κ. Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή στη συζήτηση του νομοσχεδίου
για την ίδρυση του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Πριν μπω στην ουσία της σημερινής συζήτησης, θα ήθελα να κάνω ένα σύντομο σχόλιο για την αποπομπή από την Κυβέρνηση της αναπληρώτριας Υπουργού Εργασίας της κυρίας Αντωνοπούλου. Έπρεπε να περάσουν τρεις ολόκληρες μέρες έντονης αντίδρασης από τα Κόμματα της Αντιπολίτευσης, αλλά και από τους πολίτες, για να δηλώσει ο κ. Τσίπρας, αρχικά ενοχλημένος, και στη συνέχεια, βέβαια, υπό την πίεση της δημόσιας κατακραυγής να απομακρύνει την κυρία Αντωνοπούλου από την Κυβέρνηση. Η ουσία όμως της υπόθεσης παραμένει. Ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε το νόμο ο οποίος επέτρεψε στην κ. Αντωνόπουλου και στο σύζυγό της - να μην τον ξεχνάμε - τον κ. Παπαδημητρίου να παίρνουν μηνιαίο επίδομα 1.000 ευρώ, την ώρα που διαθέτουν πολύ μεγάλη περιουσία, αλλά και άλλη κατοικία στην Αττική. Και μάλιστα αυτή δεν ήταν μια αυτόματη διαδικασία. Η κυρία Αντωνοπούλου έκανε αίτηση κάθε μήνα για να παίρνει αυτό το μηνιαίο επίδομα των 1.000 ευρώ.
Και αυτό το οποίο βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον, κύριοι της Κυβέρνησης και κυρίες και κύριοι της κυβερνητικής πλειοψηφίας, είναι ότι - όπως με ενημέρωσαν οι συνεργάτες μου - η σχετική αυτή διάταξη, ξέρετε πότε ψηφίστηκε; Στις 14 Αυγούστου του 2015. Μαζί δηλαδή με το τρίτο Μνημόνιο. Η χώρα χανόταν και εσείς περνάγατε ρουσφέτια. Όλοι όμως αντιλαμβάνονται ότι η αποπομπή της κυρίας Αντωνοπούλου δεν αλλάζει την πραγματικότητα. Εξάλλου, η ανακοίνωσή της ήταν μια σπονδή στην αλαζονεία και η αρχική της αντίδραση ήταν η επιτομή της υποκρισίας. Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι πολίτες το γνωρίζουν πλέον πολύ καλά: Δεν υπήρξε ποτέ ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Το μόνο που επιβεβαιώνεται πια καθημερινά, είναι η ταχύτατη διολίσθηση του κ. Τσίπρα και της Κυβέρνησης στο δρόμο της ηθικής απαξίωσης.
Επιτρέψτε μου όμως να κάνω και ένα δεύτερο σχόλιο, το οποίο θα με οδηγήσει στη συνέχεια στο σημερινό θέμα. Και έχει και αυτό να κάνει με την επικαιρότητα των δύο τελευταίων ημερών. Το πρωί είχαμε μια ακόμη κατάληψη της πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Χθες έγιναν επεισόδια, από τους γνωστούς αγνώστους, έξω από το σπίτι του κ. Παπαδήμου. Δεν του έφτανε του ανθρώπου που παραλίγο να τον δολοφονήσουν, έπρεπε να δεχτεί και επεισόδια έξω από το σπίτι του. Διότι κάποιοι διαμαρτύρονται για τη μεταγωγή αυτού που φέρεται ως ένοχος για την αποστολή του συγκεκριμένου τρομοδέματος. Το ίδιο ακριβώς -επεισόδια δηλαδή- συνέβη έξω από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, καθώς και στις φυλακές Κορυδαλλού. Δράστες, και στις τέσσερις περιπτώσεις, ήταν οι αυτοαποκαλούμενοι αλληλέγγυοι προς το φερόμενο δράστη της επίθεσης στον κ. Λουκά Παπαδήμο. Και ρωτώ ευθέως την Κυβέρνηση. Δεν είναι εδώ ο αρμόδιος Υπουργός, αλλά βλέπω εδώ τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο. Τα θεωρεί όλα αυτά ασήμαντα; Τα θεωρεί φυσιολογικά; Τι κάνει για να αντιδράσει; Έκανε καμία προσαγωγή; Και γιατί επιδεικνύεται (και επιδεικνύετε), ακόμη μια φορά, απαράδεκτη ανοχή σε τέτοια φαινόμενα;
Σας προειδοποιώ για άλλη μια φορά από αυτό το βήμα. Είστε αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτά τα εκφυλιστικά φαινόμενα και τους κινδύνους που εγκυμονούν. Και θέλω να διαβεβαιώσω, για άλλη μια φορά, και την εθνική αντιπροσωπία, αλλά και τον ελληνικό λαό που μας παρακολουθεί ότι η ανοχή της επόμενης Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας στη βία, θα είναι μηδενική. Αυτά τα φαινόμενα θα τελειώσουν οριστικά και αμετάκλητα.
Έρχομαι τώρα στο θέμα της σημερινής συζήτησης την ίδρυση του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής. Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω αναλυτικά τις συνεδριάσεις των Επιτροπών, τις τοποθετήσεις των βουλευτών και των φορέων γύρω από ένα θέμα μεγάλου ενδιαφέροντος. Κύριε Υπουργέ, γνωρίζετε ότι έχουμε διασταυρώσει τα ξίφη μας ως προς τις πολιτικές σας για την Παιδεία. Έχουμε μια κεντρική φιλοσοφική διαφορά με τον τρόπο τον οποίο αντιλαμβάνεστε το ρόλο πρωτίστως της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Και έχουμε δεσμευθεί ότι μια σειρά από νομοθετικές πρωτοβουλίες τις οποίες έχετε εισάγει στην Εθνική Αντιπροσωπεία θα τις αναθεωρήσουμε άμεσα, διαμορφώνοντας ένα καινούριο πλαίσιο το οποίο θα διέπει την Ανώτατη Εκπαίδευση.
Στο ζήτημα τώρα του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι αυτή η επιλογή ως προς την κεντρική της σύλληψη, τη μεγάλη της ιδέα αποτελεί μια επιλογή που κινείται προς την σωστή κατεύθυνση. Για τους εξής λόγους: Αναγνωρίζει την πραγματικότητα -ότι δηλαδή πολλά τμήματα των Τ.Ε.Ι. Αθήνας και Πειραιά είναι ήδη, επί της ουσίας, τμήματα πανεπιστημιακά. Ανοίγω μια παρένθεση: Ότι τα δύο αυτά Τ.Ε.Ι. είναι δύο εξαιρετικά Ιδρύματα, τα οποία αποσπούν, όχι μόνο υψηλές βαθμολογίες στις αξιολογήσεις που γίνονται, αλλά κυρίως επιβραβεύονται οι απόφοιτοί τους από την ίδια την αγορά εργασίας. Βρίσκουν με άλλα λόγια οι απόφοιτοι των πιο πολλών τμημάτων των Τ.Ε.Ι. αυτών πιο εύκολα δουλειά απ’ ό,τι βρίσκουν οι απόφοιτοι των πανεπιστημιακών τμημάτων. Η δεύτερη λογική που θα μας ωθούσε να συμφωνήσουμε με την κεντρική αρχή αυτού του εγχειρήματος, είναι ότι είναι ότι πρόκειται για ένα εγχείρημα το οποίο συγχωνεύει δομές. Μια επιλογή που, υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να οδηγήσει στον εξορθολογισμό και στη βελτίωση της λειτουργίας του νέου συγχωνευμένου Ιδρύματος. Και τρίτον, αυτή η επιλογή, αν οδηγούσε πραγματικά στην αναβάθμιση των εφαρμοσμένων επιστημών στη Δυτική Αττική, θα ωφελούσε και σημαντικά μια περιοχή του Λεκανοπεδίου η οποία θα μπορούσε σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο να απορροφήσει την τεχνογνωσία που το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής μπορεί να παράγει. Επομένως, ως προς την αρχική της σύλληψη, η πρωτοβουλία είναι καταρχήν θετική.
Πάμε τώρα να δούμε όμως, τι είναι ακριβώς αυτό το οποίο κάνετε με το συγκεκριμένο νομοθέτημα. Διότι υπονομεύετε, κύριε Υπουργέ, μια πρόταση, μια ιδία η οποία, ενώ επί της αρχής - όπως σας είπα- είναι σωστή, υλοποιείται δυστυχώς με τελείως λανθασμένο τρόπο. Είναι -και δεν νομίζω πως υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό, τονίστηκε κατά κόρον και στην Επιτροπή και στην Ολομέλεια- μια αποσπασματική νομοθετική πρωτοβουλία αυτή την οποία φέρνετε. Κυρίως όμως, είναι μια νομοθετική πρωτοβουλία η οποία δεν εντάσσεται σε κανένα συνολικό πλαίσιο εξορθολογισμού της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και της σύνδεσής της με την αγορά εργασίας. Νομίζω ότι η εισηγήτριά μας, η κυρία Κεραμέως, ο κοινοβουλευτικός μας Εκπρόσωπος, αλλά και πολλοί βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας οι οποίοι πήραν τον λόγο κατέδειξαν και στην Επιτροπή και στην Ολομέλεια τα βασικά ελαττώματα του όλου εγχειρήματος. Επιτρέψτε μου να αναφέρω μόνο κάποια. Η νομοθέτηση γίνεται πρόχειρα και βιαστικά. Χωρίς κανένα κριτήριο, χωρίς καμία μελέτη, χωρίς κανένα συγκεκριμένο σχέδιο. Όπως σχέδιο, κύριε Υπουργέ, εγώ δεν έχω ακούσει ακόμα συνολικά για τον χάρτη της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στη χώρα.
Βλέπω ότι, με μεγάλη άνεση ο Υπουργός εξαγγέλλει την ίδρυση νέων σχολών. Αναφέρω ως το πιο πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα την εξαγγελία που έκανε στην Πάτρα για την ίδρυση τέταρτης Νομικής Σχολής στο τοπικό Πανεπιστήμιο. Και αναρωτιέμαι κύριε Υπουργέ: Όλες αυτές οι εξαγγελίες είναι αποτέλεσμα κάποιου συνολικού σχεδιασμού; Κάποιας μελέτης η οποία έγινε και η οποία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι σήμερα χρειαζόμαστε ακόμα περισσότερους αποφοίτους νομικών σχολών και αυτοί οι απόφοιτοι είναι καλύτερο να αποφοιτούν από την Πάτρα και όχι από κάποιο άλλο Ίδρυμα; Λες και δεν έχουμε ήδη αρκετούς άνεργους δικηγόρους, οι οποίοι με πολύ μεγάλη δυσκολία τα βγάζουν πέρα σήμερα και πολλοί αναγκάζονται να καταφύγουν σε διαφορετικά επαγγέλματα. Με τι κριτήριο προχωράτε σε όλες αυτές τις κινήσεις; Και πως συνδέετε τελικά τον αριθμό των αποφοίτων από την Ανώτατη Εκπαίδευση με τις πραγματικές ανάγκες της αγοράς εργασίας;
Θα σας πω τι κάνετε. Κάνετε μια ωραία εξαγγελία σε ένα τοπικό ακροατήριο για να εισπράξετε ένα χειροκρότημα από μια τοπική κοινωνία την οποία δυστυχώς εθίζετε, για άλλη μια φορά, στη λογική ότι μπορούμε να προσθέτουμε σχολές ή να προσθέτουμε τμήματα μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουμε τοπικές απαιτήσεις. Αυτό όμως, κύριε Υπουργέ, δεν συνιστά ολοκληρωμένη πολιτική για την Τριτοβάθμια εκπαίδευση στη χώρα μας. Έχετε φέρει, λοιπόν, ένα νομοσχέδιο απροετοίμαστο το οποίο κατά την άποψή μας δεν έχει σχέση με την σύγχρονη πραγματικότητα. Διότι τρέχετε για να προλάβετε τα μηχανογραφικά δελτία των φετινών τελειοφοίτων Λυκείου. Διότι πολύ απλά ο κ. Τσίπρας εξήγγειλε για φέτος τη λειτουργία του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής. Ένα νομοσχέδιο το οποίο είναι γραμμένο στο πόδι και υλοποιείται, με τον τρόπο αυτό, μόνο και μόνο για να μαζέψετε ψήφους. Για να εξαγγείλετε μια κίνηση καλής θέλησης σε μια περιοχή του Λεκανοπεδίου που δικαιολογημένα θεωρείτε υποβαθμισμένη. Ας είμαστε, λοιπόν, ειλικρινείς κύριε Υπουργέ, σε αυτή την αίθουσα για τις πραγματικές σας προθέσεις ως προς το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου το οποίο θα γίνει σήμερα νόμος.
Δεν έχει ικανοποιηθεί κανένα σοβαρό διοικητικό-οικονομικό ή και ακαδημαϊκό κριτήριο για την ενοποίηση των Τ.Ε.Ι. Αθήνας και Πειραιά. Ακολουθείτε - και σε αυτό το σχέδιο νόμου - μια υπουργοκεντρική, συγκεντρωτική διαδικασία, η οποία απαξιώνει το αυτοδιοίκητο των Α.Ε.Ι., αλλά αγνοεί επιδεικτικά και την Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση, η οποία ουσιαστικά δεν συνεισέφερε την τεχνογνωσία της και την άποψή της στο συγκεκριμένο νομοθέτημα. Και είναι ξεκάθαρο ότι όταν σχεδιάζατε και γράφατε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν είχατε κατά νου την πραγματική αναβάθμιση της τεχνολογικής Παιδείας της χώρας. Γι’ αυτό και συγχωνεύετε, επί της ουσίας, δύο Τ.Ε.Ι., αλλά καμία αναφορά δεν κάνετε στα υπόλοιπα Τ.Ε.Ι. της χώρας.
Γι’ αυτό και η συγκεκριμένη πρωτοβουλία δεν εντάσσεται σε κάποιον συγκεκριμένο και συγκροτημένο σχεδιασμό για την προώθηση των εφαρμοσμένων επιστημών στη χώρα μας. Δεν αντιμετωπίζει - σας το τόνισε και η εισηγήτρια μας - τα θεμελιώδη ζητήματα των επαγγελματικών δικαιωμάτων και των ισοτιμιών των πτυχίων των αποφοίτων. Και οι στρεβλώσεις που δημιουργεί η πρόχειρη παρέμβασή σας είναι πολλές. Και οι μεταβατικές θεραπείες που προβλέπετε είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσουν πολύ περισσότερα και πολύ μεγαλύτερα προβλήματα.
Θεωρώ κύριε Υπουργέ, με άλλα λόγια ότι το νομοσχέδιο αυτό είναι μια χαμένη ευκαιρία. Μια χαμένη ευκαιρία που θυσιάζεται στο βωμό του εύκολου λαϊκισμού. Γιατί οι πολιτικές σας, συνολικά στην Παιδεία, είναι ένα μείγμα ιδεοληψιών και ανικανότητας. Οι εφαρμοσμένες επιστήμες προϋποθέτουν από την ίδια τους τη φύση, σύνδεση του Πανεπιστημίου με την αγορά. Είναι κάτι το οποίο εσείς - όχι κατ’ ανάγκην προσωπικά, αλλά ο χώρος τον οποίο εκπροσωπείτε ιδεολογικά - αποστρέφεστε. Επί χρόνια πολεμούσατε αυτή τη σύνδεση των Πανεπιστημίων, είτε των Α.Ε.Ι., είτε των Τ.Ε.Ι., με την αγορά. Χρειαζόμαστε σήμερα αυτόνομα και αυτοδιοίκητα Α.Ε.Ι. Δεν χρειαζόμαστε παραρτήματα του Υπουργείου Παιδείας. Και φυσικά χρειαζόμαστε ανοιχτά και ασφαλή Πανεπιστήμια και όχι προστατευόμενα γκέτο κουκουλοφόρων. Θα σας πω, λοιπόν, πολύ σύντομα τη δική μου θέση για το πως, κατά την άποψή μας, θα έπρεπε να λάβει σάρκα και οστά μια τέτοια μεταρρύθμιση.
Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ποιος είναι ο τελικός στόχος. Να απαντήσουμε δηλαδή σε ένα βασικό ερώτημα: Τι ανώτατη τεχνολογική εκπαίδευση θέλουμε τελικά στην Ελλάδα; Και αφού απαντήσουμε σε αυτό το κεντρικό ερώτημα, θα πρέπει να σχεδιάζουμε τις μεταρρυθμίσεις που αφορούν το υφιστάμενο σύστημα, για να πετύχουμε σταδιακά αυτό το στόχο. Και στο πλαίσιο αυτό είναι προφανές ότι θα χρειαστούν και συγχωνεύσεις και αλλαγές στα προγράμματα σπουδών και καινούργιες ειδικότητες και μεταβολές στα επαγγελματικά δικαιώματα. Ωστόσο, χωρίς ένα συνολικό πλαίσιο, χωρίς ένα καλά καθορισμένο οδικό χάρτη, οι όποιες παρεμβάσεις θα είναι πάντα ατελέσφορες και θα είναι πάντα αποσπασματικές. Για εμάς η προτεραιότητα είναι ξεκάθαρη: Ουσιαστική ενίσχυση της Τεχνολογικής Ανώτατης Εκπαίδευσης. Είναι η τάση στην οποία κινείται όλη η Ευρώπη. Είναι η τάση στην οποία κινείται όλος ο κόσμος. Με προγράμματα σπουδών προσανατολισμένα στην πρακτική εφαρμογή σε όλα τα γνωστικά πεδία.
Για να το πω με πιο απλά λόγια: Η πραγματική προστιθέμενη αξία της ενοποίησης δύο Ιδρυμάτων δεν είναι η δημιουργία ενός νέου, παραδοσιακού τύπου Τεχνολογικού Πανεπιστημίου. Είναι η δημιουργία, για πρώτη φορά στη χώρα μας - και αυτή είναι η ευκαιρία την οποία αφήνετε να πάει χαμένη - ενός Πρότυπου Πανεπιστημίου Εφαρμοσμένων Επιστημών στη Δυτική Αττική. Ενός Πανεπιστημίου το οποίο μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να γίνει πρότυπο για όλη την περιοχή των Βαλκανίων, να γίνει ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης. Αυτό θα πρέπει να είναι το όραμά μας, όχι μόνο για το συγχωνευμένο, νέο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών στη Δυτική Αττική, αλλά και για τα υπόλοιπα Τ.Ε.Ι. της χώρας.
Τι θα πρέπει να περιλαμβάνει αυτό το Πανεπιστήμιο; Σχολές και Τμήματα που να έχουν προσανατολισμό αποκλειστικά σε μια δυναμικά μεταβαλλόμενη αγορά εργασίας. Σε ειδικότητες, που πραγματικά έχει ανάγκη, όχι μόνο η αγορά του σήμερα, αλλά κυρίως η αγορά του αύριο, όπως αυτή διαμορφώνεται ταχύτατα. Έχουμε πει πολλές φορές από αυτό το βήμα ότι δεν ζούμε σε ένα στάσιμο κόσμο. Οι τεχνολογικές εξελίξεις είναι ραγδαίες. Ζούμε σε ένα κόσμο που βιώνει αυτό το οποίο αποκαλούμε πια, την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση. Σε μερικά χρόνια, όχι σε μερικές δεκαετίες, το εργασιακό περιβάλλον θα έχει αλλάξει άρδην. Και τα εφόδια τα οποία θα ζητούνται από τους νέους αποφοίτους των Πανεπιστημίων μας θα είναι εντελώς διαφορετικά από αυτά που παρέχουμε σήμερα.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι πολλοί εργοδότες μας λένε σε έρευνες κοινής γνώμης που γίνονται ότι παρά το γεγονός ότι η ανεργία είναι στο 20%, δυσκολεύονται σήμερα να βρουν εργαζόμενους με τις κατάλληλες δεξιότητες. Κινδυνεύουμε, δηλαδή, σύντομα να βρεθούμε σε μια κατάσταση όπου η ελληνική οικονομία να μπορεί να αναπτύσσεται σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις και να μην έχουμε το έμψυχο δυναμικό για να στελεχώσουμε τις νέες δουλειές, οι οποίες όλοι ελπίζουμε ότι θα δημιουργούνται και θα οδηγήσουν τη χώρα στο δρόμο της ανάπτυξης.
Αυτή, λοιπόν, η πρόκληση, η οποία είναι μια συστημική πρόκληση και αφορά συνολικά την αγορά εργασίας και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, δεν αντιμετωπίζεται με απλές συγχωνεύσεις και με μετονομασίες Τμημάτων. Μπορεί βεβαίως να ικανοποιεί ορισμένες ομάδες, μπορεί να είναι ένα ψευτο-αφήγημα περιφερειακής ανάπτυξης αλλά δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό στο μέλλον της χώρας. Το νέο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών, το οποίο εγώ τουλάχιστον έχω στο μυαλό μου, αυτό το οποίο θα αποκαλούσαν οι αγγλοσάξονες University of Applied Sciences, δίνει μεγάλο βάρος στα εργαστηριακά μαθήματα. Αλλά και στην πρακτική άσκηση στις ίδιες τις επιχειρήσεις. Όπως ήδη γίνεται σε μεγάλο βαθμό στα Τ.Ε.Ι. Δίνει έμφαση στην εφαρμοσμένη έρευνα, όχι τόσο στη θεωρητική, στη βασική έρευνα, η οποία γίνεται για τις επιχειρήσεις με τις επιχειρήσεις. Δίνει έμφαση στην πρακτική εκπαίδευση. Και βέβαια διασφαλίζει επαγγελματικά δικαιώματα τα οποία καθορίζονται περισσότερο από την αγορά και από τις επαγγελματικές οργανώσεις και λιγότερο από το Υπουργείο.
Αυτό βέβαια, σημαίνει ότι το Πανεπιστήμιο πρέπει να είναι πλήρως συνδεδεμένο με τον κόσμο των επιχειρήσεων και την πραγματικότητα της αγοράς. Για παράδειγμα το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής μπορεί και πρέπει να έχει σημαντικό, ηγετικό ρόλο στη διερεύνηση, επίλυση σημαντικότατων τεχνικών θεμάτων, που απασχολούν την ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Αττικής. Αναφέρω ενδεικτικά παραδείγματα: Την αντιπλημμυρική προστασία, ενδεικτικά στη Μάνδρα την οποία επισκέφτηκα για τρίτη φορά μέσα σε 100 μέρες και με ειρωνεύτηκε η Κυβέρνηση, όταν κανείς Υπουργός της δεν έχει πατήσει το πόδι στη Μάνδρα, ούτε καν η Περιφερειάρχης. Αλλά η αντιπλημμυρική προστασία της Δυτικής Αθήνας θα έπρεπε να είναι ένα πεδίο εφαρμοσμένης έρευνας, όπου το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής θα μπορούσε να συνεισφέρει. Η απορρύπανση και η βελτίωση των υδάτων στον κόλπο της Ελευσίνας. Ο τρόπος με τον οποίο θα επεκταθεί το λιμάνι του Πειραιά, αλλά και της Ελευσίνας. Η αναγέννηση της ναυτικοεπισκευαστικής ζώνης στο Πέραμα. Η διαχείριση και η ανακύκλωση αποβλήτων. Μεγάλη πληγή συνολικά για το Λεκανοπέδιο, αλλά ειδικά για τη Δυτική Αθήνα. Η δημιουργία κέντρου logistics στο Θριάσιο και πως αυτό συνδέεται με την τοπική οικονομία. Και βέβαια ο τεχνολογικός εκσυγχρονισμός της βιομηχανικής παραγωγής στον Ασπρόπυργο.
Εδώ επιτρέψτε μου να κάνω μια ειδική αναφορά στο ενδιαφέρον της «Εθνικής Επιτροπής Ανάπτυξης και Μεταρρυθμίσεων της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας» (NDRC), που είναι ο κρατικός βραχίονας διεθνών επενδύσεων του Πεκίνου, για στοχευμένες επενδύσεις στη Δυτική Αττική. Και το λέω αυτό υπό το πρίσμα της πρωτοβουλίας που σήμερα έχει ήδη οργανωθεί στο Τ.Ε.Ι. Αθήνας, όπου ήδη λειτουργεί οργανωμένο Γραφείο Ανταλλαγών και Συνεργασιών με Α.Ε.Ι. της Λ.Δ. της Κίνας. Έτσι προχωρούν στο σύγχρονο κόσμο οι εφαρμοσμένες επιστήμες. Με στενή και άρρηκτη σχέση με ακαδημαϊκά εκπαιδευτικά ιδρύματα του εξωτερικού, αλλά με τις αγορές ταυτόχρονα και με τους διεθνείς επενδυτές.
Το όραμα μου, λοιπόν, θα ήταν να γίνει η υποβαθμισμένη Δυτική Αττική μήτρα νέων ιδεών και τεχνολογιών, με επίκεντρο το νέο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών. Ένα πραγματικό οικοσύστημα από ερευνητές, φοιτητές, επιχειρηματίες, πλήρως εναρμονισμένο με τις σύγχρονες, παγκόσμιες τάσεις της εφαρμοσμένης επιστήμης. Αυτό θέλουν οι φοιτητές, αυτό θέλουν και οι καθηγητές -οι περισσότεροι τουλάχιστον- και σίγουρα αυτό αποζητά και η ίδια η κοινωνία. Μια επανάσταση ιδεών, ένα νέο εκπαιδευτικό μοντέλο, που θα αντικαταστήσει τα σημερινά Τ.Ε.Ι. και θα αναβαθμίσει ουσιαστικά την τεχνολογική εκπαίδευση στη χώρα. Η ενίσχυση της ανώτατης τεχνολογικής εκπαίδευσης, μπορεί να γίνει μόνο μέσα από μια στρατηγική δημιουργίας Πανεπιστημίων Εφαρμοσμένων Επιστημών. Εκεί όμως -προσέξτε- που υπάρχει η κρίσιμη μάζα για να μπορεί να τα υποστηρίξει. Όχι παντού, δηλαδή.
Η δική μας πολιτική, όπως την εκπονούμε ως Νέα Δημοκρατία, είναι μια πολιτική που είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένου σχεδιασμού. Σέβεται τους θεσμούς. Υιοθετεί και ακολουθεί συγκεκριμένα ακαδημαϊκά κριτήρια. Και αναγνωρίζει ότι η διασύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά είναι αναγκαία και αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση. Δεν παραμερίζει αρχές, όπως η Αρχή Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση (ΑΔΙΠ) για να υπηρετηθούν συντεχνιακά συμφέροντα. Η δική μας πολιτική είναι μία πολιτική η οποία είναι υπεύθυνη και μακρόπνοη. Δεν είναι ψηφοθηρική και πελατειακή. Είναι κρίμα που η πρωτοβουλία για τη δημιουργία του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής είναι γεμάτη προχειρότητες και δεν θα μπορέσει τελικά να οδηγήσει στην υλοποίηση αυτού του ονείρου για ένα πραγματικό πρότυπο πανεπιστήμιο εφαρμοσμένων επιστημών, όπως τουλάχιστον εγώ το οραματίζομαι και όπως με πολύ αδρές γραμμές σας το παρουσίασα.
Δεν περίμενα βέβαια πολλά περισσότερα από τη σημερινή Κυβέρνηση. Μας έχει συνηθίσει σε πειραματισμούς που έχουν κάνει πολύ κακό στη χώρα. Ειδικά στον τομέα της Παιδείας, όπως είπα και στην αρχή, όπου εκδηλώνονται ταυτόχρονα ιδεολογικές εμμονές και πελατειακές λογικές που ανήκουν σε άλλη εποχή. Είναι προφανές ότι οι περισσότερες κυβερνητικές πρωτοβουλίες έχουν ένα κεντρικό στόχο. Την παραμονή στην εξουσία της σημερινής Κυβέρνησης μέσα από το χτίσιμο ενός νέου κομματικού Κράτους. Όμως, αυτή είναι μια Ελλάδα που πρέπει να αφήσουμε πίσω μας. Δικό μας χρέος είναι να είμαστε έτοιμοι για να οδηγήσουμε τη χώρα στην επόμενη μέρα. Και είμαστε έτοιμοι.
Γι’ αυτό και ανέβηκα σήμερα στο βήμα. Για να εγγυηθώ ότι το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, που έστω και με αυτό τρόπο ιδρύεται σήμερα, θα ακολουθήσει τελικά το δρόμο που πραγματικά του αξίζει. Θα ασχοληθώ προσωπικά ώστε να γίνει το καλύτερο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών της χώρας και - γιατί όχι; - ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης. Το οφείλουμε σε μια περιοχή που αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια την αδιαφορία της Πολιτείας. Και για την οποία ένα ισχυρό πανεπιστήμιο εφαρμοσμένων Επιστημών πρέπει να αποτελεί όχι μόνο φάρο ανάπτυξης αλλά και πυλώνα τοπικής υπερηφάνειας.
Κλείνω με την εξής παρατήρηση. Θέλω κάποια στιγμή το παιδί από το Αιγάλεω που σήμερα είναι στο δημοτικό, όταν έρθει η ώρα να συμπληρώσει το μηχανογραφικό και να επιλέξει το Πανεπιστήμιό του, να επιλέξει το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, όχι ως δεύτερη ή τρίτη επιλογή, όπως γίνεται συχνά με τα πιο πολλά Τ.Ε.Ι., αλλά ως πρώτη επιλογή, που θα του διασφαλίσει ότι θα αποκτήσει γνώσεις και δεξιότητες χρήσιμες για να διακριθεί σε μια ανταγωνιστική αγορά εργασίας.
Σας ευχαριστώ πολύ.