Η βάσανος των βαριά αναπήρων καλούμενων προς στράτευση

Η βάσανος των βαριά αναπήρων καλούμενων προς στράτευση

Η γραφειοκρατία του ελληνικού Δημοσίου και του ελληνικού Στρατού δημιουργεί ανυπόφορες και απαράδεκτες καταστάσεις στους βαριά ανάπηρους νέους οι οποίοι ενώ διαθέτουν νόμιμο λόγο απαλλαγής από τη στράτευση λόγω της πιστοποιημένης αναπηρίας τους από τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ) του υπουργείου Εργασίας, υποχρεούνται να εξετάζονται ξανά από τις στρατιωτικές υγειονομικές επιτροπές των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ένας νέος με βαριά νοητική υστέρηση ο οποίος καλείται για στράτευση έχει δύο επιλογές, ή να μεταβεί στο κέντρο κατάταξης και από εκεί να παραπεμφθεί στις στρατιωτικές υγειονομικές επιτροπές ή να παρουσιαστεί στο τοπικό Φρουραρχείο με ανοιχτό ξανά το ενδεχόμενο παραπομπής του στις επιτροπές του στρατού για περαιτέρω υγειονομική αξιολόγηση.

Με κοινοβουλευτική Ερώτηση που κατέθεσε σήμερα ο ανεξάρτητος βουλευτής Γιώργος Αμυράς ζητά από τα εμπλεκόμενα υπουργεία Εθνικής Άμυνας, Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Διοικητικής Ανασυγκρότησης να πράξουν το αυτονόητο και να διασυνδέσουν τις στρατολογικές υπηρεσίες με τα κέντρα πιστοποίησης αναπηρίας, ώστε να μη χρειάζεται η φυσική παρουσία των βαριά αναπήρων που υποχρεώνει τους ίδιους και τις οικογένειές τους να υφίστανται όλο το ψυχολογικό και οικονομικό βάρος των διαδικασιών αυτών. «Αναλογίζεται κανείς από την κυβέρνηση τι αντίκτυπο έχουν όλα αυτά στην ψυχολογία του βαριά ανάπηρου νέου; Αναλογίζεται κανείς την οικονομική και ψυχολογική επιβάρυνση της οικογένειάς του που υποχρεώνεται να ακολουθήσει όλη αυτή τη διαδικασία μόνο και μόνο για να αποδειχθεί μια ήδη αποδεδειγμένη πραγματικότητα;», σχολίασε σχετικά ο Γ. Αμυράς

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της Eρώτησης:

Αθήνα 18.03.2019

ΕΡΩΤΗΣΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ

1. ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ

2. ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

3. ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ

ΘΕΜΑ: Η βάσανος των βαριά αναπήρων καλούμενων προς στράτευση

Στο πλαίσιο της ειδικής μέριμνας που επιφυλάσσει το Σύνταγμα για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και ιδιαίτερα για τα άτομα με αναπηρία (ΑμεΑ) και σε συνδυασμό με την υποχρεωτική στράτευση των αρρένων, ορθώς έχει προβλεφθεί από τον νομοθέτη η κλίμακα σωματικής ικανότητας (τα λεγόμενα «Ι» του στρατού) προκειμένου να καθορίζεται η κατάσταση υγείας των οπλιτών και κατ’ επέκταση η ικανότητα τους να υπηρετήσουν τη στρατιωτική τους θητεία ή όχι και με ποια καθήκοντα και περιορισμούς.

Προκειμένου δε να διαπιστωθεί η σωματική αυτή ικανότητα και να κατηγοριοποιηθεί στην στρατολογική κλίμακα των «Ι», οι καλούμενοι από τα μητρώα αρρένων στρατευόμενοι υποχρεούνται να εξετάζονται από το στρατιωτικό ιατρικό προσωπικό κατά την κατάταξή τους ή πριν από αυτή στο τοπικά αρμόδιο Φρουραρχείο ή από το τοπικό συμβούλιο του άρ. 37, παρ. 1 (β) του Ν. 3421/2005. Σε κάθε μια από αυτές τις περιπτώσεις απαιτείται ιατρική εξέταση των στρατευόμενων και υποβολή εγγράφων που πιστοποιούν την πάθησή τους, προκειμένου να σχηματισθεί τελική κρίση σχετικά με την ικανότητα στράτευσης.

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η περιγραφόμενη διαδικασία είναι απαραίτητη όσον αφορά σε περιπτώσεις ελαφρών παθήσεων, προβλήματα ανακύπτουν σε πολύ σοβαρές παθήσεις με υψηλό ποσοστό αναπηρίας, οι οποίες ταυτοχρόνως ανήκουν στην κατηγορία 5 σωματικής ικανότητας και άγουν σε απαλλαγή από την υποχρέωση εκπλήρωσης της στρατιωτικής θητείας σύμφωνα με το ΠΔ 11/2014 όπως ισχύει. Λόγω της σοβαρότητας της πάθησης και της συνακόλουθης αναπηρίας που αυτή συνεπάγεται, οι καλούμενοι προς κατάταξη είναι κατά κανόνα ήδη εφοδιασμένοι με πιστοποιητικό αναπηρίας από τα αρμόδια Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας, το οποίο πιστοποιεί και αποτελεί πλήρη απόδειξη για την κατάσταση υγείας των καλούμενων προς κατάταξη βαριά αναπήρων. Παρά το γεγονός όμως αυτό, οι άρρενες με βαριά πιστοποιημένη μόνιμη αναπηρία καλούνται ακόμα και σε παραμεθόριες περιοχές προκειμένου να καταταχθούν ή εφόσον γνωστοποιήσουν προηγουμένως τη βαριά αναπηρία τους στο κατά τόπο αρμόδιο Φρουραρχείο ή τοπικό συμβούλιο υποχρεούνται να ακολουθήσουν όλη την προαναφερόμενη διαδικασία σε στρατιωτικά νοσοκομεία ή σε υγειονομικές επιτροπές προκειμένου να πιστοποιηθεί η ήδη πιστοποιημένη σοβαρή πάθησή τους.

Το γεγονός αυτό, μάλιστα, σε συνδυασμό με την ήδη επιβαρυμένη καθημερινότητα του αναπήρου που καλείται σε κατάταξη και με την συνακόλουθη ψυχολογική πίεση του ιδίου και της οικογένειάς οι οποίοι υποχρεούνται να βιώσουν όλη αυτή τη διαδικασία προκειμένου να εξαχθεί το ίδιο αποτέλεσμα με το ήδη υπάρχον πιστοποιητικό αναπηρίας, κάθε άλλο παρά σέβεται και θάλπει την αναπηρία και δη τη βαριά αναπηρία. Και μπορεί μεν οι υγειονομικές επιτροπές για τον καθορισμό του ποσοστού αναπηρίας να επιτελούν διαφορετικό σκοπό από τις επιτροπές του στρατού, πλην όμως δεν παύει να υπάρχει σε εκάστη περίπτωση ιατρική αξιολόγηση πριν την εξαγωγή του αντίστοιχου αποτελέσματος. Τέτοιες πρακτικές καταδεικνύουν την αναποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης στη διασύνδεση των υπηρεσιών της, υποδαυλίζουν τη γραφειοκρατία, αποδεκατίζουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στους Δημόσιους φορείς και στα συστήματά τους και καταδεικνύουν ένα κράτος τυπολατρικό που ακόμα και για σοβαρά θέματα αναπηρίας χάνει την ουσία.

Κατόπιν των ανωτέρω, ερωτάσθε:

1. Γιατί δεν διασυνδέονται οι Στρατολογικές υπηρεσίες με τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας, προκειμένου οι πιστοποιούμενοι νέοι άρρενες με σοβαρή και μόνιμη αναπηρία, που άγει σε απαλλαγή, να απαλλάσσονται αυτοδίκαια;
2. Σκοπεύετε να προβείτε στη διασύνδεση μεταξύ Στρατολογίας και Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας και πότε;

Ο ερωτών βουλευτής

Γιώργος Αμυράς, Β’ Αθήνας