Οι δασικές υπηρεσίες βρίσκονται
γι' άλλη μια φορά στο στόχαστρο μνημονιακών πολιτικών που - με πρόσχημα την
καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών και τις διαρθρωτικές αλλαγές – επιδιώκουν να
αποδιοργανώσουν πλήρως μια εξαιρετικά σημαντική υπηρεσία, η οποία είναι εμπόδιο
στα σχέδια παραχώρησης δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες.
Μετά το οργανόγραμμα της Γενικής
Δ/νσης Δασών του ΥΠΕΚΑ και την αποπομπή της Δασικής Υπηρεσίας από το
στρατηγικής σημασίας έργο των Δασικών Χαρτών, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου
διακηρύσσει τώρα την πρόθεσή της να αναδιοργανώσει και τις περιφερειακές
Δασικές Υπηρεσίες, τις υπηρεσίες πρώτης γραμμής που είναι επιφορτισμένες με την
προστασία του εθνικού μας κεφαλαίου, των δασικών μας οικοσυστημάτων.
Η Δασική Υπηρεσία, παρά την
μείωση προσωπικού και χρηματοδότησης, εξακολουθεί να παίζει καίριο ρόλο στην
προστασία και διαχείριση των χερσαίων οικοσυστημάτων της χώρας, ιδιαίτερα σήμερα
που το περιβάλλον δέχεται αυξημένες πιέσεις (παράνομη υλοτομία, καταπατήσεις,
πυρκαγιές, κ.α.). Η αλλαγή του νομικού χαρακτήρα των δασών, η μη ύπαρξη δασικών
χαρτών, το δικαίωμα εξαγοράς καταπατημένης γης, ο κατακερματισμός των
αρμοδιοτήτων και η συνεχής υποβάθμιση των δασικών υπηρεσιών, σχέδια που
γίνονται ακόμα πιο προφανή στο τελευταίο νομοσχέδιο που βγήκε σε διαβούλευση,
δείχνουν τη φιλοσοφία Κυβέρνησης και Τρόικας σχετικά με την προστασία και
διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος. Το Περιβάλλον προορίζεται για την
ανενόχλητη κερδοφορία ιδιωτικών συμφερόντων και εργολάβων .
Οι δασικές υπηρεσίες
μετατρέπονται σε γραφεία εξυπηρέτησης επενδυτών, άλλο ένα πλήγμα τόσο στο
φυσικό περιβάλλον, όσο και στις προοπτικές αειφόρου ανάπτυξης της χώρας. Οι
στόχοι αυτοί της μνημονιακής κυβέρνησης και του κατ’ ευφημισμόν ΥΠΕΚΑ
εξυπηρετούνται με την κατάργηση ουσιαστικά των αρμόδιων υπηρεσιών αφού πρώτα
φρόντισαν να τις αποδυναμώσουν και να τις διασύρουν.
Μια πραγματική μεταρρύθμιση για
τις δασικές υπηρεσίες, θα ήταν αυτή που θα έθετε στο επίκεντρο μια νέα πολιτική
για τα δάση και το φυσικό περιβάλλον. Μια πολιτική με στόχο την αειφορική
διαχείριση, την προστασία και την ανάπτυξη των δασικών και των εν γένει φυσικών
χερσαίων οικοσυστημάτων, με σκοπό αφενός την προστασία της βιοποικιλότητας και
την αποτροπή των φαινομένων της κλιματικής αλλαγής και της ερημοποίησης κι
αφετέρου την ανάπτυξη της υπαίθρου και την ικανοποίηση των αναγκών των κατοίκων
των ορεινών και εν γένει μειονεκτικών περιοχών.
Το Φυσικό Περιβάλλον είναι κοινή
κληρονομιά και συγκριτικό μας πλεονέκτημα. Δεν πωλείται. Η πολιτεία υποχρεούται
από το Σύνταγμα να το προστατεύει και να το διαχειρίζεται μέσα από τις αρμόδιες
υπηρεσίες που δεν μπορεί να τις κουρελιάζει μια κυβέρνηση χωρίς κοινωνική
νομιμοποίηση.
12/02/2014