ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ
ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Κυρίες και κύριοι βουλευτές
Ήδη αυτές τις μέρες φάνηκε πιο καθαρά ότι πάτε για νέο συμβόλαιο με τους εταίρους, μέσω μια τεχνικής παράτασης του μνημονίου για ένα 6μηνο, όπως είναι η πρότασή σας, με τον όρο πρόγραμμα - γέφυρα. Το επιβεβαιώσατε όμως και σήμερα παραδεχόμενοι ότι τη σκληρή διαπραγμάτευση και τη ρήξη την έχετε ως ατού διαπραγματευτικό.
Ονομάστε το όπως θέλετε. Ο λαός μας δεν ενδιαφέρεται πώς θα το πείτε το νέο μνημόνιο – συμβόλαιο, συμφωνία ή πρόγραμμα. Αφού προς το παρόν θα παραμένει σε ισχύ το μεγαλύτερο μέρος των μνημονιακών μέτρων και το υπόλοιπο προτείνετε να το καλύψετε με άλλα ισοδύναμα μέτρα διαρθρωτικού χαρακτήρα, με βάση τον ΟΟΣΑ, είτε την εργαλειοθήκη του, είτε τις περιβόητες μεταρρυθμίσεις του.
Μεταρρυθμίσεις που μεταφράζονται σε σύνθλιψη και άλλων προνοιακών επιδομάτων - όσων έχουν απομείνει, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, που θα δεινοπαθήσουν και οι αυτοαπασχολούμενοι ΕΒΕ, επιστήμονες κλπ, αλλά και επιτάχυνση υλοποίησης των ιδιωτικοποιήσεων, όπως κι αν ονομαστούν αυτές. Κι όλα αυτά ταυτόχρονα και παράλληλα με αξιολογήσεις εκπαιδευτικών και ιδρυμάτων, αξιολογήσεις στο δημόσιο και νέους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς και φοροελέγχους, όχι για το μεγάλο κεφάλαιο, που ξέρει πολύ καλά πώς να φοροδιαφεύγει, αλλά κυρίως των μεσαίων εισοδημάτων, των μισθωτών και αυτοαπασχολουμένων.
Ο λαός μας δεν πρέπει να μπερδεύεται με τα μεγάλα λόγια περί τέλους της λιτότητας.
Ας σκεφτούμε όλοι μόνο, ότι ενάντια στη λιτότητα δήθεν, σήμερα, έχουν μιλήσει όλοι οι βασικοί διεθνείς καπιταλιστικοί οργανισμοί: Το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, ο ΟΟΣΑ, η Παγκόσμια Τράπεζα.
Όλοι τους λέτε να κόπτονται για το καλό του ελληνικού λαού; Ποιόν κοροϊδεύετε; Τους ίδιους τους εαυτούς σας; Για να τους δώσετε κουράγιο;
Κυρίες και κύριοι βουλευτές
Στην προχθεσινή ομιλία του πρωθυπουργού περίσσεψαν οι αναφορές στην περηφάνια και την αξιοπρέπεια του λαού.
Το πρόβλημα φυσικά δεν είναι αυτές καθαυτές οι αναφορές.
Το πρόβλημα είναι να θέλεις με αυτές τις αναφορές να καλύψεις και να κρύψεις τα διαπιστευτήρια σου στην ΕΕ και τους κανόνες της, το συμβιβασμό σου με τη φτώχεια, τα ψίχουλα που υπόσχεσαι – και μάλιστα κουτσουρεμένα – σε ένα λαό που έχει χάσει τα πάντα.
Γιατί ψίχουλα είναι μια σύνταξη το χρόνο, κάτι παραπάνω από 1 ευρώ την ημέρα.
Ψίχουλα είναι τα κουπόνια σίτισης, ψίχουλα είναι λίγο δωρεάν ρεύμα ίσα-ίσα για το θερμοσίφωνο.
Τόσο κοστολογεί την αξιοπρέπεια η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ;
Ο λαός μας πραγματικά ήταν περήφανος και αξιοπρεπής, όταν πάλευε για τα σύγχρονα δικαιώματά του, όταν δε συμβιβαζόταν με τη φτώχεια και την εκμετάλλευση, όταν συγκρουόταν με ντόπιους και ξένους δυνάστες.
Πάει πολύ λοιπόν η κυβέρνηση να θέλει αυτή την ιστορία να τη στριμώξει σε εξαγγελίες που δεν αποτελούν ανακούφιση.
Δεν δίνουν πίσω στο λαό αυτά που έχασε.
Κάθε φορά θα τον βάζουν να μετράει τις ανάγκες του με βάση το τι αντέχει η οικονομία του κεφαλαίου και τι επιτρέπουν οι κανόνες της ΕΕ.
Εμείς δεν θα συμβιβαστούμε με την πείνα, τη φτώχεια και την ανέχεια. Δεν θα υποκύψουμε και θα δώσουμε τη μάχη κάθε λαϊκή οικογένεια, με ψηλά το κεφάλι, με πραγματική αξιοπρέπεια, μαχητικότητα και αισιοδοξία, να μη λυγίσει στις δοκιμασίες. Κι ας κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν οι διάφοροι βουλευτές της συγκυβέρνησης που ανεβαίνουν στο βήμα.
Δεν θα ανεχτούμε τα κόλπα που γίνονται για να μπερδέψουν το λαό. Γιατί είναι άλλο πράγμα να παλεύεις κατά της εξαθλίωσης, για ανακούφιση των ανέργων και για να βάλεις τέλος στη φτώχεια και την ανεργία και άλλο να υπόσχεσαι ότι θα ανακουφίσεις μόνο την ακραία φτώχεια και μάλιστα σε ένα πρόγραμμα 4ετίας.
Το πρώτο είναι φιλολαϊκό. Το δεύτερο σημαίνει αποδοχή της φτώχειας.
Κι αυτός είναι ο απόλυτος συμβιβασμός με τη φτώχεια, την ανέχεια, ομολογία ότι δεν θα λύσεις, ούτε τα επείγοντα ζητήματα επιβίωσης της εργατικής τάξης, του λαού.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές
Επειδή αρκετοί εδώ μέσα μιλάνε πλέον και εξ ονόματος της αριστεράς, απευθυνόμενοι πολλές φορές και στο ΚΚΕ.
Αν και η αριστερά, όσοι έπεσαν στα πεδία των μαχών, εκτελέστηκαν, φυλακίστηκαν, διώχτηκαν, αγωνίστηκαν, σε πέτρινα χρόνια, των σκληρών αγώνων του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του Δεκέμβρη, του ΔΣΕ, του 114, της αντιδικτατορικής πάλης και μεταδικτατορικά του «Έξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ», του «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», της κοινωνικοποίησης των μεγάλων επιχειρήσεων κλπ…,
Όλοι και όλες αυτοί δεν έχουν εξουσιοδοτήσει κανέναν εδώ μέσα να μιλάει εξ ονόματός τους. Ούτε ληγμένα διαβατήρια ισχύουν.
Αλήθεια μπορεί να μπει η σημαία του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του ΔΣΕ, δίπλα στη σημαία του ΝΑΤΟ που ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του την σηκώνει ψηλά και που μας ρίχνει η πολιτική αυτή στη δίνη των πολεμικών τυχοδιωκτισμών στο «τρίγωνο των βερμούδων» Ουκρανίας – Συρίας – Λιβύης όπως είπαν οι παρελαύνοντες υπουργοί;
Μπορεί η σημαία των ταξικών αγώνων του λαού μας να μπουν κάτω από τη σημαία της ΕΕ των μονοπωλίων και των μνημονίων;
Μπορεί οι αξίες και τα ιδανικά για έναν κόσμο καλύτερο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο να τα αφήνει ο λαός μας να τα τσαλαπατά ο οποιοσδήποτε και από το βήμα της βουλής;
Ρητορικά τα ερωτήματα, γιατί αυτά είναι στο νου και την καρδιά, κυρίως εκφράζονται αυτά στα προγράμματα και τις θέσεις των κομμάτων. Και φυσικά απευθύνονται και σε όσους προσπάθησαν να κάνουν μαθήματα ιστορίας, θεωρίας και μαρξισμού- λενινισμού στο ΚΚΕ, από αυτό το βήμα. Αλλά ας είναι, τους ξέρουμε καλά.
Γι’ αυτό ας δούμε και ορισμένα πιο συγκεκριμένα, επίσης σημερινά και σύγχρονα που πρέπει να απασχολήσουν όλους όσοι έχουν ακόμα ριζοσπαστικές ανησυχίες για το μέλλον.
Αλήθεια, ποιος σήμερα είναι ο κρίκος, για να ξετυλιχθεί, η ανασυγκρότηση του κινήματος, της συμμετοχής του λαού, μιας μεγάλης εξεγερτικής λαϊκής συμμαχίας, της ριζικής αλλαγής, της ανατροπής, για τα οποία κάποιοι κόπτονται στα λόγια;
Θέλω να μιλήσω για το πραγματικό κίνημα και τις αγωνίες των ανθρώπων της δουλειάς στα σύγχρονα γκέτο, μ’ αυτές τις εργασιακές συνθήκες και τα τεράστια οξυμμένα προβλήματα, σε όσους συναντηθήκαμε στους αγώνες.
Ποια πρέπει να είναι η στάση ας πούμε, των αριστερών;
Μήπως αυτά που λένε και προτείνουν γενικά διάφοροι υπουργοί ή άλλα στελέχη της κυβέρνησης και του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ ή των ΑΝΕΛ;
Δηλαδή μήπως είναι η πάλη γενικά κατά του μνημονίου που σήμερα έχει ακόμα και αυτό ξεχαστεί ως κατάργησή του με ένα άρθρο;
Μήπως είναι το κούρεμα που κι αυτό πάει περίπατο ή η επιμήκυνση του χρέους;
Μήπως η διεύρυνση του κρατικού παρεμβατισμού που προτείνουν;
Μήπως η έξοδος από την κρίση με ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, με τους καλούς δήθεν καπιταλιστές μπροστά και όχι τους πειρατές όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Είναι κρίκος λύσης η κεϋνσιανή διαχείριση που προτείνεται από κάποιους;
Είναι κρίκος η συνεργασία με κάποια τμήματα της αστικής τάξης;
Άμα το πιάσουμε από την αρχή, από την ουσία, από το γεγονός και μόνο, ότι η κρίση δεν αναγνωρίζεται ως κρίση καπιταλιστική, υπερπαραγωγής, υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων… καταλαβαίνουμε πού πάει το πράγμα.
Και όχι μόνο αυτό. Μάλιστα την θεωρείτε ως κρίση μιας κακής διαχείρισης των εσόδων του κράτους, ότι ο ελληνικός λαός έκανε έξοδα πάνω από τα έσοδα και γι’ αυτό απαιτήθηκε ατομικός και δημόσιος δανεισμός, εξ ου και τα καγιέν του κ. Βαρουφάκη και ο μη λιτός βίος που φταίει - λες και αυτά αφορούν τις λαϊκές οικογένειες - και πολλά που θα τα λέγαμε και ευτράπελα αν δεν ήταν τραγικά για το τι μέτρα προετοιμάζουν τέτοιες αναφορές για το λαό…
Ή ότι φταίει η φοροδιαφυγή, αποκλειστικά και μόνο, η κομματική ρουσφετολογία, οι χαριστικές παροχές σε κάποιους φίλους επιχειρηματίες…;
Όσοι μιλάνε μόνο για κάποιους κλέφτες και διεφθαρμένους, για κλεπτοκρατία, για καλούς και κακούς επιχειρηματίες, για τη διαπλοκή, το κάνουν μόνο και μόνο για να απαλλαγούν ως κυβέρνηση από όποιες δεσμεύσεις είχαν απέναντι στο λαό και τους ψηφοφόρους τους ότι δήθεν θα έπαιρναν μέτρα κατά των μεγάλων μονοπωλιακών, επιχειρηματικών ομίλων.
Τα ίδια έκαναν πάντα εναλλάξ οι εταίροι του δικομματισμού που γνωρίσαμε και τώρα του νέου διπολισμού.
Κρίκος συνολικής αλλαγής μπορεί να αποτελέσει μόνο η συνεπής πάλη για έξοδο από την κρίση σε όφελος του λαού, σε ρήξη με την πολιτική των μονοπωλίων, του κράτους τους, του συστήματός τους, με την εργατική τάξη στην πρωτοπορία, με τη λαϊκή συμμαχία όλων των εργαζομένων, αγροτών, αυτοαπασχολουμένων δυναμωμένη με σαφή κατεύθυνση…
Κι εκεί δεν κάνεις δήθεν «έντιμους συμβιβασμούς» με λυκοσυμμαχίες, αλλά κάνεις απαραίτητους συμβιβασμούς μέσα στο λαϊκό κίνημα, στη συμμαχία, έτσι ώστε οι εργάτες να συμφωνήσουν με τα μικρούς ΕΒΕ, με τους αγρότες, κλπ, δηλαδή με την πλειοψηφία του λαού και όχι με την μειοψηφία της ολιγαρχίας, για να χρησιμοποιήσω και μια αγαπημένη σας λέξη τελευταία...
Και για να εξηγούμαστε:
Τα συνθήματα των προγραμματικών δηλώσεων για τη διακοπή στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, δεν μπορούν να κρύψουν ποιον δεσμεύεται ότι θα υπηρετήσει η κυβέρνησή σας.
Ανακοινώσατε ότι θα στηρίξετε τους μεγάλους ιδιώτες επενδυτές, στο βαθμό που σέβονται την περιβαλλοντική και εργασιακή νομοθεσία και το πλαίσιο των ευρωπαϊκών κανόνων, δηλαδή το σημερινό νομοθετικό πλαίσιο της ΕΕ.
Τι διαφορετικό έλεγαν οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις;
Ποιον υπηρετεί το σημερινό πλαίσιο της ΕΕ;
Υπηρετεί την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων σε βάρος των κοινωνικών αναγκών σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ!
Ο λαός θα πληρώσει ξανά για να στηριχτούν οι επενδύσεις των ομίλων, οι οποίοι θα ξεζουμίσουν τους εργαζόμενους για να αυξήσουν τα κέρδη τους.
Ανακοινώσατε ότι θα παραμείνουν δημόσια τα δίκτυα και οι υποδομές. Όμως αυτό δεν συνιστά ανατροπή, ούτε αντιστρατεύεται την κοινοτική πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της απελευθέρωσης τομέων στρατηγικής σημασίας.
Για παράδειγμα οι όμιλοι ηλεκτροπαραγωγής επιθυμούν να παραμείνει κρατικό το δίκτυο μεταφοράς ώστε να μην έχει ο όμιλος της ΔΕΗ συγκριτικό πλεονέκτημα στον ανταγωνισμό έναντι των υπολοίπων ομίλων.
Στην πραγματικότητα αποδέχεστε τη σημερινή μερική ή πλήρη αποκρατικοποίηση του ΔΕΣΦΑ, του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, των ΕΛΠΕ, των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και συζητάτε μόνο για τους τρόπους και τις μεθόδους.
Αν για παράδειγμα θα έχουμε σύμβαση παραχώρησης αντί για πώληση στις λιμενικές υποδομές του Πειραιά.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές
Για να βγει ο λαός από το σημερινό βάλτο της ανασφάλειας, της εκμετάλλευσης, της ανεργίας, για να αποκτήσει μια πραγματικά αξιοπρεπή και υπερήφανη ζωή, πρέπει να οργανώσει την αντεπίθεσή του με στόχο να ανατρέψει τελικά τον πραγματικό του αντίπαλο, τους μονοπωλιακούς ομίλους που κρατούν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας.
Μόνο τότε θα ξημερώσει πραγματικά μια νέα εποχή στον τόπο μας όπου η παραγωγή, η οικονομία, θα σχεδιάζεται κεντρικά, επιστημονικά, με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες. Μόνο τότε η εργατική τάξη, ο λαός θα καθορίζει το μέλλον του, αφού θα έχει στα χέρια του την εξουσία.
Κι όσοι αφελώς εδώ μέσα πιστεύουν ακόμα ότι με την πολιτική τους δημιουργούν ρωγμές ας σκεφτούν λίγο περισσότερο την άποψη του ΚΚΕ για να αντιληφθούν πως τους χρησιμοποιούν μάλλον ως πιόνια.
Η διαμάχη των μερκελιστών και των ομπαμιστών δεν αφορά τα συμφέροντα του λαού. Κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να αισθάνεται υπερήφανος όταν επιλέγει απλά τον τρόπο και το χρόνο σφαγής των δικαιωμάτων του.
Το ξαναλέμε. Το εμπόριο ελπίδων, το ανακατεύετε έτσι και με ολίγον εμπόριο φόβου.
Και είναι ακόμα η αρχή. Μπορούμε να σκεφτούμε τι έχουν να δουν τα μάτια μας το επόμενο διάστημα.
Ο λαός να μην περιμένει στη γωνία, ούτε στον καναπέ, ούτε να γίνεται χειροκροτητής σε διάφορες παρελάσεις των κυβερνητικών επιλογών.
Να οργανώσει τώρα την πάλη του, να χαράξει γραμμή πάλης, κάτω από τις δικές του σημαίες, κι όχι κάτω από ξένες σ