Με τις τρομακτικές απώλειες να μην έχουν
καταμετρηθεί ακόμα σε όλη τους την έκταση, μερικές σκέψεις προς όλους
μας. Ειλικρινείς, συλλυπητήριες, επανορθωτικές, πραγματικές, ανθρώπινες.
Με σκοπό να μην θρηνήσουμε ξανά τόσες χαμένες ανθρώπινες ζωές, τόσα
κατεστραμμένα νοικοκυριά, τόση δημόσια περιουσία να γίνεται στάχτες.
- Μαθαίνουμε στο σχολείο πως και γιατί να μην καίμε, είτε κατά λάθος, είτε με πρόθεση.
- Υποχρεώνουμε σε κοινωνική εργασία τους εμπρηστές και δημεύουμε τις περιουσίες τους.
- Το κράτος επιβάλλει αντίποινα σε εξωτερικούς εχθρούς που προκαλούν εμπρησμούς ως δολιοφθορές εις βάρος μας.
- Με νομοθεσία, προσδιορίζονται και διακρίνονται ρητά οι, σχετικές με τις πυρκαγιές αρμοδιότητες της δημόσιας διοίκησης, των δήμων και των περιφερειών, καθώς και οι φορείς παραγωγής και εφαρμογής του προβλεπόμενου έργου (πρόληψη, κατάσβεση, αποκατάσταση) και ο συντονισμός τους.
- Ο καταλογισμός ευθυνών γίνεται από τον Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης.
Και ενώ για να γίνουν αυτά, απαιτείται
Πολιτική (τους σκοπούς και τα μέσα της περιγράψαμε προηγουμένως),
σήμερα, δυστυχώς, ζούμε το κενό της. Τις καταγγελίες υπόλογων γι’ αυτό,
εις βάρος άλλων, επίσης υπόλογων, και την ανταπόδοσή τους. Και την
εμμονή όλων αυτών να μας αντιπροσωπεύουν, ενώ δοκιμάστηκαν και απέτυχαν,
κατ’ επανάληψη, στην αποστολή τους αυτή. «Κενό Πολιτικής» είναι
ακριβώς αυτό το οποίο ζούμε : οι «αποδιοπομπαίοι τράγοι» και οι «από
μηχανής θεοί». Με συνέπειά του οι ζωές μας, το βιός μας και η ασφάλεια
της πατρίδας μας να κινδυνεύουν από τις πυρκαγιές πολύ περισσότερο από
όσο είναι αναπόφευκτο.
Υπάρχει και η ανάληψη της «πολιτικής ευθύνης» από τον Πρωθυπουργό. Η πρόσκλησή του στο πολιτικό σώμα, τον ελληνικό λαό, να του την καταλογίσει την ώρα της κρίσης, δηλαδή στις εθνικές εκλογές (σε δημοκρατίες δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά). Αυτό που μπορεί ακόμα να γίνει διαφορετικά, είναι να προκαλέσει τις εθνικές αυτές εκλογές, μια ώρα αρχύτερα, ώστε ο κύκλος της παρακμής με πρώην, νυν και επόμενους να κλείσει όσο πιο γρήγορα γίνεται. Και, ασφαλώς, θα πιστώνονταν αυτή του την πρωτοβουλία!
Υπάρχει και η ανάληψη της «πολιτικής ευθύνης» από τον Πρωθυπουργό. Η πρόσκλησή του στο πολιτικό σώμα, τον ελληνικό λαό, να του την καταλογίσει την ώρα της κρίσης, δηλαδή στις εθνικές εκλογές (σε δημοκρατίες δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά). Αυτό που μπορεί ακόμα να γίνει διαφορετικά, είναι να προκαλέσει τις εθνικές αυτές εκλογές, μια ώρα αρχύτερα, ώστε ο κύκλος της παρακμής με πρώην, νυν και επόμενους να κλείσει όσο πιο γρήγορα γίνεται. Και, ασφαλώς, θα πιστώνονταν αυτή του την πρωτοβουλία!