ΣΤΟ 19Ο ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΑΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Νέοι και νέες του Ποντιακού Ελληνισμού,
Είναι χαρά να βρισκόμαστε σήμερα μαζί σας στο 19ο συναπάντημα της Νεολαίας των Ποντιακών Σωματείων.
Είναι η εποχή, είναι οι στιγμές, που πρέπει ακόμα περισσότερο να κρατήσουμε ζωντανές τις παραδόσεις μας, τα ήθη και τα έθιμά μας, ό,τι καλύτερο μας έχουν κληρονομήσει οι πρόγονοί μας από τη λαϊκή, πολιτιστική κληρονομιά.
Σήμερα, κόντρα σε όλους αυτούς που θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε, πού πρέπει να πάμε.
Μετά από πολλά χρόνια οικονομικής κρίσης, φτώχειας, ανεργίας, χρειάζεται να γυρίσουμε την πλάτη σε όλους αυτούς που θέλουν να χωρίσουν το λαό μας, τους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους επαγγελματίες, τους επιστήμονες, τους νέους, ανάλογα με το τι ψηφίζουν ή με το τι ιδεολογία έχουν.
Είναι χρήσιμο να κρατάμε ό,τι καλύτερο στοιχείο υπήρχε στις παραδόσεις και τα έθιμα του λαού μας, σε πείσμα όλων εκείνων, που με τον κοσμοπολιτισμό τους θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε, για να προωθήσουν έτσι καλύτερα τα συμφέροντά τους, σε βάρος των λαών.
Πέρασε σχεδόν ένας αιώνας από το βίαιο, βάρβαρο ξεριζωμό των Ελλήνων και άλλων μειονοτήτων από τις περιοχές του Εύξεινου Πόντου.
Για να ερμηνευτούν, όμως, ολοκληρωμένα και από τη σκοπιά των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων τα τραγικά εκείνα γεγονότα, που σημάδεψαν τη μοίρα των Ποντίων, για να μάθουν και να διδαχθούν οι νεότερες γενιές των Ποντίων από την ιστορική αλήθεια, απαιτείται αυτά τα τραγικά γεγονότα να ενταχθούν και να εξεταστούν στο ιστορικό πολιτικό-κοινωνικό πλαίσιό τους.
Κοντολογίς, απαιτείται να φωτιστεί όλο το ιστορικό υπόβαθρο εκείνης της περιόδου.
Στις αρχές του 20ού αιώνα κι ενώ είχε ξεσπάσει ο Α’ Ιμπεριαλιστικός Παγκόσμιος Πόλεμος για το μοίρασμα των τότε αγορών, ο Ποντιακός Ελληνισμός βρέθηκε, τότε, στη δίνη και έζησε στο πετσί του τις συνέπειες της διαμόρφωσης και της ανάπτυξης των εθνικών αστικών κρατών των Τούρκων, των Αράβων, των Αρμενίων στην Εγγύς Ανατολή, καθώς και των νότιων Σλάβων στα Βαλκάνια.
Κι όλα αυτά μέσα σε συνθήκες χρόνιας αποσύνθεσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που εξελισσόταν βεβαίως, τότε, κάτω από την διαρκή, απροκάλυπτη και άμεση επέμβαση των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών της Ευρώπης.
Μέσα σε αυτό το ιστορικό - γεωγραφικό πλαίσιο, και πιο συγκεκριμένα στη βίαιη διαδικασία διαμόρφωσης έθνους-κράτους των Τούρκων από την τουρκική αστική τάξη, υπήρξαν άμεσες καταστροφικές συνέπειες και σχεδιασμένοι διωγμοί των εθνικών μειονοτήτων, ανάμεσά τους, βέβαια, και του ελληνικού ποντιακού πληθυσμού, καθώς και άλλων πληθυσμών της Θράκης και της Μικράς Ασίας.
Οι συνέπειες, όμως, δεν ήταν ίδιες για όλους.
Τους διωγμούς και τα βάσανα τα υπέστησαν, κατά κύριο λόγο, οι άνθρωποι του λαού, η φτωχολογιά, καθώς χρησιμοποιήθηκαν ερήμην τους για άλλους σκοπούς.
Οι Έλληνες του Πόντου είχαν απέναντί τους πριν από όλα την τούρκικη αστική τάξη, που με το γενικευμένο αιματοκύλισμα επεδίωκε να εκτοπίσει το ανταγωνιστικό για αυτήν ελληνικό κεφάλαιο.
Απέναντί τους, όμως, είχαν δυστυχώς, όπως αποδείχτηκε –κι ας μη φαινόταν τότε και τόσο καθαρά- και την ελληνική αστική τάξη που χρησιμοποίησε αδίστακτα τους πληθυσμούς στον Πόντο, ως αντιπερισπασμό και ως μέσο πίεσης για τα δικά της ανταγωνιστικά συμφέροντα, εγκαταλείποντάς τους την τελευταία κρίσιμη στιγμή στην τύχη τους.
Αυτοί οι ανταγωνισμοί των αστικών τάξεων, της ελληνικής και της τουρκικής, συνεχίζονται και σήμερα σε νέο φυσικά πλαίσιο.
Εντείνονται μάλιστα και συμπλέκονται και με τους ευρύτερους ανταγωνισμούς των μεγάλων σημερινών δυνάμεων, τροφοδοτώντας την τουρκική επιθετικότητα με την κάλυψη άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών, αλλά και την επιδίωξη της ελληνικής αστικής τάξης για την γεωστρατηγική της αναβάθμιση στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου.
Το τότε αποτέλεσμα των ανταγωνισμών αυτών είναι γνωστό.
Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι χάθηκαν και περίπου ενάμισι εκατομμύριο ψυχές πήραν το δρόμο της προσφυγιάς.
Οι Πόντιοι που επαναπατρίστηκαν τελικά, εγκαταστάθηκαν από τις ελληνικές αρχές κυρίως σε περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, που σε πολλές περιπτώσεις αποδείχτηκαν οικονομικά ακατάλληλες για τη συντήρησή τους μιας και τα κριτήρια της εγκατάστασης τους δεν ήταν ανθρωπιστικά, αλλά πολιτικά.
Οι συνέπειες του τρόπου με τον οποίο μεταχειρίστηκαν οι αστικές κυβερνήσεις τις προσφυγικές μάζες άφησαν πίσω τους χρόνια προβλήματα, πολλά από τα οποία διαιωνίζονται και μέχρι τις μέρες μας.
Η προσφυγική αποκατάσταση υπήρξε μία μακρόχρονη τμηματική διαδικασία, η οποία για πολλούς πρόσφυγες θα διαρκούσε ακόμα και μία δεκαετία μετά την άφιξή τους στις ελληνικές ακτές.
Στην παράταση βέβαια της χρονικής διάρκειας της διαδικασίας αποκατάστασης συνέβαλαν και οι συνεχείς μετακινήσεις των προσφύγων, ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια, για να βρουν τον κατάλληλο τόπο για την εγκατάστασή τους.
Η οικονομική κατάσταση των προσφυγικών μαζών και οι συνθήκες διαβίωσης τους υπήρξαν άθλιες, ενώ οι επιθέσεις ενάντιά τους δεν υπήρξαν μόνο φραστικές –«τουρκόσπορους» τους αποκαλούσαν.
«Ονομάζονται λεφούσι, χαρακτηρίζονται Τούρκοι και απειλούνται με εξόντωσιν» έγραφε η «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ» της εποχής.
Ενάντια στους πρόσφυγες υπήρξαν και πάμπολλες επιθέσεις φυσικής βίας από τους δήθεν «πατριώτες» και «εθνικόφρονες» της εποχής εκείνης.
Να γιατί είναι ιστορική πρόκληση ο ίδιος ιδεολογικός χώρος σήμερα, όλα τα φασιστοειδή, να προσπαθούν –ψηφοθηρώντας- να καπηλευθούν τα γνήσια αισθήματα του Ποντιακού Ελληνισμού.
Ο ποντιακός ελληνισμός έζησε στο πετσί του την προσφυγιά κι έμαθε τι θα πει να μετακινείσαι σε εμπόλεμες ζώνες, τι θα πει εξαθλίωση, αρρώστιες, ρατσισμός.
Σήμερα η ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων συνεχίζει να ανάβει τις φωτιές του πολέμου στην περιοχή της Ευρασίας.
Εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί, εκατομμύρια πρόσφυγες, ο νέος απολογισμός των άγριων ανταγωνισμών μεταξύ των μονοπωλίων, που αξιοποιούν το διαχωρισμό των λαών και των μειονοτήτων με βάση τη θρησκεία και την εθνική καταγωγή, για να κυριαρχούν και να αποκομίζουν κέρδη.
Το Κόμμα μας, όχι μόνο καταδικάζει τις εγκληματικές επιθέσεις των ιμπεριαλιστών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και ενημερώνει το λαό για τους κινδύνους, μα τον καλεί και σε δράση ώστε να εμποδίσει τους σχεδιασμούς αυτούς που οδηγούν σε γενίκευση του πολέμου και νέο αιματοκύλισμα των λαών.
Το ΚΚΕ όλα αυτά τα χρόνια στηρίζει σταθερά κάθε δίκαιη διεκδίκηση του οργανωμένου ποντιακού κινήματος, όπως και όλες τις διεκδικήσεις του λαού, κόντρα στις επιλογές της Κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν παρασυρόμαστε από παχιά λόγια συμπαράστασης και από υποσχέσεις που δεν έχουν κανένα αντίκρισμα στην προώθηση και ανάδειξη των πραγματικών προβλημάτων και διεκδικήσεων του Ποντιακού Ελληνισμού.
Στεκόμαστε στο πλευρό των χιλιάδων ομογενών, που ύστερα από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την καπιταλιστική παλινόρθωση, εγκαταστάθηκαν στην πατρίδα μας και συνεχίζουν, μετά από τόσα χρόνια, να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα αποκατάστασης.
Θεωρούμε ότι πρέπει να αναδειχθεί και να στηριχθεί από το ελληνικό κράτος η πολιτιστική και πνευματική δραστηριότητα των Ποντίων, όλων των γενεών.
Σήμερα, σε μία περίοδο κατά την οποία γίνεται πάλι επίκληση στο εθνικό συναίσθημα και συμφέρον, ο λαός μας πρέπει να αξιοποιήσει την ιστορική μνήμη, ώστε να δει τι κρύβεται πίσω από αυτή τη ρητορική, πίσω από την προσπάθεια διαιώνισης του εθνικιστικού μίσους.
Κλείνοντας, και για όλους τους παραπάνω λόγους, δηλώνουμε και από το βήμα αυτό, ότι είμαστε σταθερά στο πλευρό των ποντιακών οργανώσεων και συλλόγων και στηρίζουμε τόσο στο Εθνικό Κοινοβούλιο όσο και στο Ευρωκοινοβούλιο τις προσπάθειες που κάνουν για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
Θυμόμαστε και τιμούμε πάντα όλους όσοι και όσες από τους Πόντιους και τις Πόντιες έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους για τα ψηλά ιδανικά τους.
Κι όπως λέει κι ένα παλιό παραδοσιακό ποντιακό τραγούδι:
«Αθάνατος κι ανάσπαλτος ‘πέμνες την ιστορίαν,
με τη λύραν εποίκαμε τα πάθια σ΄τραγωδίαν».
Καλή δύναμη σε όλους και όλες.
Καλή επιτυχία και στο φετινό συναπάντημά σας
ΑΘΗΝΑ 14/7/2017 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ