Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, κ. Αντώνης Σαμαράς, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
Η Κυβέρνηση, επί ενάμισι και πλέον μήνα, δεν τολμά να φέρει στη Βουλή για ψήφιση, την απόφαση που η ίδια υπέγραψε για την επέκταση της δανειακής σύμβασης.
Και αυτό γιατί φοβάται την ψηφοφορία στη Βουλή και ιδιαίτερα τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, που τη στηρίζουν.
Αλλά και – κυρίως - γιατί δεν θέλει να μάθει την αλήθεια ο Ελληνικός λαός.
Το κείμενο αυτό της επέκτασης της σύμβασης ήρθε στα χέρια μας. Και μάλιστα ενυπόγραφο!
Και όπως οφείλουμε, το δίνουμε στη δημοσιότητα. Μια που η Κυβέρνηση το κρύβει!
Για να το δει κάθε Έλληνας πολίτης.
Αλλά κυρίως για να καταλάβει ο κάθε Έλληνας πολίτης.
Η αλήθεια πλέον δεν κρύβεται! Άλλωστε, τα ψέματα έχουν «κοντά ποδάρια»...
Η Σύμβαση που υπέγραψε η παρούσα Κυβέρνηση είναι τροποποίηση της Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης. Για να πάρει, δηλαδή, παράταση τέσσερις επί πλέον μήνες…
Όπως ακριβώς είχε κάνει και η δική μας Κυβέρνηση, τον περασμένο Δεκέμβριο, για να πάρει τότε δύο μήνες παράταση.
Η ορολογία, τότε και τώρα, είναι ταυτόσημη.
Και οι δύο επικαιροποιήσεις συνδέονται άρρηκτα με το Μνημόνιο.
Συνεπώς, η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, όχι μόνο δεν το «έσκισε» το Μνημόνιο, αλλά το συνυπέγραψε!
Αυτό, άλλωστε, επιβεβαιώνεται και από την πρόσφατη δήλωση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF). Σύμφωνα με την οποία, το Μνημόνιο δεν λήγει! Και εξακολουθεί να υπάρχει, όσο υπάρχει Σύμβαση.
Η δική μας, βέβαια, Κυβέρνηση, τη Σύμβαση αυτή την τελείωνε! Και μαζί της, επομένως, τελείωνε και το Μνημόνιο…
Αλλά η νέα επέκταση της Σύμβασης τώρα, σημαίνει ασφαλώς και επέκταση του Μνημονίου...
Και επίσης, όπου ψήφισαν πριν λίγες εβδομάδες τα ξένα κοινοβούλια στην Ευρώπη, για να εγκρίνουν τη Συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου, ψήφισαν με βάση αναφοράς το κείμενο που σας παρουσιάζουμε σήμερα…
Το ότι το υπάρχον Μνημόνιο συνεχίζεται, επιβεβαιώνεται πλήρως και από την υπόλοιπη Τρόικα – «θεσμούς» το λέμε τώρα: δηλαδή από τις σχετικές ανακοινώσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Και ας μη μας πουν, πως ούτε οι «θεσμοί» αυτοί ξέρουν να «διαβάζουν» τις συμφωνίες…
Και κάτι ακόμη: τα δύο κείμενα είναι πανομοιότυπα, εκτός από ένα σημείο. Εκεί που η παρούσα επικαιροποίηση της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, προσθέτει ένα δυσμενές στοιχείο: Περιλαμβάνει την επιστροφή προς το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), τα γνωστά ομόλογα ύψους 10,9 δισ. ευρώ από το Ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ).
Είναι από αυτά τα χρήματα που έρχεται τώρα η Ελληνική Κυβέρνηση να ζητήσει πίσω ένα μικρό μέρος, το 1,2 δισεκατομμύρια, που κακώς επέστρεψε. Και που τα ζητάει τώρα για να καλύψει πιεστικές ταμειακές της ανάγκες, που βέβαια, μέχρι πρόσφατα, είτε αγνοούσε, είτε δεν αποδεχόταν ότι υπάρχουν.
Για να μη θυμηθούμε, ότι, μέχρι πριν ένα μήνα, διαβεβαίωνε τους πάντες, η κυβέρνηση ότι δεν χρειάζεται καθόλου τη δόση των 7,2 δισεκατομμυρίων, που θα έπαιρνε η προηγούμενη κυβέρνηση. Και τώρα αγωνιά να εκταμιεύσει ένα οποιοδήποτε μικρό μέρος της, για να καλύψει πιεστικές ανάγκες ρευστότητας. Ώστε να περιορίσει τη στάση εσωτερικών πληρωμών, που δυστυχώς έχει επιβάλει.
Είναι απίστευτα αυτά τα πράγματα!
Όλο αυτό το αλαλούμ και αυτές οι παλινωδίες, ήταν προφανώς μέρος της δήθεν «σκληρής και υπερήφανης διαπραγμάτευσης», που επικοινωνιακά πουλούσε η κυβέρνηση. Και που τώρα βέβαια προσπαθεί να «μαζέψει»…
Αυτή είναι η αλήθεια! Την οποία οφείλει να γνωρίζει ο Ελληνικός λαός.
Καλούμε, συνεπώς, την Κυβέρνηση να αφήσει τα επικοινωνιακά παιχνίδια και να ασχοληθεί, επιτέλους με την ουσία.
Να περάσει από τη «δημιουργική ασάφεια» στην αντιμετώπιση της πραγματικότητας.
«Δημιουργική ασάφεια», σημαίνει πια «ανοικτά ψέματα» μέσα στη χώρα. Γιατί έξω, όλοι γνωρίζουν τι συμβαίνει…
Να σταματήσει δηλαδή η κυβέρνηση τις παλινωδίες, τις καθυστερήσεις, τα παιχνίδια με τα συνθήματα και τα σύμβολα. Να επιδείξει αίσθημα ευθύνης.
Και να εφαρμόσει άμεσα αυτά που η ίδια η κυβέρνηση υπέγραψε στις 20 Φεβρουαρίου.
Γιατί κάθε μέρα που περνά, η πραγματική οικονομία καταρρέει και - όπως το έχω πει πολλές φορές και θα το επαναλαμβάνω συνεχώς - ο λογαριασμός για την κοινωνία μεγαλώνει.