Σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, η προστασία ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, των σεισμόπληκτων και όσων έχουν άμεση ανάγκη θα έπρεπε να αποτελεί βασική προτεραιότητα. Στην Λέσβο μετά τον σεισμό κυβερνητικοί και κρατικοί υπεύθυνοι βρέθηκαν στο νησί για την αντιμετώπιση της έκτακτης κατάστασης και μοίρασαν υποσχέσεις. Δεν πέρασαν όμως ούτε 3 εβδομάδες και 200 σεισμόπληκτοι τα σπίτια των οποίων κρίθηκαν ακατάλληλα, μείνανε στον δρόμο. Ούτε διασφαλίσθηκε η διαμονή τους την μεταβατική περίοδο ούτε τους δόθηκε το επίδομα ενοικίου που η ίδια η κυβέρνηση υποσχέθηκε. Η κυβέρνηση αντί της απαραίτητης κοινωνικής συνοχής συνεχίζει να επιδεικνύει κοινωνική αναλγησία ακόμη και σε θέματα καθημερινότητας που δεν έχουν καμία σχέση με τα μνημόνια. Δεδομένου όμως ότι το οικονομικό κόστος είναι ελάχιστο, η λύση πρέπει να δοθεί άμεσα χωρίς ούτε μία ημέρα καθυστέρηση. Για να μην χαθεί κάθε ίχνος ανθρωπιάς και αλληλεγγύης.
02/07/2017