Όταν σε συνθήκες βαριάς κρίσης δεν υπάρχει ανατροπή του πολιτικού
σκηνικού και δεν καταγράφεται τάση χειραφέτησης των λαϊκών μαζών, όπως
και εσείς σημειώσατε, που βρίσκεται το λάθος των κομμουνιστών; Γιατί οι
πολίτες δεν σας εμπιστεύονται;
«Η οικονομική κρίση δεν οδηγεί αυτόματα σε ανατροπή του πολιτικού σκηνικού υπέρ του λαού και χειραφέτηση των μαζών. Πολύ περισσότερο που το εργατικό κίνημα βρέθηκε ανέτοιμο να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της κρίσης, να οργανώσει την αντεπίθεσή του. Εμείς να δούμε την ευθύνη μας, αλλά για σκεφτείτε… Εμείς παλεύουμε για την ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος ενώ οι άλλες δυνάμεις χρόνια τώρα, τα δίνουν όλα για την ενσωμάτωση αυτού του κινήματος. Εμείς κόντρα στο ρεύμα, προβάλλουμε αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους με το λαό στην εξουσία να κάνει κουμάντο, όταν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις τι λένε στο λαό; Εδώ θα μείνεις, δεμένος χειροπόδαρα στην ΕΕ και θα ματώνεις για την ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία των μονοπωλίων, άντε να σου δώσω μερικά ψίχουλα από το πρωτογενές πλεόνασμα και την όποια ανάκαμψη. Ο λαός πρέπει πρώτα να πιστέψει στο δίκιο του, να εμπιστευτεί τη δύναμη του, που μπορεί να νικήσει ό,τι σήμερα του φαίνεται ανίκητο ή και ακατόρθωτο».
Αν αυτό ισχύει για την Ελλάδα που το εκλογικό σώμα έδωσε προβάδισμα σ' ένα κόμμα της Αριστεράς, τι μπορούμε να πούμε για την υπόλοιπη Ευρώπη όπου σχεδόν παντού και τα κομμουνιστικά και τα ριζοσπαστικά κόμματα είχαν από κακές έως μέτριες επιδόσεις;
«Το συνολικό αποτέλεσμα στις χώρες της ΕΕ είναι αρνητικό για τους λαούς. Αναδεικνύει την ανάγκη της ανασυγκρότησης και ισχυροποίησης των ΚΚ και λαϊκών κινημάτων σε κατεύθυνση ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, έξω από τα δεσμά της ΕΕ. Όμως αυτή η κατάσταση δεν είναι ανεξάρτητη από την πολιτική που ακολουθήσανε κόμματα, τα οποία συμμετέχουν στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, πολιτική στήριξης της ΕΕ και συμμετοχής σε κυβερνήσεις που εφάρμοσαν αντιλαϊκές πολιτικές, όπως σε Ιταλία, Γαλλία, σε κρατίδια της Γερμανίας και της Ισπανίας, όπου συμμετέχουν σε συνεργασία με τη σοσιαλδημοκρατία. Αυτές οι δυνάμεις, με την πολιτική εξωραϊσμού της ΕΕ, με τη στάση τους στο κίνημα, όχι μόνο δεν συνέβαλαν στο ελάχιστο στην προώθηση των λαϊκών συμφερόντων, αλλά οδήγησαν σε εκφυλισμό το κίνημα στις χώρες τους. Απαξιώθηκαν σε λαϊκές συνειδήσεις. Άφησαν τους λαούς εκτεθειμένους στο λαϊκισμό αντιδραστικών κομμάτων του λεγόμενου «ευρωσκεπτικισμού», τα οποία εμποδίζουν να αποκτήσει ριζοσπαστικό αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό, η λαϊκή αντίθεση στην ΕΕ».
Παρά τις συνεχείς αρνήσεις σας ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να σας καλεί σε διάλογο. Γιατί νομίζετε ότι το κάνει;
«Οι προσκλήσεις σε διάλογο του ΣΥΡΙΖΑ τελευταία έχουν πολλούς παραλήπτες. Πρώτος απ’ όλους ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων στον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ τρεις μέρες μετά τις εκλογές, πλασάρεται ως καλύτερος εγγυητής από τη ΝΔ για να υπηρετήσει την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Ανοίγει παράθυρο συνεργασίας και σε δυνάμεις της ΔΗΜΑΡ, του ΠΑΣΟΚ, της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας, αν απεγκλωβιστεί από τη ΝΔ και αλλάξει στρατηγική. Αυτό και αν είναι κοροϊδία! Τι σχέση μπορεί να έχει το ΚΚΕ με κόμματα που δηλώνουν πρόθυμα να συνεργαστούν με τους ΑΝΕΛ, τη ΔΗΜΑΡ, το ΠΑΣΟΚ; Καμία, και αυτό μπορούν καλύτερα τώρα να το καταλάβουν όσοι νιώθουν αριστεροί, ριζοσπάστες, προοδευτικοί. Το κάλεσμα ενότητας προς το ΚΚΕ έχει περισσότερο υποκριτικό και πονηρό χαρακτήρα. Ούτε οι ίδιοι δεν το πιστεύουν ότι θέλουν πραγματικά τη συνεργασία. Το ομολόγησε άλλωστε ο κ. Παπαδημούλης και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας ότι τα κόμματα ή θα πάνε με τη ΝΔ ή με το ΣΥΡΙΖΑ, διαφορετικά θα τα πατήσει το τρένο. Όμως αυτή η παλαιοκομματική γνωστή ΠΑΣΟΚικη λογική, όπως και οι εκβιασμοί, έχουν κοντά ποδάρια».
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο κύριος στόχος του ΚΚΕ είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με τις αναλύσεις σας ο ρεφορμισμός και ο οπορτουνισμός είναι επικίνδυνοι γιατί καλλιεργούν αυταπάτες στους εργαζόμενους. Υπάρχει όμως και ο ταξικός αντίπαλος. Αυτόν γιατί τον ξεχνάτε; Αυτό τουλάχιστον φαίνεται από πρώτη ματιά...
«Ο κύριος στόχος του ΚΚΕ είναι το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης του λαού, η σφηκοφωλιά της ΕΕ, η αντιλαϊκή πολιτική από όποιον κι αν εφαρμόζεται. Όμως, είναι η τρίτη ερώτηση που μου κάνετε για το ΣΥΡΙΖΑ… Να μην απαντήσω; Όταν αναφέρεστε σε ταξικό αντίπαλο, προφανώς εννοείτε τάξεις, άρα φαντάζομαι εννοείτε εφοπλιστές, τραπεζίτες, τους βιομήχανους. Στον καπιταλισμό αυτοί είναι ο ταξικός αντίπαλος για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Αυτοί βρίσκονται πίσω από κυβερνήσεις, πίσω από την ΕΕ, πίσω και από τη συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Πρόσφατα όμως είδατε ότι στον Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων, πήγε και ο κ. Σαμαράς, πήγε και ο κ. Τσίπρας, και το ζήτημα δεν είναι ότι πήγαν αλλά τι είπαν… Αυτοδιαφημίστηκαν ο καθένας για πάρτη του ως καλύτερος εγγυητής για την καπιταλιστική ανάκαμψη, μίλησαν για «νέες κοινωνικές συμφωνίες» με τον ΣΕΒ, μίλησαν για νέα προνόμια στο κεφάλαιο. Θυμάστε κάποιο πραγματικά αριστερό κόμμα στο παρελθόν που να έλεγε τέτοια; Είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι όχι μόνο να αντιπαλεύουμε την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, όπως το κάνουμε καθημερινά, αλλά και να αποκαλύπτουμε στο λαό όσους θέλουν να φέρουν με παραλλαγές ή όχι την ίδια πολιτική στρατηγική από την πίσω πόρτα».
Επιλέξατε στάση ουδετερότητας στο δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών. Το καταλαβαίνω. Αυτή ήταν η γραμμή που συλλογικά αποφασίσατε. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί το κάνατε και στο Βόλο όπου διεκδικούσε τη δημαρχία ένας παράγοντας που έχει ανοιχτές υποθέσεις με τη Δικαιοσύνη. Αναρωτιέμαι ποια στάση θα κρατούσε το ΚΚΕ αν σε κάποιο δήμο ή σε κάποια περιφέρεια συγκρούονταν υποψήφιος της Χρυσής Αυγής και υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ ή της Ελιάς;
«Αρκετά με την υποκρισία. Εμείς μετά τον α’ γύρο, ούτε σε γεύματα καθίσαμε με μεγαλοεπιχειρηματίες όπως υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε στηρίξαμε επίσημα κάποιον υποψήφιο και υπόγεια κάποιον άλλο, όπως καταγγέλθηκε από δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στη Νίκαια, ούτε δηλώσαμε ότι θα συνεργαστούμε με τον κ. Μπέο, όπως δήλωσε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Μαγνησία. Η επιλογή του ΚΚΕ δεν είναι ουδετερότητα, αλλά πολιτική στάση, συνεπής και δοκιμασμένη για την ορθότητά της τα τελευταία είκοσι χρόνια. Είναι πολιτική συνέπεια να επιδιώκεις ο λαός να πει όχι στα δεσμά της ΕΕ, των μονοπωλίων και στα κόμματα που στηρίζουν αυτή την πολιτική σε όποια κάλπη κι αν βρεθεί σε α’ και β’ γύρο. Και είμαστε 100% σίγουροι ότι οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ σε καμιά περίπτωση δεν θα στήριζαν υποψήφιους εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης. Όπως και δεν θα έδιναν, ούτε έδωσαν, λευκή επιταγή στις δυνάμεις εκείνες που στηρίζουν την ΕΕ, τα μονοπώλια, το σύστημα που γεννά και θρέφει το ναζισμό, τις δυνάμεις που με τη θεωρία των δύο άκρων τροφοδότησαν το ναζιστικό μόρφωμα, ανέχτηκαν και τελικά εξέθρεψαν τη ΧΑ. Σας θυμίζω ότι μιλάμε για δυνάμεις που στο β’ γύρο καλόπιαναν τους ψηφοφόρους της ΧΑ γιατί ψάρευαν εκλογική πελατεία».
Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται κινητικότητα και στην περιοχή της Κεντροδεξιάς και στην περιοχή της Κεντροαριστεράς. Τι έχουμε; Το σύστημα μαζεύει τις εφεδρείες του; Που νομίζετε ότι θα καταλήξουν αυτές οι διεργασίες;
«Το σίγουρο είναι ότι η αυτή κινητικότητα και οι διεργασίες δεν θα πάνε και πολύ μακριά, θα παραμείνουν εντός των τειχών της ΕΕ και των μονοπωλίων, του συστήματος. Γι’ αυτό οι μόνες διεργασίες που χρειάζεται να δυναμώσουν άμεσα είναι μέσα στο λαό, στο εργατικό, λαϊκό κίνημα για την ανασύνταξή του με μαζική συμμετοχή, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων, στην οργανωμένη πάλη, στη λαϊκή συμμαχία. Αυτός είναι ο δρόμος για να αποκρουστεί η αντιλαϊκή πολιτική και να ανοίξει ο δρόμος για μια διακυβέρνηση με το λαό πραγματικό νοικοκύρη στην οικονομία και την εξουσία».
Ο πρώην σύμβουλος του πρωθυπουργού Τάκης Μπαλτάκος είπε ότι η Αριστερά όποιο ποσοστό κι αν πάρει, δεν θα τα καταφέρει, όπως δεν τα κατάφερε το ΕΑΜ το 1945, στο τέλος θα υπάρξει νέα Βάρκιζα και θα παραδώσει ξανά τα όπλα. Ποιό είναι το σχόλιο σας;
«Τρικύμια εν κρανίω… Να τον χαίρονται αυτοί που τον είχαν σύμβουλο. Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι αντικομμουνισμός και διαστρέβλωση της ιστορίας είναι δίδυμα αδέλφια. Τι σχέση έχει το ΕΑΜ που ήταν ένα λαϊκό κίνημα το οποίο πάλευε ενάντια στον ιμπεριαλισμό, το φασισμό ένοπλα, πάλευε για λαοκρατία, είχε διαμορφώσει θεσμούς λαϊκής εξουσίας, με μια κυβέρνηση δυνάμεων όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ, το ΠΑΣΟΚ κλπ. που δηλώνουν ότι η θέση της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ είναι αδιαπραγμάτευτη; Πάντως αφού μιλάμε για την ιστορία, το ΚΚΕ έχει βγάλει συμπεράσματα από εκείνη την περίοδο που οδήγησαν ένα τεράστιο λαϊκό κίνημα να εγκλωβιστεί σε απαράδεκτες υποχωρήσεις και κυβερνήσεις δήθεν «εθνικής σωτηρίας» που οδήγησαν τελικά το λαό σε τραγωδία. Άλλοι όμως, έχουν βγάλει ανάλογα συμπεράσματα;».