Άρθρο
του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα
Στην
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
22/1/2015
Καθαρή εντολή για να αλλάξουμε την Ελλάδα.
Αυτή
την Κυριακή, κλείνει για τον τόπο μας ένας ιστορικός κύκλος: πέντε χρόνια
Μνημονίων και σκληρής λιτότητας. ΟΙ εκλογές αυτές, είναι ένα ιστορικό
σταυροδρόμι. Η Ελλάδα θα κάνει το μεγάλο,
αποφασιστικό βήμα για μια μεγάλη
πολιτική αλλαγή. ΘΑ επιλέξει έναν διαφορετικό δρόμο. Έναν δρόμο ανάπτυξης,
κοινωνικής συνοχής και ουσιαστικής διαπραγμάτευσης με τους εταίρους της. Αυτό
είναι το μήνυμα νίκης που στέλνει ο ΣΥΡΙΖΑ σε όλες τις Ελληνίδες και τους
Έλληνες. Την νεολαία, τους συνταξιούχους, τους εργαζόμενους που είναι μήνες
απλήρωτοι, τους άνεργους, τους καταστηματάρχες και τους επαγγελματίες, όλους
αυτούς που την τελευταία πενταετία σήκωσαν το βάρος μιας καταστροφικής αλλά και
αδιέξοδης πολιτικής.
Ας
ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα. Τι καταφέραμε με τις θυσίες και την δυστυχία
πέντε ολόκληρων χρόνων; Η απάντηση είναι
μονολεκτική. Τίποτα. Μόνο κοινωνική απελπισία και οπισθοδρόμηση. Ας θυμηθούμε
τις αισιόδοξες προβλέψεις του 2010, ότι μέσα σε έναν, το πολύ ενάμιση χρόνο, η
ανάκαμψη θα ήταν γεγονός. Ας θυμηθούμε την αισιοδοξία που τεχνητά προσπάθησαν
να μας μεταδώσουν με το κούρεμα του PSI – που λεηλάτησε τα
ασφαλιστικά ταμεία, τα αποθεματικά των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου και
τους καρπούς μιας ολόκληρης ζωής χιλιάδων μικροομολογιούχων. Ας θυμηθούμε τις προεκλογικές υποσχέσεις του 2012, ότι
τα δύσκολα είναι πίσω μας, ότι θα αναδιαπραγματευτούμε το Μνημόνιο και ότι
επίκειται η «απαγκίστρωση». Και ας την συγκρίνουμε με την σημερινή κατάσταση. Ποια
είναι σήμερα η προοπτική της κοινωνίας αν επιλέξει αυτό που της υπόσχεται η
απερχόμενη κυβέρνηση; Η υλοποίηση του «μέιλ Χαρδούβελη», το οποίο – ας μην
κοροϊδευόμαστε- είναι μέιλ Σαμαρά. Η νέα περικοπή στις συντάξεις, Οι πλειστηριασμοί
πρώτης κατοικίας. Οι ομαδικές απολύσεις από τις τράπεζες και τις μεγάλες
επιχειρήσεις. Το πέταγμα, με συνοπτικές διαδικασίες, χιλιάδων δημοσίων
υπαλλήλων στο δρόμο και την ανεργία. Η
ιδιωτικοποίηση κοινωνικών αγαθών όπως το ηλεκτρικό ρεύμα και τον νερό. Αλλά και
η δέσμευση της χώρας σε καινούριο μνημόνιο – ακόμα και αν το ονομάζουν διαφορετικά
– ως προϋπόθεση της προληπτικής πιστωτικής γραμμής στήριξης. Δηλαδή της
βοήθειας προς την Ελλάδα ,προκειμένου να πληρώσει υποχρεώσεις οι οποίες κατά τη
διάρκεια της πενταετίας των Μνημονίων αυξήθηκαν τρομακτικά. Ας θυμηθούμε ότι το 2010 το χρέος ήταν κάτι
λιγότερο από 130% του ΑΕΠ. Και σήμερα, μετά από πέντε μνημονιακά χρόνια
ολοκληρωτικής κοινωνικής καταστροφής, έχει περάσει το 170%.
Γιατί
λοιπόν χρειάστηκε να καταστρέψουμε την πραγματική οικονομία; Για να γεμίσουμε
λουκέτα στους εμπορικούς δρόμους; Για να βρίσκονται σήμερα 1.3000.000 άνθρωποι
στην ανεργία; Για να αγωνίζονται 3 εκατομμύρια συμπολίτες μας να ζήσουν χωρίς
κανενός είδους ασφαλιστική κάλυψη; Για να μην έχουν χρήματα εκατοντάδες
χιλιάδες συνταξιούχοι να πληρώσουν την συμμετοχή τους στα φάρμακα; Ο ΣΥΡΙΖΑ
στην Βουλή, αλλά και σε κάθε δυνατή ευκαιρία έθετε αυτά τα ερωτήματα. Και η
απάντηση από την κυβέρνηση που φεύγει ήταν «ναι, αλλά έτσι οδηγούμαστε στην
ανάπτυξη». Θλιβερό επιχείρημα. Κανείς πια δεν το πιστεύει. Ούτε καν οι ίδιοι
που το επικαλούνται.
Εν
όψει λοιπόν της εκλογικής αναμέτρησης, ας κλείσουμε αυτή τη συζήτηση. Ο κ.
Σαμαράς την αποφεύγει. Τις τελευταίες ημέρες η πολιτική του στάση έχει
καταβαραθρώσει το πολιτικό επίπεδο, έχει γυρίσει το ύφος και το ήθος της Νέας
Δημοκρατίας δεκαετίες πίσω. Αρνήθηκε απροσχημάτιστα τον πολιτικό και
προγραμματικό διάλογο. Οχυρώθηκε πίσω από τρεις απειλές: την αποπληρωμή του
χρέους, την αποβολή της Ελλάδας από το
ευρώ και τον κίνδυνο τραπεζικής χρεωκοπίας. Δεν χρειάζεται καν να του
απαντήσουμε. Του έχουν ήδη απαντήσει ο Διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής
Τράπεζας, ο Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αλλά και
όλοι οι σοβαροί οικονομολόγοι και ο οικονομικός τύπος σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Δυστυχώς για τον κ. Σαμαρά, η κινδυνολογία με την οποία εκβιάστηκε ο ελληνικός
λαός το 2012 δεν πιάνει. Γι αυτό ο απερχόμενος πρωθυπουργός καταφεύγει σε
ακατάσχετες και μειωτικές για τον ίδιον λαϊκιστικές κορώνες.
Ας
προσπεράσουμε λοιπόν τον πανικόβλητο απερχόμενο πρωθυπουργό, την ακροδεξιά του
παρέα και τον πανικό τους μπροστά στην επερχόμενη εκλογική και πολιτική τους
ήττα. Και ας μιλήσουμε σοβαρά και υπεύθυνα. Αυτό που χρειάζεται σήμερα η χώρα
είναι μια ριζική αλλαγή πολιτικής. Που θα προστατεύει την κοινωνική συνοχή και
θα βοηθά την επανεκκίνηση της οικονομίας.
Ο
ΣΥΡΙΖΑ έχει συνοψίσει την ανάγκη αυτή στο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης». Οι δεσμεύσεις τις οποίες έχει αναλάβει με το
πρόγραμμα αυτό, είναι ξεκάθαρες. Αφορούν την ανακούφιση των πιο αδύναμων, με επίδομα
σίτισης σε 300.000 άπορες οικογένειες, την εξασφάλιση δωρεάν ιατρικής περίθαλψης
σε όλους όσου ζουν στην χώρα μας, την δραστική μείωση συμμετοχής στην
φαρμακευτική δαπάνη, το επίδομα στέγασης σε 25.000 οικογένειες, το δώρο
Χριστουγέννων σε συνταξιούχους με σύνταξη ως 700 ευρώ. Αφορά επίσης μέτρα για
την στήριξη της οικονομίας και της εργασίας, όπως η αποκατάσταση των συλλογικών
συμβάσεων, ο φραγμός στις μαζικές απολύσεις, η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ. Δεν διστάζουμε
να τα επαναλαμβάνουμε με τόση ακρίβεια, γιατί δεν είναι ανεύθυνες προεκλογικές
υποσχέσεις. Είναι ένα πρόγραμμα πλήρως κοστολογημένο, με εθνικούς πόρους, που
δεν εξαρτάται από κανένα πρόγραμμα χρηματοδότησης. Είναι μόνο ζήτημα προτεραιοτήτων,
τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος να προωθήσει, γνωρίζοντας ότι ακόμα και αν
πάρει αυτοδύναμη εντολή, κρίνεται από την κοινωνία με εξαιρετικά αυστηρά
κριτήρια.
Υπάρχει
στο πρόγραμμά μας και ένα δεύτερο σκέλος: αυτό της διαπραγμάτευσης, πρώτα και
κύρια για την βιωσιμότητα του χρέους. Και το λέμε ξεκάθαρα, γιατί σαφώς πια, σε
ευρωπαϊκό επίπεδο, αναγνωρίζεται πλέον η αναγκαιότητα να μπει στο τραπέζι αυτό
το πρόβλημα, και να συζητηθεί με όρους ρεαλιστικούς, Ξεκάθαρα, τόσο για την
Ελλάδα όσο και για ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτό που ζητάμε είναι η δραστική
απομείωση του χρέους, και η εξάρτηση της αποπληρωμής των υπόλοιπων δανειακών
υποχρεώσεων, όχι με όρους λιτότητας, αλλά μέσω της ανάπτυξης της οικονομίας
μας. Η έναρξη αυτής της διαδικασίας διαπραγμάτευσης, τοποθετείται στις 25
Ιανουαρίου.
Αυτή
η άποψη είναι πια πλειοψηφική στην κοινωνία. Αυτό που κρίνεται την Κυριακή
είναι η κοινοβουλευτική αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ.
Προχωράμε
λοιπόν. Τα Μνημόνια χρεοκόπησαν. Ο φόβος τελείωσε.
Ζητάμε
από τον λαό μια καθαρή εντολή για να
αλλάξουμε την Ελλάδα. Θα την κερδίσουμε, ως δικαίωση μιας πενταετίας αγώνων,
σταθερής πολιτικής στάσης, και διεξοδικής προγραμματικής δουλειάς.
Η
Ελλάδα προχωρά. Η Ευρώπη αλλάζει.
Στις
25 Ιανουαρίου, η Ελπίδα έρχεται!