Απαιτείται ριζική αλλαγή στην Ελληνική εξωτερική πολιτική»
Μιλώντας σε τηλεοπτικό σταθμό της Βορείου Ελλάδος ο ανεξάρτητος Βουλευτής και πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Νίκος Νικολόπουλος, και απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις για τις τελευταίες Τουρκικές προκλήσεις, μεταξύ άλλων είπε:
«Το Σεπτέμβριο του 2016, ο Ηγέτης του Νέο-Οθωμανικού ολοκληρωτικού καθεστώτος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν όχι μόνον αμφισβήτησε επισήμως και δημοσίως τη Συνθήκη της Λωζάννης, αλλά αμέσως προχώρησε σε πράξεις, αφού ήδη έχει αποστείλει παρανόμως στρατεύματα σε Συριακό και Ιρακινό έδαφος παρά τις διαμαρτυρίες των νόμιμων κυβερνήσεων των δυο κρατών, παραβιάζοντας κατάφορα το Διεθνές Δίκαιο και τις Συνθήκες. Κατά συνέπεια δεν προέβη στις δηλώσεις αυτές για εσωτερική κατανάλωση όπως αρέσκονται κάποιοι εν Αθήναις να υποστηρίζουν.
Πριν λίγες μέρες μάλιστα μιλώντας στο Τουρκικό υπουργικό συμβούλιο, απευθυνόμενος προς τα μέλη της κυβέρνησης, ο Ερντογάν είπε τα εξής: “Σύντροφοι, η Τουρκία πλέον δεν μπορεί να παραμείνει ως έχει. Το στάτους κβο με κάποιον τρόπο θα αλλάξει. Ή θα κινηθούμε με άλματα προς τα μπροστά και θα κερδίσουμε, ή θα καταδικαστούμε να χάσουμε εδάφη. Εγώ είμαι αποφασισμένος να κάνω άλματα προς τα εμπρός”».
Όλα λοιπόν καταδεικνύουν με τον πιο απόλυτο τρόπο ότι ο Ερντογάν έχει αλλάξει ταχύτητα. Θεωρεί ως δεδομένο ότι τα σύνορα θα αλλάξουν. Μιλά για μία αυτοκρατορική Τουρκία, ως υπερασπίστρια των Σουνιτικών, Τουρκικών και Τουρκμενικών πληθυσμών από την Κεντρική Ασία έως και τη Βοσνία. Από τα Βαλκάνια έως και τη Μοσούλη. Κι αν τα έλεγε από παλιά (με τον όρο του Στρατηγικού Βάθους της Τουρκίας), τώρα το εφαρμόζει στην πράξη με συγκεκριμένες διακηρύξεις για αναθεώρηση των συνόρων βάσει διεκδικήσεων των εδαφών που ανήκουν στην «Τουρκία της καρδιάς μας». Κάπως έτσι ξεκίνησε κι ο Χίτλερ βεβαίως για όσους έχουν διαβάσει ιστορία με τον όρο του «Ζωτικού Χώρου – Lebensraum». Αυτή είναι η αφετηρία της σκέψης και των ενεργειών του. Πιστεύει πως θα καθίσει στο τραπέζι του μοιράσματος της νέας «πίττας» που θα προκύψει από τη συμφωνία Αμερικής – Ρωσίας για Συρία & Ιράκ. Πέραν αυτού όμως θα απαιτήσει ούτως ή άλλως κέρδη στη Κύπρο, στο Αιγαίο, στη Δυτική Θράκη.
Αν η Ελλάδα περιμένει υποστήριξη από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη – μέλη της, θα βιώσει την πλήρη απογοήτευση, διότι οι Τούρκοι -δεν το κρύβουν καθόλου άλλωστε- δηλώνουν απερίφραστα και σε κορυφαίο επίπεδο ότι δεν ενδιαφέρονται διόλου για τα ψηφίσματα της Ευρωβουλής, τις αποφάσεις της Κομισιόν και για την Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας τους. Από την άλλη, οι Ευρωπαίοι είναι παγιδευμένοι μέσα στη χαοτική οικονομικό-πολιτική γραφειοκρατία και την αρρωστημένη ύπαρξη του κλυδωνιζόμενου οικοδομήματος τους και αποδεδειγμένα είναι ανίκανοι να λάβουν και να εφαρμόσουν οποιαδήποτε κοινή απόφαση.
Η κυβέρνηση και το Υπουργείο Εξωτερικών θα έπρεπε να είχαν κάνει τα μαθήματα τους τώρα πια. Εφάρμοσαν κι εφαρμόζουν την ολέθρια πολιτική των "ανοιχτών συνόρων", αφού εκτιμούν λανθασμένα το πρόβλημα των μεταναστευτικών ροών και ποντάρουν ακόμη στην απατηλή Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη… με αποτέλεσμα η Ελλάδα να γίνεται ημέρα με την ημέρα μια τεράστια "αποθήκη" λαθρομεταναστών και προσφύγων. Αυταπατάται ακόμη περισσότερο δηλαδή κι από την οικονομική αλληλεγγύη που περίμενε από τους Ευρωπαίους το προηγούμενο διάστημα.
Τα στοιχεία όλα δείχνουν ότι η Τουρκία θα επικεντρωθεί πλήρως εναντίον της Ελλάδας μόλις τελειώσει με τη Συρία και το Ιράκ. Σύντομα δηλαδή. Η δε επίθεση θα είναι πρώτα ύπουλη, μέσω πίεσης «τρίτων». Είναι τυχαία άλλωστε η αέναη διάρκεια διευθέτησης του χρέους ή μήπως η συνεχής πίεση των ορδών λαθρομεταναστών προς την Ευρώπη; Οι Τούρκοι ωμά πια στήνουν τις «ξόβεργες» τους προς Αμερική και Ευρώπη εις βάρος της Ελλάδας με στόχους σαφείς και διατυπωμένους επισήμως: «γκριζάρισμα» ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού, δηλαδή όλα τα νησιά Β. Αιγαίου και Δωδεκάνησα, Κοσσοβοποίηση της Δ. Θράκης, ενώ για τη Κύπρο ήδη η Συμφωνία κατάλυσης του Κυπριακού Κράτους είναι σε προχωρημένο στάδιο…»
Ο Νίκος Νικολόπουλος προχώρησε και στην παράθεση μίας σειράς προτάσεων για την εξωτερική για μιια ρεαλιστική Ελληνική πολιτική
Η Ελλάδα έχει περιθώριο ελιγμών. Πρέπει όμως αμέσως κι άμεσα να μετατρέψει την έως σήμερα πολιτική της παθητικότητα σε ΟΥΣΙΩΔΗ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΤΗΤΑ. Για να γίνει αυτό απαιτείται:
Ριζική αναθεώρηση της εξωτερικής της πολιτική, όπως:
Του απατηλού ιδεολογήματος περί Ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας και των διευκολύνσεων που της παρέχει η Ελλάδα, που την έχει μετατρέψει σε δουλοπρεπή ακόλουθο των εξελίξεων, τη στιγμή μάλιστα που η ίδια η Τουρκία ουσιαστικά την έχει αποκλείσει. Ας καταλάβουν επιτέλους οι Ελληνικές πολιτικές ελίτ ότι αυτό που ίσχυε π.χ. για τη Λιθουανία και την Σλοβενία δεν ισχύει για τους στρατοκράτες της Άγκυρας και το καθεστώς των Νέο-Οθωμανών που προσβλέπουν σε δημιουργία αυτοκρατορίας. Η Ευρωπαϊκή Τουρκία δεν είναι το όνειρο τους, αλλά αντιθέτως η Οθωμανική – μουσουλμανική Ευρώπη είναι το ΣΧΕΔΙΟ τους.
Της ουτοπικής βεβαιότητας της ελλαδικής πολιτικής ελίτ ότι οι Διεθνείς Συνθήκες μας προστατεύουν από επιθετικές ενέργειες άλλων χωρών. Οι Συνθήκες δυστυχώς παραβιάζονται και γι αυτό οι χώρες έχουν Ένοπλες Δυνάμεις. Η Τουρκική Κατοχή της Κύπρου έως σήμερα είναι ένα τρανό παράδειγμα. Όποιος δεν το καταλαβαίνει να παραιτηθεί.
Προσφυγή άμεσα της Ελλάδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και τη Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τον διωγμό των Κωνσταντινουπολιτών, Ιμβρίων και Τενέδιων και την κατάφωρη παραβίαση των όρων της Συνθήκης της Λωζάννης.
Σύσφιξη της στρατηγικής μας σχέσης με το Ισραήλ σε επίπεδο υπογραφής Συμμαχίας 10ετούς διάρκειας, η οποία θα έχει τα εξής βασικά χαρακτηριστικά:
συνεχής συνεργασία επί των κοινών συμφερόντων στις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή (ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα, αγωγοί κτλ)
πλήρης στρατιωτική υποστήριξη σε περίπτωση που εμπλακεί κάποιος εκ των δύο σε πόλεμο
μεγιστοποίηση της μεταξύ τους συνεργασίας στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς
μεγιστοποίηση της συνεργασίας στο τομέα της οικονομίας, του εμπορίου και των επενδύσεων
πλήρης σεβασμός και διασφάλιση των δικαιωμάτων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και της Ελληνορθόδοξης Κοινότητας Αγίων Τόπων/Ισραήλ και παράλληλα της Εβραϊκής Κοινότητας Ελλάδος.
Στενότερη συνεργασία με τις ΗΠΑ στο βαθμό που οι τελευταίες καταλάβουν ότι η πολιτική της απαγκίστρωσης τις τελευταίες δεκαετίες από την Ελλάδα, που σήμερα όντως είναι ο παλαιότερος και πιο ασφαλής σύμμαχός τους στην ΝΑ Ευρώπη και η συνέχιση της πολιτικής του κατευνασμού απέναντι στην Τουρκία, χρεοκόπησε.
Στο πλαίσιο των σημείων 3+4 και των κινδύνων ασφαλείας που παρουσιάζονται για τις ΗΠΑ, υπογραφή διμερούς αμυντικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ για τον εξοπλισμό των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων με υπερσύγχρονο εξοπλισμό και σκάφη, με πλαίσιο τουλάχιστον εικοσαετίας.
Ενίσχυση της φωνής και της θέσης της Ελλάδας εντός του ΝΑΤΟ με μεγαλύτερη και βαθύτερη ενεργοποίηση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε επιχειρήσεις της Συμμαχίας. Να καταστεί δηλαδή σαφές στους συμμάχους μας ποια είναι ΕΜΠΡΑΚΤΩΣ η χώρα-φορέας στρατιωτικής, πολιτικής και διπλωματικής Δύναμης και Ασφάλειας στην Νότιο-Ανατολική Μεσόγειο. Ας το καταλάβουμε επιτέλους: Το ΝΑΤΟ είναι συμμαχία «αετών» κι όχι «σπουργιτιών»…
Τέλος, εκμετάλλευση από πλευράς Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής της προσέγγισης ΗΠΑ – ΙΡΑΝ και ταυτόχρονα μεγιστοποίηση ελληνικού οφέλους εκ της ανταγωνιστικής έως εχθρικής ιστορικά σχέσης Τουρκίας – ΙΡΑΝ, η οποία δεν είναι μόνο πολιτική, αλλά βαθειά θρησκευτική και πολιτισμική.
Χρόνος δεν υπάρχει για άλλες αυταπάτες. Η Κυβέρνηση οφείλει να αναθεωρήσει άμεσα εκ βάθους την εξωτερική πολιτική της χώρας, δίνοντας έμφαση στις πράξεις κι όχι στην απατηλή βεβαιότητα των Συνθηκών, διότι η Ιστορία είναι γεμάτη από Συνθήκες που άλλαξαν. Άλλωστε στην Ιστορία των Διεθνών Σχέσεων καμία Συνθήκη δεν κράτησε για πάντα. Βρισκόμαστε σε καιρό εξελίξεων…
«Τα πάντα ΡΕΙ και ΟΥΔΕΝ μένει», ο Ηράκλειτος είναι πιο επίκαιρος από ποτέ.