Φ. Γεννηματά: Υπάρχει η δική μας προοδευτική διέξοδος

 

Τηλεσυζήτηση - εκδήλωση με θέμα: «Η Ελληνική Οικονομία σήμερα. Υπάρχει προοπτική με την πανδημία;», διοργάνωσε το Κίνημα Αλλαγής και η πρόεδρος του κόμματος, Φώφη Γεννηματά, ανοίγοντας την συζήτηση κατηγόρησε την κυβέρνηση για αλαζονική στάση καθώς «η αποδοχή της «έκθεσης Πισσαρίδη» έρχεται ως μονοκομματική επιλογή και όχι ως αποτέλεσμα μιας ευρύτερης πολιτικής και κοινωνικής συμφωνίας», όπως είπε. Ιδιαίτερα όταν η υλοποίηση του υπερβαίνει χρονικά την κυβερνητική θητεία της ΝΔ».

Επιπλέον δήλωσε πως το Κίνημα Αλλαγής διαφωνεί με το περιεχόμενο και την κατεύθυνση αυτής της πρότασης:

1ον) Γιατί δεν συνιστά ολοκληρωμένο πολιτικό σχέδιο για το μέλλον, και για την μετάβαση σε μια αναπτυγμένη, σύγχρονη, ανταγωνιστική οικονομία.

2ον) Γιατί ενώ μιλά για τον στόχο της αύξησης του κατά κεφαλήν ΑΕΠ, «ξεχνά» ότι από το όφελος της ανάπτυξης πρέπει, με πολιτικές αναδιανομής, να μειωθούν οι κοινωνικές ανισότητες. Δεν είναι καθόλου τυχαία η ηθελημένη αοριστία στις προτάσεις για τους φορολογικούς συντελεστές, και η έλλειψη αναφοράς για την φορολόγηση του πλούτου.

3ον) Γιατί μιλά για «ανάπτυξη» που βασίζεται στη στήριξη των μεγάλων και δεν αφορά τους πολλούς, τους μικρούς και μεσαίους.

4ον) Γιατί απουσιάζουν επιδεικτικά τα μέτρα για την Κοινωνική Προστασία, τα μέτρα που εξασφαλίζουν την κοινωνική συνοχή. Ακόμη και για την ενίσχυση των Δημόσιων Νοσοκομείων, που ως φαίνεται πρόκειται να παραδοθούν σε ιδιώτες.

5ον) Γιατί εμμένει στις βαθιά συντηρητικές προτάσεις για απολύσεις, για ωράριο λάστιχο, για την κατάργηση των ελεύθερων διαπραγματεύσεων των κοινωνικών εταίρων για τον κατώτερο μισθό. Δεν τους απασχολεί ότι και ο εργαζόμενος πρέπει να προσδοκά οφέλη από την ανάπτυξη, να βελτιώνει τη ζωή του, να αισθάνεται ασφαλής στην εργασία του.

6ον) Γιατί δεν υπάρχει καμία μέριμνα για να φέρουμε πίσω τους νέους επιστήμονες, που επενδύσαμε πάνω τους, αλλά σήμερα λόγω της κρίσης δουλεύουν και προσφέρουν στο εξωτερικό.

7ον) Γιατί εμμένει στην αντίληψη που θέλει τον ασφυκτικό έλεγχο του κράτους αλλά όχι τις ισχυρές δημόσιες επενδύσεις όπως για το ΕΣΥ, τις κοινωνικές υποδομές που σήμερα καταρρέουν.