ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
ΡΗΓΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ «ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ
ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΟΛΕΟΔΟΜΗΣΗ ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΟΙΚΙΣΜΩΝ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ
ΔΑΣΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ»
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη για τη χώρα μας περίοδο όπου ο ελληνικός λαός συνολικά καταβάλει προσπάθεια για να βγει από την κρίση, κάποιοι επιμένουν να τον προσβάλλουν, σήμερα που είναι μια μαύρη μέρα για έναν φίλο λαό, όπως αυτός της Αργεντινής.
Όταν, λοιπόν, κάποιοι μιλούν για κυνισμό και θράσος, θα πρέπει να τους υπενθυμίσουμε ότι από αυτό εδώ το Βήμα ο Αρχηγός τους πριν από μερικούς μήνες γύρισε και είπε στην υπόλοιπη Βουλή, «Μακάρι να ήμασταν Αργεντινή». Να πάτε να τα πείτε στους Αργεντινούς αυτά. Αυτά, λοιπόν, να πάτε να τα πείτε στο λαό της Αργεντινής, που με τις πολιτικές τις οποίες εσείς θέλετε να εφαρμόσετε στη χώρα μας, χρεοκοπεί για τρίτη φορά!
Δεν μπορείτε ανέξοδα να έρχεστε και να μας λέτε παραμύθια εδώ σε αυτήν την Αίθουσα. Αρκετά με τα παραμύθια σας!
Τα κοράκια, οι κερδοσκόποι, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Εσείς νομίζετε ότι μπορείτε να τα βάλετε με τα κοράκια. Εσείς νομίζετε ότι μπορείτε να κάνετε τους τσάμπα μάγκες.
Ο δύσμοιρος λαός της Αργεντινής, λοιπόν, είχε αυτή τη στιγμή την ατυχία να νομίζουν κάποιοι ότι μπορεί να εφαρμόζουν ανέξοδα πολιτικές, αυτές τις πολιτικές που επαγγέλλεται εδώ το κόμμα της καταστροφής!
Να έρθουμε τώρα στην ουσία. Η πολιτική υπάρχει για να δίνει λύσεις. Η πολιτική δεν είναι για να δημιουργεί προβλήματα. Έρχεται, λοιπόν, αυτό το νομοσχέδιο να δώσει απαντήσεις σε εκκρεμή προβλήματα δεκαετιών και έχει να συγκεράσει διάφορα έννομα αγαθά, όπως είναι αυτό της προστασίας του περιβάλλοντος, της ατομικής ιδιοκτησίας και αρχές όπως αυτή της ασφάλειας δικαίου, της αειφορίας στην ανάπτυξη.
Όλα αυτά θα πρέπει να ρυθμιστούν μέσα από νομοθετικά κείμενα, τα οποία και κατά το παρελθόν, κύριε Υπουργέ, υπήρξαν.
Θα ήθελα ευθύς εξ αρχής να πω ότι ο μεγάλος μου φόβος είναι πως στην Ελλάδα φτιάχνουμε πολλές φορές καλά νομοθετήματα, αλλά δεν τα υποστηρίζουμε και δεν τα εφαρμόζουμε ή, εν πάση περιπτώσει, ο τρόπος διατύπωσης πολλές φορές αφήνει περιθώρια στον ανθρώπινο παράγοντα, που είναι η δημόσια διοίκηση, να παίξει με το εύρος αυτών των ρυθμίσεων.
Θα έλεγα, λοιπόν, ότι ένα από τα αίτια του ότι μέχρι σήμερα δεν έχουν ρυθμιστεί πολλές καταστάσεις για δεκαετίες έχει να κάνει ακριβώς και με αυτήν την πολυνομία που υπάρχει, αλλά και τη δυσνόητη ή, εν πάση περιπτώσει, κακά διατυπωμένη ελληνική νομοθεσία.
Προηγουμένως ακούστηκαν τα συνήθη συνθήματα περί ξεπουλήματος της γης, περί προστασίας των συμφερόντων των ιδιωτών, εδώ έχουμε ένα καινούργιο μέτωπο. Δεν δίνω σημασία σε αυτά. Είναι τα γνωστά μέτωπα του ΣΥΡΙΖΑ για να ανατρέψει την Κυβέρνηση, για να πάρει την εξουσία: Το μέτωπο της μικρής ΔΕΗ, το μέτωπο των δασών. Στη συνέχεια θα έχουμε και άλλα μέτωπα. Εμένα δεν με ενδιαφέρει τι κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Με ενδιαφέρει να ρυθμίσουμε και να απαντήσουμε σε υπαρκτά προβλήματα. Και απαντάμε σε υπαρκτά προβλήματα.
Υπάρχουν συνεταιρισμοί οικοδομικοί στη χώρα μας, οι οποίοι επί χρόνια ολόκληρα έχουν ιδιοκτησία και δεν την έχουν. Υπάρχει, λοιπόν, ανάγκη να ρυθμιστεί το θέμα.
Για όσους συνεταιρισμούς υπάρχουν πριν από το ’75 και το Σύνταγμα ήρθε μετά και ουσιαστικά δέσμευσε τις περιουσίες τους, γίνεται μία ρύθμιση, η οποία προβλέπει πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Προβλέπει πραγματικά το 50% του χώρου να πάει στο δημόσιο, το 25% να πάει για κοινόχρηστες χρήσεις και το άλλο 25% να οικοδομηθεί. Αυτή είναι μία πάρα πολύ καλή λύση, η οποία εξασφαλίζει το περιβαλλοντικό ισοδύναμο.
Όσον αφορά τους συνεταιρισμούς που έγιναν μετά το ’75, υπάρχει σαφής πρόνοια, ώστε να μην θιγεί το δάσος, αλλά να αξιοποιηθούν περιοχές, όπως και ακατοίκητα χωριά ή εγκαταλελειμμένα, έτσι ώστε να μπορέσει ο άλλος να ασκήσει το δικαίωμα που έχει πάνω στην ιδιοκτησία.
Πού βλέπει όλα αυτά τα περίεργα, τα τρομερά, ότι καταπατάται το δάσος και ότι, εν πάση περιπτώσει, με τον ηλεκτρονικό τρόπο χάραξης, όπως ακούστηκε, των αιγιαλών, θα γίνουν προσπάθειες καταπάτησης;
Ακούστε την ωραία σκέψη: Μην κάνουμε ηλεκτρονική χάραξη των αιγιαλών. Να αφήσουμε τις τριμελείς επιτροπές, οι οποίες έρχονται, όταν έρθουν, αρχίζουν τα παζαράκια, οι χρηματισμοί, τα λαδώματα και γίνεται η χάραξη ή να αφήσουμε τις περίφημες διαδικασίες των αποχαρακτηρισμών, όπου περιμένει ο ταλαίπωρος ο ιδιώτης τρία χρόνια, για να έρθει η Επιτροπή να το αποχαρακτηρίσει και να έχουμε κι άλλα δύο χρόνια να δημοσιευτεί.
Όμως, εδώ, θα πρέπει να δούμε και τις δικές μας ευθύνες. Διότι ναι μεν καταργούμε αυτή τη διαδικασία, η οποία είναι διαβλητή, αλλά θα πρέπει να μην υπάρξει καμία άλλη καθυστέρηση, κύριε Υπουργέ -και αυτό είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη- και να αναρτηθούν ή, εν πάση περιπτώσει, να προκηρυχθούν και να συνταχθούν όσοι δασικοί χάρτες δεν έχουν συνταχθεί.
Αυτό θα πρέπει να τελειώσει. Υπάρχουν περιοχές, στην Αττική ειδικά, που με την ανάρτηση των βασικών χαρτών λύνονται εκκρεμότητες οικισμών πάρα πολλών χρόνων.
Πρέπει, λοιπόν, να τελειώσει αυτή η ιστορία, γιατί μόνο έτσι θα προστατευθούν και τα δάση και θα έχει ο πολίτης ασφάλεια δικαίου, γνωρίζοντας τι του ανήκει και τι δεν του ανήκει.
Άρα, εδώ βάζουμε ένα στοίχημα. Κι εμείς έχουμε σαφή απαίτηση να τελειώνει η ιστορία των δασικών χαρτών. Όσον αφορά τις χρήσεις που προβλέπονται μέσα στα δάση -και ακούστηκε εδώ ότι δίνεται βορά στους ιδιώτες- ή διαβάζουμε διαφορετικά νομοσχέδια ή εν πάση περιπτώσει κάτι έχουν στο μυαλό τους, ένα παραμύθι, ένα δράκο και τον πολεμούν χωρίς να υπάρχει.
Λένε λοιπόν: «Προβλέπονται καινούργιες χρήσεις μέσα στα δάση.» Από το ’79 -ένα νόμο παίρνω- υπάρχει πρόβλεψη για τις συγκεκριμένες χρήσεις. Τι αλλάζει; Το ’79 υπήρχαν κάποιες άλλες ανάγκες. Για παράδειγμα το ’79 δεν υπήρχαν ανάγκες για εμφιαλωτήρια ή υπήρχαν ανάγκες για διυλιστήρια, ενώ τώρα υπάρχουν ανάγκες για δεξαμενές ή για εμφιαλωτήρια. Δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο. Υπάρχει μία διαφοροποίηση με τις κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις. Τι υπήρχε μέχρι τώρα; Υπήρχαν τσίγκοι. Λοιπόν, αυτούς τους τσίγκους λέμε να τους αντικαταστήσουμε με οικήματα, τα οποία θα γίνουν μετά από μία συγκεκριμένη μελέτη. Τι προστίθεται; Τα σύνθετα τουριστικά καταλύματα. Μα, προστίθενται τα σύνθετα τουριστικά καταλύματα; Αφού υπήρχε η δυνατότητα των ξενοδοχείων. Τα σύνθετα τουριστικά καταλύματα δεν παίρνουν ευνοϊκότερους όρους δόμησης. Δυσμενέστερους όρους παίρνουν για να αναγερθούν.
Πού είναι, λοιπόν, αυτή η περίφημη άλωση του δασικού πλούτου; Δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο.
Εγώ πιστεύω ότι συνεχίζεται ένα παραμύθι που εδώ στην Ελλάδα μας έχει καθηλώσει. Από τη μία πλευρά οι αετονύχηδες, τα λαμόγια που καραδοκούν τα κενά της νομοθεσίας να τα αρπάξουν και από την άλλη πλευρά οι οικολογούντες υπερευαίσθητοι, οι οποίοι συνεχώς στο όνομα της οικολογίας, της αειφορίας και του περιβάλλοντος αναπετάσουν σημαίες γενικά και αφηρημένα περί προστασίας, χωρίς να μπαίνουν στην ουσία. Ας μπούμε, λοιπόν, στην ουσία με συγκεκριμένες προτάσεις για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που έχει η ελληνική κοινωνία.
Αυτό το νομοσχέδιο υπό προϋποθέσεις –ανέφερα μερικές- είναι ένα νομοσχέδιο καλό, λύνει εκκρεμότητες, δημιουργεί πιθανόν και κάποια ερωτηματικά, στα οποία οφείλουμε να απαντήσουμε, κύριε Πρόεδρε.
Γι’ αυτό το λόγο πιστεύω ότι από την κατ’ άρθρο συζήτηση θα πρέπει να υπάρξει μία σοβαρή επεξεργασία, κάλυψη των κενών, για να μπορέσουμε επιτέλους να απαντήσουμε σε όλα αυτά τα αγαθά που είπα στην αρχή, δηλαδή και στην προστασία του περιβάλλοντος και της ιδιοκτησίας και της αειφορίας, αλλά και της ασφάλειας δικαίου.
Σας ευχαριστώ.