Ομιλία
του Στέφανου Στεφάνου, μέλους του Π.Γ. της Κ.Ε. ΑΚΕΛ, στο μνημόσυνο των ηρώων
της Νήσου
Κυριακή
27 Ιουλίου 2014, Εκκλησία Αγίας Παρασκευής
----------------------------------------------
Μνημονεύουμε
σήμερα τους έξι ήρωες της Νήσου, οι οποίοι έδωσαν τη ζωή τους για να
υπερασπιστούν την εδαφική ακεραιότητα και την ελευθερία της πατρίδας μας. Άξια
η μνημόνευση στα παλικάρια, τα οποία στο άνθος της ηλικίας τους ανταποκρίθηκαν στο
κάλεσμα του καθήκοντος και βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή για υπεράσπιση της χώρας
και του λαού μας.
Ανταποκρίθηκαν
στο καθήκον χωρίς να διστάσουν λεπτό. Ο Γιώργος Ξενοφώντος και ο Σταυράκης
Χριστοδούλου, έπεσαν στις μάχες της Μανσούρας το 1964. Είναι γνωστό ότι για να
ξεσπάσουν οι διακοινοτικές συγκρούσεις καθοριστικό ρόλο διαδραμάτισε η πολιτική
της Τουρκίας και της τουρκοκυπριακής ηγεσίας, που στόχευαν με το μποϊκοτάρισμα
της λειτουργίας του κράτους να μετατρέψουν την ανεξαρτησία σε σκαλοπάτι προς τη
διχοτόμηση.
Σ’
αυτή την κατάσταση όμως συνέδραμε η υποσκαπτική δράση της Ακροδεξιάς και
μερίδας της Δεξιάς, που δεν αποδέχθηκαν ποτέ την ανεξαρτησία και πίστευαν ότι
με την υπόσκαψη του κράτους και την υποδαύλιση του διακοινοτικού μίσους, θα
μπορούσαν να φτάσουν στην ένωση με την Ελλάδα. Έτσι, όμως, έχυναν νερό στο μύλο
της Τουρκίας που επιδίωκε τη διχοτόμηση του νησιού.
Οι
Βαρνάβας Κούβαρος, Κωστάκης Λάμπρου και τα αδέλφια Γιώργος και Σωτήρης
Σωκράτους Νικολάου, βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή και έπεσαν στις μάχες για
αντιμετώπιση του εισβολέα το 1974. Κανονικά στην πρώτη γραμμή θα έπρεπε να
βρεθούν οι ΕΟΚΑβητατζίδες, που με την τρομοκρατική τους δράση και το
πραξικόπημα που διενήργησαν σε συνεργασία με τη Χούντα των Αθηνών, έφεραν την
Τουρκία στην Κύπρο. Θα μπορούσε να λειτουργήσει το σκεπτικό: «Αυτοί τους
έφεραν, αυτοί ας πολεμήσουν». Οι περισσότεροι όμως από αυτούς που έφεραν τον
Αττίλα στην Κύπρο, έμειναν στα μετόπισθεν. Ο ψευδο-πατριωτισμός τους εξανεμίστηκε,
όταν ο εισβολέας πατούσε τα χώματα της Κερύνειας.
Τα
παιδιά του λαού μας όμως, όπως οι ήρωες της Νήσου, συναισθανόμενοι την κρισιμότητα
των στιγμών, έστω προδομένοι και έχοντας υποτυπώδη εξοπλισμό και οργάνωση,
έτρεξαν να φράξουν το δρόμο στον εισβολέα. Πολλοί από τους νέους μας δεν
επέστρεψαν πίσω ποτέ. Για τη θυσία τους ένοχοι πρωτίστως είναι αυτοί που
άνοιξαν την κερκόπορτα στον Αττίλα, η χούντα και ΕΟΚΑ Β’. Με τις πράξεις τους
έδωσαν την ευκαιρία που για χρόνια αναζητούσε ο Αττίλας να εισβάλει, να
σκοτώσει, να κακοποιήσει και να προσφυγοποιήσει χιλιάδες. Η Τουρκία στην Κύπρο
διέπραξε εγκλήματα πολέμου, για τα οποία την καταγγέλλουμε στη διεθνή κοινότητα
και ζητούμε από αυτήν να απαιτήσει από την κατοχική δύναμη να σταματήσει να
παραβιάζει το διεθνές δίκαιο.
Οι
έξι ήρωες της Νήσου, όπως και όλοι οι ήρωες που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για
την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας, της εδαφικής ακεραιότητας, καθώς και της
δημοκρατίας και της νομιμότητας στον τόπο μας, είναι θύματα του αγγλο-αμερικάνικου
ιμπεριαλισμού, ο οποίος εκπόνησε και προώθησε τα δολοφονικά σχέδια σε βάρος της
πατρίδας μας. Στόχος του ιμπεριαλισμού ανέκαθεν ήταν η διχοτόμηση της Κύπρου,
για να μπορεί να μετατρέψει το νησί σε αβύθιστο αεροπλανοφόρο από το οποίο να
μπορεί να εφορμά στην περιοχή επιβάλλοντας τα απάνθρωπα συμφέροντά του.
Εμείς
στο ΑΚΕΛ δεν θα πάψουμε ποτέ να θυμίζουμε τις βαρύτατες ευθύνες των Αγγλο-αμερικανών
και του ΝΑΤΟ για την κυπριακή τραγωδία, οι οποίες υπάρχουν σε σωρεία ιστορικών
ντοκουμέντων και έχουν αποδειχθεί από το άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου τόσο
στο ελληνικό κοινοβούλιο όσο και στην κυπριακή βουλή. Θα συνεχίσουμε
τεκμηριωμένα να αποκρούουμε τις όποιες προσπάθειες καταβάλλονται από διάφορους
κύκλους, να διαγραφούν οι ευθύνες του ιμπεριαλισμού.
Εμείς
στο ΑΚΕΛ δεν θα πάψουμε ποτέ να αναδεικνύουμε και να καταγγέλλουμε τις
βαρύτατες ευθύνες που φέρει η ΕΟΚΑ Β’ και όλοι όσοι την κάλυψαν, την στήριξαν
και ενεθάρρυναν με την όλη στάση και συμπεριφορά τους, τη δολοφονική και
αντικυπριακή δράση της.
Δεν
θα πάψουμε ποτέ να αναδεικνύουμε και να καταγγέλλουμε τη Χούντα των Αθηνών και
όλους όσοι τη στήριξαν στο αντεθνικό της έργο να καταστρέψει την Κύπρο.
Δεν
θα πάψουμε ποτέ να καταγγέλλουμε την Τουρκία για τα εγκλήματά της στην Κύπρο.
Δεν θα τερματίσουμε ποτέ τον αγώνα που διεξάγουμε εναντίον της κατοχής, για
απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας.
Για
εμάς στο ΑΚΕΛ η υπεράσπιση της ιστορικής αλήθειας είναι χρέος προς τους ήρωες
μας. Όπως χρέος προς τους ήρωες μας και δικαίωση της θυσίας τους, είναι η
συνέχιση του αγώνα για απαλλαγή από την κατοχή. Αυτό πρέπει να είναι χρέος όλων
μας έναντι των νέων που είτε το 1964, είτε το 1974 άφηναν πίσω γονείς, συζύγους
και παιδιά, άφηναν πίσω αιωρούμενα τα όνειρά τους για τη ζωή, για να
υπερασπιστούν την πατρίδα μας.
Κάθε
νέος και μια προσωπική ιστορία. Τη δική τους ιστορία έχουν και οι ήρωες της Νήσου.
Ο Γιώργος Ξενοφώντος και Σταυράκης Χριστοδούλου κατάγονταν από φτωχές
οικογένειες. Τότε, η καταπληκτική πλειοψηφία του λαού ζούσε στη φτώχεια σαν
αποτέλεσμα της αντιλαϊκής και ληστρικής πολιτικής των αποικιοκρατών και της
πλουτοκρατίας. Και οι δύο τους ήταν στη βιοπάλη και με τον τίμιο ιδρώτα τους
βοηθούσαν τους γονείς τους να συντηρήσουν τις οικογένειές τους. Ο Γιώργος έπεσε
ηρωικά μαχόμενος στις 6 Αυγούστου 1964 στην ηλικία των 21 ετών. Ο Σταυράκης
έπεσε δύο μέρες αργότερα και ήταν ένα χρόνο νεαρότερος από τον Γιώργο. Ήταν και
οι δυο τους πολιτικοποιημένοι νέοι συμμετέχοντας στα κοινά μέσα από τις γραμμές
της Αριστεράς. Δραστηριοποιούνταν επίσης στα αθλητικά και πολιτιστικά δρώμενα μέσα
από τις γραμμές του συλλόγου των λαϊκών οργανώσεων «Πρόοδος».
Ο
Βαρνάβας Κούβαρος, ήταν 24 ετών όταν σκοτώθηκε στην περιοχή της Λεύκας, στις 12
Αυγούστου 1974. Ήταν μέρες εκεχειρίας την οποία οι εισβολείς εκμεταλλεύτηκαν
για να διευρύνουν και να επεκτείνουν τα προγεφυρώματά τους. Ο Βαρνάβας άφησε
πίσω σύζυγο και δύο παιδιά. Ήταν επίσης δραστήριο μέλος του συλλόγου «Πρόοδος»
και της Αριστεράς.
Ο
Κωστάκης Λάμπρου καταγόταν από το Δίκωμο και παντρεύτηκε στη Νήσου όπου και
μετοίκησε. Όταν εκδηλώθηκε η εισβολή κατατάγηκε με την επιστράτευση και τάχθηκε
στην περιοχή των Τρούλλων. Εκεί έπεσε στις σκληρές μάχες για την αναχαίτιση της
προέλασης των Τούρκων. Ήταν 24 ετών.
Τα
αδέλφια Γιώργος και Σωτήρης Νικολάου κατάγονταν από την Κερύνεια και οι γονείς
τους μετά το βίαιο ξεριζωμό τους από τους Αττίλες, κατοίκησαν στη Νήσου. Τα
ίχνη των δύο αδελφών χάθηκαν στις φονικές μάχες που έγιναν στο Συγχαρί, κατά τη
διάρκεια των οποίων, σύμφωνα με διάφορες πληροφορίες που συνελέγησαν, φέρεται
να έχουν σκοτωθεί στις 23 Ιουλίου. Οι γονείς τους έφυγαν από τη ζωή με την
πίκρα ότι δεν έμαθαν τι απέγιναν τα δύο αγαπημένα τους παιδιά.
Συμπατριώτισσες,
συμπατριώτες,
Σαράντα
χρόνια από το πραξικόπημα και την εισβολή, οι πληγές της τραγωδίας συνεχίζουν
να είναι ανοικτές. Οι συνεχείς αποτυχίες για επίτευξη λύσης, είναι φυσιολογικό
να προκαλούν απαισιοδοξία και απογοήτευση. Ούτε η απαισιοδοξία, ούτε η
απογοήτευση όμως πρέπει να μας οδηγήσουν στην παραίτηση από τις προσπάθειες για
λύση. Η διχοτόμηση και η παρουσία των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων είναι
μια συνεχής πηγή κινδύνων την οποία πρέπει να τερματίσουμε.
Είναι
γι’ αυτό που πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα και να μην συμβιβαστούμε με τα
δεδομένα που προκάλεσε η εισβολή. Το κλειδί της λύσης βρίσκεται στα χέρια της
Τουρκίας που συνεχώς επιδεικνύει αρνητική και αδιάλλακτη στάση. Την ίδια στάση
επιδεικνύει και τώρα με τη διαπραγμάτευση να βρίσκεται σε εξέλιξη.
Είχαμε κατ’ επανάληψη τονίσει ότι ο Έρογλου στις
συνομιλίες προσπαθεί αφενός να απαλλαγεί από τις συγκλίσεις Χριστόφια – Ταλάτ
και αφετέρου να επιρρίψει την ευθύνη στον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Γι’ αυτό δήλωνε
εκ του ασφαλούς ότι ο ίδιος θέλει να συνεχίσει τις συνομιλίες από εκεί που
είχαν διακοπεί γνωρίζοντας την απροθυμία του κ. Αναστασιάδη να πράξει το ίδιο.
Ως αποτέλεσμα, η δεύτερη φάση των διαπραγματεύσεων ολοκληρώνεται με σημαντική
διεύρυνση του χάσματος, αφού η τουρκοκυπριακή πλευρά άδραξε την ευκαιρία
για να επαναφέρει απαράδεκτες θέσεις.
Η όψιμη παραδοχή του κ. Έρογλου ότι δεν αποδέχεται
το έγγραφο Ντάουνερ με τις συγκλίσεις αλλά μόνο τα έγγραφα Χριστόφια – Ταλάτ
αποδεικνύει την ορθότητα των εκτιμήσεων του ΑΚΕΛ. Στα εν λόγω έγγραφα
καταγράφεται μικρό μόνο μέρος των συγκλίσεων και δεν περιλαμβάνονται οι
περισσότερες και σημαντικότερες συγκλίσεις στα ουσιώδη θέματα.
Ως ΑΚΕΛ δεν μπορούμε παρά να ανησυχούμε για τη
διαμορφωθείσα κατάσταση. Αν και όταν αρχίσει η τρίτη φάση των συνομιλιών,
δηλαδή η διαπραγμάτευση θέσεων, επιβάλλεται σοβαρός προβληματισμός, μακριά από
μικροκομματικές και μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Αρκετή ζημιά έχει ήδη γίνει.
Έστω και τώρα, επιβάλλεται να διαφυλάξουμε το κεκτημένο των συνομιλιών και να
συνεχιστεί η διαπραγμάτευση στα εκκρεμούντα ουσιώδη θέματα. Αν
επιχειρηθεί διαπραγμάτευση στη βάση των εγγράφων που έχουν υποβληθεί κατά τη
δεύτερη φάση, που διεύρυναν σημαντικά το χάσμα θέσεων, προειδοποιούμε για τον
τεράστιο κίνδυνο να οδηγηθούμε σε αδιέξοδο, με επίρριψη ευθυνών και στη δική
μας πλευρά.
Οι συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης θα ήταν τραγικές
για την Κύπρο και το λαό μας. Ο τόπος μας δεν αντέχει άλλες περιπέτειες.
Σαράντα χρόνια είναι πολλά, πάρα πολλά. Ο λαός μας περιμένει τη δικαίωση. Το
ίδιο και η θυσία των ηρώων μας. Και η δικαίωση μπορεί να επέλθει με την επίλυση
του Κυπριακού, που θα φέρει τερματισμό της κατοχής και επανένωση του τόπου και
του λαού. Για τη λύση θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε.
Τιμή και δόξα στους ήρωες μας.
Αιωνία η μνήμη των ηρώων της Νήσου.