Άρθρο στην «Εφημερίδα
των Συντακτών»
Της Λίτσας Αμμανατίδου-Πασχαλίδου*
"Στα βήματα του
Άρη, επίκαιρος ο αγώνας"
Ο
Άρης Βελουχιώτης (ψευδώνυμο του Αθανάσιου Κλάρα), ιδρυτής του ΕΛΑΣ, ηγετική
μορφή του αντάρτικου σώματος του ΕΑΜ και ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του
ΚΚΕ, είναι από τις προσωπικότητες που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ιστορία της
Αριστεράς, αλλά και συνολικότερα της χώρας.
Όλη
του τη ζωή την αφιέρωσε στον αγώνα για την ελευθερία και τον σοσιαλισμό. Το
1924 έγινε μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας Αθήνας, στο τέλος του 1928
αρχισυντάκτης του Ριζοσπάστη και τον Φεβρουάριο του 1943
έγινε
Καπετάνιος του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, όπου και παρέμεινε μέχρι την
διάλυσή του.
Σε
κάθε επέτειο – γέννησης ή θανάτου – ενός μεγάλου αγωνιστή της Αριστεράς
καλούμαστε, σχεδόν αυτόματα πια, να τοποθετηθούμε πάνω στην επικαιρότητα του
αγώνα του. Σήμερα, 70 χρόνια μετά τον θάνατο του Άρη Βελουχιώτη, τι χρειάζεται
να πούμε;
Δεν
θα ήθελα να μιλήσω για ακόμα ένα παράδειγμα προς μίμηση, για την αξία του αγώνα
για τον σοσιαλισμό και την επίμονη στράτευση στην υπόθεση της Αριστεράς. Θα
ήθελα να μιλήσω για την δικαίωση των αγώνων που έχουν δώσει οι σύντροφοί μας
δεκαετίες τώρα και για την ιστορική ευθύνη που φέρει σήμερα η Αριστερά.
Η
φετινή 25η του Γενάρη δεν σηματοδοτεί απλά μία εκλογική νίκη του
ΣΥΡΙΖΑ. Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες ανοίγει η προοπτική τα όνειρά μας να
αποκτήσουν σάρκα και οστά, η προοπτική νίκης του αριστερού υποδείγματος και την
προοπτική αυτή πρέπει να την φυλάξουμε σαν «κόρη οφθαλμού».
Η
ζωή του Βελουχιώτη μας μαθαίνει και κάτι άλλο. Ότι ακόμα και όταν όλες οι
πιθανότητες είναι εναντίον σου, οφείλεις να συνεχίζεις με βάση τα πιστεύω σου. Παρότι
μετά την ήττα του ΚΚΕ και την Συμφωνία της Βάρκιζας υπέγραψε την διαταγή αποστράτευσης
του ΕΛΑΣ, αντιτάχθηκε στην εντολή του κόμματος για αφοπλισμό και συγκρότησε
ένοπλη ομάδα. Δεν παρέδωσε ποτέ τα όπλα και προτίμησε να βάλει τέλος στη ζωή
του, παρά να πέσει ζωντανός στα χέρια του εχθρού.
Τον
Οκτώβρη του 1944, στον ιστορικό του λόγο του στη Λαμία ανέφερε: «Μα εμείς
υποσχεθήκαμε στο λαό και κάτι άλλο: Ότι δεν θ' αφήσουμε το όπλο από το χέρι μας
αν δεν πετύχουμε και τη διπλή λευτεριά: τη λαοκρατία. Για αυτό θα παλέψουμε για
να εκτελέσουμε κι αυτή την υπόσχεση μας, αφιερώνοντας και θυσιάζοντας τη ζωή
μας ακόμα για τη λαοκρατική λύση του ελληνικού προβλήματος.»
Ας
μην αφήσουμε, λοιπόν, «το όπλο από το χέρι μας». Ας δώσουμε αυτή τη μάχη όλοι
και όλες μέχρι την τελική νίκη, όπως οφείλουμε στους συντρόφους του χθες και
στους συντρόφους του αύριο, όπως οφείλουμε στο λαό μας, αλλά και σε κάθε λαό
που προσδοκά σε ένα καλύτερο αύριο. Όπως κλείνει και η προαναφερθείσα ομιλία
του Άρη Βελουχιώτη: «τελειώνοντας, σας
καλώ να φωνάξουμε: Ζήτω ο κυρίαρχος λαός μας!».
*Η
Λίτσα Αμμανατίδου-Πασχαλίδου είναι βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ και
Πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου της βουλής.