρι χτες νεοφιλελεύθερο μοντέλο αρχίζει και φθίνει. Μόνο ο Μητσοτάκης το έχει ως σημαία. Δείτε τι γίνεται παντού.
Το Δημόσιο ανακτά τον έλεγχο των δικτύων διανομής ενέργειας και νερού, για να πετύχει την ενίσχυση της ανθεκτικότητας απέναντι στις μεταβλητότητες και τις αστάθειες των αγορών. Σε όλο τον κόσμο δίνεται έμφαση στην περιφερειακότητα και την τοπικότητα της ανάπτυξης.
Δυστυχώς, μόνο στην Ελλάδα έχουμε μια κυβέρνηση που κάνει ακριβώς τα αντίθετα, απογυμνώνοντας το κράτος και τα δημόσια εργαλεία με ιδιωτικοποιήσεις δικτύων και προσφέροντας φοροελαφρύνσεις σε μια μικρή μειοψηφία του πληθυσμού, αντί να ενισχύει την ικανότητα του κράτους να παρεμβαίνει και να καθοδηγεί την οικονομία.
Αυτή η δήθεν φιλο-επενδυτική κυβέρνηση είναι αυτή που αποκλείει τις Περιφέρειες από τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης. Είναι αυτή που παγώνει τις πληρωμές του ΕΣΠΑ, που κατά σημαντικό μέρος θα έπρεπε να κατευθύνονται στις Περιφέρειες. Κατευθύνονται στις Περιφέρειες κατά σημαντικό μέρος οι πληρωμές του ΕΣΠΑ.
Το Ταμείο Ανάκαμψης είναι μια μεγάλη ευκαιρία για τη χώρα. Τι θα γίνει με τους πόρους του Ταμείο Ανάκαμψης; Δεν πρέπει να αφήσουμε αυτή την ευκαιρία να χαθεί. Δεν πρέπει να αφήσουμε το Ταμείο Ανάκαμψηςα να είναι άλλη μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία για τον πρωτογενή τομέα της παραγωγής και για την περιφέρεια.
Το σχέδιο της κυβέρνησης για το Ταμείο δυστυχώς δεν κατευθύνει πόρους προς διαχείριση στην περιφέρεια, σε αντίθεση με ό,τι κάνουν άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Δεν κατευθύνει πόρους στον πρωτογενή τομέα. Αντίθετα, η δική μας πρόταση προβλέπει την ίδρυση ενός Ταμείου Περιφερειακών και Τοπικών Αναπτυξιακών Σχεδίων με διακριτό προϋπολογισμό για τη χρηματοδότηση Περιφερειών και Δήμων.
Η κάθε Περιφέρεια θα μπορεί να καταθέτει ένα Ειδικό Αναπτυξιακό Σχέδιο προς χρηματοδότηση, το οποίο θα αποτελεί προϊόν διαβούλευσης σε τοπικό επίπεδο. Στόχος δικός μας η διάχυση του οικονομικού οφέλους στην κοινωνία, που σημαίνει ενίσχυση των παραγωγικών επενδύσεων και όχι του παρασιτισμού.
Αύξηση της απασχόλησης με σταθερές δουλειές και αξιοπρεπείς όρους εργασίας και ενίσχυση της συμμετοχής κοινωνικών φορέων, συνεταιρισμών, μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην παραγωγική διαδικασία.
Στόχος δικός μας είναι η αύξηση της εγχώριας αξίας, που σημαίνει σύνδεση της πράσινης και ψηφιακής μετάβασης με την ελληνική παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών.
Για να το πω διαφορετικά, να γίνω κατανοητός, εμείς λέμε ότι οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης και του νέου ΕΣΠΑ δεν πρέπει να κατευθυνθούν όπως στο παρελθόν σχεδόν αποκλειστικά για να ενισχύσουν τις εισαγωγές αλλά για να βοηθήσουν να σταθεί στα πόδια της η εγχώρια παραγωγή. Και αυτή είναι μια μεγάλη, κομβική διαφορά που έχουμε με το μοντέλο και το σχέδιο των πολιτικών μας αντιπάλων.
Και μιας και μιλάω για το Ταμείο Ανάκαμψης, μια ακόμα παρένθεση: Πέρα απ’ τον σχεδιασμό, που σας εξήγησα γιατί διαφωνούμε ριζικά -ξέρετε, ο Αϊνστάιν έλεγε ότι ανοησία είναι να επαναλαμβάνεις το ίδιο πράγμα και να περιμένεις άλλο αποτέλεσμα- ακολουθούμε την ίδια συνταγή τόσα χρόνια: Το αποτέλεσμα ήταν η χρεοκοπία.
Αλλά εν πάση περιπτώσει, λέω, πέρα από τη ριζική πολιτική μας διαφωνία, τις δομικές μας αντιρρήσεις, υπάρχει κι ένα άλλο ζήτημα εδώ, ένα ζήτημα που έχει να κάνει με τη διαφάνεια. Ένα ζήτημα που έχει να κάνει με τη δημοκρατία.
Στη γειτονική Ιταλία, όλη η πολιτική συζήτηση που οδήγησε και σε αλλαγές κυβερνήσεων, αφορούσε τη διαχείριση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης, το πού θα πάνε, το πώς θα πάνε, το πώς με διαφάνεια θα αξιοποιηθεί και το τελευταίο ευρώ. Εδώ η κυβέρνηση το διαχειρίζεται και αυτό λες και ήταν οικογενειακή περιουσία, λες και είναι μια εταιρεία του ιδιωτικού τομέα, Μαξίμου Α.Ε., που θα έρθει να μανατζάρει και να κατανείμει τους πόρους, χωρίς διαφάνεια.
Κι εδώ θα ήθελα να είμαι απόλυτα σαφής: Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Αφορά το μέλλον του τόπου. Ένα παράδειγμα μόνο θα σας πω, το οποίο προϊδεάζει για το πώς θα διαχειριστούν τους πόρους στο Ταμείο Ανάκαμψης.
Την περίοδο της πανδημίας μέχρι σήμερα, τους 18 μήνες από 1η Μαρτίου μέχρι και πρόσφατα, τους 18 μήνες της πανδημίας, είχαμε μια έκρηξη στις αναθέσεις, απευθείας αναθέσεις και στους κλειστούς διαγωνισμούς.
Λέει ο κ. Μητσοτάκης ότι «δώσαμε λεφτά». Εγώ δεν το αμφισβητώ αλλά όπου σταθώ κι όπου βρεθώ στην κοινωνία, απογοητευμένους βλέπω: επαγγελματίες, πολίτες, εργαζομένους. Πού πήγαν τα λεφτά; 5 δισεκατομμύρια ευρώ, πάντως, ξέρουμε πού πήγαν. 2,17 δισεκατομμύρια με απευθείας αναθέσεις και 2,7 δισεκατομμύρια με κλειστούς διαγωνισμούς, σε εταιρείες οι οποίες έγιναν δυο μέρες πριν από «ημέτερους» για να πάρουν τις απευθείας αναθέσεις.
Αυτή είναι η διαφάνεια και η λογική για την αξιοποίηση του δημόσιου χρήματος. Υπάρχει λοιπόν ένα μείζον ζήτημα και διαφάνειας και δημοκρατίας. Το πελατειακό κράτος αναβιώνει, αυτή τη φορά όχι με διορισμούς στο Δημόσιο, διότι δεν είναι τόσο εύκολο, αν και γίνονται κι εκεί κάποιες προσπάθειες, κυρίως όμως μέσα από την εκταμίευση πόρων που πηγαίνουν σε απευθείας αναθέσεις.
Δεν θα αφήσουμε λοιπόν να συμβεί το ίδιο με το Ταμείο Ανάκαμψης, με το μέλλον του τόπου. Κι εδώ επίσης είναι ένα πεδίο που απαιτεί τη συνεννόηση και με άλλες πολιτικές δυνάμεις.
Φίλες και φίλοι, επιτρέψτε μου σε αυτό το σημείο και πριν οδηγηθώ προς το τέλος της ομιλίας μου σήμερα, να κάνω και μια αναφορά για τους ανθρώπους που επισκέφθηκα πριν από 10 περίπου μήνες, στο Δαμάσι και το Μεσοχώρι, στους σεισμόπληκτους, που συνεχίζουν, τόσους μήνες μετά, να περνούν δύσκολα. Αρκετούς μήνες μετά τον καταστροφικό σεισμό.
Αλλά ακόμα, σήμερα που μιλάμε, περίπου 70 οικογένειες εξακολουθούν να διαμένουν σε πρόχειρους καταυλισμούς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα της ζωής τους και την ασφάλειά τους ενόψει ενός νέου χειμώνα και μιας νέας επιδείνωσης της πανδημικής κρίσης.
Και ενώ διανύουμε ήδη την τελευταία εβδομάδα του Νοεμβρίου, η πλατφόρμα δεν έχει καν ανοίξει, με αποτέλεσμα κανένας μηχανικός να μη δεσμεύεται να ξεκινήσει τις απαραίτητες μελέτες επισκευής των κατεστραμμένων οικιών. Δέκα μήνες μετά. Αυτό είναι το επιτελικό κράτος του κ. Μητσοτάκη.
Επιπλέον, λόγω των συνεχών ανατιμήσεων, το κόστος των υλικών για την ανακατασκευή των σπιτιών, αντιλαμβάνεστε ότι δεν έχει καμία σχέση με το κόστος βάσει του οποίου υπολογίστηκε η αποζημίωση πέρυσι. Τη στιγμή μάλιστα που είναι 80% κρατική αρωγή και 20% άτοκο δάνειο.
Δεν ξέρω αν αξίζει μια τέτοια τύχη στους ανθρώπους αυτούς. Να πηγαίνει ο κ. Μητσοτάκης περιοδεία με όλα τα τηλεοπτικά κανάλια για να εγκαινιάσει ένα σχολείο, το οποίο εξ ολοκλήρου το έφτιαξε ιδιώτης χωρίς να συμβάλλει το κράτος ούτε μια φτυαριά, και να είναι όλες οι κάμερες παρατεταγμένες, να δείχνουν τον Μωυσή και το σχολείο με τον ιδιοκτήτη της εταιρείας που το κατασκεύασε και ούτε μια από τις κάμερες να μη γυρίσει το πλάνο για να δείξει αυτούς τους ανθρώπους.
Είναι ακόμα στους καταυλισμούς. Βεβαίως, εντάξει, την άλλη μέρα, αντί να μάθουμε για τους σεισμόπληκτους που μένουν στα κοντέινερ, μάθαμε για τον Ντάλτον. Εντάξει... Αλλά νομίζω ότι δεν αξίζει τέτοια τύχη στη Θεσσαλία, δεν αξίζει τέτοια τύχη στην Ελλάδα.
Η χώρα, η κοινωνία, ο τόπος μας, χρειάζεται μια καλύτερη προοπτική, μια καλύτερη τύχη, χρειάζεται μια νέα αρχή λέμε εμείς στο σύνθημά μας. Χρειάζεται μια νέα αρχή.
Και το κόμμα μας χρειάζεται μια νέα αρχή. Και το κόμμα μας χρειάζεται να είναι με την κοινωνία στην πρώτη γραμμή. Και το κόμμα μας χρειάζεται να ανοιχτεί στην κοινωνία. Αν δεν αλλάξουμε εμείς, δεν θα αλλάξουμε την κοινωνία, δεν θα αλλάξουμε τη χώρα.
Πιστεύω, συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι, ότι γίνεται ολοένα και σε περισσότερους πια φανερό ότι ο τόπος αξίζει μια καλύτερη τύχη. Ότι η χώρα χρειάζεται μια νέα αρχή και χρειάζεται μια προοδευτική κυβέρνηση. Μια προοδευτική κυβέρνηση που θα αναλάβει να ξαναστήσει την κοινωνία στα πόδια της. Να επουλώσει τις πληγές που πάλι άνοιξε η κυβέρνηση της Δεξιάς αυτά τα δυόμιση χρόνια.
Χρειάζεται μια κυβέρνηση που θα σέβεται τον κόπο και τις θυσίες των πολιτών, τη ζωή κάθε πολίτη που ζει και εργάζεται στη χώρα, το Σύνταγμα, τους νόμους και τη Δημοκρατία.
Χρειάζεται μια κυβέρνηση που θα προστατεύει τον φτωχό, τον αδύναμο, τον μη προνομιούχο, την περιουσία και το εισόδημα των σκληρά εργαζόμενων, την κοινωνική συνοχή, την αλληλεγγύη και την ενότητα του λαού μας.
Σήμερα, ο μεγάλος στόχος είναι να μείνουμε όρθιοι. Να αντέξουμε. Να μη χάσουμε περισσότερους συμπολίτες μας απ’ αυτό τον φονικό ιό. Να μη γίνει η γενικευμένη ανασφάλεια γενικευμένη απόγνωση. Να μην αφήσουμε τον διχασμό και την παραδοξολογία να επικρατήσει. Να κρατήσουμε ενωμένο έναν λαό που ξέρει να δίνει μάχες και να τις κερδίζει.
Πρέπει να μείνουμε όρθιοι σήμερα, για να μπορέσουμε να νικήσουμε με την πρώτη ευκαιρία αύριο, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Να νικήσουμε για να δουλέψουμε σκληρά. Ξέρουμε τι μας περιμένει, ίσως και χειρότερα απ’ αυτά που μας άφησαν πριν. Αλλά έχουμε πίστη στις δυνάμεις μας, αποφασιστικότητα και σχέδιο για την επόμενη μέρα.
Να δουλέψουμε με αρχές τη δικαιοσύνη, την εντιμότητα και πάνω απ’ όλα αυτή την αρχή που έχει πληγωθεί περισσότερο απ’ όλες τις άλλες αυτά τα δυο χρόνια, την αλήθεια, να λέμε την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Διότι εθνικό είναι το αληθές. Και πιστεύω, φίλες και φίλοι, ότι έχουμε χρέος το επόμενο διάστημα και όσοι βρισκόμαστε στον ΣΥΡΙΖΑ και όσοι παρακολουθούν τον ΣΥΡΙΖΑ, οι φίλοι και τα μέλη του κόμματος, να κοιτάξουμε περισσότερο τη μεγάλη εικόνα και τον μεγάλο στόχο.
Και η μεγάλη εικόνα και ο μεγάλος στόχος είναι να δουλέψουμε αποφασιστικά για τη μεγάλη νίκη τις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν αυτές έρθουν. Να δουλέψουμε αποφασιστικά γιατί έχουμε χρέος απέναντι σ’ αυτούς που υπέφεραν, που έχασαν τους ανθρώπους τους, που έχασαν τη δουλειά τους, που μειώθηκε το εισόδημά τους. Που παλεύουν έντιμα και σκληρά για να τα βγάλουν πέρα.
Και είναι ανάγκη επιτέλους αυτός ο λαός να πάψει πια να φοβάται. Να βγει απ’ αυτή τη σκληρή οικονομική και ψυχική δοκιμασία με το κεφάλι ψηλά.
Να βρει ξανά το κουράγιο και τη δύναμη να χτίσουμε μαζί μια Ελλάδα που δεν θα βγαίνει από μια κρίση για να ξαναμπεί σε μια άλλη. Αλλά μια Ελλάδα που θα πατά γερά στα πόδια της και θα έχει ως πυξίδα τη Δικαιοσύνη.
Σας καλώ να κάνουμε μαζί το μεγάλο βήμα με αποφασιστικότητα, με εγρήγορση. Θα είναι δύσκολος αυτός ο χειμώνας, χρειάζεται να δείξουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους όσους το έχουν ανάγκη.
Χρειάζεται να είμαστε δίπλα στους ανθρώπους που περνάνε δύσκολα. Χρειάζεται να μην αφήσουμε κανέναν μόνο του σ’ αυτή την κρίση. Αλλά και με πίστη και αποφασιστικότητα, έχουμε μπροστά μας δύσκολες μάχες τις οποίες θα τις κερδίσουμε.
Η προοδευτική διακυβέρνηση, ξέρετε, -όταν το πρωτοείπα κάποιοι γελούσαν, σήμερα ολοένα ολοένα και περισσότεροι διαπιστώνουν ότι όσο περνά ο καιρός, γίνεται σε όλους μας φανερό και στους πολιτικούς μας αντιπάλους, γι' αυτό έχουν νεύρα το τελευταίο διάστημα, ότι είναι μονόδρομος. Είναι μονόδρομος και θα γίνει πραγματικότητα. Γιατί το έχει ανάγκη ο τόπος, το έχει ανάγκη ο λαός.
Σας καλώ λοιπόν να κάνουμε μαζί το βήμα σ’ αυτή τη μεγάλη μάχη, γι' αυτή τη μεγάλη νίκη.
Να είστε καλά. Σας ευχαριστώ θερμά. Σας ευχαριστώ. Καλή δύναμη και να προσέχετε, σας θέλουμε όλους και όλες υγιείς, γερούς και δυνατούς.
Γεια σας.