Συνέντευξη του ευρωβουλευτή της Λέγκα του Βορρά στην Ειρήνη Δημοπούλου για την εφημερίδα "Εμπρός"
Η ολοένα μεγαλύτερη απήχηση που έχουν τα κόμματα και οι σχηματισμοί οι οποίοι εκφράζουν τις δυνάμεις εκείνες που επιθυμούν να προστατευθεί η διαφορετικότητα και ο πλούτος των ευρωπαϊκών λαών, έχει θορυβήσει τους συντηρητικούς κύκλους του Συστήματος. Τι κάνει τα κινήματα αυτά διαφορετικά, και πού οφείλεται η άνοδός τους μεταξύ των λαϊκών κυρίως στρωμάτων; Συνομιλήσαμε για το θέμα αυτό, και για πολλά ακόμη, με τον Ευρωβουλευτή Λορέντζο Φοντάνα, επικεφαλής της Λέγκας του Βορρά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Τον ρωτήσαμε για την πορεία του κόμματός του και την προοπτική των ευρωπαϊκών πολιτικών κινημάτων με τα οποίο μοιράζεται κοινές θέσεις.
Αραγε, οι Εθνικιστές στην Ευρώπη βρίσκονται μπροστά στην ανάγκη για διάκριση μεταξύ ενός φαντασιακού, ιδανικού κόσμου, από την πραγματικότητα;
«Αυτό είναι αλήθεια», μου λέει. «Υπάρχει ένα ξύπνημα στον κόσμο, και αν αυτό συνεχιστεί, σε δέκα, δεκαπέντε χρόνια θα μπορούμε να μιλάμε για μια αναγέννηση. «Αλλά αυτό σημαίνει ότι πρέπει και οι Εθνικιστές να δουλέψουν πολύ γι’ αυτό», του επισημαίνω, «και να μην επαφίενται στο πεπρωμένο». «Ίσως οι Πέρσες να μας σώσουν και πάλι», μου λέει. «Μόνο που τότε, κάποιοι τρελλοί στάθηκαν απέναντί τους και απέναντι στον θάνατο», συμπληρώνω, και συμφωνούμε.
Τον ρωτώ για την μορφή του κόμματός του που, με προσεκτικά ανοίγματα, καταφέρνει να συνενώσει εκλογικά διαφορετικές συνεργαζόμενες οργανώσεις, όπως η γνωστή μας Casa Pound. «Το κόμμα σας στεγάζει διαφορετικές τάσεις οι οποίες συνεργάζονται. Το στοιχείο αυτό λείπει από πολλά εθνικιστικά κινήματα στην Ευρώπη, τα οποία είναι κατακερματισμένα.
Πώς προσδιορίζετε εσείς το κόμμα σας;», τον ρωτώ. «Στην Ιταλία υπάρχει έντονος τοπικισμός. Δουλεύουμε πάνω σε αυτόν και τις διαφορετικότητες μεταξύ των περιοχών. Η Ιταλία ιστορικά ήταν πάντα διαχωρισμένη σε διάφορες πόλεις και βασίλεια, και είχαν πάντα διαφορές. Βασιζόμαστε στο ότι ο καθένας αγαπάει την γη των πατέρων του. Επομένως, ενωμένοι, αλλά κρατώντας ο καθένας τα χαρακτηριστικά του, μπορεί να πολεμήσει για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα και τα συμφέροντα του τόπου του. Αυτό ακριβώς ήταν κάτι το καινοτόμο για την Ιταλία. Πιστεύω ότι αυτό μπορεί να εφαρμοστεί όχι μόνο στην Ιταλία αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Υπάρχουν αξίες που είναι κοινές για όλη την Ευρώπη. Η ομορφιά και η δύναμη της Ευρώπης είναι ακριβώς η διαφορετικότητα των παραδόσεών της. Και στην Αρχαία Ελλάδα το ίδιο συνέβαινε. Το ίδιο συμβαίνει και στην Γαλλία. Όταν υπήρχε η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, υπήρχαν διαφορετικοί λαοί ενωμένοι κάτω από το Imperium. Οι Αυτοκρατορίες άφηναν σημαντική αυτονομία στα μικρότερα βασίλεια. Αυτό που με φοβίζει είναι η κεντρική διοίκηση, όπως και να λέγεται, η οποία επιδιώκει να επιφέρει την ισότητα. Αυτό δεν γίνεται. Γίνεται ισοπέδωση, ομογενοποίηση όλων. Αυτό που θέλει να φέρει η Ευρωπαϊκή Ενωση, αυτό το γκρίζο χρώμα, είναι το ίδιο με αυτό που ήθελε η Σοβιετική Ενωση. Αυτό είναι το πρόβλημα. Η ομογενοποίηση. Εγώ αισθάνομαι Ευρωπαίος και η Ευρώπη είναι η γη μου. Αλλά η Ευρώπη είναι δυνατή λόγω της ποικιλομορφίας της, η οποία εδράζεται όμως πάνω σε κοινές βάσεις».
«Μου αρέσει», του λέω, «να φέρνω αυτό το παράδειγμα όταν μιλάω για την Ευρώπη. Η Ευρώπη είναι σαν μια πολύτεκνη οικογένεια. Κάθε παιδί το αγαπάμε για τον χαρακτήρα και τα χαρίσματά του». «Ακριβώς» , μου απαντά. «Δεν είμαστε υπέρ των ''παιδιών του σωλήνα''. Αυτό θα είναι η καταστροφή». Η συζήτηση προχωρά στα πρακτικά ζητήματα. Συμφωνούμε πως τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και η Ιταλία και η Ελλάδα και οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες είναι πάνω-κάτω τα ίδια, σε διαφορετικούς βαθμούς, κι ότι αυτά που προβάλλονται είναι κυρίως πρακτικά, που απασχολούν άμεσα τον κόσμο, πρωτίστως το πρόβλημα της οικονομίας και η απειλή της ανεξέλεγκτης τριτοκοσμικής μετανάστευσης.
«Πιστεύετε ότι η Ιστορία έχει τελειώσει;» τον ρωτώ. «Ότι οι ιδεολογίες έχουν ισοπεδωθεί κάτω από την πίεση των πρακτικών προβλημάτων της καθημερινότητας; Και ποιο ρόλο μπορούν να παίξουν κόμματα όπως η Λέγκα και η Χρυσή Αυγή, στο πολιτικό παιχνίδι, σε μια εποχή που κυριαρχείται από άμεσα, πρακτικά προβλήματα;» «Το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πλέον ιδεολογίες, είναι αποτέλεσμα της πτώσης των αξιών της Ευρώπης που έφεραν την παρακμή», μου απαντά. «Αυτό είχε ως συνέπεια την διάλυση των ευρωπαϊκών λαών, γιατί από την στιγμή που η οικονομία κυβερνά, δεν υπάρχει καμία αξία στους λαούς. Είναι η ώρα αυτές οι αξίες των λαών, αυτές οι παραδόσεις, να αναγεννηθούν, για να αντισταθούν στο κυρίαρχο σύστημα που κυβερνά. Δεν θα είναι μια μάχη εύκολη, αλλά στο τέλος με αυτά τα στοιχεία θα ξαναχτίσουμε την Ευρώπη που θέλουμε. Δεν είναι τόσο οι ιδεολογίες αυτές που θα ξαναχτίσουν την Ευρώπη, όσο οι αξίες των Ευρωπαϊκών λαών που θα δώσουν αυτήν την μάχη. Θα είναι το πνεύμα ενάντια στην οικονομία».
-Πώς μπορούν τα πολιτικά κόμματα, οι πολιτικοί οργανισμοί, να το κάνουν αυτό;
-Κατ’ εμέ, πρέπει να ξεκινήσουμε κάνοντας «πολιτικές σχολές» . Πολλοί νέοι δεν αγαπούν την γη μας, το σπίτι τους, γιατί δεν τον γνωρίζουν. Πρέπει να δοθεί η μάχη του Πολιτισμού, η μάχη της Παιδείας. Αυτό είναι σημαντικό γιατί δεν πιστεύω ότι θα πάμε μπροστά μόνο κερδίζοντας ψήφους, αλλά έχοντας μια μειονότητα πολύ δυνατή, αποφασισμένη, η οποία θα ξέρει την Ιστορία, την Παιδεία και τον Πολιτισμό μας. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί οι εχθροί μας μαθαίνουν τα παιδιά τους από μικρά και δημιουργούν αυτές τις κοινωνίες τις οποίες βλέπουμε. Αν σκεφτούμε ότι στις Βρυξέλλες το 30% είναι μουσουλμάνοι, αν υπήρχε εδώ μια κοινωνία που θα γνώριζε τι σημαίνει Ισλάμ και ποια είναι η Ιστορία του και οι συγκρούσεις του με την Ευρώπη , δεν θα είχαν εγκατασταθεί εδώ. Κι από εδώ ξεκινάνε τα πάντα, και η οικονομία και οι άλλοι σκοποί της κοινωνίας.
-Οι Εθνικιστές, οι πατριώτες, όπως και αν αυτοπροσδιορίζονται, κατηγορούνται ότι έχουν μια εξιδανικευμένη εικόνα του κόσμου που θέλουμε να φτιάξουμε. Εμείς που ασχολούμαστε με την πολιτική πράξη, που έχουμε ιδέες, που μπορούμε να παράγουμε πολιτική, αλλά η δουλειά μας είναι να είμαστε κοντά στην πραγματικότητα και τα προβλήματα του κόσμου, με ποια σειρά μπορούμε να φθάσουμε στο ιδεατό; Ποιες είναι οι πρώτες εικόνες που βλέπετε εσείς, σε αυτήν την πορεία;
-Ο πρώτος σκοπός μας πρέπει να είναι να προσδιορίσουμε τον αντικειμενικό σκοπό. Αν έχουμε αποσαφηνίσει το αντικείμενό μας, θα είναι σαφής στο μυαλό μας και ο δρόμος που θα πρέπει να ακολουθήσουμε. Επομένως για μας, τα ιδανικά είναι το πρώτο. Το δεύτερο είναι, ως πατριωτικά κόμματα, ότι θα πρέπει να βρούμε τον τρόπο να πλησιάσουμε τον κόσμο, και να τον πλησιάζουμε έχοντας κατά νου τον σαφή στόχο που έχουμε θέσει. Να του εξηγούμε τα πράγματα με ηρεμία. Αυτό συμβαίνει αν έχεις την βεβαιότητα ότι οι θέσεις σου είναι σωστές, και σκέφτεσαι ήρεμα και καθαρά. Εμείς βέβαια, έχουμε μια φωτιά μέσα μας, να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι είμαστε άνθρωποι που μπορούν να εμπιστεύονται, και είμαστε πιστοί στις αξίες της γης μας. Και με αυτά τα θετικά, θα προσελκύσουμε τον κόσμο. Θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν ότι σε αυτόν τον κόσμο τον υλιστικό δεν είναι πολλοί οι άνθρωποι που έχουν αξίες, αλλά πολλοί άνθρωποι εντυπωσιάζονται από τις αξίες.
-Και στην Ιταλία και στην Ελλάδα, τα παλιά κόμματα τείνουν να διαλυθούν. Τα εθνικιστικά κινήματα προβάλλονται από το Σύστημα ως ακραία συντηρητικά, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι τα μαρξιστικά αλλά τα εθνικιστικά κόμματα που είναι προοδευτικά, γιατί Αριστερά και Δεξιά θέλουν να διατηρήσουν το status quo. Πώς μπορούν τα εθνικιστικά κόμματα να πάρουν την θέση τους;
-Όπως το είχα τοποθετήσει όταν πρωτοξεκινήσαμε αυτήν την πορεία, πρέπει να εξηγήσουμε στον κόσμο ότι βρισκόμαστε εμπρός σε μια καινούρια αντιπαράθεση. Οι αντιπαλότητες δεν είναι πλέον μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς, αλλά μεταξύ αυτών που είναι με το Σύστημα και αυτών που πιστεύουν στην Ταυτότητα. Είναι ανάμεσα στην Παγκοσμιοποίηση και την Ταυτότητα. Το μοντέλο διακυβερνήσεως που υπάρχει τώρα, είναι φτιαγμένο για τις πολυεθνικές και τις κυβερνήσεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους, ενώ εμείς είμαστε φτιαγμένοι για να φροντίζουμε για τον μικρό. Το δικό μας είναι ένα μοντέλο διαφορετικό, για τις μικρές βιοτεχνίες, για τις τοπικές παραδόσεις. Οπότε έτσι αλλάζει και η έννοια που μας δείχνει εμάς ως συντηρητικούς. Εδώ κυβερνούν μαζί και οι Σοσιαλιστές και το Λαϊκό Κόμμα. Εμείς είμαστε αυτοί που θέλουμε το πραγματικά διαφορετικό πολιτικό μοντέλο. Όλες οι αποτυχίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης φέρνουν τον κόσμο να
πιστεύει ότι το διαφορετικό μοντέλο, το δικό μας, θα είναι το καλύτερο.
Γι΄ αυτό είναι απαραίτητο τα εθνικιστικά και πατριωτικά κινήματα της Ευρώπης να δημιουργήσουν μία βάση κοινών αξιών, και να δώσουμε να την καταλάβει ο κόσμος, να δείξουμε ότι έχουμε πραγματικά την εναλλακτική λύση για έναν πολύ διαφορετικό κόσμο από αυτόν που μας σερβίρουν. Αυτή η νέα αντιπαράθεση αρχίζει και γίνεται κατανοητή από τον κόσμο γιατί ο κόσμος βλέπει πλέον ότι δεν υπάρχει Δεξιά και Αριστερά. Γι’ αυτό και ο κόσμος είτε δεν κάνει κάποια επιλογή, είτε έρχεται σε μας. Δέκα χρόνια πριν, στην Ιταλία δεν θα σκεφτόταν κάποιος να κάνει κριτική στην Ε.Ε. ό,τι κι αν έκανε. Αλλά τώρα, ο κόσμος παίρνει θέση για το Ισλάμ, για την Μετανάστευση, για το Ευρώ, ενώ κάποτε δεν υπήρχε θέμα να τα κριτικάρει κάποιος. Αυτή η θέση έφερε και την επιτυχία στα εθνικιστικά πατριωτικά κινήματα στην Ευρώπη.
-Ελλάδα και Ιταλία είμαστε γείτονες, αλλά και η Λέγκα του Βορρά με την Χρυσή Αυγή είναι γείτονες με το κόμμα σας, σε πολλά. Ηδη συνεργάζεστε εδώ και πάνω από ένα χρόνο. Μιλήστε μας γι’ αυτήν την γειτονία.
-Υπάρχει μια παλιά παροιμία που λέει πως «όποιος ταιριάζει, συμπεθεριάζει». Ισως γιατί όλοι οι «πολιτικώς ορθοί» εδώ δεν μας συμπεριφέρονται και με τον καλύτερο τρόπο, δημιουργήθηκε μια συνεργασία. Πέρα από αυτό, υπάρχουν σοβαρά κοινά θέματα, και οι δύο έχουμε κοινές θέσεις. Ψηφίζουμε για αυτά μαζί, οπότε είναι φυσική συνέχεια να υπάρχει κοινό όραμα.
Και βέβαια εάν ήμουν στην Ελλάδα, θα ψήφιζα Χρυσή Αυγή. Ένα είναι σίγουρο, ότι θα υπάρξουν εξελίξεις και τώρα και στο μέλλον. Είναι σημαντικό να είμαστε ενωμένοι. Ζούμε την προπαγάνδα ότι είμαστε εξτρεμιστές, αλλά λίγο-πολύ, βλέποντας τα σημαντικά προβλήματα που ζει η Ευρώπη, όλα αυτά θα καταπέσουν, γιατί πρέπει να κάνουμε ένα κοινό μέτωπο για να σώσουμε την Ευρώπη.
• H Lega Nord - ένωση του Βορρά - είναι ένα κόμμα του Ιταλικού Βορρά. Στην αρχή, πριν από σχεδόν 30 χρόνια, ονομαζόταν Lega Lombarda - Ένωση της Λομβαρδίας - με καθαρά τοπικιστικές θέσεις αλλά και αποσχιστικές τάσεις. Στις άλλες περιφέρειες του Βορρά, υπήρχαν και άλλες Ενώσεις οι οποίες ενώθηκαν για τις εκλογές με το όνομα Lega Nord. Από τότε έχει μόνιμη παρουσία στο Ιταλικό κοινοβούλιο και στην Γερουσία, όπως και στην Ευρώπη. Στο πέρασμα του χρόνου, και εν όψει των έντονων πολιτικών διεργασιών, συνεπεία των δραματικών εξελίξεων στην Ευρώπη, η Lega επέκτεινε την επιρροή της σε ολόκληρη την Ιταλία.
• Ο Lorenzo Fontana, είναι Ευρωβουλευτής της Lega Nord. Διετέλεσε υπεύθυνος της νεολαίας του κόμματος από το 2002. Μετά από επιτυχείς συμμετοχές του σε περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια, εξελέγη ευρωβουλευτής το 2014. Σήμερα, είναι ο επικεφαλής της αποστολής της Lega Nord στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/lorentzo-fontana-sthn-empros-ean-hmoun-sthn-ellada-tha-pshfiza-chrush-augh#ixzz3uTo7dOZn