ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ
ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
ΣΤΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ
Καλημέρα σε όλους. Χρόνια πολλά πάλι.
Θα ήθελα να ξεκινήσω αναφερόμενος στο μεγάλο παγκόσμιο γεγονός της σημερινής μέρας που είναι η διαδήλωση στο Παρίσι ως διαμαρτυρία στο όνομα του δημοκρατικού πολιτισμού κατά της τρομοκρατίας, κατά του τυφλού μίσους, κατά της μισαλλοδοξίας, κατά του παραλογισμού.
Όπως γνωρίζετε, ως Υπουργός Εξωτερικών επικοινώνησα αμέσως μετά τα γεγονότα με το Γάλλο συνάδελφό μου και του εξέφρασα τη βαθιά λύπη και την απόλυτη συμπαράσταση και συμπαράταξη της ελληνικής κοινωνίας. Επισκέφτηκα τη γαλλική πρεσβεία και συλλυπήθηκα το Γάλλο πρέσβη στο όνομα του ελληνικού λαού.
Και το μόνο που θέλω να προσθέσω σήμερα είναι πως δυστυχώς ,έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα στην ευρύτερη περιοχή μας, με κορμό κυρίως το φαινόμενο του Ισλαμικού Κράτους της Συρίας και του Λεβάντε, τα προβλήματα της εξωτερικής ασφάλειας, αναμφίβολα συνδέονται με τα προβλήματα της εσωτερικής ασφάλειας .Και θέλω να διαβεβαιώσω τον ελληνικό λαό, ότι λαμβάνονται εδώ και πολύ καιρό, σιωπηλά, όλα τα αναγκαία μέτρα στο πλαίσιο του κράτους δικαίου, αλλά και των υποχρεώσεών μας που έχουμε ως κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Να θυμίσω απλώς σε σχέση με όσα έχω πει τις τελευταίες μέρες και κυρίως σε σχέση με όσα είπα χθες μιλώντας στην προγραμματική Προεκλογική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Παράταξης, ποιό είναι το στοίχημα των εκλογών. Τι είναι αυτό που κρίνεται.
Θα έλεγε κάποιος σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, το βασικό ερώτημα είναι ποιός θα κερδίσει, ποιός θα χάσει, ποιός θα είναι πρώτος, ποιός δεύτερος, ποιός θα κυβερνήσει, ποιά κυβέρνηση θα σχηματιστεί.
Αυτό προφανώς είναι πάντα το εκλογικό ερώτημα, αλλά πολύ μεγαλύτερη σημασία έχει τώρα ,σε αυτή ειδικά την εκλογική αναμέτρηση, όχι το ποιός θα κυβερνήσει, αλλά προς τα πού θα πάει η χώρα, τα επόμενα πάρα πολλά χρόνια. Γιατί οι εκλογές αυτές είναι στρατηγικού χαρακτήρα. Θα προσδιορίσουν την εθνική πορεία για πάρα πολλά χρόνια.
Άρα το ερώτημα είναι εάν θα κάνουμε το ένα βήμα μπροστά για την έξοδο από την κρίση, το μνημόνιο, την επιτήρηση της τρόικας, έτσι ώστε να πάμε στο νέο καθεστώς, το πολύ πιο χαλαρό, πολύ πιο φιλικό, της προληπτικής πιστωτικής γραμμής και να επανέλθουμε στις αγορές, στην ομαλότητα. Ή εάν θα κάνουμε πολλά βήματα πίσω. Αυτό σημαίνει ότι θα χαθούν όσα κερδίσαμε με θυσίες, με κόπους του ελληνικού λαού.
Το ερώτημα είναι εάν θα επιλεγεί η σταθερότητα και η πρόοδος, ή εάν θα επιλεγεί η αβεβαιότητα και η οπισθοχώρηση.
Ο ελληνικός λαός θα βρει στην κάλπη στις 25 Ιανουαρίου, όπως έχω πει, γιατί αυτή είναι η υποχρέωσή μας, τη χώρα ακέραιη. Την οικονομία να λειτουργεί, τις τράπεζες να υπάρχουν και να λειτουργούν. Την κυβέρνηση να είναι σε ετοιμότητα. Το ευρώ να είναι το νόμισμά μας και τους εταίρους μας να περιμένουν την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης. Και φυσικά τις αγορές να περιμένουν τι θα γίνει στην Ελλάδα, εάν θα προχωρήσουμε στην ανάκτηση του χαμένου εδάφους, ή εάν θα έχουμε προβλήματα, αβεβαιότητες, αμηχανίες.
Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία το ποιος θα είναι πρώτος και ποιος δεύτερος αναμφίβολα. Αλλά ακόμη πιο μεγάλη σημασία έχει το ποιος θα είναι τρίτος. Το ποιος θα έχει την τρίτη εντολή, ποιος θα μπορέσει να παίξει πιο αποφασιστικά το ρόλο του εγγυητή της εθνικής σταθερότητας, όχι της κυβερνητικής σταθερότητας.
Δεν μιλάω για ένα ρόλο κυβερνητικού μπαλαντέρ που θέλει να είναι σώνει και καλά σε κάθε κυβέρνηση. Κάθε άλλο. Δεν μας ενδιαφέρει αυτό. αλλά μας ενδιαφέρει πάρα πολύ να υπάρξει ένα σταθερό πλαίσιο το οποίο να είναι ευρύτατης αποδοχής και να υποστηριχθεί από μια εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης μέσα σε ένα κλίμα συναίνεσης, συστράτευσης και συνευθύνης.
Άρα, έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία αυτός ο παράγοντας ο τρίτος να έχει την ευθύνη, να έχει δοκιμαστεί, να έχει τη γνώση, να έχει την εμπειρία. Άλλωστε, τα πρόσωπα είναι συγκεκριμένα ξέρετε. Την πρώτη θέση καλώς κακώς την διεκδικούν, υπό τις παρούσες συνθήκες, ο κ. Σαμαράς, ο κ. Τσίπρας. Δεν αναφέρομαι στον κ. Μιχαλολιάκο της Χρυσής Αυγής, ούτε στον κ. Καμμένο που ήταν κάποτε, κάποια στιγμή όπως φάνηκε ο προνομιακός συνομιλητής και εταίρος του κ. Τσίπρα.
Αλλά αναρωτηθείτε ποια είναι τα πρόσωπα τα οποία θα πάνε στην Ευρώπη ή θα πάνε στο ΔΝΤ να διαπραγματευτούν; Ο καθένας πρέπει να κάνει την επιλογή του. Είναι συγκεκριμένα τα κόμματα τα οποία διεκδικούν ένα τέτοιο ρόλο.
Όλα τα κόμματα διεκδικούν το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό. Το κρίσιμο ποσοστό, θα μου επιτρέψετε να πω είναι το ποσοστό που θα πάρει το ΠΑΣΟΚ – Δημοκρατική Παράταξη.
Να σας δώσω μόνο ένα παράδειγμα. Στις ευρωεκλογές η Ν.Δ. ήρθε δεύτερη. Πρώτο κόμμα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση κρατήθηκε, η εθνική στρατηγική διαφυλάχτηκε, η διαπραγμάτευση προχώρησε και θα την είχαμε ολοκληρώσει εάν δεν είχαμε την προεδρική εκλογή, άρα τη θεσμική δυνατότητα να επιβάλει η αντιπολίτευση τη διάλυση της Βουλής, χάρη στο ποσοστό το δικό μας. Χάρη στο ποσοστό της παράταξής μας.
Κι αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία, όπως μεγάλη σημασία έχει και το γεγονός ότι και στις εκλογές του 2012, όπως θυμάστε, αλλά και στις ευρωεκλογές, το πραγματικό ποσοστό που πήρε το ΠΑΣΟΚ στην κάλπη την ημέρα των εκλογών, ήταν διπλάσιο από το ποσοστό των δημοσκοπήσεων. Το λέω αυτό για να το έχουμε ως ένα συγκριτικό στοιχείο.
Και βέβαια έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να δοθεί μια ψήφος η οποία και για το τρίτο κόμμα που είναι καταλυτικός παράγοντας, να είναι μια κρίσιμη και χρήσιμη ψήφος, πρωτίστως εθνικά, αλλά και παραταξιακά.
Και κλείνω θυμίζοντας ότι υπάρχει ένας πυρήνας της εθνικής στρατηγικής τον οποίο πρέπει να εγγυηθούμε:
Πολιτική σταθερότητα και θεσμική σταθερότητα και συναίνεση.
Οικονομική φυσικά σταθερότητα και ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης, διευθέτηση των ζητημάτων του χρέους με αποφασιστικότητα, αλλά όχι με περιττές λεβεντιές και κινδύνους. Εθνική σταθερότητα, γιατί υπάρχει η εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας.
Και βεβαίως η νέα σελίδα, η προοπτική, το νέο μοντέλο ανάπτυξης, η απασχόληση, η αποκατάσταση αδικιών, η αξιοποίηση των πόρων που διαθέτει ο τόπος μας που είναι η γη, οι άνθρωποι, όλα όσα συγκροτούν μια ανταγωνιστική οικονομία η οποία μπορεί να σταθεί ξανά στα πόδια της μέσα στην Ευρώπη και μέσα στον κόσμο.
Σας ευχαριστώ πολύ και είμαι στην διάθεσή σας.
Ερωτήσεις – Απαντήσεις
Β. Κεχαγιά (Τα Νέα): Κύριε Πρόεδρε καλημέρα. Στις 25 Ιανουαρίου η χώρα οδηγείται σε εκλογές, θα έλεγα με ευθύνη της συγκυβέρνησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δεδομένου ότι προκαλέσατε την επίσπευση της προεδρικής εκλογής και δεν είχαμε κάποιο θετικό αποτέλεσμα. Με αυτό τον τρόπο βεβαίως έμεινε και η διαπραγμάτευση με τους δανειστές στη μέση. Σας ακούω όμως συνέχεια στις τελευταίες ημέρες να επαναλαμβάνετε ότι η διαπραγμάτευση θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί έως τις 28 Φεβρουαρίου, της όποιας επόμενης κυβέρνησης και αναρωτιέμαι αν αυτό είναι δίκαιο για την όποια επόμενη κυβέρνηση, ανεξάρτητου χρώματος ή χρωμάτων, δεδομένου ότι εκείνη θα πρέπει να επιλέξει και το χρόνο ενδεχομένως και τον τρόπο με τον οποίο θα διαπραγματευτεί με τους δανειστές. Σας ευχαριστώ.
Ευ. Βενιζέλος: Η Κυβέρνηση είχε την πρόθεση να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση, να βγούμε οριστικά από το Μνημόνιο, να πάμε στη νέα φάση της προληπτικής πιστωτικής γραμμής πριν το τέλος του έτους, πριν την έναρξη της διαδικασίας εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Γι’ αυτό και είχαμε πει ότι η διαδικασία θα γίνει τέλος Ιανουαρίου.
Όμως, η άγονη στάση της αντιπολίτευσης, το γεγονός ότι όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης είχαν δηλώσει ότι δεν πρόκειται να συναινέσουν στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ιδίως είπε καθαρά ότι δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα της κυβέρνησης να διαπραγματεύεται, δεν αναγνωρίζει τις δεσμεύσεις και τις υπογραφές, δεν αναγνωρίζει την αρχή της συνέχειας του κράτους, αυτό προκάλεσε τεράστια αντίδραση διεθνώς.
Διότι το ευρωπαϊκό οικοδόμημα βασίζεται στην συνέχεια των κρατών – μελών, στο γεγονός ότι υπάρχουν εθνικές στρατηγικές, εθνικές δεσμεύσεις. Η κάθε κυβέρνηση εκπροσωπεί την χώρα, εκπροσωπεί το έθνος της και το δεσμεύει, γίνονται συνεχώς εκλογές αλλά κανείς δεν αμφισβητεί τους προηγούμενους, όλοι παραδίδουν φυσιολογικά στους επόμενους.
Άρα, η διασταύρωση της διαπραγμάτευσης και της προεδρικής εκλογής και η άγονη στάση της αντιπολίτευσης, δυστυχώς συμπεριλαμβανομένης και της Χρυσής Αυγής -γιατί χωρίς τις ψήφους της Χρυσής Αυγής δεν μπορούσε να επιτευχθεί αυτό-μας οδήγησε σε μια πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση. Γιατί ανέβαινε τεχνητά ο πήχης της διαπραγμάτευσης, μεγάλωνε η αντίδραση των αγορών, έφευγαν οι επενδυτές γιατί άκουγαν απειλές «δεν δεχόμαστε καμία αποκρατικοποίηση, θα επανεξετάσουμε όλες τις συμβάσεις» και έτσι η αντίδραση των εταίρων μας, η αντίδραση των αγορών, το κλίμα αβεβαιότητας, δηλαδή το λεγόμενο country risk, ο κίνδυνος της χώρας ο πολιτικός, είναι αυτός που μας επέβαλλε ,για να προστατεύσουμε τη χώρα, τις θυσίες των Ελλήνων, να κάνουμε την καλύτερη δυνατή διαπραγμάτευση, να φέρουμε την προεδρική εκλογή ένα μήνα νωρίτερα.
Αφού η στάση της αντιπολίτευσης ήταν άγονη και επιθετική και έστελνε λάθος μηνύματα εσωτερικά και εξωτερικά, ήταν προτιμότερο αυτό να το ξέρουμε στις 29 Δεκεμβρίου, να κάνουμε εκλογές τον Ιανουάριο, για να μείνει τουλάχιστον ο Φεβρουάριος ως μήνας διαπραγμάτευσης. Εάν τρώγαμε και τον Ιανουάριο σε μια άτυπη προεκλογική αντιπαράθεση χωρίς αποτέλεσμα, δεν θα είχαμε ούτε τον Φεβρουάριο.
Ακούω το επιχείρημα κάποιων στελεχών, κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, που λένε «Μα, εντάξει μπορούμε να ζητήσουμε παράταση της δίμηνης παράτασης». Εμείς θέσαμε το ζήτημα της εξόδου από το Μνημόνιο από το μυαλό μας; Εμείς θέσαμε το ζήτημα αυτό γιατί ετίθετο εκ των πραγμάτων. Στις 31 Δεκεμβρίου 2014 έληξε το Μνημόνιο το ευρωπαϊκό, το δάνειο το ευρωπαϊκό, το μεγάλο και φτηνό δάνειο. Υπολείπεται μια μικρή δόση 1,8 δισ. ευρώ και αυτό που κάνει η τρόικα τώρα στο όνομα των εταίρων, δεν είναι μόνο η τελευταία επιθεώρηση για το κλείσιμο του προγράμματος, είναι η προετοιμασία του νέου πλαισίου που είναι η προληπτική πιστωτική γραμμή, που είναι κάτι τελείως διαφορετικό.
Άρα, ούτως ή άλλως, τίθεται εκ των πραγμάτων το ζήτημα της εξόδου από το Μνημόνιο. Το θέμα είναι αν θα βγούμε από το Μνημόνιο για να πάμε στο χάος, ή αν θα βγούμε από το Μνημόνιο για να πάμε προστατευμένα στις αγορές, με θώρακα. Άρα το χρονοδιάγραμμα της διαπραγμάτευσης ήταν δεδομένο, το χρονοδιάγραμμα της προεδρικής εκλογής δεδομένο εκ του Συντάγματος, αυτά διασταυρώθηκαν και κάναμε το καλύτερο δυνατό.
Τώρα, οι ένθερμοι οπαδοί της αντιμνημονιακής πολιτικής, λένε «θα ζητήσουμε κι άλλο Μνημόνιο ,παράταση άλλους δυο μήνες, άλλους τέσσερις μήνες, συνολικά έξι μήνες, γιατί όχι ένα χρόνο» χωρίς νέο δάνειο. Μνημόνιο και τρόικα χωρίς δάνειο. Δηλαδή μόνο τα κακά, χωρίς τίποτε το καλό! Αυτό πια είναι η κορυφαία αντίφαση. Επειδή δεν έχουμε τι να κάνουμε, να μείνουμε στο Μνημόνιο, να είμαστε υπό κηδεμονία. Αυτό είναι μια αντιστροφή των ρόλων και της πραγματικότητας και αυτό βλάπτει την οικονομία, τις επενδύσεις, την απασχόληση, την ανάπτυξη του νέου σχήματος που φανταζόμαστε για τη χώρα και βεβαίως βλάπτει και το πολιτικό κλίμα.
Ι. Χασαπόπουλος (Mega): Κύριε Πρόεδρε, τις τελευταίες μέρες στις προεκλογικές σας ομιλίες σας έχουμε δει να σηκώνετε τους τόνους απέναντι στη ΝΔ και θέλω να σας πω ότι ακούγεται λίγο οξύμωρο εσείς που επιλέξατε να συνεργαστείτε με τη ΝΔ και όλοι διαπίστωναν ότι ο κ. Σαμαράς ακολούθησε σε πολλά την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, αλλά και τις δικές σας απόψεις, τώρα να εμφανίζεστε εσείς δυσαρεστημένος απέναντι στη ΝΔ και να ασκείτε κριτική. Φοβάστε ότι πολλοί από τους ψηφοφόρους οι οποίοι είχαν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ το 2014 στις ευρωεκλογές ή και νωρίτερα, θα «τσιμπήσουν» να το πω έτσι, στο δίλημμα ότι μπορεί να χρεοκοπήσει η χώρα και να πάνε προς τη ΝΔ για να έχει σταθερότητα;
Ευ. Βενιζέλος: Η αλήθεια είναι ότι η ΝΔ και ο κ. Σαμαράς ,όχι ως πρόσωπο ,ως εκφραστής ενός Κόμματος και ως Πρωθυπουργός, πράγματι αποδέχτηκε εν τέλει αυτά που λέγαμε σε πολλά κρίσιμα θέματα γιατί εμείς είμαστε οι θεματοφύλακες της εθνικής στρατηγικής. Επί πολύ καιρό σηκώσαμε το βάρος μόνοι, όταν η ΝΔ έβρισκε τα λεγόμενα ισοδύναμα του Ζαππείου, υποσχόταν κι αυτή ένα δικό της παράδεισο και ζούσε την αντιμνημονιακή πολιτική της και πήγαινε και στην πλατεία Συντάγματος μαζί με τους Αγανακτισμένους.
Από το Νοέμβριο του 2011 και μετά η ΝΔ ανέβλεψε και ανέκρουσε πρύμνα και άλλαξε πολιτική και τότε το έκανε αυτό και ο κ. Καρατζαφέρης και αργότερα, τον Ιούνιο του 2012 το έκανε και η ΔΗΜΑΡ του κ. Κουβέλη η οποία βεβαίως στη συνέχεια ακολούθησε την καμπύλη που ξέρουμε, έως την πλήρη πολιτική εξαέρωση.
Άρα εμείς συμφωνούμε με τη ΝΔ επειδή η ΝΔ προσχώρησε στις αντιλήψεις μας, αλλά δεν το έκανε ούτε ολοκληρωμένα, ούτε με τον τρόπο που θέλουμε, ούτε με το ύφος ούτε με την αισθητική που θέλουμε. Γιατί σε πάρα πολλά θέματα εξακολουθούσαμε και εξακολουθούμε να έχουμε θεμελιώδεις διαφωνίες, ανήκουμε σε δυο διαφορετικά ευρωπαϊκά Κόμματα και δώσαμε τη μάχη των ευρωεκλογών, η ΝΔ με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, εμείς με το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Και όπως είπα και προηγουμένως η ΝΔ βγήκε δεύτερη και έχασε στις ευρωεκλογές και το δικό μας ποσοστό ήταν αυτό που στήριξε την Κυβέρνηση.
Και εν πάση περιπτώσει πρέπει να θυμηθείτε τι είναι αυτό που έχει εισφέρει το ΠΑΣΟΚ, με τον αγώνα των βουλευτών του και των υπουργών του, όλο αυτό το διάστημα στην Κυβέρνηση συνεργασίας. Έχουμε συνεισφέρει όλες τις προτάσεις για την διαπραγμάτευση και δεν μας άκουσαν. Στην αρχή, στην κρίσιμη φάση, το καλοκαίρι του 2012 ο κ. Σαμαράς με τον κ. Κουβέλη ακολουθούσαν μια γραμμή, εμείς λέγαμε πρώτα μακροοικονομικό πλαίσιο και μετά τα μέτρα, αλλά τότε δεν μας άκουγε κανείς.
Και στη συνέχεια, θα θυμάστε ότι δώσαμε αγώνα για θέματα που έχουν σχέση με τα δικαιώματα -αντιρατσιστικός νόμος, σύμφωνο συμβίωσης, ζητήματα ιθαγένειας. Δεν μας άκουσαν στον εκλογικό νόμο, αν είχαμε καταργήσει το bonus τώρα η κατάσταση θα ήταν τελείως διαφορετική πολιτικά. Δεν θα είχαμε την τυφλή πόλωση μεσαίου μεγέθους μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Θα ήταν όλα πιο ομαλά, πιο συναινετικά, πιο εκτονωμένα και βεβαίως, για δείτε, θα υπήρχαν οι 100 δόσεις στα ασφαλιστικά Ταμεία και το δημόσιο χωρίς το ΠΑΣΟΚ; Θα υπήρχαν τα προγράμματα υπέρ των ανέργων; Θα υπήρχε το «Βοήθεια στο Σπίτι» μέσω των Δήμων; Θα υπήρχε το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα που τώρα εφαρμόζεται πιλοτικά; Θα υπήρχαν τα μέτρα για τους αναπήρους; Θα υπήρχε όλη η μέριμνα για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη οποιουδήποτε, ανεξαρτήτως καθεστώτος ασφάλισης, για να δώσω μερικά παραδείγματα.
Και βεβαίως η συμβολή μας στη διαπραγμάτευση στις κρίσιμες φάσεις, στην αξιοπιστία έναντι του εξωτερικού και έναντι των αγορών, είναι καταλυτική. Αλλά εμείς δεν θέλαμε ποτέ να είμαστε μόνοι με τη ΝΔ. Εμείς το Μάιο και τον Ιούνιο του 2012 προτείναμε κυβέρνηση συνεργασίας και ενότητας όλων των δημοκρατικών δυνάμεων ευρωπαϊκού προσανατολισμού.
Θέλαμε και τη ΔΗΜΑΡ, ήρθε. Θέλαμε στην αρχή τον κ. Κουβέλη- τον προτείναμε- να είναι και Πρωθυπουργός ώστε να έχει καθαρό προοδευτικό πρόσημο η Κυβέρνηση και να μην πάμε στις δεύτερες εκλογές του Ιουνίου. Και βεβαίως θέλαμε και το ΣΥΡΙΖΑ. Είχαμε επιμείνει πάρα πολύ να μπει μέσα στην ευθύνη ο ΣΥΡΙΖΑ και να μη μείνει στην ευκολία της Αντιπολίτευσης. Και μετά όταν έγινε η κυβέρνηση μιλούσαμε συνεχώς για εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, με τη συμμετοχή της Αντιπολίτευσης.
Και δε μιλάω τώρα για ζητήματα ήθους, αισθητικής και δεοντολογίας, όπως η «αρπαγή», όχι της Περσεφόνης, αλλά μιας Υφυπουργού η οποία τοποθετήθηκε από το ΠΑΣΟΚ και αν είναι ποτέ δυνατόν να ασχολείται τώρα ένα κόμμα που διεκδικεί την εξουσία με το να πάρει ένα στέλεχος κάπου ενώ το έχει υποδείξει το άλλο κόμμα στην Κυβέρνηση. Υπάρχουν όρια δεοντολογίας. Όχι ότι σημαίνει τίποτα πολιτικά, τοπικά θα υπάρξει αντίδραση υπέρ του ήθους της ευγένειας και της δεοντολογίας, αλλά σημαίνει κάτι ως σεβασμός ή μη σεβασμός. Γιατί αυτό είναι το ερώτημα, σεβασμός ή μη σεβασμός στους όρους συνεργασίας.
Ι. Χασαπόπουλος (Mega): Συγνώμη, γιατί την κατηγορείτε προεκλογικά όμως, αν μου επιτρέπετε, γιατί ανεβάζετε τους τόνους με τη ΝΔ;
Ευ. Βενιζέλος: Μα δεν ανεβάζουμε τους τόνους, ανεβάζουμε τους τόνους στο όνομα της αλήθειας. Μιλάμε για τη ΝΔ, μιλάμε για το ΣΥΡΙΖΑ, μιλάμε για όλα τα κόμματα, μιλάμε μόνο για τη ΝΔ; Εμείς έχουμε ένα μέτωπο που υπερασπιζόμαστε που είναι το μέτωπο της αλήθειας και της εθνικής προοπτικής και οφείλουμε να λέμε την ουσιώδη εκτίμησή μας για όλα τα άλλα κόμματα. Δεν έχουμε εκλεκτικές συγγένειες με τη Νέα Δημοκρατία επειδή κυβερνήσαμε ένα διάστημα με τη Νέα Δημοκρατία.
Ο κ. Παπανδρέου είχε αποφασίσει να βάλει και τον κ. Καρατζαφέρη στην Κυβέρνηση, ήταν και ο κ. Καρατζαφέρης ένα διάστημα με τον ΛΑΟΣ. Θέλαμε και τη ΔΗΜΑΡ, μπήκε η ΔΗΜΑΡ. Ναι, αλλά ακολουθήσαμε διαφορετικές διαδρομές, εμείς μια διαδρομή ευθύνης, σταθερότητας, κόστους και οι άλλοι υπαναχώρησης, αντιφάσεων, ταλαντεύσεων και τελικά τίποτα, η παλιά ΔΗΜΑΡ. Θα δούμε, γιατί υπάρχουν και πολλές νέες ΔΗΜΑΡ, κάποιες νέες ΔΗΜΑΡ. Λοιπόν, δε λέμε την άποψή μας για όλα τα κόμματα;
Φ. Γιωτάκη (Έθνος): Κύριε Πρόεδρε θα επιμείνω στα όσα έχετε πει τις τελευταίες μέρες και μόλις πριν από λίγο αναφέρατε για την ανάγκη συγκρότησης κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Από ότι θυμάμαι ήταν και η πρότασή σας το 2012, το είπατε κι εσείς πριν, άρα την επαναφέρετε. Θέλω να επιμείνω για να ρωτήσω το εξής: Τι σημαίνει αυτό σήμερα, 2,5 χρόνια μετά κυβέρνηση εθνικής ενότητας, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ σας ασκεί σκληρή κριτική, είναι πολλές οι επιθέσεις και αντεπιθέσεις οι δικές σας. Κυβέρνηση εθνικής ενότητας σημαίνει και το πρώτο και το δεύτερο κόμμα μαζί και τα πάντα όλα όπως λέμε λαϊκά, του δημοκρατικού τόξου εννοώ; Και αν ο ΣΥΡΙΖΑ, που όπως όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν θα είναι πρώτο κόμμα κι εφόσον τα άλλα κόμματα δεν δεχτούν να συγκυβερνήσουν, εσείς το ΠΑΣΟΚ θα δεχθείτε κυβέρνηση συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ;
Ευ. Βενιζέλος: Το σωστό για τον τόπο είναι να μετέχουν στην ευθύνη όλες οι πολιτικές δυνάμεις που ανήκουν στο δημοκρατικό τόξο και δηλώνουν υπέρ του ευρωπαϊκού προσανατολισμού. Η ασύμμετρη κατανομή ρόλων, όπου κάποιοι σηκώνουν το βάρος, παίρνουν τις δύσκολες αποφάσεις, πληρώνουν το κόστος, που αυτοί είμαστε εμείς κυρίως, και κάποιοι άλλοι πατάνε στις πλάτες των προηγούμενων και έχουν την ευκαιρία των υποσχέσεων, της δημαγωγίας, αυτή η ασύμμετρη κατανομή δεν οδηγεί πουθενά.
Δεν ξέρω ποιος θα είναι πρώτος, ποιος είναι δεύτερος, δεν έχουν κριθεί οι εκλογές, έχουμε ακόμη δύο πάρα πολύ έντονες εβδομάδες. Αλλά ας πάρω την υπόθεσή σας ότι θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτος. Αυτός έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον, μεγαλύτερο έννομο συμφέρον να υπάρξει συνεργασία. Διότι τώρα έφτασε η ώρα της αλήθειας, η ώρα της εξόφλησης των υποσχέσεων, τώρα δεν είναι εύκολο να επαναλαμβάνεις λόγια, τώρα πρέπει να χειριστείς τη χώρα, τη διαπραγμάτευση. Λοιπόν τι θα γίνει τώρα;
Ας πάρουμε το ένα σενάριο. Εφαρμόζονται όλα όσα έχει υποσχεθεί κατά γράμμα: Μονομερείς ενέργειες, σκληρή διαπραγμάτευση, καταγγελία, προωθούμε τη στρατηγική μιας άλλης ριζοσπαστικής Ευρώπης, με δεδομένους τους ευρωπαϊκούς σχηματισμούς και συσχετισμούς, τις Κυβερνήσεις, τα Κοινοβούλια, τα εκλογικά σώματα. Αυτό λοιπόν θα οδηγήσει σε μία ρήξη, σε μία έκρηξη. Η Ελλάδα μπορεί βεβαίως να γίνει το νέο Αρκάδι, να γίνει το Κούγκι και μετά να καταθέτουν στεφάνια στο μνημείο της όλοι οι Ευρωπαίοι, στο όνομα της προόδου, αλλά θα έχουμε καταστραφεί. Άλλο αν θα έχουμε συμβάλλει στο να σκεφτούν καλύτερα και προοδευτικότερα κάποιοι Ευρωπαίοι, αλλά οι συσχετισμοί δεν καθορίζονται τόσο εύκολα, υπάρχουν οικονομικά συμφέροντα πολύ σκληρά στην Ευρώπη.
Η άλλη εκδοχή είναι η εκδοχή της μεταστροφής. Υπάρχουν πολλοί που λένε: «Εντάξει και ο Αντρέας Παπανδρέου έδωσε το 1981 πολλές υποσχέσεις, έξω από το ΝΑΤΟ, έξω οι βάσεις, δημοψήφισμα για την ΕΟΚ και μετά ακολούθησε μια άλλη πολιτική προσαρμογής, γιατί να μην το κάνει αυτό και ο κ. Τσίπρας»;
Δε θα πω ότι δε γίνεται να έχουμε τη μετενσάρκωση του Αντρέα Παπανδρέου, έτσι; Γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι μια μοναδική προσωπικότητα, αλλά είναι η ιστορική φάση διαφορετική. Ξέρετε, το 1981 η Ελλάδα είχε δημόσιο χρέος 26% του ΑΕΠ, η Ελλάδα είχε το δικό της εθνικό νόμισμα και μπορούσε να εκδίδει δραχμές και να κάνει υποτιμήσεις. Ο κόσμος ήταν διπολικός, υπό καθεστώς Ψυχρού Πολέμου και μέσα στη σταθερότητα του διπολισμού του παγκόσμιου μπορούσες να παίρνεις πρωτοβουλίες εξωτερικής πολιτικής, αλλά σε ένα δεύτερο επίπεδο. Και φυσικά τότε είχες έναν ηγέτη, ο οποίος ένωσε μια ολόκληρη παράταξη, τη Δημοκρατική Παράταξη.
Εδώ τι έχεις τώρα; Έχεις ένα κόμμα κομμουνιστικής καταγωγής, της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, που έχει γίνει το όχημα διαμαρτυρίας και έκφρασης ψηφοφόρων που προέρχονται από τον παράδεισο του ΠΑΣΟΚ κι έχουν διαπαιδαγωγηθεί στο κλίμα του ΠΑΣΟΚ, θέλουν πίσω τον χαμένο παράδεισο, θέλουν συγκεκριμένα μέτρα.
Λοιπόν εγώ σας λέω το εξής: Πάρτε μια από τις δύο εκδοχές, είτε εφαρμόζονται κατά γράμμα τα υπεσχημένα και οδηγούμαστε σε ρήξη ,αδιέξοδο με τεράστιες συνέπειες, είτε γίνεται η μεταστροφή ,η κυβίστηση και φυσικά όλοι αυτοί οι οποίοι έχουν δεσμευθεί αντιδρούν εσωτερικά. Οι άνθρωποι οι οποίοι εκφράζουν πεποιθήσεις ότι πρέπει να εφαρμοστούν άλλες πολιτικές, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την Ευρώπη, με τους συσχετισμούς, με τις αγορές και με την οικονομική κατάρρευση της χώρας. Όπως κι αν το πάρεις, είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα.
Εμείς λοιπόν θα επιμείνουμε, όχι γιατί είμαστε κυβερνητικός μπαλαντέρ, δε μας ενδιαφέρει να είμαστε στην κυβέρνηση. Θα επιμείνουμε στο να εφαρμοστεί και να κληθεί και να εγγυηθεί όλος ο ελληνικός λαός μία εθνική στρατηγική, την οποία λίγο-πολύ σας την περιέγραψα και στην εισαγωγική μου παρατήρηση.
Από κει και πέρα ,όποιος δε θέλει και δεν μπορεί, δε θα μετάσχει. Πρέπει να υπάρχει επαρκής κοινοβουλευτική δύναμη, αλλά η προτίμησή μας είναι το σωστό, το εθνικά επιβεβλημένο και το εθνικά επιβεβλημένο είναι να είναι μέσα όλες οι δυνάμεις που οφείλουν να είναι μέσα, κάτι που δεν το κατορθώσαμε το 2012, αλλά πρέπει να το κατορθώσουμε το 2015.
Και δεν υπάρχει τώρα η δυνατότητα επανάληψης των εκλογών, ο εκβιασμός των διπλών εκλογών, γιατί θα χάσουμε χρόνο, θα χάσουμε ευκαιρίες. Διάβασα σήμερα ένα πολύ καλό σχόλιο, αν πάμε σε δεύτερες εκλογές για να μας κρατήσουν στη ζωή μέσω της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κυρίως, που νομικά πρέπει να έχει τη δυνατότητα να το κάνει αυτό.
Άρα πρέπει να έχουμε πάει στην προληπτική πιστωτική γραμμή, αν δεν έχουμε πάει για να μας δώσουν ένα προσωρινό σωλήνα αναπνοής. Γιατί εκεί είναι το μεγάλο θέμα, το τραπεζικό σύστημα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που μας έδινε μέχρι και 150 δισ. ευρώ την περίοδο της κρίσης 2010, 2011, 2012, με αεροπλάνα που ερχόταν ,όπως έχει πει ο κ. Προβόπουλος σωστά, γιατί μαζί χειριστήκαμε τις βαθιές κρίσεις όταν ήμουνα Υπουργός Οικονομικών. Λοιπόν για να το κάνουν αυτό δε θα ζητήσουν εγγυήσεις από όλα τα κόμματα ή τουλάχιστον από όλα τα κόμματα που διεκδικούν εξουσία;
Στ. Μουρελάτου (Antenna): Κύριε Πρόεδρε ο στόχος που έχετε θέσει και τον είπατε και λίγο νωρίτερα είναι να είναι τρίτη δύναμη το ΠΑΣΟΚ και εγγυητής σε μία Κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή μια Κυβέρνηση ευρύτερης συνεργασίας όπως αυτή που προκύπτει...
Ευ. Βενιζέλος: Εγγυητής της εθνικής στρατηγικής, όχι σώνει και καλά μέσα στην κυβέρνηση. Εμείς ξέρετε και τον Ιούνιο του 2012 δεν μετείχαμε στην κυβέρνηση τριμερούς συνεργασίας με πολιτικά πρόσωπα, μετείχαμε με πολύ καλούς τεχνοκράτες που νομίζω ότι έδωσαν δείγματα γραφής που τα θυμάται ο κόσμος. Ο κ. Τσαυτάρης, ο κ. Λιβιεράτος, ο κ. Ελευσινιώτης. Λοιπόν, έχει πολύ μεγάλη σημασία να γίνει κατανοητό αυτό, εμείς δε θέλουμε να πλασάρουμε τον εαυτό μας σε οποιαδήποτε Κυβέρνηση, δεν είμαστε μπαλαντέρ. Μας ενδιαφέρει η σταθερότητα για τη χώρα, η προοπτική της χώρας, η αποκατάσταση αδικιών, η απασχόληση, ο πολίτης, να μην βρεθούμε στο γκρεμό, ενώ μπορούμε να ανέβουμε σιγά-σιγά το λόφο.
Στ. Μουρελάτου (Antenna): Γιατί λοιπόν εφόσον εν πολλοίς έδωσε αυτό το ρόλο στο ΠΑΣΟΚ το 2012 να το ξανακάνει και τώρα στις 25 Ιανουαρίου ο ψηφοφόρος εκείνος ο οποίος είναι δυσαρεστημένος από την Κυβέρνηση, δε θέλει όμως να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί να μη στραφεί είτε σε ένα νέο κόμμα, όπως είναι το Ποτάμι, που επαγγέλλεται και ευαγγελίζεται το νέο, το άφθαρτο, ότι δεν έχει φθαρεί από τον κυβερνητισμό, ή ακόμα και το κόμμα του κ. Παπανδρέου; Διάβαζα μια συνέντευξη χθες που έλεγε ότι εκείνος μπορεί να εγγυηθεί μία δεσμευτική προοδευτική προγραμματική συμφωνία κι όχι ένα κουρελόχαρτο.
Ευ. Βενιζέλος: Μάλιστα, εντάξει κοιτάξτε, θα αφαιρέσω τη Χρυσή Αυγή. Ο κ. Καμμένος είχε κάνει ένα είδος προγραμματικής συμφωνίας με τον κ. Τσίπρα, αλλά δεν είδα αυτό να προωθείται προεκλογικά, δεν είδα να επενδύει ο ΣΥΡΙΖΑ στο σχήμα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που κάτι σημαίνει αυτό.
Τώρα, αν ο ελληνικός λαός θεωρεί ότι ο κ. Παπανδρέου πρέπει να ξαναχειριστεί τα θέματα και να βοηθήσει στην εκπροσώπηση της χώρας, μπορεί να το κάνει. Εγώ βλέπω ότι η παράταξη ενώνεται στην κοίτη της, ότι κανείς δε μπορεί να τη διασπάσει. Η χρήσιμη ψήφος, όπως δείχνουν κι όλες οι έρευνες, είναι η ψήφος στο ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό εδώ, που άντεξε και που κράτησε τη χώρα.
Και υπάρχει και το Ποτάμι του κ. Θεοδωράκη που το παραλληλίζω με τη ΔΗΜΑΡ. Βλέπετε, ανετέθη ο ρόλος του εγγυητή στο ΠΑΣΟΚ. Γιατί ανετέθη ο ρόλος του εγγυητή στο ΠΑΣΟΚ το 2012; Το ΠΑΣΟΚ ήταν πρόθυμο ν’ αναλάβει βάρη, θα μπορούσε να πει «κινηθείτε μόνοι σας, αρκετά, εμείς κάναμε ό,τι κάναμε, δοκιμάστε άλλα σχήματα». Η ΔΗΜΑΡ του κ. Κουβέλη έλεγε τότε «δώστε μου εντολή για λύση». Και όλοι ήταν ενθουσιασμένοι επειδή ένα κόμμα εκ της Αριστεράς μετείχε σε μια κυβέρνηση συνεργασίας στην οποία πρώτο κόμμα ήταν η ΝΔ της Δεξιάς. Και το μόσχο τον σιτευτό δεν τον έσφαξαν για μας, για το ΠΑΣΟΚ. Τον έσφαξαν για τη ΔΗΜΑΡ η οποία ανέλαβε το Υπουργείο Δημόσιας Διοίκησης, το Υπουργείο Δικαιοσύνης, είχε τους μεγάλους μηχανισμούς στα χέρια της, στο κράτος. Αλλά είδατε, όταν έφτασε η στιγμή να ψηφίσουμε το Νοέμβριο, το ΠΑΣΟΚ ψήφισε, η ΔΗΜΑΡ απείχε. Και όταν ήταν να συνεχίσουμε τα δύσκολα έφυγε και μετά διαπραγματεύθηκε με το ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή εν πάση περιπτώσει δε βοήθησε τη χώρα να σταθεί τώρα στην προεδρική εκλογή, συνετέλεσε στη διάλυση της Βουλής και στις πρόωρες εκλογές.
Η πορεία της παλιάς ΔΗΜΑΡ προδικάζει και αυτούς που πάνε να υποκαταστήσουν τη ρόλο της ως νέα ΔΗΜΑΡ. Αλλά το Ποτάμι δεν είναι κι ένα κόμμα που προέρχεται από την Ευρωπαϊκή Αριστερά, είναι ένα ετερόκλητο, ευκαιριακό σχήμα το οποίο είναι ένα είδος συνεταιρισμού, κοινοπραξίας, στο οποίο είναι παλιά στελέχη της ΔΗΜΑΡ, εμβληματικά, είναι πρόσωπα που δηλώνουν ότι είναι απολίτικα παντελώς. Είδα κάποιους συνταξιούχους οι οποίοι έχουν εθνικιστικές τάσεις, είδα πάρα πολλούς δεξιούς νεοφιλελεύθερους, τη Δράση, τον κ. Σκυλακάκη, την κα Ξαφά που ήταν στο επιτελείο του κ. Μητσοτάκη, είδα ανθρώπους οι οποίοι έχουν ταυτότητα. Αυτό τι σημαίνει, υπάρχει κάποια νύξη, κάποια εγγύηση;
Και εν πάση περιπτώσει, ξέρετε, ο καθένας έχει τη διαδρομή του, τις σχέσεις του με τον κόσμο, έχουμε περάσει κι εμείς πολλά χρόνια τη φάση που ο κόσμος έτρεφε μεγάλη συμπάθεια για μας, είχαμε μεγάλη δημοφιλία, μας εκτιμούσε πάρα πολύ, επένδυε. Θα μπορούσαμε το 2009 να μην αναλάβουμε το βάρος που αναλάβαμε, να μην κρύψουμε πίσω από τη δική μας ευθύνη την ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ την περίοδο 2004-2009, να εξηγήσουμε ακριβώς ποια είναι η κατάσταση, ότι η χώρα ήταν σε ύφεση από το 2007, ότι η κυβέρνηση η τότε είχε στείλει επίσημη διαβεβαίωση ότι το έλλειμμα είναι 6% και το έλλειμμα ήταν 15,7%. Και να πούμε «ιδού οι υπεύθυνοι, η χώρα κατεστράφη, πτώχευσε, εμείς τώρα αναλαμβάνουμε από μηδενική βάση» ή «ελάτε όλοι μαζί», όπως είχα προτείνει εγώ με την αυξημένη πλειοψηφία των 180, ή ξαναπάμε σε εκλογές.
Πρέπει να εκτιμηθεί το γεγονός ότι καλώς ή κακώς πήραμε ευθύνες που μας υπερέβαιναν, που δε μας αναλογούσαν. Μας αναλογούσαν πολλές, αλλά όχι όλες. Εδώ έχουμε φτάσει μόνο το ΠΑΣΟΚ ν’ αναλαμβάνει ευθύνες και να κάνει αυτοκριτική, όλοι οι άλλοι προϊόν παρθενογένεσης, κανείς άλλος δεν έχει ευθύνη για το σημείο στο οποίο φτάσαμε το 2009 και κανείς άλλος δεν έχει και ευθύνη για τη διαχείριση της κρίσης. Νομίζω ότι αυτή η εικόνα είναι και άδικη και άνιση και ψευδής.
Δ. Κρουστάλλη (Το Βήμα): Περιγράψατε προηγουμένως τις δυσκολίες της συγκυβέρνησης με τη ΝΔ, είπατε όμως και ότι πρέπει η επόμενη κυβέρνηση να έχει επαρκή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Οπότε, ήθελα να σας ρωτήσω, πώς σκέφτεστε να συμμετάσχει το ΠΑΣΟΚ στην επόμενη κυβέρνηση, με τεχνοκράτες, με ψήφο ανοχής, θα μπει κανονικά με πολιτικά στελέχη; Ποιες είναι οι προτεραιότητές σας; Ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές σας και πώς θα διασφαλίσετε τις προϋποθέσεις που θα θέσετε; Διότι μέχρι τώρα οι προγραμματικές συμφωνίες δεν έχουν τηρηθεί.
Ευ. Βενιζέλος: Αυτή είναι μια καλή ερώτηση για το λαό, για τον κάθε πολίτη που θα δώσει απάντηση με την ψήφο τους στις 25 Ιανουαρίου. Στη συνέχεια, σας είπα ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές. Οι κόκκινες γραμμές είναι το πλαίσιο της εθνικής στρατηγικής. Δε μπορούμε ν’ αφήσουμε να καταστραφεί η χώρα, πρέπει να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση. Δε θ’ αφήσουμε να κρεμαστεί η χώρα στα μανταλάκια των διεθνών Μέσων Ενημέρωσης και των σπεκουλαδόρων των αγορών.
Θέλουμε πολιτική συναίνεση, συστράτευση, θεσμική σταθερότητα. Δε μπορεί να υπάρχει ρεβανσισμός. Πρέπει να υπάρξει συναινετική εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, πρέπει να υπάρξει κατάργηση του μπόνους και αλλαγή του εκλογικού συστήματος, πρέπει να ξεκινήσει μια συναινετική αναθεώρηση που να διατηρεί την εγγύηση της αυξημένης πλειοψηφίας για την τελευταία φάση της που είναι η κρίσιμη.
Και βεβαίως, πρέπει να εφαρμόσουμε μια πολιτική ασφάλειας και διαχείρισης των εθνικών θεμάτων, η οποία επίσης να είναι άξια της ιστορίας και των προκλήσεων του τόπου μας, της πατρίδα μας. Άρα μας ενδιαφέρει πάρα πολύ αυτό και η επόμενη μέρα, να δούμε, θα δώσουμε στον κόσμο προοπτική ή θα τον οδηγήσουμε σε μια περιπέτεια λατινοαμερικάνικου ή τριτοκοσμικού χαρακτήρα; Θα δώσουμε στον κόσμο ανάκαμψη, ρευστότητα στις επιχειρήσεις του, χρηματοδότηση, θέσεις εργασίας;
Αυτοί είναι για μας οι κρίσιμοι παράγοντες και αυτές είναι οι κόκκινες γραμμές. Από κει και πέρα διαπραγματευόμαστε την προγραμματική συμφωνία και τα ερωτήματα τα άλλα είναι παντελώς δευτερεύοντα. Δε μας ενδιαφέρει η σταδιοδρομία των στελεχών μας η κυβερνητική.
Γ. Καντέλης (ΣΚΑΪ): Κύριε Υπουργέ θα επιμείνω στη συνεργασία σας με τη ΝΔ. Αυτά τα 2,5 χρόνια δεχθήκατε κι εσείς προσωπικά και το ΠΑΣΟΚ μια κατηγορία, ότι στην ουσία ήσασταν ακολούθημα της κυβερνητικής πολιτικής που ασκούσε ο κ. Σαμαράς. Ενόψει του διλήμματος πλέον που μπαίνει πολύ σκληρά πολιτικά μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ για την επόμενη μέρα, γιατί ένας ψηφοφόρος να ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ και να μη στραφεί κατευθείαν στον κ. Σαμαρά;
Ευ. Βενιζέλος: Έχει κατηγορηθεί η ΝΔ ότι είναι παρακολούθημα της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, γιατί προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ και πλήρωσε το κόστος συγκεντρωμένο, συμπυκνωμένο. Διότι σας θυμίζω ότι μέχρι το Νοέμβριο του 2011, η ΝΔ είχε άλλα ποσοστά στις έρευνες, αλλά ήταν και ένα αντιμνημονιακό κόμμα.
Ο κ. Σαμαράς επέμενε να γίνουν εκλογές το 2012, ενώ του έλεγα «αφήστε την κυβέρνηση Παπαδήμου να ολοκληρώσει τη δουλειά της». Πίστευαν ότι θα έχουν αυτοδύναμη πλειοψηφία και πήραν 18%. Και το ΠΑΣΟΚ τότε, τραυματισμένο και ακρωτηριασμένο και απομονωμένο, θα σας πω εγώ, γιατί όλοι στρέφονταν εναντίον μας, πήρε 13,5%. Η διαφορά ήταν 5 μονάδες. Δηλαδή με 2,5 μονάδες παραπάνω, θα μπορούσε να έχει αντιστραφεί. Και τότε ο πόλος να είναι του ΠΑΣΟΚ.
Και κατάλαβε ο κόσμος στις ευρωεκλογές τι σημαίνει να είναι το ΠΑΣΟΚ υπαρκτό, υποστατό. Γιατί η ΝΔ έχασε στις ευρωεκλογές από το ΣΥΡΙΖΑ, η πόλωση οδήγησε σε αρνητικά αποτελέσματα. Και το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ είναι αυτό το οποίο κράτησε την κυβέρνηση, σας επαναλαμβάνω.
Επίσης, εμείς δεν προσχωρήσαμε σε καμία πολιτική της ΝΔ. Η διαπραγμάτευση σε μια κυβέρνηση συνεργασίας -θα το δούμε και στην επόμενη κυβέρνηση αυτό- δεν είναι η διαπραγμάτευση εσωτερικά, μεταξύ των κομμάτων των ελληνικών. Η κρίσιμη διαπραγμάτευση είναι εξωτερικά. Με τους εταίρους, με την τρόικα, με τις αγορές.
Βεβαίως, υπάρχουν διαφορές ιδεολογικές, υπάρχουν διαφορές ιστορικές. Εμάς μας ενδιαφέρει πάρα πολύ το ζήτημα της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων, της πολυφωνίας, της ανεκτικότητας, του κράτους δικαίου. Μας ενδιαφέρει πάρα πολύ το ζήτημα του κοινωνικού κράτους. Μας ενδιαφέρει πάρα πολύ να μην αποσαθρωθεί το σύστημα των εργασιακών σχέσεων.
Ναι, πράγματι, αν η ΝΔ κυβερνούσε μόνη της, δε θα ήταν τα πράγματα έτσι. Διότι θα είχαν ψηφιστεί μέτρα που δεν τα ψηφίσαμε εμείς, δεν τα θέλαμε εμείς, τα ανακόψαμε και θεωρούμε ότι πολύ καλά κάναμε ,γιατί αυτό το κάναμε στο όνομα του εθνικού συμφέροντος, του συμφέροντος των πιο ευπαθών κοινωνικών ομάδων αλλά και του συμφέροντος της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Και το ίδιο, εφ' όσον μας δώσει τη δύναμη ο ελληνικός λαός, θα κάνουμε και μετεκλογικά στο πλαίσιο του συσχετισμού δυνάμεων που θα διαμορφωθεί στη νέα Βουλή με την ψήφο του ελληνικού λαού.
Γ. Μακρυγιάννης (Πρώτο Θέμα): Κύριε Πρόεδρε, βλέπω ότι η συζήτηση διευρύνεται αρκετά και στο μετεκλογικό πεδίο, στο πώς θα διαμορφωθούν οι συνεργασίες οι κυβερνητικές γιατί τα πράγματα είναι συγκεκριμένα. Έτσι όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτος, εάν δεν αλλάξει κάτι θεαματικά στο μεσοδιάστημα. Και πολύ πιθανό, ένα σενάριο είναι να μην έχει αυτοδυναμία. Ίσως το πιθανότερο αυτή την ώρα. Εκεί λοιπόν τα πράγματα είναι συγκεκριμένα. Θα πρέπει να στραφεί σε ένα κυβερνητικό εταίρο. Σας άκουσα νωρίτερα, περιγράψατε μια κατάσταση. Απ’ ό,τι εγώ καταλαβαίνω, είστε διατεθειμένος να κουβεντιάσετε με το ΣΥΡΙΖΑ για να συνεργαστείτε, διότι εσείς μπορείτε να εισφέρετε –έτσι όπως το κατάλαβα εγώ, όπως το είπατε νωρίτερα– με ευθύνη, γνώση και εμπειρία σε διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους, με το ΔΝΤ κλπ. Θα πάτε να συζητήσετε με το ΣΥΡΙΖΑ ανεξάρτητα –διότι αυτό θα είναι το πιθανότερο – από το εάν η ΝΔ θα αρνηθεί ή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα θέλει τη ΝΔ σε αυτό το σχήμα, να φτιάξετε μια κυβέρνηση, να μας το πείτε ξεκάθαρα δηλαδή. Και δεύτερο, τι απαντάτε σε όσους λένε από το ΣΥΡΙΖΑ ότι για να μην πάμε με τον κ. Βενιζέλο ή με τον κ. Θεοδωράκη, ή με οποιονδήποτε άλλο εταίρο, καλύτερα είναι να πάρουμε την αυτοδυναμία για να μην έχουμε μνημονιακά βαρίδια; Ευχαριστώ.
Ευ. Βενιζέλος: Διεκδίκηση της αυτοδυναμίας είναι δημοκρατικό δικαίωμα οποιουδήποτε κόμματος. Δεν βλέπω να υπάρχουν στην κοινωνία μας τέτοιου είδους συσχετισμοί. Δεν βλέπω να υπάρχουν μεγάλα ρεύματα. Η κοινωνία είναι σε αμηχανία και σε περίσκεψη. Εμείς, ξέρετε, δεν πιστεύουμε ούτε στην πολιτική του φόβου, ούτε στην πολιτική των εύκολων υποσχέσεων και της δημαγωγίας. Πιστεύουμε στην πολιτική της αλήθειας, έστω και εάν η αλήθεια δύσκολα γίνεται δεκτή, γιατί είναι ενοχλητική. Το ψέμα είναι πιο εύπεπτο. Άρα λοιπόν θα δούμε τους συσχετισμούς.
Αλλά τεχνική αυτοδυναμία λόγω εκλογικού συστήματος και λόγω bonus τι σημαίνει στις μέρες μας; Κυβερνιέται με χαμηλά ποσοστά ο τόπος; Ο τόπος θέλει κοινωνική συναίνεση, συσπείρωση. Θέλει ενεργοποίηση όλων των εθνικών δυνάμεων, της εθνικής ομάδας διαπραγμάτευσης. Και εν πάση περιπτώσει εάν πάρουμε το σενάριο της αυτοδυναμίας, ξέρετε επειδή τα ψέματα πια τελείωσαν χωρίς κανένα άλλοθι, κανένα άλλοθι. Αλλά το κόστος δεν το πληρώνει ένα κόμμα. Το κόστος το πληρώνει ο λαός και ο πιο αδύναμος, ο πιο φτωχός, ο μεσαίος, αυτός που είναι πλούσιος, που έχει βγάλει τα λεφτά του έξω σε ευρώ και περιμένει να καταστραφεί η χώρα για να την αγοράσει φθηνά σε πληθωριστικές δραχμές, δεν έχει πρόβλημα.
Άρα, εμείς δεν θέλουμε, όπως είπα, σώνει και καλά να είμαστε στην κυβέρνηση. Δεν είμαστε κυβερνητικός μπαλαντέρ. Εμείς θέλουμε να εφαρμοστεί μια πολύ συγκεκριμένη εθνική στρατηγική και να γίνει κατανοητό απ’ όσους έως τώρα μιλούσαν εύκολα ότι υπάρχει μια άλλη μαγική στρατηγική, ότι υπάρχει μια η οποία θέτει ένα πλαίσιο και εκεί μέσα πρέπει να κάνεις το καλύτερο.
Περιμένουμε το καλύτερο. Δεν θα αφήσουμε να επέλθει το τρισχειρότερο. Εμείς τους θέλουμε όλους. Θα μιλήσουμε με όλους. Θα σεβαστούμε το Σύνταγμα που επιβάλει να μιλάνε όλοι με όλους του δημοκρατικού τόξου. Και βεβαίως σας είπα, δεν θα υπάρχει αυτοδυναμία, δεν θα υπάρχει ακυβερνησία, δεν πρέπει να υπάρξει επανάληψη των εκλογών, δεν θα υπάρχει άλλοθι.
Θα μιλήσουμε με το ΣΥΡΙΖΑ, θα μιλήσουμε με το φορέα της πρώτης διερευνητικής εντολής, με το φορέα της δεύτερης διερευνητικής εντολής, ελπίζουμε να είμαστε ο αποδέκτης της τρίτης διερευνητικής εντολής και εν πάση περιπτώσει το σύνταγμα προβλέπει ότι θα καθίσουν οι αρχηγοί όλων των κομμάτων υπό την προεδρία του Προέδρου της Δημοκρατίας για να δούνε εάν μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση.
Φανταστείτε να πάει σε εκλογές η χώρα ,άλλες 30 μέρες με υπηρεσιακή κυβέρνηση και πρωθυπουργό πρόεδρο Ανωτάτου δικαστηρίου- ο οποίος βεβαίως ο άνθρωπος δεν είναι η αποστολή του και η εμπειρία του να κυβερνά τον τόπο, αλλά να δικάζει -και ταυτόχρονα να γίνονται αυτά που γίνονται στην περιοχή, στην οικονομία, στον κόσμο, στην Ευρώπη.
Γ. Ευσταθίου (Star): Κύριε Πρόεδρε, επειδή είπατε ότι όλοι πρέπει να μιλάμε με τη γλώσσα της αλήθειας. Επιτρέψτε μου το ερώτημα ως προέκταση του κ. Μακρυγιάννη. Λέτε ότι δεν θα υπάρξει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, δεν θα υπάρξουν νέες εκλογές.
Ευ. Βενιζέλος: Δεν πρέπει. Λέω τι πρέπει και τι δεν πρέπει. Ο λαός αποφασίζει.
Γ. Ευσταθίου: Σύμφωνοι. Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ που φαίνεται μέχρι τώρα να επικρατεί στις δημοσκοπήσεις, ακούμε και κάτι ανάλογο από τους στενούς συνεργάτες του κ. Τσίπρα, όπως ο κ. Παππάς, που είχε πει ότι εάν δεν πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, τότε θα υποχρεωθούμε σε επώδυνους συμβιβασμούς. Με το χέρι στην καρδιά λοιπόν θα ήθελα να σας ρωτήσω σε περίπτωση που οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στη νέα Βουλή αποτελούν καθοριστικό παράγοντα για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, επειδή ακούμε από την πλευρά της Κουμουνδούρου να λένε ότι επ’ ουδενί δεν θα συνεργαστούν με τη ΝΔ του κ. Σαμαρά και το ΠΑΣΟΚ του κ Βενιζέλου, εάν τεθεί από την δική τους πλευρά ως προαπαιτούμενο η δική σας αποχώρηση, θα ήθελα να ρωτήσω τι θα πράξετε από την πλευρά σας; Θα συνεισφέρετε σε μια ενδεχόμενη τέτοια λύση; Ή θα θεωρήσετε την αξίωση αυτή ως αγενή απαίτηση και παρέμβαση ενός κόμματος στα εσωτερικά ενός άλλου;
Ευ. Βενιζέλος: Εννοείτε να μην συμμετέχει ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ;
Γ. Ευσταθίου: Ή και να αποχωρήσει και από την ηγεσία. Να μην συζητούν ενδεχομένως με εσάς και να θέλουν έναν άλλο.
Ευ. Βενιζέλος: Καλά εντάξει. Τώρα αυτά δεν έχουν γίνει ούτε στα δορυφορικά κόμματα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης. Δεν νομίζω να έχει πει κανείς αυτό το πράγμα. αλλά για φανταστείτε να λέει ο ένας εγώ δεν συζητώ το ενδεχόμενο να γίνει πρωθυπουργός ο αρχηγός του ενός κόμματος, να μην γίνει πρωθυπουργός ο αρχηγός του άλλου κόμματος, να πηγαίνουμε πάντα σε τρίτα πρόσωπα, σε ουδέτερα πρόσωπα, σε πρόσωπα που δεν έχουν ευθύνη πολιτική, που δεν έχουν κριθεί από τον ελληνικό λαό. Άρα να φτιάξουμε μια μεγάλη κατηγορία ανθρώπων οι οποίοι διασφαλίζουν το πολιτικό τους κεφάλαιο και την ουδετερότητά τους για να ασκούν εξουσία και οι άλλοι να είναι οι χαμάληδες της πολιτικής, των εκλογών, που φέρνουν τις ψήφους.
Το ζήτημα της χώρας δεν είναι η προσωπική διαδρομή του ενός ή του άλλου, ή του τρίτου προσώπου. Το ζήτημα της χώρας είναι αν ο ελληνικός λαός θα ανακτήσει τη θέση που του αξίζει, εάν θα γίνουν σεβαστές οι θυσίες του, εάν θα είναι ένας ασφαλής Ευρωπαίος με προοπτική, ή εάν θα οδηγηθεί στο περιθώριο των εξελίξεων.
Στην δεκαετία του ’90 υπήρξαν 80 χώρες στον κόσμο που οδηγήθηκαν σε μείωση ΑΕΠ . Αυτή τη στιγμή η Αργεντινή που είναι μια μεγάλη χώρα, υπερήφανη ,με μεγάλο πλούτο, αγωνίζεται να συνέλθει και ψάχνει να βρει δέκα δισ. δολάρια. Και η Ελλάδα πήρε δάνειο- που έχει 10 εκατομμύρια πληθυσμό-πήρε δάνειο από την Ευρώπη και το ΔΝΤ 250 δισ. ευρώ, κούρεψε το χρέος της με τη στήριξη των εταίρων κατά 180 δισ. ευρώ σε όρους καθαρής παρούσης αξίας, στηριζόταν από τη Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα την περίοδο της κρίσης με 150 δισ. ευρώ την ημέρα και τώρα περίπου με 50 δισ. ευρώ. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος αυτής όλης της δραστηριότητας που είναι το να μην υποστούν οι Έλληνες όλες τις συνέπειες της χρεοκοπίας, γιατί είναι άλλο να υφίστασαι τις συνέπειες της σκληρής λιτότητας και άλλο της ασύντακτης χρεοκοπίας.
Είναι άλλο να χάνεις το 30% και να διατηρείς το 70% και άλλο να χάνεις το 90%, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι παίρνεις μισθό σε δραχμές που δεν έχουν καμία πρακτική αξία. Ενώ δεν έχεις και κανέναν εξαγωγικό τομέα βιομηχανικό, ο οποίος να ευνοηθεί από τη νομισματική αλλαγή και ενώ έχεις ένα τουρισμό ο οποίος πηγαίνει θαυμάσια με ευρώ και δεν έχεις κανένα λόγο να πουλήσεις το προϊόν σου φθηνότερα.
Και υπάρχει και η θεωρία που λέει «θα λύσετε το θέμα του χρέους εάν το χάσετε αυτό, εάν φύγετε από την ευρωζώνη, ενώ ξεχνάνε κάποιοι ότι μπορεί κάλλιστα να μην είσαι στην ευρωζώνη, αλλά να χρωστάς το χρέος σου σε ευρώ. Όπως είπα και χθες, είναι σαν να έχεις πάρει στεγαστικό δάνειο σε φράγκο Ελβετίας και να έχεις κάνει το πιο κακό δάνειο, να πληρώνεις, να πληρώνεις, να πληρώνεις και να μην εξοφλήσεις ποτέ.
Β. Νέδος (Καθημερινή): Κύριε Πρόεδρε, παρά το γεγονός ότι εσείς ξορκίζεται το ενδεχόμενο δεύτερων εκλογών μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, βλέπουμε ότι από την κυβέρνηση, διαβάζουμε και σήμερα στις κυριακάτικες εφημερίδες, ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν αποκλείεται, ακούγονται και τέτοιες φωνές -εγώ θα διαφωνήσω με τον συνάδελφο- και από τον ΣΥΡΙΖΑ για δεύτερες εκλογές, θα ήθελα να σας ρωτήσω αν θεωρείτε ότι οι δεύτερες εκλογές σε περίπτωση που τελικά επισυμβούν, μπορεί να φέρουν πιο κοντά το Grexit και αν θεωρείτε ότι αυτή η συζήτηση που γίνεται τις τελευταίες μέρες και στη Γερμανία δημοσίως, έχει κάποια σχέση με την πραγματικότητα. Ευχαριστώ.
Ευ. Βενιζέλος: Η συζήτηση για το λεγόμενο Grexit δηλαδή για την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, είναι μια συζήτηση εσφαλμένη, είναι μια συζήτηση επικίνδυνη, είναι μια συζήτηση άδικη για τη χώρα. Επειδή τις δηλώσεις αυτές τις κάνουν ακόμη και μερικοί αρχηγοί κρατών, όπως για παράδειγμα ο κ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Τσεχίας, πρέπει να σας πω ότι έχω δώσει εντολή ρητή στην Πρεσβεία μας να διαμαρτυρηθεί δυο φορές για το θέμα αυτό. Είναι ατυχέστατο αυτό.
Κατ' αρχάς η Ελλάδα δεν μπήκε στην Ευρωζώνη, αλλοιώνοντας τα στοιχεία της. Η Ελλάδα μπήκε στην Ευρωζώνη γιατί αν δεν έμπαινε η Ελλάδα, δεν μπορούσε να μπει η Ιταλία που είχε χειρότερα στοιχεία. Ο λόγος για τον οποίο μπήκε η Ελλάδα είναι αυτός και δεν υπήρχε Ευρωζώνη χωρίς την Ιταλία. Εν πάση περιπτώσει η Ευρωζώνη δεν είναι το ιδεώδες σχήμα, γιατί ρυθμίστηκαν κάποια θέματα το 1990-1992 με τα τότε δεδομένα, έχουν κλειδωθεί κάποια κριτήρια, κάποιοι δείκτες, που λαμβάνονται υπόψη τους στη συνέχεια, για παράδειγμα το 3% του ελλείμματος που ήταν ο μέσος όρος του δημοσιονομικού ελλείμματος το 1991-’92 και επίσης έχουμε ανισότητες κλειδωμένες.
Διότι είναι διαφορετικά τα αναπτυξιακά επίπεδα, τα επίπεδα ανταγωνιστικότητας ακόμη και τα φορολογικά συστήματα. Και η πιο μεγάλη αδικία, η αβάστακτη αδικία είναι ένας μικρομεσαίος να δανείζεται με επιτόκιο 2% στη Γερμανία και με επιτόκιο που μπορεί να είναι 9% στην Ελλάδα. Αυτά είναι θέματα που πρέπει να λυθούν επειγόντως. Άρα η Ευρωζώνη θέλει περισσότερη Ευρώπη, θέλει αλληλεγγύη, θέλει μέτρα τα οποία να είναι πραγματικά ιστορικού χαρακτήρα για να μπορέσει να βρει την προοπτική της, την ανταγωνιστικότητά της, την ασφάλειά της την οριστική, σε σχέση με τις αγορές.
Όμως, δεν υπάρχει νομικά τρόπος να βγεις από το ευρώ. Σωστό. Μπορείς όμως να γίνεις φτωχός και έρημος με την ψευδαίσθηση ότι έχεις ευρώ, με την ψευδαίσθηση ότι ανήκεις στη ζώνη του ευρώ, αλλά δεν έχεις ευρώ στις Τράπεζές σου, δεν έχεις ευρώ στις αγορές. Οπότε μόνος σου θα αναγκαστείς να ψάξεις μια άλλη λύση.
Δεν θέλω να τα σκέφτομαι τα σενάρια αυτά, εγώ έχω αντιμετωπίσει ως Υπουργός Εξωτερικών προτάσεις φιλικού χωρισμού, να βγει η Ελλάδα από το ευρώ, αλλά αυτό σήμαινε ότι θα κλείσουν τα ATMς, θα υπάρχουν περιορισμοί ,όπως αυτοί που υπήρξαν στην Κύπρο για πολλούς μήνες. Όταν οι αδελφοί μας οι Κύπριοι απέρριψαν το σχέδιο Α θεωρώντας ότι θα βρουν δάνειο στη Μόσχα, ότι υπάρχει ένα καλύτερο σχέδιο Β και ήρθε το σχέδιο Β και ήταν χειρότερο γιατί υπήρξε κούρεμα καταθέσεων.
Άρα η συζήτηση είναι βλαπτική, είναι άδικη. Η Ελλάδα, για το καλό των Ελλήνων και του εισοδήματός τους και του επιπέδου ζωής τους, πρέπει να είναι μέσα στο ευρώ, αλλά από εκεί και πέρα χρειάζεται να είμαστε σώφρονες, να είμαστε σοβαροί, να μην κάνουμε τσάμπα μαγκιές, να μην παίζουμε με τη φωτιά. Γιατί αν το κάνουμε αυτό, παρά το κόστος που έχει η Ευρώπη θα μας ρίξει στο γκρεμό για λόγους παιδαγωγικούς άλλων, για να στείλει καθαρά μηνύματα στη Γαλλία, στην Ιταλία, σε άλλες χώρες.
Γιατί υπάρχει το καταπληκτικό ερώτημα που ακούω: «μας κρατάνε οι Ευρωπαίοι ή τους κρατάμε εμείς επειδή χρωστάμε πολλά;». Με τη λογική ότι αν χρωστάς στην Τράπεζα λίγα, είσαι ο βλάκας και είσαι από κάτω. Αν χρωστάς πολλά, κρατάς στο χέρι την Τράπεζα! Μα εδώ τα χρωστάμε σε κράτη. Το 90% του χρέους μας το χρωστάμε σε κράτη και θεσμούς ελεγχόμενους από κράτη. Άρα την απόφαση την παίρνουν λαοί, κοινοβούλια, κυβερνήσεις, οι οποίοι μπορεί να πάρουν και μια απόφαση η οποία μπορεί να έχει στρατηγικό χαρακτήρα από τη δική τους σκοπιά.
Αλλά βέβαια είναι πολύ δύσκολο να πεις στον Ισπανό ,ο οποίος μας θύμισε προχθές ότι του χρωστάμε 26 δισ. ευρώ από τα δάνεια, που είναι μια χώρα μεσαία προς πάνω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι «Ξέρεις, τώρα εσύ που είσαι μια οικονομία με δυσκολίες θα μου χαρίσεις 26 δισ. ευρώ» ή «αν δεν μου τα χαρίσεις εγώ θα κάνω κάτι άλλο» γιατί θα σου πει «εντάξει, έχω κι εγώ να απολογηθώ εσωτερικά, έχω άλλα προβλήματα». Και αυτό ισχύει και για την Κύπρο που μας έχει δανείσει πριν μπει στο πρόγραμμα και για την Σλοβακία, για την Σλοβενία, για τη Φιλανδία.
Δ. Μποτώνης (ΝΕΡΙΤ): Κύριε Πρόεδρε σας έχουμε ακούσει όλο αυτό το τελευταίο διάστημα να λέτε ότι το ΠΑΣΟΚ έβαλε πλάτη, έχει δώσει μάχες, αγώνα για να υπερασπίσει εργασιακά δικαιώματα, για να πάρει μέτρα υπέρ των πολιτών για ανακούφιση. Θέλω να μου πείτε πώς θα αντιμετωπίσετε το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αναγνωρίζει και δεν θα αναγνωρίσει μια σειρά από υπογραφές που έχετε βάλει ως κυβέρνηση. Και στην περίπτωση ειδικότερα στη δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ που λέει ότι θα καταργήσει τη ΝΕΡΙΤ, πώς ακριβώς, ποια είναι η θέση σας είτε βρίσκεστε σε ένα νέο κυβερνητικό σχήμα, είτε δεν είστε. Ευχαριστώ.
Ευ. Βενιζέλος: Κύριε Μποτώνη, τον Ιούνιο του 2013 το ΠΑΣΟΚ διαφώνησε ρητά και κατηγορηματικά με την πρωτοβουλία τότε της κυβέρνησης ,των αρμοδίων Υπουργών, του Πρωθυπουργού να καταργηθεί εν μια νυκτί η ΕΡΤ και όπως ξέρετε αυτό κλόνισε την κυβέρνηση. Η Κυβέρνηση θα έπεφτε. Κάναμε μια συμφωνία, ο κ. Σαμαράς, ο κ. Κουβέλης και εγώ. Και ο κ. Σαμαράς απεδέχθη το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των προτάσεών μας, που είχαμε διατυπώσει εμείς και η ΔΗΜΑΡ. Και αυτό κατεγράφη σε έγγραφο.
Την επόμενη μέρα η ΔΗΜΑΡ αποχώρησε από την κυβέρνηση, εμείς μείναμε με πολύ περίσκεψη και με ομόφωνη απόφαση της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας γιατί όλες οι αποφάσεις ήταν και είναι δημοκρατικές και συλλογικές. Η αλήθεια είναι ότι αυτά που συμφωνήσαμε, σε μεγάλο βαθμό δεν έγιναν, ως τώρα τουλάχιστον δεν έγιναν. Άρα πρέπει να γίνουν αυτά που έχουμε συμφωνήσει, τα οποία είναι ένα ολοκληρωμένο σχέδιο σεβασμού του ρόλου της δημόσιας τηλεόρασης, αλλά βεβαίως μιας πλήρους δημόσιας τηλεόρασης όπως την έχουμε περιγράψει.
Από εκεί και πέρα το τι θα σεβαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ και τι θα καταργήσει, αυτή είναι η ασυνέχεια του κράτους. Όταν το λες αυτό στους εταίρους, στους επενδυτές, το εκλαμβάνουν ως απειλή, ως απόλυτη αβεβαιότητα, αυτό ανεβάζει τα επιτόκια, αυτό απομακρύνει τη δυνατότητα επανόδου στις αγορές, αυτό έχει κόστος για τον επιχειρηματία, για τον άνεργο, για τον γεωργό, για τους πάντες. Γιατί η πολιτική μας στάση έχει αντίκρισμα οικονομικό. Στον καθένα έχει αντίκρισμα οικονομικό.
Α. Σπανού (Ελεύθερος Τύπος): Κύριε Πρόεδρε, η κυβέρνηση και εσείς προσωπικά έχετε πάρει τη θέση ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο. Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και υπόσχεται ότι θα διεκδικήσει τη διαγραφή ενός μεγάλου μέρους αυτού του χρέους. Μάλιστα, όπως ξέρετε, η συζήτηση αυτή γίνεται πια στο εσωτερικό της Ευρώπης και έχει σπάσει και το ταμπού σχετικά με τη διαγραφή του χρέους. Θέλω να σας ρωτήσω αν μια Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διεκδικήσει τη διαγραφή μέρους του ελληνικού χρέους εσείς και το ΠΑΣΟΚ θα υποστηρίξετε αυτή την προσπάθεια;
Ευ. Βενιζέλος: Ευχαριστώ για την ερώτηση γιατί έχει ιστορική σημασία η ερώτηση αυτή, είναι καθοριστική. Γιατί υπάρχουν πάρα πολλές ψευδαισθήσεις, πάρα πολλά ψέματα, πάρα πολλές αφέλειες και άγνοια τεχνική γύρω από τα θέματα αυτά.
Το χρέος της Ελλάδας το 2009 ήταν μη εξυπηρετήσιμο, μη βιώσιμο, μη αναχρηματοδοτούμενο. Έπρεπε να υπάρξει παρέμβαση στο χρέος από το πρώτο πρόγραμμα του 2010. Δεν υπήρξε παρέμβαση στο χρέος. Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις, η βασική εξήγηση είναι ότι τότε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν άφηνε κανένα περιθώριο παρέμβασης στο χρέος.
Όταν ανέλαβα Υπουργός Οικονομικών τον Ιούλιο του 2011 το βασικό μας θέμα ήταν να πάρουμε ένα νέο πρόγραμμα μεγαλύτερο, ένα πολύ μεγαλύτερο δάνειο ,άλλα 130 δισ. ευρώ με πολύ καλύτερα επιτόκια και να κάνουμε παρέμβαση στο χρέος. Σπάσαμε τη λογική της μη παρέμβασης τον Ιούλιο του 2011, όταν έγινε δεκτή η αρχή του κουρέματος με 21%. Συνεχίσαμε τη διαπραγμάτευση με πολύ μεγάλη πίεση και φτάσαμε σε ένα κούρεμα, του χρέους που κατείχαν οι ιδιώτες, όλες οι ιδιωτικές αγορές παγκοσμίως, κατά 53,5%. Αυτό σήμαινε ότι τελικά σε όρους καθαρής παρούσης αξίας, αν λάβει κανείς υπόψη τη διάρκεια και το επιτόκιο, κουρέψαμε 180 δισ. ευρώ, 80% του ΑΕΠ, το μεγαλύτερο κούρεμα στα χρονικά της διεθνούς οικονομίας. 116 δισ. ευρώ ονομαστικά, τα οποία πρέπει να τα δει όμως κανείς σε καθαρή παρούσα αξία.
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι έχει γίνει τεράστια επέμβαση, η μεγαλύτερη επέμβαση είναι η αναδιάρθρωση. Το χρέος έφυγε από τους ιδιώτες, πήγε σε κράτη και σε θεσμούς, μόνο το 10% είναι στην αγορά και μπορεί να σπεκουλάρει η αγορά. Η μέση διάρκεια έγινε πολύ μεγάλη, 16 χρόνια. Το μέσο επιτόκιο έγινε 2,1%, πάρα πολύ μικρό. Υπήρξε περίοδος χάριτος.
Το σημαντικότερο; Δεσμευθήκανε οι εταίροι μας ρητά με απόφασή του Eurogroup ότι όταν η Ελλάδα ολοκληρώσει το πρόγραμμα και πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα να γίνουν και περαιτέρω διευθετήσεις για μείωση του χρέους. Τεχνικά, το χρέος είναι βιώσιμο, λέει ο ευρωπαϊκός μηχανισμός σταθερότητας, ο κ. Ρέγκλινγκ. Γιατί είναι βιώσιμο; Διότι πληρώνουμε για την εξυπηρέτησή του τόκους και χρεολύσια μόνον το 40% αυτών που πληρώναμε το 2010, άρα είναι σα να έχουμε κουρέψει το χρέος κατά 60%.
Όμως, εμάς δε μας ενδιαφέρει η βιωσιμότητα για 10 χρόνια, θέλουμε βιωσιμότητα για 30, 40 χρόνια. Περιμένουν οι Ευρωπαίοι τώρα να πάμε στη συζήτηση αυτή, να συμφωνήσουμε, όχι μονομερώς, διότι αν κινηθούμε μονομερώς θα έχουμε απέναντί μας τις αγορές που θα πουν ότι χρεοκοπήσαμε, θα έχουμε απέναντί μας λαούς ευρωπαϊκούς, κοινοβούλια ευρωπαϊκά, κυβερνήσεις ευρωπαϊκές, όχι τις μεγάλες, τις μεσαίες και τις μικρές κυβερνήσεις.
Άρα πρέπει να πάμε στη λογική του πλαισίου που έχουμε συμφωνήσει από το 2012, που αυτό περιλαμβάνει ένα σωρό πράγματα: Την επέκταση της εξόφλησης που σημαίνει μείωση του χρέους. Τα επιτόκια τα οποία μπορούν να γίνουν ακόμη χαμηλότερα, τη σταθεροποίηση των κυμαινομένων επιτοκίων, επιστροφή και άλλων κερδών από τις κεντρικές τράπεζες των κρατών μελών και άλλες πολλές παρεμβάσεις που δε θέλω να τις αναφέρω τώρα για να μην γινόμαστε κουραστικοί τεχνικά.
Όλα αυτά είναι κούρεμα, γιατί όλα αυτά τελικά επηρεάζουν τον όγκο του χρέους σε καθαρή παρούσα αξία. Είναι κούρεμα και μεγάλο κούρεμα. Να σας πω ένα παράδειγμα, το γεγονός ότι μας περίσσεψαν 11 δισ. ευρώ από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, που δεν τα χρησιμοποιήσαμε και τώρα αυτά θα χρηματοδοτήσουν ως αποθεματικό την προληπτική πιστωτική γραμμή, σημαίνει ότι αυτά διαγράφονται από το χρέος, αυτό σημαίνει μείωση χρέους 6% του ΑΕΠ.
Επίσης στην αγορά όλοι ξέρουν ότι το χρέος το ελληνικό δημιουργεί εσφαλμένη εντύπωση, φαίνεται πολύ μεγαλύτερο από ότι είναι, γιατί βλέπουν όλοι την ονομαστική αξία και δε βλέπουν την καθαρά παρούσα αξία. Αυτοί που είναι «ξύπνιοι» και κάνουν επενδύσεις στο χρέος, λένε κάνετε λάθος, είναι πολύ μικρό το χρέος.
Υπάρχουν funds διεθνή τα οποία λένε ότι το χρέος το ελληνικό ,αν το δει κανείς σωστά, είναι 60% του ΑΕΠ. Υπάρχουν τώρα και τράπεζες πιο συντηρητικές, που λένε είναι 110%, 120%, αλλά όχι 170%. Και σας επαναλαμβάνω, από αυτό το χρέος μόνον το 10% είναι στις αγορές, αλλά δεν έχει σημασία και με μερικά εκατομμύρια, με 100 εκατομμύρια ας πούμε, μπορεί να δημιουργηθεί η αίσθηση του στροβίλου.
Πώς εξηγείται η Ελλάδα που έχει καλύτερα οικονομικά στοιχεία, καλύτερο ρυθμό ανάπτυξης, μεγαλύτερο πρωτογενές πλεόνασμα από την Πορτογαλία, να έχει αποδόσεις των δεκαετών ομολόγων της που φτάνουν περίπου το 11% και άρα είμαστε πρακτικά εκτός αγορών, ενώ η Πορτογαλία έχει 2% αποδόσεις. Οι λόγοι είναι αμιγώς πολιτικοί. Βγάζουμε τα μάτια μας με τα χέρια μας. Επειδή δεν έχουμε συναίνεση, επειδή δεν έχουμε κοινή λογική, επειδή δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε. Άρα εμείς δε θα αφήσουμε αν περνάει από το χέρι μας, να γίνουν ενέργειες οι οποίες είναι βλαπτικές και επικίνδυνες χωρίς αποτέλεσμα, διότι μονομερώς πώς θα κινηθείς, τι θα κάνεις; Θα βρεθείς εκτός αγορών, εκτός γίγνεσθαι; Θα σου κόψουν το ΕΣΠΑ, θα σου κόψουν την ΚΑΠ, την κοινή αγροτική πολιτική.
Δε θα αφήσουμε λοιπόν να γίνουν τέτοιου είδους τσαπατσουλιές, επικίνδυνοι ερασιτεχνισμοί και ψευτολεβεντιές, διότι οι άλλοι κρατούν πολλούς μοχλούς στα χέρια τους, αλλά θα οδηγήσουμε τα πράγματα στην πλήρη αξιοποίηση του πλαισίου που έχει διαμορφωθεί και που θα μας δώσει και άλλο πολύ σημαντικό κούρεμα του χρέους.
Σπ. Μουρελάτος (Action 24/Αθήνα 984): Κύριε Πρόεδρε καλό σας μεσημέρι. Έχετε πει και το λέτε σε κάθε σας δημόσια τοποθέτηση προεκλογικά, ότι στόχος του ΠΑΣΟΚ είναι η κατάληψη της τρίτης θέσης προκειμένου να είστε εσείς ο ρυθμιστής των μετεκλογικών πολιτικών εξελίξεων. Υπάρχουν πάντως αντικειμενικά εμπόδια, σε ότι αφορά αυτό το στόχο. Αντικειμενικά γιατί ήσασταν στην Κυβέρνηση και γίνεστε κι εσείς υποδοχέας μιας φθοράς από την κυβερνητική πολιτική, αντικειμενικά γιατί υπάρχει πολυδιάσπαση της Κεντροαριστεράς σε πολλά κόμματα τα οποία μοιράζονται ψήφους.
Κι ένα επιπρόσθετο: Το κόμμα του κ. Παπανδρέου. Ερωτάστε πάρα πολύ συχνά γι’ αυτό και απαντάτε σιβυλλικά. Εγώ θα ξαναρωτήσω λέγοντάς σας ότι ένα κόμμα το οποίο είναι υπαρκτό πλέον, έχει δημοσκοπική αναφορά και αυτή η δημοσκοπική αναφορά όπως καταγράφεται στις πρώτες δημοσκοπήσεις φαίνεται να αλιεύει ψήφους κυρίως από τη δική σας δεξαμενή, από τη δεξαμενή του ΠΑΣΟΚ. Πως αντιμετωπίζετε λοιπόν αυτό το ενδεχόμενο, μέχρι τις 25 Ιανουαρίου;
Ευ. Βενιζέλος: Η τελευταία σας παρατήρηση προφανώς σημαίνει ή θυμίζει ότι κάποιοι προέβαλαν το σενάριο ότι μπορεί ένα τέτοιο σχήμα να κόβει ψήφους από το ΣΥΡΙΖΑ και να βοηθάει τη ΝΔ, τη Δεξιά. Υπήρχε κι αυτό το σενάριο. Μπορεί κάποιοι να πίστεψαν ότι το σχήμα αυτό θα βοηθήσει τον κ. Σαμαρά και τη ΝΔ η οποία θα κόψει ψήφους από το ΣΥΡΙΖΑ. Απεδείχθη ότι κόβει κάποιους λίγους ψήφους από το ΠΑΣΟΚ, εδώ το θέμα είναι -είδαμε το συσχετισμό, είδαμε τις δημοσκοπήσεις -ποια ψήφος είναι κρίσιμη ,είναι χρήσιμη ,είναι παραταξιακά ωφέλιμη και εθνικά ωφέλιμη.
Λοιπόν η απάντηση είναι η ψήφος στο ΠΑΣΟΚ και περιμένουμε τους πάντες και αυτούς που δεν εκφράζονται από τη σημερινή ηγεσία -αλλά οι ηγεσίες έρχονται και παρέρχονται, η παράταξη ανήκει στην ιστορία και στη λαϊκή της βάση- να συσπειρωθούν τώρα στις εκλογές αυτές στην παραταξιακή τους κοίτη ,στο σπίτι τους. Γιατί τώρα ο ρόλος μας είναι καθοριστικός για τη χώρα, αλλά και για το μέλλον της παράταξης, της Κεντροαριστεράς, της Δημοκρατικής Παράταξης.
Σ. Μπερετάνου (Alpha): Καλή σας μέρα, θέλω να συμπληρώσω την ερώτηση, όπως είπατε κι εσείς πριν υπάρχει έντονη πόλωση σε αυτές τις εκλογές, κάτι που καταγράφεται και στις δημοσκοπήσεις. Σας ανησυχεί κ. Πρόεδρε μήπως το ΠΑΣΟΚ τελικά δεν μπει στη Βουλή και μπει το κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου; Το βλέπουμε ότι αλιεύονται ψήφοι..
Ευ. Βενιζέλος: Νομίζω ότι είστε πολλές φάσεις πίσω, πάρα πολλές φάσεις, τραγικά πολλές. Έχουν λυθεί τα θέματα αυτά.
Σ. Μπερετάνου: Σας ανησυχεί σας ρωτάω..
Ευ. Βενιζέλος: Όχι δε με ανησυχεί. Με ανησυχεί η πορεία της χώρας και με ανησυχεί να υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι ομοϊδεάτες μας, σύντροφοί μας, οι οποίοι για λόγους που δε θέλω να τους εξηγήσω τώρα, αλλά προσωπικούς ,ιδιωτικούς, που δεν είναι αυτή τη στιγμή μαζί μας, πρέπει να είναι μαζί μας 25 Ιανουαρίου. Γιατί εδώ μιλάμε για πολύ σοβαρά πράγματα, για την παράταξη και την πατρίδα.
Μ. Ζαφειριάδου (Real News):Κύριε Πρόεδρε καλησπέρα. Έχουν εξαντληθεί πολλά ζητήματα, οπότε θα σας πάω λίγο στο παρελθόν. Χθες διάβασα μία συνέντευξη στο ΑΠΕ όπου έλεγε ο πρώην Πρωθυπουργός ότι όταν πήγε στις Κάννες είχε ήδη ανατραπεί, αφήνοντας μάλιστα να επιβεβαιωθεί εμμέσως ότι διαρρέεται για δική σας συνάντηση με τον κ. Μπαρόζο και ήθελα μία απάντηση.
Ευ. Βενιζέλος: Ξέρετε δεν συμμετέχω στη συζήτηση αυτή, αλλά για λόγους ιστορικούς τώρα να σας πω να ξέρετε ότι στις Κάννες πήγαμε μαζί με τον κ. Παπανδρέου διότι μετείχαν και οι Υπουργοί Οικονομικών των κρίσιμων χωρών και ο Πρόεδρος του Eurogroup, ήμασταν συνεχώς μαζί, μαζί πήγαμε, μαζί φύγαμε. Ό,τι είπε ο κ. Μπαρόζο, που ήταν δευτερεύουσας σημασίας, είναι το ίδιο με αυτά που είπε ο κ. Σαρκοζί, με αυτά που είπε η κα Μέρκελ, με αυτά που είπε ο κ. Γιούνκερ, με αυτά που είπε ο κ. Βαν Ρομπάι. Όλοι τα ίδια λέγανε. Αυτό που είπαν είναι ότι: Δεν μπορεί να υπάρχει εκκρεμότητα, αν θέλετε να κάνετε δημοψήφισμα, το δημοψήφισμα να γίνει άμεσα και το ερώτημα να είναι «ναι ή όχι στο ευρώ». Δε μπορούσε να γίνει αυτό το δημοψήφισμα. Διότι με το που το έλεγες -άμα τη αναγγελία, όχι άμα τη διεξαγωγή, με την αναγγελία -θα κατέρρεε όλο το σύστημα, δε θα έμενε «λέπι» στις Τράπεζες.
Ως Υπουργός Οικονομικών, είπα στον κ. Παπανδρέου ότι πρέπει να γίνει σύνοδος των αρχηγών των κομμάτων πριν ξημερώσει. Δεν έγινε, έκανα μια δήλωση ότι δημοψήφισμα «ναι ή όχι στο ευρώ» δεν πρόκειται να γίνει. Μα δεν επρόκειτο ποτέ να γίνει γιατί κι ο ίδιος δεν είχε πει για τέτοιο δημοψήφισμα.
Μετά από λίγες ώρες κάναμε Υπουργικό Συμβούλιο, μας ανακοίνωσε ότι συμφώνησε με τον κ. Σαμαρά και με τον κ. Καρατζαφέρη το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας -θυμάστε ότι είχε πρώτη επιλογή τον κ. Πετσάλνικο ως Πρωθυπουργό, δεύτερη επιλογή τον κ. Παπαδήμο- πήρε το λόγο στο Υπουργικό Συμβούλιο και είπε: «Συμφωνώ με όσα είπε ο Βαγγέλης Βενιζέλος, δεν επρόκειτο εμείς ποτέ να κάνουμε δημοψήφισμα ‘ναι ή όχι στο ευρώ’». Αναζητήστε το στ’ αρχεία σας, υπάρχουν αυτά τα υλικά και εγγράφως και οπτικοακουστικώς.
Β. Μούρτης (ΑΜΠΕ): Κύριε Πρόεδρε επιτρέψτε μου να προεκτείνω λίγο την ερώτηση της συναδέλφου σχετικά με τις Κάννες. Συμπέσατε προηγουμένως εσείς με κάτι που είπε ο κ. Παπανδρέου, ότι δηλαδή η ΝΔ άλλαξε τη στάση της από το Νοέμβριο του 2011. Το λέει και ο κ. Παπανδρέου αλλά με μια διαφορά: Η διαφορά είναι, αφού προηγουμένως λέει ότι δε θέλει να πιστέψει όσα σας έχουν καταλογισθεί σε διάφορα δημοσιεύματα, λέει: «Ξαφνικά όμως παρατήρησα μια αλλαγή της στάσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης». Εκεί έχω την αίσθηση ότι υπάρχει μια διαφορά στην εκτίμησή σας.
Ευ. Βενιζέλος: Εσείς είστε κορυφαίος ρεπόρτερ του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων. Δεν ξέρετε ότι τον Ιούνιο του 2011 ο κ. Παπανδρέου συζήτησε με τον κ. Σαμαρά και του πρότεινε να φύγει από Πρωθυπουργός και να γίνει κυβέρνηση με άλλον Πρωθυπουργό; Δεν έχετε διαβάσει τι έχει γραφτεί από τον κ. Καστανίδη, από τον κ. Νίκο Παπανδρέου, από τα ρεπορτάζ της εποχής;
Β. Μούρτης: Με συγχωρείτε, αλλά επειδή τη συνέντευξη του κ. Παπανδρέου την πήρα εγώ ρώτησα και γι’ αυτό και μου έχει απαντήσει και γι’ αυτό το ζήτημα.
Ευ. Βενιζέλος: Λοιπόν, σας λέω εγώ τι βλέπαμε εμείς στις τηλεοράσεις γιατί δεν ξέραμε τίποτε απ’ αυτά. Ξέρω ότι στρατεύθηκα ως Υπουργός Οικονομικών επειδή δεν είχε δεχθεί ο κ. Παπαδήμος τα ξημερώματα της ημέρας εκείνης, και κουβάλησα το φορτίο που μου ανετέθη από την παράταξή μου και την πατρίδα. Χωρίς να έχει γίνει δεκτή η πρότασή μου για 180 ψήφους το Μάιο του 2010 και χωρίς να έχουν ακουστεί πολλά απ’ όσα έχουμε πει. Αυτά τώρα έγιναν. Και να σας πω και κάτι; Ξέρετε πόσοι Βουλευτές απεχώρησαν ή διαγράφηκαν από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ μεταξύ Μαΐου του 2010 και Φεβρουαρίου του 2012; Περίπου 30. Δείτε τα ονόματα, πού ανήκουν αυτοί οι άνθρωποι, σε ποια τάση, σε ποιον κοντά είναι; Πάντως όχι σ’ εμένα.
Αλλά τι τα θέλετε αυτά τώρα; Πίσω απ’ όλα αυτά έχει κρυφτεί η ιστορία του 2004-2009. Και εν πάση περιπτώσει εμείς έχουμε μια ιστορική ευθύνη, να βγάλουμε τη χώρα στο ξέφωτο. Και εν πάση περιπτώσει, εκείνοι που είχαν την ευθύνη των κρίσιμων αποφάσεων του 2010 πρέπει να είναι οι πρώτοι και καλύτεροι που ενδιαφέρονται να ολοκληρώσουμε την προσπάθεια. Ο κόσμος της παράταξης θα στρατευθεί, θα μας βοηθήσει να ολοκληρώσουμε την προσπάθεια αυτή.
Ν. Ζορμπά (Κεφάλιο/capital.gr):Κύριε Πρόεδρε, θέλω να επιμείνω στη συζήτηση για το Grexit. Ξορκίζεται ως εσφαλμένη και ως άδικη για τη χώρα η σχετική συζήτηση, αλλά θέλω να επιμείνω για να μου απαντήσετε εάν είναι ένας εκβιασμός κενός περιεχομένου, όπως διατείνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, εάν είναι μια ζώσα απειλή όπως λέει η ΝΔ και αν ισχύει το δεύτερο, γιατί μετά από τόσες κοπιώδεις προσπάθειες και τόσες βελτιώσεις και αποτελέσματα και σε δημοσιονομικούς δείκτες και στην ανταγωνιστικότητα, φτάσαμε πάλι να είναι όντως ένα δίλημμα αυτό.
Ευ. Βενιζέλος: Αυτή η τελευταία ερώτησή σας είναι καθοριστική. Γιατί ενώ έχουμε τόσο σημαντικά αποτελέσματα μακροοικονομικά και δημοσιονομικά, γιατί ενώ είμαστε σε τελείως διαφορετικό σημείο, υπάρχει πάντα ένα εύθραυστο στοιχείο.
Πράγματι η Ελλάδα του 2015 δεν έχει σχέση με την Ελλάδα του 2010, του 2009, γιατί τώρα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, είμαστε πολύ κοντά στο δημοσιονομικό πλεόνασμα, έχουμε θετικό ρυθμό ανάπτυξης, έχουμε ανεβάσει τα επίπεδα ανταγωνιστικότητας, έχουμε μηδενίσει το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, έχουμε ένα ισχυρό τραπεζικό σύστημα υπό μία προϋπόθεση: Υπό την προϋπόθεση ότι θα εξακολουθήσει να είναι στο πλευρό μας η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Αυτό έχει μεγάλη σημασία. Γιατί πιο κρίσιμο ζήτημα και από την προληπτική πιστωτική γραμμή την ευρωπαϊκή και από τη σχέση μας με το ΔΝΤ είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, γιατί αυτή έχει την απεριόριστη ρευστότητα. Έχει λοιπόν πάρα πολύ μεγάλη σημασία η σχέση μας με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το πώς αντιδρούν οι αγορές.
Εάν εμείς κάνουμε λάθη, αν εμείς κάνουμε κινήσεις οι οποίες είναι μονομερείς, αν εμείς προκαλέσουμε μόνοι μας πιστωτικό γεγονός διακόπτοντας την καταβολή τόκων και χρεολυσίων για παράδειγμα, δε μας φταίει κανείς. Η διεθνής αγορά θ’ αντιδράσει λέγοντας ότι «η Ελλάδα πτώχευσε». Θα σταματήσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να δίνει ρευστότητα, ο κάθε καταθέτης θα σκεφτεί διαφορετικά, άρα θα οδηγηθούμε μόνοι μας σε αδιέξοδο. Δε θα μας βγάλει κανείς από το ευρώ. Μπορεί μόνοι μας με εσφαλμένες πολιτικές επιλογές να οδηγηθούμε στην ανάγκη είτε να μείνουμε ταπεινωμένοι και φτωχοί μέσα στο ευρώ, είτε να φύγουμε. Δεν υπάρχει απειλή gr-exit απ’ έξω, υπάρχει απειλή gr-exit από εσφαλμένες και, θα μου επιτρέψετε να πω, επικίνδυνες, αδικαίωτες, ερασιτεχνικές επιλογές.
Ν. Λιονάκης (Αυγή): Κύριε Πρόεδρε, στην ομιλία σας για την εκδήλωση των 40 ετών από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, είχατε διερωτηθεί μήπως η βασική διαφορά σήμερα δεν είναι ανάμεσα στη συντήρηση και το σοσιαλισμό, αλλά μήπως είναι ανάμεσα στη νεοφιλελεύθερη δυναμική και, όπως είπατε εσείς, στον πρακτικό πραγματισμό. Επιπλέον είχατε αναρωτηθεί αν υπάρχουν πράγματι περιθώρια για ιδεολογικές και αξιακές επιλογές σοσιαλδημοκρατικού χαρακτήρα στην οικονομία. Μήπως το ΠΑΣΟΚ είχε διολισθήσει σε πολιτικές και οικονομικές λογικές που συνάδουν περισσότερο με τη συντηρητική ευρωπαϊκή οικογένεια της ΝΔ προτού εκείνη προσχωρήσει στην εθνική πολιτική του ΠΑΣΟΚ όπως υποστηρίζεται; Και τελικά, στα ερωτήματα που είχατε θέσει τότε τι απαντάτε; Υπάρχουν περιθώρια για σοσιαλδημοκρατικές αλλαγές-επιλογές στην οικονομία; Ευχαριστώ.
Ευ. Βενιζέλος: Έχω πει στην ίδια ομιλία και πολλές άλλες φορές ότι στην Ευρώπη παρατηρούμε διακρατικές πολιτικές. Οι συσχετισμοί είναι διακυβερνητικοί, δεν είναι συσχετισμοί ιδεολογικοί και πολιτικοί ανάλογα με τη φυσιογνωμία κάθε κυβέρνησης. Μ’ άλλα λόγια, η γερμανική κυβέρνηση είναι πάντα γερμανική, είτε είναι χριστιανοδημοκρατική είτε σοσιαλδημοκρατική, η ιταλική είναι πάντα ιταλική είτε είναι της ιταλικής Δεξιάς είτε είναι της ιταλικής Κεντροαριστεράς και ούτω καθ' εξής.
Έχει λοιπόν πάρα πολύ μεγάλη σημασία ,όπως είπα, να συγκροτηθεί ο πολιτικός νότος της Ευρώπης. Και στον πολιτικό νότο βλέπω τις χώρες του νότου, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων στην πραγματικότητα, γιατί έχουν κοινά συμφέροντα, βλέπω τη σοσιαλδημοκρατία, βλέπω προοδευτικές δυνάμεις, βλέπω κοινωνικές δυνάμεις που πιστεύουν σ’ ένα ανταγωνιστικό μοντέλο ανάπτυξης καινούργιο και στην αναστήλωση του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους.
Όμως, δεν είμαστε μόνοι μας τα πολιτικά κόμματα και οι πολιτικές ιδέες στην Ευρώπη. Δυστυχώς, έξω από μας και πάνω από μας υπάρχουν οι αγορές. Γιατί όλες οι χώρες και η Ευρώπη συνολικά, έχουν δημόσιο χρέος. Αφ’ ης στιγμής τα κράτη έχουν δημόσιο χρέος και δανείζονται από τις αγορές, οι αγορές αποκτούν κυριαρχία, αποκτούν πολιτική επιρροή με κριτήριο το κέρδος και την κερδοσκοπία. Αυτό ισχύει για τις ΗΠΑ που έχουν 14 τρισεκατομμύρια χρέος, ισχύει και για την Ευρωζώνη που έχει 15 τρισεκατομμύρια χρέος. Το δικό μας χρέος είναι μηδαμινό μπροστά στο χρέος άλλων χωρών. Η Γαλλία έχει 2,6 τρισ. ευρώ χρέος. Η Ιταλία 2,2 τρισ. ευρώ χρέος. Άρα βλέπουμε σοσιαλιστικές κυβερνήσεις ν’ αλλάζουν γραμμή υπό την πίεση των αγορών και των καταστάσεων, το βλέπουμε στη Γαλλία, το βλέπουμε στην Ιταλία.
Παρ’ όλα αυτά, η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία είναι κυβερνητική δύναμη, είναι μέσα στους μεγάλους συσχετισμούς. Εμείς που έχουμε επαφή με τα ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά κόμματα επηρεάζουμε τους συσχετισμούς. Θα μου επιτρέψετε να πω, μπορώ να μιλήσω με τον Πρόεδρο Ολάντ, με τον Πρωθυπουργό τον κ. Ρέντσι, με τον κ. Γκάμπριελ τον Αντικαγκελάριο στη Γερμανία, με τον Αυστριακό Καγκελάριο τον κ. Φάιμαν, είναι κυβερνητικά κόμματα και έχει περιθώρια πάντα η Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία να προτείνει νέες ιδέες.
Μιλήσαμε χτες με τον Πέδρο Σάντσες τον επικεφαλής ,τον ηγέτη του ισπανικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και παίρνουμε μια κοινή πρωτοβουλία για την Ελλάδα, ώστε να αξιοποιήσουμε στο έπακρο τις δυνατότητες που υπάρχουν για το χρέος και να τονίσουμε την ανάγκη το πακέτο Γιούνκερ να βοηθήσει αναπτυξιακά χώρες όπως η Ελλάδα. Όταν δεν είσαι στο συσχετισμό αυτόν, αλλά είσαι στο περιθώριο ,ποια Κυβέρνηση μπορείς να επηρεάσεις; Με ποια άλλη Κυβέρνηση υπάρχουν συγγένειες, σχέσεις, διασυνδέσεις;
Α. Βιτάλης (ΕΡΑ): Κύριε Πρόεδρε έχει ενδιαφέρον προφανώς η συζήτηση ποιο θα είναι το τρίτο Κόμμα, πως θα χειριστεί την εντολή κι όλα αυτά που έχουμε συζητήσει μέχρι τώρα και από τις ερωτήσεις των συναδέλφων. Αντιλαμβάνεστε όμως πολύ καλά ότι ο πολίτης μαζί με αυτά τα πράγματα σκέφτεται και την επόμενη μέρα, σκέφτεται αν θα έχει το μισθό του, τη σύνταξή του. Και ρωτώ ευθέως κ. Πρόεδρε: σε περίπτωση που μετέχετε ως Κόμμα σε Κυβέρνηση συνεργασίας πάλι, θέμα νέας περικοπής μισθών, συντάξεων υπάρχει; Θέμα προχωρήματος του κύματος απολύσεων στο δημόσιο, υπάρχει; Είτε περιλαμβάνεται στην αξιολόγηση της τρόικας, είτε στη νέα πιστοληπτική γραμμή.
Ευ. Βενιζέλος: Έχουμε πει πάρα πολλές φορές ότι η χώρα ούτε χρειάζεται ούτε μπορεί να πάρει νέα δημοσιονομικά μέτρα λιτότητας. Περικοπές μισθών και συντάξεων δεν μπορούν να γίνουν. Επίσης έχουμε πει κατ’ επανάληψη ότι το ζήτημα της μεταρρύθμισης στη Δημόσια Διοίκηση, το ζήτημα του κανονικού ευρωπαϊκού κράτους, στην υπηρεσία του πολίτη και της ανάπτυξης, είναι κορυφαίο, αλλά αυτό δεν το πετυχαίνεις ως στόχο με φόβο στους δημοσίους υπαλλήλους, υπό την απειλή απολύσεων που τελικά μπορεί να μην ενδιαφέρουν κανέναν, αλλά τρομάζουν.
Η έμφαση πρέπει να δοθεί στον αναπτυξιακό αναπροσανατολισμό της Δημόσιας Διοίκησης. Άλλοι πρέπει να ερωτηθούν τι θα κάνουν μόνοι τους αν δεν υπήρχε η σωφροσύνη και η επιμονή η προοδευτική του ΠΑΣΟΚ και άλλοι πρέπει να ερωτηθούν, όχι εάν θα συναινέσουν σε περικοπές μισθών και συντάξεων, αλλά αν θα υπάρχουν τα ταμειακά δεδομένα καταβολής μισθών και συντάξεων. Διότι πρέπει τα ασφαλιστικά ταμεία να εισπράττουν έσοδα.
Θ. Μπαλοδήμας (Ριζοσπάστης):Κύριε Πρόεδρε, είπατε νωρίτερα εσείς ότι η χώρα βρίσκεται σε ύφεση από το 2007. Στο διάστημα αυτό μέχρι σήμερα είχαμε Κυβέρνηση Καραμανλή, μετά είχαμε Κυβέρνηση Παπανδρέου, Παπαδήμου με συμμετοχή και Καρατζαφέρη, είχαμε μετά Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη, μετά Σαμαρά – Βενιζέλου. Αν ξεφύγουμε από το λαϊκισμό ότι ήσασταν όλοι ανίκανοι, προδότες, κλέφτες, αν αποδεχτούμε ότι ο καθένας από τη σκοπιά του έκανε όποια καλύτερη προσπάθεια μπορούσε για να προσφέρει τα καλύτερα στον τόπο και πάλι οφείλετε να αναγνωρίσετε κι εσείς ότι υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά που είναι στα όρια της επιβίωσης, μιλάμε για ανθρώπους που είναι και εργαζόμενοι, δεν βάζω καν στη συζήτηση το τι συμβαίνει με τους ανέργους.
Την ίδια ώρα και στον αντίποδα υπάρχουν τμήματα του πληθυσμού τα οποία όχι απλά δεν έχουν επηρεαστεί από την κρίση, αλλά ενισχύουν και τη θέση τους. Εσείς από τη θητεία σας στο Υπουργείο Εξωτερικών ξέρετε πάρα πολύ καλά και με την οικονομική διπλωματία το κρίσιμο αυτό κομμάτι ότι υπάρχουν ελληνικοί Όμιλοι που διαπρέπουν στην ανατολική Μεσόγειο, τη Μαύρη Θάλασσα. Επομένως θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε, αν είναι αυτή η στρατηγική σας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης την οποία λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ υπέρ της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και της επιχειρηματικότητας της ανάπτυξης όπως την ορίζετε, που δημιουργεί και επιτείνει αυτές τις ανισότητες.
Ευ. Βενιζέλος: Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και ειδικότερα η Ευρωζώνη έχει βαθιές ανισότητες οι οποίες εντείνονται και είναι και κλειδωμένες οι ανισότητες αυτές. Αλλά δεν υπάρχει κανένα καλύτερο πλαίσιο αναφοράς. Με τα προβλήματά της και τις αδικίες της και τις ανισότητές της και τις αμηχανίες της η Ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η καλύτερη οικονομική περιοχή του πλανήτη. Έχει το μεγαλύτερο επίπεδο ανάπτυξης, το μεγαλύτερο επίπεδο ευημερίας, το μεγαλύτερο επίπεδο δημοκρατίας, ελευθερίας, πολιτισμού, πολυφωνίας και τα λοιπά. Και ασφάλειας.
Τώρα, η ύφεση ήταν ένα φαινόμενο που εγκαταστάθηκε λόγω της έλλειψης ανταγωνιστικότητας επειδή ξοδεύαμε δανειακά και η ανάπτυξη ,όποια υπήρχε ,προερχόταν από την κατανάλωση και από ένα σημείο και μετά αυτό κατέρρευσε ως φούσκα. Αυτό δεν ήταν εύκολο να το ανατάξεις, διότι η χώρα ήταν κολλημένη στον τοίχο και δημοσιονομικά.
Άρα έπρεπε να περάσουμε από τη δύσκολη αυτή διαδρομή. Κάποιοι νόμιζαν ότι γίνεται εύκολα αυτό. Μα θα μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό σε 10 ή 15 χρόνια, αλλά θα χρειαζόμασταν δάνειο 750 δισ. ευρώ, όχι 250 δισ. ευρώ και δεν θα υπήρχε κανείς να μας τα δώσει. Εδώ δεν υπάρχει κανείς να δώσει τα 50 δισ. δολάρια που χρειάζεται η Ουκρανία, μια χώρα 50 εκατομμυρίων πολιτών.
Τώρα, ότι στην Ελλάδα υπάρχουν ανισότητες οικονομικές και ότι υπάρχουν κάποιοι λίγοι πάμπλουτοι οι οποίοι έχουν κερδίσει και κερδίζουν πάρα πολλά και έχουν και τα λεφτά τους έξω και συνεχίζουν να πολλαπλασιάζουν τα κέρδη τους, αυτό είναι αλήθεια. Απολύτως. Αλλά βλέπετε από ένα σημείο και μετά αυτός που είναι πολύ πλούσιος, παύει να είναι πρόσωπο, γίνεται εταιρεία και μετά γίνεται μια εταιρεία η οποία είναι διεθνής και μετά η εταιρεία αυτή αποκτά έδρα στο Λουξεμβούργο και μετά σου λέει «εγώ αλλάζω και τη σημαία μου και φεύγω από την Ελλάδα και δεν επενδύω και στην Ελλάδα».
Και αυτό σε φέρνει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Διότι υπάρχει μια παγκοσμιοποίηση η οποία είναι πολύ παλιά, πάρα πολύ παλιά. Δεν είναι μια υπόθεση των τελευταίων δεκαετιών, είναι μια υπόθεση η οποία υπήρχε και το 19ο αιώνα, δυστυχώς ή ευτυχώς ανάλογα με το τι σημαίνει αυτό για τις ευκαιρίες που έχουν οι Έλληνες στο εξωτερικό. Γιατί στο εξωτερικό έχουν ευκαιρίες και οι Έλληνες μικροτέρων διαστάσεων οικονομικών.
Πάντως, αν το ερώτημά σας κατά βάθος είναι «ο άδικος και δύσκολος καπιταλισμός είναι καλύτερος ή χειρότερος από άλλες ιστορικές εμπειρίες», πρέπει να σας πω ότι απεδείχθη ότι ο άδικος, ανταγωνιστικός και σε πολλά αδιέξοδος καπιταλισμός, απεδείχθη καλύτερος. Και αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα των ευρωπαϊκών Σοσιαλιστικών και Σοσιαλδημοκρατικών Κομμάτων ότι πρέπει μέσα σε αυτό το πλαίσιο να προωθήσουν τις πιο προοδευτικές πολιτικές, τις πιο αναδιανεμητικές πολιτικές, τις πολιτικές που κατατείνουν στην ανάπτυξη αλλά και στην προστασία των ευπαθών κοινωνικών ομάδων και της κοινωνικής συνοχής. Το άλλο μοντέλο ποιο είναι άραγε; Ποιο είναι;
Π. Σιάνης (Το Ποντίκι): Παρ' ό,τι έχω καλυφθεί σε πολλά θα ήθελα να ρωτήσω κ. Πρόεδρε πως αξιολογείτε πολιτικά το γεγονός ότι ενώ βρισκόμαστε στον κύκλο του τέλους της μεταπολίτευσης, το τέλος της μεταπολίτευσης, η Νέα Δημοκρατία η οποία και εξουσία άσκησε για πάρα πολλά χρόνια και ασκεί εξουσία, είναι το ένα άκρο του διπολισμού, φαίνεται να έχει μεγάλη ανθεκτικότητα στην ελληνική κοινωνία, ενώ το ΠΑΣΟΚ έχει καταρρεύσει και δημοσκοπικά αλλά και από αριθμό ψηφοφόρων και υποστηρικτών. Δεν υπάρχει μια δυσανάλογη μεταχείριση του ελληνικού εκλογικού Σώματος στα δυο μεγάλα Κόμματα που άσκησαν εξουσία; Και μήπως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πάση θυσία ήσασταν στην Κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια; Αυτός ο συγχρονισμός δηλαδή μήπως επέβαλλε και αυτή την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ;
Ευ. Βενιζέλος: Κατ' αρχάς συμφωνώ μαζί σας με το πρώτο σκέλος το διαπιστωτικό, ότι πράγματι υπάρχει μια μεγάλη αδικία σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ κάνει αυτοκριτική, το ΠΑΣΟΚ σηκώνει ευθύνες, το ΠΑΣΟΚ πληρώνει το κόστος, το ΠΑΣΟΚ έχει φθορά όλοι στρέφονται εναντίον του, είναι ο αμνός ο αίρων τας αμαρτίας του έθνους και της μεταπολίτευσης και όλοι οι άλλοι είναι προϊόν παρθενογένεσης, κανείς δεν έφταιξε σε τίποτε.
Ούτε η ΝΔ που κυβέρνησε τα μισά χρόνια της μεταπολίτευσης, ούτε τα Κόμματα της αντιπολίτευσης που πίεζαν να εφαρμοστούν οι πολιτικές της μεταπολίτευσης, ούτε το Συνδικαλιστικό Κίνημα ούτε άλλοι θεσμοί. Και σας είπα ότι σε πολύ μεγάλο βαθμό αυτό κρίθηκε το Μάιο του 2012 γιατί έτυχε η Νέα Δημοκρατία να πάρει 18% και εμείς 13,5% και η ΝΔ πήγε στην πόλωση και συγκεντρώθηκαν πολλοί στους δυο πόλους. 21% του εκλογικού σώματος μετακινήθηκε στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ Μαΐου και Ιουνίου του 2012. Αλλά εμείς χάσαμε μόνο 1%. Μεγάλη αντοχή του ΠΑΣΟΚ. Τώρα, εμείς δεν θέλαμε να μείνουμε στην κυβέρνηση. Εμείς θέλαμε να έχουμε μοιραστεί το βάρος και με το ΣΥΡΙΖΑ και με τη ΔΗΜΑΡ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ εξ αρχής κρατήθηκε απέξω στην ασφάλεια της αντιπολίτευσης και η ΔΗΜΑΡ πήγε, ήρθε, χάθηκε. Τι να κάναμε; Να αφήσουμε τη ΝΔ να κυβερνήσει μόνη; Να πάμε σε τρίτες εκλογές τον Ιούλιο του 2012; Έπρεπε να απαντήσουμε στα διλήμματα αυτά με κριτήριο το έθνος και όχι με κριτήριο το κομματικό συμφέρον.
Θα μπορούσαμε, σας είπα, το 2009 να περιγράψουμε την κατάσταση, να πούμε ότι έφταιγε η προηγούμενη κυβέρνηση της Ν.Δ. Να πούμε κυνηγήστε τους, τιμωρήστε τους, εμείς είμαστε ωραίοι, αλώβητοι, η χώρα έχει πτωχεύσει, αλλά βαδίζουμε ένδοξα στεφανωμένοι στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη και θα είχαμε κερδίσει εκλογικά, αλλά θα είχαμε χάσει εθνικά και οικονομικά. Θα είχαμε κοροϊδέψει τον απλό πολίτη.
Να σας πω κάτι; Προτιμώ ένας απλός άνθρωπος να μας καταψηφίζει, παρά αυτός ο απλός άνθρωπος που έχει χάσει πάρα πολλά να τα χάσει όλα και να καταστραφεί ο πολίτης. Χαλάλι του. Χαλάλι του δέκα φορές.
Δ. Κουκλουμπέρης (Εφημερίδα των Συντακτών/Στο Κόκκινο FM): Καλό μεσημέρι κι από εμένα κύριε Πρόεδρε. Ήθελα να σας ρωτήσω πώς σκέφτεστε να κάνετε πράξη το αίτημα για ενότητα στο ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές. Θα κάνετε κάποιο συνέδριο που μπορεί κανείς να θέσει κι ζήτημα ηγεσίας; Θα απευθυνθείτε ξανά στον κ. Παπανδρέου για συμπόρευση μετά τις εκλογές; Ενδεχομένως θα δρομολογήσετε εσείς από την πλευρά σας διαδικασίες για την διαδοχή σας; Και θυμίζω ότι πριν κάμποσο καιρό είχατε εσείς ο ίδιος πει ότι ο επόμενος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι 35άρης. Κάτι το οποίο δεν βλέπουμε να συμβαίνει. Και κάτι ακόμη. Εάν σκέφτεστε ή εάν έχετε σκοπό να δώσετε στη δημοσιότητα το πόρισμα για τα οικονομικά του κόμματός σας. Σας ευχαριστώ.
Ευ. Βενιζέλος: Αυτό με τα οικονομικά το απαντώ σήμερα και σε μια συνέντευξή μου στον κ. Μακρυγιάννη. Τα οικονομικά χρέη δεν είναι τίποτα απολύτως μπροστά στα πολιτικά, τα ηθικά, τα ιστορικά. Όπως ξέρετε, εγώ επιτελώ καθήκον. Επιστρατεύτηκα στο Υπουργείο Οικονομικών, στην πραγματικότητα επιστρατεύτηκα και στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Δεν υπήρχε προθυμία. Ήταν πολύ δύσκολες οι συνθήκες. Δεν θα μου το χάριζε κανείς εύκολα, παρά μόνο επειδή υπήρχε απόλυτη ανάγκη και είναι μεγάλη τιμή. Αλλά δεν είμαι ούτε κληρονόμος, ούτε ιδιοκτήτης. Και θα οργανώσουμε ένα συνέδριο ριζικής ανανέωσης και ενότητας. Αλλά ενότητας με αυτούς που αγαπούν, τιμούν και σέβονται την παράταξη και περιμένουν να την ψηφίσουν, τώρα ακόμη και εάν έχουν διστάσει μέχρι στιγμής.
Περιμένουμε από τους απλούς ανθρώπους, τα μεσαία στελέχη μας, να καταλάβουν και να είμαστε όλοι συσπειρωμένοι, αλλά βεβαίως απευθυνόμαστε σε όλη την κοινωνία, απευθυνόμαστε σε ανθρώπους και εκτός παράταξης που δεν ψήφισαν ποτέ ΠΑΣΟΚ, αλλά αντιλαμβάνονται τον κρίσιμο και καθοριστικό ρόλο του ΠΑΣΟΚ Δημοκρατικής Παράταξης υπό τις παρούσες συνθήκες.
Α. Διαμάντης (Δημοκρατία): Καλημέρα κ. Πρόεδρε και από εμένα. Σύμφωνα με ορισμένα ρεπορτάζ το ΠΑΣΟΚ είχε κάποιες συγκεκριμένες δυσκολίες να κλείσει σε κάποιες περιοχές τα ψηφοδέλτιά του ενόψει των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου. Αυτό το πράγμα πού οφείλεται; Οφείλεται ενδεχομένως στην απόφασή σας να συνεργαστείτε με τη ΝΔ; Είναι μια αποδοκιμασία προς την ηγεσία;
Ευ. Βενιζέλος: Πουθενά δεν οφείλεται. Αυτό δεν υπάρχει. Έχουμε πληθώρα υποψηφίων, τα ψηφοδέλτιά μας είναι πολύ δυναμικά. Δεν έχετε καλό ρεπορτάζ. Το ρεπορτάζ δεν είναι της Παρασκευής το απόγευμα, γιατί οι δηλώσεις κατατίθενται την Παρασκευή τα μεσάνυχτα. Ρωτήστε άλλα σχήματα πόσους υποψηφίους έχουν και ποιους. Μετρήστε τη στράτευση των στελεχών.
Α. Διαμάντης (Δημοκρατία):Αναφέρομαι στο ΠΑΣΟΚ και όχι σε άλλα κόμματα.
Ευ. Βενιζέλος: Εγώ αναφέρομαι παντού.
Α. Διαμάντης (Δημοκρατία):Και μια δεύτερη ερώτηση μιας και είμαι ο τελευταίος. Με ένα ναι ή με ένα όχι.
Ευ. Βενιζέλος: Μονολεκτικής απαντήσεως; Αυτά τα κάναμε στα φροντιστήρια του αστικού δικαίου.
Α. Διαμάντης (Δημοκρατία): Είναι εντελώς μονολεκτική. Εάν το ΠΑΣΟΚ δεσμεύεται ότι θα διεκδικήσει τις γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο μετεκλογικά, κάτι το οποίο έως τώρα δεν έχει γίνει. Και σας θυμίζω ότι πριν τρεις μέρες δόθηκε από την αρμόδια….
Ευ. Βενιζέλος: Δύο υπουργοί Εξωτερικών έχουν θέσει το θέμα αυτό ιστορικά. Το 1994 ο Κάρολος Παπούλιας και το 2013–2014 εγώ. Εντάξει; Δύο μόνο. Τώρα επαναλαμβάνω «έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρουμε». Λόγια, ιδέες. Ενώπιος ενωπίω με θεσμικά μέσα όπως προβλέπει το διεθνές δίκαιο. Εκεί σε θέλω.