ΟΜΙΛΙΑΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ
ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ
Φίλες και φίλοι, χθες διεξήχθη ο πρώτος γύρος της διαδικασίας εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο πρώτος γύρος ήταν κυριολεκτικά άγονος. Ήταν άγονος για τους δημοκρατικούς και κοινοβουλευτικούς θεσμούς. Ήταν άγονος για την πολιτική και οικονομική σταθερότητα. Και ήταν άγονος για τη διεθνή εικόνα της χώρας, σε σχέση με τους εταίρους μας, σε σχέση με την αγορά, σε σχέση με τον τουρισμό, σε σχέση με αυτό που ο κόσμος θέλει να αντιλαμβάνεται ως μια Ελλάδα ισχυρή, που επανέρχεται στη θέση που της αξίζει.
Δεν είναι όμως τυχαίο ότι το Σύνταγμα από το 1975 προβλέπει τρεις γύρους για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και στον τρίτο γύρο, όπως ξέρετε, η αυξημένη πλειοψηφία περιορίζεται στα 3/5 του αριθμού των βουλευτών.
Υπάρχει συνεπώς περιθώριο για πιο ώριμες και υπεύθυνες σκέψεις ,όχι μόνο ατομικά από τους βουλευτές, αλλά και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Έχουμε εξηγήσει πολλές φορές ότι η προεδρική πλειοψηφία είναι μια πλειοψηφία συναίνεσης. Μια πλειοψηφία θεσμική. Δεν ταυτίζεται και δεν πρέπει να ταυτίζεται με την κυβερνητική πλειοψηφία, η οποία είναι μια συνήθης πλειοψηφία, σύμφωνα με τους κοινοβουλευτικούς κανόνες.
Έχουμε επαναλάβει πάρα πολλές φορές την πρόσκλησή μας και το έχουμε εντείνει αυτό τις τελευταίες μέρες, προς τα κόμματα της αντιπολίτευσης να σκεφτούν με πιο υπεύθυνο τρόπο, έτσι ώστε να μπορέσουμε όλες μαζί οι δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου, να αντιμετωπίσουμε από κοινού δυο θέματα που διασταυρώνονται και απαιτούν εθνική συναίνεση και συνευθύνη.
Το πρώτο είναι η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Το δεύτερο είναι η διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους και τη διεθνή κοινότητα, το ΔΝΤ. Μια διαπραγμάτευση που, ας το ξαναπούμε γιατί έχει σημασία να είναι ενήμεροι όλοι οι Έλληνες πολίτες, περιλαμβάνει την ολοκλήρωση του λήγοντος τώρα, 31 Δεκεμβρίου ,ευρωπαϊκού προγράμματος, του δανείου δηλαδή, αλλά και των όρων του δανείου που είναι το μνημόνιο.
Έχουμε να διαπραγματευτούμε την αλλαγή σελίδας με θώρακα προληπτικής πιστωτικής γραμμής ,χωρίς μνημόνιο, χωρίς την τρόικα, αλλά με τη διασφάλιση της ευρωπαϊκής συμπαράστασης, εάν χρειαστεί, σε σχέση με τις αγορές.
Έχουμε την ανατροπή του προγράμματος του ΔΝΤ σε προληπτικό, ώστε να μπορούμε να κάνουμε τις επιλογές που θέλουμε από τις αγορές με κριτήριο το επιτόκιο και εάν το επιτόκιο δεν είναι βολικό, τότε χρησιμοποιούμε τις πιστωτικές γραμμές που υπάρχουν και στην Ευρώπη και στο ΔΝΤ.
Έχουμε ,τέλος ,πολύ κρίσιμο, τη διευθέτηση του χρέους στο πλαίσιο που έχουμε πετύχει από το 2012, ένα πλαίσιο εντυπωσιακά φιλικό για την Ελλάδα, καθώς πετύχαμε ένα τεράστιο κούρεμα, το μεγαλύτερο διεθνώς, μια ριζική αναδιάρθρωση και τώρα μπορούμε πράγματι να ζητήσουμε αλλαγές επιμέρους στοιχείων που οδηγούν σε περαιτέρω κούρεμα. Αλλά επιπλέον μας επιτρέπουν να έχουμε μια μελέτη βιωσιμότητας του χρέους για πάρα πολλά χρόνια, η οποία βασίζεται όχι στο πρωτογενές πλεόνασμα και άρα σε μια σφικτή δημοσιονομική πολιτική, πρωτίστως. Και αυτό το πλεόνασμα έχει σημασία γιατί ανταποδίδει στην κοινωνία τις θυσίες της σε ένα μικρό βαθμό. Έχουμε το λεγόμενο κοινωνικό πλεόνασμα για τη στήριξη των ευπαθών ομάδων. Αλλά θέλουμε η έμφαση τώρα να δοθεί στο θετικό ρυθμό ανάπτυξης. Στην τόνωση της οικονομίας.
Βλέπετε έχουμε να κάνουμε τόσα πολλά πράγματα. Τα κάνουμε. Η διαδικασία εκλογής του Προέδρου ανακόπτει αυτή την προσπάθεια. Πρέπει από την διαδικασία αυτή να βγούμε ενισχυμένοι εθνικά, άρα χρειαζόμαστε ένα Πρόεδρο της Δημοκρατίας άμεσα ως σύμβολο εθνικής ενότητας και χρειαζόμαστε πράγματι μια συστράτευση εθνική γι’ αυτή τη διαπραγμάτευση που έχει τόση σημασία.
Γι’ αυτό επαναφέρω την παλιά μου πρόταση του Ιουνίου του 2012 για την εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, η οποία τώρα πια είναι επιτακτική. Γιατί όποιος θέλει να βοηθήσει τον τόπο, θέλει να βοηθήσει τους πολίτες, θέλει να εξασκήσει την ικανότητά του τη διαπραγματευτική, θέλει να εξασκήσει το δυναμικό του, την ικανότητά του όπως τη νιώθει να επηρεάσει τις παγκόσμιες ή τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, πρέπει να έρθει και να στρατευθεί σε μια πανεθνική προσπάθεια και σε μια εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, διότι τώρα είναι η στιγμή να πετύχουμε αυτά τα οποία πρέπει να πετύχουμε ως τόπος.
Και χρειαζόμαστε τη στήριξη όλων των δυνάμεων του έθνους, οι οποίες δεν μπορεί να κρατάνε κλειστά χαρτιά τα οποία δεν υπάρχουν, κατά τη γνώμη μου, αλλά εν πάση περιπτώσει πρέπει να ανοίξουν όλοι τα χαρτιά τους και όποιος θέλει να βοηθήσει πρέπει να βοηθήσει τώρα.
Η εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης δεν είναι η λεγόμενη από ορισμένους κυβέρνηση ειδικού σκοπού. Δεν υπάρχουν στη δημοκρατία κυβερνήσεις ειδικού σκοπού. Οι κυβερνήσεις είναι πάντα εθνικού σκοπού και πλήρους συνταγματικής αρμοδιότητος, γιατί μιλάμε για την οικονομία, αλλά μην ξεχνάμε πόσα θέματα άλλα τρέχουν. Θέματα που έχουν σχέση με την καθημερινή λειτουργία του κράτους, με τις ανάγκες της κοινωνίας, με τη λειτουργία των θεσμών και κυρίως με την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας και άμυνας.
Διότι εδώ έχουμε ζητήματα σε σχέση με την Κύπρο, ζητήματα σε σχέση με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ζητήματα τα οποία άπτονται του ονόματος των Σκοπίων, ζητήματα τα οποία συνδέονται με τις κρίσεις που πανταχόθεν περιβάλλουν την Ευρώπη.
Φίλες και φίλοι, είχα την ευκαιρία να πω για πολλοστή φορά χθες απευθυνόμενος στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, ότι η πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας είναι εντυπωσιακά διαφορετική σε σχέση με το 2010, το 2011, το 2012. Όλα τα θεμελιώδη στοιχεία είναι διαφορετικά. Όλα τα θεμελιώδη στοιχεία είναι θετικά.
Θετικός ρυθμός ανάπτυξης, πρωτογενές πλεόνασμα. Σχεδόν φτάνουμε τώρα και σε δημοσιονομικό πλεόνασμα. Ισχυρές τράπεζες. Ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών που δείχνει την αναβάθμιση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Και όλα αυτά σταδιακά θα αρχίσουν να περνάνε στο επίπεδο της επιχείρησης, του σπιτιού, του εργαζόμενου, του άνεργου. Γιατί το μεγάλο θέμα είναι το ισοζύγιο απασχόλησης που κι αυτό γίνεται θετικό. Αρχίζουμε να μειώνουμε σιγά – σιγά την ανεργία. Αλλά παρ΄ ότι η πραγματική κατάσταση είναι διαφορετική, ριζικά διαφορετική, πολύ καλύτερη, υπάρχουν χρηματοπιστωτικοί κίνδυνοι, διότι η αβεβαιότητα η πολιτική επηρεάζει τις αγορές, επηρεάζει το χρηματιστήριο, επηρεάζει τη διεθνή αγορά ομολόγων.
Ναι, είναι ελάχιστα τα ομόλογα τα ελληνικά τα οποία κυκλοφορούν στην διεθνή αγορά. Είναι μόλις 35 δις, όταν άλλες χώρες έχουν τρισεκατομμύρια στην διεθνή αγορά. Όμως ακόμη και με λίγα εκατομμύρια, με λίγες δεκάδες εκατομμυρίων μπορεί να προκαλείς εσφαλμένες εντυπώσεις.
Και βεβαίως υπάρχει κάτι το οποίο θέλω να το έχω πει στην γενικότητά του, γιατί ο ελληνικός λαός πρέπει να είναι πάρα πολύ καλά ενημερωμένος. Υπάρχει ένα κρίσιμο θέμα που είναι η σχέση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος με τον Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Μιλάμε για το θώρακα προστασίας, για την προληπτική πιστωτική γραμμή, για το περιβόητο ECCL, για τη νέα σχέση μας με την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση και για τη προληπτική γραμμή του ΔΝΤ. Αλλά η μία είναι 11 δισεκατομμύρια, αυτά που έχουν περισσέψει από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Αυτά τα 11 δισεκατομμύρια τα οποία λήγουν ,επειδή είναι ομόλογα κι αυτά ,στις 28 Φεβρουαρίου 2015μετά τη δίμηνη παράταση του προγράμματος .Και έχουμε και το υπόλοιπο του δανείου από το ΔΝΤ που θέλουμε να υπάρχει ως απόθεμα, ως θώρακας στήριξης.
Αλλά η μεγάλη δύναμη πυρός, αυτή που στηρίζει την Ευρωπαϊκή οικονομία, το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα ,όλες τις ευρωπαϊκές συστημικές τράπεζες, --εμείς έχουμε 4 μέσα περίπου στις 130 της Ευρώπης- είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Και για να λειτουργεί αυτό το σύστημα, για να μπορεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να στηρίζει, πρέπει ειδικά σε μια περίπτωση όπως η Ελλάδα, να έχουν ρυθμιστεί τα ζητήματα του προγράμματος ή της διαδόχου καταστάσεως.
Και εφόσον το πρόγραμμα λήγει εκ των πραγμάτων, διότι έτσι προβλεπόταν, 31 Δεκεμβρίου, έχουμε μια τεχνητή παράταση δυο μηνών μέχρι 28 Φεβρουαρίου. Και μέχρι 28 Φεβρουαρίου πρέπει να έχουμε την προληπτική πιστωτική γραμμή νομικά ολοκληρωμένη για να μπορεί να λειτουργεί το σύστημα προστασίας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, το οποίο είναι πραγματικά το βαρύ πυροβολικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κι αυτό το θέτω ευθέως γιατί είναι μια υποχρέωση που υπερβαίνει τα όρια της κυβέρνησης. Είναι μια υποχρέωση που υπερβαίνει τα όρια μόνο όσων αντιλαμβάνονται την ανάγκη για συναινετικές πολιτικές. Αυτό είναι κάτι που βαραίνει όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Και αναφέρομαι πάντα στις πολιτικές δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου, ακόμη και αυτές που διαφωνούν ριζικά με όσα λέμε.
Έχει λοιπόν πάρα πολύ μεγάλη σημασία αυτό να το έχουμε στο μυαλό μας, γιατί είναι το υπ’ αριθμόν ένα ζήτημα το οποίο πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με τον καλύτερο τρόπο. Και ο καλύτερος τρόπος είναι η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, γιατί αν πάμε βεβαίως όπως αντιλαμβάνεστε στην απρόσφορη λύση των εκλογών, θα δώσουμε τη μάχη και δεν έχουν κριθεί τα αποτελέσματα. Θα κριθούν -και θα κριθούν με πολύ σκληρό τρόπο- γιατί είναι τα διλήμματα μεγάλα, όχι εκβιαστικά, μεγάλα, υπαρξιακά .Αλλά βεβαίως στην περίπτωση αυτή η φύση της κυβέρνησης αλλάζει, γιατί η Κυβέρνηση γίνεται μια Κυβέρνηση διεξαγωγής των εκλογών, η οποία πρέπει να έχει τη στήριξη και τη συναίνεση των δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου, για να μπορεί να διαχειριστεί πράγματα που δεν εμπίπτουν στη διαχείριση των τρεχουσών υποθέσεων.
Επανέλαβα για πολλοστή φορά χτες τις απαντήσεις στα ερωτήματα που τίθενται ή δήθεν τίθενται: μήπως βιαστήκαμε να μιλήσουμε για έξοδο από το Μνημόνιο; Αλίμονο. Αυτό το θέμα τίθεται εκ των πραγμάτων διότι 31 Δεκεμβρίου 2014 τελειώνει το Μνημόνιο, τελειώνει το πρόγραμμα, τελειώνει το δάνειο.
Το θέμα είναι πώς περνάς στη νέα φάση .Και στην πραγματικότητα είναι μεγάλη κατάκτηση το γεγονός ότι έχουμε μια δίμηνη τεχνική παράταση για να ολοκληρώσουμε τη διαπραγμάτευση για την προληπτική πιστωτική γραμμή. Είναι μεγάλο γεγονός ότι το γερμανικό Κοινοβούλιο καλείται να ψηφίσει σήμερα την τεχνική παράταση του προγράμματος για δυο μήνες και παράλληλα την συμφωνία του για το νέο καθεστώς ,το νέο πλαίσιο, την αλλαγή σελίδας, την προληπτική πιστωτική γραμμή. Αυτό είναι ένα πάρα πολύ ισχυρό μήνυμα και για τα άλλα Κοινοβούλια.
Και δεύτερο ερώτημα: μήπως κακώς φέραμε μπροστά την προεδρική εκλογή; Μα πως θα μπορούσαμε να ολοκληρώσουμε όλες αυτές τις διαδικασίες μέσα σε κλίμα αβεβαιότητας που ανεβάζει τον πήχη αλόγιστα; Ανεβάζει τον πήχη των απαιτήσεων των συζητητών μας, των εκπροσώπων κυρίως του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Αλλά γενικότερα θα μου επιτρέψετε να πω, της τρόικας.
Άρα έπρεπε να λύσουμε το ζήτημα της πολιτικής αβεβαιότητας και να έχουμε τους δυο καθαρούς μήνες, που μας δίνει η Ευρώπη μέχρι τέλη Φεβρουαρίου ,προκειμένου να ολοκληρώσουμε αυτή τη διαδικασία. Αν η Βουλή πετύχει να εκλέξει Πρόεδρο στις 29 Δεκεμβρίου που το εύχομαι και το ελπίζω, όλα θα εξελιχθούν ομαλά.
Εάν αποτύγχανε να εκλέξει Πρόεδρο τέλη Ιανουαρίου ή αρχές Φεβρουαρίου, δεν θα προλάβαινε η χώρα να αντιδράσει απέναντι στις ίδιες τις επιλογές της, δηλαδή στις επιλογές που κάνει η ίδια η Βουλή της, οι ίδιοι οι βουλευτές της. Άρα ο λόγος για τον οποίο είχαμε πει εκλογές τον Φεβρουάριο του Προέδρου της Δημοκρατίας, για να μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε τη διαπραγμάτευση είναι ο ίδιος που μας κάνει να φέρουμε την εκλογή μπροστά για να μπορούμε να έχουμε τώρα πλέον το καθαρό δίμηνο που έχουμε συμφωνήσει.
Φίλες και φίλοι, δεν θα αφήσουμε όπως έχω πει –και αναφέρομαι ειδικότερα στο ρόλο του ΠΑΣΟΚ ,της Δημοκρατικής Παράταξης, το ρόλο των στελεχών μας- να χαθεί ο έλεγχος. Όπως είπα, αν η χώρα κάνει την επιλογή των εκλογών ο ελληνικός λαός καλείται να διατηρήσει αυτός τον έλεγχο της μοίρας του. Αλλά εφόσον ενεργούμε στο πλαίσιο της εντολής που έχουμε από τις προηγούμενες εκλογές, δεν θα αφήσουμε να χαθεί ο έλεγχος.
Κρατάμε ψηλά την ευθύνη. Αυτή η μικρή φράση λέει πολλά πράγματα, γιατί ευθύνη σημαίνει πατρίδα, ευθύνη σημαίνει προοδευτική σταθερότητα, ευθύνη σημαίνει αποκατάσταση αδικιών, ευθύνη σημαίνει προοπτική με ασφάλεια.
Θα προστατεύσουμε τις θυσίες και τα επιτεύγματα του ελληνικού λαού και το δευτερεύον είναι ότι προστατεύοντας τις θυσίες και τα επιτεύγματα του ελληνικού λαού, προστατεύουμε παράλληλα και τις δικές μας προσπάθειες που έγιναν με τεράστιο κόστος, κόστος πολιτικό, συναισθηματικό, ηθικό, προσωπικό.
Μίλησα χτες στην Κοινοβουλευτική Ομάδα για την ιστορική εξιλέωση της Παράταξης, που πληρώνει με αίμα και ακρωτηριασμό και ταπείνωση το δικό της μερίδιο λαθών της περιόδου της μεταπολίτευσης, αλλά δεν της αναγνωρίζεται τίποτε από τα καλά που έχουν γίνει. Γιατί έγιναν τόσα καλά, την περίοδο της μεταπολίτευσης και ιδίως την περίοδο των Κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Είναι άδικο το κοινό αίσθημα όπως απλώνεται και άδικο υπό την έννοια ότι άλλες πολιτικές δυνάμεις δεν προβαίνουν σε τέτοια έμπρακτη αυτοκριτική, ούτε έχουν αναλάβει τέτοιο βάρος ευθύνης.
Όμως ,όπως είπα και προηγουμένως, εάν φτάσουμε στην απρόσφορη και κατά τη γνώμη μου αντιπαραγωγική λύση της διάλυσης της Βουλής και σε πρόωρες εκλογές δεν μπορεί η ευθύνη για μεγάλα διλήμματα και μεγάλα άγχη, τα οποία αφορούν την ύπαρξη του τόπου, να μένει στα κόμματα που μετέχουν στην Κυβέρνηση. Ανήκει σε όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου.
Θέλω να προσθέσω ένα ακόμη ερώτημα: μήπως εφαρμόζουμε μια στρατηγική εκφοβισμού; Γιατί προσωπικά πρέπει να σας πω ότι είμαι τελείως αντίθετος στις στρατηγικές του φόβου και του εκφοβισμού και δεν περνάνε οι στρατηγικές αυτές σε ένα λαό και σε οποιοδήποτε λαό, αλλά κυρίως στον ελληνικό λαό, που έχει περάσει τόσα και τόσα.
Όμως ενώ είμαι αντίθετος ριζικά, κατηγορηματικά στη στρατηγική του φόβου και του εκφοβισμού, είμαι απολύτως υπέρ της στρατηγικής της αλήθειας. Δεν μπορεί να μην πούμε την αλήθεια, δεν μπορεί να μην επισημαίνουμε προβλήματα, κινδύνους. Όπως επισημαίνουμε επιτεύγματα και δυνατότητες, έτσι πρέπει να επισημαίνουμε και κινδύνους μέσα σε μια σκληρή διαπραγμάτευση ,σε ένα κόσμο ο οποίος αυτή τη στιγμή βιώνει εντάσεις πανταχόθεν και σε όλα τα επίπεδα. Γιατί υπάρχει και ένα πρόβλημα πανευρωπαϊκής κρίσης της οικονομίας, υπάρχει ένα πρόβλημα πολλαπλών κρίσεων στον περίγυρο της Ευρώπης.
Άρα όχι στη στρατηγική του φόβου και του εκφοβισμού, αλλά ναι στη στρατηγική της αλήθειας. Όχι στη στρατηγική των ψευδαισθήσεων ,όχι στη στρατηγική της αυταπάτης ,όχι στη στρατηγική της δημαγωγίας και του ψέματος, γιατί αυτή η στρατηγική είναι δέκα φορές χειρότερη από οποιαδήποτε στρατηγική του φόβου και του εκφοβισμού.
Ο λαός, κάθε λαός σε μια δημοκρατία, ο ελληνικός λαός αποφασίζει ελεύθερα και δημοκρατικά. Βλέπουμε τις αντιδράσεις των διεθνών Μέσων Ενημέρωσης, των διεθνών αγορών, των επενδυτών, βλέπουμε τις αντιδράσεις των ευρωπαϊκών θεσμών και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, τις αντιδράσεις των εταίρων, των Κοινοβουλίων τους που συζητάνε για την Ελλάδα, γιατί καλούνται να ψηφίσουν τις εγκρίσεις όλων αυτών των ρυθμίσεων.
Ζήτησα χτες και ζητάω και σήμερα από τους εταίρους, γιατί δεν μπορώ να το ζητήσω από τα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης ούτε από τις αγορές, αλλά μπορώ να το ζητήσω από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και από τα κράτη - μέλη, σεβασμό στην αξιοπρέπεια και την κυριαρχία του ελληνικού λαού.
Ο ελληνικός λαός θα αποφασίσει μόνος του, χωρίς εξωτερικές πιέσεις ,αλλά υπό την πίεση της αλήθειας, δηλαδή των γεγονότων και των καταστάσεων. Γιατί πρέπει να προστατεύσει το συμφέρον του. Είναι η περιβόητη σχέση δημοκρατίας – αλήθειας και κρίσης. Γιατί η δημοκρατία λειτουργεί και με ψέματα και με αλήθειες. Και όταν λειτουργεί με ψέματα, οδηγείται σε μια κρίση που ανακυκλώνεται και αναρριπίζεται και δεν τελειώνει ποτέ. Και εμείς αυτό πάμε να σπάσουμε τώρα. Πάμε να σπάσουμε τη σχέση δημοκρατίας και ψέματος, δημοκρατίας και δημαγωγίας και να εγκαθιδρύσουμε μια σχέση δημοκρατίας και ειλικρίνειας, γιατί μέσα από την ειλικρίνεια θα βρούμε και την αλήθεια στο μέτρο που αυτή μπορεί να γίνει κοινώς αποδεκτή.
Ας μιλήσουμε ανοιχτά. Εμείς απευθύνουμε μια πρόσκληση η οποία είναι πολύ συγκεκριμένη, με στόχο τη συναίνεση και άρα την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά εάν δεν βρεθούν οι 180 ψήφοι στις 29 Δεκεμβρίου θα πάμε σε εκλογές. Και αν κάποιοι νομίζουν ότι θα ωφεληθούν επειδή προκάλεσαν εκλογές, είναι γελασμένοι. Εάν κάποιοι νομίζουν ότι έχουν ήδη κριθεί οι εκλογές, είναι επίσης γελασμένοι.
Γι' αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία να αναδείξουμε το ρόλο και το στόχο του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης σύσσωμης. Η Παράταξη είναι ο εγγυητής της εθνικής σταθερότητας. Θέλουμε να είναι ο τρίτος αυτόνομος πόλος.
Η συσπείρωση της Παράταξης προϋποθέτει την ενότητα του ΠΑΣΟΚ και ως Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχω την υποχρέωση, έτσι το αντιλαμβάνομαι ,έτσι το αντιλήφθηκα σε όλη μου την πολιτική διαδρομή, να εγγυηθώ την ενότητα του ΠΑΣΟΚ και να απευθύνω διαρκώς την πρόσκληση της ενότητας και της συστράτευσης, χωρίς καμία εξαίρεση και αδιαφορώντας για οτιδήποτε έχει προσωπικά χαρακτηριστικά. Γι' αυτό και δεν απαντώ σε οποιαδήποτε επίθεση και σε οποιαδήποτε κριτική, γιατί υπάρχουν άλλες προτεραιότητες.
Δεν μπορούμε να θυσιάσουμε τα μείζονα στα ελάσσονα. Πρέπει να προστατεύσουμε το πολιτικό μα κεφάλαιο, που είναι ένα εθνικό κεφάλαιο. Γιατί η Παράταξη υπάρχει χάριν του τόπου. Και βέβαια δεν αρκεί η ενότητα του ΠΑΣΟΚ, χρειάζεται η συσπείρωση όσο γίνεται περισσότερων δυνάμεων του ευρύτερου χώρου της Σοσιαλδημοκρατίας, της Κεντροαριστεράς, της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης και υπάρχουν τέτοιες δυνάμεις, που δείχνουν και την υπευθυνότητά τους στη Βουλή, τώρα, στην κρίσιμη διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας και η πρόσκληση είναι ανοιχτή σε ισότιμη βάση, με απόλυτο σεβασμό σε όλους.
Από την άλλη μεριά όπως αντιλαμβάνεστε και όπως έχουμε ξαναπεί, πρέπει να προχωράμε, όσοι είμαστε παρόντες, αλλά με τις πόρτες ανοιχτές, ολάνοιχτες. Γιατί είμαστε σε ετοιμότητα συναίνεσης για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά είμαστε και σε ετοιμότητα εκλογική, εάν επιβάλλουν τις εκλογές. Αν κάνουν αυτή την αλόγιστη επιλογή.
Ως εκ τούτου θα προσαρμοστούμε και στο χρονοδιάγραμμά μας για το Συνέδριο, αλλά η κινητοποίηση των δυνάμεων του χώρου της Παράταξης, πρέπει να είναι ούτως ή άλλως ο βασικός στόχος μας γιατί χωρίς τις δυνάμεις της βάσης, δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό που θέλουμε το οποίο είναι τόσο σημαντικό αυτή τη στιγμή, για την πατρίδα μας.
Σας ευχαριστώ πολύ.