Ήρθα στο «στόμα του λύκου» γιατί είναι καλύτερα να ακούς κάποιον
απευθείας, ακόμη και εάν έχει διαφορετική γνώμη. Το φάρμακο που επέλεξαν
για την κρίση, η δημοσιονομική πειθαρχία και η λιτότητα, δεν είναι μόνο
λανθασμένο, αλλά και επιζήμιο
- Σίγουρα, δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στα μεγάλα ελλείμματα του
παρελθόντος, αλλά καμία χώρα δεν μπορεί να έχει ένα χρέος σχεδόν
διπλάσιο του ΑΕΠ της, γιατί μόνο το κόστος για τους τόκους συνθλίβει
οποιαδήποτε δυνατότητα ανάπτυξης.
- Σήμερα συζητούν 27 αλλά στο τέλος γίνεται αυτό που θέλει η Μέρκελ- Χρειαζόμαστε μια λύση για το δημόσιο χρέος, όπως το 1953 βρέθηκε μια λύση, στο όνομα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, για τα πολεμικά χρέη της Γερμανίας.
- Εάν στην Ευρώπη συνεχιστεί η στασιμότητα και ο αποπληθωρισμός κινδυνεύουμε να αντιμετωπίσουμε όχι μόνο μια ευρωπαϊκή, άλλα μια παγκόσμια ύφεση.
- Πως κατάφερε ένας εκπρόσωπος της «άκρας» ευρωπαϊκής αριστεράς να κερδίσει από τη σκηνή του Φόρουμ Αμπροζετι έστω και ένα διακριτικό αριθμό χειροκροτημάτων;
Ήρθα στο «στόμα του λύκου» γιατί είναι καλύτερα να ακούς κάποιον απευθείας, ακόμη και εάν έχει διαφορετική γνώμη. Ήρθα για να πω ότι το φάρμακο που επέλεξαν για την κρίση, η δημοσιονομική πειθαρχία και η λιτότητα, δεν είναι μόνο λανθασμένο, αλλά και επιζήμιο. Μετά από πέντε έτη κρίσης αντί να εξαφανιστεί, πολλαπλασιάστηκε: υπάρχει μια μετάσταση. Και σήμερα κινδυνεύουμε με μια παγκόσμια ύφεση.
- Εσείς τα έχετε με την Τρόικα που επέβαλε τους κανόνες της στην Ελλάδα. Μα ακόμη και σήμερα, εδώ στο Τσερνόμπιο, σας υπενθύμισαν ότι η τρόικα έφθασε μετά από ένα αίτημα βοηθείας και σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα είχε παραχαράξει τους προϋπολογισμούς…
Η Ελλάδα έχει τις ευθύνες της, αλλά στη χώρα μου εφαρμόστηκε το πιο βίαιο πρόγραμμα που υιοθετήθηκε στην Ευρώπη. Τα αποτελέσματα είναι ότι σε τέσσερα χρόνια το ΑΕΠ υποχώρησε κατά 25%. Το επίσημο ποσοστό ανεργίας είναι στο 28%. Το δημόσιο χρέος από το 126% είναι στο 175% του ΑΕΠ. Είναι απαράδεκτα στοιχεία για μια ευρωπαϊκή χώρα. Σίγουρα, δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στα μεγάλα ελλείμματα του παρελθόντος, αλλά καμία χώρα δεν μπορεί να έχει ένα χρέος σχεδόν διπλάσιο του ΑΕΠ της, γιατί μόνο το κόστος για τους τόκους συνθλίβει οποιαδήποτε δυνατότητα ανάπτυξης.
- Ένα σκληρό τίμημα που πληρώνει η Αθήνα για τα λάθη του παρελθόντος;
Αυτή η κρίση δεν αποτελεί ένα πρόβλημα της Ελλάδας, της Ιταλίας ή της Ισπανίας, αλλά αποτελεί ένα δομικό πρόβλημα. Εάν καταλάβουμε αυτό θα καταλάβουμε επίσης πώς μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε με πολιτικούς όρους. Πρέπει να το κάνουμε σε μια Ευρώπη που να είναι πιο δημοκρατική: σήμερα συζητούν 27 αλλά στο τέλος γίνεται αυτό που θέλει η Μέρκελ. Είναι αναγκαία μια πιο ριζοσπαστική προσέγγιση: πρέπει να σπάσει το σημερινό πλαίσιο της δημοσιονομικής πειθαρχίας στους προϋπολογισμούς και της λιτότητας που μας οδηγεί ταχύτατα προς τη στασιμότητα και τον αποπληθωρισμό.
- Θέλετε να μας πείτε ότι το πρόβλημα της Ευρώπης είναι περισσότερο η Γερμανία παρά η Ελλάδα;
Πιστεύω ότι η Γερμανία θα έπρεπε να αυξήσει τις τιμές και τους μισθούς. Λίγος πληθωρισμός δεν θα της έκανε κακό.
- Ποιες εναλλακτικές λύσεις βλέπετε έναντι του συνδυασμού της δημοσιονομικής πειθαρχίας και των δομικών μεταρρυθμίσεων, που και εδώ στο Τσερνόμπιο οι επίσημες φωνές της Ευρώπης υποδεικνύουν ως τη μόνο εφικτή λύση;
Η ανάπτυξη έρχεται από τις δημόσιες επενδύσεις, για τις οποίες θα πρέπει να αυξηθεί ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, και από μια καινοτομία που να μην περικόπτει αλλά να δημιουργεί καινούργιες θέσεις εργασίας. Δεν πρόκειται για μια έκτακτη συνταγή, αλλά για αυτό που έκαναν από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού μετά το ’29. Μετά, πρέπει να δοθεί χρόνος στις εθνικές οικονομίες να ανακάμψουν χωρίς τις δεσμεύσεις του Συμφώνου Σταθερότητας, κατανοώντας ότι ένα χρέος κοντά στο 200% του ΑΕΠ είναι αβάστακτο. Χρειαζόμαστε μια λύση για το δημόσιο χρέος, όπως το 1953 βρέθηκε μια λύση, στο όνομα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, για τα πολεμικά χρέη της Γερμανίας.
- Ο Ντράγκι χαλάρωσε τη νομισματική πολιτική όταν έγινε δυνατό. Τώρα ζητά από τις κυβερνήσεις να κάνουν από την πλευρά τους τις μεταρρυθμίσεις. Εσείς τι πιστεύετε;
Ο Ντράγκι κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν πιστεύω ασφαλώς ότι οι αποφάσεις της ΕΚΤ μπορούν να μας οδηγήσουν σε μια ανάπτυξη διαρκείας. Θα έλεγα ότι οι αποφάσεις της αποτελούν περισσότερο ένα συμβολικό μήνυμα στη Μέρκελ.
- Εσείς πιστεύετε πραγματικά ότι αυτή η επιστροφή στις κεϋνσιανές πολιτικές μπορούν να βρουν χώρο στην Ευρώπη;
Εκτιμώ ότι μέρα με τη μέρα διαρκώς και περισσότεροι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων και των Γερμανών, κατανοούν ότι αυτός είναι ο σωστός δρόμος. Φοβάμαι όμως ότι μέρα με τη μέρα καθυστερούν περισσότερο. Εάν στην Ευρώπη συνεχιστεί η στασιμότητα και ο αποπληθωρισμός κινδυνεύουμε να αντιμετωπίσουμε όχι μόνο μια ευρωπαϊκή, άλλα μια παγκόσμια ύφεση.
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ