ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΥ
ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
«ΚΥΡΩΣΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΥΠΑΓΩΓΗΣ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ ΤΟΥ Ν.3908/2011 ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ»
Δύο σύντομα σχόλια και μια μικρή τοποθέτηση θα κάνω, για την οικονομία του χρόνου.
Το πρώτο θέμα είναι ότι κουβεντιάζουμε σήμερα ένα νομοσχέδιο που, όπως είπε ο Εισηγητής μας, ο κ. Μωραΐτης, κυρώνει συμβάσεις, δίνει δηλαδή μια διαφάνεια σε μια αναπτυξιακή διαδικασία, το οποίο ήταν αποτέλεσμα δικών μας προτάσεων και επιλογών, έτσι ώστε να μπορεί ο κ. Λαφαζάνης και οι αγαπητοί συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν κριτική για το ποιοι είναι οι επενδυτές, πόσα λεφτά παίρνουν και πώς αξιοποιούνται. Στο προηγούμενο θεσμικό πλαίσιο τρέχαμε να μάθουμε ποιος πήρε τα λεφτά, πώς ξεκίνησαν οι διαδικασίες και πού έχουν καταλήξει και τα σχόλια που γίνονταν ήταν πολύ διαφορετικού χαρακτήρα.
Τώρα, είναι αλήθεια ότι στα επενδυτικά σχέδια και στην αξιοποίηση των πόρων που διατίθενται για την ανάπτυξη έχουν προβάδισμα οι επιχειρήσεις που είναι σε μια καλύτερη οικονομική κατάσταση από τις άλλες. Μπορούν να υποβάλουν επενδυτικό σχέδιο, για να αξιοποιήσουν τους πόρους. Αυτό είναι μία πραγματικότητα. Τι σημαίνει; Σημαίνει ότι πρέπει να ξορκίσουμε ή να καταργήσουμε το αναπτυξιακό σχέδιο, τον αναπτυξιακό νόμο, να μην δίνουμε δηλαδή κίνητρα για τις επενδύσεις ή να δούμε τα προβλήματα και των άλλων επιχειρήσεων και με ποιες διαδικασίες θα τους βάλουμε με ίσους όρους στο παιχνίδι για να διευκολύνουμε την ανάπτυξη; Αυτό πρέπει να το δούμε. Αλλά να λέμε ότι μια επένδυση είναι καταστροφή και είναι σε βάρος της χώρας, νομίζω ότι είναι μία ακραία επιλογή.
Το δεύτερο σχόλιο έχει να κάνει με το ζήτημα που αφορά την ενεργειακή πολιτική της χώρας. Προφανώς μεθαύριο που θα έρθει το νομοσχέδιο για τη ΔΕΗ, θα έχουμε την ευχέρεια να κάνουμε μία μεγάλη συζήτηση για την ενεργειακή πολιτική, να δούμε εάν διασφαλίζουμε -όντας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και με τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα μας για το ότι δεν πρέπει να υπάρχουν μονοπώλια, να υπάρχει και η αγορά στην ενέργεια, στις τηλεπικοινωνίες, παντού- τα στρατηγικά συμφέροντα της χώρας από τη μία μεριά και τα δίκαια των τοπικών κοινωνιών και των εργαζομένων από την άλλη.
Και θέλω να σας θυμίσω, αγαπητοί συνάδελφοι και κύριε Πρόεδρε, ότι με βάση τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα, τις οποίες μπορεί να κριτικάρουμε -και η Κυβέρνηση- και οι οποίες μπορεί να ήταν με επαχθείς όρους, το ΠΑΣΟΚ έκανε εν πάση περιπτώσει μια προσπάθεια τις τελευταίες μέρες να ξαναγράψουμε μερικά κεφάλαια αυτού του νομοσχεδίου. Πιστεύω ότι θα το δούμε και θα έχουμε την ευκαιρία να το συζητήσουμε στη Βουλή.
Έρχομαι τώρα να κάνω μια μικρή τοποθέτηση σε σχέση με το ζήτημα της ανάπτυξης, μια και είναι ένα νομοσχέδιο του Υπουργείου Ανάπτυξης και η συζήτηση στράφηκε γύρω από αυτό.
Είπε ο κ. Λαφαζάνης -και σωστά- για τη μείωση των επενδύσεων. Έχουμε μία ύφεση από το 2008. Οι ρυθμοί ανάπτυξης έχουν πέσει. Φέτος είμαστε στον πρώτο χρόνο που ισορροπούμε. Έχουμε έναν πολύ μικρό ρυθμό ανάπτυξης. Φαίνεται, δηλαδή, ότι η χώρα κάνει μία στροφή. Τη στροφή αυτήν την κάνει χάρη στις θυσίες και τους κόπους του ελληνικού λαού. Από εδώ και πέρα, λοιπόν, είμαστε υποχρεωμένοι να συζητήσουμε ποιο είναι το μοντέλο της ανάπτυξης και τι στόχους βάζουμε, όταν η Ελλάδα, με βάση αυτήν την καμπή που βρίσκεται αυτήν τη στιγμή και αυτήν τη στροφή που κάνει, θα απεξαρτηθεί οριστικά από τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις.
Παρουσίασε η Κυβέρνηση ένα εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο. Το είπε «Ελλάδα 2020». Φαντάζομαι ότι έγιναν οι σχετικές συζητήσεις. Εκείνο που έχει σημασία, κύριε Πρόεδρε, είναι ότι κανένας δεν το πήρε χαμπάρι. Συνήθως αυτά τα γράφουν οι διάφοροι τεχνοκράτες, τα παρουσιάζουν οι Υπουργοί, η Ευρωπαϊκή Ένωση υποτίθεται τα εντάσσει στον ευρύτερο σχεδιασμό της για το 2020. Σημασία έχει ότι δεν γίνονται κτήμα της κοινωνίας και ότι το κενό που υπάρχει είναι ότι δεν στρατεύουν τις παραγωγικές και τις ενεργές δυνάμεις του τόπου κάθε φορά πάνω σε αυτό το σχέδιο.
Αυτό στην Ελλάδα της κρίσης αν δεν το κάνουμε, είναι βέβαιο ότι οποιοδήποτε σχέδιο στα χαρτιά θα αποτύχει. Γιατί είμαστε από τη μία μεριά σε μια χώρα με κατακερματισμένες, λόγω της κρίσης και της ύφεσης, τις παραγωγικές τις δυνάμεις, με διεύρυνση των ταξικών και των εισοδηματικών ανισοτήτων και από την άλλη μεριά είμαστε σε μία χώρα στην οποία κυριαρχούν ψεύτικες αντιπαραθέσεις, πάνω στις οποίες καβάλησαν ορισμένες πολιτικές δυνάμεις για να αυξήσουν τα ποσοστά τους, διαιρώντας τους Έλληνες σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Αυτούς τους δύο διαχωρισμούς έχουμε υποχρέωση να τους υπερβούμε για να κουβεντιάσουμε το σχέδιο του 2020 με ένα κριτήριο, την απασχόληση.
Λένε οι οικονομολόγοι –κι εγώ οικονομολόγος είμαι στα χαρτιά, αλλά όχι με τόσους τίτλους όσους έχουν οι άλλοι- ότι όποιο ρυθμό ανάπτυξης και να έχεις, δεν μπορείς να καλύψεις το ένα εκατομμύριο ανέργους. Άρα, αντί να μαλώνουμε μεταξύ του success story από την μία μεριά του «όλα είναι ωραία» και της «καταστροφολογίας» από την άλλη, πρέπει να ψάξουμε να βρούμε αν μπορούμε να έχουμε επικεντρωμένες δράσεις σε αυτό το εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο που θα μας δώσουν θέσεις εργασίας, για να αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας. Τι να την κάνει ο απλός πολίτης την ανάπτυξη στα χαρτιά, όταν δεν του λύνει το άμεσο πρόβλημά του, που είναι οι θέσεις απασχόλησης;
Αγαπητοί συνάδελφοι, εμείς παρουσιάσαμε στη Θεσσαλονίκη το δικό μας εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης με στόχο το 2020 με ένα κριτήριο, την απασχόληση. Κάναμε ορισμένες μελέτες, αξιοποιήσαμε τα δεδομένα που υπάρχουν και κάναμε μία προσέγγιση η οποία λέει ότι μπορούμε να έχουμε από τον πρωτογενή τομέα σαράντα χιλιάδες θέσεις εργασίας, από τον τουρισμό διακόσιες εξήντα χιλιάδες, από την ενέργεια και το περιβάλλον εβδομήντα επτά χιλιάδες, από τις δράσεις για την ενίσχυση της απασχόλησης εκατόν πενήντα χιλιάδες, από τη μεταποίηση διακόσιες σαράντα χιλιάδες και από τις υποδομές πενήντα χιλιάδες. Αυτό μας κάνει ένα σύνολο θέσεων εργασίας πάνω από οχτακόσιες χιλιάδες.
Εγώ, λοιπόν, λέω ότι αν σε αυτούς τους συγκεκριμένους τομείς δεν επικεντρώσουμε τους διαθέσιμους πόρους, τα εργαλεία που έχουμε στα χέρια μας, ώστε να πιάσουμε αυτόν το στόχο των θέσεων απασχόλησης –που επαναλαμβάνω τον έχουμε αναλύσει και σας τον είπα μόνο με τα κεφάλαια- κατά συγκεκριμένες δράσεις, η συζήτηση θα είναι άνευ περιεχομένου, διότι το μεγάλο πρόβλημα είναι οι θέσεις απασχόλησης και η ανάπτυξη δεν μπορεί παρά να έχει μόνο αυτόν το στόχο.
Έχουμε τους πόρους; Πρώτα-πρώτα έχουμε τους φυσικούς πόρους. Για τον πρωτογενή τομέα και τον τουρισμό έχουμε τους φυσικούς πόρους, τη γη μας, τα νερά μας, τις ομορφιές μας. Έχουμε τα όποια πλεονάσματα συγκεντρώνουμε, με τον τρόπο που τα συγκεντρώνουμε. Έχουμε το ΕΣΠΑ που πρέπει να προσανατολιστεί προς τις μικρές επιχειρήσεις. Για να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας πρέπει να ανοίξουν τουλάχιστον είκοσι πέντε χιλιάδες καινούριες επιχειρήσεις αυτήν την περίοδο. Παρατήρησαν οι συνάδελφοι νωρίτερα και ορθά ότι αυτές οι μεγάλες επενδύσεις των αιολικών πάρκων έχουν ελάχιστες θέσεις απασχόλησης. Δεν μπορούμε να επικεντρωνόμαστε αποκλειστικά εκεί.
Έχουμε τα καυτά προβλήματα της ρευστότητας. Λειτουργεί το ΕΤΕΑΝ με τον τρόπο που λειτουργεί. Μου λένε ότι το πρόγραμμα «Εξοικονόμηση κατ’ Οίκον» για παράδειγμα, το οποίο έχει ευρωπαϊκούς πόρους δεν περπατάει γιατί δεν υπάρχει ρευστότητα. Έχουμε το πρόβλημα της ρευστότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, δεν δανείζει κανένας. Έχουμε το πρόβλημα της έλλειψης πίστωσης στον αγροτικό τομέα. Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης είχε πει ότι θα δημιουργήσει ένα ταμείο ώστε να δώσει ρευστότητα σε συνεργασία με το Υπουργείο Ανάπτυξης. Δεν υπάρχει αυτήν τη στιγμή. Άρα το πρόβλημα της ρευστότητας από τη μία μεριά και η ρύθμιση των χρεών και των εισφορών από την άλλη, είναι δύο ζητήματα που όχι μόνο θα δώσουν τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να λειτουργήσουν δημιουργώντας θέσεις εργασίας, αλλά να αποτρέψουμε και το κλείσιμο.
Αγαπητοί συνάδελφοι, ξέρετε πολύ καλά το θέμα και πρέπει να συνδράμετε κι εσείς, κύριε Υπουργέ, στη διαπραγμάτευση, διότι αν δεν ρυθμίσουμε το θέμα των χρεών και των εισφορών όλων των επιχειρήσεων, σας ενημερώνω ότι και τα ασφαλιστικά ταμεία και οι επιχειρήσεις θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα στο άμεσο μέλλον.
Τέλος θα αναφερθώ στο φορολογικό. Το φορολογικό πρέπει να έχει πρώτον μία αναπτυξιακή διάσταση, δεύτερον να δίνει μία σταθερότητα, διότι ο οποιοσδήποτε επενδυτής θέλει να ξέρει τι τον περιμένει αύριο και τρίτον να έχει το στοιχείο της κοινωνικής δικαιοσύνης. Άκουσα και είδα σχόλια και διαρροές –δεν ξέρω τι ακριβώς είναι- από το Υπουργείο Οικονομικών ότι θα υπάρξει μία επαναξιολόγηση ορισμένων δράσεων -το είπαν «τεχνική ευαισθησία των μέτρων». Πρέπει να τα δούμε όλα αυτά, έχουμε κάνει κριτική για ορισμένα μέτρα και το χαρακτήρα που είχαν, αλλά δεν μπορούμε να μιλάμε για «τεχνική ευαισθησία» και από την μία μεριά να ακούμε προτάσεις για οριζόντια μείωση των συντελεστών και από την άλλη να έχουμε ένα φορολογικό σύστημα που φορολογεί τη μισθωτή εργασία, με υψηλότερο συντελεστή από ότι φορολογεί τα κέρδη από επιχειρηματική δραστηριότητα.
Σε αυτά, λοιπόν, ήθελα να επικεντρώσω την παρέμβασή μου, μιας και η συζήτηση αφορά ένα νομοσχέδιο του Υπουργείου Ανάπτυξης και τους στόχους που πρέπει να έχουμε στο μέλλον σαν χώρα
Θέλω να επαναλάβω ότι εμείς ως ΠΑΣΟΚ με αυτά ως προτεραιότητες θα παρέμβουμε στις εξελίξεις με συγκεκριμένες προτάσεις και δράσεις στο αμέσως επόμενο διάστημα.
Σας ευχαριστώ.