ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ TOY ΚΚΕ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ
ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΤΟΥ ΚΚΕ
ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Αγαπητοί προσκαλεσμένοι,
Φίλοι και φίλες,
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Αξιολογώντας και το βίντεο που είδαμε, είναι σημαντικό ξεκινώντας, να απαντήσουμε σε ένα ερώτημα που τίθεται την περίοδο της κρίσης:
Είναι πολυτέλεια να ασχολείσαι με τη Φυσική Αγωγή και τον αθλητισμό;
Είναι υπερβολή να διεκδικεί το κίνημα υποδομές, πρόσβαση για τα παιδιά, τους νέους, τις νέες αλλά και τις μεγαλύτερες ηλικίες;
Μπορούμε σήμερα να δεχτούμε ως ρεαλιστικό, ως φυσιολογικό τη μείωση των απαιτήσεων να μάθουμε να ζούμε με τα λίγα εμείς και τα παιδιά μας;
Η απάντηση όχι μόνο για μας, αλλά και συνολικά κάθε λαϊκής οικογένειας, πρέπει να είναι ένα μεγάλο και αποφασιστικό ΟΧΙ.
Κι αυτό γιατί η Φυσική Αγωγή, η σωματική άσκηση, η ενασχόληση με ένα άθλημα, αποτελεί ανάγκη και ταυτόχρονα δικαίωμα του λαού μας και ιδιαίτερα της νεολαίας, το οποίο πρέπει να διεκδικήσει μαζί με όλα τα άλλα δικαιώματα που να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες, εν έτει 2015 στη χώρα μας.
Η συνεχής σωματική κίνηση, είναι αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής του ανθρώπου, αφού συνδέεται µε την αναπαραγωγή των φυσικών του δυνάμεων, της υγείας του, την ικανοποίηση των αναγκών του.
Η Φυσική Αγωγή αφορά τη διαμόρφωση όρων και προϋποθέσεων, ώστε οργανώνοντας µε συστηματικό τρόπο την ενασχόληση µε τη σωματική κίνηση να εξασφαλίζεται ποιότητα ζωής για τον άνθρωπο.
Η διαμόρφωση αυτών των όρων συντελείται και μέσα από την εκπαίδευση, το μέρος δηλαδή εκείνο του εποικοδοµήµατος που συμβάλλει στην πνευματική, σωματική, κοινωνική ανάπτυξη του ανθρώπου ως αυριανού εργαζόμενου.
Να λοιπόν γιατί ασχολούμαστε με την φυσική αγωγή στην εκπαίδευση.
Γιατί εδώ μπαίνουν οι βάσεις όχι μόνο για τη θωράκιση της υγείας, αλλά για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας του νέου ανθρώπου.
Γιατί εδώ διεξάγεται η διαπάλη με τον κόσμο των λίγων, των εκμεταλλευτών, που ελέγχουν το τι θα μαθαίνει και πώς θα το μαθαίνει η νεολαία, που τις υπαγορεύουν ότι ο αθλητισμός αφορά μόνο κάποιους λίγους και την ίδια ώρα μοστράρουν ψεύτικους παραδείσους, πλαστές ζωές στην ΤV και στο διαδίκτυο, οδηγούν σε αδιέξοδο, προκρίνοντας τη μοιρολατρία και τον ατομισμό, περιθωριοποιώντας τμήματα νέων.
Γνωρίζουν καλά και αυτοί, όπως εμείς, σε τι μπορεί να συμβάλει η Φυσική Αγωγή και ο αθλητισμός κάτω από άλλες συνθήκες, όταν θα καλλιεργείται συστηματικά στη νεολαία, διαμορφώνοντας στάση ζωής για την πραγματικότητα που ζει.
Ο δικός τους κόσμος, ο καπιταλισμός, προτείνει τον ανταγωνισμό ως μέσο ανάπτυξης, προόδου και επίλυσης των προβλημάτων του ανθρώπου.
Ανταγωνισμός όμως σημαίνει επικράτηση του ισχυρού και εξαφάνιση του αδύναμου. Θέλει τον άνθρωπο συνεχώς να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του συστήματος. Θέλει δηλαδή τον άνθρωπο παθητικό, αδρανή και στην ανάγκη ναρκωμένο με οποιονδήποτε τρόπο, αρκεί να μη ζητά δικαιώματα και καλύτερη ζωή.
Γνωρίζουν καλά, ότι μέσα από τον αθλητισμό, μαθαίνει ο άνθρωπος, με βιωματικό τρόπο, να αγωνίζεται, δηλαδή να βάζει στόχους και να τους κατακτά.
Ο αθλητισμός συμβάλει ώστε ο άνθρωπος να γίνεται ενεργητικός και δραστήριος. Η συστηματική άσκηση, η οργανωμένη σωματική δραστηριότητα ακονίζει τη σκέψη, ευνοεί τη διάθεση και τη βούληση.
Ο νέος άνθρωπος, μπορεί να δει από πρώτο χέρι, τα αποτελέσματα της συλλογικής και οργανωμένης δουλειάς, την ανάπτυξη των ατομικών του ικανοτήτων και την προσφορά τους στη συλλογική προσπάθεια.
Αυτή η ιδιότητα μεταφέρεται γενικά στη ζωή του και έτσι έχει περισσότερες πιθανότητες να γίνει και κοινωνικά δραστήριος, να παρέμβει στην πραγματικότητα που ζει και να την αλλάξει αφού τα δικά του χέρια και πόδια, το δικό του μυαλό, παράγει και κινεί τα πάντα.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι κάτι τέτοιο δεν θα το ήθελε και δεν το θέλει να συμβεί η αστική τάξη, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά της, όλοι όσοι ελέγχουν το εκπαιδευτικό σύστημα στη χώρα μας.
Γι’ αυτό και προσπαθεί να αλλοιώσει το περιεχόμενο της Φυσικής Αγωγής και του αθλητισμού, εμποτίζοντας το με τις δικές της αξίες, του ατομισμού της ιδιοτέλειας του ανταγωνισμού και του κέρδους… Ο πρώτος τα παίρνει όλα, ο δεύτερος τίποτα, συνδέοντας τη διάκριση με το κέρδος, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα θεμιτά και αθέμιτα, μετατρέποντας τους αθλητές σε εργαλεία αναλώσιμα, που κινούν τη βιομηχανία θεάματος με κίνδυνο ακόμα και την ίδια τους τη ζωή.
Φίλοι και φίλες,
Το σύνθημα: «ο αθλητισμός δεν είναι πολυτέλεια μόνο για λίγους αλλά δικαίωμα για τους πολλούς», συμπυκνώνει μέσα σε μια φράση την αντίληψη μας, την πρόταση του ΚΚΕ για τη Φυσική Αγωγή και τον Αθλητισμό αλλά και την αντιπαράθεσή με το σημερινό σύστημα.
Για παράδειγμα, όταν λέμε δεν είναι πολυτέλεια για λίγους, αναφερόμαστε, τόσο στον εμπορευματοποιημένο αθλητισμό και τη βιομηχανία θεάματος, που θέλει τον νέο και την νέα από πρωταγωνιστές στο γήπεδο, θεατές και καταναλωτές στην εξέδρα, όσο και στη δυσκολία πρόσβασης που έχει σήμερα ο νέος άνθρωπος σε υποδομές, αφού το πόσο και το πού θα γυμναστείς το καθορίζει η τσέπη σου…
Είναι ένα σύνθημα που απ’ τη μια φανερώνει τον ταξικό χαρακτήρα της Φυσικής Αγωγής και του Αθλητισμού, που η κυρίαρχη τάξη κάνει προσπάθεια να κρύψει, προβάλλοντας ορισμένες λειτουργίες π.χ. τη θεαματική, την εκτονωτική, έξω από το ταξικό ανταγωνιστικό πεδίο που αντικειμενικά υπάρχουν.
Είναι χαρακτηριστική η προσπάθεια να αξιοποιηθεί στρεβλά το σλόγκαν «ο αθλητισμός ενώνει», προσδίδοντας του την ιδιότητα να υπερνικά τις ταξικές διαφορές, να απαλείφει τις αντιθέσεις και να εξαφανίζει τα όρια ανάμεσα στις τάξεις, ανάμεσα στον πρόεδρο μεγαλοεπιχειρηματία της ομάδας και τον άνεργο ή εργαζόμενο οπαδό.
Απ’ την άλλη το σύνθημα αυτό δεν μπορεί να υλοποιηθεί, όσο η Φυσική Αγωγή και ο αθλητισμός, παραμένει εμπόρευμα που πουλιέται και αγοράζεται. Όσο δηλαδή υπάρχει η καπιταλιστική οικονομία της αγοράς που καθορίζει το πλαίσιο και το περιεχόμενο μέσα στο οποίο λειτουργεί.
Ας δώσουμε μια εξήγηση:
Σήμερα η έλλειψη ελεύθερου χρόνου, τα εξαντλητικά ωράρια, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η εξαφάνιση της σταθερής δουλειάς, του σταθερού ωραρίου, για την πλειοψηφία των νέων ατόμων, η ακρίβεια πάνω απ' όλα, δημιουργεί σοβαρές ασθένειες (καρδιαγγειακά νοσήματα, μυοσκελετικές διαταραχές, ψυχικές παθήσεις), που σε συνδυασμό με την κακή διατροφή, εμφανίζονται πολύ νωρίς και επηρεάζουν κυρίως τις παραγωγικές ηλικίες.
Η κρίση επιδεινώνει τις συνέπειες αυτές. Αυτό σημαίνει πρακτικά, πως αν υπολογιστούν οι επιμηκύνσεις των ορίων συνταξιοδότησης, το μεγάλο κόστος για την αποκατάσταση, τότε η νοσοκομειακή περίθαλψη θα είναι αναγκαία από νεαρή ηλικία, λόγω πιθανής εμφάνισης αυτών των ασθενειών.
Τα επιτελεία της ΕΕ στα κράτη – μέλη φαίνεται να ανησυχούν από την πιθανή διαταραχή της διαδικασίας αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης και βέβαια αρχίζουν να αντιλαμβάνονται πως ένας άρρωστος εργαζόμενος κοστίζει περισσότερο από έναν υγιή.
Έχει αποδειχθεί σε συμπεράσματα πλήθους μελετών, και στη χώρα μας, ότι η σωματική άσκηση προλαμβάνει και θεραπεύει μεν την ασθένεια, χρειάζονται όμως οι κατάλληλες προϋποθέσεις για την εφαρμογή της.
Βασική και πάνω απ’ όλες, είναι η μαζική καθολική πρόσβαση του λαού σε σύγχρονες και οργανωμένες αθλητικές υποδομές με την υποστήριξη επιστημονικού δυναμικού, γεγονός που στον καπιταλισμό συνδυάζεται με οικονομικό κόστος, αφού ο αθλητισμός η Φυσική Αγωγή γενικότερα είναι εμπόρευμα.
Έτσι, το αποτέλεσμα είναι η πλειοψηφία του λαού και ιδιαίτερα η νεολαία να μην έχει τη δυνατότητα πρόσβασης, ενεργητικής συμμετοχής στην άθληση και στα οφέλη της άσκησης.
Επομένως το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα ακόμα και να προσπαθήσει να λύσει το πρόβλημα, αντικειμενικά δεν μπορεί να το κάνει.
Η αντίφαση αυτή, έχει οξυνθεί σήμερα ιδιαίτερα τα χρόνια της κρίσης και αυτό φανερώνουν και τα υψηλά ποσοστά παχύσαρκων και υπέρβαρων παιδιών που δυστυχώς στη χώρα μας σημειώνουν ρεκόρ κάθε χρόνο.
Είναι μια πλευρά της σκληρής πραγματικότητας, στην οποία εκφράζονται οι εγγενείς αντιφάσεις που χαρακτηρίζουν συνολικά τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, που από τη μία χρειάζεται την εργατική δύναμη, και από την άλλη δεν μπορεί παρά να παίρνει μέτρα υποτίμησής της, που επιδεινώνουν τους όρους της αναπαραγωγής της.
Αγαπητοί προσκαλεσμένοι,
Στο κείμενο των θέσεων που έχετε στα χέρια σας γίνεται προσπάθεια να αποτυπωθεί ποια είναι η σημερινή κατάσταση στη χώρα μας, ιδιαίτερα στις βαθμίδες της εκπαίδευσης, με συγκεκριμένα στοιχεία, πραγματικά αποκαλυπτικά.
Αυτό δε σημαίνει ότι φεύγει από την προσοχή μας ο αθλητισμός, η αγωνιστική πλευρά της Φυσικής Αγωγής, που έχει σα στόχο την επίτευξη υψηλού βαθμού σωματικών επιδόσεων μέσα από συναγωνιστικές προσπάθειες, γιατί και εκεί η κατάσταση δεν είναι καλύτερη.
Και μιλάμε για τα αθλητικά σωματεία τις ενώσεις και τις Ομοσπονδίες.
Ανοίγοντας μια παρένθεση, θέλουμε να επισημάνουμε ότι η χρόνια υποβάθμιση της Φυσικής Αγωγής στο σχολείο, μετέφερε το βάρος και την ευθύνη της μαζικής ανάπτυξης στο σωματείο, χωρίς να είναι αυτός ο βασικός του ρόλος.
Η ανάπτυξη, η καλλιέργεια και η προώθηση του ταλέντου σε υψηλό επίπεδο, αξιοποιεί και στηρίζεται στη βάση του σχολείου, εκεί όπου αντικειμενικά γεννιέται η κλίση σε ένα άθλημα.
Μας προβληματίζει πώς επέδρασαν και επιδρούν οι νόμοι της αγοράς διαμορφώνοντας συνειδήσεις σε διοικούντες, σε αθλητές, προπονητές. Έχοντας βέβαια και αρκετούς - βλέπουμε να είναι και εδώ σήμερα κάποιοι - που δεν παραδίνονται και δεν υιοθέτησαν κανένα επιθετικό προσδιορισμό, μπροστά από την λέξη Αθλητισμός.
Δεν επιβεβαιώθηκε, από την ίδια τη ζωή, η αρμονική συνύπαρξη του επαγγελματικού αθλητισμού με τον ερασιτεχνικό, όπως τον ονόμασαν.
Ο ψεύτικος αυτός διαχωρισμός, δημιούργησε χρόνια τώρα, αυταπάτες για την ανάπτυξη του λεγόμενου μαζικού λαϊκού αθλητισμού που σήμερα περιορίζεται με το σταγονόμετρο στις «ημέρες αθλητισμού», αφού επικρατεί η κατηγοριοποίηση αθλημάτων, η περικοπή της κρατικής χρηματοδότησης, η ανταποδοτικότητα στους δήμους και η παράδοση των όποιων προγραμμάτων τους στην ιδιωτική πρωτοβουλία.
Για ποιον αθλητισμό μιλάμε, όταν αθλητές αναγκάζονται να βάζουν από την τσέπη τους τα έξοδα της συμμετοχής τους σε διοργανώσεις λόγω της πενιχρής χρηματοδότησης που λαμβάνουν από το κράτος;
Όταν το κολυμβητήριο έχει φτάσει να στοιχίζει όσο η ιππασία και το τένις των prive club στην Ελλάδα… (Όχι ότι έχουμε κάτι με την ιππασία και το τένις…) Το ταξικό ζήτημα αναδεικνύουμε…
Κι όταν, για όλη την Δυτική Αθήνα, υπάρχουν ένα - δυο γήπεδα – η Χωράφα για παράδειγμα στο Περιστέρι- … με στοιχειώδη υποδομή δηλαδή (φύλακα- επιστάτη- νερό- φως- ρεύμα), που παραμένει ανοικτό και δωρεάν για τον κόσμο, με φωτισμό μέχρι το βράδυ και βέβαια συνωστίζονται δρομείς όλων των ηλικιών σαν τις σαρδέλες…
Ιδιαίτερα πριν από τον Μαραθώνιο της Αθήνας, γίνεται χαμός, πράγμα που φανερώνει την ανάγκη που υπάρχει στον κόσμο.
Και μιας που αναφέρουμε τον Μαραθώνιο, είναι εντυπωσιακός ο αριθμός της συμμετοχής σε ένα τόσο μεγάλο και καλά οργανωμένο γεγονός από τον ΣΕΓΑΣ. (43.000 άτομα)…
Από τη μια δείχνει, το τι μπορεί να γίνει, αν πληθήνουν τέτοιες διοργανώσεις, όσον αναφορά τη διαμόρφωση κινήματος, την καλλιέργεια ανάλογης στάσης απέναντι στην άσκηση, τον αθλητισμό…
Από την άλλη, θα πρέπει σήμερα να πληρώσεις από 30 μέχρι και 80 ευρώ για να τρέξεις στα βήματα του Γρηγόρη Λαμπράκη και κάθε 10 μέτρα να συναντάς και απ’ έναν χορηγό, αφού δεν υπάρχει κρατική στήριξη. Δήμαρχοι, περιφερειάρχες και παράγοντες, που στήθηκαν στην αφετηρία για να πουν μεγάλα και παχιά λόγια στις κάμερες, είναι οι ίδιοι που βάζουν πλάτη στην πολιτική της υποχρηματοδότησης σωματείων και συλλόγων, δημοτικών αθλητικών κέντρων, γυμναστηρίων και γηπέδων, από κοινού με τις κάθε φορά κυβερνήσεις.
Ανοίγοντας οι ίδιοι την πόρτα στη λογική της «ανταποδοτικότητας» και της εμπορευματοποίησης του αθλητισμού, στο όνομα του ότι «δεν υπάρχει σάλιο».
Ιδιωτικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις και αστικό κράτος συνηθίζουν τον κόσμο στην ιδέα ότι ένα κοινωνικό δικαίωμα, όπως η Υγεία, ο Αθλητισμός, που θα έπρεπε να είναι δωρεάν και αποκλειστικά στην ευθύνη του κράτους, είναι ζήτημα «φιλανθρωπίας».
Κλείνουμε την παρένθεση γιατί είναι θέματα που τα έχουμε αρκετές φορές «ανοίξει» και θα συνεχίσουμε να παίρνουμε πρωτοβουλίες. Ειδικά με τη Νεολαία μας, την ΚΝΕ, μέσα από συνεργασίες με φορείς και ανθρώπους του αθλητισμού που έχουμε την ίδια αντίληψη.
Η Φυσική Αγωγή, αντιμετωπίζεται στο σχολικό πρόγραμμα ως ένα ακόμα μάθημα, ενώ δεν είναι μόνο αυτό.
Είναι µια πολύ πιο σύνθετη και σημαντική δραστηριότητα, που με τις κατάλληλες συνθήκες, μπορεί να αναπτυχθεί και να λειτουργήσει δημιουργικά στο χώρο του σχολείου.
Δεν καλλιεργεί απλά κάποιες σωματικές ικανότητες, αλλά συμβάλλει, όταν εφαρμόζεται σωστά, στην εξασφάλιση της υγείας, στη βελτίωση της βιολογικής υποδομής του ανθρώπου.
Αντισταθµίζει με σύγχρονα μέσα και μεθόδους το τεράστιο «κινητικό έλλειμμα» που συσσωρεύεται στα παιδιά στις μέρες μας, από την παρατεταµένη καθήλωσή τους στα θρανία, μπροστά στον υπολογιστή, ή στην τηλεόραση.
Και όταν λέμε κατάλληλες συνθήκες δεν εννοούμε αυτό που γίνεται για παράδειγμα σήμερα. Ο δάσκαλος να έχει αντικαταστήσει τον γυμναστή σε πολλά σχολεία, οι υποδομές να μη συντηρούνται στοιχειωδώς, ο εξοπλισμός να είναι παμπάλαιος ή ανύπαρκτος.
Και οπωσδήποτε δεν εννοούμε αυτό το αίσχος που η συντριπτική πλειοψηφία των οικογενειών πληρώνει αδρά: Τον προαθλητικό έλεγχο, για το παιδί που θα πάει στην Α' Δημοτικού… «50 ευρώ στον καρδιολόγο και 30 ευρώ για τον οφθαλμίατρο»! Ένα μέρος των μαθητών να "βολεύεται" με εθελοντικές προσφορές γιατρών, κι ένα άλλο, καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό, να μην κάνει καθόλου εξετάσεις.
Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος για τα τραγικά συμβάντα στους αθλητικούς χώρους.
Οι εκάστοτε ηγεσίες, τόσο του Υπουργείου παιδείας όσο και της ΓΓΑ δίνουν αφειδώς οδηγίες, μα ποτέ δεν εγκρίνουν κονδύλια για τον προαθλητικό έλεγχο. Μόνο στέλνουν τους γονείς να βάλουν βαθειά το χέρι στη τσέπη…
Γιατί δηλαδή, δεν μπορεί να υπάρχει, η καθιέρωση ανά τρίµηνο, δωρεάν προληπτικών και εξειδικευμένων εξετάσεων, για όλους τους μαθητές, µε ευθύνη του κράτους και µε την εξασφάλιση της παρουσίας αθλίατρου σε όλες τις αθλητικές δραστηριότητες και τους αγώνες;
Βλέπετε κι εδώ, πώς μπαίνει εμπόδιο, η μετατροπή της υγείας, της πρόληψης, σε εμπόρευμα, ως τομέας κερδοφόρος της οικονομίας της αγοράς.
Δεν μπορεί επομένως μέσα σ’ αυτά τα ασφυκτικά πλαίσια το αγαθό της Φυσικής Αγωγής, να το χαίρεται πραγματικά ο λαός μας και ειδικά η νεολαία.
Θα υποβαθμίζεται συνεχώς στο αναλυτικό πρόγραμμα όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης. Θα συνεχίζονται να δίνονται ελάχιστες ώρες στο σχολικό πρόγραμμα, και θα παραμένουν οι ελλείψεις καθηγητών αντίστοιχης ειδικότητας, ο ανύπαρκτος εξοπλισμός και προαθλητικός έλεγχος στα σχολεία.
Αξιοποιώντας, αν θέλετε, και την πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 20ου αιώνα, καταλήγουμε στην πρόταση ότι είναι ανάγκη η Φυσική Αγωγή και ο αθλητισμός να αναδειχθούν ως καθολικό κοινωνικό δικαίωμα, όχι μόνο των παιδιών προσχολικής και σχολικής ηλικίας, των νέων, αλλά όλων των ηλικιακών ομάδων.
Υπάρχει ιστορικό προηγούμενο. Και παρόλα τα λάθη που έγιναν, τις αδυναμίες, οι λαοί των χωρών που γνώρισαν τον σοσιαλισμό, βίωσαν τη Φυσική Αγωγή και τον Αθλητισμό ως μέρος της καθημερινότητας τους, ως οργανωμένη παροχή για όλους.
Η ικανοποίηση αυτής της ανάγκης δεν είναι ατομική υπόθεση. Η πρόσβαση στην άθληση των νέων είναι θέμα όχι τόσο ατομικών «ευκαιριών», αλλά κυρίως κοινωνικών προϋποθέσεων.
Η σημερινή αξιοποίηση των σύγχρονων μέσων, η τεχνολογική ανάπτυξη και ο πλούτος που παράγουν οι εργαζόμενοι, δίνουν τη δυνατότητα να αυξηθεί ο ελεύθερος -μη εργάσιμος- χρόνος και να ικανοποιηθεί αυτή η ανάγκη, με χρηματοδότηση, υποδομές, εργατικό και επιστημονικό δυναμικό, ξεκινώντας από την εκπαίδευση πάνω απ’ όλα.
Ας αναρωτηθούμε: Είναι δυνατόν, όταν τα τελευταία 10 χρόνια σύμφωνα με τα στοιχεία, ο ελληνικός λαός να έχει πληρώσει 500 δις ευρώ σε φόρους και χαράτσια, κομμάτι του πλούτου που ο ίδιος παράγει, να μιλάμε για δύσκολες στιγμές στον αθλητισμό για αναγκαστικές περικοπές για προβλήματα σε υποδομές;
Γιατί κάτι τέτοια ακούμε στις διαφορές εκδηλώσεις που στήνονται για να υμνήσουν κατά τα άλλα το κοινωνικό αγαθό και την αξία του αθλητισμού που είναι δήθεν πάνω από την πολιτική…
Βασική προϋπόθεση είναι μια: Όλος αυτός ο πλούτος που παράγει ο εργαζόμενος να επιστρέφει σ’ αυτόν, σχεδιασμένα, οργανωμένα με δωρεάν παροχές, με σύγχρονα μέσα στο σχολείο και στη γειτονιά και όχι να τον καρπώνονται οι λίγοι, οι μεγάλοι όμιλοι και οι δραστηριότητές τους.
Αυτό μπορεί να γίνει σήμερα. Απαιτείται κεντρικός σχεδιασμός, σχέδιο σε πανελλαδική κλίμακα, με κατανομή προσωπικού και υποδομών, με ανάπτυξη όλων των μορφών σωματικής δραστηριότητας στο σχολείο, στο δήμο, στη γειτονιά.
Αυτό το διδάσκονται οι φοιτητές των σχολών Φυσικής Αγωγής σήμερα, και μένει δυστυχώς αναξιοποίητο υλικό, σύγχρονη γνώση που δεν μπορεί να εφαρμοστεί.
Όσο η Φυσική Αγωγή και ο αθλητισμός, βρίσκονται στα χέρια της επιχειρηματικής δράσης, αποτελούν πεδία κερδοφορίας της, τόσο θα μειώνεται η πρόσβαση στο λαό και τη νεολαία, με ότι συνέπειες θα έχει αυτό για την υγεία και την ανάπτυξη των επόμενων γενιών.
Για να αλλάξει αυτό, χρειάζεται σύγκρουση, ρήξη με το σύστημα της εμπορευματοποίησης εντός και εκτός έδρας, ρήξη με τις δυνάμεις που το υπηρετούν, την ΕΕ, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα τους.
Έτσι μόνο θ ανοίξει ο δρόμος για την ικανοποίηση του δικαιώματος για Φυσική Αγωγή και Αθλητισμό για όλο το λαό και ιδιαίτερα τη νεολαία.
Ο δρόμος για την πλήρη ικανοποίηση της ανάγκης για σωματική άσκηση περνάει μέσα από την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και την εγκαθίδρυση της εργατικής – λαϊκής εξουσίας που θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού.
Μόνο ένα τέτοιο εργατικό λαϊκό κράτος, μπορεί να σχεδιάσει τον αθλητισμό στο σχολείο, στη γειτονιά, στο πανεπιστήμιο, στον ελεύθερο χρόνο για τον εργαζόμενο.
Συνειδητά και σχεδιασμένα ένα κομμάτι του πλούτου που θα παράγεται θα δαπανάται γι’ αυτό το σκοπό. Θα το καρπώνεται δηλαδή ο λαός με οργανωμένο και προγραμματισμένο τρόπο από το κράτος χωρίς να επιβαρύνεται επιπλέον.
Απ’ αυτή την οργανωμένη παρέμβαση και τη μαζική ενασχόληση της νεολαίας µε τη Φυσική Αγωγή, προκύπτουν πολλαπλά οφέλη για την κοινωνία και τα µέλη της, που αφορούν την πρακτική καθημερινότητα, την ισόρροπη ανάπτυξη της προσωπικότητας, την παραγωγική δραστηριότητα (κινήσεις που έχουν να κάνουν µε τον χειρισμό εργαλείων, μεταφορά βαρών, κινήσεις δεξιοτεχνίας κ.α), καθώς και την ενίσχυση της συλλογικότητας, συνεργασίας, αλληλεγγύης και άμιλλας ανάμεσα στους αυριανούς εργαζόμενους.
Είναι σημαντικό σήμερα ριζοσπάστες, προοδευτικοί άνθρωποι του χώρου της Φυσικής Αγωγής και του Αθλητισμού, αλλά και γενικότερα το ταξικό εργατικό κίνημα να προβάλουν αιτήματα και διεκδικήσεις που να εναρμονίζονται με τις σύγχρονες ανάγκες.
Η Φυσική Αγωγή και ο Αθλητισμός σήμερα αποτελούν κομμάτι της πολιτιστικής και της γενικότερης ανάπτυξης του λαού. Ως κοινωνικές δραστηριότητες συνδέονται ευρύτερα με την υγεία, τη φυσική κατάσταση και την ψυχική ισορροπία του κάθε ανθρώπου. Η ικανοποίηση τους αποτελεί σήμερα επιτακτική ανάγκη που θα λειτουργήσει και ως αντίβαρο στις συνέπειες του αστικού τρόπου ζωής
Καλούμε κυρίως τους νέους και τις νέες να κοιτάξουν έξω από τα όρια του εκμεταλλευτικού συστήματος, που σταθερά τους δημιουργούν προβλήματα.
Σήμερα είναι σίγουρο ότι θέλει τόλμη και θάρρος για να αντιμετωπίζουμε μαχητικά τα καθημερινά προβλήματα της ζωής, της ανεργίας, της μόρφωσης και της δουλειάς, των αδιεξόδων, της μοιρολατρίας, του ατομισμού.
Να μη δεχόμαστε ως φυσιολογικό, ότι ο αθλητισμός και ο πολιτισμός είναι προνόμια για τους λίγους.
Δίνουμε λοιπόν τη μάχη:
Για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες μας, για να ενώσουμε σε κοινό αγώνα, όλους τους νέους των λαϊκών οικογενειών κόντρα στην υποβάθμιση της μόρφωσης, στην ανεργία, στη μισή κακοπληρωμένη δουλειά, στη μισή ζωή, την εμπορευματοποίηση και τα εμπόδια πρόσβασης στον αθλητισμό, τον πολιτισμό, τη γενικευμένη ανασφάλεια.
Για να συνδεθεί αυτός ο αγώνας με την πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, κόντρα στο σύστημα όπου κουμάντο κάνουν οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, που για να ζουν οι λίγοι στη χλιδή, οι πολλοί πρέπει να ζουν στη φτώχεια και στην ανέχεια.
Με συλλογική δράση, αλληλεγγύη, αγάπη για τη μόρφωση, τον αθλητισμό και την ίδια τη ζωή, ανοίγουμε το δρόμο στο μέλλον που πραγματικά μας αξίζει.
ΑΘΗΝΑ 19/11/2015 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ