«Ποτέ δεν αντιλήφθηκα τον
αναγκαίο προοδευτικό εκσυγχρονισμό της χώρας ως μια απολίτικη διαδικασία
κάποιων δυνάμεων του ενδιάμεσου χώρου. Η χώρα δεν έχει ανάγκη ενός δήθεν
κεντροαριστερού πόλου που κρύβεται είτε πίσω από αντιπολιτικά ρεύματα, είτε
πίσω από απολίτικους όρους του τύπου «ενδιάμεσος χώρος».
Αντιθέτως η χώρα έχει ανάγκη ενός
προοδευτικού πόλου, ο οποίος δεν θα κρύβει ότι στο δίλημμα προτεραιότητα της
αγοράς έναντι της κοινωνίας ή προτεραιότητα της κοινωνίας σε μια ελεύθερη και
ελεγχόμενη αγορά τάσσεται ανεπιφύλακτα υπερ της δεύτερης επιλογής. Ενός χώρου
για τον οποίο η σύγκρουση με τον λαϊκισμό και τον κρατισμό δεν σημαίνει και
άρνηση της ανάγκης να εκφραστούν τα συμφέροντα των ανθρώπων της εργασίας.
Αυτός ο χώρος, κατά την άποψή
μου, βρίσκεται πολύ κοντά σ’ εκείνες τις
δυνάμεις της Σοσιαλδημοκρατίας και της Ανανεωτικής Αριστεράς, όπως αυτές σήμερα
επιχειρούν μέσα από τη Δημοκρατική Αριστερά – Προοδευτική Συνεργασία να
συνδιαμορφώσουν μια διαφορετική πρόταση εξουσίας για την επόμενη του Μνημονίου
μέρα. Συντάσσομαι μαζί τους.
Είμαι σίγουρος ότι μετά τις
ευρωεκλογές θα συναντηθούμε όλοι όσοι πιστεύουμε στα ίδια προτάγματα και σήμερα
ανήκουμε σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους και κινήσεις».